Friday 29 October 2010

Meeslepen of laten verleiden

Zich laten meeslepen of zich er toe laten verleiden om op andere gedachten over te stappen of mee te gaan in andere denkwijzen.

Under the Tag "meeslepen" "carry away","to carry off" shall you be able to find articles on the way people can be carried away, or carried with or sweep along. It is about the ability to fall for something else.

Deprive of self control by exciting or more interesting feelings and thoughts.
Letting yourself being lead along or influenced by mental or emotional appeal.
To allow an opponent to make a good showing by lessening one's opposition or to adapt your ideas to the other.
But also to demean oneself and lowering his status, reputation, or dignity, by doing wrong actions.


Letting yourself being dragged away can restrain that one comes on the path of decline instead of coming on the way to eternal life.


Onder het Etiket ""meeslepen": "meesleuren"," overhalen" zal u artikelen kunne vinden over de wijze waarop mensen kunnen meegesleurd worden om van gedachten te veranderen. Het gaat over de mogelijkheid of bekwaamheid om voor iets anders te vallen of nog beter gezegd de onmogelijkheid om tot een bepaald idee te blijven of stand te houden. Beroofd van zelfcontrole door het opwekken of meerdere gevoelens en gedachten. Zichzelf van zijn lood laten brengen door geestelijk of emotioneel beïnvloeding. Toe te staan dat een tegenstander een goede beurt maakt door het verminderen van een oppositie of zijn eigen ideeën aan de andere aan te passen. Maar ook naar de verlaging van zichzelf en het neer brengen van zijn status, reputatie of waardigheid, door het doen verkeerde acties.

verglijden, afwijken, afschavelen, glippen, wegglippen, ontslippen, ontschieten, zich laten uitschuiven, afdwalen, zich laten afleiden, zich laten prikkelen, zich laten aanhitsen/ophitsen,  doordrongen worden van iets, iets aangepraat worden, zich iets laten inscherpen, op zich laten inpraten, onder de invloed van iemand of iets geraken, door iemand ergens aan toe gebracht worden, overhaald worden door iets of iemand, voor iets of iemand gewonnen geraken, door iets of iemand worden aangedreven



weerklank vinden, nawerken, raad aannemen, zich laten gezeggen, zich laten afkopen, gaande raken, opmaken, opzetten, iemand achterna lopen, laten meeslepen, laten omkopen, afkopen, bekopen, bestoppen

met klinkende woorden overhaald worden, met een natte vinger te verleiden zijn, zijn handen laten zalven, met een gouden net (hengel) vissen, de gouden sleutel aannemen om ergens binnen te komen

iets op het hart gedrukt krijgen,


Het zich laten meeslepen kan inhouden dat men op het pad terecht komt van verval in plaats van op de weg naar eeuwig leven.

Zorgvuldigheid of oplettendheid

Zorgvuldigheid, zorgdragendheid, oplettendheid, voorzichtige/toegewijde nauwkeurigheid.

Prudence ME MF prudentia providentia: the quality or state of being prudent. (Webster Dict.) Cautious and wise in conduct. Characterised by, behaving with, showing, having, or dictated by forethought. (Chambers 20th Century Dict.)

Precission, care, carefulness, exercise due caution/care, meticulousness, to take care, see to, take care to.
Precision L praecision, praecisio (act of cutting off)
The act of or the effort to have the quality or state of being precise.
Exact, accurate, free from vagueness; scrupulously exact, scrupulous in religion: puritanical
Caution ME caucion OF caution, cautio fr cautus (past part. of cavëre  to be one's guard)
A warning or admonishment esp. in counseling vigilance, due attention or consideration; the action of taking heed: precaution.
To take care.To be watchful. To be careful or cautious. Possesing or using caution: watchful: prudent. (Chambers dict.)
Heedful prudent forthought to minimize risk or danger; provident care about the results of an action or course. (M.Webster dict.)
It is about the wisdom we have to have or create in our exercises of reason, forethought and self control.

But under this tag "zorgvuldigheid" you also shall be able to find articles on prudence, providence, foresight, forethought, and discretion or the action a believer has to take to get to the right quality of his character. The quality in a person that enables him to choose a sensible course, especially in managing his life and choosing the right way to come to God.
It shall be the importance of taking care to do the right thing in a good and justified way, with care.




Onder de verwijzer of tag "zorgvuldigheid" zal u meerdere artikels kunnen vinden over zorgdragendheid,de waakzaamheid, voorzichtigheid op, de zorg voor de juiste keuze te maken, en datgene wat te maken heeft met toegewijde nauwkeurigheid, het zorgvuldig nagaan, onderzoeken.
Het is de speciale zorg die men er op wil toeleggen om iets juist te weten en te volbrengen. De voorzichtigheid die men aan boord wil leggen om het fijne van iets te weten of de Bijbel te onderzoeken.
Het gaat voornamelijk over de handeling van het voorzichtig zijn en de zorg die men er wil voor dragen om het zo goed mogelijk te kennen en te doen.

De voorzichtigheid of prudentia providentia is de kwaliteit of staat van het voorzichtig zijn . Het geeft de voorzichtige en wijze in houding aan van iemand. Het wordt gekarakteriseerd door het  zich gedragen met een voorkeur of een uitoefening betonend of hebbend voor planning.

De precisie om iets, de zorg, voorzichtigheid, soms ook wel pietepeuterigheid, om zorg te nemen, het omzien naar, het zorg neem voor. Nauwkeurigheid. De daad van of de inspanning om de kwaliteit of staat van het nauwkeurig te zijn hebben. Juist nauwkeurig, bevrijd van vaagheid; nauwgezet juist, nauwgezet in godsdienst, soms ook wel beschouwd als het puriteinse.



Het kan ook een reactie op een waarschuwing zijn. Een waarschuwing of waarschuwing speciaal in het adviseren van waakzaamheid, schuldige aandacht of overweging; de actie om aandacht te nemen of voorzorgsmaatregelen te treffen . Zorg te nemen om waakzaam te zijn. Om voorzichtig of oplettend te zijn. Waakzaamheid te bezitten. Oplettende voorzichtige voorbedachten om risico of gevaar te minimaliseren; vooruitziende zorg over de resultaten van een actie of cursus.  Het is over de wijsheid die wij moeten te hebben of horen te creëren in onze oefeningen van redeneren, voorbedachtheid en zelf controle.

Maar onder dit etiket "zorgvuldigheid" kan u ook  artikelen vinden op voorzichtigheid, voorzienigheid, vooruitziendheid, planning, en discretie of de actie die een gelovige moet nemen om op het rechte pad te blijven en de juiste informatie tot zich te krijgen. De kwaliteit in een persoon die de gelegenheid hem geeft om een zinnige cursus, speciaal in het leiden van zijn leven te kiezen en op de juiste wijze te kiezen om tot God te komen. Het zal het belang zijn om er zorg voor te dragen of te nemen om het juiste te doen om zo in een goede en gerechtvaardigde weg op te gaan.

Zorgvuldig, zorgzaam, zorgelijk, zorgachtig, zorgdragend, zorgvol, achtzaam, waakzaam, gewaakzaam, accuraat, soigneus, verzorgd, nauwkeurig, nauwgezet, nauwlettend, nauwnemend, nauwlettend, nauwziend, nauw, haarfijn, streng, getrouwelijk, precies, prompt, punctueel, ponctueel, secuur, gewetensvol, godvruchtig, kieskeurig, over nauwkeurig, minutieus, meticuleus, bekommerd, bezorgd

aandacht, nadenkend, bedachtzaam, opmerkzaam, achtzaam, gewarig, oplettend, attent, bewust, desbewust, verstandelijk, verstandig, bezonnen, beraden, behoedzaam, waakzaam,, gewaakzaam, overwaakzaam, wijs, judicieus, sekuur, vigilant, omzichtig, vooruitziend, voorziend, voorzienig, voorzichtig, nauwkeurig.

bedacht, overlegd,gepremediteerd, overwogen, beraamd, beraden, welbedacht, doordacht, diepdoordacht, weldoordacht, welbekookt, doorwrocht, welberaamd, welberaden, rip, afgemeten,

zorgzaamheid, achtzaamheid, inachtneming, waakzaamheid, hoede, nauwkeurigheid, nauwgezetheid, nauwlettendheid, striktheid, strengheid, punctualiteit,

ogen in zijn hoof hebben, zijn ogen gebruiken, zijn verstand gebruiken, uit de doppen (ogen) kijken, goed uit zijn ogen zien, passen op/voor, oppassen voor/op,aandachtig zijn, zijn aandacht op iets vestigen, zijn aandacht aan iets wijden, zich toeleggen op, zich ernstig toeleggen op, ergens zijn beste bril bij opzetten, zijn verstand op iets spitsen, geheel oog zijn, acht geven (slaan) op, letten op, opletten, merken, opmerken, zorgvuldig in aanmerking nemen, een wakend oog houden op (over),

bespeuren, speuren, scherp toezien, nauw kijken, nauw onderzoeken, op de fijne puntjes letten, met aandacht volgen, nagaan, gadeslaan, toezien met verscherpte blik, ogen van achteren en van voren hebben,



Vergelijken of naast elkaar stellen

Under the Tag "vergelijken" compare, compare with/to, equate, you shall be able to find articles on the matter God and Jesus called us to compare matters, writings and thoughts with the different verses in the Holy Scriptures and consider what God really wants or what He let us know.



compare ME comparen MF comparer fr L compare to couple together, fr compare like similar fr com-+par equal so to represent a similar or equal thought or saying. To set together so as to ascertain how far things agree or disagree, to make comparison. We do have to check the thought against Biblical teaching and see how much it differs or stand out in some particular respect or confirm the equality in the different sayings.

Collate, contrast, compare indicates the placing together and examining of two things to discover resemblances and differences. It may or may not concentrate on similarities rather than dissimilarities.



Vergelijken houdt in dat men twee of meerdere dingen naast elkaar gaat plaatsen en daarin de gelijkenissen of de verschillen gaat onderzoeken. Men kan zo teksten met elkaar vergelijken, als het ware naast elkaar plaatsen om eventueel verschil of overeenkomst op te sporen. Dat naast elkaar stellen kan belangrijk zijn om na te gaan of de vertelde zaken in overeenstemming zijn of dat zij voldoen aan de waarheid. God en Jezus geven ons zo de opdracht de dingen naast elkaar te stellen, in verband met elkaar beschouwen om overeenstemming of verschil vast te stellen tussen de betrokken personen, zaken, toestanden, enz..



Bij Bijbelstudie moeten wij aldus vergelijkend te werk gaan.  Zo moeten wij nagaan welke overeenkomsten er zijn in bepaalde Schriftplaatsen. Indien men iets aanhaalt moeten wij die tekst tegenover  andere passages in de Bijbel in het licht durven stellen en telkens nagaan of het overeen komt met andere uitingen in de Heilige Schrift.

De vergelijking is het naast elkaar leggen en beschouwen van verschillende uitingen, zaken, tekst aanhalingen, om overeenkomsten of verschillen te kunnen onderscheiden en bij het vinden van al of niet gelijkenissen daar een besluit te kunnen uit nemen.

Het vergelijken houdt soms ook de durf in om tegenover elkaar te stellen en de tegenstellingen verder te onderzoeken. Tegenoverzetten, tegenoverstellen, tegenoverplaatsen, opponeren.

Onder de Verwijzing of Tag "vergelijken" kan u verder artikelen vinden die verband houden met het vergelijken, met elkaar confronteren of tegenoverstellen.

Vergelijken, bij elkaar brengen, confronteren, reconfronteren, confer, confereren, parallellen trekken

vergelijking, confrontatie,confronteren,  reconfrontering, equatie, herleidbare vergelijking, gelijkheid, onderling afhankelijke vergelijking, onderling strijdende vergelijking, gelijkstelling,
vergelijkenderwijze, bij middel van vergelijking



ongelijkheid, onbepaald stelsel, vals stelsel, eliminatie, substitutie, vervanging, in-de-plaats-stelling

Keeping an ecclesia in modern times

The last weeks in Belgium we thought about the formation of and giving the possibility to grow for an ecclesia.

Important is the position people have to take to go ahead. In the traditional institutional churches we can see that they did try to make everybody happy, the last few years. They looked for all sorts of formulas to be "cool". To be with its time is no problem in such a way, as long as the church does not betray its calling. The church has to show others that it is part of this world and that they they self already are anchored in a particular culture. The church or ecclesia can show that they stand open for contemporary influences and trends.  In some affairs, the community can go along but it may not disavow with it its own individual character.  In the Church it must be possible as in the society having cultures live together  and lead churches together.  That variety can only feed the church community only when everybody holds them self to God's Laws and follows the teachings of Christ Jesus.

If the church will wring itself into different positions to grow then the church becomes in danger. We can see this in the institutional churches who twisted them self in all sorts of curves to bring about that growth.  And that can have unwanted effects.  The attention for 'outsiders' can swallow so much attention that the care for the members of the municipality with it shatters.  One can go so far in adapting the ecclesia to what one thinks that outsiders expect or wish that members of the municipality become hit and get a feeling of alienation. According to me lies there the reason that the institutional churches became crooked and many churches become empty.  One has given too much attention to serve the others to their wish so that the individual character of that church went up and down as a jojo on and changed as hygienic men change of underpants. This was however not the manner to hold the Church clean.  Purity in the belief community can be there only as it holds clear belief points and keeps to them.

Identity gives security. Every ecclesia has the freedom to choose its own form or identity, but it has to keep to the Biblical teachings in all ways. We cannot avoid that men in this post-modern time is more directed on relations.  Churches have to form a community.  The dividing of the meal is just as important as the listening to a sermon. But for us Christadelphians the Word of god is the most important and the Word part or reading of chapters from the Bible should take the most time of the service and be the central focus. All the texts in the meeting can be centred on the Bible chapters been read.
Men of this time have difficulties to be quite or to listen for a long time. Therefore it is most adviced that each member of the community also is actively involved with the service, a.o. by reading each some verses froem the daily reading. They are no longer been directed on the listening to a long sermon through one person, but the reader of the exhortation could try to have it enlived with examples and changes in his voice. It can also help that when an exhortation from somebody is taken that all the members read succesively. Men can sometimes learn more in a service through to participating more active and more creative.

In the Dutch article Al of niet toegeven aan de wereld we discuss how far we can go to adapt to this world. In Opbouw van een ecclesia and in Opbouw van een ecclesia en  verbonden kosten we look at how we can construct and keep an ecclesia.




For our Dutch readers thye can find more in the following articles:
Nederlandstalige lezers kunnen hier meer over vinden in de volgende artikelen:

Kerkgroei en samengaan
Al of niet toegeven aan de wereld
Opbouw van een ecclesia
Opbouw van een ecclesia en  verbonden kosten

Thursday 28 October 2010

Al of niet toegeven aan de wereld

Indien men volk moet trekken om zijn kerkgemeenschap te laten groeien kan men kijken naar wat de mensen in de omgeving graag hebben. Maar hierbij moet men opletten dat men hen niet naar de mond gaat praten.

De predikant heeft de taak “het Woord van God zuiver en onverkort” te verkondigen. Dat sluit een selectief omgaan met de Schrift uit, zoals tot uiting komt in het verzwijgen van zaken waarover de Schrift duidelijk is, bijvoorbeeld omdat ze in de gemeente op weerstand stuiten. Hij moet heel de Schrift laten spreken. Daarom vinden wij het belangrijk dat het Woord gedeelte ook het voornaamste deel vormt van de bijeenkomsten. Het lezen van de verscheidene hoofdstukken van de Bijbel zijn en zouden in elke gemeenschap de voornaamste bezigheid moeten zijn. In onze diensten gaan wij van uit die Bijbelteksten verder en bespreken wij onder elkaar wat wij gelezen hebben. De benadering van de spreker van de dag kan dan verder nieuw licht doen schijnen of verder dingen verduidelijken. Het is de Schriftlezing die verder aanleiding moet geven voor de tekstonderwerpen en gebeden, naast de tijdsgebonden of voorval gebonden bedenkingen en gebeden.

Sommigen vinden het een toegeven aan de wereld als men ook tot menselijke gelijkheid komt, maar dit is niet zo. De leiders van een kerkgemeenschap zijn niet meer of niet minder dan al de ander leden van die kerkgemeenschap. Trouwens is het best dat iedereen mee helpt aan de opbouw van de kerkgemeenschap. Ouderlingen horen zich niet hoger te achten dan anderen. Zij moeten ook nederig kunnen blijven naar nieuwelingen toe en deze met liefde en begrip voor misschien mindere kennis. Op een zachte gemoedelijke manier moeten zij hun kennis verder trachten uit te dragen en hen die minder Bijbelkennis hebben trachten te helpen.

In de gemeenschap kan men ook wel toegeven aan de wereld ten opzichte van de moderne middelen die ons vandaag ter beschikking staan. Dus kan men gerust gebruik maken van al de hedendaagse technische snufjes. Die technische vooruitgang kan de kerkgemeenschap ook verder vooruit helpen en dingen veel aantrekkelijker maken voor de leden, geïnteresseerden en voor toekomstige leden.

Om de kerkgemeenschap ook te doen groeien moet men wel rekening houden met de wereldse noodzakelijkheden en hangt men vast aan die wereld betreft mogelijkheden van verwezenlijking, door kosten en bijdragen.

Lees hier verder over in: Opbouw van een ecclesia & Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten

Kerkgroei en samengaan

In Kerkgroei: een normale conditie? schrijft  Johan van Veen enkele bedenkingen in reactie op het in het Nederlands Dagblad verschenen artikel ‘Randen van de kerk moeten flexibeler worden’.

Er werd gesproken over de mogelijkheden als kerken ‘Europa te bereiken’. Daarbij draaide men er niet omheen dat daarvan tot nu toe niet veel terecht is gekomen. In het verslag werd een impressie gegeven van een gesprek tussen de Schotse dominee David Robertson en de Nederlandse theoloog Stefan Paas. Ondanks hun verschillen van mening op bepaalde punten deelden ze de overtuiging dat “de grenzen van de kerk veel flexibeler moeten worden”. “De Bijbel en het kruis in het centrum, daar moet alles om gaan, en daarnaast ‘veel ruimte aan de grenzen’.”
Volgens hem blijft wat onduidelijk wat ze daaronder precies verstaan. Heeft men vooral het culturele aspect op het oog? Of bedoelt met een concentratie op wat tot het centrum van het christelijk geloof behoort? Zijn dat de Bijbel en het kruis? Zo ja, wat is dan precies ‘de rand’ of wat zijn ‘de grenzen’?



Robertson wijst erop dat de kennis van het evangelie zo gering is geworden dat de kerken vragen beantwoorden die de mensen niet stellen. Hierop zou ik willen stellend at er ook gemeenschappen zijn die weldegelijk de mensen trachten te benaderen met onderwerpen die hen wel aan staan of om het hart liggen. Wij proberen ook wel in te spelen op wat de mensen roert, maar soms is het wel moeilijk als de mensen neit reageren of geen vragen stellen.



Zo is het opvallend hoe ik in mijn persoonlijke mailbox wel heel wat vragen te beantwoorden krijg, maar niemand durft ze algemeen op het net, zelfs niet anoniem of onder een pseudoniem, vragen, zodat zij ook voor iedereen beantwoord kunnen worden en waarop meerderen dan zouden kunnen reageren, weerwoord geven of verder op in gaan, als zij dat ook durven (want ook op dit platform krijgen wij maar weinig reacties).

Van Veen haalt aan dat een belangrijk thema binnen de evangelisatie van nu het fenomeen is van de kerkplanting. "Dat zou wel eens met de hier gesignaleerde problemen kunnen samenhangen. Kerkplanting is eigenlijk een poging overnieuw te beginnen en ‘historische ballast’ achter zich te laten. Wellicht kan men dan gemakkelijker aansluiten bij de moderne cultuur en ingaan op vragen die de mensen van nu stellen. "

Nergens in de bijbel is te lezen dat groei de ‘normale conditie’ van de kerk is. De bijbel heeft het eerder over toenemende afval en zelfs de mogelijkheid dat de kerk geheel verdwijnt – niet van de aarde, maar toch wel uit een deel van de wereld. Bovendien verdwijnt op deze manier de Bijbelse notie dat het de heilige Geest is die geloof geeft, uit beeld. De Geest waait waarheen hij wil: hij kan mensen het geloof geven, maar het hun ook onthouden. De mens is eigenlijk slechts een speelbal in het geheel. Hij of zij zelf heeft persoonlijk een keuze te maken en kan er zich toe laten over gaan geleid te worden door de Heilige Geest.

Men kan slechts hopen dat de gemeente groeit maar men kan dit niet als een vereiste stellen. Ik ga met de heer Van Veen akkoord dat als de kerk behoort te groeien men zich in allerlei bochten gaat wringen om die groei te bewerkstelligen. En dat kan ongewenste effecten hebben. De aandacht voor ‘buitenstaanders’ kan zoveel aandacht opslokken dat de zorg voor de leden van de gemeente erbij inschiet. Men kan zover gaan in het zich aanpassen aan wat men denkt dat buitenstaanders verwachten of wensen aan te treffen dat bij de leden van de gemeente een gevoel van vervreemding optreedt. Volgens mij ligt daar het scheef- en leeglopen van vele kerken. Men heeft te veel aandacht geschonken om het anderen naar wens te maken dat de eigenheid van die kerk als een jojo op en neer ging en veranderde als hygiënische mensen van onderbroek veranderen. dit was echter niet de wijze om de Kerk proper te houden. Reinheid in de geloofsgemeenschap kan er slechts zijn als er duidelijke geloofspunten en duidelijk afgestelde geloofsregels zijn.

"Wanneer een gemeente groeit door toetreding van mensen die niet met het geloof zijn opgegroeid en vreemd staan tegenover kerkelijke gewoonten en tradities, zal de kerkelijke cultuur logischerwijs veranderen. Dat is niet erg, want die cultuur is voor een groot deel niet specifiek gerelateerd aan Bijbelse voorschriften. Maar dat de kerk per definitie haar eigen cultuur heeft, daarvoor hoeft ze zich niet te schamen of te verontschuldigen. Een kerk is iets fundamenteel anders dan de publieke samenleving." zegt Van Veen.

De kerk moet laten zien dat zij zelf reeds verankerd is in een bepaalde cultuur, die niet wereldvreemd moet zijn en gerust open kan staan voor hedendaagse invloeden en trends. In sommige zaken kan de gemeenschap daar in mee gaan maar de eigenheid zelf mag ze niet verloochenen. In de Kerk moet zoals in de samenleving het mogelijk zijn dat verscheidene culturen samen leven en samen kerk voeren. Die verscheidenheid kan de Kerkgemeenschap slechts voeden en als iedereen zich aan Gods Wetten houdt en de leer van Christus Jezus volgt kan dit enkel positief uitlopen.

Wednesday 27 October 2010

Bijdrage of contributie

Bijdrage: contribution. MEcontribucioun fr MF contribution fr L contribution contributio dividing distributing, assigning fr L contributus.
D Beiträge

 Act of contributing or a payement imposed upon a body of persons or on the population or group of people, a sum of monney paid as a form of tax or voluntary contributed.
  In certain churches a tithe or tenth to pay or give for the suport of the church or to cover the costs of the congregation or ecclesia. A form of tax imposed by certain churches to their members for religious purposes and especially for the support of the priesthood or religious establishement.
Other churches say that the administration of the Last Sacraments should be free of charge but dare to ask of the requesters a contribution (with direct price) to cover the expenses of their pastoral work and diaconal work.  According to them, the direct prices may not be a limitation however to ask for those sacraments.  They are for men that live of a low income always negotiable.  This method can give men an easy feeling that they do not beg but also give an idea how much they could contribute so not to have to give too little.  It can give the requesters a certain form of peace of mind.

In some protestant churches there is also worked with collection coupons that either become furnished at the church members or that for every visitor at the church lie ready by the coffee buffet in the church.  By others, there lies an envelope which the churchgoers can put  their financial contributions.

The Belgian Christadelhians find that the mostly suitable form for financial contribution is having a collection box or basket behind or on an inconspicuous spot, which gives the opportunity far everybody that wishes, to give a voluntary financial present discreetly.

 

Contributions are not have to be accounted for on the financial site.  One can contribute or furnish also by performing through work in the church community.  The foreseeing of flowers, hall decoration, taking care of the common classrooms, keeping everything clean, foreseen of the delicacies for after the service, etc give all sorts of activities, that also must be performed in the community , and where one mainly must count on voluntary co-workers.



Textually people also can contribute.  Literary writings, dissertations over Biblical and scientific subjects to discuss, can enrich the spiritual life of the entire community.  The lectures are not  always have to be provided by one man and how more people can contribute towards the church community, how more realm on spiritual understanding can become realised and how less danger there exists for an indoctrination or a concept from one person.  By bringing texts of more people several thoughts can be discussed and a larger variety of subjects and perspectives can come at bid.

But also through gifts within the church community, the ecclesia or parish can on her turn then again contribute to the commune, the town or living environment.  Churches have shown a long tradition in the middle-class commune.  In the anglo-saxon countries it is (or has been) the custom that churches offer all sorts of peoples activities through the year.  In our regions we do not see that so much, outside by the Catholic church the renting of the parish house where then all sorts of eat festivities and other affairs are offered for the locals to meet.  Also we can see  that it are the churches who remain in the old districts as other organizations already have left. They try that to be at the disposition for the needy and try to offer help where they can.  For that lasting presence, also called ecclesiastic presention, are according to some men professionals 'indispensable'.  For them it is asked to much for the volunteers to have to  work in the districts alone.  And actually it is well so, only one person can not do all that work, but in mutual cooperation of the church members it can be made possible. Together all members can, under a particular leadership, spend attention at the problems in districts and at the role belief can play in municipalities to improvement of those problems.  


The approach, understandings and methods of the Christian Community can furnish a contribution at a harmonious society and promote the luck and welfare of so much possible living beings. 

The hospitality of the church community has to stretch further than the table of the Lord by which all baptised are welcome but all the others should also feel welcome to become partners to a wonderful event. 

Were former parishioners quite narrowly concerned on the ecclesiastic life, now it is difficult to find volunteers and people eager to help to construct the parish community.  Many men can find no time to invest themselves with activities in the church community.  For them, the financial contribution appears the easiest manner to support  the church community.

However, when you are really interested in belief, you can not escape to fix your relation to the developments in the church community.  Everybody on this earth must come till selfresearch.  Asking yourself question about faith and in what you want to belief. What will I do with my belief, for what do I need the church community and which contribution can I furnish to that church community?  Because belief and church are not obviously any more, it is difficult to find answers to all those questions. 

Therefore it is fine that in the history of men examples can be found of women and men that can help us to find our own way.  Women and men that have a particular meaning because of the way they lived.  They can help us to find the direction in which we can find answers on our life questions.

God needs men.  He needed Jesus of Nazareth.  But especially also: he needs us to give the love hands and feet.  In our actions Gods Light can break through. Besides, this is what Jesus wants from his followers, that they spread or carry out  the gospel further but also that indispensable love.  Each other giving life ... that can we!  That we do by stepping out of our own silly little world and to give each other attention, to take each other serious and listening to each other's  stories and urges.  By letting each other feel: I want to commit to you.  By coming  together on particular places so that every believer is able to carry out his faith and also can be of support and anchor for others.  The social contact that there can be given is in the commune of that belief group then becomes of very big importance. That is a not a neglect-able contribution.

For small small belief communities, especially all those which are not supported by institutional churches, it is more difficult to remain upright and to be able to cover the expenses.  Because they already have lesser means they are tremendously limited in the carrying out of their belief and in making their belief community known to others.  The mutual solidarity between men in the small belief community can certainly remain - how small in number the community also is, if these have been built on true belief.  Then it becomes importatn for them as a small group of enthusiastic men that they can keep the fire burning and that they remain seeking to forms of being together church that can fit their community. 

As local religiously we can only badly hope that by more men shall come more understanding  that the different part activities to service stand of the structure of one community and her mission. That more men may become more actively involved by the structure and the maintenance of the church community and may realize that it is a 'large' number of small branches that necessarily can be fulfilled.  Everybody in the beliefs community must there be self conscious that the church community has to play a positive striking and at the same time recognizable role in the towns community and that activities and projects of the church community can give a larger acquaintance at the belief community through which on her turn the community also again shall be able to grow and so will get a good return.




De bijdrage is het aandeel dat men geeft, welk op wetenschappelijk, theoretisch en op praktisch en financieel vlak kan liggen. Het is de verwachting voor het toekennen of afgeven van een betaling in natura of geldelijke middelen aan een groep van mensen of aan de bevolking, als een vorm van taks of vrijwillige voorziening om bepaalde kosten te kunnen dekken.Zo kunnen in verscheidene kerken de kosten door vrijwillige bijdragen gedekt worden.

In bepaalde kerken wordt er op gerekend dat de leden van de kerkgemeenschap uit eigen overtuiging vrijwillig een tiende (tithe) van hun loon of inkomsten afstaan aan de kerkgemeenschap, zo dat de kosten van de kerkgemeenschap of congregatie kunnen gedekt worden. Bij sommige kerken wordt dit (tithing)  zelfs als iets vanzelfsprekend gezien en kan men eigenlijk niet meer van een vrijwillige bijdrage spreken maar van een heffing op het inkomen. Deze heffing of 'Tiende' wordt dan gebruikt om de priesters, pastors, dominees of predikers en het religieus establishment te ondersteunen.

Andere kerken zeggen dat de bediening van de sacramenten gratis is bij hen maar vragen van de aanvragers een bijdrage (met richtprijs) om de onkosten van hun pastoraal en diaconaal werk te dragen. Volgens hen mogen de richtprijzen echter geen beletsel zijn om een viering aan te vragen. Ze zijn voor mensen die leven van een laag inkomen altijd bespreekbaar. Deze methode kan de mensen een gerust gevoel geven dat zij niet bedelen maar ook een idee geven hoeveel zij zouden kunnen bijdragen om niet te weinig te moeten geven. Het kan de aanvragers aldus een zekere vorm van gemoedsrust geven.

In sommige protestantse kerken wordt er ook gewerkt met collectebonnen die ofwel bezorgd worden aan de kerkleden of die voor iedere bezoeker aan de kerk klaar liggen bij het koffiebuffet in de kerk. Bij anderen ligt er daar een envelop waar de kerkgangers dan hun geldelijke bijdragen in kunnen stoppen.


De ons meest geschikte vorm voor financiële bijdrage is van achter of op een onopvallend plekje en collectebus of mandje waar iedereen die wenst, onopvallend een vrijwillige financiële schenking kan doen.

Bijdragen hoeven echter niet enkel op financieel vlak te liggen. Men kan ook bijdragen leveren door werk in de kerkgemeenschap te verrichten. Het voorzien van bloemen, zaalversiering, proper houden van de gemeenschappelijke lokalen,  voorzien van de versnaperingen voor na de dienst, enz. geven allerlei activiteiten die ook in de gemeenschap moeten verricht worden en waar men hoofdzakelijk moet rekenen op vrijwillige medewerkers.


Tekstueel kunnen ook bijdragen geleverd worden. Letterkundige geschriften, verhandelingen over Bijbelse en wetenschappelijk te bespreken onderwerpen, kunnen het geestelijk leven van de gehele gemeenschap verrijken. De lezingen hoeven niet steeds door één man voorzien te worden en hoe meer mensen bijdragen in de kerkgemeenschap, hoe rijker aan spiritueel inzicht zij kan worden en hoe minder gevaar er bestaat voor een indoctrinatie of een denkbeeld vanuit één persoon. Door teksten van meerdere mensen naar voor te kunnen brengen kunnen ook meerdere gedachten besproken worden en een grotere verscheidenheid aan onderwerpen en gezichtspunten aan bod komen.

De bijdrage kan aldus een bevordering zijn tot het welzijn van de gemeenschap. Ook kunnen bijdragen mogelijkheden creëren  om nieuwe dingen te doen ontstaan.

Maar ook door giften binnen de kerkgemeenschap kan de ecclesia of parochie op haar beurt dan weer bijdragen tot de leefgemeenschap, het dorp of woonomgeving. Kerken hebben een lange traditie in het zich vertonen in de burgerlijke leefgemeenschap. In de Angelsaksische landen is het gewoonte dat kerken allerlei volksactiviteiten doorheen het jaar aanbieden. In onze contreien komt dat niet zo veel voor, buiten bij de katholieke kerk de verhuring van de parochiehuizen waar dan allerlei eetfestijnen en andere zaken worden aangeboden om de mensen in het lokaal te ontmoeten. Ook valt het op dat het de kerken zijn die in de oude wijken blijven als andere organisaties al zijn vertrokken. Zij proberen daar ter beschikking te zijn voor de behoeftigen en hulp te bieden waar het kan. Voor die blijvende aanwezigheid, ook wel kerkelijke presentie genoemd, zijn volgens sommige mensen beroepskrachten 'onontbeerlijk'. Voor hen is het voor vrijwilligers te veel gevraagd om het werk in de wijken alleen te moeten uitvoeren. En eigenlijk is dat wel zo, alleen kan men dat niet aan, maar in onderlinge samenwerking van de kerkleden zou dat wel mogelijk kunnen gemaakt worden. Samen kunnen alle leden onder een bepaalde leiding aandacht besteden aan de problemen in wijken en de rol die de geloofsgemeentes kunnen spelen ter verbetering van die problemen.



De benadering, inzichten en methodes van de Christen Gemeenschap kunnen een bijdrage leveren aan een harmonische samenleving en het geluk en welzijn bevorderen van zo veel mogelijk levende wezens.

De gastvrijheid van de kerkgemeenschap hoort zich zich verder uit te strekken tot aan de tafel van de Heer waarbij alle gedoopten welkom zijn maar de anderen zich ook welkom voelen om samen deelgenoot te zijn van een wonderbare gebeurtenis.

Waren vroeger parochianen heel nauw betrokken op het kerkelijk leven, nu is het moeilijk om vrijwilligers en vrijwilligsters te vinden. Veel mensen kunnen geen tijd vinden om zelf met activiteiten in de kerkgemeenschap te investeren. Voor hen lijkt de financiële bijdrage de makkelijkste manier om de kerkgemeenschap te steunen.

Wanneer je evenwel geïnteresseerd bent in geloof, ontkom je er echter niet aan om je verhouding tot de ontwikkelingen in de kerkgemeenschap te bepalen. Iedereen op deze aarde moet tot zelfonderzoek komen. Jezelf vragen gaan stellen: waar geloof ík in, wat wil ík met mijn geloof, waarvoor heb ík de kerkgemeenschap nodig en welke bijdrage kan ík aan die kerkgemeenschap leveren? Omdat geloof en kerk niet vanzelfsprekend meer zijn, is het ook zo moeilijk om een antwoord op deze vragen te vinden.

Daarom is het fijn dat er in de mensengeschiedenis voorbeelden te vinden zijn van vrouwen en mannen die ons kunnen helpen om onze eigen weg te vinden. Vrouwen en mannen die een bijzondere betekenis hebben vanwege de manier waarop zij geleefd hebben. Zij kunnen ons helpen om de richting te vinden waarin wij antwoorden kunnen vinden op onze levensvragen.

God heeft mensen nodig. Hij had Jezus van Nazareth nodig. Maar vooral ook: hij heeft ons nodig, om de liefde handen en voeten te geven. In ons handelen kan Gods licht doorbreken. Dit is trouwens wat Jezus van zijn volgelingen verwacht, dat zij het evangelie verder verspreiden maar ook die onontbeerlijke liefde uitdragen. Elkaar het leven geven... dat kunnen wij! Dat doen we door uit ons eigen wereldje te stappen en elkaar aandacht te geven, elkaar au serieus te nemen en door te luisteren naar elkaars verhalen en noden. Door elkaar te laten voelen: ik ben met jou begaan. Door samen te komen op bepaalde plaatsen kan elke gelovige zijn geloof mee uitdragen maar ook tot steun en toeverlaat voor anderen zijn. Het sociale contact dat er in de leefgemeenschap van die geloofsgroep dan gegeven kan worden is van zeer groot belang. Dat is een niet te verwaarlozen bijdrage.

Voor kleine kleine geloofsgemeenschappen, vooral al zij niet gedragen worden door institutionele kerken, is het veel moeilijker om overeind te kunnen blijven en om de kosten aan te kunnen. Doordat zij reeds op veel minder middelen beroep kunnen doen zijn zij enorm beperkt in de uitdraging van hun geloof en in de kenbaarmaking van hun geloofsgemeenschap.
De onderlinge verbondenheid tussen mensen in de kleine geloofsgemeenschap kan zeker blijven - hoe klein in aantal de gemeenschap ook is, als deze op waar geloof is gebouwd.  Het komt er dan op aan dat de kleine groep van mensen enthousiast kan blijven en dat zij steeds blijven  zoeken naar vormen van samen-kerk-zijn die passen bij hun gemeenschap.

Als plaatselijke gelovigen kunnen wij slecht hopen dat bij meer mensen meer besef komt dat de verschillende deelactiviteiten ten dienste staan van de opbouw van de ene gemeenschap en haar missie. Dat meer mensen meer actief betrokken mogen worden bij de opbouw en het onderhoud van de kerkgemeenschap en mogen beseffen dat er een ‘groot’ aantal kleine taken zijn die noodzakelijk kunnen vervuld worden. Iedereen in de geloofsgemeenshap moet er zich bewust van zijn dat de kerkgemeenschap een positief opvallende en tegelijkertijd herkenbare rol moet vervullen in de dorpsgemeenschap en dat activiteiten en projecten van de kerkgemeenschap een grotere bekendheid kunnen geven aan de geloofsgemeenschap waardoor op haar beurt de gemeenschap ook weer zal kunnen aangroeien en zo een goede return krijgen.

Parochie

Parochie: Parish


ME Parroche paroisse fr L parochia fr LGk paroika fr paroikos Christian (fr Gk stranger, fr par para + oikos house) fr the early Christians looking upon themselves as strangers on earth, their real home being the Kingdom of God.
The ecclesiastical unit of area committed to one pastor; the local church community; a portion of diocese committed to the pastoral care of the clergyman. A district having its own church and minister or priest.




For the first Christians the parish was the house where the 'foreigners' came together.  They looked at themselves as foreigners who stayed here on this earth as temporary residences, or getting this earth in loan, until they could enter the Kingdom of God.

In the Roman catholic Catholic Church the parish became the ecclesiastic order that constitutes part of a diocese, about which a priest has been appointed.
By some protestant groups, it is the ecclesiastic municipality or the church community or congregation.  Also the association is named in the Netherlands once in a while  briefly 'the Soos'. 

By several Biblestudents one speaks more of the church community or ecclesia, by which the inhabitants of a larger territory are meant, that belong to a particular group, or follow their service  in a particular house or church or temple, considered being part of that ecclesia.

In general we can say that it is the independent ecclesiastic municipality of a denomination, under a priest, pastor or minister, which mostly forms a part of a large town or a city- municipality with a separate preacher. 

The parish transforms then the ecclesiastic territory, by the R. Catholic Church as a division of a diocese, about which a priest or legal person is appointed, there, on the order of the bishop, to take care of the soul-service.  This priest becomes named priest, pastor or minister .  The priest and its co-helpers (curates in the Catholic Church) (Elders in protestant communities) form together the parish-ministers, parish clergy or parish-elders. The Roman Catholics, that in a particular Parish have their domicile or seemingly domicilie, are the parishioners; they must turn to for their clergyman matters to the priest of the Parish. 

To set up a Parish for the Roman Catholics , change or to cancel it can only be done by the local ordinarius (the bishop of the diocees).  In the Mission, this church resort seemingly-Parish (quasi-Parish) is than  a part of an Apostolic vicariate or prefecture (Apostolic vicaris and Apostolic prefect). 



The parish Church is then that church, that has been built for a particular parish in which the religious service shall be held, and the parishioners be administered the sacraments  (baptism, marriage, etc.) and their funerals are held.




Voor de eerste Christenen was de parochie het huis van de vreemdelingen waar samen gekomen werd. Zij aanzagen zichzelf als vreemdelingen die hier voorlopig verblijven, of de aarde in leen krijgen, tot zij het Koninkrijk van God kunnen binnen gaan.

In de Rooms Katholieke Kerk werd de parochie het kerkelijk gebied dat deel  uitmaakt van een bisdom, waarover een pastoor is aangesteld.
Bij sommige protestantse groepen is het de kerkelijke gemeente of geeft het de kerkgemeenschap of congregatie weer. Ook wordt het wel eens de sociëteit genoemd of in Nederland kortweg 'de Soos'.

Bij verscheiden Bijbelstudenten spreekt men eerder van de kerkgemeenschap of ecclesia, waarbij de bewoners van een groter gebied die bij een bepaalde groep behoren of hun dienst volgen in een bepaald huis of kerkgebouw of tempel, dan als behorende tot die ecclesia worden beschouwd.



Algemeen zou men kunnen zeggen dat het de zelfstandige kerkelijke gemeente is van een denominatie, onder een pastoor, pastor of dominee, welk meestal slechts een deel van een grote dorps of stadsgemeente met een aparte predikant vormt.

De parochie vormt dan het kerkelijk gebied, bij de R.Katholieke Kerk deel van een bisdom, waarover een priester of juridische persoon is aangesteld, om er, in opdracht van de bisschop, de zielzorg uit te oefenen. Deze priester wordt pastoor, pastor of dominee genoemd. De pastoor en zijn medehelpers (kapelaans in de Katholieke Kerk) (Ouderlingen in protestantse gemeenschappen) vormen tezamen de parochie-geestelijken of parochie-oversten. De katholieken, die in een bepaalde Parochie hun domicilie of quasi domicilie hebben, zijn de parochianen; zij moeten zich voor hun geestelijke aangelegenheden tot de pastoor van de Parochie wenden.

Een Parochie voor de Katholieken oprichten, veranderen of opheffen kan slechts de plaatselijke ordinarius (de bisschop van het diocees).
In de Missie heet dit kerkressort quasi-Parochie, een onderdeel van een Apostolisch vicariaat of prefectuur (Apostolisch vicaris en Apostolisch prefect).

De Parochiekerk is dan die kerk die voor een bepaalde parochie gebouwd is,  waarin de godsdienstoefeningen worden gehouden en de parochianen de sacramenten worden toegediend (doopsel, huwelijk, etc.) en hun uitvaart wordt gehouden.


+

kerkdorp, kerkgemeenschap, binnen-/buiten-parochie, filiaalkerk, dochterkerk

Onkosten

Onkosten: expenses, expenditure, outlay, costs.The financial burden involved typically in a course of action or manner of living. The losses to realise something.



Several times Christians are forced to make expenses without, seemingly any advantage or which lie outside the usual personal gain. 

Unfortunately we can not escape the financial matters because almost for everything must be paid.  To maintain a church community  and to do the the spiritual work of spreading the Word of God often a lot of money has to be paid for. We are bounded by many affairs which have to be paid for like all the material to realize the things.

To hold meetings a place is needed, something to sit on, sufficient heat or a dry spot, sufficient light.  All the things to receive people shall cast something. Mostly an ecclesia or parish brings  a lot of paper work, of which the parer, ink, print apparatuses, copy machines etcetera have to be paid for.  To maintain the church communities, the cleaning things, making contacts, telephones, internet connections, a.o. all bear a price ticket.

To cover the expenses of the meetings several churches hold during their service a passing of a little basket or an offering on plates as a collection.  In some churches, there is a division during a service with an offerande or an offering.  In the 'Offergang'  'offering' or oblation the people  present bread, wine and sometimes also other affairs, as flowers and money, as an offer in worship.



Bible researchers and Biblestudents will give the preference to the age-old use of the voluntary gift.  Although in some communities you also shall find collections. That option is chosen because one otherwise shall have too little earnings generated to be able to foresee all the necessary services for the church community.

The Biblestudents, Bible-researchers, Bible-scientists, and o. a. Christadelphians find that they received the Word of God for nothing they have to communicate it to others.  They will ask no money for the performing of services.  But naturally everybody can give freely a voluntary contribution to cover the expenses made.  Everybody may give to his or her own abilities or fortune, in kind or money, and only when he or they will.
Some students of the Bible, as in several protestant groups, talk about giving 'one tenth' of the persons income,  or 'Tithe' or 'tithing'.  Hereby the religious people are pointed out that God  asks us a small part of our belongings to share with the community.  Several protestant churches point or ask then also to take distance of a tenth of the income to the advantage of the church.

Personally we prefer to keep to voluntary contributions.  Only, unfortunately must we well observe that expenses often exceed the gifts.  We only can hope that everything always comes just on its legs.  And perhaps we may now and then remind the people that everything in life costs money and that we also are dependent of this world for the realisation of all the worldly things.  Thus for us gifts are also very welcome.



Onkosten: kosten die voor iets worden gemaakt, uitgaven, de prijs die men moet betalen om iets te kunnen verwezenlijken. De vorderingen die kunnen gemaakt worden of geëist worden voor geleverde diensten of producten.

Meermaals zijn het kosten die men gedwongen is te maken zonder dat men er, schijnbaar althans, voordeel van heeft, of die buiten het gewone persoonlijk gewin liggen.

Spijtig genoeg kan men er niet onderuit dat er bijna voor alles moet betaald worden. Om een kerkgemeenschap te onderhouden en om het geestelijk werk van verspreiding van het Woord van God te verrichten kan men er eenmaal niet aan ontkomen voor vele zaken te moeten betalen vooraleer men het materiaal kan gebruiken om de dingen te verwezenlijken.

Bijeenkomsten hebben een plaats nodig, mensen iets om op te zitten, voldoende warmte of een droge plek, voldoende licht. De voorzieningen om de mensen te ontvangen kosten dus geld. Meestal komt er ook papierwerk bij kijken, waarbij men dan de kosten heeft voor papier, inkt, afdruktoestellen, kopieerders enz.. De kerkgemeenschap onderhouden, poetswerk, contactopname, telefoons, internetverbindingen, e.d. dragen allemaal een prijskaartje.

Om de kosten van de bijeenkomsten te dekken houden verscheidene kerken tijdens hun dienst een ophaling of collecte. In sommige kerken is er tijdens een dienst een offerande deel of een offergang. In de Offergang wordt dan door het aanwezige volk brood, wijn en soms ook andere zaken, als bloemen en geld, aangeboden.



Bijbelonderzoekers zullen er de voorkeur aan geven om het eeuwenoude gebruik van de vrijwillige gave te verkiezen. Alhoewel men in sommige gemeenschappen toch ook nog collectes vind om dat voor die optie gekozen is omdat men anders te weinig inkomsten genereert om de kerkgemeenschap te kunnen voorzien van al de nodige diensten.

In de Rooms Katholieke Kerk was er vroeger buiten de collectes ook nog het Stipendium, of het aalmoes dat, volgens het uitdrukkelijk door de Kerk van Rome goedgekeurde gebruik, mocht gegeven worden aan de priester, met het verzoek de H. Mis tot intentie van de gever op te dragen.
Vandaag laten de priesters in de Rooms Katholieke Kerk zich betalen voor allerlei diensten.

De Bijbelstudenten, Bijbelonderzoekers, Bijbelvorsers, en o.a. Christadelphians vinden dat zij het Woord van God voor niets hebben gekregen en voor niets aan anderen moeten mededelen. Zij zullen geen geld vragen voor het verrichten van diensten. Maar natuurlijk staat het iedereen vrij om een vrijwillige bijdrage te geven om gemaakte kosten te kunnen dekken. Iedereen mag naar eigen vermogen geven, in natura of geld, en wanneer hij of zij maar wil.

Bij sommige studenten van de Bijbel wordt er, zoals in meerdere protestantse richtingen, ook wel over 'Tienden' of 'Tithe' of 'tithing' gesproken. Hierbij worden de gelovigen er op gewezen dat God ons vraagt een klein deel van ons hebben en houden of ons inkomen te delen met de gemeenschap. Verscheidene protestantse kerken wijzen of vragen dan ook afstand van een tiende van het inkomen ten voordele van de kerk.


Persoonlijk houden wij er liefst aan om af te gaan op werkelijk vrijwillige bijdragen. Maar, spijtig genoeg moeten wij wel opmerken dat kosten dikwijls de giften overstijgen. Wij kunnen slechts hopen dat alles altijd juist op zijn pootjes terecht komt. En misschien mogen wij nu en dan eens de mensen er aan herinneren dat alles in het leven geld kost en dat wij ook afhankelijk zijn van deze wereld voor de verwezenlijking van al de wereldse dingen. Dus voor ons zijn giften ook steeds welkom.

+

Onkosten blijven onherroepelijk verbonden aan het gebruik.

kasbehoeften, uitgave, uitgaaf, besteding, vertering, bekostigen, bekostiging, onderhoud, levensstandaard, onvoorziene uitgaven, expensen, impensen, spesen, spiesen, cum expensis, kost, schadepost

Uitgeven, besteden aan, verteren, opteren, de onkosten bekijken/bestrijden, de kosten dragen/maken, bekostigen, zich in kosten steken, geld gebruiken/uitgeven, geld in iets steken, botje bij botje leggen, in de bus moeten blazen, in de buidel blazen, de aap aanspreken, zijn korentje groen eten, zich onderhouden, van de hand in de tand leven, vertering maken, een gat in zijn hand hebben, een gat in zijn goed maken, naar de toon leven, doormaken, doorbrengen, doordoen, doordraaien, opdoen,

kosten, een hele kluit geld kosten, oplopen, er aan moeten geloven, in de papieren lopen, de centen bijten hem, het geld druipt (gaat gauw, glijdt, glipt) door de vingers, dat hakt er in, dat kan bruintje (grauwtje) niet trekken, dar hangt veel geld aan, het geld smelt mooi, de beurs slinkt aardig