Monday 11 November 2013

Small churches of the few Christadelphians

The big difficulty we do encounter in Belgium is that when people do ask where we meet with how many, they hesitate to come to our meetings because we are not with enough people attending a service.
they all prefer to come to a church where they can hide in the massa's of people. When there are many people they can just be an unnoticed onlooker; but when there are just a handful of people present they shall be noticed by the others, and that is something what they do not like so much.

Today we also do hear about the empty Roman Catholic Churches but the growing attendance in the Pentecostal churches. On television people also can find many mega churches where enough entertainment is given to enjoy the show.

Most people have their instinctive opinions about “big church.”  Some may prefer to be a nobody in the amount of people present at a service, others may not like the feeling to be swallowed up in such a congregation.

We wonder if there are enough people who have a dislike for “big church,” because it seems so impersonal and also perhaps because in those churches the accent is not always on the right things. It is not the amount of people , the quantity in church, but should be more of the quality in church.

Those who do not want to come to our services because we are not with enough people should reconsider what they like to see in church and what would be that "Big church".

Don’t critique or judge getting big. Look the “bigness” right in the face. And ask, “What does big really mean?”
English: Jesus, followed by Simon Peter and Andrew
English: Jesus, followed by Simon Peter and Andrew (Photo credit: Wikipedia)
Matthew 16:16-18 (NIV) says, “Simon Peter answered, “You are the Messiah, the Son of the living God.” Jesus replied, “Blessed are you, Simon son of Jonah, for this was not revealed to you by flesh and blood, but by my Father in heaven. 18 And I tell you that you are Peter, and on this rock I will build my church, and the gates of Hades will not overcome it.”"
Well, if you are wanting to see a "Big Church" or going to go big, go really big!
When you accept that Jesus is the Messiah, the Son of the Living God … you better also look at him as the one building his church!

Church of the Primacy of St. Peter on the Sea ...
Church of the Primacy of St. Peter on the Sea of Galilee. Traditional site where Jesus Christ appeared to his disciples after his resurrection and, according to Catholic tradition, established Peter's supreme jurisdiction over the Christian church. (Photo credit: Wikipedia)
Jesus is the one who makes church. Jesus is the church. Church is not a specific 'church-building' with a tower and a cross shape directed to the east.

It is also not the construction of people. Though we would like it, it is not us building the church. It’s not the pastor on the stage or the priest in the pulpit.  It is Jesus, the Son of the living God, who is building His Church.

The Church is a big idea. Because Jesus is a big idea. And because Jesus gives his disciples a big task.

All those who call themselves Christians, should be followers of Christ. they should not only be name Christians, but doers of the Word. In Acts, Jesus describes how big of a task he is giving the disciples.  Acts 1:7-8 (MSG) states,
 “He told them, “You don’t get to know the time. Timing is the Father’s business. What you’ll get is the Holy Spirit. And when the Holy Spirit comes on you, you will be able to be my witnesses in Jerusalem, all over Judea and Samaria, even to the ends of the world.”
Imagine if Jesus came to us and said,
 “…you will be my witness in Leefdaal, all over Flemish Brabant and the Low countries, even to the ends of the world.”
 Yeah, that’s pretty big too.   The church is a big idea, and it will expand. It started with 12 disciples and it has grown across the world to nations with more than 100 different languages.
In Acts 2:21 (NIV), it says, ”Everyone who calls on the name of The Lord will be saved.”
That saving should we proclaim and we should bring the hearts into fire for the name of Jesus. Christians should bring forwards the Gospel of the Good News of the coming Kingdom of God.  Every person coming to believe in Jesus as the saviour send by the Most High Saviour Jehovah God, would have to become partaker of the body of Christ and as such being a member of the Church of God, which has Christ Jesus as its High priest.

All those believing individuals in their own houses, who believe in the offer Jesus made and accept him as their saviour, willing to become part of that Body of Christ, are part of the church.

Here is another example of ‘big church’ in the Bible.
  In Acts 2:41-47 is the story of the 3,000 who were baptized… imagine that in present day. How many kids rooms would we need from one week to the next? How many new greeters? How many overflow rooms? How many extra chairs? The Church basically went from meeting in a living room to needing a stadium! And that was just one day.

Now to transition just a little bit, it is one thing to agree and say, yes, we agree with you, Jesus that the church should probably be big. But what does is truly mean to be a disciple? Great question.
In John 13:34-35 (MSG) Jesus states,
 ““Let me give you a new command: Love one another. In the same way I loved you, you love one another. This is how everyone will recognize that you are my disciples — when they see the love you have for each other.”
Well, that sounds pretty simple doesn’t it? Love one another, cool! I’ve got it. But what does it really mean to live out your love for each other?

The first part of loving one another is building relationships with one another.  The church is not just based out of a building or a temple, it is based out of homes. Faith is centered on two places: temple and homes.
To love one another in the old church knew they needed to meet and know each other in their homes. Meeting at the temple was important, but they had to eat with each other and know each other in order to love each other like Jesus loved.  This is such a critical part of today’s church as well! That is also the reason why we meet in houses, cafetaria's, parks, have something to eat or drink with each other and not sit on benches or ordered chairs in a row.

We need our small groups and relationships to truly know each other and love each other.

It’s a great first step to agree with Jesus. But how do we actually Do what Jesus said? How do we love one another despite the chaos of life? Despite our differences?
 Jesus directs us to do the following:
Submit to one another. Honor one another. Bear with one another. Forgive one another. Accept one another. Care for one another. Encourage one another. Restore one another. Love one another.
Most of this cannot happen on Sunday morning. We have to be in each other’s lives daily.
“We, the church family, want to get bigger for the sake of eternity and smaller for the value of each individual.”
We all should feel like brothers and sisters in Christ.

As brethren and sisters we do have to help each other to grow spiritually. It is by sharing ideas that we can help each other to see other things or to think about other things or to think in another way. As such we can grow and get more strength, because others share their messes, and we share our messes, yet we are still there for each other, serving one another and loving one another despite the chaos of life.
“Let’s share our messes so that we can see grace move in each other as light is shed on our mess.”
“Is big church healthy?
Size doesn’t have anything to do with health. Health has everything to do with our relationships.”

When we want to become good Christians, this shall not only become by becoming 'churchgoers'. We do need to make church, but making church happens in the own heart. It is the willingness to become part of the Body of Christ and willing to share that feeling with others, in love, by taking their bad and good elements, overlooking their peculiarities. Willing to take every person like he or she is, and considering him or her as your brother or sister.

This brotherly love is what makes the church, not the building or the presence of just material bodies in one specific place.

The Christadelphians may gather with not so many people, but the love of those people for each other and their love for God is what binds them all over the world. In one specific place they are perhaps not with many, but they do feel connected with others in many different countries, speaking many different languages, which we even not always understand. But we understand each other in the love of God, and that is what binds us forever.

Next time when you are looking for a church, question what you are looking for. Are you looking to find a place where you can find some nice entertainment? Are you looking for some enjoyable socialising? Or are you looking for the genuine love Christ has given mankind?
Are you submitting to one another? Are you letting others go first? Are we honoring one another in how we speak to each other? Are we caring for one another? 
When was the last time we went out of our way to appreciate and love on someone else? How are you loving each other as Jesus loves?
Enhanced by Zemanta

Saturday 9 November 2013

Living on the Edge

Kenneth Gilmore
Kenneth Gilmore0
For those who may have questions about Jonathan Burke's book "Living on the Edge", here's a FAQ list:

1. What is this book about?

Upholding and defending our beliefs and values, and proving they are relevant to the modern world, is very difficult without the kind of evidence evidence which non-religious people will find convincing. This book aims to provide that evidence.

2. Could you give an overview of the book?

The main section headings are 'Living on the edge of certainty', addressing doubts about our beliefs, 'Living on the edge of credibility', addressing the challenge of defending our beliefs and preaching to other religious people and atheists, and 'Living on the edge of society', addressing the challenge of belonging to a Christian community with beliefs and values typically rejected by modern society. See this sample of the contents page.

3. How long is the book?

It's 600 pages long in standard US trade paperback format (6x9 inches), including a 100 page bibliography.

4. Will any of it be controversial?

The book upholds the views of the earliest Christadelphian commentators on issues such as the relationship of science and Scripture, the age of the universe and the earth, whether the flood was local or global, and the authorship of various books of the Bible. That will be controversial for those who disagree with those views, or who are unaware of views held by the earliest Christadelphian expositors. However, I aim to minimize controversy. For example, since evolution is a highly divisive issue the book does not address it at all.

5. How can people purchase the book?

I am aiming to have it printed locally in Taiwan, made available in November 2013, and posted internationally. The purchase price will be US$15 per hardcopy (a free ebook version is included with every hardcopy), and it will be launched on this [2] crowd sourced funding site.

6. Why are you using crowd sourced funding?

Crowd sourced funding involves presenting a project with a budget to the public, and inviting people to pledge funds for the products or services the project offers. Fundraising takes place over a limited time (30 days is typical), at the end of which the project may or may not have raised enough money to cover its budget. No one is charged any money if the project fails to raise its budget. I chose this route since I do not have a publisher for this book, which means I need to pay for the printing myself up front. Crowd sourced funding is a safe way to see if I can raise the capital for an initial minimum print run of 500 copies.

If your question is not answered here, please send me a message through this page.

https://www.facebook.com/notes/living-on-the-edge/frequently-asked-questions/585460368178073

1. https://www.facebook.com/notes/living-on-the-edge/whats-in-the-book/581757188548391
2. http://fuudai.com/

1. What is this book about?

Upholding and defending our beliefs and values, and proving they are ...

Enhanced by Zemanta

Thursday 7 November 2013

American atheists most religiously literate Americans

While it’s unknown how many atheists use YouVersion or other Bible apps, polls show atheists are among the most religiously literate Americans, topping Jews, Mormons and other Christians in a 2010 Pew Research Center poll.

Atheists seem to use a Bible App containing the Christian Scriptures which they can quote to have the Christians “tripped up”. Christians seemed to be sitting at the bottom of the knowledge rung, having been topped not only by atheists but by Jews and Mormons as well.

The Pew Forum gives that on average, Americans correctly answer 16 of the 32 religious knowledge questions. Atheists and agnostics average 20.9 correct answers. Jews and Mormons do about as well, averaging 20.5 and 20.3 correct answers, respectively. Protestants as a whole average 16 correct answers; Catholics as a whole, 14.7. Atheists and agnostics, Jews and Mormons perform better than other groups on the survey even after controlling for differing levels of education.

On questions about Christianity – including a battery of questions about the Bible – Mormons (7.9 out of 12 right on average) and white evangelical Protestants (7.3 correct on average) show the highest levels of knowledge. Jews and atheists/agnostics stand out for their knowledge of other world religions, including Islam, Buddhism, Hinduism and Judaism; out of 11 such questions on the survey, Jews answer 7.9 correctly (nearly three better than the national average) and atheists/agnostics answer 7.5 correctly (2.5 better than the national average). Atheists/agnostics and Jews also do particularly well on questions about the role of religion in public life, including a question about what the U.S. Constitution says about religion.

More than four-in-ten Catholics in the United States (45%) do not know that their church teaches that the bread and wine used in Communion do not merely symbolize but actually become the body and blood of Christ. About half of Protestants (53%) cannot correctly identify Martin Luther as the person whose writings and actions inspired the Protestant Reformation, which made their religion a separate branch of Christianity. Roughly four-in-ten Jews (43%) do not recognize that Maimonides, one of the most venerated rabbis in history, was Jewish.

In addition, fewer than half of Americans (47%) know that the Dalai Lama is Buddhist. Fewer than four-in-ten (38%) correctly associate Vishnu and Shiva with Hinduism. And only about a quarter of all Americans (27%) correctly answer that most people in Indonesia – the country with the world’s largest Muslim population – are Muslims.

Other findings of the U.S. Religious Knowledge Survey include:
  • On world religions other than Christianity, about six-in-ten Americans (62%) know that most people in India are Hindus. About half know that Ramadan is the Islamic holy month (52%) and can name the Koran as the Muslim holy book (54%). Roughly one-third (36%) correctly associate striving for nirvana with Buddhism.
  • Two Missionaries of .
    Two Missionaries of . (Photo credit: Wikipedia)
    Around four-in-ten Americans know that the Mormon religion was founded sometime after 1800 (44%) and that the Book of Mormon tells the story of Jesus appearing to people in the Americas (40%). About half (51%) correctly identify Joseph Smith, founder of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, as a Mormon.
  • In addition to questions about religious knowledge, the survey included nine general knowledge questions (on history, politics, science and literature) for comparison purposes. These show, for example, that about six-in-ten Americans can name the vice president of the United States (59%) and understand that lasers do not work by focusing sound waves (60%). More than seven-in-ten (72%) correctly associate Susan B. Anthony with the movement to give women the right to vote, while just 42% know that Herman Melville was the author of the novel Moby Dick.
  • Overall, people who score well on the general knowledge questions also tend to do well on the religion questions. Atheists/agnostics and Jews correctly answer an average of roughly seven of the nine general knowledge questions. Among the public overall, the average respondent correctly answers 5.2 of these general knowledge questions.
  • While people with a high level of religious commitment do better than average on the religion questions, people with low levels of religious commitment do better than average on the general knowledge questions.
  • Many Americans are devoted readers of Scripture: More than a third (37%) say they read the Bible or other Holy Scriptures at least once a week, not counting worship services. But Americans as a whole are much less inclined to read other books about religion. Nearly half of Americans who are affiliated with a religion (48%) say they “seldom” or “never” read books (other than Scripture) or visit websites about their own religion, and 70% say they seldom or never read books or visit websites about other religions.

  • Mormons, black Protestants and white evangelicals are the most frequent readers of materials about religion. Fully half of all Mormons (51%) and roughly three-in-ten white evangelicals (30%) and black Protestants (29%) report that they read books or go online to learn about their own religion at least once a week. Only a small fraction of all religiously affiliated Americans – 6% of the general public and no more than 8% of any religious group – say they read books (other than Scripture) or visit websites to learn about religions other than their own at least once a week.


Enhanced by Zemanta

Tuesday 5 November 2013

Bishop Marriage Equality: Praying for Marriage Equality Is Blasphemy

Marriage Equality, the infamously homophobic Catholic bishop of Springfield, Illinois, got his cassock in a bunch earlier this week when he heard that a group of pro-LGBT Catholics planned to pray the rosary for marriage equality inside the city's cathedral after rallying at the state capitol.

English: The photo was taken by Joe Murray, an...
English: The photo was taken by Joe Murray, and it is used internationally as the symbol for the Rainbow Sash Movement (Photo credit: Wikipedia)
As soon as Paprocki got wind of plans by members of the Rainbow Sash Movement to pray for marriage equality before the 5:15 p.m. mass on Tuesday, he issued a statement calling such prayers "blasphemous" and warning that anyone who attempted to enter the Cathedral of the Immaculate Conception while wearing a rainbow sash or otherwise identified themselves as a pro-equality Catholic would be blocked from entering and turned away. Anyone who prayed for same-sex marriage inside the cathedral would be asked to leave.
Enhanced by Zemanta

Friday 25 October 2013

Paustoespraak voor de Raad voor de nieuwe evangelisatie

Paus Franciscus, uit zijn toespraak tot de deelnemers aan de algemene vergadering van de raad voor de nieuwe evangelisatie. Sala Clementina

Geliefde broers en zussen,

Ik groet jullie allen en dank jullie voor wat je doet in dienst van de nieuwe evangelisatie en voor het werk in dit Jaar van het geloof. Van harte dank! Wat ik jullie vandaag wil zeggen kan je in drie punten samenvatten: eerste plaats aan het getuigenis; dringendheid naar de ander toe te gaan; pastoraal project gericht op het wezenlijke.

1. In onze tijd tref je veelvuldig een houding van onverschilligheid aan tegenover het geloof. Men hecht er niet langer belang aan voor het leven van de mens. Nieuwe evangelisatie wil zeggen in het hart en in de geest van onze tijdgenoten het geloofsleven wakker maken. Het geloof is een gave van God. Maar het is belangrijk dat wij christenen tonen dat we op concrete wijze het geloof beleven door de liefde, de eendracht, de vreugde, het lijden, want dit roept vragen op zoals bij de aanvang van de weg van de Kerk: waarom leven ze op die wijze? Wat drijft hen? Het zijn vragen die naar het hart van de evangelisatie voeren en dat is het getuigenis van het geloof en van de naastenliefde. Wat we, vooral in deze tijd, nodig hebben zijn geloofwaardige getuigenissen die, door het leven en het woord, het Evangelie zichtbaar maken, de aantrekkingskracht van Jezus Christus en van de schoonheid van God opwekken.

Veel mensen hebben zich van de Kerk verwijderd. Het is verkeerd de schuld op de een of op de andere kant af te wentelen. Meer nog, men moet in dit geval niet spreken over schuld. Er zijn verantwoordelijkheden in de geschiedenis van de Kerk en van haar mensen en er zijn er ook bij bepaalde ideologieën en bij individuele personen. Als kinderen van de Kerk moeten we verder de weg volgen van het Tweede Vaticaans Concilie. Ons ontdoen van overbodige en schadelijke zaken, van valse wereldse zekerheden die de Kerk bezwaren en haar gelaat beschadigen.

Er is nood aan christenen die voor de mensen van vandaag de barmhartigheid van God, zijn tederheid voor elk schepsel, zichtbaar maken. We weten allen dat de crisis van de mensheid vandaag niet oppervlakkig is, ze is diep. Daarom kan de nieuwe evangelisatie, omdat ze oproept om tegen de stroom in te gaan, zich van de afgoden af te keren naar de enige ware God, niet anders dan de taal van de barmhartigheid gebruiken eerder nog door daden en houdingen dan door woorden. Te midden van de mensheid van vandaag zegt de Kerk: kom naar Jezus, jullie allemaal, die uitgeput en onderdrukt zijn en jullie zullen rust voor jullie zielen vinden (cfr Mt 11, 28-30). Kom naar Jezus, alleen Hij heeft woorden van eeuwig leven.

Groot dooiermos op een graf op het Rooms-katho...
Groot dooiermos op een graf op het Rooms-katholieke kerkhof te Zwolle. (Photo credit: Wikipedia)
Elke gedoopte is “christofoor”, drager van Christus zoals de oude heilige Vaders zegden. Wie Christus ontmoet heeft, zoals de Samaritaanse bij de put, kan deze ervaring niet voor zich houden, maar voelt het verlangen ze te delen, om anderen naar Jezus te brengen (cfr. Joh 4). We moeten ons allen de vraag stellen of wie ons ontmoet, in ons leven de warmte van het geloof waarneemt, op ons gelaat de vreugde ziet omdat we Christus ontmoet hebben!

2. We gaan over naar het volgende element: de ontmoeting, er op uittrekken om de andere te ontmoeten. De nieuwe evangelisatie is een hernieuwde beweging naar wie het geloof en de diepe zin van het leven verloren heeft. Dit dynamisme maakt deel uit van de grote zending van Christus om het leven aan de wereld te brengen, de liefde van de Vader voor de mensheid. De Zoon van God heeft zijn goddelijke staat “verlaten” en is ons tegemoet gekomen. De Kerk staat binnenin deze beweging. Elke christen is geroepen om naar de andere te gaan, om tot gesprek te komen met hen die niet denken zoals wij, met hen die een ander geloof hebben, of die geen geloof hebben. Allen ontmoeten, want ons allen is gemeenschappelijk dat we naar het beeld en de gelijkenis van God geschapen zijn. We kunnen allen tegemoet treden, zonder vrees en zonder ons lidmaatschap te verloochenen.

Niemand is uitgesloten van de hoop op leven, van de liefde van God. De Kerk wordt gezonden om overal deze hoop te wekken, vooral daar waar ze gewurgd wordt door moeilijke, soms onmenselijke levensomstandigheden, daar waar ze niet ademt, stikt ze. Er is nood aan de zuurstof van het Evangelie, aan de adem van de Geest van de Verrezen Christus die de hoop in de harten weer ontsteekt. De Kerk is het huis waarvan de deuren altijd openstaan niet alleen opdat elkeen er onthaal zou vinden en liefde en hoop kan inademen, maar ook opdat wij naar buiten zouden kunnen om die liefde en die hoop uit te dragen. De Heilige Geest vuurt ons aan om onze omheining te verlaten en leidt ons tot aan de buitenwijken van de mensheid.

3. Dit alles wordt in de Kerk niet aan het toeval, aan improvisatie overgelaten. Het vraagt om een gezamenlijke inzet voor een pastoraal project dat het wezenlijke oproept en dat goed georiënteerd moet zijn op het wezenlijke namelijk op Jezus Christus. Het baat niet zich in veel bijkomstige en overbodige zaken te verliezen. Het komt erop aan zich toe te spitsen op de fundamentele werkelijkheid, dat is de ontmoeting met Christus, met zijn barmhartigheid, met zijn liefde en met het beminnen van de broers zoals Hij ons heeft liefgehad. Een ontmoeting met Christus is ook aanbidding, een woord dat zelden gebruikt wordt: Christus aanbidden. Een project bezield door de creativiteit en de fantasie van de Heilige Geest die ons dringt ook nieuwe wegen te gaan, met moed en zonder te verstarren. We zouden ons de vraag kunnen stellen: hoe is de pastoraal van onze bisdommen en parochies? Brengt die het wezenlijke aan het licht, met name Jezus Christus? Gaan de verschillende ervaringen en eigenheden samen in de verstandhouding die de Heilige Geest schenkt? Of is onze pastoraal versnipperd, onsamenhangend, waardoor uiteindelijk iedereen zijns weegs gaat?

In deze context zou ik het belang willen onderlijnen van de catechese, als moment van evangelisatie. Paus Paulus VI heeft dat al gedaan in Evangelii nuntiandi (cfr n. 44). Sindsdien heeft de grote catechetische beweging een vernieuwing doorgevoerd om de breuk te overbruggen tussen Evangelie en cultuur en het hedendaags analfabetisme inzake geloof. Ik heb reeds herhaaldelijk een feit aangehaald dat op mij, tijdens mijn pastoraal dienstwerk, sterke indruk heeft gemaakt: kinderen te ontmoeten die niet eens het Kruisteken konden maken! In onze steden! Catechisten leveren een kostbare dienst aan de nieuwe evangelisatie. En het is ook belangrijk dat de ouders de eerste catechisten, de eerste opvoeders in het geloof zouden zijn in hun eigen gezin door getuigenis en met het woord.

Dank voor dit bezoek. Fijne werkzaamheden! De Heer zegene jullie en Onze Lieve Vrouw bescherme jullie.

Vertaling: Marcel De Pauw msc
Enhanced by Zemanta

Katholieke kerk moet niet ‘papocentrisch’ zijn

Jan De Volder en Olivier Lins maakten, exclusief voor KerkNet en zijn Franstalige tegenhanger InfoCatho.be, een interview met Andrea Riccardi.
This image shows Andrea Riccardi. The image wa...

Op maandag 21 oktober 2013 was Andrea Riccardi de eerste spreker van het nieuwe seizoen van de ‘Grandes Conférences Catholiques’ in Brussel.
 Het thema van zijn lezing luide: ‘Christendom en globalisering’.

Riccardi is in ons land vooral bekend als stichter van de Gemeenschap van Sant’Egidio, die ook in België dynamische groepen kent in onder meerAntwerpen, Luik en Brussel. Historicus Riccardi, sinds kort emeritus van de Universiteit van Rome, is ook een eminent kenner van de geschiedenis van de katholieke Kerk, het pausdom en de religieuze geschiedenis van het Middellandse Zeegebied. Hij publiceerde zonet een boek over de nieuwe paus, ‘La Sorpresa di Papa Francesco’ (De verrassing van Paus Franciscus).

In het interview zegt Riccardi dat de de curie wat van haar pluimen heeft gelaten. Het niveau van het personeel is niet meer wat het ooit geweest is en dat de paus beseft dat de curiemedewerkers
‘oude stijl’ bijna niet meer bestaan.

De paus spreekt niet veel talen, alleen Spaans en Italiaans, een beetje Duits. Bij de paus is er een sterke Italiaanse component: het belang van defamilie, het Piemontese dialect, de grootmoeder, ... Bergoglio is opgegroeid in die mengvorm van dat Italiaans-Spaanse klimaat.

De grote verrassing van paus Franciscus werd maar mogelijk door die andere grote verrassing, het verzaken aan het pausschap van Benedictus XVI?

“Dat was een grote schok. In Rome was het voor velen een traumatiserende ervaring. Velen
Pope Benedictus XVI at a private audience (jan...
Pope Benedictus XVI at a private audience (january,20 - 2006) (Photo credit: Wikipedia)
waren er ook niet mee opgezet. Maar in historisch perspectief moeten we zeggen dat dit
een nederige en vooruitziende daad was. Het heeft de verandering mogelijk gemaakt. Paus
Ratzinger had begrepen dat zijn energie om dingen in beweging te zetten was opgebruikt.”
“Sommigen hebben dat ontslag toegejuicht om de verkeerde redenen, als een verzwakking
van het pausschap. De katholieke kerk moet niet ‘papocentrisch’zijn maar in een
geglobaliseerde wereld heeft het pausschap een grote waarde. Het pontificaat van
Benedictus XVI moet bestudeerd worden: het is meer dan een parenthese geweest tussen
het grandiose pontificaat van Wojtyla en het sympathieke begin van paus Franciscus. Ik denk
wel dat het gebaar van nederigheid dat Benedictus XVI gesteld heeft op grote sympathie en
waardering heeft kunnen rekenen, ook daar waar men hem vroeger niet goed had
begrepen.”

Paus Franciscus neemt vaak het woord ‘revolutie’ in de mond. Is dat niet te straf?
“Dat behoort tot de woordenschat van een bepaalde generatie. Het toont bij hem een grote
wil en bewustzijn dat we de wereld moeten veranderen. In Argentinië ontpopte hij zich al tot
een grote criticus van het wilde kapitalisme. Hij is een man die de wereld wil veranderen,
maar op een andere manier dan politici dat zouden doen.”

Volgens Riccardi moet de hervorming van de Romeinse curie meer gaan dan om het samenvoegen
van enkele afdelingen. Het is nodig om het personeel te vormen: nu kan iedereen er komen werken, het personeel is niet geselecteerd op basis van zijn competenties. Er zijn bijvoorbeeld geen toelatingsproeven, niet voor de clerici maar ook niet voor de leken. Rome moet herdacht worden, want Rome functioneert niet meer zoals het zou moeten.”

“Ik heb al vaker gezegd dat de Heilige Stoel, de Romeinse curie niet te vergelijken is met een internationale oorganisatie, zoals dat wel eens vaker wordt gezegd. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat wie er werkt ook een pastorale taak heeft in de stad, dat het geen wereldje op zichzelf is. Paus Bergoglio geeft vaak het voorbeeld van kardinaal Agostino Casaroli, die als staatssecretaris toch gewoon doorging met zijn pastorale werk in de gevangenissen van Rome. Dat is bijzonder nodig.”

Dat de Romeinse curie ‘te Italiaans’ zou zijn klopt niet met de veranderingen die de jongste decennia plaatsgrepen. 

"Mijn standpunt terzake is niet bepaald door het feit dat ik zelf een Italiaan ben. Maar wel door het inzicht dat de internationalisering van het personeel van de Curie ook niet altijd zo’n gelukkige zaak is geweest. Het is niet zo eeenvoudig een Congolees, een Amerikaan, een Italiaan en een Koreaan samen te brengen op een bureau en hen dan te laten samenwerken, als ze ook geen gemeenschappelijk religieuze en menselijke taal ontwikkelen.
Voor mij is het van vitaal belang dat de mensen van de curie een band hebben met de kerk van Rome. En Rome is vandaag allang niet meer exclusief Italiaans, het is ook een stad met heel veel migranten. Maar dat de voertaal er Italiaans is en moet zijn, staat voor mij als een paal boven water. De Heilige Stoel is verbonden met de lokale Kerk van Rome, het is niet zomaar een Internationale Organisatie te vergelijken met het Wereldvoedselagentschap FAO dat ook in Rome zetelt.
Het probleem vandaag is niet zozeer de internationalisering of de centralisering, maar wel de vraag hoezeer de curie voor een visie zorgt. Wat is bijvoorbeeld de visie van de curie op Irak? Het belangrijkste is dat de curie ademt met wereldwijde longen, een globale visie ontwikkelt. Daar speelt de vermindering van de kwaliteit van het personeel wel een grote rol. Vroeger nodigde men de groten van de kerk uit naar Rome. Denk aan de Franse
kardinalen Roger Etchegaray, Paul Poupard of Eugène Tisserant, dat waren kleppers.”

“De globalisering is dé realiteit van onze tijd. Die heeft een enorme impact, waarmee ook het christendom zich moet confronteren. Nieuwe horizonten openen zich, er is de snelheid van de communicatie, de migratiestromen, ... Dat alles heeft een effect op onze identiteit.

We kunnen niet meer louter denken als ‘Italianen’ of ‘Belgen’. Ook de rol van de grote steden neemt toe in de globalisering. Hoe verhoudt het christendom zich met die stedelijke realiteit?”
Hoe ziet u de toekomst van het christendom in Europa?
“Wij zijn te bang geweest voor de secularisering. Na het Concilie heeft men de kerk willen
bouwen als een perfecte gemeenschap, niet als volk van God. Van een preconciliairclericalisme is men geëvolueerd naar een nieuw soort clericalisme, waarin de priesters de mensen uitlegden hoe ze een christelijke gemeenschap moesten vormen. Zo was er bijvoorbeeld weinig eerbied voor de devotie van het volk. Men wilde een ‘perfect kerkje’ vormen. Maar men is vergeten de mensen te gaan opzoeken. Wanneer de mensen het moeilijk hadden, was er plots geen priester meer te bekennen.”

Paus Franciscus wil duidelijk een nieuw missionaire elan brengen...“... daarbij is het evident dat hij op weerstand stuit. Die weerstand komt niet alleen uit traditionalistische hoek. Er is een nog grotere weerstand, die van de luiheid. Er is een grote weigering om uit de parochies, de structuren, de in stellingen te treden. De paus vraagt om de deuren te openen en naar buiten te gaan.”

In het grote Azië vormen de christenen een kleine minderheid, maar ook in traditioneel christelijke gebieden is dat hoe langer hoe meer het geval.
“De kerk mag een minderheid zijn, maar geen getto.
Er is maar één manier om missionair te zijn voor de kerk: het evangelie communiceren, de solidariteit met de armen en de dialoog met de anderen: die drie zaken gaan hand in hand.

Dialoog, want de kerk kan niet leven van conflicten alleen. Wanneer ze een politieke ofculturele strijd aangaat , verliest ze altijd ook iets, namelijk een deel van haar attractieve kracht. Men moet oppassen om niet overal in de contramine te gaan. Natuurlijk moet ze haar waarden in herinnering brengen, en af en toe moet men ook een gevecht aangaan.

Maar laat men er goed over nadenken, welke en wanneer. Want wanneer het gevecht wordt verloren, volgt de berusting. Of het idee dat de wereld slecht is. Maar de wereld is slecht noch goed. Maar het is onze wereld.”
Volgens Riccardi moet de hervorming van de Romeinse curie meer gaan dan om het samenvoegen
van enkele afdelingen. Het is nodig om het personeel te vormen: nu kan iedereen er komen werken, het personeel is niet geselecteerd op basis van zijn competenties. Er zijn bijvoorbeeld geen toelatingsproeven, niet voor de clerici maar ook niet voor de leken. Rome moet herdacht worden, want Rome functioneert niet meer zoals het zou moeten.”

“Ik heb al vaker gezegd dat de Heilige Stoel, de Romeinse curie niet te vergelijken is met een internationale organisatie, zoals dat wel eens vaker wordt gezegd. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat wie er werkt ook een pastorale taak heeft in de stad, dat het geen wereldje op zichzelf is. Paus Bergoglio geeft vaak het voorbeeld van kardinaal Agostino Casaroli, die als staatssecretaris toch gewoon doorging met zijn pastorale werk in de gevangenissen van Rome. Dat is bijzonder nodig.”

Dat de Romeinse curie ‘te Italiaans’ zou zijn klopt niet met de veranderingen die de jongste decennia plaatsgrepen. 

"Mijn standpunt terzake is niet bepaald door het feit dat ik zelf een Italiaan ben. Maar wel door het inzicht dat de internationalisering van het personeel van de Curie ook niet altijd zo’n gelukkige zaak is geweest. Het is niet zo eenvoudig een Congolees, een Amerikaan, een Italiaan en een Koreaan samen te brengen op een bureau en hen dan te laten samenwerken, als ze ook geen gemeenschappelijk religieuze en menselijke taal ontwikkelen.
Voor mij is het van vitaal belang dat de mensen van de curie een band hebben met de kerk van Rome. En Rome is vandaag allang niet meer exclusief Italiaans, het is ook een stad met heel veel migranten. Maar dat de voertaal er Italiaans is en moet zijn, staat voor mij als een paal boven water. De Heilige Stoel is verbonden met de lokale Kerk van Rome, het is niet zomaar een Internationale Organisatie te vergelijken met het Wereldvoedselagentschap FAO dat ook in Rome zetelt.
Het probleem vandaag is niet zozeer de internationalisering of de centralisering, maar wel de vraag hoezeer de curie voor een visie zorgt. Wat is bijvoorbeeld de visie van de curie op Irak? Het belangrijkste is dat de curie ademt met wereldwijde longen, een globale visie ontwikkelt. Daar speelt de vermindering van de kwaliteit van het personeel wel een grote rol. Vroeger nodigde men de groten van de kerk uit naar Rome. Denk aan de Franse kardinalen Roger Etchegaray, Paul Poupard of Eugène Tisserant, dat waren kleppers.”

“De globalisering is dé realiteit van onze tijd. Die heeft een enorme impact, waarmee ook het christendom zich moet confronteren. Nieuwe horizonten openen zich, er is de snelheid van de communicatie, de migratiestromen, ... Dat alles heeft een effect op onze identiteit.

We kunnen niet meer louter denken als ‘Italianen’ of ‘Belgen’. Ook de rol van de grote steden neemt toe in de globalisering. Hoe verhoudt het christendom zich met die stedelijke realiteit?”
Hoe ziet u de toekomst van het christendom in Europa?
“Wij zijn te bang geweest voor de secularisering. Na het Concilie heeft men de kerk willen
bouwen als een perfecte gemeenschap, niet als volk van God. Van een preconciliairclericalisme is men geëvolueerd naar een nieuw soort clericalisme, waarin de priesters de mensen uitlegden hoe ze een christelijke gemeenschap moesten vormen. Zo was er bijvoorbeeld weinig eerbied voor de devotie van het volk. Men wilde een ‘perfect kerkje’ vormen. Maar men is vergeten de mensen te gaan opzoeken. Wanneer de mensen het moeilijk hadden, was er plots geen priester meer te bekennen.”

Paus Franciscus wil duidelijk een nieuw missionaire elan brengen...“... daarbij is het evident dat hij op weerstand stuit. Die weerstand komt niet alleen uit traditionalistische hoek. Er is een nog grotere weerstand, die van de luiheid. Er is een grote weigering om uit de parochies, de structuren, de in stellingen te treden. De paus vraagt om de deuren te openen en naar buiten te gaan.”

In het grote Azië vormen de christenen een kleine minderheid, maar ook in traditioneel christelijke gebieden is dat hoe langer hoe meer het geval.
“De kerk mag een minderheid zijn, maar geen getto.
Er is maar één manier om missionair te zijn voor de kerk: het evangelie communiceren, de solidariteit met de armen en de dialoog met de anderen: die drie zaken gaan hand in hand.

Dialoog, want de kerk kan niet leven van conflicten alleen. Wanneer ze een politieke ofculturele strijd aangaat , verliest ze altijd ook iets, namelijk een deel van haar attractieve kracht. Men moet oppassen om niet overal in de contramine te gaan. Natuurlijk moet ze haar waarden in herinnering brengen, en af en toe moet men ook een gevecht aangaan.

Maar laat men er goed over nadenken, welke en wanneer. Want wanneer het gevecht wordt verloren, volgt de berusting. Of het idee dat de wereld slecht is. Maar de wereld is slecht noch goed. Maar het is onze wereld.”


Enhanced by Zemanta


Enhanced by Zemanta