Het moet gezegd worden. De laatste maanden lijken heel wat mensen onder hoogspanning te staan. Opvallend daarbij is ook dat meerdere gelovigen heel wat moeilijkheden hebben met de uitsluiting om met velen samen te komen.
Vooral de Nederlandse maatschappij blijkt steeds meer last van religiestress te hebben. Al bij de eerste lockdown bleken heel wat Nederlanders en Franse evangelisten zich niet aan die beperkingen te willen houden. Begin oktober woedde een felle discussie over de vrijstelling op de 30-personenregel voor kerken, gevoed door ‘massale kerkgang in Staphorst’. Hierbij werd volgens sommigen niet gemeld dat alle geldende coronaregels in acht werden genomen en dat de diensten keurig verliepen. Hierbij kan men dan wel de vraag stellen wat dat 'keurig verloop' wel mag betekenen. In ieder geval kan elk zinnig mens wel inzien dat zulke bijeenkomsten onverantwoord waren en nog steeds zijn in deze corona crisis.
ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers reageerde in eerste instantie afkeurend op Twitter. Later kwam hij daarop terug: hij had genuanceerder willen zijn.
Anderhalve maand later ontstond een nog fellere rel over vermeende ‘anti-homoverklaringen’ binnen het reformatorisch onderwijs. In een blog op haar website nam de ChristenUnie afstand van zulke verklaringen. Drie dagen later bleek dat de ophef op gebakken lucht gebouwd was: geen enkele identiteitsverklaring binnen het reformatorisch onderwijs vermeldt homoseksualiteit.
Door het ongebreideld willen samen komen geven bepaalde christelijke groepen hen die tegen het christelijk geloof zijn, koren op de molen om kritiek te uiten op allerlei zaken die zij maar her en der kunnen vinden. Alles wat maar aan de oppervlakte kan komen wordt nu dan gretig aangepakt om met luide stem openbaar te maken en te bekritiseren.
Met juist tegen de corona verplichtingen in te gaan maken vele christenen zichzelf het onderwerp van misnoegdheid en verwerping van zulk een geloof, dat precies geen rekening wil houden met de gezondheidsregels.