Nederlandse kerken willen te veel risico nemen

Ofwel beseffen de Nederlandse kerkleiders de ernst van deze coronapandemie niet ofwel zijn ze 'oerdom' ofwel is hun winstbejag naar collectegeld hoger dan het willen behoeden van hun schapen voor het coronavirus.

De coronamaatregelen vragen van kerken creativiteit en een flexibele inslag. Hier in België en Groot-Brittannië hebben de Christadelphians er wijselijk voor gekozen hun diensten via het internet voor hun gelovigen algemeen ter beschikking te stellen. Normaal wordt er al elke zondag een dienst doorgezonden via het net, maar nu zijn er meerdere diensten beschikbaar en kunnen uit meerdere plaatsen mensen connecteren.

Maar in Nederland wil men volstrekt blijven samen komen in vele gemeenten, waarbij de afstand en bescherming met monddoekje of mondkapje niet wordt gerespecteerd. Het houden van openluchtdiensten is volgens enkele dominees voor de (na)- zomerperiode een prachtig alternatief voor het bijwonen van een zondagsdienst. Zij willen dat men de gemeente zo veel als mogelijk is laat samenkomen.

Normaal brengen wij tijdens de zomerse dagen onze diensten ook in openlucht, maar nu met deze pandemie hebben wij verkozen zelfs geen mensen samen te brengen in openlucht wanneer dit effectief niet echt noodzakelijk is. Er kunnen andere voorzieningen getroffen worden om een dienst bij te wonen dan samen te komen in levende lijve.

Wij geven toe dat er dan een heerlijke zweem van ontspanning rond deze diensten mag hangen. Zowel zonneschijn als regen brengen een eigen charme met zich mee.

Wij geven ook toe dat zulk een openlucht diensten mensen mogen aantrekken. Hun nieuwsgierigheid mag geprikkeld worden en zo doen wij dan ook aan openbare prediking. Ook gaat er rondom van alles gaande en zo kan het geheel ook wel eens een glimlach oproepen.

De voorstanders van een openluchtdienst nu zeggen:

De nood wordt een deugd, we blijken laagdrempeliger dan ooit. Alle ruimte voor zoekers, toeristen, nieuwsgierige wandelaars. Geen opgavesysteem, iedereen kan zo aanschuiven.

Michel van Heijningen, voorganger in de hervormde gemeenten van Dorkwerd en Wijnjewoude en afgevaardigde naar de generale synode van de Protestantse kerk in Nederland, schrijft in het Reformatorisch Dagblad een artikel op persoonlijke titel, waarbij hij stelt:

 Begin juli was ik als campingpastor op camping Walsdorf in Luxemburg. We hielden, uiteraard met de daar geldende afspraken, de diensten met honderden mensen op een veld. Uit de reacties van veel campinggasten bleek dit een unieke ervaring. „Waarom uniek?” vroeg ik me af. „Wat hier kan, kan in Nederland toch ook?” Een van de kampeerders vertelde me dat hij een brief naar ‘zijn’ kerkenraad had gestuurd met het verzoek om openluchtdiensten. Maar bij de eerstvolgende vergadering werd deze brief niet besproken omdat er al te veel op de agenda stond. Dan rijst onwillekeurig de vraag: wat is er voor een kerkenraad belangrijker dan de voortgang van de eredienst? Het lukt me niet op deze vraag een zinnig antwoord te vinden.

> Lees verder: Kerken, organiseer openluchtdiensten

+

Vervolg: Kerkdienst in openlucht tijdens vakantie

De gave van vreugde

In deze donkere dagen, waarin velen samenkomen in de warmte en het licht van de familiefeestmaaltijden die begroetingen delen en elkaar geschenken geven, denken we aan de vreugde die dit alles kan geven.

Vreugde is een geweldig cadeau. Het wordt omschreven als een gevoel van groot genoegen en geluk.

Vroeg in Israël's geschiedenis beloofde God het

     "Zegen u in al uw opbrengst en in al het werk van uw handen, zodat u helemaal vrolijk zult zijn" (Deuteronomium 16:15, ESV vertaling).

De oogst is verzameld; er is voedsel genoeg voor iedereen; laten we zingen van vreugde!

Soms als een gemeenschap is onze vreugde niet erg duidelijk. Maar kun je de beschrijving van Samaria nog herinneren toen Filippus hen over Jezus had verteld?

     "Er was veel vreugde in die stad."

Dat is wat de prediking kan doen.

Vreugde is een van de vruchten van de geest. Het is ook de echte emotie die de Heer Jezus in staat stelde zijn leven voor ons neer te leggen;

     "Wie voor de vreugde die hem werd voorgehouden, het kruis heeft doorstaan ​​..."

 Zou JIJ deze week een beetje vreugde verspreiden? Dat is prediken!

 

Engelse versie: The gift of joy

Internationale conferentie aan de Theologische Universiteit (TU) in Kampen.

Deze zomer kan het wie weet druk zijn in Kampen.

Die plaats zal in Augustus 30 2018, 10.00-21:00h en Augustus 31 2018, 9.00-16.00h deelnemers ontvangen om met verschillende wetenschappers na te denken over de vraag hoe je als christen of kerk tegen vorming kunt aankijken. Dat is vooral belangrijk met het oog op secularisatie. Door het delen van diverse inzichten hoopt men elkaar te kunnen aanscherpen. Tijdens de conferentie komt onder andere het denken van de filosoof James K. Smith aan bod.

Eén van de sprekers en voorzitter van de conferentie is Bram de Muynck, lector Christelijk leraarschap bij Driestar educatie en bijzonder hoogleraar aan de Theologische Universiteit Apeldoorn.  Hij geeft aan

“Als het gaat om het doorgeven van het christelijk geloof, richten we ons vaak op cognitieve middelen zoals prediking en catechisatie. Smith kiest voor een andere benadering, waarbij vooral praktische zaken van belang zijn. Denk bijvoorbeeld aan gewoonten als knielen tijdens het bidden of de biecht. Praktijken die we als protestanten hebben afgeleerd, maar in de begintijd van het christendom elementaire onderdelen waren. Smith stelt dat het geloof belichaamd moet worden, zodat christenen veel meer gaan ervaren wat ze belijden. Eigenlijk pleit hij voor minder woorden en meer daden.”

De bijzonder hoogleraar constateert dat naast de heel behoudsgezinden er christenen zijn die meer progressief zijn ingesteld en sneller geneigd zijn om hun geloofsbeleving aan te passen aan de tijdgeest.

 “De kerken van deze groep maken bijvoorbeeld gebruik van een beamer en zijn veel beter zichtbaar via sociale media. Men is veel meer bereid om ruimte te geven aan nieuwere omgangsmanieren van jongeren. Ook leeft onder hen de overtuiging dat de toekomst van de kerk met name te vinden is in kleine groepen, bijvoorbeeld in de woonkamer, in plaats van een geordende catechisatie. Een top down benadering wordt steeds onwenselijker gevonden.”

Vanuit Ds. Piet de Jong – voormalig predikant in Rotterdam-Delfshaven – zijn oogpunt  wordt er veel te veel gezanikt over secularisatie. Bram de Muynck begrijpt zijn reactie en zegt

 Daarbij moeten we de context niet uit het oog verliezen. In een Rotterdamse wijk waar veel mensen uit andere culturen leven en steeds minder kerkgangers zijn, kun je sneller onorthodoxe stappen nemen dan in de BibleBelt. Dat wordt door een geloofsgemeenschap dan sneller geaccepteerd. Zijn signaal – minder zeuren en het Evangelie verspreiden – ondersteun ik.

Dat neemt niet weg dat achter het feit dat er veel over secularisatie gesproken en geschreven wordt een oprechte zorg schuil gaat: wordt het Evangelie nog doorgegeven in onze samenleving? Dat is een logische reactie. Kerken doen er verstandig aan om niet in de valkuil te trappen door te denken dat laagdrempelige activiteiten dé oplossing zijn. Als traditionele kerk zou je moeten blijven doen waar je goed in bent: evangelieverkondiging, lofprijzing en het gemeenteleven. Cruciaal is volgens mij dat kerken zich positief blijven opstellen en wijzen op de eeuwigdurende trouw van God.”

Wie wil weten hoe men in bepaalde protestantse kerken met die secularisatie wil mee omgaan kan naar De conferentie Education, Formation and the Church die plaats vindt op 30 en 31 augustus in Kampen en wordt gehouden in het Engels. Hoofdsprekers zijn David Smith, Trevor Cooling, Ferdi Kruger, Bernd Wannenwetsch, Maarten Kater, Roel Kuiper, Bram de Muynck en Hans Schaeffer. Predikanten en kerkelijk werkers kunnen door deelname studiepunten verdienen. Klik hier voor meer informatie.

Predikings werk met goede moed steeds kunnen verwezenlijken

Met momenten kunnen wij ons zo nietig en weerloos vinden.
Wij beseffen wel dat Jezus de opdracht heeft gegeven om uit te gaan en te gaan prediken,
maar het kan zo moeilijk zijn om elke dag weer vernieuwde energie te vinden
om door te zetten
en ons predikingswerk met goede moed verder te zetten..

Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt,
zullen jullie kracht ontvangen
en van mij getuigen in Jeruzalem,
in heel Judea en Samaria,
tot aan de uiteinden van de aarde.
(Handelingen 1 vers 8). 

Machtige God en Vader,
help mij een wandelende getuige te zijn onder mijn collega's.
Vul hun denken met uw kennis.
Maak hen uw wil voor hun leven bekend.
Overspoel hun ziel met uw vrede en vreugde.
Dank U voor hen, Vader.
Amen

De Kerk waar de mens der wetteloosheid zich nestelt

Ds. Willem Glashouwer die onlangs een Bijbelstudie over leven in de eindtijd gaf, vindt dat men de geest van de antichrist het christelijk humanisme kunnen noemen. Voor hem is het duidelijk dat de gedachte verspreidt waarbij de mensen zichzelf goddelijk achten en waarbij velen denken dat bekering niet nodig is.

"De klok van de eindtijd begon te tikken toen Jezus werd geboren. Maar de Bijbel spreekt niet alleen over de laatste dagen, maar ook over het laatste uur."

zegt hij.

"Er zijn al veel antichristen opgestaan in deze wereld, maar ooit komt dé definitieve antichrist,"

 maakt Glashouwer duidelijk.

"De apostel Paulus noemt hem in 2 Tessalonicenzen 2 niet de antichrist, maar de zoon der wetteloosheid. Voordat Jezus terugkeert moet hij zich openbaren. Hij zet zich in de tempel Gods, schrijft Paulus. Sommigen denken dan aan hartje Jeruzalem en de moskee die zich daar bevindt. Dat zou zo kunnen zijn, maar dat hoeft het niet te betekenen. Als Paulus spreekt over tempels, wijst hij naar mensen. Gods kinderen zijn tempels van de Geest. Ook spreekt hij over de gemeente Gods die met levende stenen wordt gebouwd. Samen zijn wij de tempel waarin God woont via de Heilige Geest (zie 2 Korinthe 6:16, red.)."

sinds de jaren 60 van vorige eeuw zijn heel wat geestelijken heviger te keer gegaan tegen mensen die het durfden de naam van God uit te spreken. Vooral een Amerikaanse beweging die opgeld maakte in Europa kreeg daardoor veel tegenwind en worden nog steeds door veel mensen als de pest gemeden.

Die Getuigen doen nochtans wat Jezus zijn volgelingen heeft opgedragen. Al diegenen die zich Christen noemen zouden Jezus leerstellingen moeten na volgen en naar buiten treden om het Woord van God en de komende tijd te verkondigen.

De Getuigen van Jehovah, de Christadelphians en de Kerk van God  of van het Abrahams geloof zijn er  enkelen die in de wereld de waarheid trachten te verkondigen, ook al botsen zij dikwijls op veel weerstand van de gevestigde Kerk.

Doorheen de geschiedenis kunnen wij zien hoe er slechts weinigen zich volledig wilden overgeven aan God en Zijn geboden wensten na te volgen. De meerderheid van de mensen gaf er de voorkeur aan om zich aan menselijke tradities te houden. Zo verkozen zij om de jaarlijkse heidense feesten ook hoog op hun agenda te zetten.

Ds. Willem Glashouwer  in zijn lezing verwees naar de tempel, als Gods gemeente, waar de Bijbel ons over verteld dat daar de mens der wetteloosheid zich zal nestelen.

"Hij zal duidelijk maken dat het niet om God gaat, maar om onszelf. Je zou het de prediking van het christelijk humanisme kunnen noemen dat duidelijk maakt dat wij mensen goddelijk zijn en bekering overbodig is. Dat is de boodschap van de duivel in het paradijs: grijp de vrucht en je zult zijn als God."

In vele kerkgemeenschappen wordt er hoog gedaan om die zogenaamde duivel en plaatsen van verdoemenis waar mensen voor eeuwig zouden gefolterd worden. Ook wordt er in vele geloofsgroepen, zowel in het Christendom als in de Islam, de mensen wijs gemaakt dat zij in de hemel kunnen geraken als zij dit of dat doen of niet met zulke mensen of gene lectuur zich bezig houden.
In die groepen tracht men ze af te houden van diegenen die rondtrekken om de Blijde boodschap te vertellen.

Vele mensen denken god niet meer nodig te hebben .

"We zien die gedachte ook in het christendom zich steeds meer verspreiden.

Paulus zegt ook dat er een weerhoudende macht is die dé antichrist nog tegenhoudt. Maar op een bepaald moment verdwijnt die macht en zal de mens der wetteloosheid verschijnen."

Verwijzend naar het eindtijdrijk, citeert Glashouwer uit Daniël 2, waarin de profeet Daniël een droom kreeg. Die droom waarin een beeld werd gezien bestaande uit verschillende grondstoffen, stelt de verscheidene wereldrijken voor. Totdat een steen (Jezus) op het beeld afkomt en het beeld wordt verbrijzeld.

"De steen die het beeld getroffen wordt tot een grote berg die de hele aarde vult,"

haalt de predikant aan.

 "Dan vult het koninkrijk van God de hele wereld."

Jezus is al naar de aarde gekomen, maar is er ook al van heen gegaan nadat hij gestorven was en door zijn hemelse Vader uit de doden was opgenomen.

Glashouwer beschrijft de verschillende rijken die in het visioen van Daniël te zien zijn.

"Allereerst het Babylonische rijk van Nebukadnezar. Het belangrijkste kenmerk van dat rijk is het absolute dictatorschap. Nebukadnezar was niet gebonden aan een regering of parlement. Hij besliste over dood en leven. Daarna kwam het rijk van de Meden en de Perzen met als belangrijkste kenmerk: ijzeren wetgeving. Koning Ahasveros was aan die wetten gebonden. Het Griekse rijk van Alexander de Grote kun je het beste omschrijven als de westerse beschaving waarin het evolutiedenken en democratie zijn ontwikkeld."

voor ons mag dat allemaal wel ver weg lijken, maar die gebeurtenissen zijn allemaal neergeschreven om te tonen hoe zij in Gods Plan passen.

Zoals wij weten is er dat hele grote Romeinse rijk gekomen na dat andere grote rijk van de Meden en Perzen. Maar zelfs hun uitzonderlijk goed georganiseerde militaire macht kon dat rijk niet recht houden.

Volgens Glashouwer is in het laatste eindtijdrijk een combinatie van alle kenmerken van de eerdergenoemde rijken terug te zien.

"Humanistische wetten zullen gebaseerd worden op ‘accepteer de ander zoals hij is, want hij is goed’. De verkondiging van het Evangelie wordt daardoor een daad van discriminatie. Want God houdt van je zoals je bent, maar laat je niet zoals je bent. Daarvan zien we nu al de eerste tekenen."

Hierbij blijkt de spreker te  verwijzen naar rechtszaken tegen Britse voorgangers.

"Nu komt men er nog met een boete vanaf, maar als die ontwikkeling doorzet wordt de agressie tegen hen groter."

Wij kunnen opmerken dat het Grieks Romeins denken heden nog versterkt wordt. In de Kerkgemeenschappen met de benadrukking van een drievoudige godheid waarbij de god Zeus als achtergrondfiguur mag optreden voor de Nazreen Jeshua, die in die traditie de naam Jezus kreeg (Heil Zeus).

In het laatste rijk toegekomen zien wij verder overheersing door de Griekse geest en militair onoverwinnelijk zijn. In Europa zien we al dat de wetten uit het joods-christelijke denken worden vervangen door wetten waarbij de mens zelf bepaald wat goed of kwaad is. De mens denkt dat hij betere wetten kan opstellen dan de maker van het heelal. Zo wordt de weg bereid voor een politieke eindtijdmacht.

Maar ook Glashouwer weet dat dit rijk niet het laatste woord heeft.
Hij zegt:

"De Heere Jezus komt en het koninkrijk van God daalt neer. God kijkt al verder dan het laatste, antichristelijke wereldrijk. En dat is het rijk van vrede en gerechtigheid, dat vanuit Jeruzalem de hele wereld zal bedekken."

Christenen horen te beseffen dat Jezus werkelijk zal wederkomen en als regeerder zal komen te zetelen in de stad van God, Jeruzalem. Maar de mensheid hoort ook te weten dat zij niet mogen treuzelen vooraleer tot inzicht te komen. Er zal een ogenblik komen wanneer het te laat zal zijn om nog te veranderen van kamp.

Het is nu, wanneer de mensen de roep van God kunnen horen, dat zij moeten reageren op de prediking die alsmaar zal toe nemen tot dat deze over heel de wereld plaats vindt, en dan zal het einde komen.

+++

Related articles

• Solstice, Saturnalia and Christmas-stress
• "Minutes into the hearing, Dear said, "I'm guilty. There's no trial. I'm a warrior for the babies."
• Jehovah Shammah - God is There, By Rachelle Alspaugh
• RUSSIA - Russia wants to persecute "sects", steps up pressure on Jehovah's Witnesses
• Russia: Customs Impounds Religious Literature With 'No Court Ruling'
• Obama Preaches Tolerance While Inciting Hatred - henrymakow.com
• Muslim Cleric Tells Female Suicide Bombers What They'll Get Instead of 72 Virgins... It's Disgusting
• The Islamic State Finds Rushing Headlong to the Apocalypse Easier Than State-Building
• Why is the Holy Spirit sometimes called the Holy Ghost?
• Continued nostalgic Christmas memories

Jehovah's Witnesses not only group that preach the good news

Are Jehovah's Witnesses the only group that preach the good news? If that was the case what accounts for the growth of other religions and Christianity becoming the largest religious group globally?

The Christadelphians try to let others know about the Kingdom of God. They are not with many. But Baptists have the most missionaries of any religion. In 2004 there were 7 million Baptists out side of America, 600,000 baptisms and 21,000 new churches. In 2004 Witnesses baptised only 200,000 globally. Interesting information on the significant efforts of Baptist missionaries can be viewed at internationalministries.org and namb.net. The Gideons International is placing and distributing more than 63,000,000 Scriptures worldwide.

Read more in: Are Jehovah's Witnesses the only ones that Preach?

Aankondigingsweek in Nederland

Men moet gekend geraken en daarvoor is er publiciteit nodig. Naast affiches, publicaties op het internet en in tijdschriften zijn er strooibriefjes en folders die verspreid kunnen worden.

Wij hebben de taak van Jezus ontvangen om uit te gaan in de wereld en de Gospel van het Goede Nieuws uit te spreiden. Verkondigen is één van de vele opdrachten die wij hebben ontvangen van de leermeester Jezus (Yeshua). Het is een werk dat wij in eer mogen opdragen aan de Grootste aller tijden, de Schepper van hemel en aarde, Jehovah (de enige ware God)

Om dit Evangelion of Evangelie te brengen waren enkele broeders en zusters gewillig om hun heimat te verlaten en hier ook mooi weer aan te treffen. Wij zijn erg dankbaar dat zij er waren gekomen om hun Nederlandse broeders te helpen. Wij werden behaagd deze gelukkige hereniging te hebben van gelovigen om mensen die gewillig zijn om het Woord van God met ons te delen en met anderen die niet in de eerste plaats in zichzelf geïnteresseerd zijn maar  in God.

Het was fijn dat de Engelsen naar de Veluwe afgezakt waren om samen met ons briefjes te gaan uitdragen en over in de brievenbussen te steken waar het werd toegestaan. Zo konden wij ons kenbaar maken op een minder confronterende manier dan persoonlijk aan te bellen aan ieder huis. In die mate konden wij de bewoners van de bezochte panden in de gelegenheid stellen om informatie over ons te krijgen. Anoniem konden zij dan lezen en zien naar wat wij uitkijken en denken, alsook om zelf hier over na te denken en er op te reageren. Toen wij sommige mensen ontmoetten gaf dit rechtstreeks een mogelijkheid om te kunnen praten. Met zulk een confrontatie kon dan het Goed Nieuws rechtstreeks verkondigt worden.

Ik had sommige mooie gelegenheden om op die weg met mijn kennis van het Nederlands de mensen rechtstreeks te woord te kunnen staan en op hun vragen te kunnen antwoorden.

Als goede soldaten zouden moeten doen begonnen wij vroeg in het jaar, vroeg in de maand, vroeg in de week, vroeg op de dag. Wij werden door een ander en/of unieke uitgever uitgenodigd, namelijk door de Broeders in Christus Nederland om voor hen te werken. Voor de 'Familie Steun" die toestaat dat wij toch konden uitgaan in het ministerie voorzagen zij mooie kleine huizen in een Bungalow park in Hoenderloo, bij Apeldoorn. Van daar gingen wij naar Apeldoorn, Deventer en Zutphen om de huis aan huis publicatie te doen. Het familiegevoel was er 's morgens en 's avonds toen wij allen samen met de avond bezoekers uit Nederland te samen kwamen.

Nadat wij in de ochtend de eerste Bijbellezeing van de dag hadden gedaan werden wij in kleine groepen verdeeld om elke onze weg te gaan om de pamfletten over het Nederlandse tijdschrift  "Met Opene Bijbel" en het boek "Uitzicht op de toekomst"  te versturen.

Wij probeerden naar synchronisatie ons dienstschema met andere Pioniers af te stellen en leerden veel van andere hulp van reeds lange tijd zijnde Pioniers, Kringloop Opzichters, en Ouderen. Het goede ding was dat er "anciens" waren die reeds voor meer dan 15 jaren naar Nederland kwamen. Zij waren gewoon aan de Nederlandse huisvestingsplanning met al die kleine straten en doorgangetjes in die woonwijken. Hun systeem van rond een huizenblok te gaan, de één rechtsdraaiend (in klokwijzerzin) en de andere tegen de wijzers van de klok in draaiend was een goed systeem om over te nemen. Met al die kleine tussengangetjes was het echt niet te doen zoals wij het hier in België doen. Normaal volgen wij het stratenpatroon en gaan gegroepeerd ieder langs een kant van de weg en vervolgens naar de volgende straat. De toestand rond het blok te gaan en het in kaart brengen van de reeds gedane woningen is de enige zekere weg om geen straat te missen of  een groep van huizen meer dan één maal te bezoeken.

Wij kregen natuurlijk ook gepaste rust en hebben niet ervan afgezien om nu en dan een lach  te hebben. Voor, tussen en na het ronddragen van de briefjes hadden wij sociale activiteit. Zodat wij Vreugde (JOY) hebben beleefd! Ja omdat dat ook deel van de bediening uit maakt. Ook het genot maakt deel uit van van een gelovende persoon zijn of haar leven. Het is niet omdat je een ernstige gelovige zou zijn dat je met een ernstig gezicht heel de tijd zou moeten rond lopen. Plezier maken mag er gerust wezen en is een nodig onderdeel van het leven. Maak zeker dat uw bediening in uw vereniging van gelovigen heel Blij En Plezierig is!

In het Engels komt die Vreugde zo mooi uit J. O. Y. . Daarin vinden wij de J die staat voor Jehovah in de  1ste plaats. Darna komt de O voor "the Others", de Anderen als nummer 2. En tenslotte de Y voor de "You", Uzelf nummer 3. Dat is wat wij moeten onthouden wanneer wij de mogelijkheid hebben om Gods werk te mogen doen. Dan komen uw zegeningen van Jehovah!

Vol van vreugde en met intensiteit van de liefde voor het Woord van God kunnen wij dan de kwaliteit van onze bediening laten toenemen. Deze toename kan dan op haar beurt ook weer vreugde maken en er voor zorgen dat die uw bediening en de hele gemeenschap van de ecclesia laat toenemen!

Na de dagtaak van het ronddragen van de strooibriefjes genoten wij van een lekker kopje thee en vervolgens gingen wij na een lekker avondmaal over tot onze tweede Bijbellzing en Bijbel Studie. En dit was aangenamer en zou ook meer bevredigend moeten zijn dan dit op je eigen houtje te doen thuis. Lekker samen bij avondschemer konden wij ons laten inspireren door de liederen, gebeden, Bijbelteksten maar ook door de getuigenissen van ervaringen en dergelijke. Wij konden namelijk ook aangemoedigd en opgewekt worden door het delen van ervaringen en het was mooi te horen hoe anderen naar de waarheid kwamen of een leuke anekdote hadden over  een bekering. Het was een open onformele aangename gebeurtenis waarbij meerdere mogelijkheden kwamen om zich te ontwikkelen.

Samen konden wij liederen zingen, bidden, mediteren en op progressieve wijze de Bijbel bestuderen en vonden wij meerdere gelegenheden om God te loven en de schoonheden van de Heer te bewonderen.

Die die daar waren, bedanken wij voor al hun inspanningen en om naar onze Lage Landen te komen om ons te helpen om het Goed Nieuws uit te spreiden.

Dankbaar voor deze hulp in de Verkondiging hopen wij dat er nog zulke fijne dagen mogen komen en dat wij eens u daar ook mogen aantreffen.

Engelse versie / English version: Holland Week of billing

Preek middel tot overbrenging christelijke boodschap

De preek is het belangrijkste middel –ofwel medium– dat de kerk tot haar beschikking heeft om de christelijke boodschap te verspreiden schrijft Maarten Stolk in het Reformatorisch Dagblad. Maar niet de enige, want ook via liederen, beelden, prenten, pamfletten, brochures, boeken, kranten, radio en televisie vindt er overdracht plaats.

In alle middeleeuwse preken werden de regels der welsprekendheid toegepast, zegt prof. dr. Joris van Eijnatten. Calvinistische hagenpredikers brachten in de zestiende eeuw grote groepen mensen bijeen. Hun toespraken buiten de stadsmuren, in bossen en velden, werden aanvankelijk oogluikend toegestaan.
Een eeuw later kenmerkte de ideale preek zich door de drie k’s: kort, klaar en krachtig.
In de snel moderniserende wereld van de twintigste eeuw gaven christelijke radiosprekers de achterban vingerwijzingen voor het dagelijks leven.

Lees meer in > De ideale preek: kort, klaar en krachtig

Bijbellezend beeld op Trafalgar Square

Neil Sutcliffe, 50, een boekhouder van Park Lane, Penwortham, die de penningmeester is van de Christadelphian Church in Blackburn, gaat op 9 juli 25 voet boven de grond op Trafalgar Square als standbeeld luid en duidelijk uit de Heilige Schrift voorlezen, als onderdeel van een creatie van de artist Antony Gormley.

> a human statue 25ft above the streets of London.

>Bible man to preach at 'prattle of Trafalgar'

Evangelisatiewerk blijvende opdracht

In onze streken zijn de mensen helemaal niet meer in God geïnteresseerd. Voor velen lijkt de christelijke boodschap niets nieuws meer te brengen, of ze lijkt afgezaagd. Nochtans kan men de Bijbel steeds op een frisse wijze bekijken en de aan te halen punten in een vers daglicht plaatsen. De huidige cultuur maakt de indruk dat ze ingeënt is tegen het 'virus' van het christelijk geloof.

In de Accentbijlage van het Reformatorisch Dagblad van 18 april stond een artikel van ds. P. den Ouden: ”Kerk tussen geheimenis en getuigenis”. Hierin wordt de vraag opgeworpen of er niet genoeg gesproken is in Nederland. En of de kerk de drempel naar de wereld niet moet verhogen, om zo beter haar geheim, de liefde van Christus, te bewaren.

Volgens G.Baan in het artikel Evangelie schept zelf zijn eigen ‘antenne’ is het zeker dat de kerk haar geheim als bruid van Christus heeft te bewaren. Dat blijkt ook uit de woorden aan de gemeente van Filadelfia. Maar dit hoeft toch geen tegenstelling te zijn met haar opdracht Gods Woord aan de wereld te verkondigen?

De verkondiging is een belangrijke opdracht die vandaag de dag nog zeer hoog nodig is. Wij hebben de opdracht om Gods Woord door te geven ongeacht de weerbarstigheid van onze omgeving. Jezus zegt in de brief aan Filadelfia: „Gij hebt Mijn Woord bewaard, en hebt Mijn Naam niet verloochend.” Hij gaf bij de zendings­opdracht toch geen instructie er op een gegeven moment mee op te houden? Om zo maar te zeggen: Als ze het stof in de ene stad hadden afgeschud gingen ze toch niet naar huis, maar naar de volgende stad?
"Bij de zendingsopdracht geeft de Heere ook aan om door te gaan, omdat het Zijn werk is: „En ziet, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld.” Deze belofte is een werkelijkheid die onveranderlijk blijft. Of wij dit altijd wel zo duidelijk ervaren, ligt aan ons en niet aan de Heere en Zijn Woord."

"Geseculariseerde mensen van onze tijd schijnen totaal ongodsdienstig te zijn. Ze hebben geen enkele antenne, zelfs geen ”altaar voor de onbekende god”, zoals de Grieken nog hadden, of het moet de voetbalgod zijn."

"Wij hoeven ons niet al te druk te maken over de vraag of er wel een aanknopingspunt is tussen het Evangelie en de moderne geseculariseerde mens. Dat is namelijk al duidelijk sinds de val in Adam. Het Evangelie schept zelf zijn eigen ‘antenne’, omdat het Evangelie een instrument in de hand van God de Heilige Geest is. Jezus heeft aan Zijn kerk niet alleen een boodschap over Zijn kruis en opstanding nagelaten, maar Hij heeft ook de Heilige Geest als Zijn getuige gezonden. Alleen als de Geest ons getuigenis heiligt, gebeuren er wonderen."

"Als christenen die leven aan het begin van de 21e eeuw moeten we opnieuw leren dat een positief resultaat van ons zendings- en evangelisatiewerk niet in onze handen ligt, maar in die van de Heere. Als we ons dat meer realiseerden, zouden we waarschijnlijk heel wat minder moeite hebben om het Evangelie door te geven aan mensen om ons heen. Ook aan onze eigen kinderen, die in deze geseculariseerde wereld leven en vaak veel meer geseculariseerd zijn dan wij beseffen."

Predikingswerk in Nederland

In Nederland is het predikingswerk en zendingswerk met de jaren enorm verminderd.
Richard en Ivonne Bijl hebben zelfs ondervonden dat het niet eenvoudig is om er mee aan te draven. “Het afgelopen jaar is wel gebleken dat evangelisatie niet een gemakkelijk onderwerp is om bij gemeenten mee binnen te komen”, zeggen de Bijls in Opdracht, uitgave van de stichting Opdracht tot Wereldzending.
Zij dromen er van “dat evangelisatie een net zo gewoon onderdeel wordt van gemeenten als het houden van een eredienst of het houden van een zondagdschool.”

Stadsprediker in de Nederlanden

Het Nederlandstalig gebied in het rijke westen heeft op het vaste land nog een stadsprediker.
De stadsprediker verkondigt geregeld met luide stem zijn geloofsboodschap in de Rechtestraat in het centrum van Eindhoven. Hij rijdt namelijk met zijn scootmobiel regelmatig door de stad om over God te vertellen.

Straatevangelist Arnol Kox uit Eindhoven. |foto GPD/Kees Martens

Arnol Kox gaat nog dagelijks naar de katholieke kerk. Hij luisterd naar de preek die hij probeert te vertalen naar het nu. Of hij hoort wat op tv, leest wat in de krant. Hij trekt veel jeugd, die hem soms uitjoelt of voor het lapje houdt. Dat vindt hij niet erg. "Ik ben ook jong geweest." Hij snort door het winkelcentrum op zijn met kruisen, beeldjes, tassen, touwtjes, poppetjes en posters volgehangen scootmobiel, rollende mantra's schreeuwend. Zijn doel: "De mensen het Licht laten zien, de liefde van Jezus laten voelen, de weg wijzen naar en van Hem." En dat kan volgens hem als straat prediker het beste op de hoek van de straat. "Ik weet dat ik mijn doel - alle mensen - niet zal bereiken, maar een handjevol is ook mooi.''

Maar het aardse gezag zit hem achterna. Ooit pakte een agent hem op wegens ordeverstoring. De rechter sprak hem toen vrij (,,Ik bén al vrij'', zei hij zelf). Vorig jaar kregen winkeliers, die denken dat zijn geschreeuw klanten op de vlucht jaagt, hem wel te pakken. Hij mag niet meer op vaste stekken staan. Dus rijdt hij galmend rondjes door het voetgangersgebied
.
De man handelde daarmee in strijd met de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van de gemeente Eindhoven. Zijn aanwezigheid veroorzaakt veel hinder bij winkeliers en winkelbezoekers.Het hof legt de Eindhovenaar een voorwaardelijke straf op omdat hij beloofde zich aan de afspraken met de politie te houden. Zo zal hij niet meer te lang op dezelfde plek prediken.

Lees meer > Straatevangelist Kox gaat onverstoorbaar door

Openluchtprediking

Openluchtprediking

Het zou een zeer interessante taak zijn een boek te schrijven over merkwaardige feiten die in verband stonden met een openluchtprediking, of een complete geschiedenis daarvan. Ik heb zelfs geen tijd voor een volledig overzicht, maar ik zou u eenvoudigweg willen vragen: wat zou er van de Reformatie terecht zijn gekomen, als haar grote predikers zich hadden beperkt tot kerken en kathedralen? Hoe zou het gewone volk zijn onderwezen in het Evangelie als dat niet gedaan was door die ver reizende evangelisten, de colporteurs en moedige vernieuwers, die een preekstoel ontdekten op elke steenhoop en een gehoorzaal in elke open ruimte bij de woningen van mensen?

  Charles H. Spurgeon (1834-1892)

Roeping een dynamisch begrip en blijvende bron van kracht

Moet een predikant innerlijk geroepen worden tot het ambt? Het hebben of het kunnen verhalen van een inwendige roeping is echter geen voorwaarde voor het predikantschap, zo stelt de promovendus. „Roeping is als zodanig een Bijbels begrip, maar er is geen duidelijke theologische structuur aan te geven. Bij het roepingsbesef gaat het om een interpretatie van een ervaring in je eigen leven waarin de mens zich ook kan vergissen, zoals regelmatig is gebleken. Aan de ene kant blijkt dat velen zich door God Zelf tot het predikantschap geroepen weten, aan de andere kant voelt zich lang niet iedereen door God geroepen tot het predikantschap.” zegt Ds. Van Holten, hervormd predikant in Wezep, die een proefschrift aflegt over het ambt van predikant.

Ds. Van Holten promoveerde vrijdag in Kampen op het proefschrift ”Rol & roeping. Een praktisch-theologisch onderzoek naar de rolopvatting van aanstaande, beginnende en oudere predikanten gerelateerd aan hun roepingbegrip” (uitg. Boekencentrum, Zoetermeer). Daarin onderzoekt hij de verhouding tussen roepingsbesef en rolopvatting. Het eerste draagt een spiritueel karakter, het ander begeeft zich op het terrein van de sociale wetenschappen.

De promovendus maakt een onderscheid tussen rolopvatting en taakopvatting. De eerste is duidelijk: de predikant ziet zichzelf als herder en leraar die zich dient te concentreren op het pastoraat, de prediking en de catechese. Het tweede blijft voor predikanten echter vaak onduidelijk. „Predikanten lopen aan tegen onderdelen van hun werk waarvan ze zich afvragen of die nu tot het beroepseigene behoren of dat ze wellicht ook door anderen gedaan kunnen worden.”

Predikanten lijken minder besef van hun roeping te hebben naarmate ze langer in het ambt staan. Ze gaan theologie studeren uit roeping, maar de betekenis hiervan voor de rolopvatting verdwijnt snel. Roeping is voor mij dan ook een dynamisch begrip: zij zegt ook iets over de vraag waartóé je je geroepen weet.”

Ds. Van Holten wijst op het docentschap of hoogleraarschap waarvoor ervaring als predikant voorwaarde is. Calvijn beschouwde het doctorsambt als het vierde ambt. Ds. Van Holten: „Ik zie steeds vaker collega’s de zending in gaan of evangelisatiepredikant worden. Dat kan voortkomen uit een behoefte iets anders te doen. Predikanten willen dan bijvoorbeeld niet tot hun 65e hun werk in de gemeente doen. Dat neemt niet weg dat er ook predikanten zijn die na een periode van algemene dienst weer terugkeren in de gemeente.”

Het is volgens ds. Van Holten van belang de roeping minder te zien als aanleiding tot het ambt dan als een blijvende bron van kracht voor het huidige werk van de predikant. „Predikanten bevinden zich vaak in een crisis omdat ze hard werken maar weinig effecten zien, ja, zelfs dat ondanks alles de kerk leegloopt. Ze hebben het gevoel dat ze alleen maar op de winkel passen, vanuit het besef te redden wat er te redden valt.”

Daarom benadrukt ds. Van Holten het belang van goed leiderschap. „Leiderschap is wat anders dan besturen van de gemeente en op de winkel passen. Voor het maken van een preek en het verrichten van pastoraal bezoek heb je geen roepingsbesef nodig. Wel ontdek je je roeping in de manier waarop je bezig bent. Leiderschap wil zeggen dat je reflecteert op je eigen bezig zijn. Roepingsbesef kan dan stimulerend werken en motiveren.”

Tijden van verandering prachtige kansen voor Kerk

“In deze tijden van veranderingen en crisis, zijn er prachtige kansen voor de Kerk om het goede nieuws van Jezus bekend te maken in woorden en daden.” zegt Steve Clifford, de nieuwe algemeen directeur van de Evangelische Alliantie uit het Verenigd Koninkrijk.

Maar zo heeft elk jaar steeds zijn mogelijkheden geboden om het Goede Nieuws te verkondigen. Wel is het zo dat als er zich meer moeilijkheden aanbieden de mensen meer geneigd zijn om naar het Woord van God te luisteren. In dit geval zou men in deze crisis dus meer mogelijkheden moeten zien om mensen te kunnen bereiken.

Gezelschap in de kerkgemeenschap

Of wij nu behoren tot een kleine of grote kerkgemeenschap, een gezelschap dat in een huiskerk of in een kerkgebouw samen komt, wij kunnen ons daar op ons eigen voelen of deel van een groep. Een huiskerk gaat meer de gelegenheid bieden om deel te voelen van een groep. Daar is men vlugger betrokken bij het gebeuren. Het kerk zijn kan daar makkelijker ervaren worden omdat iedereen er nauwer bij betrokken is. Maar in deze moderne kapitalistische wereld waar de mensen zo individueel leven kan de afzondering groot zijn. Het predikingswerk kan moeilijk uitvallen doordat de mensen moeilijk aanspreekbaar zijn. God zegt hen niet veel en weinigen hebben oor naar wat de Bijbel hun te vertellen heeft. Soms kan het wel lijken of thuis en daarbuiten het kerkelijk leven wel doodbloedt. Over het algemeen zijn de kerken wel als het ware aan het doodbloeden. Maar daarnaast zijn er levende kiemen, bruisend van enthousiasme.

Wij willen wel veel mensen aanspreken en bereiken, maar toch slagen wij er niet altijd in. Wij hebben wel Gods Woord om anderen te overtuigen, maar onze kracht is niet noemenswaardig. Wij hebben Gods Kracht niet, al kunnen wij hopen en bidden voor de Geest van God om ons ter hulp te komen. De meerderheid van de mensen rondom ons blijft onaangeroerd van het goede nieuws dat wij hen kunnen vertellen. Een troost voor ons is dat zelfs in de dagen toen Jezus zoveel wonderen deed en mensen hem konden ontmoeten er ook nog velen waren die er niets van wilden geloven. Ook de apostelen hadden het niet altijd gemakkelijk om de eerste christenen op het rechte pad te houden.

Voor ons is het niet steeds duidelijk waar God ons wil hebben en in welke mate wij in een kerkgemeenschap kunnen passen. Sommigen denken zelfs dat zij geen deel van een gemeenschap moeten vormen. Zij zijn er van overtuigd dat zij op hun eigen enkel en alleen het geloof kunnen dragen. Zij vergeten echter dat het alleen er voor staan het dragen ven het geloof zwaarder maakt. Er zijn reeds de wereldse zaken die ons zo dreigen op te slorpen dat wij wel eens momenten God zouden kunnen vergeten. Wel is het zo dat als wij alleen wonen of afgezonderd leven van een kerkgemeenschap dat wij er op kunnen vertrouwen dat wij niet alleen hoeven te zijn, want God is met ons. Wij zijn er zeker van dat God begaan is met Zijn mensen en zeker met diegenen die Zijn kinderen willen zijn. Door al het materiaal dat wij rondom ons ter beschikking kunnen krijgen kunnen wij ons verder geestelijk voeden. Er zijn de tijdschriften, uiteenzettingen, audiobandjes of cd’s, internetfaciliteiten, welke ter beschikking liggen van ieder die er interesse voor wil geven. Dat materiaal kan ook reeds een deel van de verbondenheid doen laten gevoelen. Deze groep en de groep van de Broeders en zusters in Christus willen u ook de mogelijkheden bieden om u niet alleen te hoeven voelen.

Door lid te worden van deze groepen op het net maak je kans om nieuws en gedachtegangen op te vangen. Je kan er minder door geïsoleerd zijn. Het kan een eerste vorm zijn om dan later verder met groepsleden in contact te komen of met mensen uit de kerkgemeenschappen.

Het contactgevoelen zal met recht en reden een deel van afzondering mogen weg nemen en kan er wie weet toe bijdragen dat mogelijkheden worden gevonden om verder het alleengevoelen weg te nemen. U moet weten dat er meerder mensen zijn die Gods Woord willen volgen en die zoeken naar mogelijkheden om God ten volle te behagen. Deze mensen zouden samen kunnen komen en hun gebondenheid met de Schepper kunnen laten inwerken zodat zij verder naar elkaar groeien en een waar gezelschap kunnen vormen. De geestelijke verbondenheid zal maken dat zij zich niet eenzaam hoeven te voelen maar zich deel zullen voelen van een hecht gezelschap.

Het is door het materiaal en de mogelijkheden die ons omringen te gebruiken dat wij de menselijke eenzaamheid kunnen uitbannen. Door in gemeenschap samen te komen geven wij ons zelf maar ook de anderen de mogelijkheid te groeien in het geloof.

Indien wij een onderscheid willen kunnen maken van goed en kwaad in onze maatschappij moeten wij de omgeving durven aankijken en een luisterend hart op stellen. God heeft ons Zijn Woord gegeven, maakt dat anderen ons met hulpmiddelen zoals bijbelstudies kunnen voorzien. God maakt christelijke vergaderingen mogelijk en Hij geeft de kansen om een gemeenschap op te bouwen. Maar maken wij wel gebruik van die mogelijkheden die God voor onze voeten legt?

Lees ook > Preaching to an unbelieving world

En Companionship

Wordt lid van deze groep.

Wordt ook lid van de Broeders en Zusters in Christus