Heeft Israël in de Schrift een geestelijke of een
materialistische betekenis, of een samengaan daarvan? Dit boek vraagt aandacht
voor veranderende Israëlvisies. De hoofdlijn is een kritische beschouwing van de
beweging van het Israëlisme, buiten Nederland vaak bekend als
Christian Zionism. Het is niet een Joods of Israëlisch verschijnsel, maar
een beweging binnen het Christendom, vooral de Westeuropese en Amerikaanse
Protestantse tak ervan. Naast een theologische beoordeling van Israëlopvattingen
wordt een overzicht gegeven van de historische ontwikkeling van
Israëliopvattingen, met name toegesneden op Nederland.
Volgens de auteur wordt het huidige Joodse volk
binnen het Israëlisme ten onrechte gezien als het Israël van de Bijbel, dus als
openbaringsvolk en als erfgenaam van de bijbelse herstelprofetieën die men
extreem letterlijk en futuristisch verstaat en niet christologisch in het licht
van het Nieuwe Testament. Die hermeneutische keuze geeft aan het nabijbelse
Israël, als volk, land en godsdienst een religieuze betekenis en een plaats in
Gods heilsplan, die uitzonderlijker zijn dan die van alle andere naties. De
wortels van deze gefascineerdheid door een etnisch, geografisch en religieus
Israël gaan terug tot de tijd van het Nieuwe Testament toen de Farizeeën
al een Messias en een materieel koninkrijk verwachtten die niet spoorden met
Jezus Christus en Zijn Koninkrijk.
 |
| Israel. Aereal Ropeway Masada. Upper station (Photo credit: Wikipedia) |
Het verschijnsel van het Israëlisme is krachtig
herleefd na de tweede wereldoorlog toen bezinning op de Holocaust Westerse
christenen ging vervullen met gevoelens van schaamte en schuld over een
collectieve verantwoordelijkheid voor eeuwen van anti-joods geweld. Hoe terecht
dit besliste afscheid van een antisemitisch verleden ook is, de negatieve
gevolgen van het Israëlisme voor geloof, theologie en Kerk mogen niet uit het
oog worden verloren. De consequenties zijn namelijk dat nabijbels Israël samen
met Jezus Christus in het centrum van geloof en theologie staat en dat nabijbels
Israël naast de Kerk volk van God is. Uiteindelijk bedreigen deze
consequenties van het Israëlisme het hart van geloof, theologie en Kerk. Ze
geven immers binnen het Christendom plaats aan vergaande waardering voor
het Judaïsme, ondanks de stelselmatige verwerping van Jezus Christus in dat
religieuze systeem. Joden en christenen verwachten niet dezelfde Messias, want
‘ieder die gelooft dat Jezus de Christus is, is uit God geboren’ (1
Joh.5:1).
Steven Paas,
Israëlvisies in beweging: Gevolgen voor Kerk, geloof en theologie [ISBN:
978-94-91583-35-3], Brevier Uitgeverij in Kampen.
Verwachte verschijning januari 2014
+++
