Showing posts with label vn. Show all posts
Showing posts with label vn. Show all posts

Wednesday, 4 March 2020

Onzichtbaren in Trump's Plan voor Israel

Deze week kregen wij op de televisie te zien hoe volgens het plan van Trump voor Israel heelder landbouw gebieden van de Palestijnen zo maar worden ingepalmd om plotseling tot het land Israël te behoren en onbereikbaar te zijn voor de Palestijnen tot wie dat land toebehoorde?

Ongelofelijk dat de Verenigde Natieën en de Westelijke mogendheden dit zo maar laten gebeuren. Het is totaal onmenselijk dat één iemand of een staat zo maar het land van anderen mag afnemen zonder tegenprestatie.

Voor het vredesplan van Trump werden de Palestijnen nooit geraadpleegd of nooit betrokken bij de zogenaamde onderhandelingen. Nergens worden zij genoemd. In het beste geval kunnen ze aanschouwd worden als tweederangsburgers.

Het team achter het Trump plan handelde vanuit een economisch belang en een ideologisch perspectief waarin traditioneel grote moeite bestaat met het feit dat christenen een integraal onderdeel vormen van het Palestijnse volk.

Tijdens de presentatie van het plan werd een scheiding aangebracht tussen joden en christenen enerzijds en moslims anderszijds, alsof het hier om een religieus conflict tussen de joods-christelijke traditie en de islam gaat. Die visie mag Trump en premier Netanyahu voor binnenlands gebruik van pas komen, met de historische realiteit heeft ze niets te maken.

Het mag dan ook een schande noemen dat zo weinig regeringsleiders van andere landen zich tegen dat onmenselijk plan verzetten.

Wednesday, 14 December 2016

Mogelijke vluchtweg voor burgers uit Aleppo

English: President Bashar al-Assad, Aleppo, Ab...
English: President Bashar al-Assad, Aleppo, Abbarah square (Photo credit: Wikipedia)
Begin deze maand hadden Egypte, Spanje en Nieuw-Zeeland al in de resolutie gevraagd om alle aanvallen op Aleppo een week lang op te schorten. Dat bestand moest aan humanitaire organisaties de mogelijkheid geven om steun te verlenen aan noodlijdende bevolking. Maar hier werd niet op in gegaan.

Vitali Tsjoerkin, de Russische ambassadeur bij de VN, had vlak voor de stemming al duidelijk gemaakt waarom hij de resolutie zou verwerpen.
 "Dergelijke bestanden werden in het verleden door de rebellen gebruikt om hun munitievoorraad weer aan te vullen en om zich te versterken, wat het leed van de burgers alleen maar verergert",
stelde hij en bracht het weer zo ver dat de VN weer eens niet streng op trad tegen diegenen die zich schuldig blijven maken aan oorlogsmisdaden.

Vandaag klinkt er wat meer hoop. De rebellen zouden naar eigen zeggen een akkoord bereikt hebben met de Syrische regering om burgers en bepaalde strijders te laten vertrekken uit het felbevochten gebied van Aleppo stad. Dat zei Yasser al-Youssef, woordvoerder van de invloedrijke jihadistische rebellengroep Nour al-Din al-Zenki. De eerste bussen met burgers en strijders zouden volgens een woordvoerder van de rebellen vanavond nog Oost-Aleppo verlaten.


De folders die wij konden zien stellen een groen bus voor aan de rechterzijde van het pamflet en aan de linker zijde een dode man met daarboven rode letters. een waarschuwingstekst dat de mensen best kiezen om de groene bussen te kiezen als hun leven lief is. Maar waar brengen die bussen hen naar toe? Ook rond de weg gebrachten ontstaan er twijfels betreft hun veiligheid.
 
Voor de vijf voorziene bussen van avond die de evacuatie verder zouden gaan uitvoeren zou het kunnen dat zij zonder gevaar zouden kunnen uit de stad rijden omdat de gevechten voorlopig zijn stopgezet, net zoals Rusland dat verklaarde op een met spoed bijeengeroepen vergadering van de VN-Veiligheidsraad.

In Syrische regeringskringen werd aangenomen dat de rebellen de belegerde gebieden in Oost-Aleppo morgen zouden verlaten. De onderhandelaars eisten echter dat de rebellen voor hun aftocht hun wapens neerlegden, maar al-Youssef had er op aangedrongen hen te laten vertrekken met hun persoonlijke wapens. Volgens al-Youssef zou het bestand van kracht worden in de komende uren en werd het bereikt "onder begeleiding van Rusland en Turkije", bondgenoten van respectievelijk de regering en rebellen.

Onduidelijk blijft of de bussen de mensen naar de door Syrische regeringstroepen gecontroleerde gebieden in het westen van Aleppo zouden brengen of naar de door de rebellen gecontroleerde provincie Idlib, ten zuiden van Aleppo.

De Russische VN-ambassadeur Vitali Tsjoerkin bevestigde de overeenkomst tussen de regering in Damascus en de rebellen in New York. Er zou dus nu eindelijk een akkoord zijn dat de strijders de stad verlaten en de burgers de mogelijkheid geeft om zelf te beslissen of ze blijven of naar veiligere gebieden willen vertrekken.

Er wordt beweerd dat
"Niemand zal de burgerbevolking wat aandoen".
maar op de beelden die wij gisteren op het televisie journaal te zien kregen krijgen wij toch een heel andere indruk.

De Amerikaanse VN-ambassadrice Samantha Power vroeg intussen aan "onpartijdige internationale waarnemers" om toezicht te houden op de evacuatie.
"De burgers die uit Oost-Aleppo willen vertrekken, hebben schrik om op straat gedood te worden of overgebracht te worden naar de goelags van Assad",
 verklaarde ze voor de VN-Veiligheidsraad. Opvallend is dat de VS zelf niet betrokken waren bij de totstandkoming van de regeling. John Kirby, woordvoerder van Buitenlandse Zaken, kon in Washington enkel verklaren dat het ministerie "verslagen van een staakt-het-vuren onderhandeld tussen Turkije en Rusland had gezien". Kirby kon die verslagen "niet bevestigen". 

Thursday, 11 November 2010

Het graf van Rachel

Een godsdienstige plaats buiten Bethlehem welke vereerd wordt door zowel Joden als moslims is nu als het laatste diplomatieke slagveld tussen Israël en de Verenigde Naties opgedoken.

Bekend als het Graf van Rachel voor Joden en als de Bilal bak Rabah moskee voor moslims, werd de plaats in een resolutie door de Unesco vorige week opgenomen, die beschreef het als een moskee en merkte op dat het "een integraal deel van de bezette Palestijnse gebieden" vormde. Het VN lichaam dat bevoegd is voor cultuur, opvoeding en wetenschap spoorde ook de Israëlische autoriteiten aan om de plaats van zijn nationale erfgoedlijst te verwijderen, waar het in februari dit jaar werd opgeplaatst. De resolutie – die ook de plaats verwijst als het Graf van Rachel  – vuurde een boze reactie van Israël af. "Wij veroordelen sterk deze resolutie die met onbeschaamd politiek vooroordeel is besmet," zei een woordvoerder van het Israëlische ministerie van buitenlandse zaken". Het negeert het historische feit dat het graf van Rachel nooit een moskee was".

Uit Bijbels oogpunt is het Graf van Rachel een zeer beduidende plaats . Rachel was de echtgenote van Jakob [Israël] die hem 2 zonen baarde, Jozef en Benjamin. Jozef zijn 2 eigen  zonen Manasseh en Ephraim werden 2 van de 12 stammen van Israël. Ephraim beschrijft dikwijls het noordelijke koninkrijk van Israël in de Bijbel. Rachel werd nabij Ephrath (of Ephrata) bij Bethlehem begraven. Wij lezen over dit in Genesis 35:19-20.

In de 1940 werd het Graf van Rachel expliciet geïdentificeerd met de terugkeer naar Zion en Joodse Soevereiniteit. Dit is een van de redenen voor de reusachtige gevoeligheid over de VN beslissing om Israël te vragen om deze plaats van hun nationale erfgoedlijst te verwijderen en ook om een moskee op Palestijns gebied te noemen. In werkelijkheid zeggen zij volgens sommigen dat Israël geen recht heeft op het land . Het is eerder al een plaats van veel geween en dood  geweest. Jeremiah profeteerde dat Rachel van haar graf zou wenen toen de jonge jongens door het bevel van Herodes werden gedood.

Jeremiah 31:15  (WV78)  Dit zegt Jahwe: Hoor het klagen in Rama, het droeve geween: Rachel schreit om haar kinderen en wil niet worden getroost, omdat ze er niet meer zijn.

Genesis 35:19-20  (WV78)  Toen Rachel gestorven was, werd zij begraven langs de weg naar Efrata of Betlehem.  Jakob plaatste een gedenkteken op haar graf; deze gedenksteen op het graf van Rachel staat er vandaag nog.





Wednesday, 16 December 2009

Eigen godsbeelden scheppen

De God die zich in de Bijbel openbaart, beschouwt het als een ernstig kwaad, wanneer Hij anders wordt voorgesteld dan Hij is. De eerste drie van de Tien Geboden gaan daarover. Hij verbiedt niet alleen het aanbidden van andere goden, maar ook het vormen van een afbeelding van Hemzelf. De mensen die zijn eigen manier van God dienen bedenkt, onderschat niet alleen God, maar overschat ook zichzelf. Een verkeerd godsbeeld leidt tot een verkeerd mensbeeld en andersom.

De mens van onze tijd heeft zichzelf tot een god verheven en lijdt aan grootheidswaanzin. God mag er alleen nog zijn als Hij Zich aanpast aan onze maatstaven, als hij onze grondrechten respecteert, het charter van de VN onderschrijft, onze mensenrechten eerbiedigt, toegeeft dat alle godsdiensten gelijk zijn, zonden als normale menselijke eigenschappen ziet, en afstand neemt van iedere claim van exclusiviteit. Hij mag er zijn als een oorspronkelijke kracht op de achtergrond, maar alleen als betrokken toeschouwer.

Onbekende god

Paulus gebruikte het altaar voor ‘onbekende god' van de Atheners als aanknopingspunt om het Evangelie te brengen. Daarmee rechtvaardig hij dat altaar niet. Integendeel, hij verkondigde de opgestane Heer als enige ware weg tot God. Hij haakte echter aan bij een innerlijke ongerustheid van de Grieken dat ze misschien toch het juist godsbeeld gemist hadden.

Leven of dood

Het ‘christelijke' Westen lijkt bezig met het tegenovergestelde: het bouwen van een altaar voor de ‘vrijblijvende god' met als resultaat de afbraak van het enig ware bijbelse godsbeeld. Is dit niet bij uitstek de verleiding van deze tijd? Een godsbeeld scheppen dat acceptabel is voor de hele wereld, ongeacht religie of filosofie. En dan onszelf voor de gek houden dat we daarmee de wereld voor God winnen? Voor welke god? Niet de God van de Bijbel. Niet voor de God die Zijn Zoon offerde om onze schuld te betalen. Laten wij onze vrijmoedigheid niet prijsgeven, want de zaak van het Evangelie is een zaak van leven of dood.

Hans Frinsel is zendeling en werkt in Guiné-Bissau.


bron: Hans Frinsel - Habakuk