Kritiek op Israël wordt verpakt in antisemitisme

Velen hebben het moeilijk wanneer ze mensen kritiek horen geven op Israël en gaan dan makkelijk zeggen dat zij antismitisch zijn. Maar men moet helemaal niet tegen Joden zijn om de Israëlische acties af te keuren.

Langs de andere kant laten ze Arabische betogers wel antisemitische leuzen roepen, zoals de voorgaande dagen in Brussel en Antwerpen gebeurde, maar ook in andere steden in het buitenland.

"Het lijkt erop dat je als moslim tijdens een demonstratie alles over Joden kunt roepen. Het is in het Arabisch dus we snappen er toch niets van", 

merkt Eppo Bruins op in de CIP Podcast. Tijdens een anti-Israël-demonstratie in Amsterdam waren afgelopen weekend verschillende antisemitische leuzen te horen.

 "Dit moet aangepakt worden. Ik hoop dat de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding hierbij kan helpen",

 aldus het voormalig ChristenUnie-Kamerlid.

Tijdens de demonstratie werd een inmiddels berucht strijdlied gezongen:

 “Khaybar, khaybar yaa yahud, jaisj-e-mohammed saufa ya’ud.” (“Khaybar, khaybar oh Joden. Het leger van Mohammed komt er weer aan”).

 Bruins: 

Khaybar is de plek waar in de zevende eeuw na Christus Joden werden uitgeroeid door moslims. Met deze kreet roepen moslims dus op tot moord en haat. Ik maak me grote zorgen over de onwetendheid hierover. Er wordt van alles geroepen en niet ingegrepen."

Opvallend was dat wij in Antwerpen en Brussel ook bepaalde uitroepen konden horen welke niet passen in een vredelievende samenleving waar elke godsdienst op gelijke voed moet aanvaard worden. Verwensende uitspraken tegen bepaalde gelovigen horen hier in België, Nederland of Engeland niet thuis. Ook al kan men sympathie voor de Palestijnen opbrengen mag daardoor de haat tegen Joden niet gevoed worden. 

Vast en zeker moet kritiek op Israël kunnen, zoals het op eender welk ander land ook moet kunnen. Men moet zo wel positieve als negatieve elementen in een land of van een regering onder ogen durven zien en er op durven reageren. Maar dat reageren moet op een juist wijze gebeuren.

Eppo Bruins schrijft:

Hamas en Islamic Jihad vuurden vanuit Gaza de afgelopen week bijna 2000 raketten af op dichtbevolkte miljoenensteden in Israël. Wanneer Israël in de afgelopen jaren niet een technologisch geavanceerd raketafweersysteem had gebouwd, zouden er duizenden doden gevallen zijn. Op dinsdag constateerde ik dat feitelijk en droog op Twitter: “Het lijkt haast een computerspelletje, maar is bittere ernst. Hamas en Islamic Jihad proberen Iron Dome rondom Tel Aviv uit te schakelen met meer dan 130 raketten tegelijkertijd. Drie gewonden gemeld. Zonder Iron Dome zou het aantal slachtoffers niet te overzien zijn.”

 Men kan zich afvragen of bepaalde christenen wel willen inzien dat ook al zouden terroristische groepen Israël onder vuur zetten dit de aanvallen op pershuizen, ziekenhuizen of verzorgingstehuizen en scholen wel rechtvaardigt. Wat hebben de vele onschuldige kinderen hier mee te maken?!?

Het willekeurig beschieten van burgers is een oorlogsmisdaad, een misdaad tegen de menselijkheid.

 Dat mogen wij niet vergeten. In eenders welke strijd moet men oog hebben voor wat totaal ontoelaatbaar is. In deze strijd tussen Gaza en Israël worden duidelijk bepaalde grenzen overschreden door Israël die men als gelovige of niet-gelovige niet kan negeren.

Bruins schrijft:

Wanneer situaties zo verkeerd zijn en partijen zijn niet meer in staat om zich in te leven in andermans werkelijkheid, dan weet je dat er meer aan de hand is dan geopolitiek. Dan is het een geestelijke strijd. Dan zitten er schellen op de ogen, die alleen de Heilige Geest kan wegnemen. We hebben “verlichte ogen” nodig, zoals in Paulus’ Efeze brief staat beschreven. De Geest van wijsheid en van openbaring.

De situatie lijkt alleen maar ingewikkelder te worden. Menselijkerwijs gesproken is er geen oplossing voor het conflict. Met Hemelvaartsdag net achter de rug mogen we gedenken dat Jezus de Messias aan Gods rechterhand is gezeten in de hemelse gewesten, ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de komende. En Hij heeft alle dingen aan Zijn voeten onderworpen.

We hebben Hem nodig en Hem alleen.

Eppo Bruins is oud-Tweede Kamerlid en werkzaam op het grensvlak van wetenschap, innovatie en politiek. Hij schrijft iedere twee weken een column op CIP.nl.

+

Voorgaand

Christen en Joods Zionisme in het mei 2021 conflict

++

Conflict Israël-Palestijnen

1. - SGP-jongeren: escalatie van geweld in Israël en Gaza overschaduwt werkelijke problemen
2. - Christelijke ambassade plaatst extra schuilkamers in grensgebied Israël met de Gazastrook
3. - Het Palestijns-Israëlische conflict is een geestelijke strijd
4. - Gert-Jan Segers stelt vraagtekens bij pro-Palestina demonstraties: "Wanneer zijn vlaggen van China verbrand?"
5. - Israël-Palestijnse conflict: theoloog Stefan Paas roept op tot nuchterheid
6. Meer over Conflict Israël-Palestijnen »

Christen en Joods Zionisme in het mei 2021 conflict

Groot probleem bij vele mensen is dat zij vele Joden gelijk schakelen en anti-Palestijns noemen. Zij vergeten dat er heel wat Joden zijn die zich tegen de Zionisten verzetten en totaal niet akkoord gaan met de acties van discriminatie en aanvallen tegen Palestijnen door de Israëlische regering.

Algemeen moet men beseffen dat elke mens een schepping van God is en dusdanig moet erkend en gerespecteerd worden. Enige uitsluiting van een menselijk wezen is ontoelaatbaar. Discriminatie is nooit goed te praten in een God-lievende wereld. Aanbidders van de Enige Ware God moeten tegenover anderen hun liefde betuigen. Ook tegenover hen die hen iets misdaan hebben moeten zij vergevensgezindheid en naastenliefde tonen.

Het verheerlijken van de seculiere Israëlische staat getuigd in zekere zin van het niet door hebben van Gods Wetten. Die seculiere Israëlische staat doet namelijk heel wat zaken die niet in overeenstemming zijn met Gods Wetten. Christenen die Israël op de eerste plaats willen zetten moeten beseffen dat Israël weldegelijk de hoofdstad zal worden van Gods Koninkrijk, maar dat dat volgens het tijdschema of Plan van God zal verlopen, en niet volgens de menselijke forcering.

Er mag gerust een hele ‘speciale band’ gevormd worden of zijn tussen christenen met de Joodse burgers van Israël. 

Theoloog Stefan Paas is het op zijn zachtst gezegd oneens met de bijdrage van Dirk van Genderen die het Palestijns-Israëlische conflict een geestelijke strijd noemde. 

Dirk van Genderen schrijft:

Als je goed luistert naar de media, begint er nu alweer kritiek te ontstaan op Israël. Je weet van tevoren dat dit gebeurt, altijd. Eerst is er begrip voor het feit dat Israël reageert op de raketbeschietingen door de Palestijnen, maar vervolgens kantelt de mening en vindt men de reactie van Israël buiten proportioneel. Omdat Israël militair superieur is en er altijd medelijden ontstaat met ‘onschuldige’ Palestijnse slachtoffers. Vergeten wordt dat de Palestijnse terroristen hun volksgenoten opofferen voor hun strijd tegen Israël.

Volgens Paas leiden dat soort teksten tot "uiterst gevaarlijke demoniseringen",

Paas reageert op Twitter:

“Die mensen hebben recht op veilig bestaan en soevereiniteit. Maar Palestijnen net zo goed. Dit soort afgoderij met naties en politieke solidariteit leidt tot morele blindheid en een verbijsterend gebrek aan mededogen. Ik kan me blijven verbazen hoe liefdeloos en stereotyperend in dit soort kringen vaak wordt gesproken over Palestijnen.”

Als men bepaalde groepen wil gaan steunen moet men deze ernstig onderzoeken en hun handelingen afwegen tegen de waarden en regels door God voorgelegd. Ook al mag Israël het uitverkoren volk van God zijn, geeft hen dat niet het recht om zo maar onschuldige kinderen en volwassenen uit te moorden. Voor het ogenblik ziet men in deze vierde burgeroorlog in enkele jaren weer onschuldige slachtoffers die niet opwegen tegen het te bereiken doel. Want waar streeft de regering van Israël naar? En waarom blijft het akkoord gaan met het onteigenen of zo maar innemen van Palestijnse huizen?

Stefaan Paas zegt ook terecht:

Het dient de vrede wanneer christenen (noch enige andere groep) niet rondlopen met eindtijdscenario's waarin één volk superieur of uitverkoren is, maar met het visioen van Jezus als Heer en de volken die in verzoende verscheidenheid het Lam vereren.

Volgens Van Genderen zou dat laatste wel niet kloppen, hij beweert:

De aanleiding van het huidige conflict wordt helaas niet correct weergegeven door de media. Israëlische kolonisten zouden in Jeruzalem vier huizen willen confisqueren van Arabieren. Dat klopt al niet. Die huizen waren voor de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 al eigendom van Joden. Jordanië veroverde in die strijd een deel van de wijk Sheikh Jarrah, met die huizen en gaf ze vervolgens aan Arabieren. De voormalige eigenaars kregen nooit schadevergoeding en ook geen huur betaald. Nu is er sprake van dat die huizen op grond van oude eigendomsrechten weer worden toegewezen aan Joden.

Dit conflict speelt mee, maar de echte aanleiding is een strijd tussen de Palestijnse Fatah-beweging en Hamas. Fatah blies Palestijnse verkiezingen af en Hamas zag zijn kans schoon om te laten zien dat juist zij opkomen voor de belangen van de Palestijnen. Toen Hamas aanhangers tijdens de Ramadan op de Tempelberg bij hun moskeeën opriepen tot aanvallen op Israël, vlogen de raketten even later vanuit Gaza richting Jeruzalem.

 Paas doet een oproep:

 “Normaliseer de relatie, dat is voor iedereen beter. Het dient de vrede wanneer christenen (noch enige andere groep) niet rondlopen met eindtijdscenario’s waarin één volk superieur of uitverkoren is, maar met het visioen van Jezus als Heer en de volken die in verzoenende verscheidenheid het Lam vereren. En verder is het ook wel praktisch dat politieke kwesties, die nu al zo ongelooflijk complex zijn, niet ook nog ingepast worden in allerlei eindstrijdscenario’s. Dat is in het verleden al vaker gebeurd, en het liep eigenlijk nooit goed af.”

Voorgaand

Onzichtbaren in Trump's Plan voor Israel

++

Verwant:

1. Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme

2. Joodse emigratie niet volgens de tijd van Nederlandse christenen