Yazidi tricked into abandoning their children

Women with sons and daughters born as a consequence of sexual violence

Yazidi women forced to marry IS fighters are also struggling to deal with the psychological wounds. 

Yazidi women and girls subjected to sexual slavery by Islamic State fighters have given birth to hundreds of boys and girls. Many of them have been denied a place in the Yazidi community due to various factors, including the position of the Yazidi Supreme Spiritual Council and the current legal framework in Iraq, which establishes the obligation to register every Muslim as a Muslim. “unknown” or Muslim father.

Several women interviewed by Amnesty International stated that they had been pressured, coerced, or even tricked into abandoning their children, causing serious psychological distress. They had also been falsely assured that they could visit their children or be reunited with them at a later stage.
All of the women interviewed who had been separated from their children said that they had had no contact with or access to them, and that they felt unable to speak to their family or community about their desire to be reunited with their children because they feared for their own safety.

Janan *, 22, said,

 “I want to say to [nuestra comunidad] And to all the people in the world who please accept us, who accept our children … I did not want to have a child of those people. They made me have it. I would never ask to meet his father, but I need to meet my son. “

This is what Hanan *, 24, who had her daughter taken from her, relates:

 “I have the same feeling as the rest of the mothers [que se encuentran en la misma situación]. We have all thought about taking our lives, or we have tried … We are human, we have rights, and we want our children to be with us. It does not matter what we have experienced with the Islamic State; the situation we are going through now is much worse. We need a solution. “

Matt Wells of Amnesty International says:

These women were enslaved, tortured, and subjected to sexual violence. They should not suffer any other punishment.

Amnesty International calls on international organizations such as UNHCR to prioritize these women and children and to expedite their resettlement or humanitarian relocation, with the cooperation of national authorities and foreign governments.

“These women were enslaved, tortured, and subjected to sexual violence. They should not suffer any other punishment. They must be able to reunite with their sons and daughters, and any future separation must be avoided. They should be offered the opportunity for international resettlement or relocation together with their sons and daughters, taking into account the enormous danger they face in Iraq, “

said Matt Wells.

Yazidi health crisis

Many Yazidi children were killed when IS overran their homeland in 2014. Now 6 years later, children of the Yazidi religious and ethnic minority who survived brutal captivity at the hands of the Islamic State (IS) group in Iraq are suffering severe physical and mental health problems.

Amnesty International says that almost 2,000 Yazidi minors who have returned to their families after living under the captivity of the armed group calling itself Islamic State suffer a physical and mental health crisis.

When IS stormed into their ancestral heartland in northern Iraq, the Yazidis fled to Mount Sinjar. Many were killed and some 7,000 women and girls were seized and enslaved. Many of them were raped.

Some of the boys lost limbs in battle, while some girls who were raped may never be able to have children. Amnesty is calling for enslaved Yazidi women who had the babies of IS fighters to be resettled with their children abroad.

The 56-page report of Amnesty International reveals the significant difficulties now facing the approximately 1,992 children who have returned to their families after being kidnapped, tortured, forced to fight, raped, and subjected by the Islamic State to many other terrible human rights abuses.

“Although the nightmare of their past is behind them, these children continue to have difficulties. Having endured the horrors of war at an extremely young age, they now need the urgent support of Iraqi national authorities and the international community to build their future, “

said Matt Wells, deputy director of Crisis Response for Thematic Issues at Amnesty International.

“These children, survivors of heinous crimes, now face a legacy of terror. In the coming years, priority should be given to their physical and mental health so that they can fully reintegrate into their family and community. ”

The country of Rape & sexually abusing children

In Madhya Pradesh, nearly 2,500 rapes against minors were recorded in 2016.
India has a poor record of convicting those accused of sexually abusing children –  around 28 percent were convicted in 2016.
It is unbelievable, that in a country it could happen that children of 4 years old are raped, and that often this passes unpennalised.

In a 2008 study, Amnesty International called for a moratorium on the death penalty, citing the risks it poses to marginalised communities. 

A few years ago, New Delhi-based research group Project 39A examined death penalties handed out between 2000 and 2015 and found that less than five percent were upheld in the Supreme Court and almost 30 percent of death row prisoners were eventually acquitted.

Supreme Court judge Madan B Lokur claimed in 2016 that death row prisoners often failed to get quality representation, saying:

 “Legal aid in India is nothing but a joke.”

Kumar, the director-general of prosecution in Madhya Pradesh, however, said the speed of sentencing was a sign of efficiency.

“You might say that [conviction in] five days is fast but we had given all possible evidences,”

 he told Al Jazeera.

 “The high court has already confirmed [death sentences in] seven cases. Three to four cases were commuted to life imprisonment. But it never said the trials conducted were faulty.”

In 2018 twenty-one defendants were accused of sexually assaulting minors. Under pressure of the Western world India now tries to bring penalties very soon. Today for such case can be given a death penalties and this penalty can even be given within three days, seven days, 11 days and one month.

By the end of 2018, 426 prisoners were on death row.

Critics are worried over the rising use of the death penalty.

“If you look at the statistical data, most of those on the death row are extremely poor, with very little or no education and belong to India’s most marginalised groups,”

 said Ankita Sarkar, associate litigator at Project 39A, a New Delhi-based research group.

“The quality of legal representation that prisoners of death row receive is very often abysmal. These extremely short trials make for a terrible quality of justice especially in a system where fabrication of evidence and suppression of exculpatory evidence is rampant."

“India’s stand to retain the death penalty when the world is moving to abolish it thus ends up perpetuating a lot of prejudices and biases,”

 she added.

 “States like Madhya Pradesh, in this context, starts to look like the Texas of India.”

According to several of these individuals, the eagerness to dispense justice was a result of media clamour, legal reforms and a systemic push for the maximum punishment – often at the cost of due process.
+

Find to read:

Madhya Pradesh: The Indian state with the most death row inmates

 

Violence against the Rohingya community

In the wake of persistent violence against the Rohingya community, UN officials have expressed growing fears that genocide is being incited and committed in Myanmar.

Since violence renewed in Myanmar’s Rakhine state in August 2017, almost 700,000 Rohingya Muslim refugees have fled to neighboring Bangladesh.

UN Special Rapporteur on human rights in Myanmar Yanghee Lee told the Geneva-based Human Rights Council:

"I am becoming more convinced that the crimes committed following 9 October 2016 and 25 August 2017 bear the hallmarks of genocide and call in the strongest terms for accountability.”

Earlier this month, the Office of the UN High Commissioner for Human Rights (OHCHR) found that Rohingyas who try to leave their villages

 “are taken away and never return” and found a “recurring theme” of women and girls being abducted.

The agency also found an ongoing systematic campaign of “terror and forced starvation” which are forcing Rohingya out of the country.

In a recent report, Amnesty International reported that forces are bulldozing land and building military bases where Rohingya villages were burned down.
Not only does this prevent refugees from returning, but it also hides authorities’ crimes.

“The bulldozing of entire villages is incredibly worrying. Myanmar’s authorities are erasing evidence of crimes against humanity, making any future attempts to hold those responsible to account extremely difficult,”

said Amnesty International’s Crisis Response Director Tirana Hassan.

This has raised concerns for both Amnesty International and the Special Rapporteur over the Bangladesh-Myanmar arrangement to repatriate Rohingya refugees as they will return to find their homes gone and face continued discrimination.

“No one should be returned to Myanmar until they can do so voluntarily, in safety and dignity – something that is clearly not possible today,”

 Amnesty International said.

Christen vervolgingen in het Midden-Oosten

Vijf patriarchen van verschillende Assyrische kerken in Irak vergaderden op 20 augustus jl. in Erbil (ten oosten van Mosul) om de christelijke culturele genocide onder IS-bewind te bespreken. Zij kwamen unaniem tot de conclusie dat alleen vluchten voor het geweld dat nu gepleegd wordt, schadelijk zou zijn voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Er moet een keer komen in de eindeloze vervolgingen en geweldplegingen die sinds honderd jaar de christenen in het Midden-Oosten teisteren. Deze vervolgingen resulteerden bijna in een decimering van 1.5 miljoen naar max. 0.3 miljoen Assyrische christenen in Irak tussen 2003 en nu, volgens het ACE-onderzoek dat in augustus jl. uitgebracht werd door het Assyria Counsel of Europe. De vervolgingen die hierin zijn gedocumenteerd, verschillen niet in aard met de bekende Joden-vervolgingen door de Nazi’s. Oplossing De optie dat de Assyrische christenen voor hun voortbestaan aansluiting zoeken bij de Koerden is overwogen. Dat is echter slechts een verschuiving van het probleem omdat ook zij een Islamitisch ideaal nastreven, en christenen onder Koerdisch bewind weer tweederangs burgers, en dus het mikpunt van onlusten, worden. De énige oplossing die nog kans van slagen heeft om de christelijke aanwezigheid op de bakermat van onze beschaving veilig te stellen, is het nastreven van een defensieve, veilige haven. Dit wordt bevestigd door 67 genocide-wetenschappers wereldwijd. Het idee van zo’n veilige haven bestaat al langer, en is regelmatig overwogen als het geweld weer oplaaide, maar nooit kwam het zover dat men dit wanhopige ideaal ook naar het westen uitte, omdat de nood eenvoudigweg niet zo groot was dat een volledig uitsterven van de christelijke aanwezigheid een reële bedreiging vormde. Men kon nog de andere wang toekeren, en als tweederangs burger een redelijk bestaan nastreven onder Islamitisch georiënteerd bewind. Nu echter de sjiieten in de minderheid raken en geen tegenoffensief meer kunnen bieden tegen gewelddadige soennieten, is die kans verkeken. Het zou echter niet voor het eerst zijn dat door de VN een veilige haven wordt gecreëerd voor een minderheid in Irak. In 1991 werd tijdens de tweede golfoorlog een dergelijke haven ingericht voor vervolgde Koerden. Waarde van de christelijke aanwezigheid in het MO Deze voorgeschiedenis is blijkbaar onbekend bij degenen die zich afgelopen weken hebben geuit op christelijk erf in Nederland. Erik Borgman bijvoorbeeld is gealarmeerd door de gevolgen voor christenen van de oprichting van de I.S. (Trouw 8-8). Hij kan er alleen niet duidelijk de vinger opleggen waarom de christelijke aanwezigheid in het MO zo belangrijk is. Machteld Jansen in hetzelfde artikel, weet ook dat we op moeten komen voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Het verdwijnen daarvan zou jammer zijn volgens haar, omdat verschillende religies vreedzaam naast elkaar zouden moeten kunnen leven. Deze vooraanstaande theologen zijn kennelijk niet op de hoogte van de rijkdom die de kerk van het Oosten in haar geschiedenis heeft opgebouwd. Je zou bijna denken dat deze kerk slechts een minimale rol heeft in de marge van het Westerse christendom. Maar niets is minder waar! Met name Britse theologen (o.a. Asahel Grant, G.P. Badger en W.A. Wigram) hebben zich ernstig verdiept in hun geschiedenis en stonden keer op keer verbaast van wat zich in de kerk van het Oosten heeft afgespeeld. In Nederland is Albert Stol (journalist) degene die in zijn boek Nestorianen, de ondergang van een christenvolk (1977), de geschiedenis van Assyrische christenen blootlegt. Volgens hem hebben we historisch gezien bijvoorbeeld een belangrijk deel van de overlevering van de Griekse wijsbegeerte en geneeskunde te danken aan de kerk van het Oosten. Daaraan is nog toe te voegen zij de schatbewaarders zijn van de oudste en meest vruchtbare vorm van christelijke religie in de geschiedenis. In het eerste millennium hebben zij, ten oosten van het Romeinse rijk, de grootste missionaire beweging meegemaakt die er te vinden is in de geschiedenis. Kloosters van de cultureel zo rijke Assyrische christenen waren te vinden tot in Mongolië en aan de stille Oceaan. Wat doen we ermee? In Nederland beseffen we wel dat er iets moet gebeuren om de veiligheid voor vervolgde christenen te garanderen. Wat kunnen we doen? Door christelijke politici wordt geopperd om de grenzen de openen. Maar Halbe Zijlstra (VVD Fractievoorzitter) heeft een punt, als hij zegt dat de grenzen dicht moeten, omdat de miljoenen vluchtelingen die worden verwacht een ontwrichtende werking zullen hebben op de samenleving in Europa. We hebben eenvoudigweg de draagkracht niet om het wereldleed op die manier op te lossen. Maar grenzen sluiten mag niet gelijk staan aan oogkleppen opzetten. Een veilige haven, is dat wel zo’n goed idee? We worden zo overdonderd door dit idee, omdat we nauwelijks weten dat er christenen in Irak wonen. “Zijn er christenen in Irak?!” zo beschrijft Borgman treffend ons collectieve bewustzijn. Voordat bij ons een dergelijke oplossing grond kan vinden, moeten een aantal vooroordelen worden weggenomen en moet het besef ontstaan dat deze oplossing bijna te laat is geopperd door de christenen om tijdig de juiste hulp hiervoor te kunnen krijgen uit het Westen. Tegen de tijd dat we hier enigszins begrijpen hoe nijpend de situatie is, hoeft het niet meer, want dan zijn de christenen in het Midden-Oosten er niet meer. (Blijf hier op de hoogte van de stand van zaken volgens de christenen ter plaatse.) Geweld De 67 wetenschappers roepen de VN op om een zwaarbewapend leger in te zetten en zo nodig een veilige haven te openen om minderheden te kunnen beschermen. Dat brengt echter geweld met zich mee. En sinds de Amerikaanse missie in Irak, is een militair optreden volgens ons ouderwets. Maar wat nu we weten dat o.a. christenen in zo grote getale vervolgd, en verdreven worden, en dat annihilatie een reële bedreiging vormt? Is het zo vreemd dat zij nu, na 100 jaar van continue vervolging, besluiten om toch weer de wapens op te pakken om het laatste beetje christelijk leven in het Midden-Oosten te verdedigen? Op zich is dat niet nieuw. Eerder deden zij dat in 1915, toen een deel van hen, als enige volk in het Midden-Oosten, zich aansloot bij de geallieerden om mee te vechten voor ónze vrijheid. (Lees hier het ongelofelijke verhaal in het Nederlands) Hierover schreef dr. W.A. Wigram onder andere het boek ‘Our smallest Ally’ (in 2010 opnieuw uitgegeven). Hij was diep onder de indruk van de moed die de oosterse kerk op wist te brengen, omringd door vijanden die tot allerlei wraakacties in staat zouden zijn. Maar “Nee”, zeggen wij in het Westen nu, “geweld is verfoeilijk, dat moet je niet willen.” Daarbij vergeten wij dat deze christelijke minderheid nu niet meer kans maakt dan de Joodse minderheid destijds maakte onder het Nazi-bewind. We moeten dus “Ja!” zeggen, als we ons op enige wijze verbonden weten met deze christelijke minderheid in het Midden-Oosten. Zij nóch wij hebben er baat bij als een dergelijke extremistische Islamitische Staat vrij spel krijgt. Bidt mee om een veilig voortbestaan van christenen in het MO De VN, Human Right Watch, Amnesty International en de kerkleiders van Irak, hebben zich uitgelaten over de situatie van de door de IS bedreigde christenen in Irak. Ook steeds meer politieke leiders sluiten zich ben hen aan. Zelfs voormalig minister-president van Libanon Saad Hariri. Gezien de geschiedenis is de christelijke aanwezigheid in met name Syrië en Irak, en de laatste christelijke dorpjes in Turkije, niet een kwestie in de marge van het christendom, maar een fundamentele aanwezigheid zonder welke onze beschaving beduidend armer zou zijn geweest. Wanneer wij het nu presteren om hen te laten creperen en slechts op te vangen door het rode kruis of in ballingshap in het Westen, maken wij een morele overtreding. We laten dan een krachtig christenvolk, met een eeuwenoude cultuur, stikken omdat we slechts willen praten en water bij de wijn doen. Is dat opkomen voor de vervolgde christenen? Is dat wat we de Assyrische christenen in Irak terugbetalen voor hun aandeel aan het werelderfgoed en hun hulp toen ónze westerse beschaving bedreigd werd? Laten ook wij, westerse christenen, de God van Israël vragen of Hij een keer wil brengen in hun lot. En daarnaast onze regeringen oproepen om de christenen in het MO defensief te beschermen.

De schrijver van dit artikel (Kees Bloed) is theoloog bij stichting sjemajah. Voor wie meer wil weten over de geschiedenis van Assyrische Christenen en van het profetische belang van hun aanwezigheid, geeft Kees lezingen. Neem a.u.b. contact op via sjemajah@gmail.com of het contactforumulier als u een lezing wilt organiseren, of tip een commissie bij u in de buurt.   Voor meer informatie: www.aina.org www.assyriacouncil.eu www.indefenseofchristians.org Nederlandstalig: www.wearen.nl www.shlama.be www.sjemajah.nl

Unprecedented violence against protesters and social protest

A festival atmosphere prevailed Monday in Taksim Square on the fourth day of protests set off by a brutal police crackdown of a protest against removing park trees that has spiraled into massive anti-government demonstrations.

The protests have spread to 67 of Turkey's 81 provinces, according to the semi-official Anadolou News Agency. On Monday, a confederation of unions claiming some 240,000 members added its voice to the anti-Erdogan chorus, saying it would go on strike against what it called the "fascism" of Erdogan's ruling party.

Taksim square in peaceful days (Photo credit: Wikipedia)

Erdogan dismissed the street protests as organized by Turkey's opposition and extremist groups and angrily rejected comparisons with the Arab Spring uprisings.
"We already have a spring in Turkey," he said, alluding to the nation's free elections. "But there are those who want to turn this spring into winter.
"Be calm, these will all pass," he said.

Tensions were high near police barricades. People wearing homemade gas masks and carrying sticks made their way down toward the Besiktas neighborhood, which acts as the front line between protester-controlled territory and police. Many had scrawled their blood types on their forearms with magic markers in case they are injured.

The fighting was fiercest in Besiktas near an Ottoman-era Dolmabahce Palace where the prime minister has his Istanbul office. Freelance photographer Dogan Emre was at the scene until about 2 a.m. Monday.
"Police fired hundreds of tear gas (canisters) and they didn't stop," he said. "There were many injured men and women and there weren't any ambulances. Civilians were helping the injured in a mosque. They used the mosque like a hospital."
By midday Monday the subway system had reopened and municipal workers were cleaning the streets. The smell of paint thinner was in the air as anti-government graffiti was scrubbed off storefronts.

The Turkish Medical Association claimed that at least 3,195 people had been injured in clashes Sunday and Monday. Only 26 of them were in serious or critical condition, it said. One protester, Mehmet Ayvalitas, died of his injuries, the association said.

The association reported that the bulk of the injuries occurred in Istanbul, where the protests began before spreading to Ankara, Izmir, Adana and other locations.

International groups including Amnesty International have criticized the police response as excessive. In Ankara Sunday night, a CNN crew witnessed authorities roughing up at least one protester. One police officer kicked a CNN videographer, CNN's Nick Paton Walsh reported, and a CNN crew in Istanbul Sunday also witnessed bloodied protesters.

Related articles

• Turkish protesters decry 'unprecedented violence' | CNN
• Second fatality, thousands injured as police try to curb Turkey protests
• Erdogan rejects 'dictator' claims
• Istanbul Protests Surge, Clashes Spread to Ankara
• Turkey protests 'no Turkish Spring'
• Turkey Riots Enter Fourth Day
• Turkish protesters decry 'unprecedented violence'
• Violence flares on 4th day of Turkish protests
• Worst Violence in 3 Days Reported in Istanbul's Besiktas
• Protests rage in Istanbul's Besiktas