De betekenis van de Qumranrollen

Maandag 8 maart 2010 spreekt voor de afdeling Drechtsteden van het Genootschap Nederland-Israël prof. dr. C. J. den Heyer over ‘De betekenis van de Qumranrollen’.

De bijeenkomst wordt gehouden in de Maranathakerk, Gravensingel 19 te Dordrecht. Aanvang 20.00 uur. Vrij toegang.

Tussen 1947 en 1952 werden in elf grotten bij Qumran aan de Dode Zee honderden rollen gevonden.
De rollen, vervaardigd van leer en papyrus, werden bijna allemaal in fragmenten aangetroffen. De teksten op deze oude Joodse rollen zijn voor een groot deel geschreven door de Quamran-sekte, ook wel de Essenen genoemd.
De handschriften zijn geschreven in de Hebreeuwse, Aramese en Griekse taal. De rollen die dateren van de derde eeuw voor, tot en met zeventig jaar na het begin van de gangbare jaartelling, zijn waarschijnlijk rond het jaar 68 verstopt in de grotten. De documenten bevatten ook ruim tweehonderd handschriften van Tenach en zijn van belang voor het onderzoek naar de tekstoverlevering van het Oude Testament. Maar de rollen geven ook een beter inzicht in de achtergrond van het Nieuwe Testament.
Prof. den Heyer zal ons inlichten hoe de stand van zaken is met betrekking tot het wetenschappelijk onderzoek van de handschriften en antwoord geven op de vraag hoe groot de betekenis van de rollen is voor de uitleg van Bijbelse teksten.

De heer dr. Cees den Heyer (1942) was tot 1 januari 2002 hoogleraar Nieuwe Testament aan de Theologische Universiteit Kampen. Hierna werd hij aangesteld als docent Bijbelse Theologie aan het Doopsgezind Seminarium te Amsterdam. Van zijn talrijke publicaties is het boek “Verzoening. Bijbelse notities bij een omstreden thema” uit 1997 wellicht het bekendste. Ook de boeken “De Messiaanse weg”en een publicatie over ‘de ontwikkeling van tekst tot dogma’, hebben ruime aandacht getrokken.

 

Dode zeerollen waren niet het werk van Essenen

De grotten waar de Dode Zeerollen werden gevonden Bron: Kerknet

BRUSSEL (KerkNet/The Times/Ha’aretz) – Rachel Elior, een Israëlische professor joodse filosofie van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, zorgt voor opschudding in de archeologische wereld met een nieuwe studie waarin gesteld wordt dat de 930 rollen die in 1947 aan de Dode Zee ontdekt werden niet aan de Essenen, maar wel aan verdreven sadduceeën moeten toegeschreven worden. Bij de rollen in Qumran werd ook een kostbare Hebreeuwse Bijbel teruggevonden van 300 voor Christus. Met deze theorie knoopt zij opnieuw aan bij de bewering van sommige archeologen dat de Dode Zeerollen aanvankelijk in Jeruzalem geschreven werden. “De rollen behoorden tot de tempel. Zij werden later naar de Dode Zee overgebracht om ze te beschermen.”

Sadduceeën waren een politieke en religieuze groepering waarvan het ontstaan teruggaat tot de tijd van koning Salomon. Deze joodse priesters, die nauwe banden onderhielden met de machthebbers in Jeruzalem, stonden traditioneel in voor de eredienst in de tempel. Na de verwoesting van de tempel van Jeruzalem in 70 na Christus verdween de groepering van het toneel. Elior baseert haar stelling op de vaststelling dat in de joodse noch in de christelijke literatuur ernstige historische aanwijzingen zijn voor het bestaan van de Essenen, een sekte van celibatair levende mannen die volgens strikte regels leefden. De verwijzing naar de Essenen in het geschrift ‘De joodse oorlog’ van de joods-Romeinse geschiedschrijver Flavius Josephus is wellicht geromantiseerd en dit is vooral ook een getuigenis van veel latere datum. Elior noemt het ondenkbaar dat duizenden mensen in strijd met de joodse wet leefden en dat niemand daarover zou geschreven hebben: “De Essenen hebben nooit bestaan. Zij zijn een uitvinding van Josephus.”

(Kerknet)