Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #5 Volgers van een godheid Jezus of navolgers van de ware Jezus

In de Bijbel wordt er gesproken van bepaalde tijden die zullen aantreden, waarbij er meerdere natuurrampen zouden voorkomen en mensen zich tegen elkaar zouden verzetten, zelfs religieuze groepen zich tegen elkaar zouden gaan keren. Wij mogen stellen dat wij nu in die tijden of "samenstel van dingen" zijn aangekomen.

Dit tijdsgebeuren met vele terroristische aanslagen, grote stormen, vele rondtrekkende vluchtende en asiel zoekende mensen, mag meerdere een angst inboezemen.
Meerderen voelen zich hopeloos in de steek gelaten bij de politieke zowel als bij de kerkelijke instellingen. Velen stelden vroeger nog geloof in "de Kerk", maar met al de schandalen rond die kerk hebben zij hun geloof daar in ook verloren.

Men kan wel mensen vinden die naar oplossingen zoeken voor te ontsnappen wat er op deze aardbol gaande is (Luk. 21:25). Maar zij zien hoe nu niet enkel politiek de wereld geweld wordt aangedaan. Ook op religieus gebied gaan er veel groeperingen sterk tekeer.

Gelukkig, mag men stellen, zijn er mensen die begaan zijn met het geestelijke. Zij gaan echter spijtig genoeg niet verder zoeken dan de meest gekende hoofdstromen. In plaats van zich open te stellen naar de christenheid, gaan zij wegens de teleurstelling die zij in het christendom voelen, zoeken bij een sterk opkomende godsdienst waarbij zij merken dat mensen werkelijk in gebed gaan en willen werken aan hun verhouding met hun God.
Zij zouden moeten beseffen dat er voor allen die de mensheid oprecht liefhebben een gegronde reden bestaat om zich niet langer hopeloos te voelen. Men mag gerust zijn dat de bewuste tijd thans is aangebroken en dat het er op aan komt om nu de juiste keuze te gaan maken.

In dit samenstel van dingen komt het er nu op aan om de juiste keuze te maken. Om die keuze te verantwoorden moeten de mensen best goed onderzoeken wie en wat zij willen vormen en waarom.
Hierbij vragen zij die willen overstappen naar de islam, zich best eens af waarom men wil afstappen van hetvertrouwen en geloof in Jezus Christus, de gezondene van God. Zij zouden best eens overwegen waarom zij weg zouden gaan van het christendom of van de christenheid, om over te gaan tot de islam, wanneer voor hen de christenheid een oplossing kan bieden die hen meer vrijheid geeft en volledige bescherming biedt.

Men mag gerust voelen dat de wereldsituatie er niet goed voor staat. Maar men moet beseffen dat de Grote Bestuurder van het gehele universum het niet totaal uit handen zal lopen en zelfs een regering heeft voorzien dat binnen afzienbare tijd in werking zal treden. Die Grote Bestuurder is de Meest Almachtige God Die boven alle goden staat. Het is de allerhoogste godheid Die Zijn zoon naar de aarde heeft gezonden om Zijn werken te openbaren en de mensen in te lichten over wat er zal gaan gebeuren. Hij is ook Diegene Die het toegelaten heeft dat die Nazareense leermeester in zijn naam zou spreken en handelen. Hij is ook Die hemelse Vader van Jezus Die verwacht dat mensen in Zijn zoon zullen geloven en vertrouwen stellen.

Daar komt het nu in deze tijden zeer zeker op aan. Wij moeten geloven in die man die door God aan de wereld is gegeven om redding te voorzien. De redding ligt voorde hand, maar men moet ze willen zien en naar grijpen. Om die redding te verkrijgen wordt er echter verwacht dat men ook geloof in die redding stelt en in die brenger van redding, welke Jezus Christus is.

Voor de mensen is het zeer moeilijk om vertrouwen te stellen in iemand die ze niet gezien hebben of niet zo goed kennen. Doorheen de geschiedenis hebben de mensen steeds vertrouwen gesteld in hen die rondom hen waren of die iets konden bieden wat hen aannemelijk of goed leek.

Op geestelijk gebied kreeg men zo mensen die bijvoorbeeld Calvijn wensten te volgen en aldus Calvinisten werden genoemd. Zij die Luther wensten te volgen werden dan weer Lutheranen genoemd. Anderen gingen meer kiezen voor een typische kerkgemeenschap met haar regels. Zo kan men de Anglicaanse kerk vinden met haar Anglicanen.

Zo kan men stellen dat als een volger van Luther Lutheraan is ook zeggen dat een volger van Jeshua of Jesjoea (zoals meerdere Nederlanders zijn naam schrijven) Jesjoanen zijn of Jeshuaisten. Zoals men ook van stromingen kan spreken, zoals het Anglicanisme, of Presbyterianisme bijvoorbeeld, zou men ook van het Jeshuaisme, of die stroming spreken waarbij Jeshua gevolgd wordt en aan zijn leer wordt gehouden.

Die laatste stroming wordt in deze tijden wel zeer belangrijk, want daar gat het om dat de  mens tot inzicht komt en de ware Jezus zal komen leren te erkennen.
De meerderheid van godsdienstige mensen houdt zich voor het ogenblik nog sterk vast aan de traditionele kerken. Maar zij zullen moeten komen in te zien waar die kerken zijn fout gegaan en waarom het belangrijk is de ware Jezus te kennen en te eren, in plaats van een tot godheid verheven Jezus.


+

Voorgaande

1. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #1 Geestelijke ondersteuning
2. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #2 Christenheid tegenover christendom 
3. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #3 Groeiende beweging uit Joodse sekte De Weg 
4. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #4 Openbare prediking en Wederdopers

Slot

Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #6 Volgers van de ware Jezus zijn volgers van Jeshua of Jeshuaisten

Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #1 Geestelijke ondersteuning

In het leven moeten er regelmatig keuzes gemaakt worden. Een heel belangrijke keuze is die op geestelijk vlak.

Men heeft heel wat religieuze groepen in de wereld waarbij in sommige landen de kerken hun aanhangers zien toe nemen terwijl in andere landen de aanwezigen in een kerkdienst sterk afnemen.
In sommige landen is er één bepaalde Kerk die het overwicht heeft. Voor België mag dat de Rooms Katholieke Kerk zijn. Maar dat is wel heel bedrieglijk. Heel wat ouders laten nog steeds hun kinderen dopen bij die kerkgemeenschap maar geloven niet echt. In protestantse middens kan men dan wel vaste kerkgangers vinden die hun geloof gemeend willen belijden. Maar men kan er niet naast zien dat in België (en Nederland) de islam aan aanhangers wint. Men kan zich de vraag stellen hoe zulk een keuze wordt gemaakt bij mensen van hier waar zogezegd een Joods-christelijke traditie heerst.

Het zoeken naar Diegene die achter het geheel van ons universum zit is de reden waarom zo velen hun gading vinden in het islamitisch geloof. Daar zien zij dat er over één Ware God wordt gesproken Die verantwoordelijk is voor de schepping en tot wie wij kunnen koen voor vrede (islam) te vinden.

Vele landgenoten hebben de Katholieke Kerk afgezworen wegens de vele schandalen die er hebben in plaats gevonden. Wat zij echter vergeten is dat naast die katholieke Kerk heel wat andere kerken in het Christendom bestaan waar zij hun toevlucht zouden kunnen nemen. Ook voor die kerken die de Enige Ware God beminnen en lofprijzen.

Heel wat mensen zijn gedegouteerd geraakt aangaande de behandeling van de Katholieke Kerk betreft de vele pedofilieschandalen. Erg genoeg zijn er mensen die dat gelijk zijn gaan schakelen met priesters en geestelijken in het algemeen, waardoor zij lak hebben gekregen aan alles dat met theologen of geestelijken uit het christendom te maken heeft. Meerderen vergeten dat een imam ook een geestelijke is of staan daar niet echt bij stil. Toch gaan zij bij die moslimgemeenschap op zoek naar geestelijke ondersteuning, en in vele gevallen weten zij dat daar te vinden.
Spijtig genoeg moeten wij vaststellen dat heel wat misnoegden over de Katholieke Kerk niet de moeite doen om na te gaan welke andere mogelijkheden daar zijn in het Christendom. Velen beseffen ook niet dat daar ook de christenheid is die voor de zoekende en voor de gelovige in God een oplossing kan bieden.

+

In deze reeks

1. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #1 Geestelijke ondersteuning
2. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #2 Christenheid tegenover christendom 
3. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #3 Groeiende beweging uit Joodse sekte De Weg 
4. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #4 Openbare prediking en Wederdopers 
5. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #5 Volgers van een godheid Jezus of navolgers van de ware Jezus
6. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #6 Volgers van de ware Jezus zijn volgers van Jeshua of Jeshuaisten
    

Predikant wijst op verveling en vermoeidheid in de kerk

Wijziging van Gereformeerd2.jpg: De Christelijke Gereformeerde Gemeenten blijken sinds 1968 niet meer te bestaan, en daarentegen zijn er juist wel weer Nieuwe Vrijgemaakte Kerken ontstaan. Nou maar hopen dat er niet wéér een scheuring komt, want er is geen plek meer onderaan over voor nóg een kerk.... *kijkt een beetje sip* (Photo credit: Wikipedia)

Twee predikanten, Paul Visser (Amsterdam) en Kees van Ekris (Zeist), roepen op tot een grondige bezinning op de innerlijke secularisatie waaraan ze veel kerkgangers ten prooi zien vallen. Vaker dan hun lief is, ontmoeten ze in het pastoraat vermoeide zielen, die het geloof eigenlijk beu zijn. Dat plotselinge ‘leeglopen van het geloof’ gebeurt niet aan de rand, maar midden onder jarenlang toegewijde gelovigen.

Predikant Kees van Ekris schreef in het Nederlands Dagblad

"Vaak denk ik: de druk is te groot. De druk op kerk-zijn om die sluwe atmosfeer van verveling te doorbreken en te overwinnen.

Maar hoe kan het komen dat er "verveling" in een kerk of tijdens een dienst is? Vinden de meeste kerkgangers Bijbel lezen dan vervelend? Normaal zou men toch denken dat het Woord van God hen moet aantrekken.  volgens mij komt het echter door dat vele kerkgemeenschappen hun leden onvoldoende betrekken in de dienst. Ofwel zijn er die kerken die af gaan op de entertainment factor maar onvoldoende nieuws kunnen brengen, dat maakt dat velen er op uitgekeken geraken.
Volgens de predikant is het meer

De druk op de beleving, om een levende christen te zijn die bijna in z’n eentje deze sferen moet kunnen weerstaan. De druk op de discipline, om zelf een standvastig getuige te zijn in dode tijden.

Al geeft hij toe dat er ook een verwachting is naar de prediker en zegt hij

De druk op de preek en de prediker om vrolijk en bevlogen, diepzinnig en praktisch de crisis tegen te moeten spreken. We begrijpen de theologie die deze druk intensiveert: meer discipline, meer beleving, meer kekke christenen.

Nog meer vermoeidheid en verdoving zijn het gevolg van de vele inspanningen die geestelijken doen om meer entertainment, sterker accent op keuzes, discipline, e.d. te krijgen in hun kerk.

Volgens Kees van Ekris zijn

Het zijn de strategieën van ‘meer’ die de vermoeide ziel niet helpen, maar pijnigen."

Meer bidden, vuriger spreken, een extra portie discipline. Het werkt even. En opeens knapt er iets. Het kan de vermoeide ziel niet meer oppeppen. | beeld vidiphoto

+++

Related articles

• How PNCR will retain office after 2020 'big question'
• Worlds Apart
• A way to prepare for the Kingdom
• How can we prepare for the Kingdom of God
• Preparing for the Kingdom
• What we do
• Thoughts for the day
• God Our Refuge | Stepping Toes
• Gods vergeten Woord 2 Verloren Wetboek 1 Wie heeft nog belangstelling
• Handel zuiver en omhels eenvoud met weinig verlangens | From guestwriters

Wereld van een Bijbels analfabetisme is ontstaan

In onze kapitalistische maatschappij valt het op dat wij tegen een Bijbels analfabetisme opkijken; Velen mogen zich dan wel Christen noemen maar weten niet echt wat er juist in de bijbel staat en praten dikwijls als een papegaai de kerkelijke doctrines na of denken dat hun kerkgemeenschap iets heel anders leert dan wat hun basis regel is. Zo treft men in België heel wat Katholieken aan die beweren dat Jezus niet God is en er op staan dat Jezus de zoon van God is, maar er ook op staan dat hun Kerk dat leert, wat dan weer niet zo is.

Ook vinden wij in onze contreien mensen die beweren dat in het protestantisme er de liefde voor de Heilige Schrift en voor Christus is, terwijl ze soms over het hoofd zien dat daar meermaals meer aandacht wordt gegeven aan de omvangrijke muziek- en zangcultuur.

Wat mensen wel opmerken is hoe er in de Kerk heel wat gaande is dat helemaal niet volgens de ethiek is en dat meerdere kerkgenootschappen ziek zijn in hun levenshouding naar omgang van hun geestelijken met kinderen of jongeren in het bijzonder.

Opvallend is dat er in de protestante gemeenschappen het effectieve Woord van God zo weinig aan bod komt; Men zwaait er wel met enkele zinnen, dikwijls nog uit de context genomen. Alsook kan men er een verwaarlozing van het sacrament, met name van de betekenis van avondmaal en eucharistie aantreffen.

Wat meerdere mensen tegen de borst stoot is eerst en vooral de houding van de Kerk tegen haar pedofiele priesters of hen die een voorbeeldfunctie bekleden alsook de verdeeldheid, voortdurende splitsingen en een moeizame interne oecumene: "zoeken naar waarheid zonder liefde."

Katholiciteit behoort niet enkel tot de Rooms Katholieken en bewaart protestanten voor individualisme 
en kerkelijk sektarisme, aldus 
dr. De Reuver, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland, die zich primair beschouwt als christen.

„Dat is mijn naam, protestant is mijn bijnaam. Verder ben ik als protestant katholiek. Het is in strijd met het belijden van de kerk om katholiek gelijk te stellen met rooms-katholiek. Hoe persoonlijk geloof ook is, de kerk is een gemeenschap van mensen: twee of drie, samen in de Naam van Christus.”

 Verder zegt hij

 „Protestants geloven is persoonlijk, maar nooit exclusief of individualistisch, los van anderen. Een protestant moet in de ruimte van de katholiciteit ademen. Wie dit niet doet, versmalt geloof tot een privé-aangelegenheid en maakt van de kerk een religieus clubje. Ofwel, die amputeert het lichaam van Christus.”

Vorig jaar september vond bisschop De Korte dat Christenen elkaar wereldwijd steeds meer vinden, maar Dr. De Reuver is genuanceerder.

 „Op het grondvlak zie ik juist een moeizame relatie. De moeite om avondmaal en eucharistie samen te vieren, is niet uit te leggen. Anderzijds: je ziet tegenwoordig ook een nivellering ten aanzien van de verschillen: wat maakt het uit of je protestant of katholiek bent. Ook dat is verlies.”

Wat ook enorm opvalt als men op fora gaat op het net zowel bij specifieke website forums als op Facebook Groups over religieuze of geloofsaspecten, dat de gebezigde taal echt beneden peil is; Men kan er leden vinden die beweren christen te zijn maar anderen de huid vol schelden en het allerlelijkste toewensen. Een grote meerderheid toont er helemaal geen houding Jezus Christus waardig. Ook laten zij in hun kaarten van onkunde of weinig Schriftkennis zien. Men zal dan ook niet veel referenties naar Schriftplaatsen vinden of diepgaande studies over Bijbelgezegden vinden.

Normaal gesproken zou een kerk een gemeenschap van mensen moeten zijn en zou men denken dat waar twee of drie mensen samen zijn in de Naam van Christus, dat men dan een kerk vindt.Maar bij die groepen vindt men wel meerdere mensen die beweren christen te zijn maar door hun houding weinig getuigenis afleggen van dat christen zijn.

Het zou fijn zijn dat diegenen die beweren christen te zijn en zich op zulke groepen aldus willen profileren eerst en vooral die houding gaan aan nemen die Christus van een volgeling van hem zou verwachten. Vervolgens hoop ik dat zij ook wat meer moeite zullen getroosten on de Bijbel wat beter te kennen.

Prediking is meer dan nodig. Met die afschuwelijke taal die sommigen gebruiken zal men op die forums geen mensen kunnen bekeren tot het ware geloof. Het is een vast staand feit dat die forums mensen eerder doet afstappen van het geloof in het algemeen en hen er toe brengt om zich meer en meer tegen religie te gaan verzetten.

De kerk moet blijvend hervormd worden

Volgens Erik Drenth moet de kerk moet blijvend hervormd worden.

In het verleden waren er ogenblikken waar men er niet kon naast kijken dat er iets moest gebeuren in het instituut dat zich Kerk noemde. Hoognodig moest er dan een bijsturing gebeuren of moest de Kerk verandering ondergaan.

Wij herinneren dat een paar eeuwen geleden de hebzucht van de Kerk zo een weznlijke verandering op de agenda van Luther kon brengen.

Luther zijn adagia: Escclesia semper reformanda est. bracht 95 stellingen welke de hele Kerk op haar grondvesten deed daveren.

De publicatie van zijn academische stellingen tegen de handel in aflaten op 31 oktober 1517 kan als het symbolische begin van het protestantisme aanschouwd worden. Deze stellingen van Luther zijn hier door Maarten Rozenstraten al eens onder de loep genomen. De reden voor de reactie van Luther Luther waren de misstanden die er heersten in de kerk. Hij wilde ze aanklagen en rechtzetten en ging ervan uit dat de paus het misbruiken van de aflaathandel ook zou veroordelen.
In de hele wereld vonden de stellingen weerklank: ze waren de verwoording van reeds lang smeulende vragen en ontevredenheid bij de bevolking.

Er kwamen scheuringen in de Katholieke Kerk en meerdere denominaties werden met de tijd gevormd rond nieuw leerstellingen van 'hervormde' denkers.

Voor Erik Drenth blijft er terugkijkend naar de tijd van Luther, een dubbel gevoel over.

Er viel wel wat te verbeteren, zoals het aflaatsysteem, waarmee de kerk aan welwillende gelovigen een ticket naar de hemel verkocht. Alles voor het geld. Luther pakte dies misstanden aan, maar deed dat niet altijd op de meest subtiele manier. Protestanten werden verketterd, en betaalden de kerk die ze verlieten met gelijke munt terug.

Zo werd de mis de ‘vervloekte paapse mis’. Dat moddergooien verdween, maar andere kinnesinne bleef bestaan.

Voor hem is de kerk sowieso blijven veranderen door de jaren heen.

Ga maar eens naar een gemiddelde evangelische kerk, en vergelijk de dienst met die van tien jaar geleden. Ik geef je op een briefje dat die behoorlijk veranderd is, en dat geen van de liederen die gezongen wordt tien jaar terug ook in de dienst zat. Alles behouden. Dat is ook niet zo moeilijk. Bezoek een Latijnse mis, en je krijgt vrijwel dezelfde mis als eeuwen geleden.

Wij kunnen wel zien dat de kerk heden ten dage in een ware malaise bevindt, maar zien geen vooruitgang in een doorgezette verandering. Meeste gemeenschappen wensen daar te blijven dobberen waar zij zich nu bevinden. en betreft leerstellingen zullen geen van allen snel andere leringen propaganderen of durven toegeven dat ze op bepaalde punten al jaren verkeerd zijn.

De 95 stellingen zijn terug te vinden op een poster. Te bestellen op papier, of hier te downloaden als PDF.



+
vind ook:

Hervormen, hervormen, hervormen. En dan? #DeNieuwe95

Afscheuring in Lutherse kerk

Related articles

• Presentatie kerk 2013 di gikerk
• Dutch Reformed Church and the Boer-Afrikaner people

Paustoespraak voor de Raad voor de nieuwe evangelisatie

Paus Franciscus, uit zijn toespraak tot de deelnemers aan de algemene vergadering van de raad voor de nieuwe evangelisatie. Sala Clementina

Geliefde broers en zussen,

Ik groet jullie allen en dank jullie voor wat je doet in dienst van de nieuwe evangelisatie en voor het werk in dit Jaar van het geloof. Van harte dank! Wat ik jullie vandaag wil zeggen kan je in drie punten samenvatten: eerste plaats aan het getuigenis; dringendheid naar de ander toe te gaan; pastoraal project gericht op het wezenlijke.

1. In onze tijd tref je veelvuldig een houding van onverschilligheid aan tegenover het geloof. Men hecht er niet langer belang aan voor het leven van de mens. Nieuwe evangelisatie wil zeggen in het hart en in de geest van onze tijdgenoten het geloofsleven wakker maken. Het geloof is een gave van God. Maar het is belangrijk dat wij christenen tonen dat we op concrete wijze het geloof beleven door de liefde, de eendracht, de vreugde, het lijden, want dit roept vragen op zoals bij de aanvang van de weg van de Kerk: waarom leven ze op die wijze? Wat drijft hen? Het zijn vragen die naar het hart van de evangelisatie voeren en dat is het getuigenis van het geloof en van de naastenliefde. Wat we, vooral in deze tijd, nodig hebben zijn geloofwaardige getuigenissen die, door het leven en het woord, het Evangelie zichtbaar maken, de aantrekkingskracht van Jezus Christus en van de schoonheid van God opwekken.

Veel mensen hebben zich van de Kerk verwijderd. Het is verkeerd de schuld op de een of op de andere kant af te wentelen. Meer nog, men moet in dit geval niet spreken over schuld. Er zijn verantwoordelijkheden in de geschiedenis van de Kerk en van haar mensen en er zijn er ook bij bepaalde ideologieën en bij individuele personen. Als kinderen van de Kerk moeten we verder de weg volgen van het Tweede Vaticaans Concilie. Ons ontdoen van overbodige en schadelijke zaken, van valse wereldse zekerheden die de Kerk bezwaren en haar gelaat beschadigen.

Er is nood aan christenen die voor de mensen van vandaag de barmhartigheid van God, zijn tederheid voor elk schepsel, zichtbaar maken. We weten allen dat de crisis van de mensheid vandaag niet oppervlakkig is, ze is diep. Daarom kan de nieuwe evangelisatie, omdat ze oproept om tegen de stroom in te gaan, zich van de afgoden af te keren naar de enige ware God, niet anders dan de taal van de barmhartigheid gebruiken eerder nog door daden en houdingen dan door woorden. Te midden van de mensheid van vandaag zegt de Kerk: kom naar Jezus, jullie allemaal, die uitgeput en onderdrukt zijn en jullie zullen rust voor jullie zielen vinden (cfr Mt 11, 28-30). Kom naar Jezus, alleen Hij heeft woorden van eeuwig leven.

Groot dooiermos op een graf op het Rooms-katholieke kerkhof te Zwolle. (Photo credit: Wikipedia)

Elke gedoopte is “christofoor”, drager van Christus zoals de oude heilige Vaders zegden. Wie Christus ontmoet heeft, zoals de Samaritaanse bij de put, kan deze ervaring niet voor zich houden, maar voelt het verlangen ze te delen, om anderen naar Jezus te brengen (cfr. Joh 4). We moeten ons allen de vraag stellen of wie ons ontmoet, in ons leven de warmte van het geloof waarneemt, op ons gelaat de vreugde ziet omdat we Christus ontmoet hebben!

2. We gaan over naar het volgende element: de ontmoeting, er op uittrekken om de andere te ontmoeten. De nieuwe evangelisatie is een hernieuwde beweging naar wie het geloof en de diepe zin van het leven verloren heeft. Dit dynamisme maakt deel uit van de grote zending van Christus om het leven aan de wereld te brengen, de liefde van de Vader voor de mensheid. De Zoon van God heeft zijn goddelijke staat “verlaten” en is ons tegemoet gekomen. De Kerk staat binnenin deze beweging. Elke christen is geroepen om naar de andere te gaan, om tot gesprek te komen met hen die niet denken zoals wij, met hen die een ander geloof hebben, of die geen geloof hebben. Allen ontmoeten, want ons allen is gemeenschappelijk dat we naar het beeld en de gelijkenis van God geschapen zijn. We kunnen allen tegemoet treden, zonder vrees en zonder ons lidmaatschap te verloochenen.

Niemand is uitgesloten van de hoop op leven, van de liefde van God. De Kerk wordt gezonden om overal deze hoop te wekken, vooral daar waar ze gewurgd wordt door moeilijke, soms onmenselijke levensomstandigheden, daar waar ze niet ademt, stikt ze. Er is nood aan de zuurstof van het Evangelie, aan de adem van de Geest van de Verrezen Christus die de hoop in de harten weer ontsteekt. De Kerk is het huis waarvan de deuren altijd openstaan niet alleen opdat elkeen er onthaal zou vinden en liefde en hoop kan inademen, maar ook opdat wij naar buiten zouden kunnen om die liefde en die hoop uit te dragen. De Heilige Geest vuurt ons aan om onze omheining te verlaten en leidt ons tot aan de buitenwijken van de mensheid.

3. Dit alles wordt in de Kerk niet aan het toeval, aan improvisatie overgelaten. Het vraagt om een gezamenlijke inzet voor een pastoraal project dat het wezenlijke oproept en dat goed georiënteerd moet zijn op het wezenlijke namelijk op Jezus Christus. Het baat niet zich in veel bijkomstige en overbodige zaken te verliezen. Het komt erop aan zich toe te spitsen op de fundamentele werkelijkheid, dat is de ontmoeting met Christus, met zijn barmhartigheid, met zijn liefde en met het beminnen van de broers zoals Hij ons heeft liefgehad. Een ontmoeting met Christus is ook aanbidding, een woord dat zelden gebruikt wordt: Christus aanbidden. Een project bezield door de creativiteit en de fantasie van de Heilige Geest die ons dringt ook nieuwe wegen te gaan, met moed en zonder te verstarren. We zouden ons de vraag kunnen stellen: hoe is de pastoraal van onze bisdommen en parochies? Brengt die het wezenlijke aan het licht, met name Jezus Christus? Gaan de verschillende ervaringen en eigenheden samen in de verstandhouding die de Heilige Geest schenkt? Of is onze pastoraal versnipperd, onsamenhangend, waardoor uiteindelijk iedereen zijns weegs gaat?

In deze context zou ik het belang willen onderlijnen van de catechese, als moment van evangelisatie. Paus Paulus VI heeft dat al gedaan in Evangelii nuntiandi (cfr n. 44). Sindsdien heeft de grote catechetische beweging een vernieuwing doorgevoerd om de breuk te overbruggen tussen Evangelie en cultuur en het hedendaags analfabetisme inzake geloof. Ik heb reeds herhaaldelijk een feit aangehaald dat op mij, tijdens mijn pastoraal dienstwerk, sterke indruk heeft gemaakt: kinderen te ontmoeten die niet eens het Kruisteken konden maken! In onze steden! Catechisten leveren een kostbare dienst aan de nieuwe evangelisatie. En het is ook belangrijk dat de ouders de eerste catechisten, de eerste opvoeders in het geloof zouden zijn in hun eigen gezin door getuigenis en met het woord.

Dank voor dit bezoek. Fijne werkzaamheden! De Heer zegene jullie en Onze Lieve Vrouw bescherme jullie.

Vertaling: Marcel De Pauw msc

Nederlandse man vervrouwelijkt volgens Jaap Marinus

Zou dit niet even stof kunnen doen oplaaien: volgens Jaap Marinus wordt de Nederlandse man vrouwelijker.

Als hij naar de man kijkt tijdens de reformatie, in het jaar 1517, ziet hij een heel ander gezin dan dat van vandaag. Vrouwen werkten niet, dat deed hun man. De vrouw zorgde voor de kinderen en het huishouden, de man voor brood op de plank. De rollen zij nu nog wel niet omgekeerd maar wij merken wel een grote verschuiving in het rollen pakket van man en vrouw in onze huidige samenleving.

kerk in Hoek (Photo credit: Gerard Stolk (vers l'Assomption))

Volgens Jaap Marinus in "Groei Evangelische Beweging door feminisering Nederlandse man" hebben man en vrouw vandaag even veel te zeggen en gaan over de kinderen in discussie waar ze bij zijn. De kinderen mogen zich in deze discussie mengen. Niet meer autoritair, maar ‘autoritatief’. Praten. Gevoelens delen. De vrouw werkt, al dan niet parttime. De man snijdt de groente aan het eind van zijn pappa-dag.

Men kan ons inzien geen bezwaar vinden in de verdeelde huishoudtaken en in een gelijkschakeling van man-vrouw. Maar dat hoeft ons inziens niet te betekenen dat de man vervrouwelijkt. Dat getuigd nog van het patroon denken en van het ongelijkstellen van man en vrouw als menselijk wezen, waarbij de man nog een soort hiërarchische positie zou moeten innemen.

Zijn al de mensen die een beroep doen dat in het huishouden door vrouwen wordt gedaan dan eerder man-vrouwen? Zijn al de beroepskoks volgens hem maar 'vrouwen'?

Emancipatie hoeft helemaal het kerkbezoek niet in de weg te staan. Het door hem aangehaalde probleem van de aangroei van homoseksuelen is ook zo iets dat onterecht is, want er zijn wel altijd mannen en vrouwen geweest die zich tot de eigen sekse aangetrokken voelde. Nu durven zij er echter meer voor uit te komen en wordt het niet meer zo verdrongen. Maar homoseksualiteit en genderproblemen is iets van alle tijden.

R.K. Heilige Geest Kerk te Heerenveen (Photo credit: Wikipedia)

Wat in de kerk nu wel problemen oproept is de bespreking en rollenverdeling in de kerk die met die nieuwe openheid gekomen is. sommige mensen vinden dat de kerkgemeenschap zich ook verder moest laten ontwikkelen zoals de burgergemeenschap ontwikkeld.

Relaties en de visie op homo’s en vrouwen zijn voor velen redenen om bij een kerk weg te gaan en zelfs het tijdstip werd door sommige respondenten in het onderzoek van Marinus vorig jaar, genoemd als een reden.

Dat de oudjes de kerk vullen en hun ouderwetse gedachten op de voorgrond willen houden is een stereotype beeld dat buitenkerkelijken soms van de kerk hebben, maar natuurlijk niet waar is. Maar om vrouwen, homofiele mannen of vrouwen kerkfuncties te laten uitvoeren heeft niets te maken met het mee gaan in de tijd, maar alles met de vorderingen die zijn vastgesteld door de Schepper, die wel degelijk op de hoogte is van de verschillende mensen maar wel degelijk weet wat het beste is voor de Kerk.

zij die denken dat het neit mee gaan met de tijd een reden is van de kerkverlating moeten zich dan ook vragen stellen waarom velen juist de hedendaagsere richtingen en de charismatische gemeenschappen een reden noemen om de kerk te verlaten.

Zij die oproepen tot juist de mogelijkheid van een persoonlijke relatie met Jezus Christus, 'no matter' welke persoonlijke ingesteldheid, waarbij persoonlijke voorkeuren naar anderen geen rol spelen, maar waar het de Kracht en het Werk van de Heilige Geest is die op de voorgrond staan. Daar waar men gelooft in de verdieping en ervaring, dit alles op basis van persoonlijke bekering, ondervinden ook moeilijkheden om hun leden te behouden of om nieuwe mensen aan te trekken.

Die gemeenschappen waar men vindt dat alle gelovigen  een missionaire taak hebben, ondervinden juist moeilijkheden om mensen aan te trekken en om mensen te motiveren om die missionaire taken op te nemen. Het getuigen voor God ligt de meeste mensen niet nauw aan het hart. Velen trekken trouwens hun neus op voor mensen die werkelijk durven van deur tot deur gaan om te evangeliseren, zoals bijvoorbeeld de Getuigen van Jehovah.

De gemeenschappen waar bij de nadruk op individuele godservaring in wedergeboorte en levensheiliging ligt hebben het ook niet zo makkelijk om mensen in de kudde te houden. Opvallend is dat het verlangen en aansturen op geestelijke opwekking en het uitzien naar een spoedige wederkomst van Jezus en/of de komst van het Koninkrijk van God geen aantrekkingskracht meer blijkt te hebben op de meerderheid van de mensen. Voor velen is het zelfs een afschrikking dat charismatische kerken de nadruk op de genadegaven van de Heilige Geest, het spreken in tongen, genezing op gebed, profetie, het ontvangen van visioenen en het uitdrijven van kwade geesten leggen. Dat kwade geesten gedoe zou voor minder kunnen doen afschrikken, maar heeft volgens mij weinig te maken met de charismatische kerk. wat wij zien is dat er veel mengvormen van kerkgemeenschappen ontstaan, waarbij de mensen ook geen duidelijke lijnen meer te zien krijgen. En volgens ons is die onduidelijkheid, de niet rechtleinigheid er meer oorzaak van dat vele mensen de kerk vaarwel zeggen.

Volgens Marinus is het ‘t een of ‘t ander: óf de vlotte jongeman met zijn onversterkte akoestische gitaar is de enige twintiger en de rest is grijs, óf de kerk is gevuld met kinderen, een grote jeugdgroep en jongvolwassen getrouwde stellen die de scepter zwaaien. Natuurlijk horen daar de ‘singles in de kerk’ ook bij. Een gezonde balans tussen jong en oud heeft hij zelden in een kerk gezien. Hand in hand met vergrijzing lijkt de aandacht voor jongeren te gaan.

Algemeen vindt men in de kerkgemeenschappen een gebrek aan dialoog en ontbreekt volgens mij de durf om openlijk af te gaan op de Schriftuurlijke regels en op de niet hiërarchische structuur van de kerk die Jezus wenste te zien.
Volgen Christus Jezus is er geen één die meer of minder is dan de ander. Ook in de gemeenschap van volgers van Jezus hoort er niemand dichter bij Christus te zitten dan een ander. Iedereen heeft volgens Jezus zijn eigenwaarde maar ook zijn of haar specifieke warde voor de gemeenschap. Iedereen kan gelijkwaardig bijdragen tot de gemeenschapsopbouw en gemeenschapswerking.

Het gebrek aan vrijheid van meningsuiting dat veroorzaakt wordt door kerkleiders was reeds een groot probleem in de vroegere eeuwen maar vandaag de dag nemen de mensen het niet zo maar dat bepaalde zaken hen zonder mogelijkheid van weerwoord hen worden opgedrongen. Enkele antwoorden op de enquête: Leiders overheersen en deze moeten gevolgd worden; er is geen ruimte voor dialoog en democratie ontbreekt; leiders onderling voeren soms een machtsstrijd en sommigen gaan naast hun schoenen lopen.

Dat naast de schoenen lopen hebben ze in België goed kunnen zien met de reacties van op pedofiele daden beschuldigde Katholieke kerkleiders.

Sommige gelovigen willen ruimte voor dialoog en vonden dat niet in de vorige kerk. Het gesprek aangaan wordt vaak gemeden. De onderwerpen zijn verspreid over bijna alle redenen van kerkverlating die langs kwamen en zullen komen. Gesprekken over leiderschap, geloofstwijfel, de kloof tussen de leer en het leven en andere onderwerpen. Daar moet over gepraat kunnen worden.

Jongeren vinden ‘het gesproken woord’ door de dominee als instrument van God waarschijnlijk al lang niet meer het belangrijkste van de dienst.
Voor een groot deel van de mensen zal het niet aan hun te verrichten taken in het huishouden liggen dat zij de kerk gaan verlaten. Sommigen stopten met naar de kerk gaan omdat de wederhelft niet gaat of omdat de zondagochtend ingevuld wordt met aandacht voor het gezin. Vreemd genoeg blijven vele kerken vasthouden aan het voorzien van hun kerkdienst vroeg in de ochtend op zondag, terwijl er nog een hele dag voor het grijpen ligt. Anderen wisselden van kerk omdat de vorige gemeenschap te weinig ruimte bood voor de kinderen.
Verrechtsing van de prediking, levenswandel en gemeente-zijn, toenemende vrijzinnigheid, het loslaten van de Bijbel, strakkere structuren waar alleen gemeenteleden welkom zijn en evangelische tendensen in de NGK, zijn allemaal redenen waarom in Nederland gelovigen ofwel overstappen naar een andere kerkgemeenschap of er de voorkeur aan geven die last van verplichtingen nu eindelijk is helemaal weg te nemen en de kerk te verlaten.

God en Jezus zijn geen machthebbers in de evangelische kerk. Maar volgens de Christadelphians geeft God wel de regels aan voor het vormen van kerk. Hierbij zijn er niet wel bepaalde tijdstippen zoals een zondag morgen. volgens de Heilige Schrift moet de liefde vooraan staan in de kerkgemeenschap en hoort iedereen respect op te brengen voor eenieder in de gemeenschap. Voor ons is het duidelijk dat er neit zulk een rolverdeling moet zijn als in de traditionele kerken. Zelfs een dominee als overheersende persoon in een kerk is geen 'must'. Het zijn mensen die functies hebben gecreëerd in het kerksysteem en tradities hebben opgebouwd waarvan zij nu denken dat er niet mag van afgeweken worden.

Volgens ons is de relatie met God en met Christus in het verdomhoekje geraakt en heeft men in veel kerkgmeenschappen te veel aandacht gaan schenken aan de machtstructuur in die kerk en aan het 'verwen' element van de mensen die men maar kost wat kost in de gemeenschap moest houden. door van hier naar daar te zweven om iedereen toch maar tevreden te houden heeft men zulk een onduidelijkheid geschapen dat ook de kudde het noorden kwijt geraakte.

Lees ook:

1. De grootste oorzaak van kerkverlating: ouderwetse kerkdiensten #onderzoek
2. Christenen doen niet wat ze zeggen en zeggen niet wat ze doen #onderzoek
3. Leiders die geen ruimte voor dialoog laten… #onderzoek
4. Geloofsafval resulteert in kerkverlating. Duh. #onderzoek
5. Charismatisering oorzaak van kerkverlating #onderzoek
6. Toenemende vrijzinnigheid oorzaak van kerkverlating #onderzoek
7. Vergrijzing oorzaak van kerkverlating #onderzoek
8. Kinderdoop of volwassendoop en de afhankelijkheid van het lidmaatschap #onderzoek
9. Homo’s en vrouwen. Hete hangijzers in kerkelijk Nederland #onderzoek
10. Groei Evangelische Beweging door feminisering Nederlandse man

Kerkshoppen: "Arrogant tegenover kerklidmaatschap"

Vandaag willen de meeste mensen er een bewuste levensstijl op nahouden.

Voor de meeste mensen komt het er vandaag op aan om 'rijkdom' en 'roem' te vergaren. Vooral de vele hebbedingetjes bekoren de jongeren die liefst niet te veel tijd besteden in te diepgaande dingen. Voor sommigen voelt het leven nu vaak als een optelsom van losse onderdelen (gezin, kerk, samenleving), terwijl ze snakken naar een geïntegreerde, verdiepende manier van zijn. 

De laatste decennia is de evangelische beweging overspoeld door hypes. Er kwamen succesformules voor gemeentestichting voorbij, modellen voor laagdrempelige gemeentes en bevrijdingsleringen in alle vormen en maten. Een gevaarlijke ontwikkeling. Dit soort hypes leiden ons namelijk af van de eenvoudige toewijding aan Christus.
Meer en meer zijn de kerkgemeenschappen gaan afdrijven van het 'oorspronkelijke christendom'. De evangelische kerken  verwijten gevestigde kerken vaak dat ze het Evangelie verborgen hebben achter veel theologie en een uitgebreide liturgie. Maar de evangelisch-charismatische beweging heeft net zoveel of nog meer ingewikkelde stokpaardjes en nieuwe gebruiken toegevoegd. De eenvoud en de bescheidenheid die je proeft in de Didachè vormt vooral een contrast met de huidige praktijk.

Volgens Anke Oussoren  zijn we zijn een land  gevormd door het christelijk geloof, maar tegelijk  verliest (in het Westen) het christelijk geloof zijn invloed, niet (alleen) vanwege onchristelijk gedrag, maar ook doordat christenen geen duidelijk antwoord hebben op de werkelijkheid waarin we leven. We weten niet goed meer hoe we in onze cultuur het geloof vorm kunnen geven. 

De christelijke schrijver Michael Svigel vraagt zich af wat mensen er toe aan zet om hun kerkgemeenschap te verlaten en of dat om Bijbelse redenen is.

Op dit platform hebben wij er al op gewezen dat er een trend gaande was waarbij meerdere mensen meer de entertainment waarde van een gemeenschap opzochten in plaats van het spiritueel verrijkende.

Sommigen willen een meer spannende kerk. Anderen verlaten hun kerk vanwege bepaalde leerstellingen. En weer andere christenen verlaten hun gemeente in een sleur van ontevredenheid: na een paar maanden of jaren zoekt men weer iets nieuws. Deze arrogante houding ten opzichte van het plaatselijk kerklidmaatschap komen we onder (evangelische) christenen vandaag de dag regelmatig tegen.
Vele christenen begrijpen kennelijk niet dat al die "randvoorwaarden" uiteindelijk amusement zijn en totaal niets met Christus te maken hebben. Ik heb een paar dagen geleden een misselijkmakende "preek" van een "gemeente-bouwer" aangehoord. Deze man zette de gemeente erg onder druk, tot beschamens toe beweerde de man dat wanneer je niet veel geld aan de gemeente geeft, je niet welgevallig bent in de ogen van God. Maar ja, als je een bouwmarkt huurt en deze voor ontzettend veel geld als "kerk" in richt moet je de schaapjes, lees: slachtoffers, onder grote druk zetten en veel geld van hen aftroggelen.

"Mensen verlieten de kerk vanwege gebrek aan discipline," schrijft Michael Svigel verwijzend naar passages over de kerkelijke tucht (Mattheüs 18:15-17) en zedeloosheid in de gemeente (1 Korinthiërs 5:11-13). "Maar dit gebeurde altijd met als uitgangspunt dat de persoon in kwestie zich zou bekeren en terugkeren in de gemeente."
 "Als gelovigen de Bijbel als gids beschouwen, is er geen reden om uit ontevredenheid of woede de kerk te verlaten."

De vraag waar het meestal dan ook om gaat is 'past deze kerk wel bij mij?' Heeft het dezelfde normen en waarden? Voelt het goed? Vind het dezelfde zaken belangrijk? Is de band goed? De spreker niet te saai?

Hoewel God wil dat wij trouw zijn aan onze kerkelijke gemeente en van ons een positieve bijdrage verlangt, kunnen we dat niet beperken tot Gods leiding in ons leven. Af en toe wil God mensen ergens anders plaatsen voor Zijn eigen doeleinden. Maar ook daarin dienen we voorzichtig te zijn, te communiceren met leidinggevenden in de kerk en zoeken naar raad.

Kerkshoppen zonder ernstig en eerlijk op zoek te gaan naar Gods wil, is minachting ten opzichte van God. De Heer zal ons leiden in het nemen van verstandige en godsvruchtige beslissingen over onze betrokkenheid bij de plaatselijke kerk."


Libbe Brinkman schrijft:

Wij zien hier op het vaste land bij bepaalde protestantse kerken ook een tendens op dezelfde toer op te gaan als de Amerikaanse evangelische kerken waar men zich er niet te beroerd voor vindt om schuldgevoelens op te dringen bij mensen om zo meer geld in de kassa te krijgen.

Sommigen vinden dat de predikers te arrogant zijn geworden, anderen vinden dan weer dat de kerkgangers te arrogant zijn geworden en zich boven de geestelijke willen plaatsen.

Is het echter wel een arrogante houding of heeft men ook veel kerkverlaters die zich werkelijk niet thuis voelen in hun kerkgemeenschap omdat die gemeenschap zich arrogant heeft opgesteld tegenover de maatschappij? Als wij de houding van de Rooms Katholieke Kerk van de laatste jaren bekijken en hoe die omgesprongen is met de vele seksschandalen in haar rangen kan men gerust begrijpen dat men die gemeenschap vaarwel hebben gezegd. Men kon moeilijk geloofwaardigheid behouden in een gemeenschap die niet eerlijk, open en bloot, onomwonden haar fouten wenste toe te geven maar zich bleef verhullen in verbloemingen van personen en doofpotoperaties.

Ook kon men in meerdere kerken het gemis aan discipline opmerken en volgens ons is dat terecht één van de goede redenen waarom mensen, indien zij hier hun gemeenschap over berispten en geen verandering zagen, verlieten. Het valt ook op dat een groot deel van de kerkgangers geen discipline had en daarmee genoodzaakt werd om de kerk te verlaten. Ontucht zal hierbij wel de meest voorkomende oorzaak zijn van de kerkverbanning.

Svigel wijst ook op valse leraren en ketters, die vanuit de kerkelijke gemeente aanhangers vergaren. Andere aanleidingen om een kerkelijke gemeente te verlaten, komt hij niet tegen.

Martin Rozestraten schrijft:

Ik heb een keer een gemeente verlaten vanwege een puur leerstellige kwestie:is God één of is Hij een samengestelde eenheid bestaande in drie personen? God is niet een schizofrene God! "Hebben wij niet allen één Vader? Heeft niet één God ons geschapen?" (Maleachi 2:10). 

Hij zelf heeft dan later, na jarenlang een Broeder in Christus geweest zijnde, die gemeenschap ook moeten verlaten wegens ongetrouwheid aan zijn eerste ongelovige vrouw. Hij is dan ook overgestapt naar de Messiaanse Christenen die er ook enkele andere geloofsovertuigingen op na houden, zoals het blijven vasthouden aan de oude wetten van het eerste verbond, terwijl de Christadelphians geloven dat bepaalde Mozaïsche wetten niet meer van toepassing zijn.

Zo zie je maar dat dikwijls een zelf weggaan van de kerkgemeenschap of een uitstoting van een gemeenschap regelmatig om meer dan één reden kan zijn. Meestal gaat het om een combinatie van verscheidene facetten.

Ook kan men zien dat er aan kerk shoppen wordt gedaan doordat er verdeeldheid is tussen kerken en kerkgangers, en dat deze niet van elkaar willen leren. 

 Erwin de Ruiter vindt dat de hedendaagse kerkganger consument is in de kerk.

Ook Ernst van Olffen vindt dat:

Volgens ons ligt daar ook een groot probleem van de interne discussies en van de ontevredenheid van vele mensen of van hun gevoel van tekortkoming. Velen kennen niet genoeg de eigenlijke teksten van de Heilige Schrift. alsook zijn er veel mensen die eerder willen vasthouden aan tradities en dan lak hebben aan wat de Bijbel bepaalt. Een grote groep mensen wil eigenlijk een kerk opbouwen naar eigen believen en hun eigen patronen en voorkeuren volgen.

Volgens de Ruiter moet de kerk zijn best doen om zichzelf te verkopen als meest flexibel, eigentijds, inspirerend, met goede kinderopvang, airco,  ergonomisch verantwoorde stoelen, HD-beamer, leuke groep leeftijdsgenoten... en ga zo maar door.

Hij denkt dat er 2 elementen een rol spelen in de consumerende rol van de gemiddelde kerkganger.
Naar zijn idee raakt de kerk de weg kwijt. Als hij bijvoorbeeld nadenkt  over het inzetten van gaven en talenten in de de kerk ziet hij dat dit is voorbehouden aan een select gezelschap en eerder gericht is op talenten dan daadwerkelijk bovennatuurlijke gaven.

Vandaag willen weinig mensen nog dienen. Meestal willen ze bediend worden. En aan 'vuile taakjes' zoals poetsen willen ze hun handen niet vuil aan maken. Maar in een gemeenschap moet het huis en de omgeving ook onderhouden worden en zijn er mensen nodig voor allerhande taken.

Betreft het geestelijk werk moet het Woord van God op de eerste plaats staan en moet de meeste aandacht gaan naar de Bijbel lezing en Bijbel studie. De andere elementen zoals het zingen van liederen of muziek maken komen slechts op het tweede (of derde) plan. Naast de Bijbellezing moet namelijk het gebed een verder voorname plaats in nemen.

Bij het bestuderen van Gods Woord moet heel de gemeenschap haar zeg hebben en samen bereid willen zijn om meer kennis te vergaren.
Daarbij moeten de gelovigen bereid zijn om in de eerste plaats Gods Wil te doen en niet de wil van de mens.

Svigel zegt hier op:

Kerkshoppen, is een typerend verschijnsel van onze consumptie maatschappij! Waarvoor gaan deze mensen überhaupt naar een kerk, vraag ik mij af, want ik ga nooit naar een kerk om wat te kopen of te halen....... We hebben er wel een prachtig evangelie in de aanbieding! Een kerk is voor mij een plaats om wat te brengen, ten eerste aan God en ten tweede aan de medemensen, die je daar ontmoet! Is dat niet onze opdracht? Zijn wij als gemeenschap niet zelf "de kerk"? Mensen die denken dat ze komen om te shoppen, moeten toch maar eens beginnen om de Bijbel er op na te lezen......

Laatst had ik een Schriftlezing als lector in mijn kerk en na de dienst kwam er een dame naar mij toe en zei, dat wat ik gelezen had zo niet in de Bijbel staat....... Het bleek in het gesprek, dat ze helemaal niet gewend was, dat een lector wel een Schriftgedeelte voordraagt, compleet met alle emoties die het te weeg brengt, in plaats van monotoon voorlezen..... Ik vraag me dan af, hoe zo iemand de Bijbel zelf leest, als ze het überhaupt leest.....

 Het eerste is (1) het postmoderne denken van de hedendaagse christen wat erg beïnvloed is vanuit het humanisme: Het leven is maakbaar, ieder heeft zijn eigen waarheid, het gaat om zelfverwerkelijking in het leven en je moet laten groeien wat er in potentie al is. Ofwel, een ik-gericht denken wat in mijn opinie haaks staat op wat kerk-zijn zou moeten zijn: Gericht zijn op de ander en De Ander. Gemeenschap, kortgezegd.

Dit maakt het vaak verwarrend. Er zijn namelijk allerlei taken in een kerk die ook 'gewoon' moeten gebeuren en die volgens een 'gaventest' bij je zouden kunnen horen. Hoeveel mensen hebben bijvoorbeeld de 'gave' voor wc's poetsen? Opvallend weinig opeens? Of is dat een diendende taak die nu eenmaal moet gebeuren, en dan maar door iemand die geen andere duidelijke gaven heeft? Of is het meer een taak om te 'werken in het koninkrijk van God' zonder daadwerkelijk iets aan de inhoud van je leven te wijzigen.. het lost zo lekker je schuldgevoel af. En de spreker, de oudsten of voorganger? Die hoeven dat natuurlijk niet te doen, die kunnen wat anders beter. Maar wat als ons denken veranderd? Als we zouden bedenken dat we moeten dienen, dat we de minste willen zijn, voeten moeten wassen... ja.. Jezus als voorbeeld hebben?

+
Lees de betrokken artikelen:

Kerkshoppen: "Arrogant tegenover kerklidmaatschap"

Klant in de kerk

Een nieuwe generatie volgelingen van Christus

Related articles

• as promised - the grote kerk

Ernstig strijdend voor het geloof

De mens kan gedragen worden door het geloof dat hij heeft in bepaalde dingen. Wij moeten ons er bewust van worden dat het belangrijk is om het juiste geloof te hebben. Hierover kunnen wij samen over nadenken en debatteren.

Earnestly Contending for the Faith zal dan ook het thema zijn van de Christadelphian Isolation League (CIL), de organisatie die instaat voor het geestelijke welzijn van de broeders en zusters en hun kinderen over de hele wereld.

 These are two of three large 1970s student accommodation blocks on the Aston University premises. These are to be demolished. Image taken by Erebus555 - Erebus555 18:14, 23 June 2007 (UTC) (Photo credit: Wikipedia)

De CIL zal een bijeenkomst houden  in de Aston University, Birmingham, UK van 5 tot 07 april 2013, als God het wil.

Als wij de toestand vandaag bekijken kunnen wij overal het crisis horen en horen wij praten over meerdere oorlogen, zelfs Oorlog in kerkenland. Vele geruchten doen de ronde en onder de meerdere Woorden in de Wereld zijn er deze van mensen die durven vragen stellen en durven zoeken naar zin in het leven en naar het waarom dit alles meot gebeuren. Het zijn mensen die durven kijken naar het verleden en wilen leren uit oude boeken. Zij durven kijken naar Bijbelse figuren zoals Esther, Josua, koning David, profeet Ezechiël en de profeet Jeshua of Jesus, welke ons als de beloofde Messias een enorme toekomst mocht brengen.

Als dienaar van God heeft Jezus ons het goede voorbeeld gegeven. Hij is de beste leermeester welke wij best zouden volgen. Zijn woorden kunnen deze dingen die nog onduidelijk waren vanuit de Oude geschriften, verhelderen.

vindt waar u terecht kan in: Earnestly Contending for the Faith

+

Sociological changes to be taken serious by the church

Shekinah Glory writes:

The senior Republican on the House Education and Labor Committee is ramping up pressure on the White House to explain how it intends to pay for its student loan program, saying it will “leave the taxpayer holding the bag.”

Speaking on "Fox and Friends" Monday, Rep. John Kline (R-Minn.) criticized the president for bypassing Congress with an executive order and said his committee is still unsure what the program does or how it will be paid for.
+

If the church does not take seriously the sociological changes of the new generation they will simply be left as relics of a bygone day.

Read more in: Occupy Church Manifesto #2
Related article: Voice for the plebs

On-Bijbelse instituut van de kerk

Nog maar een paar kranten geleden betoogde dr. Bram van de Beek in het artikel “Als seculieren zitten we in de kerk”:…. Vrijwel nooit heeft de kerk zich gerealiseerd dat haar eigen gedrag het probleem van de secularisatie is, en verwijst vervolgens naar één van de dieptepunten in de kerkgeschiedenis: het jaar 380 toenTheodosius de kerk verhief tot staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk.

In het Nederlands Dagblad is een polemiek ontstaan over Ouweneel en over Broeders in Christus, on-Bijbelse gedachten en de gevestigde kerken zoals de Gereformeerde Nederlandse Kerk. Het geloofwaardigheidsprobleem van de kerk raakt alles, ook de onderlinge christelijke omgang.

In de week voor de zondag waarop Bijbelleraar Willem Ouweneel voorging in de Rotterdamse samenwerkingsgemeente van christelijk- en Nederlands-gereformeerden, beschreef Koert van der Velde de spiritualiteit van de agelovigen: mensen die niet (meer) geloven, maar wel naar iets religieus verlangen.

Simon Streuper zegt: "De onbedoelde (?) suggestieve werking van Koert van Bekkum’s commentaar “Ouweneel” (nd 20-05-2011) maakt het geloofwaardigheidsprobleem van de kerk er alleen maar groter op. De verwijzing op de voorpagina van de krant (Beter een saai gebracht evangelie dan on-Bijbelse schittering van woorden) legt een direct verband met (de welbespraakte) ‘Ouweneel’ op bladzijde 13 aan wiens lippen 16 jarige Rotterdammers graag hangen, niet vanwege de schittering van zijn woorden, maar vanwege de Bijbels onderbouwde boodschap waaraan het daar kennelijk ontbreekt. Het klopt wat van Bekkum zegt: ‘er wordt al zoveel onzin verkocht’. Evengoed en evenzwaar door ‘geordende bevoegde predikanten’, en hij doet er zelf onbewust (?) aan mee. “Het geloofwaardigheidsprobleem van de kerk raakt alles, ook de onderlinge christelijke omgang”. Jezus zei eens: Hoe lang zal i u nog verdragen?"

Stefan Paas hield een verhaal over kerkplanting en de schreeuwende behoefte aan geloofwaardige kerken. En na Ouweneels optreden verscheen een boek van Joep 't Hart - nu over de twee miljoen zwevende gelovigen in ons land, die vooral gericht zijn op het leven hier en nu, maar daarbij wel dorsten naar spiritualiteit.

Koert van Bekkum geeft aan dat de wereld opgescheept zit met een on-Bijbelse instituut van de kerk zelf, die onderscheid maakt tussen bevoegde en niet bevoegde predikers; leken en professionals en de door henzelf gemaakte afspraken. Ook de reformatie en in haar spoor de tradionele kerken, hebben nooit afstand genomen on-Bijbels principen die spanningen opriepen, de tegenstellingen verscherpten, de gemoederen sterk beroerden en een broederlijke en christelijke omgang met elkaar om zeep brachten. Volgen hem is het ook maar normaal dat je dat krijgt wanneer je tegen de Schrift in wilt blijven verdedigen dat onbevoegde predikers on-Bijbelse schittering van woorden spreken en die van bevoegde predikanten best saai mogen zijn, als die woorden maar in overeenstemming zijn met de formele eigenhandig geschreven belijdenisgeschriften en kerkrechterlijke artikelen en bepalingen. Deze bepalingen zijn zo dichtgetimmerd dat wanneer Paulus a.s.Zaterdag uit de dood zou verrijzen hem a.s. Zondag de toegang tot de kansel van het instituut NGK en GKV subiet geweigerd moet worden op grond van hun eigen afspraken. Afspraak is immers afspraak en daar moet je je aan houden!

Niet alleen de kerk heeft zich vrijwel nooit gerealiseerd dat zijzelf de oorzaak van het probleem van haar secularisatie is, het geld ook voor haar ongeloofwaardigheid. De oorzaak van alle problemen begint in het eigen hart. Een van de grootste fouten die wij kunnen maken als christenen is onze zogenaamde ‘diepste overtuiging’ van het hebben van de juiste kerk, de juiste leer, de juiste opleiding. Wij verbeelden ons, ieder voor zich, dat we allemaal de toets van Goddelijke kritiek kunnen weerstaan. Dat is precies de valkuil waarin de kerk van Laodicea viel: ‘Ik ben rijk en verrijkt en heb aan geen ding gebrek.’ We merken niet eens dat wij zelf onze lachwekkende karikaturen tekenen en op het internet promoten.

Het Nederlands Dagblad artikel: Ouweneel

Simon Streupers Reactie op:Commentaar van Koert van Bekkum in het nd van 20-mei j.l. ‘Ouweneel’

Kerk hospitaal voor zondaars

Rosemary Hardy zag op een aankondigingsbor van een kerk:

"De Kerk is geen museum voor heiligen, het is een ziekenhuis voor zondaars!"

Church is a Hospital for sinners

Rosemary Hard has seen on a church notice board

 " Church is not a museum for saints, its a hospital for sinners!"

Intenties van de ecclesia

Een verkorte Engelse versie is beschikbaar / English shortened version: Intentions of an Ecclesia

Jezus werd als Redder naar de aarde gestuurd om het Koninkrijk van God tot leven te brengen. Al is hij aan een paal ter dood gebracht is hij terug levend gemaakt door diezelfde Vader die er voor gezorgd had dat hij hier was. Dankzij God de Vader is de zoon nu nog ter beschikking om ons te sturen.

"Indien een man in mij blijft, blijf ik in hem, en zal hij veel vruchten dragen" (Johannes 15:5). zegt Jezus naar zijn toehoorders, en "wie wil horen, hore" "wie zien wil, zijn ogen worden geopend". Hiermede is de hoofdvraag gesteld of wij wel willen horen en zien.

In het verleden zijn er reeds aangesteld over volken en over koninkrijken, om ze uit te rukken en af te breken, om ze te vernielen en te verwoesten, om ze op te bouwen en te planten. (Jeremia 1:10)
Doorheen de geschiedenis kunnen wij regelmatig herlevingsmomenten in het Christendom waarnemen. Momenten van verdraaiing, revolte, afbraak, wederopbouw en herleving.

In de 19de eeuw was er nogmaals een herleving van mensen die ernstig het Woord van God wensten te onderzoeken en Dit Woord opvolgen en niet zozeer op het woord van mensen blijven voortborduren.
Ook Dr. Thomas was zulk een onderzoeker van de Bijbel die ook zijn oor te luisteren legde bij ander Bijbelonderzoekers. Maar ook omgekeerd waren er mensen die meer over de Waarheid wensten te weten komen en luisterden naar Dr. Thomas en zijn volgelingen.
Algemeen kwam het er op neer dat zij echte volgelingen wensten te worden van een man die zo vele honderden jaren voor hen had geleefd. Zij waren er van overtuigd dat die Jood een Boodschapper van God was welke die Beloofde Redder was waarover zovelen voor hem al hadden over gesproken. Jaren op voorhand was hij aangekondigd en nu had de wereld hem kunnen zien en horen.

Wij kunnen hem niet meer ontmoeten.Wij zullen in hem moeten geloven zonder hem te zien of persoonlijk te horen. Want horen spreken kunnen wij in zekere zin wel, doordat datgene wat hij gezegd heeft is opgetekend geworden door verscheidene schrijvers. Die geschriften kunnen wij lezen en ter harte nemen.

Indien wij die optekeningen ter harte willen nemen en met een juiste gezindheid of hartetoestand lezen zullen wij ook voldoende inzicht krijgen om onze volgende stappen te zetten.

Aan het begin van onze huidige tijdrekening was die arbeiderszoon Jezus een veel besproken figuur die in opspraak kwam. Het liep zelfs zodanig de spuigaten uit dat hij als een zware crimineel ter dood werd gebracht.
Voor die Jezus van Nazareth de dood vond had hij vele gelegenheden gevonden om onder het volk te komen en met zeer velen te praten. Met zijn aanhangers kwam hij samen in de open natuur en durfde ook discussies aangaan met tegenstanders in synagoges.

In de eerste eeuw van onze tijdrekening was er geen formeel lidmaatschap van een Jezusgenootshap of een soort Jezuskerk. Als Jood beleed Jezus trouwens zijn godsdienst in de synagoge. Zijn aanhangers volgden hem en op andere tijdstippen kwamen zij ook bijeen met volgelingen van hem. Deze bijeenkomsten gebeurden onafhankelijk van elkaar en met slechts een liefde-verplichting naar God die de mensen samen bracht en naar elkaar die wensten samen bijeen te komen.
Het doel van diegenen die samen kwamen was elkaar te laten aanvoelen hoe zij ook in bewondering stonden voor die ene man die er in sloeg zuiver te blijven, getrouw aan God, zichzelf opzij durfde te zetten voor anderen. Zij wilden Jezus volgen en wensten gelovigen te worden; alsook wilden zij gelijkgestemde geesten ontmoeten. De begeesterden vonden het fijn om andere gelijkgezinden te ontmoeten en stelden dan ook alles in het werk om meerdere gelegenheden te hebben om elkaar te ontmoeten.

Het gebeurde wel dat er op die bijeenkomsten eerste leerlingen of apostels van Jezus bij waren, maar dat hoefde niet altijd zo te zijn. Onderling kwamen zij ook bijeen in elkaars huizen of tuinen. Soms waren ouderen aanwezig, vaak niet. De samenkomende werden aanschouwd als "de kerk" en sloeg niet op een specifiek gebouw maar op de aanhangers van Jezus die bezig waren met het bijeenkomen en het verkondigen.

Het Griekse woord voor "kerk" is "ekklesia" welk eenvoudig die verwijst naar die vergadering, meeting of  naar diegenen die "werden uitgeroepen". "Kerk" was een onreligieus woord. Het verwees slechts naar een groep van mensen. In dit geval de groep van mensen die aanhangers van Jezus waren.

In enkele van onze artikelen zult u kunnen vinden dat "Kerk" geen organisatie is, gebouw, of een ontmoeting van enigerlei soorten. In de echte zin van het woord zou het woord gewoon een groep van mensen moeten beduiden die Christus volgen. Toen Jezus zei "ik zal mijn kerk  bouwen" had hij het niet over een letterlijk gebouw dat hij ging oprichten, maar over een gemeenschap die hij zou vormen en ondersteunen.

De te bouwen "Kerk" betekende eenvoudig dat hij een uitgeroepen groep  of menigte of genootschap of vergadering ging vormen.

Taal is een gegeven dat in tijd verandert. Een levend iets zijn moeten wij ons bewust zijn van hoe dat veranderde en soms kan het ook hulpzaam zijn om te weten waardoor het veranderde.
Het woord "Kerk" kon ook niet ontsnappen aan de wispelturigheid van het volk en haar taal.
Vandaag heeft men meerder betekenissen voor het woord "kerk" terwijl wij toch moeten vaststellen dat de meeste mensen toch in eerste instantie danken aan een kerkgebouw, in tweede instantie aan de Rooms Katholieke Kerk, in derde instantie aan de instelling van de Katholieke Kerk en eigenlijk vergeten velen te denken aan de geloofsgemeenschap van die mogelijke 'kerken'.

Daarom komt het er echt op aan dat wij de mensen leren inzien dat 'kerk' veel meer omhelst dan een kerkgebouw of één bepaalde denominatie van het Christendom. Wij moeten hen tonen dat het meer dan slechts een betekenis heeft dan zij willen selecteren. Want uiteindelijk heeft het ook te maken met een wil tot keuze maken. Het al of niet willen inzien van iets.

Het is heel behulpzaam om "kerk" duidelijk te definiëren. Een ecclesia moet het als één van haar taken zien om dat op te klaren. Wij kunnen ook het woord genootschap of bijeenkomst of broeders of heiligen of volgelingen gebruiken.

De volgelingen van Christus en hun aanhangers kwamen samen om God in hun midden te voelen en samen die ervaring te delen, en dat is wat wij nog steeds vandaag moeten doen. Zij zaten niet achterover om enkel maar te luisteren naar iemand die daar wat stond te verkondigen. Zij wachtten niet op een dominee om hen een preek te geven van op de kansel, of voor een muziekleider om hen een lied te laten zingen of slechts voor ouderlingen om te bidden. Zij kwamen samen om van de aanwezigheid van elkaar te genieten en om aan een vergadering deel te nemen om de Heer te loven. Zij wisten hoe Jezus overal rond ging (het gebroken-hart genas, gevangenen bevrijdde, de aanvaarding van God verkondigde, enz.) om te verkondigen en de realiteit, liefde en macht van het Koninkrijk te demonstreren. Diegenen die lief en leed met elkaar wensten te delen in de naam van Jezus Christus waren bewust met welke soort taak hun Hoofdleraar hen gelast had.

Jezus nam de Gospel naar de straten en vertelde iedereen uit te gaan in de wereld en het Goed Nieuws te verspreiden.

Om dat nieuws kenbaar te kunnen maken moeten wij dit zeker niet "binnenkamers" houden. Dat Goede Nieuws moet niet enkel tot een bepaald gebouw beperkt blijven. Wij moeten het woord naar buiten brengen. Dit betekent dat kerk, in de eerste plaats een overgang moet zijn van een "kom zien" plaats naar een "ga en wees met de verlorenen" beweging. Wij moeten gaan waar mensen reeds uit en hangen bereid zijn gesprekken aan te gaan met hen over de geweldige liefde van ons leven.

Om het Goede Nieuws te verspreiden moeten wij uit gaan naar diegenen die het nog niet kennen. Als gemeenschap moeten wij de ongelovigen tonen dat wij een gemeenschap van gelovigen zijn met een opmerkelijke hoop. Wij kunnen hen gewaar laten worden dat wij een levende gemeenschap zijn die ook van deze tijd kan zijn, maar welbepaalde prioriteiten voorop stelt.
Zij die samen komen en aldus 'kerk' vormen moeten als ecclesia hun doelstellingen kenbaar maken. zij moeten duidelijk maken dat zij slechts samen komen om hun leven met elkaar te delen, de Vader te vereren en te loven. Hun bijeenkomst moet naar de buitenwereld toe ook een teken van verbondenheid zijn en de onderlinge eenheid tonen van ware volgelingen van Jezus Christus die er van genieten om als broeders en zusters bijeen te komen.

Zo voor bijeenkomsten, wanneer de alle Mensen van God in een plaats bijeenkomen is het voor een tijd waar "alle dingen worden gedaan om elkaar op te bouwen " of "om de kerk te versterken" (1 Korinthiërs 14:26).
Al de verscheidene kerkbijeenkomsten zijn voor het Lichaam van Christus, "om elkander tot liefde en goede daden aan te sporen" (Hebreeën 10:24-25) en in nauw contact te brengen met onze Verrezen heer Jezus Christus. Die bijeenkomsten zijn (bijbels) geen tijd van openbaar spektakel waarbij er slechts één of enkelen voor de bezoekers en leden het woord en handelingen verrichten. Het was en hoort een tijd te zijn, waarbij alle aanwezigen hun liefde voor God kunnen uiten en zich kunnen richten op die relatie met God en op de verhoudingen met anderen en op de verdieping in het Woord.

Een meeting voor broeders en zusters in Christus kunnen overal plaats hebben waar andere mensen zijn. Zo kunt u samen komen in kroegen, winkelcentra, restaurants, parken, vergaderzalen. U zou kunnen zeggen dat wij kerk nodig hebben waar reeds mensen uit hangen. Daar waar de mensen zijn moet de kerk komen. Wij hebben een kerk nodig in ieder winkelcentrum, iedere Carrefour, Bijkorf, Sainsbury of Tesco. Kerken kunnen daar gaan waar de mensen zijn. Kerken kunnen snel beginnen en vlug overal reproduceren. Op deze manier wordt de kerk wat het hoort te beteken: een "gangbare" beweging.

De homosapiens is niet gecreëerd om op zijn eigen te zijn. Mensen werden ontworpen om elkaar nodig te hebben en om op elkaar te kunnen vertrouwen. Mensen werden ontworpen om van elkaar te leren en te groeien door de liefhebbende wisselwerking met andere mensen.

Dat zou ook de intentie van het bijeenkomen moeten zijn: samen zijnd onder de vleugels van Christus Jezus. Samenkomend met mensen met een zelfde voorkeur om in een liefhebbende verhouding met andere gelovigen zich te vinden en elkaar de gelegenheid te geven om op een andere wijze te beginnen te leven en om een nieuwe bevrijdende weg in te slaan voor een nieuw leven.

Kleine groepen van mensen hebbend die samen komen in publieke of private aangelegenheden zou je huiskerken kunnen noemen, maar wij zouden toch liever  verkiezen om hen Ecclesiae (de meervoudsvorm van ecclesia of  Kerk/ekklesia) te noemen.

Samenkomend zij zou iedereen dezelfde intentie moeten hebben, waarbij zij hun liefde voor God kenbaar maken en hun gelooft in de zoon tonen, die gewillig was voor ons te sterven aan de martelpaal. Samenkomend in de ecclesia moet de gemeenschap van gelovigen de intentie hebben om een bijeenkomst te hebben van gelijkgezinde gelovigen die de liefde voor elkaar als broers en zussen in Christus zouden moeten delen.

De 'Kerk' of beter de ecclesia kan dan de plaats worden waar wij mensen treffen om ons aan te moedigen wanneer wij het nodig hebben en mensen vinden om ons te ontwikkelen. Het zou de plaats moeten zijn waar wij het ontzagwekkende geschenk hebben om van een steunstructuur te te mogen gebruik maken om op te vertrouwen wanneer dingen moeilijk worden.

Terwijl de huidige denominatie-kerken meestal kopies van elkaar vormen moet de ene ecclesia helemaal geen juiste kopie van de andere ecclesia te zijn. Iedereen is verschillend zo ook kan iedere ecclesia verschillend zijn. Iedere toestand is verschillend zo kan iedere dienst  eveneens verschillend zijn. Wij hebben geen stel van Gemeenschappelijke Gebeden, Kerkboek of een missaal nodig om een strikte volgorde in de dienst na te volgen.

Een gemeenschap creërend die veilig en is die de eigen liefde van God reflecteert is niet zo maar iets dat gebeurt. De ecclesia moet de weerspiegeling van het lichaam van Christus zijn. Dat lichaam heeft ook meerdere ledematen die ook verschillend van elkaar zijn. Iemand moet het aandurven om zich kwetsbaar op te stellen, te riskeren zich vrij te uiten en te zeggen "Dit is wie ik echt ben". Wij moeten in de ecclesia tegelijk geestelijk en menselijk zijn.

Zoals in een familie zouden wij rond ons leven moeten voelen en er ons bewust van moeten zijn dat er buiten het gezin ook leven is. Naast de ecclesia is er ook leven, zowel in de wereld  maar ook in de broederschap. Wij zouden de verschillen van karakters en de verschillen van toestanden moeten herkennen. Onze menselijkheid zou gemeenschappelijk met iedereen moeten gedeeld worden. Onze menselijkheid delend maakt ons niet zwak — het maakt ons dicht bij andere mensen staand. Het staat ons toe dat Bijbelse bevel "te volbrengen om een ander aan te nemen zoals Christus u heeft aangenomen". Iemand moet opzettelijk over bepaalde grenzen durven gaan, met het nemen van het risico om de maskers te verwijderen. In deze omgeving van aanvaarding zullen anderen hetzelfde doen en zal zich de ware gemeenschap kunnen ontwikkelen.

Wij zouden plaats moeten maken voor mensen om met elkaar te delen. En door het creëren van een mooie atmosfeer kunnen wij elkaar helpen om los te komen. Daar moet tijd voor gemaakt worden, wat kan gebeuren tijdens maaltijden, bijeenkomsten. Door in een ecclesia zulk een gelegenheden te creëren waarbij in  de samenkomst meerdere zaken kunnen gedeeld worden zal men een lekker samenzijn krijgen waar mensen ruimte hebben om hun ervaringen met anderen te delen. Het open stellen om samen het leven te delen met de ander maakt deel uit van het opstellen als broer en zuster van elkaar. De ecclesia moet het zo ver krijgen dat iedereen dat gevoel van broederschap kan hebben en zich bereid voelt om te durven durven delen en om van de anderen aan te nemen als uw broer of zus.

Goede verhoudingen zijn op de onontkoombaarheid van conflicten gebouwd waartegen wordt gekeken en de mogelijke oplossingen die men aandurft om te onderzoeken. De verhouding van die conflicten en oplossituaties zijn geschoeid in de mogelijkheid om de ecclesia zelfs sterker te maken. Verhoudingen of relaties worden gemaakt ons te doen groeien. Wij moeten met de echte kwesties van pijn, trots, woede, communicatie en vergevingsgezindheid omgaan.

Een Kerk of ecclesia maken betekend dat men zich open moet stellen naar de ander. Wat dan ook hun positie in het leven of wat hun interesse ook mogen zijn, moeten wij oog en oor voor hen hebben. Geïnteresseerd te worden in die dingen dat zij doen, lezen, zien op televisie, enz. maakt deel uit van de saamhorigheid. Daarin moeten wij aannemen dat wij dichter bij de één dan bij de ander kunnen staan. Maar wij zouden ons er ook bewust van moeten maken dat niet alle verhoudingen verdergaan gaan of even 'close' moeten zijn, zelfs wanneer zij goed zijn. Het deel uitmaken van een transformatie-familie zou nauw aan het hart en ziel moeten liggen en zou dat moeten uitmaken waarvan het betekent de "kerk" te "zijn".

Het zijn die bijeenkomsten van gelovigen die de kerk maken en uitreiken om de buren te zegenen en buurten te herstellen. Elke ecclesia of Kerk zou een klein hart van een gemeenschap moeten zijn. De rode bloedcellen van de Parochie die de zuurstof aan brengt en energie voor de gehele gemeenschap oplevert.

Samen moeten wij proberen samen te werken zodat wij het schone verse bloed iedere dag van de week een heel jaar er doorheen krijgen.
Welk voedsel, haar kwaliteit en hoeveelheid hangen af van keuzes, maar in iedere gemeenschap zou het kostbaarste voedsel en hoofdgerecht het Woord van God moeten zijn. Alles zou rond de Bijbel moeten gecentreerd worden.

Wij kunnen vele verschillende Kerken ontmoeten, maar voor iedereen van hen zou de hoogste prioriteit de Liefde voor de Ene en Enige Ware Elohim God de Almachtige Jehova/Jahweh en Zijn Woord moeten zijn, plus het verspreiden van de Gospel, het Goed Nieuws van de Redder Jezus/Yeshua, de Messias, zijn terugkeer en het Koninkrijk van God.

Diegenen die reeds zijn gedoopt zouden degenen moeten zijn die de anderen onderrichten. Zij zouden het Goed Nieuws van het Komende Koninkrijk moeten verkondigen. Indien wij slechts ' zoeker vriendelijk' contact handhaven en de "informatie" buiten zetten en zo maar voortdoen en vasthoud aan een "godsdienstige portie bedien ons" zal iemand, ergens, ons wekken en zullen wij kunnen beseffen wat echt nodig is en moet gedaan worden doordat de ander "mij op het hart zal drukken wat er moet gebeuren in het doen van wat God uiteindelijk wil.

In de Bijbel kunnen wij vinden: "Zoals u, geliefde, wel goed weet dat onze hoogste plicht juist is het geweten te vormen zodat wij kunnen weten hoe wij voor God en onze buur staan. Daarom moeten wij ook snel aan deze woorden vasthouden en gewoon worden aan de uitdrukking : "Zoon, wees van goed gejuich, uw zonden zijn vergeven" en zulke gezegdes waarvan de Gospel vol van staat".

Een meeting of vergadering moet dus aantrekkelijk genoeg zijn voor iedereen en van goed gejuich en met een open geest zijn, zodat de samenkomst het gevoel kan geven  dat iedereen die daar bijeenkomt ook welkom is.

Zoals eerder aangehaald zouden wij aan de mensen het gevoel moeten geven en inzicht dat hoewel wij deel van deze wereld zijn (er in levede en er in levend moeten blijven) wij gewillig ons willig bezig  houden met de dingen die eeuwig zijn. Anderen moeten opmerken dat wij "deelnemers van de goddelijke natuur" zijn. Indien wij ons Christen, een volgeling van Christus, willen noemen, moeten wij de levensstijl van Jezus volgen. Ook moeten wij zoals hij zichzelf uitsloot ons zelf wegcijferen ten voordele van anderen. Alle eigen ingenomenheid moet weggewerkt worden. Eigen ingenomenheid in ons hart, het egocentrisme en egoïsme, de lelijke houdingen en gedachten en alles dat niet in de natuur van God is zou moeten onttroond worden en moeten gekruisigd. Er is geen andere definitie in het Woord van God voor "christendom" (Mattheus 10:34-39; 13:44; Lukas 14:33; Markus 10:19-22).

Als aanhangers van Christus zullen wij niet enkel moet betrachten waardige kinderen van God te worden en ons in de zelfde manier als Jezus te gedragen. Wij zouden ons moeten opstellen als een broer of zus van iedereen rond ons met dezelfde affectieve liefde als de Nazarener man die bereid was zijn leven te geven. Hoewel dat moeilijker is dan het merendeel van ons denken en al zou dit vermoedelijk niet meer noodzakelijk zijn voor ons om die gelijkaardige beslissing te nemen. Maar het doden kan ook in de figuurlijk betekenis vandaag nog opgaan.
Wij moeten de mensheid er op drukken om eeuwigheid te aanvaarden ook al zullen zij ons dan uitmaken en van ons vinden dat wij dogmatische, enggeestige en onverdraagzame goedgelovigen zijn. Ook al zouden zij ons beschuldigen zou het nog geen reden mogen zijn om stilzwijgend aan de zijkant te gaan staan. Al de verwijtende uitlatingen zullen wel genoeg zijn om vele van ons te intimideren en het stilzwijgenop te leggen. Er is niets gênanter en intimiderender naar de moderne Christen dan beschouwd te worden als eng  en dogmatisch. Ook het gebruik van Gods Naam zal velen doen lachen met ons en velen toch zo ver kunnen brengen dat zij die naam niet durven uit spreken. Maar het komt er op aan dat wij die naam wel degelijk kenbaar maken. dat was een van de vele opdrachten welke God aan Zijn volk had gegeven.

De ecclesia zou naar de buitenwereld ook moeten laten zien wie zij in de kuip heeft. Wij zouden overeenstemmend onze geloof moeten leven en dit moet tonen dat wij echt geloven dat God een dag heeft voorbereid waarop Hij de wereld in rechtschapenheid zal beoordelen. Dit moet wereldwijd bekend gemaakt worden, niet door mensen die (enkel) de correcte doctrine brengen, maar door hen die met een brandende overtuiging komen van wat zij zullen moeten verwachten. Hoewel onze apostolische taak is een ongewenst en onwelkom bericht naar een onverschillige wereld te brengen, is het een bericht dat wij enkel kunnen brengen in dezelfde verhouding als wij kunnen demonstreren. Wij zullen moeten uitgaan in de wereld om te gaan prediken. Het gaan getuigen behoort te gebeuren in eigen huis maar ook daarbuiten, plus ook onder elkaar in de gemeenschap van gelovigen. Steeds moet er de intentie in de ecclesia zijn om blijvend te getuigen.

Maar als hechte gemeenschap moeten wij samen komen met de inspirerende gedachten zich te laten begeesteren en te voeren met de inspiratievolle gedachten om het werk voor God te kunnen doen.

Misschien moeten wij de wereld ondersteboven keren en daarom moet iedereen in de ecclesia zich klaarmaken omdat te kunnen doen. Elkeen in de gemeenschap van gelovigen die samen de ecclesia vormen heeft de taak om elkaar te helpen om te kunnen slagen.
Samen zouden wij ervoor zorg moeten dragen dat iedereen beseft wat hun verantwoordelijkheid is in de opbouw van anderen en hoe zij hun steentje zullen moeten bijdragen om iedereen mee te helpen zich op te bouwen en er zorg voor te dragen dat niemand zou gaan verzwakken of machteloos worden of dat ze een onbeduidende kerk zouden worden die geen zuiverheid of ijver of persoonlijkheid heeft.

Het Geestelijke voedsel in ons hart dragende zouden wij het met iedereen rondom ons in de ecclesia en buiten in de wereld moeten delen. En met diegenen die samen komen om het Woord van God te delen kunnen wij ook samen een liefdemaaltijd houden. Samen eten en drinken terwijl wij de tijd nemen om gezellig over onze ervaringen praten en over hoe wij dat Woord ervaren. Het organische voedsel van de wereld kan in ons hervat worden, maar wij moeten bewust zijn dat het op de juiste manier zou moeten gekweekt of gecultiveerd moet worden waarmee God zou akkoord gaan. Daarom in respect van God Zijn creatie zouden wij respect naar Zijn planten en dieren en naar de mensen rond ons moeten tonen.

Wij zouden de zaden moeten nemen en zouden de tarwe van het kaf moeten scheiden. Er kan veel dood hout zijn, maar door het snoeiwerk en ijveren voor het verse groen kunnen wij een mooie tuin ontwikkelen.

De ecclesia zou vooruit moeten kijken om zulk een mooie tuin te cultiveren waarin velen graag zouden willen vertoeven.
Het mag een oord van gezond genot zijn, waarin iedereen samen plezier kan hebben en samen kan groeien in gratie en kennis van de Vader, zoon en Heilige Geest.

Steek de hand uit naar elke niet-Christen in iedere plaats elke keer opnieuw. Iedereen van de geloofsgemeenschap zal kunnen merken, als zij voldoende gestimuleerd worden, dat zij ook die vele gelegenheden die God voor hen voorziet om te getuigen, dat ook zullen kunnen gaan waarmaken. Het zal durf vergen en tijd vragen, maar al doende zal men leren en hindernissen weten te overbruggen.
Door zich gehoorzaam op te stellen aan de Allerhoogste Heer des heren zal men kunnen groeien en verder mee kunnen werken om de gehele geloofsgemeenschap te doen groeien. Hiervoor zal iedereen zich moeten voor open stellen en ontvankelijk de grond moeten laten bevruchten.

Onze tijd hier tesamen op de aarde is slechts van zeer korte duur. Onze tijd samen met een wederzijdse ruil van levens zal ook spoedig ten einde komen. Dus laten wij de tijd die ons rest goed gebruiken om niet enkel elkaar te vermanen maar meer om elkaar aan te moedigen. (Hebreeën 10:24-25)
Durft over anderen niet enkel de slechte dingen te zien en te klagen, maar merk de goede dingen op. Durft ook te zeggen "Wij zouden dit of dat kunnen doen" in plaats van "moeten doen". Creëer beweegredenen voor iedereen.

Laten wij als gemeenschap van gelovigen de goede houding aannemen om de juiste ingesteldheid te kweken bij iedereen die zich bij ons wil aansluiten in die ecclesia.
Zoals in een fijn gezin zouden wij een gemeenschap moeten vormen van gewillige kinderen, geïnteresseerd om altijd te leren en te groeien, dit steeds met elkaars helpende hand en volgens de Will van God.

Dat diegenen die zich verbinden in het Ware Geloof bewust zijn van de beloften van God en Zijn Plan voor de gehele wereld. Dat zij er gezamenlijk aan werken om de instructies over vreugde en lijdend op te volgen en vreugdevol uit te kijken naar beloning die God voor Zijn geliefden heeft voorzien.

Als gemeenschap moeten wij Gods redding delen en er zorg voor dragen dat iedereen gered kan blijven. Hoewel wij allen verschillende persoonlijkheden zijn is de eenheid in hetzelfde geloof betreft Jezus de Messias de drijvende factor voor de gehele gemeenschap en moet het die gedeelde hoop zijn welke iedereen levensvreugde geeft en iedereen in dezelfde hoop-voor-de-toekomst doet delen.

Ons deel is trouwe schepen van de liefde van God te zijn (2 Korinthiërs 4:7; 2 Timothéus 2:21). Laten wij daarom er zeker van zijn ijverig en gehoorzaam naar het bevel te zijn "om uitvoeringsvolgelingen te zijn". Dat is duidelijk geen passief bevel.

Aangeraden lectuur: Wat en waarom ecclesia

&

• Omtrent bijeenkomen en vergaderen
• Opbouw van een ecclesia
• Tonen elkaar lief te hebben en zo anderen aantrekken
• Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten
• Een moment voor jouw en God
• Essentie van dit christendom van mij
• Trouw blijven aan de leer van je kerk
• Jezus Christus weggezet als de leider van een religie
• Een richtlijn om zich van het verkeerde af te houden

Lees meer over Ecclesia in de artikelen van de Christadelphian Ecclesia.

+

How and what 'you can eat' to get the best intentions you can read in:
An Organic Church in the line of what God wants
What to expect from a Christadelphian meeting?


Vind meer onder / Please do find more about the Ecclesia in:

• Several articles concerning the essence of an Ecclesia
  
• What and why ecclesia
  
• The Ecclesia in the churchsystem
  
• Reasons to come to gether
• Love for each other attracting others
• What makes a consecrated Christian
• and look out for the coming articles on the difference between church and ecclesia on 'Christadelphian Ecclesia'.
  
• The Truth
  
• Love for each other attracting others
  
• What makes a consecrated Christian
• Jesus Christ being dispatched as the Figurehead of a Religion