Gelijkheidsdenken

Met momenten lijkt het er wel op dat van iedereen wordt verwacht dat zij allemaal hetzelfde denken en voor het zelfde gaan. In onze maatschappij wordt er ook langs alle kanten druk gelegd om bepaalde gadgets aan te schaffen en wil men het gevoelen opdringen dat men niet zonder die dingen kan. sommigen geloven ook werkelijk dat zij niet zonder kunnen en worden zelfs gefrustreerd als plotseling hun smartphone of ander hebbeding verstek geeft.

Graag pochen zij op sociale media en helpen er aan mee om anderen het gevoelen te geven dat zij er niet bij horen als dit of dat niet graag zien of horen.

Men zou zich beter vragen gaan stellen als men moet vaststellen dat > Als jouw mening die van de meerderheid is

The business of this life

SOMETHING TO CHEW ON

As Jesus watched the people of his day criss-crossing the pathways of Palestine, and possibly thinking also of all those coming in the future, he said: “Take heed to yourselves, lest at any time your hearts be overcharged with ... the cares of this life, and so that day come upon you unawares” (Luke 21:34).

 The business of this life is not adding business to business and land to land, or diploma to diploma, or dollar note to dollar note. The business of this life is a personal preparation for the coming of the Lord and the ensuing fellowship with him throughout eternity. The hope of eternity with Christ ought to be as real to every businessman as his balance sheet. It should be as real to every worker as his pay packet, but unfortunately, it is not so. The crumbling, material things that are seen are given more attention than the indestructible things that as yet are not seen.

 Above the din of the market, the buzz of social gossip, the stamping and mirth of the pleasure spots, booms the unmistakable voice of Jesus Christ with a steadying question: “What shall it profit a man, if he shall gain the whole world, and lose his own soul?” How foolish to grasp out after possessions far and wide and in doing so pass up the most priceless treasure closest at hand - one’s own soul. Some may think this question applies only to would-be world dictators, tycoons, and top-flight entertainers. But no; it sounds into everyone’s world. The busy housewife can lose her own soul among the shopping, the baking, the washing, the social round, if she lets life slip by without seeking after God. Of what value then is all her busyness? The daughter of fashion can lose hers among the style books, the fabric counters, the dress shops, if she does not stop to pin her faith securely on the hope of a garment of righteousness obtainable only from Jesus Christ. 

There is plenty in a man’s world too, to make him lose his own soul if he will not take time to search Christ out, even though such searching be done at night as was the case with Nicodemus when he had his heart to heart talk with Christ. Then what shall it profit?

  This question contains many words used frequently today. “Profit,” “gain,” “loss” - these words escape from the lips of businessmen every second. The far-reaching deal, the sure contract, the safe investment, the “what’s-in-this-for-me” attitude, are like the taxes - for ever with us. “Steady, steady,” sounds the voice of Jesus. “See, that eternity with me is the most far-reaching deal, the surest contract, the safest investment. There is everything in it for you that could possibly be desired. I cannot reveal it to you in perfect detail now, but I must ask you to trust me. I have failed no one yet.” In times of anxiety his voice speaks again: “Steady now, I am with you.”

When we long to retaliate for wrongs done to us, again that calming voice penetrates our hurt and our angry frustration? “Vengeance is mine. Don’t you take the law into your own hands, for I will repay” (see Rom. 12:19). Anger is a great bungler, and it has well been said that we get at odds when we try to get even.

  “Steady, steady,” says the Word of God in times of financial adversity. “The silver is mine and the gold is mine. I can supply your need. I don’t let the righteous beg for bread. David will tell you that.”

  In every age God has used His faithful ministers to halt the headlong rush of His people. Haggai, the great minister of rebuke, called in loud tones to the people of his day: “Consider your ways, consider your ways. See how unprofitable all your selfish striving is. Your wages are going into bags with holes in them. Your grab-all-policy is a lose-all-policy, if only you would wake up and realize it. You are working yourself to death for nothing. There is no lasting gain for you while you let the work of God languish, and there is no satisfaction for you while you give Him no satisfaction by your conduct.”

  Paul, the fearless apostle to the Gentiles, commanded the church members at Corinth to, “Examine yourselves whether you are in the faith; prove your own selves.” Quite likely there were a number of those who heard this who felt hurt at the thought that their minister doubted them. Some would be indignant, but Paul knew what they needed, and though he did not want to upset them, he wanted to stir them to see that their nominal profession of Christianity would not save them. Their faith must be nurtured, and guarded.

  May God bless all the faithful ministers who sound just such a steady warning to the people under their care. And may God give us all the grace to listen to them and to accept their counsel in the spirit in which it is given.

  We must daily seek the Lord with the request that He will prepare us to be sounding boards for the “steady” warning.” Often friends look to us for advice when they feel that they are too close to a situation to sum it up properly. Other times they fail to see that they need some guidance, and this is when we need Divine tact to point it out to them. We are told that we should not give advice unless asked, but that doesn’t always hold good. “A friend in need is a friend indeed,” and “faithful are the wounds of a friend.”   A young girl once said how grateful she was for the timely counsel of an older friend. She had enjoyed a long acquaintance with a young man, but now he was beginning to show trends of conduct that did not fit into acceptable Christian living. The conflict in her mind was sharp. How could she marry him, and yet how could she break it all up? She hesitated, hoping things would change. Came one morning and her friend with it. They talked things over. Finally the friend said: “Remember, while you are single we can do everything to help you, but if you marry him, we can do nothing.” Then she went away. The warning penetrated her confused thinking and settled a decision in her mind. Her friend’s wise departure at that point emphasized the on-your-own-if-you-marry-him part of her message. >From that morning on the young girl determined she would marry a Christian, a true-blue one, or no one at all.

  May God help us all to be faithful and tactful friends. We need to ask the Lord to help us to speak to the point, and not to “let our train of thought be wrecked by a flood of emotion,” when we have to counsel those near and dear to us. Brief, meaningful sentences, full of logic and understanding, penetrate and motivate, whereas an emotional, verbose talk bordering on a long drawn-out speech only produces negative responses.

  In home life, in social life, in business life, and most of all in decisions for eternity, let us heed the Word of God, and the words of our ministers, parents, teachers, and friends.

- John Aldersley

Dutch version / Nederlandse versie > Activiteiten in dit leven nagaan
For related articles in Dutch: raad, wraak, berispen, eeuwigheid, leven, bedoeling, frustratie, woede, voorganger, vriend

Activiteiten in dit leven nagaan

Iets om op te kauwen

Zoals Jezus de mensen van zijn tijd de routes van Palestina zag doorkruisen, en eventueel ook dacht aan deze die dat nog zouden doen in de toekomst, zei hij: "Wacht uzelven, voor het geval te allen tijde uw harten met teveel overladen zijn ... de zorgen van dit leven, en dus die dag onverwachts over u komen "(“Zorgt er voor dat uw geest niet afgestompt raakt door een roes van dronkenschap en de zorgen des levens; laat die dag u niet als een strik onverhoeds grijpen,” (Lu 21:34 WV78)).

Broeder John Aldersley heeft het over de bedoeling van dit leven. De activiteiten van dit leven zijn een persoonlijke voorbereiding op de komst van de Heer en de daaruit voortvloeiende gemeenschap met hem in eeuwigheid. De hoop van de eeuwigheid met Christus moet als echt worden aanschouwd voor elke zakenman zoals zijn balansoverzicht. Het moet zo echt zijn voor elke werknemer zoals zijn loonbriefje, maar helaas, is het niet zo. De afbrokkelende, materiële dingen die worden gezien krijgen meer aandacht dan de onverwoestbare dingen die nog niet gezien worden.

Boven al het lawaai van de markt, de ontspanningsplaatsen, het gezoem van de sociale roddel, torent de onmiskenbare stem van Jezus Christus uit met de vraag: "Wat zal het voordeel voor een mens zijn, zo hij de gehele wereld won, en zijn eigen ziel verliest? "Hoe dwaas te grijpen naar de bezittingen van heinde en verre en zodoende de meest kostbare schat, het dichtst bij de hand - een eigen ziel, te ontlopen. Sommigen denken dat deze vraag alleen geldt voor would-be wereld dictators, tycoons, en top-vlucht entertainers, de vips der aarde. Maar nee, het klinkt in de wereld van iedereen. De drukke huisvrouw kan haar eigen ziel verliezen tussen het winkelen, het bakken, het wassen, de sociale ronde, als ze het leven laat wegglippen door niet naar God te zoeken. Welke waarde is dan al haar drukte? De dochter van de mode kan haar leven verliezen tussen de stijl boeken, de weefsel togen, de jurk winkels, als ze niet veilig aan haar geloof vasthoudt met de hoop van een kledingstuk van gerechtigheid alleen verkrijgbaar van Jezus Christus. Er is ook genoeg in de wereld van een man, om hem zijn eigen ziel te laten verliezen, als hij niet de tijd zal nemen om Christus te zoeken, zelfs al wordt deze zoektocht 's nachts gedaan zoals het geval met Nicodemus toen hij zijn hart tot hart gesprek had met Christus. Maar wat zal het dan voor resultaat leveren?

Deze vraag bevat veel woorden die vandaag vaak gebruikt worden. "Profijt", "winst", "verlies" - deze woorden ontsnappen elke seconde aan de lippen van ondernemers. De verregaande deal, het contract, de veilige investering, de "wat zit er in deze voor mij" of “wat levert het mij op” houding, zijn net als de belastingen - voor altijd bij ons. "Rustig, gestaag," klinkt de stem van Jezus. 'Kijk, dat eeuwigheid met mij de meest vergaande deal is, het zekerste contract, de veiligste investering. Alles zit er in voor u dat eventueel kan worden gewenst. Ik kan het nu niet in perfecte details onthullen aan u, maar ik moet u vragen om mij te vertrouwen. Ik heb nog niemand in de steek gelaten. "In tijden van angst spreekt zijn stem weer:" Rustig nu, ik ben met je."

Als we verlangen naar vergelding voor onrecht dat aan ons gedaan is, doordringt opnieuw die kalmerende stem voor onze pijn en onze boze frustratie? "Wraak is de mijne. Neem het recht niet in uw eigen handen, want ik zal terugbetalen "(zie Romeinen 12:19). Woede is een grote knoeier, en het is goed gezegd dat we op gespannen voet komen als we proberen om nog iemand zijn gram te halen of betaald te zetten.

"Rustig, stabiel", zegt het Woord van God in tijden van financiële tegenslag. "Het zilver is van mij en het goud is van mij. Ik kan het leveren naar uw behoefte. Ik laat de rechtvaardige niet bedelen om brood. David zal u dat vertellen."

In elk tijdperk heeft God Zijn trouwe gezanten gebruikt om de vlucht naar voren van Zijn volk te stoppen. Haggai, de grote voorganger van berisping, riep met luide tonen tot de mensen van zijn dag: "Denk aan je manieren, overweeg uw wegen. Zie hoe onrendabel al uw egoïstisch streven is. Uw lonen gaan in zakken met gaten erin. Uw grijp-alles-beleid is een verlies-alles-beleid, als je maar zou wakker worden en dit realiseren. U werkt u zelf tot de dood voor niets. Er is geen duurzame winst voor je terwijl je het werk van God laat wegkwijnen, en er is geen bevrediging voor je terwijl je Hem geen voldoening geeft door je gedrag."

Paul, de onverschrokken apostel van de heidenen, beval de gemeenteleden in Korinthe aan: "Onderzoek uzelf of u in het geloof bent; bewijs uzelf." Heel waarschijnlijk waren er een aantal van degenen die dat hoorden die pijn voelden bij de gedachte dat hun voorganger hen betwijfelde. Sommigen zouden verontwaardigd zijn, maar Paul wist wat ze nodig hadden, en hoewel hij hen niet overstuur wilde brengen, wilde hij hen ertoe bewegen om te zien dat hun nominale beroep van het christendom hen niet zou redden. Hun geloof moest worden gekoesterd en bewaakt.

God zegene alle gelovige voorgangers die net zulk een gestage waarschuwing aan de mensen onder hun hoede laten klinken. En moge God ons allen de genade geven om te luisteren naar hen en om hun raad in de geest waarin het is gegeven te aanvaarden.

We moeten dagelijks de Heer zoeken met het verzoek dat Hij ons bereidt als aanspreekpunten voor de "vaste" waarschuwing. "Vaak kijken vrienden naar ons voor advies als ze het gevoel hebben dat ze te dicht komen bij een situatie die ze niet correct lijken te vatten. Andere keren zien ze niet dat ze begeleiding nodig hebben, en dat is wanneer we Goddelijke tact moeten hebben om het naar hen uit te wijzen. Er wordt ons verteld dat we geen advies moeten geven, tenzij gevraagd, maar dat is niet altijd goed te houden. "Een vriend in nood is inderdaad een vriend" en "trouw zijn de wonden van een vriend." Een jong meisje zei eens hoe dankbaar ze was voor de tijdige raad van een oudere vriendin. Ze had genoten van een lange kennismaking met een jonge man, maar nu was hij beginne trends van gedrag te laten zien die niet pasten in een aanvaardbaar christelijke leven. Het conflict in haar geest was scherp. Hoe kon ze met hem trouwen, en toch hoe kon ze het allemaal opgeven? Ze aarzelde, er op hopende dat de zaken zouden veranderen. Op een ochtend praatten ze de dingen uit met een vriendin. Tenslotte zei de vriendin: "Vergeet niet, terwijl je ongetrouwd bent kunnen we alles doen om je te helpen, maar als je met hem trouwt, kunnen wij niets doen." Toen ging ze weg. De waarschuwing drong haar verward denken en vestigde een beslissing in haar geest. Het verstandig vertrek van haar vriendin op dat moment legde de nadruk op een deel van haar -je-eigen-als-je- hem trouwt- boodschap. > Van die ochtend as was het jonge meisje vastbesloten dat ze zou trouwen met een christen, een raszuivere, of helemaal niemand.

Moge God ons alle helpen om trouwe en tactvolle vrienden te zijn. We moeten de Heer vragen om ons te helpen om rechtuit te spreken, en niet om " onze trein van gedachten te laten verwoesten door een vloedgolf van emotie," wanneer we die ons nauw aan het hart liggen en ons dierbaar zijn raad kunnen geven. Korte, betekenisvolle zinnen, vol logica en begrip, kunnen doordringen en motiveren terwijl een emotioneel, langdradig gesprek, grenzend aan een lang uitgesponnen preek, enkel negatieve reacties produceert.

In het huiselijk leven, in het sociale leven, in het bedrijfsleven, en vooral bij beslissingen voor de eeuwigheid, laten we acht slaan op het Woord van God, en de woorden van onze voorgangers, ouders, leraren en vrienden.

Lees het artikel in Engels / Read the English aritcle >