Predikant wijst op verveling en vermoeidheid in de kerk

Wijziging van Gereformeerd2.jpg: De Christelijke Gereformeerde Gemeenten blijken sinds 1968 niet meer te bestaan, en daarentegen zijn er juist wel weer Nieuwe Vrijgemaakte Kerken ontstaan. Nou maar hopen dat er niet wéér een scheuring komt, want er is geen plek meer onderaan over voor nóg een kerk.... *kijkt een beetje sip* (Photo credit: Wikipedia)

Twee predikanten, Paul Visser (Amsterdam) en Kees van Ekris (Zeist), roepen op tot een grondige bezinning op de innerlijke secularisatie waaraan ze veel kerkgangers ten prooi zien vallen. Vaker dan hun lief is, ontmoeten ze in het pastoraat vermoeide zielen, die het geloof eigenlijk beu zijn. Dat plotselinge ‘leeglopen van het geloof’ gebeurt niet aan de rand, maar midden onder jarenlang toegewijde gelovigen.

Predikant Kees van Ekris schreef in het Nederlands Dagblad

"Vaak denk ik: de druk is te groot. De druk op kerk-zijn om die sluwe atmosfeer van verveling te doorbreken en te overwinnen.

Maar hoe kan het komen dat er "verveling" in een kerk of tijdens een dienst is? Vinden de meeste kerkgangers Bijbel lezen dan vervelend? Normaal zou men toch denken dat het Woord van God hen moet aantrekken.  volgens mij komt het echter door dat vele kerkgemeenschappen hun leden onvoldoende betrekken in de dienst. Ofwel zijn er die kerken die af gaan op de entertainment factor maar onvoldoende nieuws kunnen brengen, dat maakt dat velen er op uitgekeken geraken.
Volgens de predikant is het meer

De druk op de beleving, om een levende christen te zijn die bijna in z’n eentje deze sferen moet kunnen weerstaan. De druk op de discipline, om zelf een standvastig getuige te zijn in dode tijden.

Al geeft hij toe dat er ook een verwachting is naar de prediker en zegt hij

De druk op de preek en de prediker om vrolijk en bevlogen, diepzinnig en praktisch de crisis tegen te moeten spreken. We begrijpen de theologie die deze druk intensiveert: meer discipline, meer beleving, meer kekke christenen.

Nog meer vermoeidheid en verdoving zijn het gevolg van de vele inspanningen die geestelijken doen om meer entertainment, sterker accent op keuzes, discipline, e.d. te krijgen in hun kerk.

Volgens Kees van Ekris zijn

Het zijn de strategieën van ‘meer’ die de vermoeide ziel niet helpen, maar pijnigen."

Meer bidden, vuriger spreken, een extra portie discipline. Het werkt even. En opeens knapt er iets. Het kan de vermoeide ziel niet meer oppeppen. | beeld vidiphoto

+++

Related articles

• How PNCR will retain office after 2020 'big question'
• Worlds Apart
• A way to prepare for the Kingdom
• How can we prepare for the Kingdom of God
• Preparing for the Kingdom
• What we do
• Thoughts for the day
• God Our Refuge | Stepping Toes
• Gods vergeten Woord 2 Verloren Wetboek 1 Wie heeft nog belangstelling
• Handel zuiver en omhels eenvoud met weinig verlangens | From guestwriters

Ds. Paul Visser ziet geloof onder kerkgangers verdwijnen

De Amsterdamse predikant Ds. Paul Visser die in een traditie staat "waarin God niet automatisch jouw God was en jij niet vanzelfsprekend zijn kind", ziet geloof onder kerkgangers verdwijnen.

Voor hem staat het vast dat

God moest gezocht en gevonden worden. Sterker nog: het ging erom dat jij door Hem gezocht en gevonden werd. Je was niet bij voorbaat gered, je was van nature verloren. Intussen was je in de doop wel het beslissende toegezegd. Maar dat lag niet voor het oprapen. God is niets aan ons verplicht, maar wel alles verplicht aan zichzelf – en daarmee aan ons.

Tegenwoordig vinden wij een hele hoop protestanten die vinden dat als zij bij een kerk behoren "gered zijn" en dat zij dan niets meer moeten doen. Zij zijn er van overtuigd dat werken van geloof helemaal niet meer nodig zijn. Die verkeerde gedachte ontslat hen van eender welke inspanning om hun geloof te onderhouden en waar te maken.

De predikant ziet ook de gevolgen van die gedachte van het eens gered zijn altijd gered zijn.

De gevolgen daarvan zie ik om me heen: geloof als het sluitstuk van een redenering, zonder daadwerkelijke bekering, zonder ‘goede strijd’ om met God in het reine te komen. Een geloof ‘van horen zeggen’, zonder zelf zijn overtuigende stem te hebben vernomen. Een geloof dat je jezelf voor een appel en een ei hebt eigengemaakt.

Maar een geloof dat daarom ook voor de eerste de beste schotel linzen van de hand kan worden gedaan. Daarmee zijn we bij de kern. Een geloof dat niet op leven en dood is verworven, wordt niet als een kostbaar geschenk gekoesterd. Het is niet bestand tegen de kritische vragen van een wereld die het zonder God ook prima voor elkaar heeft. Het is evenmin opgewassen tegen de harde werkelijkheid van alledag, waarin je vaak bitter weinig van God gewaar wordt. De twijfel zit bij velen maar net onder de oppervlakte. En zodra ze de kop opsteekt, blijkt ze veel dieper geworteld dan men zelf vermoedde. Geruisloos valt het geloof af, als een verdord blad van een boom. Geloof dat niet ontvonkt is aan de omgang met God, met alle verbijstering en verrukking vandien, wordt op den duur een saaie bedoening. Het wordt een riedel, die je steeds minder raakt en die je na verloop van tijd beu wordt. Bovendien – kijk om je heen! – zonder geloof kun je toch ook prima een goed mens zijn?

Dat is trouwens wat heden velen denken dat men geloof niet nodig heeft en dat iedereen goed kan doen en zo een goed mens kan zijn. die gedachte doet ook geen verlangen naar het werken aan een goede relatie met God.

Als ik de balans opmaak van wat ik vlak om me heen en breder zie, dan is de conclusie even zorgwekkend als onontkoombaar: het geloof dreigt onder trouwe kerkgangers meer en meer te verkruimelen.

Je merkt het aan allerlei signalen: aan kerkgang zonder verlangen naar de ontmoeting met God, aan Bijbellezen zonder verwachting en verrassing, aan kwijnend gebedsleven. Eerlijk gezegd ontmoet ik te vaak mensen die het geloof beu zijn.

Een belangrijke oorzaak daarvoor is gelegen in het feit dat het geloof ongemerkt en sluipenderwijs tot ‘gemeengoed’ is geworden. Het is niet langer een gave van God, door twijfel, verwarring en aanvechting verworven.

De predikant uit Amsterdam voegt toe dat eenzijdige preken over "een God Die altijd klaarstaat met genade en geborgenheid, op den duur gaan vervelen en irriteren." Daarom pleit hij voor "preken die ook eerlijk erkennen dat je God eerder kwijt bent dan rijk, dat Hij geregeld niet te volgen is en dat wij meer dan eens nauwelijks iets van Hem gewaarworden."

Lees het interview in het Nederlands Dagblad: 

Geloof onder kerkgangers verdwijnt

++

Aanverwant 

1. Een koning die zijn onderdanen wetten oplegt waarvan hij weet dat zij zich er nooit aan kunnen houden
2. Ongelovige Thomassen, Jezus en zijn God
3. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #5 Verblijven in Christus
4. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren
5. Doop en Geloof
6. Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen
7. Geen race voor de snelste, noch een strijd der helden
8. Een race niet voor de snelste, noch een strijd om de sterkste
9. Zij die in de renbaan lopen en geroepen zijn voor rechtvaardiging door geloof
10. Wanneer men geloof gevonden heeft door de studie van de Bijbel moet men werken van geloof verwezenlijken
11. Geloof zonder risico tegenstrijdigheid
12. De aanduiding door Paulus en Jacobus van de werken die wij horen te doen
13. Ademen om les te geven
14. De nacht is ver gevorderd 23 Studie 4 Nu actueel: Daad van geloof

+++

Related articles

• Disney films help us prepare for death, according to science - especially when our favourite characters die
• The Provision of a Great Salvation
• The Bloody End of the Islamic State's Utopian Dream
• Love & Hip-Hop star says gays should 'burn in hell just like god said in the bible'
• 'As soon as one gets buried, there is another one,' says mom who lost son
• Those steady drips, those small steps!
• Lessons I have learned
• A way to prepare for the Kingdom
• Dissolve The Barriers You Created
• The Great revolt and Many stories concealed