Liefde in Oud en Nieuw Verbond
De wet van de liefde is de basis van alle instructies welke Christus aan zijn apostelen heeft gegeven. Zij hebben vele van de vaak genoemde gegevens, die ons niet zouden binnen vallen, gemeld. Maar die details houden allemaal strikt verband met het fundamentele beginsel gepresenteerd in de wet door Mozes en verklaard door Christus als het fundament van zijn leer: de hartgrondige liefde van God, en de zelfopofferende liefde van de mens.
Jezus gaf een nieuwe impuls en zelfs een nieuwe betekenis aan het oude commando. Hij verduidelijkte de Oude Wet en door zijn komst en loskoopoffer bezegelde hij een Nieuw Verbond, een nieuwe Wet. Sommige leerlingen waren verbaasd door zijn zeggen: "Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkaar lief hebt" (Johannes 13:34; 15:17). Wij moeten elkaar zodanig liefhebben zoals Christus Jezus ons heeft lief gehad. (Johannes 15:12) Johannes wijst er op dat het in wezen geen nieuw gebod is, maar het oude gebod dat reeds eerder door God aan de mensen was gegeven. Hij schreef: “Geliefden, niet over een nieuw gebod schrijf ik u, maar over een oud, dat gij gehad hebt van de aanvang af; dat oude gebod is het woord, dat gij gehoord hebt.” (1° brief van Johannes 2:7 CANIS)
In het licht van het feit dat deze wet zo oud is en dat Christus had gewezen op haar fundamentele karakter, waarom heeft hij het dan nieuw genoemd? Het is gemakkelijk om het antwoord te vinden op deze vraag, en wanneer het gevonden is wordt het misschien wel het meest ontroerende en het diepgaanst van alle gedachten voor de leerlingen.
De Mozaïsche wet beveelde dat een man God zijn Heer moest liefhebben met geheel het hart, ziel en kracht, en dat hij zijn naaste moest liefhebben als zichzelf, maar deze werden niet, en konden niet de wetten worden, bij welke een mens zou kunnen worden beoordeeld voor een louter menselijke scheidsgerecht. De gevoelens en gedachten van de geest van een man kunnen niet correct worden beoordeeld door een menselijke rechter. De rechtbanken van sterfelijke mensen kunnen alleen oordelen op een negatieve manier. Dat was onvermijdelijk waar in de oude bedeling, en zo was dus een man die op geen enkele wijze zijn buren verwonde juridisch correct in zijn sociaal gedrag, ook al had hij verkeerde gevoelens in zijn hart en verkeerde gedachten in zijn hoofd. Menselijke rechters werden geleid door de aanblik van hun ogen en het horen van hun oren. Christus heeft dergelijke beperkingen niet. Zelfs in de dagen van zijn vlees wist hij wat er in de mens om ging, en had het niet nodig dat men het hem moest vertellen. Als hij komt als de heerser van de mensheid, zal hij niet oordelen naar het zien van zijn ogen of het horen van zijn oren. Met een alles-doordringende kennis zal hij kijken naar het hart van die mens, en hem beoordelen voor wat hij werkelijk is, en niet wat hij lijkt te zijn.
Voor ons om aanvaardbare discipelen te zijn moet deze wet van de liefde in onze harten zijn gebrand. Er moet niet alleen een uiterlijk vertoon van vroomheid zijn, maar de werkelijkheid van de liefde voor God, niet alleen een formele blijk van bezorgdheid voor het welzijn van een buurman, of conventionele daden van liefdadigheid, maar een echte liefde van de mens. De Heer zal er in ons diepste wezen aankijken, en eisen dat de werkelijkheid van de liefde er is. "
- Islip Collyer* en Marcus Ampe
-------
*De Wet van Liefde
Wat het betekent om een christen te zijn