Ze zijn er, bij wijze van spreken, in soorten en maten: catechismussen.
Voor de Heidelberger in 1563 verscheen, bestonden er al andere catechismussen.
Luther schreef er een in 1526, Calvijn kwam er in 1543 mee, die als de Catechismus van Genève bekendheid kreeg. Hij vertaalde deze catechismus in het Latijn. Gedachtig aan Paulus’ woord „eerst de Jood en ook de Griek” zorgde Henri Etienne voor een Griekse vertaling en Emmanuël Tremellius, een Jood van geboorte, voor een Hebreeuwse.
De Heidelberger werd opgesteld op bevel van keurvorst Frederik III van de Palts en verscheen op 19 januari 1563.
Verder zijn er de Rakouer catechismus, de rooms-katholieke catechismus van Petrus Canisius, een boeddhistische catechismus, een ketterse catechismus, de ”Patriottische catechismus der zedeleer van de burgers van het Bataafsch gemeenebest” van kort na de Franse revolutie en een ”Catechismus der natuur”.
De prediking vanuit de Heidelbergse Catechismus lijkt in de gereformeerde gezindte langzaam af te nemen. Het Reformatorisch Dagblad hield een onderzoek onder predikanten waaruit blijkt dat predikanten minder over de Heidelbergse Catechismus preken, maar dit tegelijkertijd door een meerderheid als "een groot verlies" wordt beschouwd.
De circa 275 voorgangers kregen een enquete opgestuurd. van hen reageerden er 170. Een ruime meerderheid van de predikanten (82 procent) zegt altijd met vreugde uit de Heidelbergse Catechismus (HC) te preken. De helft van de ondervraagden geeft aan vorig jaar tussen de 10 en 25 preken over de catechismus te hebben gehouden.
De helft van de predikanten (51 procent) geeft aan even veel catechismuspreken te houden als tien jaar geleden. Vier procent zegt nu vaker naar aanleiding van de HC te preken, 18 procent minder vaak. De meeste predikanten wordt bij een preekbeurt elders zelden (52 procent) of nooit (13 procent) gevraagd te preken over de HC Zondag die aan de beurt is.
Verder >Heidelberg en Groninger koek