De Westerse wereld keek met argusogen uit naar de uitslagen voor de tussentijdse verkiezingen. In de Verenigde Staten werd de mensen ook wijs gemaakt dat dit uitzonderlijk belangrijke verkiezingen zouden zijn.
Al snel bleek dat meerdere mensen aangepord werden door de uitroepen van noodwendigheid om te gaan stemmen.
Het was ongelofelijk dat Trump president kon worden. Alsook is het onbegrijpelijk dat met kennis van zoveel schandalen rond zijn persoon deze bullebak toch nog kon aanblijven als president. Door een grote opkomst van stemmers die de capriolen van Trump moe lijken te zijn kan het zijn dat men nu werkelijk werk kan gaan maken om te onderzoeken of deze 45e president van de Verenigde Staten wel mag aanblijven.
Ook mogen wij aannemen dat deze tussentijdse verkiezingen een nederlaag voor de rechtse agenda van de president mogen genoemd worden. Sinds zijn verkiezing in 2016 kon hij veel van zijn plannen gemakkelijk door het parlement loodsen maar nu zijn partij daar de meerderheid verliest, zal dat een stuk lastiger worden.
In de Senaat, de machtige Eerste Kamer van de VS, wisten de republikeinen wél hun meerderheid te behouden. Daar stond maar een derde van de zetels op het spel, die vooral in handen waren van de democraten - en dan ook nog in staten waar president Trump zeer populair is. Naar verwachting krijgen zij er zelfs een paar zetels bij. Dit is in lijn met wat veel politicologen voorspeld hadden.
Op de televisie konden wij fervente republikeinen horen die toch vonden dat met Trump Amerika de verkeerde weg op ging en dat zij daar een halt wensten toe te roepen door voor de Democraten te stemmen. In Kansas, een oerconservatieve plattelandsstaat, wist zo een democraat het gouverneurschap te veroveren.
Toch konden de Democraten niet overal juichen. In Texas en Florida bijvoorbeeld, werd er in hun nadeel beslist. Het verleidde veel politieke duiders op de nieuwszenders ertoe om al snel te zeggen dat er van een zogeheten ‘golf’, waarbij het land in één ruk een andere politieke koers inzet, geen sprake was.
Er is niet echt een Blauwe Golf en Trump zelf noemde het een "enorme" overwinning. Maar de Amerikaanse kiezer heeft zijn beleid wel degelijk afgestraft, en zet nu een rem op de agenda van Donald Trump.
Het is onwaarschijnlijk dat de Democratische afgevaardigden makkelijk te porren zullen zijn om wetsvoorstellen te steunen die aansluiten bij Trumps beleidsagenda tot dusver. Het resultaat is waarschijnlijk een politieke verlamming die een grote stempel drukken op de tweede helft van de eerste ambstermijn van de president.
Showing posts with label republikeinen. Show all posts
Showing posts with label republikeinen. Show all posts
Wednesday, 7 November 2018
Wednesday, 17 August 2016
Amerikaanse verkiezingen zullen ook economische invloed hebben op ons
 |
| speaking at CPAC in Washington D.C. on February 10, 2011. (Photo credit: Wikipedia) |
Het land mag dan wel goed scoren op de economische vrijheidsindex in de betekenis dat eigendomsrechten er gerespecteerd worden en er veel handelsvrijheid is met een duidelijk wetgevend kader en een stabiel monetair beleid onder een efficiënt overheidsapparaat. Dat alles creëert een gunstig klimaat voor bedrijven om te investeren en winst te maken.
Maar indien Donald Trum aan zou komen kan er veel roet in de havermoutpap terecht komen. Kalmte zal er dan niet meer heersen en de wisselende uitspraken en totaal omkerende houdingen van de republikeinse kandidaat zullen zeker niet zorgen voor stabiliteit en vertrouwen van de buitenlanders.
Geen enkele redelijke president zal moedwillig die bovengenoemde sterke punten van de economie overboord gooien. Maar Donald Trump heeft meermaals aangetoond dat rede bij hem ver te zoeken is en dat hij ook geen inlevingsvermogen heeft.
Dat democraten en republikeinen wel een typisch andere visie op de overheid hebben kan in wezen geen kwaad. Naargelang de situatie zal een bepaalde aanpak naar voor moeten geschoven worden. Hierbij zal de verantwoordelijke president in samenspraak met adviseurs en gereputeerde economisten een zo goed mogelijk beleid moeten trachten uit te stippelen. Geen enkele president staat er dus alleen voor, gelukkig maar.
Als men weet dat meer dan 4 % van de wereldeconomie (ex-USA), ontstaat door import vanuit de Verenigde Staten valt de te nemen beslissing wel ernstig te nemen. Men kan zich geen frivoliteiten of tussendoortje veroorloven. Een zotskap aan het bewind voor enkele maanden zal voldoende schade kunnen aanrichten om op wereldvlak ernstige schade aan te richten. De presidentskandidaat zijn bolde uitspraken dat hij bijvoorbeeld an een derde wereldoorlog zou begonnen zijn met de huidige situatie in Europa zou de Amerikanen al hebben moeten doen steigeren. Maar dat deden zij niet en nog maar weinigen hebben hun bezorgdheid geuit. Gelukkig zijn er nu wel al enkele republikeinen die het gezond verstand hebben en beseffen dat de veiligheid van het land belangrijker is dan de eenheid in een staatspartij.
Indien er een president aan de macht komt die het wereldgebeuren in onevenwicht brengt en de handelsrelaties in moeilijkheden brengt kan ook de Amerikaanse import in gevaar worden gebracht. Veel niet-Amerikaanse (en dus ook Europese) bedrijven zijn rechtstreeks afhankelijk van de koopkracht van Amerikaanse bedrijven en consumenten. Hierbij komt dan ook de afhankelijkheid van de koopkracht die gevormd wordt door de wisselkoers.
De sterkte of zwakte van de Amerikaanse munt speelt een grote rol in die import. De Amerikaanse dollar is bovendien de munt van veel internationale transacties en beïnvloedt zo onder andere ook de grondstoffenprijzen.zeggen bankanalisten.
Men mag ook de kettingreacties niet onderschatten.
De president kan een grote rol spelen door samen met zijn of haar budgetbureau begrotingsvoorstellen over te maken aan het parlement. De begroting omvat de inkomsten uit belastingen en de uitgaven van de overheid. Die voorstellen moeten vervolgens worden goedgekeurd door het parlement (the Congress). De president krijgt wel geregeld de kans om de beleidsrichting aan te geven en parlementsleden te overtuigen.
Budgettaire stimulusmaatregelen zoals belastingverlagingen en verhoogde uitgaven kunnen de economie aanzwengelen, maar de begrotingsschuld mag niet ongebreideld oplopen. Daarin moeten de president en het budgetbureau een evenwichtsoefening maken.
Beide kandidaten hebben onder hun verschillende actiepunten ook punten van eensgezindheid. Zowel Hillary Clinton als Donald Trump beloven zeer grote investeringen in infrastructuur. doch hier moeten wij opmerken dat Trump heel wat meer beloofd dan hij ooit zal kunnen waarmaken. Als populist doet hij hetzelfde als Farage heeft gedaan met zijn beloftes naar het Britse volk indien zij voor de Brexit zouden stemmen. Toen die mensen dan daarvoor gekozen hadden stoorde Farage zich helemaal niet om toe te geven dat de door hem aangehaalde cijfers nooit kunnen behaald worden en dat hij dat maar moest beloven om Groot Brittannië uit de Europese Unie te krijgen.
Met al de belastingverlagingen zal het voor Trump moeilijk zijn om te kunnen instaan voor de nodige infrastructuur werken. Zo is het wegennetwerk en het elektriciteitsnetwerk dringend aan vernieuwing toe en die investeringen kunnen nu nog wel aan lage rentes gefinancierd worden, maar op lange termijn zal het volk toch voor die kosten moeten opdraaien. Die uitgaven zouden ook de industriële economie en de werkgelegenheid kunnen ondersteunen.
In ieder geval zal een zeer restrictief budgettair beleid, zoals we dat in sommige landen in de Europese Unie kennen, negatief wegen op de economische groei. Vraag is wel of de kandidaten de beloofde investeringen in de infrastructuur zullen kunnen waar maken.
Het meest belangrijke voor het goede verloop in de financiële toestand van Amerika en voor de wereld economie zal de stabiliteit in het land zijn; Hoe men een evenwicht krijgt tussen werkenden, werkzoekenden en werklozen alsook verouderende en vernieuwende bevolking of immigratie, waarbij Trump niet veel mogelijkheden toe zal laten.
Indien de president van die grote statenvereniging dan al het mogelijke zal doen om de problemen van zijn land af te wenden op anderen, dreigt er een onevenwicht in goede diplomatie wat ook het economisch klimaat zal doen verzuren en donkere wolken zal laten vertekenen.
+++
Subscribe to:
Posts (Atom)