Felle cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal, conservatief en progressief Katholiek Polen

Het oh zo katholieke Polen begint nu vele jaren dan ons land de gevolgen te voelen van de verkeerde houding van de Katholieke Kerk tegenover priesters die jongeren misbruikten.

Uit nieuw onderzoek blijkt dat het kerkbezoek nergens ter wereld zo snel achteruit boert als in Polen én dat de Poolse kerk voor het eerst schadevergoeding moet betalen aan een slachtoffer van misbruik.

In 1980 ging nog meer dan de helft van de Polen regelmatig ter kerke, in 1986 was dat gezakt tot een derde. Nergens ter wereld gaat het kerkbezoek zo massief achteruit, concludeert het Pew Research Center.

Voor het ogenblik blijft Karol Wojtyla, alias paus Johannes-Paulus de Tweede nog steeds de belangrijkste Pool uit de wereldgeschiedenis genoemd. Toen hij in 2005 stierf, was er een hele generatie Polen opgegroeid die hem en alleen hem als paus hadden gekend. De “Generatie JP2” wordt ze genoemd. Bij hen en veel andere landgenoten was Wojtyla de man die met zijn subtiele en dappere uitspraken mee had gezorgd voor de instorting van het communisme, de terugkeer van de vrijheid in Polen en de toetreding tot de Europese Unie. Redenen genoeg dus voor langdurige en diepe dankbaarheid.
Maar de opvolger van JP2, de Duitser Joseph Aloisius Ratzinger, bleek met zijn hang naar uiterlijk vertoon niet meteen populair in Polen. De Generatie JP2 bleef haar idool trouw en ging niet massaal achter de nieuwe paus aan marcheren.
Ook de huidige paus Franciscus I is geen onverdeeld succesnummer in Polen.

De clerus is er verdeeld langs progressieve en conservatieve krijtlijnen.
De progressieve vleugel, traditioneel sterk in universiteitsstad Krakau, draagt de eenvoudige paus een warm hart toe. Maar de conservatieven, met aloud bolwerk Torun, zeggen openlijk dat deze paus een fout begaat door waarden als eenvoud, nederigheid en dienstbaarheid centraal te stellen.
Liever houden de conservatieven vast aan het idee van een machtige en sturende kerk waar noch binnen de eigen rangen, noch bij de gelovige kudde twijfel wordt gezaaid. Die gelovige kudde ziet die tweespalt en houdt er niet van. Bewijs? Ondanks de teruglopende cijfers voor kerkbezoek, noemt volgens Pew Research Center 93 procent van de Polen zich katholiek. De kloof tussen individueel geloof en de kerk als instituut is kilometers diep.


De resultaten van het onderzoek raken uitgerekend bekend terwijl de bioscopen vol lopen voor ‘Kler’. De film gooit een bom  op de kerk en de Poolse samenleving in haar geheel. Onder de slogan “Niets menselijks is hen vreemd” toont ‘Kler’ priesters die zich te buiten gaan aan wodka, financieel gewin, minnaressen en misbruik van kinderen. Nu ook in België te zien.



In het openingsweekend ging maar liefst een miljoen Polen ‘Kler’ bekijken. Dat is meer dan één Pool op veertig.

Er zitten heel wat hilarische scènes in ‘Kler’. Zo zie je een vrouw handenwringend en huilend haar biecht afleggen terwijl de priester aan de andere kant van het luikje stomdronken in slaap is gevallen. Wanneer een minnares van een priester meldt dat ze zwanger is, vraagt de man nurks waarom ze geen voorbehoedsmiddelen heeft gebruikt, waarop de jonge vrouw antwoordt: “Dat laat mijn katholieke geloof niet toe.”
Het zijn scènes waarbij de hele zaal schuddebuikt van het lachen, lachjes van herkenning vaak. Maar later in de film gaat het om grootschalige fraude en over kindermisbruik en dan kan je in de cinema een speld horen vallen.


Men kan indenken dat de Poolse Katholieke Kerk niet blij is met deze kritische film. Zoals de Kerk ook vroeger in Vlaanderen een ban over boeken en films uitsprak heeft zij nu ook deze film in de ban geslagen.
Ook binnen de nationalistische, katholieke regering van ‘Recht en Rechtvaardigheid’ valt de film slecht. De onderminister van Justitie noemde ‘Kler’ “een laffe aanval op de kerk”. De CEO van de openbare omroep, die trouw aan de leiband van de regering loopt, zei dat hij regisseur Wojtech Smarzowski “zeker niet zal feliciteren”.

Zoals meestal doet zulk een nieuwsgierig makende antireclame de interesse voor de film niet dalen maar draagt deze bij tot het publieke succes van de film.

Regisseur Smarzowski brengt met deze film niet zijn eerste kritische kijk op Polen. Hij draaide eerder al gesmaakte films over corruptie bij de politie en over het soms kille, alcoholische, rauwe huwelijksleven van sommige Poolse gezinnen.
Met ‘Kler’ viel hij trouwens in de prijzen bij het gerenommeerde filmfestival van Gdynia. En zo toont de heisa over ‘Kler’ nog maar eens aan hoe diep verdeeld het huidige Polen is en hoe fel de cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal woedt.

Oproep tot inzet voor vluchtelingen en een toekomst van vrede

Paus Franciscus heeft in het Angelus op 1 januari, voor de Rooms Katholieken Wereldvredesdag opgeroepen tot inzet voor vluchtelingen en een toekomst van vrede.

 Vrede is een recht van iedereen. Voor zo’n vredevolle toekomst willen vele vluchtelingen hun leven riskeren met een reis die veelal lang en gevaarlijk is. Ze zijn bereid om ontberingen en lijden te doorstaan.  

Moge de Heer ons helpen om ons dit jaar in te zetten voor een meer solidaire en gastvrije wereld.

Tijdens het Te Deum had de paus maandagavond al hulde gebracht aan de inwoners van Rome die hun stad tijdens deze moeilijke economische periode niet enkel met woorden, maar ook met daden liefhebben.

 De meerderheid van de inwoners van Rome is solidair, heeft geen wrok en tracht zijn deel te doen. 

***

Vredewens

Vrede aan alle mensen en naties van de aarde! De vrede die de engelen aan de herders in de nacht van Kerstmis verkondigen, (Lc. 2, 14) is een diep streven van alle mensen en volkeren, vooral van hen die het ergst lijden onder het ontbreken ervan. Onder dezen, die ik in mijn gedachten en mijn gebed met mij meedraag, wil ik nogmaals herinneren aan de meer dan 250 miljoen migranten in de wereld, waarvan er 22,5 miljoen vluchteling zijn. Deze laatsten “zijn”, zoals mijn geliefde voorganger Benedictus XVI zei, “mannen en vrouwen, kinderen, jongeren en ouderen die een plaats zoeken waar zij in vrede kunnen leven”.

Om deze plaats te vinden zijn zij bereid hun leven op het spel te zetten met een reis die in de meeste gevallen lang en gevaarlijk is, moeilijkheden en lijden te ondergaan, prikkeldraadversperringen en muren te trotseren die zijn opgetrokken om hen ver van hun doel te houden.

In een geest van barmhartigheid omarmen wij al degenen die voor oorlog en honger vluchten of die op grond van discriminatie, vervolgingen, armoede of verwoesting van het milieu gedwongen zijn hun land te verlaten.
Wij zijn ons ervan bewust dat het niet voldoende is ons hart te openen voor het lijden van anderen. Er zal veel te doen zijn, alvorens onze broeders en zusters weer in vrede kunnen leven in een veilig huis. De ander opnemen vraagt om een concrete inzet, een keten van hulp en welwillendheid, een waakzame en begripvolle aandacht, een verantwoord omgaan met nieuwe complexe situaties die zich soms voegen bij andere talrijke, reeds bestaande problemen, alsook van de middelen die steeds beperkt zijn. Door de deugd van de voorzichtigheid in praktijk te brengen, zullen de bestuurders weten op te nemen, te ondersteunen, te beschermen en te integreren en praktische maatregelen te nemen “binnen de grenzen die door een juist verstaan van gemeenschappelijk welzijn zijn toegestaan, (om) dat integreren mogelijk te maken”.

Zij hebben een precieze verantwoordelijkheid jegens de eigen gemeenschappen, waarvan zij de juiste rechten en een harmonische ontwikkeling moeten garanderen om niet zoals de dwaze bouwer te zijn die de berekeningen niet goed deed en er niet in slaagde de toren af te maken die hij was beginnen te bouwen.

+
Voorgaande: 1 Januari 2018 Internationale Dag van de Vrede

1 Januari 2018 Internationale Dag van de Vrede

Door de Rooms Katholieken wordt sinds 1967 op 1 januari, aan het begin van het burgerlijke jaar en hun kerkelijke feest van Maria, ook bijzonder gebeden voor de vrede in de wereld. Elk jaar wijdt de Paus een apart schrijven aan deze wereldgebedsdag voor de vrede.

Naar aanleiding van de Wereldvredesdag verruimde de paus zijn blik tot buiten Rome:

 God gaf ons een intact en gezond 2017. Maar wij mensen hebben dat jaar te vaak en op vele manieren verspild met leugens en onrechtvaardigheden, oorlogen, maar ook kleine en grote vergrijpen tegen het leven, de waarheid, broederschap, het samenleven en de aantasting van het milieu.

Franciscus moedigde aan om in het nieuwe jaar verantwoordelijkheid op te nemen tegenover God, onze broeders en zusters, en de schepping. Hij drukte zijn grote achting uit voor ouders, leerkrachten, opvoeders en allen die proberen om kinderen en jongeren burgerzin, verbondenheid, zorg  en een ethiek van verantwoordelijkheid bij te brengen — en die hen leren oog te hebben voor de werkelijkheid die hen omringt.

Vredeboodschap op extra beveiligde Sint-Pietersplein

Primeira bênção Urbi et Orbi de Bento XVI, Vaticano, Natal de 2005, meio-dia. (Photo credit: Wikipedia)

De kersttijd is eer een van vele boodschappen. In die tijd zijn vele ogen ook gericht op de herderlijke vader van de Rooms Katholieken.

Op kerstavond had de paus tijdens de traditionele mis zich uitgesproken tegen de moderne consumptiemaatschappij en voor een sober leven.

„We moeten terug naar de basis van het leven”, zei hij.

Vrijdag in zijn kerstboodschap heeft Paus Franciscus I ook van op het balkon in het Vaticaan de mensen van over de gehele wereld toegesproken en de Urbi et orbi zegen uitgesproken in meerdere talen de wereld vrede toegewenst.

De paus riep op tot vrede in het Midden-Oosten. Precies daar waar Jezus op de wereld kwam als vleesgeworden zoon van God, gaan spanningen en geweld verder, zei het hoofd van de katholieke kerk in zijn toespraak vanaf het balkon van de Sint-Pietersbasiliek in Rome.

“Bidden wij tot de Heer dat het akkoord dat in de Verenigde Naties is gesloten zo snel mogelijk een wapenstilstand in Syrië bewerkstelligt en een einde maakt aan de extreme humanitaire toestand van zijn lijdende bevolking”,

zei de Bisschop van Rome, die ook de hoop uitsprak dat de strijdende partijen in Libië met elkaar vrede sluiten.  Even belangrijk noemde hij het dat een regering van nationale eenheid in Libië de steun van allen krijgt.

„Mogen Israëli’s en Palestijnen hun dialoog hervatten en tot een overeenkomst komen die het beide volken mogelijk maakt in harmonie samen te leven”,

aldus de paus.

De paus sprak ook de hoop uit op een vroegtijdig einde van het wapengeweld in Syrië. Hij riep de internationale gemeenschap tevens op om alles in het werk te stellen voor de beëindiging van de wreedheden in Syrië, Libië, Irak, Jemen en Afrika, en in het bijzonder de Democratische Republiek Congo, Burundi en Zuid-Soedan.

 “Mijn gedachten gaan ook naar degenen die zijn getroffen door de beestachtige terreurdaden, in het bijzonder de recente massamoorden die plaatsvonden in het Egyptische luchtruim, in Beiroet, Parijs, Bamako en Tunis.”

Hij sprak ook zijn afschuw uit over de vernietiging van het historische en culturele erfgoed in de diverse brandhaarden en gelovigen die wereldwijd worden vervolgd omwille van hun geloof:

 “Moge het Kind Jezus hun troost en kracht schenken”. 

Naar schatting 30.000 tot 40.000 mensen luisterden naar de woorden op het wegens de terroristische dreiging extra beveiligde Sint-Pietersplein. Miljoenen volgden de toespraak via televisie of internet.

+++

Related articles

• Pope Francis 'not afraid' of ISIS, won't wear bulletproof vest when he delivers Christmas Day message
• One city does not make a world
• Italy seizes 3,500 fake 'Apostolic Blessings' in Rome
• The Road Through Romans: Is Your Road God's Road?
• And It Came to Pass . . .
• Italian minister gets bullets, threats in letter signed 'Isis'

‘BESCHAMENDE WESTERSE STILTE OVER VERVOLGING VAN CHRISTENEN’

Bron: SIR

BRUSSEL (KerkNet/Kathpress) – Paus Franciscus heeft zaterdag op de feestdag van de Heilige Stefanus, de dag waarop de christelijke martelaars worden herdacht, het stilzwijgen veroordeeld over de vervolging van christenen in het Midden-Oosten, Afrika en Azië. “Laten wij bidden voor de christenen die gebukt gaan onder vervolging, vaak te midden van het stilzwijgen van zovelen”, schreef de paus zaterdag in zijn boodschap op Twitter.

Ook op het einde van zijn angelusgebed van zaterdag vroeg de paus aan de pelgrims op het Sint-Pietersplein om te bidden voor de christenen die wereldwijd worden vervolgd. Paus Franciscus had een dag eerder, op Kerstdag, de internationale gemeenschap al opgeroepen om de gruweldaden van Islamitische Staat te beëindigen.

‘Open Doors’ schat dat er momenteel wereldwijd 100 miljoen christenen worden vervolgd.

Paus waarschuwt dat de mens en milieu met elkaar verbonden zijn

Kan het helpen als een kerkvader zich uitspreekt over een wereldse zaak? Misschien wel. In ieder geval is het hoognodig om werk te maken van onze verhouding met de natuur.

De nieuwe encycliek van de paus ‘Laudato Si’ kan hopelijk diegenen van de conservatieve gelovige kant welke de opwarming van de aarde willen negeren anders doen gaan denken.

"In de ‘Zorg om de schepping’ neemt de paus een duidelijk standpunt in. Hij beklemtoont het algemeen welzijn en de zorg voor de komende generaties. Het is een holistischne mens- en wereldvisie waarbij alles met alles verbonden is. Hij heeft aandacht voor mens én milieu. De strijd tegen armoede, zorg voor de natuur en ijver voor de menselijke waardigheid gaan hand in hand. Sociale en ecologische problemen staan niet los van elkaar.
Het knelpunt ligt volgens de paus vooral in de consumptiemaatschappij die de natuurlijke rijkdommen verspilt en opgebruikt en gericht is op winstmaximalisatie.

Het is opmerkelijk dat de paus niet alleen de problematiek in al zijn aspecten benoemt maar ook alternatieve benaderingswijzen en actieterreinen aangeeft.

Oproep tot dialoog tussen de strijdende partijen in Oost-Oekraïne door paus Franciscus

Paus Franciscus maande zondag aan tot een hervatting van de dialoog tussen de strijdende partijen in Oost-Oekraïne en het staken van elke vorm van vijandigheid. Franciscus reageerde in zijn angelustoespraak op de raketaanval op de Oost-Oekraïense havenstad Marioepol.

Gisterochtend kwamen raketten neer in een woonwijk en een mark. Enkele gebouwen vlogen in brand. Er vielen twintig vielen en meer dan tachtig gewonden. President Jatsenjoek van Oekraïne riep westerse bondgenoten en de VN-veiligheidsraad op tot actie. Rusland schendt volgens hem met de aanval gemaakte afspraken en het internationaal recht. 

De paus werd vanmorgen vergezeld door een jongen en een meisje van de jongerenafdeling van de Katholieke Actie in het bisdom Rome, die vandaag haar Karavaan van de Vrede afsluit, een jaarlijkse manifestatie voor de wereldvrede.

(Kerknet)

Paus veroordeelt hoogmoed moderne mens

Paus Franciscus heeft op Allerheiligen tijdens een eucharistie op het kerkhof van Verano felle kritiek geleverd op de 'cultuur van vernietiging' van de moderne mens, die leidt tot de verwoesting van het leven, de cultuur, de waarden en de hoop.

 "De mens waant zichzelf God en vernietigt de wereld, die vandaag gebukt gaat onder een industrie van vernietiging en aanhoudend conflict." Franciscus verwees daarbij op het grootste kerkhof van Rome ook naar het bombardement van deze stad in 1943.

"De mens speelt heerser van de wereld. Maar wie moet het gelag betalen",

vroeg de paus zich luidop af.

 "Dat zijn de armen en de kleinen, die niet enkel veraf zijn."

 Franciscus verwees naar de vluchtelingen en mensen die honger leiden en die al te vaak met onverschilligheid worden behandeld.

"Vaak wordt de indruk gewekt dat de kinderen die honger hebben en die ziek zijn er niet toe doen, alsof zijn tot een andere soort behoren. Wij leven in een wegwerpcultuur waarin kinderen, ouderen en jonge werklozen aan de kant worden geschoven, omdat zij geen winst opleveren. In grote delen van de wereld heerst de ellende. Toch schenkt de goddelijke barmhartigheid de mens de kracht om zich van de vernietiging van de wereld te bevrijden."

(Kerknet)

Lees meer > Autumn traditions for 2014 – 5 People, souls and saints in the news

Goede mensen en verborgen christenen

Lenin (Photo credit: Wikipedia)

Over de gehele wereld kan men wel goede mensen vinden die er toch verschillende godsdiensten op navolgen.

In de landen waar men houdt aan het economisch systeem dat gebaseerd is op het idee van eindeloze groei houdt men er graag aan vast dat die landen waar men niet aan de mantra houdt van ‘meer, meer, meer’ of waar men er aan houdt om alles te delen met elkaar, dat daar geen plaats zou zijn voor een Christendom.

Op 29 juni gaf de paus in Il Messaggero, een lokaal dagblad van Rome een interview, waarin hij voor sommige mensen andermaal straffe uitspraken deed. In dat interview wordt de paus onder de neus gewreven dat hij “zoals Lenin spreekt”. Daarop antwoordt Jorge Bergoglio het volgende.

“Ik kan alleen maar zeggen dat de communisten onze vlag hebben gestolen. De vlag van de armen is christelijk. De armoede staat centraal in het Evangelie. Nemen we Mattheüs 25, die de procedure aangeeft op basis waarvan we zullen beoordeeld worden: "Ik was hongerig, dorstig, in de gevangenis, ziek, naakt." Of kijk naar de zaligsprekingen[1], een andere vlag. De communisten zeggen dat dit alles communistisch is. Ja, oké, twintig eeuwen later [kunnen ze dat beweren]. Dus, wanneer je met hen spreekt, dan kan je hen zeggen: "maar jullie zijn eigenlijk christenen.”

Al eerdere had de paus in La Stampa gezegd dat hij in zijn leven al veel marxisten ontmoet had

“die goede mensen waren”.

English: Cardinal Jorge M. Bergoglio SJ, Archbishop of Buenos Aires, celebrating mass at the XX Exposición del Libro Católico (20th Catholic Book Fair), in Buenos Aires, Argentina. Español: Cardenal Jorge M. Bergoglio SJ, Arzobispo de Buenos Aires, celebrando misa en la XX Exposición del Libro Católico, en Buenos Aires, Argentina. (Photo credit: Wikipedia)

Franciscus mag dan wel fel tekeer gaan tegen de uitwassen van het kapitalisme: speculatie op voedsel, de absolute autonomie van de financiële markten, de schandalige hoge bonussen en lonen van CEO’s, de kloof tussen rijk en arm, het winstbejag, enz. en zelfs verder gaan dan dat, maar hij wil en kan zeker niet aanschouwd worden als een aanhanger van het communisme of Marxisme.

De marxistische ideologie is volgens hem verkeerd en bovendien zal je in zijn doctrine niets terugvinden over strijd of over klassen, laat staan over klassenstrijd.

Hij gelooft niet in de werking van de vrije markt (de onzichtbare hand) en de zogeheten trickle-down-theorie waarbij voordelen voor de rijken - zoals belastingsvermindering - uiteindelijk ten goede komen aan de armen.

Het is een totaal verkeerde opvatting om telkens te denken dat zij die tegen de ongelijkheid zijn en dat als oorzaak zien van alle sociale wantoestanden, communisten zouden zijn.

Deze onverwacht meer vernieuwende en rechtzettende paus geeft duidelijk aan dat wij moeten doorstoten naar de “structurele oorzaken van armoede”. Het komt er op aan dat wij als westerlingen bewust zijn van hoe wij met mensen, hun mogelijkheden, hun leefomstandigheden en dergelijke omgaan. Ook al mag men roepen dat er een economische crisis is moeten wij naar menswaardige oplossingen zoeken. Ook de paus wil dat wij naar zulk een menswaardige oplossingen zoekene. Hij verwerpt niet alleen de loonmatiging en de bezuinigingspolitiek, de paus bepleit structurele oplossingen:

 “welvaartprojecten die bepaalde dringende behoeften voldoen, moeten beschouwd worden als louter tijdelijke antwoorden”.

Prioritair voor hem zijn de werkloosheid en de kloof tussen rijk en arm.

Het is een onverholen kritiek op de neoliberale koers die gemeengoed geworden is bij de politieke elite. In rechtse kringen beschouwt men de uitspraken van de paus Franciscus als oubollig en radicaal. Maar het is natuurlijk ver gekomen als zelfs de sociale leer van de kerk al radicaal overkomt.  

+

Vindt ook om te lezen:

1. Vrijheid van mens en centrale plaats in ons wereld- en mensbeeld
2. Marx, het Volk, Religie, Christendom en verwrongen ideeën
3. Kuddedier doet liever wat het niet mag
4. Hoe de rijken de wereld regeren
5. Virussen van onze maatschappij
6. Wat betreft Waar ELKE mens recht op heeft
7. Stichters van de Nieuwe Wereld en Godsdienstvrijheid
8. God meester van goed en kwaad

Katholieke kerk moet niet ‘papocentrisch’ zijn

Jan De Volder en Olivier Lins maakten, exclusief voor KerkNet en zijn Franstalige tegenhanger InfoCatho.be, een interview met Andrea Riccardi.

Op maandag 21 oktober 2013 was Andrea Riccardi de eerste spreker van het nieuwe seizoen van de ‘Grandes Conférences Catholiques’ in Brussel.

 Het thema van zijn lezing luide: ‘Christendom en globalisering’.

Riccardi is in ons land vooral bekend als stichter van de Gemeenschap van Sant’Egidio, die ook in België dynamische groepen kent in onder meerAntwerpen, Luik en Brussel. Historicus Riccardi, sinds kort emeritus van de Universiteit van Rome, is ook een eminent kenner van de geschiedenis van de katholieke Kerk, het pausdom en de religieuze geschiedenis van het Middellandse Zeegebied. Hij publiceerde zonet een boek over de nieuwe paus, ‘La Sorpresa di Papa Francesco’ (De verrassing van Paus Franciscus).

In het interview zegt Riccardi dat de de curie wat van haar pluimen heeft gelaten. Het niveau van het personeel is niet meer wat het ooit geweest is en dat de paus beseft dat de curiemedewerkers

‘oude stijl’ bijna niet meer bestaan.

De paus spreekt niet veel talen, alleen Spaans en Italiaans, een beetje Duits. Bij de paus is er een sterke Italiaanse component: het belang van defamilie, het Piemontese dialect, de grootmoeder, ... Bergoglio is opgegroeid in die mengvorm van dat Italiaans-Spaanse klimaat.

De grote verrassing van paus Franciscus werd maar mogelijk door die andere grote verrassing, het verzaken aan het pausschap van Benedictus XVI?

“Dat was een grote schok. In Rome was het voor velen een traumatiserende ervaring. Velen

Pope Benedictus XVI at a private audience (january,20 - 2006) (Photo credit: Wikipedia)

waren er ook niet mee opgezet. Maar in historisch perspectief moeten we zeggen dat dit

een nederige en vooruitziende daad was. Het heeft de verandering mogelijk gemaakt. Paus

Ratzinger had begrepen dat zijn energie om dingen in beweging te zetten was opgebruikt.”

“Sommigen hebben dat ontslag toegejuicht om de verkeerde redenen, als een verzwakking

van het pausschap. De katholieke kerk moet niet ‘papocentrisch’zijn maar in een

geglobaliseerde wereld heeft het pausschap een grote waarde. Het pontificaat van

Benedictus XVI moet bestudeerd worden: het is meer dan een parenthese geweest tussen

het grandiose pontificaat van Wojtyla en het sympathieke begin van paus Franciscus. Ik denk

wel dat het gebaar van nederigheid dat Benedictus XVI gesteld heeft op grote sympathie en

waardering heeft kunnen rekenen, ook daar waar men hem vroeger niet goed had

begrepen.”

Paus Franciscus neemt vaak het woord ‘revolutie’ in de mond. Is dat niet te straf?

“Dat behoort tot de woordenschat van een bepaalde generatie. Het toont bij hem een grote

wil en bewustzijn dat we de wereld moeten veranderen. In Argentinië ontpopte hij zich al tot

een grote criticus van het wilde kapitalisme. Hij is een man die de wereld wil veranderen,

maar op een andere manier dan politici dat zouden doen.”

Volgens Riccardi moet de hervorming van de Romeinse curie meer gaan dan om het samenvoegen

van enkele afdelingen. Het is nodig om het personeel te vormen: nu kan iedereen er komen werken, het personeel is niet geselecteerd op basis van zijn competenties. Er zijn bijvoorbeeld geen toelatingsproeven, niet voor de clerici maar ook niet voor de leken. Rome moet herdacht worden, want Rome functioneert niet meer zoals het zou moeten.”

“Ik heb al vaker gezegd dat de Heilige Stoel, de Romeinse curie niet te vergelijken is met een internationale oorganisatie, zoals dat wel eens vaker wordt gezegd. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat wie er werkt ook een pastorale taak heeft in de stad, dat het geen wereldje op zichzelf is. Paus Bergoglio geeft vaak het voorbeeld van kardinaal Agostino Casaroli, die als staatssecretaris toch gewoon doorging met zijn pastorale werk in de gevangenissen van Rome. Dat is bijzonder nodig.”

Dat de Romeinse curie ‘te Italiaans’ zou zijn klopt niet met de veranderingen die de jongste decennia plaatsgrepen. 

"Mijn standpunt terzake is niet bepaald door het feit dat ik zelf een Italiaan ben. Maar wel door het inzicht dat de internationalisering van het personeel van de Curie ook niet altijd zo’n gelukkige zaak is geweest. Het is niet zo eeenvoudig een Congolees, een Amerikaan, een Italiaan en een Koreaan samen te brengen op een bureau en hen dan te laten samenwerken, als ze ook geen gemeenschappelijk religieuze en menselijke taal ontwikkelen.

Voor mij is het van vitaal belang dat de mensen van de curie een band hebben met de kerk van Rome. En Rome is vandaag allang niet meer exclusief Italiaans, het is ook een stad met heel veel migranten. Maar dat de voertaal er Italiaans is en moet zijn, staat voor mij als een paal boven water. De Heilige Stoel is verbonden met de lokale Kerk van Rome, het is niet zomaar een Internationale Organisatie te vergelijken met het Wereldvoedselagentschap FAO dat ook in Rome zetelt.

Het probleem vandaag is niet zozeer de internationalisering of de centralisering, maar wel de vraag hoezeer de curie voor een visie zorgt. Wat is bijvoorbeeld de visie van de curie op Irak? Het belangrijkste is dat de curie ademt met wereldwijde longen, een globale visie ontwikkelt. Daar speelt de vermindering van de kwaliteit van het personeel wel een grote rol. Vroeger nodigde men de groten van de kerk uit naar Rome. Denk aan de Franse

kardinalen Roger Etchegaray, Paul Poupard of Eugène Tisserant, dat waren kleppers.”

“De globalisering is dé realiteit van onze tijd. Die heeft een enorme impact, waarmee ook het christendom zich moet confronteren. Nieuwe horizonten openen zich, er is de snelheid van de communicatie, de migratiestromen, ... Dat alles heeft een effect op onze identiteit.

We kunnen niet meer louter denken als ‘Italianen’ of ‘Belgen’. Ook de rol van de grote steden neemt toe in de globalisering. Hoe verhoudt het christendom zich met die stedelijke realiteit?”

Hoe ziet u de toekomst van het christendom in Europa?

“Wij zijn te bang geweest voor de secularisering. Na het Concilie heeft men de kerk willen

bouwen als een perfecte gemeenschap, niet als volk van God. Van een preconciliairclericalisme is men geëvolueerd naar een nieuw soort clericalisme, waarin de priesters de mensen uitlegden hoe ze een christelijke gemeenschap moesten vormen. Zo was er bijvoorbeeld weinig eerbied voor de devotie van het volk. Men wilde een ‘perfect kerkje’ vormen. Maar men is vergeten de mensen te gaan opzoeken. Wanneer de mensen het moeilijk hadden, was er plots geen priester meer te bekennen.”

Paus Franciscus wil duidelijk een nieuw missionaire elan brengen...“... daarbij is het evident dat hij op weerstand stuit. Die weerstand komt niet alleen uit traditionalistische hoek. Er is een nog grotere weerstand, die van de luiheid. Er is een grote weigering om uit de parochies, de structuren, de in stellingen te treden. De paus vraagt om de deuren te openen en naar buiten te gaan.”

In het grote Azië vormen de christenen een kleine minderheid, maar ook in traditioneel christelijke gebieden is dat hoe langer hoe meer het geval.

“De kerk mag een minderheid zijn, maar geen getto.

Er is maar één manier om missionair te zijn voor de kerk: het evangelie communiceren, de solidariteit met de armen en de dialoog met de anderen: die drie zaken gaan hand in hand.

Dialoog, want de kerk kan niet leven van conflicten alleen. Wanneer ze een politieke ofculturele strijd aangaat , verliest ze altijd ook iets, namelijk een deel van haar attractieve kracht. Men moet oppassen om niet overal in de contramine te gaan. Natuurlijk moet ze haar waarden in herinnering brengen, en af en toe moet men ook een gevecht aangaan.

Maar laat men er goed over nadenken, welke en wanneer. Want wanneer het gevecht wordt verloren, volgt de berusting. Of het idee dat de wereld slecht is. Maar de wereld is slecht noch goed. Maar het is onze wereld.”

Volgens Riccardi moet de hervorming van de Romeinse curie meer gaan dan om het samenvoegen

van enkele afdelingen. Het is nodig om het personeel te vormen: nu kan iedereen er komen werken, het personeel is niet geselecteerd op basis van zijn competenties. Er zijn bijvoorbeeld geen toelatingsproeven, niet voor de clerici maar ook niet voor de leken. Rome moet herdacht worden, want Rome functioneert niet meer zoals het zou moeten.”

“Ik heb al vaker gezegd dat de Heilige Stoel, de Romeinse curie niet te vergelijken is met een internationale organisatie, zoals dat wel eens vaker wordt gezegd. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat wie er werkt ook een pastorale taak heeft in de stad, dat het geen wereldje op zichzelf is. Paus Bergoglio geeft vaak het voorbeeld van kardinaal Agostino Casaroli, die als staatssecretaris toch gewoon doorging met zijn pastorale werk in de gevangenissen van Rome. Dat is bijzonder nodig.”

Dat de Romeinse curie ‘te Italiaans’ zou zijn klopt niet met de veranderingen die de jongste decennia plaatsgrepen. 

"Mijn standpunt terzake is niet bepaald door het feit dat ik zelf een Italiaan ben. Maar wel door het inzicht dat de internationalisering van het personeel van de Curie ook niet altijd zo’n gelukkige zaak is geweest. Het is niet zo eenvoudig een Congolees, een Amerikaan, een Italiaan en een Koreaan samen te brengen op een bureau en hen dan te laten samenwerken, als ze ook geen gemeenschappelijk religieuze en menselijke taal ontwikkelen.

Voor mij is het van vitaal belang dat de mensen van de curie een band hebben met de kerk van Rome. En Rome is vandaag allang niet meer exclusief Italiaans, het is ook een stad met heel veel migranten. Maar dat de voertaal er Italiaans is en moet zijn, staat voor mij als een paal boven water. De Heilige Stoel is verbonden met de lokale Kerk van Rome, het is niet zomaar een Internationale Organisatie te vergelijken met het Wereldvoedselagentschap FAO dat ook in Rome zetelt.

Het probleem vandaag is niet zozeer de internationalisering of de centralisering, maar wel de vraag hoezeer de curie voor een visie zorgt. Wat is bijvoorbeeld de visie van de curie op Irak? Het belangrijkste is dat de curie ademt met wereldwijde longen, een globale visie ontwikkelt. Daar speelt de vermindering van de kwaliteit van het personeel wel een grote rol. Vroeger nodigde men de groten van de kerk uit naar Rome. Denk aan de Franse kardinalen Roger Etchegaray, Paul Poupard of Eugène Tisserant, dat waren kleppers.”

“De globalisering is dé realiteit van onze tijd. Die heeft een enorme impact, waarmee ook het christendom zich moet confronteren. Nieuwe horizonten openen zich, er is de snelheid van de communicatie, de migratiestromen, ... Dat alles heeft een effect op onze identiteit.

We kunnen niet meer louter denken als ‘Italianen’ of ‘Belgen’. Ook de rol van de grote steden neemt toe in de globalisering. Hoe verhoudt het christendom zich met die stedelijke realiteit?”

Hoe ziet u de toekomst van het christendom in Europa?

“Wij zijn te bang geweest voor de secularisering. Na het Concilie heeft men de kerk willen

bouwen als een perfecte gemeenschap, niet als volk van God. Van een preconciliairclericalisme is men geëvolueerd naar een nieuw soort clericalisme, waarin de priesters de mensen uitlegden hoe ze een christelijke gemeenschap moesten vormen. Zo was er bijvoorbeeld weinig eerbied voor de devotie van het volk. Men wilde een ‘perfect kerkje’ vormen. Maar men is vergeten de mensen te gaan opzoeken. Wanneer de mensen het moeilijk hadden, was er plots geen priester meer te bekennen.”

Paus Franciscus wil duidelijk een nieuw missionaire elan brengen...“... daarbij is het evident dat hij op weerstand stuit. Die weerstand komt niet alleen uit traditionalistische hoek. Er is een nog grotere weerstand, die van de luiheid. Er is een grote weigering om uit de parochies, de structuren, de in stellingen te treden. De paus vraagt om de deuren te openen en naar buiten te gaan.”

In het grote Azië vormen de christenen een kleine minderheid, maar ook in traditioneel christelijke gebieden is dat hoe langer hoe meer het geval.

“De kerk mag een minderheid zijn, maar geen getto.

Er is maar één manier om missionair te zijn voor de kerk: het evangelie communiceren, de solidariteit met de armen en de dialoog met de anderen: die drie zaken gaan hand in hand.

Dialoog, want de kerk kan niet leven van conflicten alleen. Wanneer ze een politieke ofculturele strijd aangaat , verliest ze altijd ook iets, namelijk een deel van haar attractieve kracht. Men moet oppassen om niet overal in de contramine te gaan. Natuurlijk moet ze haar waarden in herinnering brengen, en af en toe moet men ook een gevecht aangaan.

Maar laat men er goed over nadenken, welke en wanneer. Want wanneer het gevecht wordt verloren, volgt de berusting. Of het idee dat de wereld slecht is. Maar de wereld is slecht noch goed. Maar het is onze wereld.”

Paus die verandering wil

Deze paus lijkt veel te willen veranderen zegt Andrea Riccard

“Het zou hem tekort doen als je dat zou reduceren tot enkele structurele hervormingen. De raad van acht kardinalen moet niet alleen de curiehervorming doorvoeren, hij moet ook raadgeven bij het bestuur van de wereldkerk. De echte nieuwigheid is een paus die niet ‘vaticanocentrisch’ denkt. Hij komt van het andere eind van de wereld, en is een paus van de periferie, die gelooft in de waarde van de kerk in de periferie. Voor hem moeten de paus en de curie niet in het centrum staan, maar ten dienste staan van de grote periferiën. De echte knoop is dan de communio tussen Rome en de wereldkerk.”

“Voorts heeft de curie wat van haar pluimen gelaten. Het niveau van het personeel is niet meer wat het ooit geweest is. In het interview met de journalisten op terugweg van Rio de Janeiro zei de paus voorts dat de curiemedewerkers ‘oude stijl’ bijna niet meer bestaan:

diegenen die stil, gedegen en toegewijd hun werk deden op de achtergrond.”

“De paus heeft de hofhouding de lepra van het pausdom genoemd. Sommigen vinden dat een onverantwoorde uitspraak. Maar ik denk niet dat de paus onverantwoordelijk is: hij heeft de eerste zes maanden getoond dat hij beslist is en toch voorzichtig. Hij heeft een rangorde gerespecteerd: eerst spreken tot het volk over God en het evangelie. En de mensen staan aan zijn kant: dat hebben we gezien in Rio, dat zien we hier alle dagen in Rome.”  

Wereld Jongerendagen - Wees geen schijnchristenen

Paus Franciscus bemoedigde de jongeren om Christus en zijn Woord in hun leven binnen te laten om het daar te laten groeien en tot bloei te laten komen.

Ongelofelijk dat men nog 3 miljoen jongeren kan warm maken om zich mijlen te verplaatsen om voor het geloof samen te komen en om de paus te zien op de Wereldjongerendagen.

World Youth Day 2002 (Photo credit: ern)

Zaterdagavond heben vanuit allerlei windstreken jongeren zich verenigd gevoeld op het strand van Copacabana, Rio, Brazilië, en hebben samen met de paus deelgenomen aan een indrukwekkende avondwake waarin getuigenissen, gebed, stilte en muziek en dans elkaar afwisselden. Centraal stond de figuur van Sint-Franciscus van Assisi. Vooraf nam Franciscus ruim de tijd om gelovigen te groeten, kinderen en zieken te zegenen en geschenken in ontvangst te nemen. Vanuit Vlaanderen woonden tweehonderd jongeren de avondwake bij.

De paus sprak de jongeren rechtstreeks aan en ging met hen in dialoog. Hij daagde hen uit om zich zoals de heilige Franciscus ten dienste te stellen van de Kerk en steeds sterker op Christus te gelijken.

 “Lieve jongeren, de Kerk heeft jullie nodig. Ieder van jullie is geroepen. Wij kunnen wat leren uit wat hier de laatste dagen is gebeurd. Het is waar dat de slotviering van het Campus Fidei (Veld van het Geloof’) noodgedwongen moest verlegd worden. Wil God ons daarmee niet zeggen dat het veld van het geloof geen geografische plaats is, maar dat wij dat zelf zijn?”

 “Wees geen schijnchristenen, maar probeer authentieke christenen te zijn.”

 Hij maakte de vergelijking met het voetbal, waar spelers vaak moeten trainen.

 “Christus biedt ons meer dan het wereldkampioenschap voetbal. Hij biedt de kans op een vruchtbaar en gelukkig leven en een toekomst die leidt tot het eeuwige leven. Maar hij vraagt training om in vorm te blijven en ons geloof te belijden. Het vereist gebed, sacramenten en dienst aan de naasten. Laten wij dat samen herhalen.”

‘Bouw mee aan de kerk en aan een betere wereld’

Related articles

• VIDEO: Pope urges youth to share faith in Brazil finale
• Pope Francis Shares Hope and Love in Brazil [Video]
• Next World Youth Day in Krakow, Poland in 2016: pope
• World Youth Day 2016 will be in Krakow, Poland
• Next World Youth Day in Krakow, Poland in 2016
• Pope Francis: Who Am I to Judge Gay Priests?
• Pope Francis: Who Am I to Judge Gay Priests?
• Pope Draws 3 Million in Rio for Final World Youth Day Mass
• Millions of youths celebrate Vigil with Pope Francis | ROME REPORTS TV News Agency
• Next World Youth Day in Krakow in 2016

Nieuwe Pause wenst kordaat optreden tegen seksueel misbruik door geestelijken

Paus Franciscus (76) wil dat de Rooms-Katholieke kerk kordaat optreedt om een einde te maken aan seksueel misbruik van kinderen door priesters en om ervoor te zorgen dat de daders eerlijk worden berecht. Dat heeft het Vaticaan vrijdag meegedeeld.

‘De strijd tegen seksueel misbruik in de kerk is belangrijk voor de kerk en haar geloofwaardigheid', zei paus Franciscus. Vrijdag had hij een ontmoeting met aartsbisschop Gerhard Müller, die aan het hoofd staat van de Congregatie voor de Geloofsleer en waakt over seksueel misbruik in de kerk.
Dit was de eerste openbare verklaring van de Argentijnse paus over de schandalen van misbruik in de kerk. Hij zei verder dat de maatregelen worden voortgezet die al waren genomen door zijn voorganger Benedictus.

Latijns Amerika bestijgt de troon in Vatikaan

Kardinaal Joseph Ratzinger (Paus Benedictus XVI 2005-2013) - Foto Janusz Stachoń  (Photo credit: Wikipedia)

Nadat Benedictus XVI zijn onrustige acht jaar pausdom vorige maand sloot, hoeft hij niet meer op te kijjken naar de ontberingen van het werk, de katholieke kerk moest uit kijken naar een nieuwe leider. Ratzinger werd de eerste paus in 598 jaar die ontslag nam. De 115 kardinalen die jonger zijn dan 80 en die in aanmerking komen om te stemmen kozen hun nieuwe leider na twee dagen hun stem uitbrengen.
Gisteren, woensdag 13 maart 2013, om 5 minuten over zeven kwam witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel, waar veel ogen van de wereld naartoe keken. Een uur later kwam de oudste diaken, Jean-Louis Tauran,  "Abemus Papam" zeggen.
Op de vijfde stemming kozen genoeg kardinalen voor een man die de taken van de gepensioneerde paus Ratzinger kon over nemen. De jezuïet Jorge Mario Bergoglio van Argentinië, de aartsbisschop van Buenos Aires, nam de plicht op zich en naar mijn mening was het de eerste van de hedendaagse pausen die vroeg de mensen om te bidden voor zijn op te nemen taken.

Kardinaal Jorge M. Bergoglio SJ, Aartsbischop van Buenos Aires  (Photo credit: Wikipedia)

Vanuit de Latijnse wereld, die een paar jaar geleden nog als te opstandig werd beschouwd werd nu eindelijk toch een vorm van erkenning van die enorm groeiende regio gegeven, door af te stappen van de keuze voor een Europeaan. Deze man is zich bewust van de armoede van dat zuidelijk deel van de wereld en als zodanig is zijn keuze van de naam Franciscus een mooi gebaar dat ook al een idee geeft van het programma dat deze kardinaal als paus wil gaan voeren. De naam Franciscus doet namelijk denken aan de heilige van Assisi en zijn inzet voor de armen. Het is al meer dan 500 jaar geleden dat de eerste evangelisatie in de Latijnse Nieuwe Wereld plaatsgreep, en het werd hoog tijd dat de rooms-katholieke kerk de wereld liet zien dat het echt een wereld kerk is en niet een Italiaans bastion. Ook moest her er van komen dat men erkenning zou geven aan de leiders van die zuidelijke streken.
Paus Franciscus I, de 266e paus van de Rooms-Katholieke Kerk, is zes en zeventig jaar en werd geboren uit Italiaanse allochtone ouders. Hij groeide op in de Argentijnse hoofdstad, behaalde zijn doctoraat in Duitsland, en vroeger is er wel wat over hem gepraat toen hij onder het dictatoriaal regime bleef voort werken en er niet echt tegen streed. Hij vond echter dat hij meer kon verwezenlijken voor de verstotenen indien hij zich niet openlijk tegen de regering verzette. Naar verluidt kwam hij in de tweede lijn toen Benedictus XVI werd verkozen. Hij werd geboren in Buenos Aires, in 1936. Hij is de eerste van wat oude pausen de Nieuwe Wereld noemen.
President Obama was een van de eerste wereld leiders om Franciscus te feliciteren in een bericht dat de nederige wortels van de paus en de Nieuwe Wereld achtergrond benadrukt."Als kampioen van de armen en de meest kwetsbaren onder ons, draagt ​​hij de boodschap van liefde en mededogen die de wereld heeft geïnspireerd voor meer dan 2000 jaar - dat dat we in elkaar het gezicht van God mogen zien,"  zei Obama in een bericht vrijgegeven door het Witte Huis."Als de eerste paus uit Amerika," voegde de president toe, "spreekt zijn selectie ook tot de kracht en vitaliteit van een regio die steeds meer vormgeeft aan onze wereld, en samen met miljoenen Latijns-Amerikanen, van in de Verenigde Staten, delen wij de vreugde van deze historische dag. "




Volgens Kardinaal Danneels treedt een zeer bekwaam man aan. Hij vergelijkt hem met Johannes XXIII, wiens prachtige vernieuwende werk totaal vernietigd is geworden door de latere pausen. Toen bracht die man op latere leeftijd een omwenteling teweeg in de Kerk met een ongelooflijke verjonging. Misschien ziet Danneels in hoe de laatste pausen de Kerk meer naar een ondergang gebracht hebben en hoe zij nu hoognodig aan heropbouw toe is.

De laatste maanden hebben we kunnen zien dat sommigen een machtsstrijd voerden in het Vaticaan en de laatste jaren kreeg de katholieke kerk een heleboel schandalen aan te pakken. Paus Johannes Paulus en Benedictus waren er in geslaagd om de conservatieve lijn voort te zetten en meer macht te krijgen naar de top. De Romeinse Curie heeft behoefte aan een schone lei en hervorming, het hanteren van de crisis omtrent seksueel misbruik en het opruimen van de Vaticaanse bank.
 De Rooms-Katholieke Kerk als de kerk in het algemeen heeft behoefte aan leidinggevende mensen die de de problemen van de kerk op dit moment inzien en neem de moeite nemen om dichter bij de mensen en hun huidige problemen te komen.

+

Een Engelstalige versie / A English version:

Latin America enters Vatican top

++

Interessant om te lezen:

1. The Disastrous Influence of Pope Benedict XVI
   At the age of eighty-five and increasingly infirm, he surely deserves a rest. But as far as his record goes, he can’t leave office a moment too soon. His lengthy tenure at the Vatican, which included more than twenty years as the Catholic Church’s chief theological enforcer before he became Pope, in 2005, has been little short of disastrous. By setting its face against the modern world in general, and by dragging its feet in response to one of the worst scandals since the Reformation, Benedict’s Vatican has called the Church’s future into question, needlessly alienating countless people around the world who were brought up in its teachings.
2. Amy Davidson: We Have a New Pope: Cardinal Bergoglio Is Pope Francis
3. Kardinaal Danneels: "Paus moet kerk heropbouwen"
4. Argentijnse kardinaal Jorge Bergoglio is paus Franciscus I (DM) + foto's een video
5. Argentijnse kardinaal Jorge Bergoglio is paus Franciscus I  (HLN)
6. Wat weten we over de nieuwe paus?
7. Had nieuwe paus banden met Argentijnse junta?
   Na de verkiezing van kardinaal Jorge Bergoglio tot paus worden vragen gesteld bij zijn betrokkenheid bij de dictatuur van Jorge Videla in Argentinië. De nieuwe paus was overste van de jezuïetenorde toen de kerk in het land Videla steunde en opriep tot patriottisme. De Argentijnse journalist Horacio Verbitsky beweert zelfs dat Bergoglio persoonlijk de hand had in de verdwijning van twee linkse tegenstanders van het regime.
   De katholieke kerk en paus Franciscus werden eerder al beschuldigd van schuldig verzuim en erger tijdens de junta die Argentinië tussen 1976 en 1983 in een ijzeren greep hield met ontvoeringen en moorden.
8. 13 weetjes over paus Franciscus 
   Hoewel hij als een conservatief gezien wordt, liet hij toch al kritiek horen op priesters die weigeren baby's van ongehuwde moeders te dopen.

+++

 

Related articles

• Habemus papam de las Pampas
• Pope Francis has complex past