Kerkdienst in openlucht tijdens vakantie

Vervolg van: Nederlandse kerken willen te veel risico nemen 

Vakantie mag een leuke tijd zijn van gezellig samen zijn. Maar het mag zeker geen tijd zijn dat wij God terzijde schuiven.

Wij moeten er van bewust zijn dat het samenkomen om met elkaar het Woord van God te bestuderen en samen de symbolen te gebruiken, zeer belangrijk is. Wij mogen zeker het vergaderen niet nalaten.

In het voorgaande artikel haalden wij al aan hoe meerdere Nederlandse dominees er op staan om de erediensten toch te laten door gaan zodat de mensen elke zondag een dienst kunnen bijwonen. Zij willen de mensen de indruk geven dat zij hun zondagsplicht niet kunnen vervullen als zij niet in een kerkgebouw of nu niet in een openluchtdienst zouden kunnen komen.

Niet alle vakantiegangers kunnen dit jaar in het buitenland naar een Nederlandse kerkdienst in een kerk. Reden voor O&S Vakanties om diensten in de openlucht te beleggen.

 „Predikanten moesten er even aan wennen.”

Het is een vast onderdeel van de beleving van de vakantie: het O&S concept, stelt Wim Snoek, directeur van O&S Vakanties. Parkleiding en recreatieteam zijn aanwezig en op zondag worden er kerkdiensten belegd. Normaliter in een kerk in de omgeving van het vakantiepark. Door de gevolgen van corona gaat dit jaar alles een beetje anders.

Snoek:

 „Door de coronacrisis ging er aanvankelijk een streep door de diensten die we beleggen. Jammer, want de kerkdiensten zijn een wezenlijk onderdeel van ons concept. Het gebeurt vaak genoeg dat vakantiegangers tijdens een wandeling over de preek napraten. Mensen uit verschillende kerkgenootschappen zitten onder dezelfde verkondiging. Kerkmuren vallen al snel weg.”

 De afgelopen brachten die Nederlandse predikanten toch meerdere mensen dicht bij elkaar, terwijl zulks volledig wordt afgeraden en men oproept om slecht in kleine bubbles zijn persoonlijke contacten te behouden en daar niet buiten te gaan.

Dat de Nederlanders zulke richtlijnen van de plaatselijke autoriteiten en van de virologen negeren roept bij ons toch vele vragen op. Wat is voor hen belangrijker en aanschouwen zij dat zij sterker kunnen zijn en dat zij de verspreidingsmogelijkheden van dit virus de baas kunnen zijn?!

Snoek onderzocht wat er dan wel mogelijk was.

„Omdat we toch kerkdiensten wilden beleggen, zijn we in gesprek gegaan met diverse partijen. Denk aan de plaatselijke VVV of de burgemeester. Zo kwamen we op een aantal locaties tot openluchtkerkdiensten. Vakantiegangers, veelal gezinnen, namen zondag hun eigen stoel mee naar het grasveld. De predikant heeft een microfoon en geluidsbox. Zo klonk zondag in het Franse Vallorcine en Flaine en het Duitse Nieheim toch het Woord van God. Omdat de dienst buiten is, en de kerkgangers op voldoende afstand van elkaar zitten, wordt er ook gezongen.”

Predikanten, afkomstig uit diverse kerken van de achterban, moesten wel even wennen aan de nieuwe opzet, stelt Snoek.

 „Voor hen was het ook wat ongewoon. Maar toch was het vertrouwd en eerbiedig.”

Voor die Nederlanders mocht zo een buitendienst iets nieuws zijn. Wij organiseren al jaren onze diensten in de buitenlucht als het weer dit toe laat. Maar om dit nu te doen en meerdere mensen dicht bij elkaar te brengen is totaal onverantwoord.

Ds. K. Hak, predikant van de hervormde gemeente in Lienden, zag zijn buitendienst als een positieve ervaring.

 „Vooraf is het best spannend hoe gaat het verlopen. Samenzang en geluid, hoe gaat dat? Maar het is meegevallen doordat we tussen de gebouwen zaten; daar bleef het geluid goed hangen. Buiten heeft ook iets moois, ik moest denken aan de Heere Jezus, Die ook veel buiten was met onderwijs geven. Een verwijzing naar de natuur is makkelijker te maken.”

Ook ds. R. W. Mulder, predikant van de hersteld hervormde gemeente te Montfoort, hield in Flaine een preek in de openlucht.

 „Gezien wat er kan en mag op dit moment in verband met de coronaregels is het erg meegevallen. Er was een goede geluidsinstallatie, zodat iedereen het goed kon horen. Ik moest terugdenken aan de zendingsdag in Harskamp, jaren geleden, die ook in de openlucht werd gehouden.”

Sing-out

In Oostenrijk vond op zondagmiddag en woensdagavond een sing-out plaats. Snoek:

 „Het was altijd een sing-in, maar nu het buiten is, noemen we het een sing-out. Op een parkeerplaats zaten de gasten op veilige afstand van elkaar. Er waren muziekinstrumenten bij en er werd heerlijk in de buitenlucht gezongen.”

Nederlandse kerken willen te veel risico nemen

Ofwel beseffen de Nederlandse kerkleiders de ernst van deze coronapandemie niet ofwel zijn ze 'oerdom' ofwel is hun winstbejag naar collectegeld hoger dan het willen behoeden van hun schapen voor het coronavirus.

De coronamaatregelen vragen van kerken creativiteit en een flexibele inslag. Hier in België en Groot-Brittannië hebben de Christadelphians er wijselijk voor gekozen hun diensten via het internet voor hun gelovigen algemeen ter beschikking te stellen. Normaal wordt er al elke zondag een dienst doorgezonden via het net, maar nu zijn er meerdere diensten beschikbaar en kunnen uit meerdere plaatsen mensen connecteren.

Maar in Nederland wil men volstrekt blijven samen komen in vele gemeenten, waarbij de afstand en bescherming met monddoekje of mondkapje niet wordt gerespecteerd. Het houden van openluchtdiensten is volgens enkele dominees voor de (na)- zomerperiode een prachtig alternatief voor het bijwonen van een zondagsdienst. Zij willen dat men de gemeente zo veel als mogelijk is laat samenkomen.

Normaal brengen wij tijdens de zomerse dagen onze diensten ook in openlucht, maar nu met deze pandemie hebben wij verkozen zelfs geen mensen samen te brengen in openlucht wanneer dit effectief niet echt noodzakelijk is. Er kunnen andere voorzieningen getroffen worden om een dienst bij te wonen dan samen te komen in levende lijve.

Wij geven toe dat er dan een heerlijke zweem van ontspanning rond deze diensten mag hangen. Zowel zonneschijn als regen brengen een eigen charme met zich mee.

Wij geven ook toe dat zulk een openlucht diensten mensen mogen aantrekken. Hun nieuwsgierigheid mag geprikkeld worden en zo doen wij dan ook aan openbare prediking. Ook gaat er rondom van alles gaande en zo kan het geheel ook wel eens een glimlach oproepen.

De voorstanders van een openluchtdienst nu zeggen:

De nood wordt een deugd, we blijken laagdrempeliger dan ooit. Alle ruimte voor zoekers, toeristen, nieuwsgierige wandelaars. Geen opgavesysteem, iedereen kan zo aanschuiven.

Michel van Heijningen, voorganger in de hervormde gemeenten van Dorkwerd en Wijnjewoude en afgevaardigde naar de generale synode van de Protestantse kerk in Nederland, schrijft in het Reformatorisch Dagblad een artikel op persoonlijke titel, waarbij hij stelt:

 Begin juli was ik als campingpastor op camping Walsdorf in Luxemburg. We hielden, uiteraard met de daar geldende afspraken, de diensten met honderden mensen op een veld. Uit de reacties van veel campinggasten bleek dit een unieke ervaring. „Waarom uniek?” vroeg ik me af. „Wat hier kan, kan in Nederland toch ook?” Een van de kampeerders vertelde me dat hij een brief naar ‘zijn’ kerkenraad had gestuurd met het verzoek om openluchtdiensten. Maar bij de eerstvolgende vergadering werd deze brief niet besproken omdat er al te veel op de agenda stond. Dan rijst onwillekeurig de vraag: wat is er voor een kerkenraad belangrijker dan de voortgang van de eredienst? Het lukt me niet op deze vraag een zinnig antwoord te vinden.

> Lees verder: Kerken, organiseer openluchtdiensten

+

Vervolg: Kerkdienst in openlucht tijdens vakantie