Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #3 Groeiende beweging uit Joodse sekte De Weg

In de eerste eeuw kwamen er meer en meer mensen bij de groep die de Joodse leermeester Jeshua (Jezus Christus) wilden volgen. Geleidelijk aan groeide de Joodse sekte De Weg uit tot een groepering met over verscheidene streken meerdere verspreide groepen.

Het stak echter de ogen uit van de Joden dat er in die beweging niet-joden zaten. Daarom kwamen er meer en meer synagogen welke hun gebedshuis sloten voor leden van die als Joodse sekte gekende beweging.

Erger werd het in de daarop volgende eeuwen wanneer de volgers van de Christus zich als christenen apart gingen definiëren. De Joden met de Romeinen verzetten zich tegen die beweging en durfden zelfs zo ver te gaan om hen te liquideren. Hierdoor vonden vele volgers van Jeshua, of 'christenen' zich genoodzaakt om zo veel mogelijk in de schaduw te blijven en zich niet kenbaar te maken als "volger van Jeshua" (of volger van Jezus). Het navolgen van Jezus was een levensbedreigende zaak geworden.

Jezus had hier ook voor gewaarschuwd dat de keuze om hem te volgen moeilijkheden kon teweegbrengen. Hij wees eveneens ook op het gevaar van het zwaard dat zou optreden tegen hen die voor hem kozen.

De Joden die Jezus wensten te volgen hadden onderling het eerst ook moeilijk met niet-joden die zich bij hen wilden aansluiten, maar uiteindelijk stemden zij er in toe en gingen zelfs ook akkoord dat die niet-joden of de goyim zich niet aan de Joodse wetten moesten onderwerpen. Als Messias belijdende Joden werden die Joden later ook wel als Messiaanse Joden aanschouwd, terwijl de niet-joden als christenen werden benoemd. Samen vormden zij dan leden van de christenheid.

In de 4° eeuw kwam er in de christenheid echter een enorme scheuring waarbij het christendom ontstond en de ware volgers van Jeshua (of Jeshuaisten) het onderspit moesten delven voor diegenen die met de Romeinse keizer Constantijn de Grote het op een akkoord gooiden om hun leermeester Jeshua zijn naam te veranderen in Issou of Jesus, wat "Heil Zeus" betekend, en hem met die Zeus gelijk te stellen, eerst als een tweedelige godheid en in latere jaren als een Drie-eenheid, welk in het Niceense akkoord werd onderschreven.

Deze breuk tussen aanhangers van die Romeinse overeenkomst, met de leer van de Drie-Eenheid, en diegenen die wensten getrouw te zijn aan de leringen van Jeshua of Jezus Christus zoals de Joodse leermeester nu meer gekend geraakte.

Uit de teksten van de heilige Schrift kunnen wij opmaken dat er verdeeldheid zou komen en dat valse leermeesters en valse profeten zouden opstaan om de  mensen te misleiden en terug van God weg te trekken.
Door de eeuwen heen kwamen nog meerdere scheuringen waarvan de reformatorische de meest gekende is en het protestantisme teweeg bracht.

Zo kan men stellen dat uit de groepering van de Weg enkel de getrouwen aan de ware leer van Jeshua  zouden moeten erkend worden als ware volgers van Jezus. In de protestantse zo wel als in de katholieke Kerk kunnen wij de meerderheid vinden die zich niet aan de God van Jezus houden, maar Jezus zelf tot hun god gemaakt hebben.

Volgens de Schrift zou er naar het einde der tijden een kentering komen en zouden meerderen opstaan om de Waarheid te prediken. Wij zijn nu in zulk een tijd gekomen waar er meer Waarheidspredikers optreden en mensen trachten duidelijk te maken hoe de vork in de steel zit.

+

 Volgende

Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #4 Openbare prediking en Wederdopers

+

In deze reeks

1. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #1 Geestelijke ondersteuning
2. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #2 Christenheid tegenover christendom 
3. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #3 Groeiende beweging uit Joodse sekte De Weg 
4. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #4 Openbare prediking en Wederdopers 
5. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #5 Volgers van een godheid Jezus of navolgers van de ware Jezus
6. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #6 Volgers van de ware Jezus zijn volgers van Jeshua of Jeshuaisten

Heeft Bijbel voor de mens van vandaag nog betekenis

Voor de Parsja Dewariem 5776 vroeg het NIK zich af of de Bijbel voor de mens van vandaag, die leeft in een wereld van revoluties, automatisering en atoombewapening nog betekenis kan hebben.

In het verre verleden hielden heel wat mensen vast aan de bijbel die zelfs een invloed had op het taal gebruik. Heel wat zegswijzen kwamen uit de Heilige Schrift.

De Bijbel is steeds een belangrijke bron van inspiratie geweest voor het religieuze denken en heeft een diepgaande invloed gehad op de culturele ontwikkeling in Europa, Amerika en het Nabije Oosten. Niettemin lijkt de Bijbel voor velen niet veel meer te zijn dan een achtenswaardige stem uit het verleden.

Twee honderd jaar geleden mag het dan een veel ter hand genomen boek geweest zijn, nu nemen nog maar weinig mensen de tijd om er in te lezen.  Niet veel mensen zijn er nog in geïnteresseerd en hebben geen behoefte meer om nog een persoonlijke relatie aan te gaan met een onzichtbaar Wezen dat voor velen zo onbegrijpbaar lijkt te zijn.

Maar die onbegrijpbaarheid komt echter doordat de meeste mensen zich laten leiden door menselijke doctrines, waarbij zij volstrekt willen vasthouden aan de drie-eenheid.Dit maakt veel van de teksten zo gecompliceerd en wat tegenstrijdig. Indien de mensen die Drie-eenheidsgedachte maar eens durfden opzij te schuiven zouden zij veel vlugger tot een beter inzicht komen en makkelijker al die oude teksten begrijpen.

De mensen moeten beseffen dat de Bijbel het Opperwezen als een persoonlijke God beschrijft, die over de natuur heerst en de menselijke geschiedenis stuurt. Het Opperwezen wordt niet slechts als eerste oorzaak van al het zijnde gezien, die in een ver verleden de wereld schiep maar Zich sindsdien uit Zijn schepping terug zou hebben getrokken en het universum aan zijn wetmatig lot zou hebben overgelaten.

Dat Dit Overmachtig Subliem Wezen alles in de hand zou hebben stoort veel mensen, maar doet hen ook vragen stellen waarom dan wel bepaald slechte dingen gebeuren. Men stelt zich dan vragen bij die relatie van dat Supperwezen.

 De Schepper van hemel en aarde blijft betrokken bij de mensheid en Zijn relatie tot de mens blijft van persoonlijke aard. Het Opperwezen kent Zijn onderdanen en wil door hen gekend worden.
De verhouding tussen God en mens wordt in de Bijbel beschreven in ethische categorieën: op de mens wordt een ethisch beroep gedaan.

Volgens het NIK is het een Ich-du relatie, die de mens niettemin vrijlaat in zijn keuzes en hem een grote individuele verantwoordelijkheid toekent, samengevat in het ethisch monotheïsme van het jodendom. Maar die Ik-Jij verhouding gaat nog verder in de goyim generaties en treft ook de niet Joden die keuzes zullen moeten maken.

Elk van ons moet beseffen dat wij in evenbeeld naar God zijn geschapen en een geweten ingeplant hebben gekregen. Elkeen heeft een natuurlijk instinct dat een besef van goed en kwaad voor legt. Daarin moet elk wezen zijn keuze bepalen en uitzoeken welke richting hij of zij uit wil gaan.

De Bijbel is een oevolutionair boek: een belangrijk thema vormt de bevrijding van de mens van incestueuze gebondenheid aan bloed en bodem, van het onderworpen zijn aan afgoderij en slavernij. Het hoofdthema vormt Imitatio Dei, het wandelen in de voetsporen van God en het opgaan in Zijn eigenschappen. Het mens- en wereldbeeld wordt bepaald door het begrip verheffing, waarin alle onderdelen van de schepping worden betrokken.

De Bijbel is zo uniek omdat daarin Gods `denken; centraal staat.
De Bijbel is een buitenwerelds gegeven, dat niet naar de maatstaven van religies, die ontstaan zijn vanuit enig cultureel volksbewustzijn, beoordeeld kan worden.
De Bijbel ontmoette in de loop der eeuwen de grote wereldculturen, die `man-made’, materialistisch of intellectualistisch van aard waren. Vandaar dat de Bijbel altijd in confrontatie trad met de verschillende oude beschavingen.

Lees hier verder meer over in: Dewariem/Deuteronomium – De invloed van de bijbel op de beschaving

Related articles

• Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters | Broeders in Christus
• Gods vergeten Woord 11 Schepping 3 Andere ontstaansverhalen
• Voor het maken van een grote reis
• Trust God
• Scripture Of The Day - August 22

London school teaches three-year-old ultra-Orthodox Jewish children 'the non-Jews' are 'evil'

In a time were so much is done in Europe to have an intercultural exchange and to avoid discrimination between the many groups residing in our regions, in a North London Kindergarten the British three-year-olds have been told "the non-Jews" are “evil”.

We can not ignore the horror which was done to the Jewish race but to teach about the holocaust to toddlers is going very far and touching a subject they cannot comprehend.

At the Beis Rochel boys’ school in north London.

A whistle-blower, who wished to remain anonymous, has shown The Independent a worksheet given to boys aged three and four at the school. In it, children were asked to complete questions related to the holiday of 21 Kislev, observed by Satmer Jews as the day its founder and holy Rebbe, Rabbi Yoel Teitelbaum, escaped the Nazis.

The document refers to Nazis only as “goyim” – a term for non-Jews some people argue is offensive.

Emily Green, who used to teach at the same Beis Rochel girls’ secondary school, now chairs the Gesher EU organisation which supports ultra-Orthodox Jews who want to leave the community.

"It's not uncommon to be taught non-Jewish people are evil in ultra-Orthodox Jewish schools. It is part of the prayers, teaching, their whole ethos,”

she said.
Describing it as a form of “indoctrination”, Ms Green added:

“Psychologically, you become so afraid of the world out there after being taught how dangerous and bad and evil non-Jews are, that it makes it harder to leave.”

A member of the Hasidic Jewish Community of Stamford Hill

> Three-year-old ultra-Orthodox Jewish children told 'the non-Jews' are 'evil' in worksheet produced by London school