Themadag 'Hoop voor een biddende kerk'

De op zaterdag 13 juni geplande studiedag van de  George Whitfield Stichting kon niet doorgaan wegens te weinig aandacht, maar op Zaterdag 21 november kon de themadag 'Hoop voor een biddende kerk' toch door gaan.
De George Whitefield Stichting (GWS) is in 1994 in het leven geroepen door een zestal personen uit diverse Nederlandse kerken. Het belangrijkste motief hiervoor was hun wens om de rijke en actuele lessen die de puriteinen en opwekkingspredikers hen hebben nagelaten, toe te willen passen op onze eigen tijd. De stichting heeft voor haar naam gekozen omdat de evangelist en opwekkingsprediker George Whitefield (1714-1770) een van de belangrijkste verbindende schakels is geweest tussen de puriteinen in de 16e en 17e eeuw en de grote opwekkingen in de 18e en 19e eeuw.Het was George Whitefield die in 1739, in een tijd van geestelijk en moreel verval een radicale prediking begon te brengen van het Evangelie van bekering en wedergeboorte.

Gebed voor opwekking vroeger en nu. Het thema werd ´s morgens uitgewerkt in een tweetal lezingen door ds. Michael Gorsira, baptistenpredikant te Delfzijl, en ds. Aart Bloemendal, hervormd predikant te Groot-Ammers.

"Naar mijn idee gaan er heftige tijden aanbreken in kerk en maatschappij en worden de gevaren zo groot dat alleen de kracht van God zelf daar tegen opgewassen is. In een crisis kunnen we alleen staande blijven in de kracht van God. Wil de kracht van God een plek hebben in ons leven dan is gebed onontbeerlijk," stelt Jeroen J.M. Bol uit Alphen aan de Rijn, voorzitter van de George Whitfield Stichting.

Bidden getuigt van bijbelse nuchterheid, lezen we bij de apostel Petrus: Het einde van alle dingen is nabijgekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter opdat gij kunt bidden. (1 Petrus 4:1).En het volhardende gebed is een overduidelijke opdracht van de Here Jezus zelf (Lucas18:1). De keerzijde treffen we aan in Jacobus 4:2: Gij hebt niets omdat gij niet bidt. Waarom wordt er in zoveel kerken dan maar zo weinig gebeden? Kan het ook anders? En hoe dan? Bij deze belangrijke vragen willenden men deze themadag met elkaar stilstaan.

Nederland is volgens Bol een land waar activisme doorgaans de boventoon voert. "Wanneer we een probleem hebben in Nederland, dan doen we er wat aan. Zo zijn Nederlanders, alles is op te lossen. Die tendens is er ook vaak in de kerken. Maar iets als levensheiliging kan je niet zelf realiseren, dat is Gods werk. En je komt in je leven in stormen terecht die niet zelf op te lossen zijn. Laten we gaan beseffen dat we het echt van God te verwachten hebben en dan is gebed de juiste weg. Er wordt helaas te weinig gebeden terwijl God zelf juist gebeden wil zijn."

Wat meespeelt is volgens Jeroen Bol de aanwezigheid van moedeloosheid die vaak wordt gevonden in de levens van mensen. "Er gaat zoveel mis in deze tijd. Je hoeft het journaal maar aan te zetten en je hebt alleen maar slecht nieuws. Natuurrampen, familiedrama's, politieke conflicten, oorlogen en ga zo maar door. Het idee dat je daar 'tegen aan moet gaan bidden' is natuurlijk niet voor iedereen even comfortabel. Maar we behoren veel dingen in profetisch perspectief zien. Zo geeft de Bijbel zicht op wat er gaat gebeuren voor de wederkomst van Jezus Christus. Dat zijn niet altijd even leuke dingen, zoals vervolging en verdrukking – kijk naar Israël. Maar dat profetische zicht – tussen alle ellende door – biedt hoop en troost. Wat ons kan helpen is dat we meer gaan beseffen dat ons gebed ook op de lange termijn gericht moet zijn. God heeft zelf immers ook een lange adem."

"In de tijd van de puriteinen werd er in de periode voor 1740 tientallen jaren gebeden voor opwekking. Deze mensen bleven met volharding bidden, ondanks dat er ook in die tijd veel reden tot moedeloosheid was. Maar uiteindelijk – na jaren van volhardend bidden – is de enorme opwekking  (the Great Awakening) gekomen. De puriteinen pleitten in verwachting op de beloften die God zelf in Zijn Woord heeft gegeven. Ook wij moeten gaan pleiten op de beloften in Gods Woord, al kan dat soms moeilijk zijn. We leven in een tijd waarin alles snel gaat, en alles snel moet. Om nu tien jaar – misschien wel zonder direct zichtbaar resultaat – te bidden voor een herleving in Nederland, of in onze eigen kerk, dat stelt ons geloof op de proef. Het idee dat God mensen nu direct wil geven wat mensen denken  nodig te hebben leeft steeds meer in kerken. Dat is denk ik het gevolg van onze consumptiemaatschappij.  Maar zo reduceren we het Evangelie en gaat onze lange-termijn visie voor de bijl."

Jeroen Bol: "In het boek Openbaring zien we dat op schalen de gebeden van de heiligen aan God worden aangeboden. Dit zijn de gebeden van miljoenen gelovigen die door de eeuwen heen zijn gebeden. Als we dit voorbeeld zien, hoeven we niet teleurgesteld te zijn wanneer God een gebed niet snel verhoort. We moeten God trouw blijven in alle facetten van ons leven en blijven bidden voor een krachtige werking van Gods Geest. Er is hoop voor een biddende kerk." 

Roos Hazelzet schrijft: "Volharden in de gebeden is een heel Bijbels gegeven, daar voldeed de eerste Gemeente ook al aan Hand.2 :42 verwachting van onze Heer blijven houden dat Hij Zijn beloften waar maakt! Wat Zijn Liefde wil bewerken,ontzegt Hem Zijn vermogen niet.!!
Een opwekking houdt in dat alle kinderen Gods, terug keren,zich bekeren, naar de Bron, het Woord van God,
Dat Efe. 4 :4 in vervulling gaat: Een lichaam,en Een Geest.....Een Heer,Een geloof,Een doop,Een God en Vader van allen, die is boven allen en door allen en in allen.
Doordat onze Heer Zelf dat gebed in alle oprechte kinderen
van Hem gaat uitwerken, immers: ,Mijn huis zal een gebedshuis zijn,zal Hij Zijn doel in en door ons bereiken."

Het wonder levend houden

In deze tijd van materialisme en secularisatie is het onze opdracht de verwondering levend te houden. Dat was maandag, tijdens de eerste dag van de Leicesterconferentie, de boodschap van Lindsay Brown.
De conferentie van het IFES in het Engelse Leicester, georganiseerd door de Britse uitgeverij The Banner of Truth, trok ongeveer 300 bezoekers uit diverse landen. Doel is, naast het levend houden van het gedachtegoed van reformatoren en puriteinen, onderlinge steun en herkenning bieden op het gebied van pastoraat en prediking.
...

Niet alleen kan een christen zich afvragen of de goede boodschap tegenover de wereld wel verdedigbaar is, het is ook mogelijk de verwondering betreffende het Evangelie kwijt te raken. „Oude gezangen en teksten tonen ons de diepe verwondering van voorgeslachten, maar onze eigen roeping tot getuige-zijn in de wereld lijkt soms verlamd te raken.”

Vooral voor predikanten is het nodig stil te staan bij de eigen ervaring van de grootheid van de verlossing, stelde Brown. „Ervaren wij de Schriften als Gods stem die tot ons spreekt? Het besef van de grootheid van de Auteur maakt de boodschap belangrijk.”

...

„Luther zei dat ons volle besef van het oordeel waarvan Gods genade ons redt, ons zou doen sterven van vrees en dat het volle besef waartoe Gods genade ons redt, ons zou doen sterven van vreugde.” Het kan in deze tijd van materialisme en secularisatie moeilijk lijken om de verwondering levend te houden. „Maar waar wij voor het eerst en bij vernieuwing tot kinderen gemaakt worden, kunnen wij er ons niet aan onttrekken.”

De Schotse theoloog Sinclair Ferguson behandelde in zijn lezing het in het Evangelie gegrond zijn van de eenwording van de mens met Christus. Dit onderwerp is bij Calvijn een centraal thema. Ferguson waarschuwde ertegen om Calvijn te veel van buitenaf te bestuderen. „Alleen van binnenuit, vanuit een zien op de eenwording, eindigen we met Calvijn aan Christus’ voeten.”

> Houd het wonder levend