Showing posts with label brekenvanhetbrood. Show all posts
Showing posts with label brekenvanhetbrood. Show all posts

Wednesday 9 June 2010

Public meetings

At regular intervals, Brothers and Sisters in Christ come together in the Motorway Restaurant at Heverlee, Louvain to take the Last Dinner in memory.  For the Breaking of the Bread only baptised brothers and sisters partake , but the service can be followed by everybody who want to share this moment of worship.

Everybody has been invited to pray or to sing with us.  

We dare to ask a lot of those who want to pray with us together.  Part constituting of a church without facilities holds in that the members have to be very creatively.  One will look at the things with an other perspective.  

Those who would like to attend our meetings in Belgium must dare to overcome shyness.  Meeting on Sunday, in the afternoon, in a public place as a restaurant and a motel were we are visible for everybody, dare to sit together to pray and read in the Word of God and dare this to openly discuss, while every passersby can see us at work.

We are no closed church community, as everybody is welcome.  though I agree that the consuming of the Broken Bread and drinking of the Cup of Wine as symbols of Christ's offering, we only permit for baptised brothers and sisters.  Other drinks, like coffee or soft drinks, of course, anyone can drink with us. Coming together as a community in Christ hears to be a pleasant occupation, and that is what we try to offer to anyone who wants to come visit us.

For us, a Church is about 'Men', and it are the faithful who belong to and make the Church.  We have no church hierarchy that structures or impose and oblige this or that activity to direct to make that organization financially feasible .  

We should try to cook our own beans and our efforts mainly have been directed on the proclaiming of the Good News and our focus is on those people who come to us. Each human is important and is contemplated as an important contribution supplier or co-worker. Each family can make us part of a team together to go for one and the same goal: God praise.

Openbare Samenkomsten

Op regelmatige tijdstippen komen Broeders en Zusters in Christus in het AC te Heverlee, Leuven bij elkaar om het Laatste Avondmaal in herinnering te nemen. Aan de Memorial Service nemen enkel gedoopte
broeders en zusters deel, maar de dienst kan door iedereen beken en gevolgd worden. Voor de woorddienst kan iedereen mee zijn zeg doen. Iedereen is ook uitgenodigd om mee te bidden of te zingen.

Wij durven veel vragen van diegenen die met ons willen mee bidden. Deel uitmakend van een kerk zonder faciliteiten houdt in dat de leden zeer creatief horen te zijn. Men gaat dan de dingen bekijken van een
ander perspectief.

Diegenen die onze bijeenkomsten in België willen bijwonen moeten hun schroom durven overwinnen. Samenkomen op zondag morgen in een openbare plaats als een baanrestaurant en een motel waar wij voor iedereen zichtbaar terzijde durven zitten om samen te bidden en in het woord van God te lezen en dit openlijk durven bespreken, terwijl elke voorbij ganger ons aan het werk kan zien.

Wij zijn geen gesloten kerkgemeenschap, zo iedereen is welkom. Ik geef wel toe dat het nuttigen van het brood en drinken van de wijn als symbolen van Christus zoenoffer, wij enkel toelaten voor gedoopten. Andere drankjes, als koffie of limonades, mag iedereen natuurlijk tijdens de dienst mee drinken. En als er koekjes zijn mag iedereen deze ook lekker mee soldaat maken. Samen gemeenschap in Christus hebben hoort een
gezellige bezigheid te zijn, en dat is wat wij proberen aan te bieden voor eenieder die ons wil komen bezoeken.

Voor ons gaat een Kerk over Mensen, en zijn het de gelovigen die de Kerk uitmaken. Wij hebben geen Kerkoverheden die ons structuren opleggen en verplichten deze of gene activiteiten in te richten om die organisatie financieel haalbaar te maken.

Wij moeten zelf onze boontjes trachten te koken en onze inspanningen zijn hoofdzakelijk gericht op het verkondigen van de Blijde Boodschap en onze aandacht gaat uit naar die mensen die ons willen komen
opzoeken. Elk gezin is belangrijk en wordt aanschouwd als een belangrijke bijdrageleverancier of medewerker. elke familie kan bij ons deel uit maken van een team dat samen wil gaan voor één en het zelfde doel: God loven en prijzen.

Engelse uitnodiging / English invitation > Public meetings

Tuesday 1 December 2009

Volharden in het Avondmaal regelmatig vieren

"Het allereerste wat je leest over de nieuw gevormde gemeente te Jeruzalem is 'En zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden.' Dat staat in Handelingen 2:42. Het avondmaal is dus kennelijk één van de vier essentiële pijlers, waardoor een gemeente groeit; niet overaccentueren, niet weglaten, maar wel daarin volharden," zegt Jaap de Keijzer. De Keijzer is oudste van een evangelische gemeente De Schakel in Bergen op Zoom.
....
Het vieren van het Avondmaal, één maal in de x aantal maanden, doet geen recht aan het bijbels gegeven van 'volharden'. Als we de christenen van het prille begin als model nemen, dan lezen we dat zij dat dagelijks deden gekoppeld aan of plaats vindend tijdens hun liefdemaaltijden; in ieder geval op de eerste dag van de week, zie bijvoorbeeld Handelingen 20."

Ben Kok (joods-chr. pastor) zegt hier op: Het onderwijs der apostelen, wat zou dat geweest zijn?
12 Joodse mannen, die van Yehsua Zelf en door de Heilige Geest geleerd waren?
Ze vierden Pesach , shabbath etc. en hun brood breken was gewoon samen eten, het als Yeshua bij de Emmausgangers.
Joden beginnen de maaltijd met het breken van brood en het uitspreken van een zegen (baracha)
Elke shabbathviering start met brood en wijn! En Yeshua geeft het breken van brood en drinken van wijn, m.n. bij de seider maaltijd met Pesach de betekenis van Zijn vlees en bloed, symboliek van Zijn offer voor ons, Hij droeg onze doodstraf!
Zie Joh.6:22-59, waar Hij het wonder van de spijziging van duizenden met 5 broden en 2 vissen ook die geestelijke betekenis geeft.
De gemeente vindt dus haar kracht in het geloof in Zijn verzoenend sterven en niet in de avondmaalsviering als gebruik.
De diepe betekenis werd doorleefd in de gezamenlijke maaltijd als gelovigen, ook bij aanvang shabbath en bij de seider maaltijd in het bijzonder.
De leer der apostelen was de leer van Yeshua, het levende Woord, de levende Tora,waarvan geen jota of tittel vervalt, zie Matth. 5:17

> http://www.cip.nl/nieuwsbericht_detail.asp?id=13173

Thursday 25 June 2009

Hostie via de post

Hostie via de post
Als je hostie zegt denk je aan het "Lichaam van Christus".
Christus zou volgens vele christelijke denominaties aanwezig zijn in de tekenen van brood en wijn, de zogeheten consubstantiatieleer. Ook de rooms-katholieke avondmaalsviering, vaak aangeduid met de transsubstantiatieleer (brood en wijn veranderen in het lichaam en bloed van Christus) is velen gekend.
De Eucharistie of "broodmaaltijd" maakt onderdeel van de kerkelijke dienst.
Voor mensen die het contact met hun kerk hebben verloren, of niet langer naar de kerk kunnen gaan, maar wel de eucharistie willen vieren, is nu een mogelijkheid gecreëerd om de hostie via de post te ontvangen.

Bisschop Jonathan Blake uit Londen, van de 'open episcopale kerk', heeft een internetdienst opgezet die het "gewijde lichaam van Jezus Christus" via de post verstuurt.

Op de website van 'Post the host' staat geschreven dat de kerk steeds meer het contact met de samenleving verliest. Met name jongeren hebben steeds meer moeite om een kerk binnen te stappen. Vaak is de behoefte aan deelname aan de eucharistie er nog wel. 'Post the host' biedt dan uitkomst volgens de aanbieders. er wordt daar echter niet van uitgegaan dat de kerkelijke dienst er rond ook een belangrijk element is. Alsook is het vreemd dat ze niet het gewone brood van thuis of zuurdezembrood als mogelijk alternatief aanbieden.

De internetdienst hangt echter nog een andere filosofie aan: het lichaam van Jezus is er voor iedereen. Maar langzaam wordt het volgens hen steeds meer gereserveerd voor de 'christelijke elitie' die in de kerk komt. Blake wil hier verandering in brengen door de hostie weer aan iedereen aan te bieden. Kan men dus die kerkgangers als elite gaan beschouwen. Natuurlijk is het een privilege als men een gemeenschap in de buurt heeft waar men samen kan komen om het "Lichaam van Christus" te nuttigen.
Met de huidige internetmiddelen worden echter ook mogelijkheden aangeboden om op het internet samen dienst te houden. Ook de Christadelphians hebben zulk een 'Breaking of the Bread' on line. Dan kunnen mensen van over de gehele wereld samen dienst houden ook al zijn ze afzonderlijk elk in hun eigen omgeving (in isolatie)

De 'open episcopale kerk' verstuurd de hosties aan ongeveer 2,40 euro per stuk nadat zij gezegend zijn. De ontvanger kan op de website van de internetdienst gebeden vinden om een privé-eucharistiedienst samen te stellen. Er worden daarbij geen vragen gesteld of het wel kan dat zulk een gezegend stukje 'brood' oneerbiedig van de ene naar de ander plaats wordt gebracht.
Natuurlijk zitten de meeste kerken met het probleem dat enkel de priester of dominee het brood kan zegenen. Maar ik begrijp niet als zij werkelijk denken dat de hostie het lichaam van Christus wordt door die zegening dat zij er zo mee kunnen omgaan.

Post the host



Friday 17 April 2009

Bread and Wine

"Despite the centrality of the breaking of bread service to the life of the community, Christadelphians do not ascribe any miraculous powers or holiness to the actual bread and wine which are used.
We do not subscribe to the doctrine of transubstantiation or anything akin to it, or to any act or doctrine which would teach that the bread and wine are to be regarded as an offering to God, as though Christ himself was present or could be present in the simple elements themselves. We believe that bread and wine are external tokens of inward remembrance, and hold no special virtue or strength in themselves.

Nevertheless the simple breaking of bread ceremony is a powerful means of support for the members. The ceremony was initiated by the Lord himself on the night before his death. It occurred at passover time when the Jews were remembering their deliverance from Egypt, more than a thousand years before. As the Jews in Egypt had taken a lamb in sacrifice and put the blood as a token upon their homes, so Christ was the passover lamb for his flock and they bear the token of remembrance upon their hearts.

As Egypt had held the Israelites captive in their iron furnace of affliction, so man had been held by Sin as taskmaster and Death as oppressor. Christ had come as deliverer:

"Christ our passover is sacrificed for us." (1 Corinthians 5:7)

Moreover, Christ regarded the cup of wine used at the service as a token of the new covenant in his blood. The new covenant, the everlasting covenant, is secured by his blood, and is the covenant which brings together all the promises made to Abraham and David of old:

"This is my body which is given for you: this do in remembrance of me ... This cup is the new covenant in my blood, even that which is poured out for you." (Luke 22:19-20, R.V.)

"Let us draw near with a true heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with pure water ... let us consider one another to provoke unto love and to good works: not forsaking the assembling of ourselves together ..."
(Hebrews 10:22-25)

"Jesus the mediator of the new covenant ..." (Hebrews 12:24)

"He is the mediator of a new covenant ... that ... they that have been called may receive the promise of the eternal inheritance." (Hebrews 9:15, R.V.)

"Ye were redeemed ... with precious blood, as of a lamb without blemish and without spot, even the blood of Christ." (1 Peter 1:18-19, R.V.)

It follows that the people who share the remembrance are covenant people. This is why fellowship is precious and by its very nature exclusive, even though there is an open invitation to all men to become covenant men in the way determined by God.

There are two elements in the act of remembrance, bread and wine. Each tells its own part of the great act of redemption in Christ. The bread speaks of the victory of Christ by sharing our nature, that we might share his triumph; the wine is a token of lifegiving, complete and free, that his cup of suffering and death might become the cup of joy and salvation for us:

"Then said I (Jesus), Lo, I am come ... to do thy will, O God ... by the which will we are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all." (Hebrews 10:7-10, R.V.)

"You ... hath he reconciled in the body of his flesh through death, to present you holy and unblameable and unreproveable in his sight, if ye continue in the faith." (Colossians 1:21- 23)

"He poured out his life unto death ... he bore the sin of many, and made intercession for the transgressors." (Isaiah 53:12, N.I.V.)

"Is not the cup of thanksgiving for which we give thanks a participation in the blood of Christ?" (1 Corinthians 10:16, N.I.V.)

"Thou wast slain, and hast redeemed us to God by thy blood out of every kindred, and tongue, and people, and nation; and hast made us unto our God kings and priests: and we shall reign on the earth." (Revelation 5:9-10)

It is remarkable that remembrance can be made so deeply effective by the use of everyday things of life at the time of Jesus, namely, bread and wine. There is no elaborate ritual, no question of ministration at the authorised hands of selected men and no holy place in which it is needful to conduct the ceremony. There is no such thing as holy bread or holy wine: holiness lies in the hearts of the believers remembering God's Holy One under His gracious blessing.

The bread and wine speak of the believers themselves. They are one in Christ, and this is shown in the One Loaf (the Greek word for bread is also the word for loaf). " We being many are one loaf." As the loaf is shared among many, so Christ's unity is to be made known in them because they are his body. The One Cup pictures their one life in Christ. He is the true Vine and they are the branches. The life of the branches comes from the tree: the life of the believers comes from their life in him made effective by his death on their behalf.

So it is that the believer is part of the act of remembrance. He is one with Christ and with his brethren. Fellowship is unity.

In this way, past and present are united in the weekly breaking of bread service. It is held on the first day of the week, the day of the resurrection of the Lord from the dead, because that is the custom which the first century believers adopted:

"Upon the first day of the week, when the disciples came together to break bread ..." (Acts 20:7)

Much has been made of this service by various parts of Christendom, so that what takes place appears to bear very little resemblance to the simple, yet telling, things of which we have spoken. And there is often neglect. There is a part of the original Last Supper which appears often to be forgotten. It is an essential part; indeed, without it the rest loses its true meaning. The breaking of bread looks forward. It speaks powerfully of the future.
This is what the Lord himself said at the Last Supper:

"And when the hour was come, he sat down, and the twelve apostles with him. And he said unto them, With desire I have desired to eat this passover with you before I suffer: for I say unto you, I will not any more eat thereof, until it be fulfilled in the kingdom of God ... I will not drink of the fruit of the vine, until the kingdom of God shall come ... and I appoint unto you a kingdom, as my Father hath appointed unto me; that ye may eat and drink at my table." (Luke 22:14-30)

The apostle Paul was not present at the Last Supper. He did not learn about it from any who were there. Jesus revealed directly to him what other apostles had gained by actual experience. What then did Jesus tell Paul about the last supper? Here are Paul's words from Jesus:

"For as often as ye eat this bread, and drink this cup, ye do shew the Lord's death till he come." (1 Corinthians 11:26)

Compare the phrases from the Last Supper meal and the words of Jesus to Paul:

"Until it be fulfilled in the kingdom of God"

"Until the kingdom of God shall come ..."

"Till he come ..."

The Second Coming is the completion of the meaning of the Last Supper. Jesus said: "Until it be fulfilled in the kingdom of God".
The Bread and Wine were not simply tokens of the past, nor were they merely symbols of the present; they were prophecies of things to come. The Unity of Bread and Wine have hitherto been shown only in part. A great number of the saints are sleeping in dust and the time when all the saints will be gathered together in one place has yet to come. The Unity in Christ is now enjoyed imperfectly in our fellowship with him and with one another; the perfection is yet to come when, says the Word of God, "He will gather together in one all things in Christ" (Ephesians 1:10). That is the day of the Kingdom, the day of immortality, the day when the Shepherd will have gathered all his sheep unto himself. They will sit at his table in his Kingdom in the marriage supper of the Lamb. The Bride and the Lord will then be one for ever.

What a marvellous consummation! The sorrowful, dark night of the Last Supper, which filled the disciples with bewilderment and heaviness, will issue forth in the resplendent glory of the day of Christ.

No man who understands these things will want to be excluded in that day. The fellowship of the Kingdom will be exclusive. "Many ... will seek to enter in, and shall not be able. When once the Master of the house is risen up, and hath shut to the door ..." (Luke 13: 24-25). Today the door is open wide. Wise men will enter in. Those within will not venture outside. In their acts of fellowship they will not make contracts with that darkness which endangers their hope of life eternal. In marriage, they will marry someone who shares their faith (1 Corinthians 7: 39 and 2 Corinthians 6: 14); in business, they will not pursue the ways of ungodly and doubtful gain; in daily life, they will show that they have been with Jesus; and, in all things they will live as men of faith waiting for the return of their Lord.

There is remembrance in heaven corresponding to true remembrance on earth, and it looks forward to the day when all things shall be fulfilled:

"And a book of remembrance was written before him (God) for them that feared the Lord, and that thought upon his name. And they shall be mine, saith the Lord of hosts, in that day when I make-up my Jewels." (Malachi 3:16-17)"

--------------------------
---
Brother Harry Tennant
Fellowship
The Christadelphians - What they Believe and Preach

Monday 1 December 2008

Communie en dag des Heren

Communie is iets wat ons doet denken aan de eucharistieviering. Vandaag zijn er veel kerken in Vlaanderen waar op zondag geen eucharistieviering meer is maar slechts een woord dienst. De kerken zijn zo leeggelopen maar er zijn ook onvoldoende priesters om nog die weinige parochianen te bedienen. Ook bij ons zijn er diensten waar ter communie wordt gegaan. Deze handeling wordt meestal het “Breken van het brood” genoemd. Het is een avondmaalviering die op elke dag van de week kan gebracht worden. Hij brengt de handelingen in herinnering die Jezus heeft uitgevoerd tijdens het laatste avondmaal in een bovenvertrek te Jeruzalem, voor zijn gevangenneming en dood. Jezus heeft daar de opdracht gegeven dit te herhalen ter herinnering van zijn offergave.”Blijft dit doen tot mijn gedachtenis” zei Jezus aan zijn apostelen. “Want zo dikwijls als gij dit brood eet en deze beker drinkt; blijft gij de dood des Heren verkondigen, totdat hij gekomen is.” (1 Korinthiërs 11: 23-29, Mattheus 26:26-30; Markus 14:22-26; Lukas 22:14-20) Dus zolang dat de heer nog niet terug gekomen is moeten wij dit offermaal in herinnering brengen.

Er is niet bepaald geworden welke dag dit zou moeten plaats grijpen? In de eerste eeuw gebeurde dit meestal na de sabbat op de eerste dag van de week, de zondag dus. (Handelingen 20:7) Nu is het wel zo dat de meeste mensen zondags vrij zijn en dit daarvoor de meest ideale dag lijkt te zijn om samen te komen en in groep God te loven en te eren. De zaterdag of sabbat kan hiervoor ook gebruikt worden maar dit hoeft niet noodzakelijk zo te zijn. Dit hangt eigenlijk ook af van het eigen aanvoelen.

“De een oordeelt dat de ene dag belangrijker is dan de andere; een ander oordeelt dat de ene dag gelijk is aan alle andere; een ieder zij volledig overtuigd in zijn eigen geest. Wie de dag onderhoudt, onderhoudt die voor Jehovah. En wie eet, eet voor Jehovah, want hij brengt dank aan God; en wie niet eet, eet niet voor Jehovah, en toch brengt hij dank aan God. Niemand van ons leeft in feite alleen met betrekking tot zichzelf, en niemand sterft alleen met betrekking tot zichzelf; want indien wij leven, dan leven wij voor Jehovah, en ook indien wij sterven, dan sterven wij voor Jehovah. Derhalve behoren wij of wij nu leven of sterven, Jehovah toe. Want hiertoe is Christus gestorven en weer tot leven gekomen, opdat hij Heer over zowel de doden als de levenden zou zijn”. (Romeinen 14:5-9)

Het komt er op aan in de loop van een dag een moment uit te kiezen om tijd vrij te maken voor God. Als wij een hele week gewerkt hebben kan er een dag vrij gemaakt worden om tot rust te komen en de maker van al het gene rondom ons te bedanken. Over de gehele wereld kunnen de Christadelphians de dienst invullen naar eigen goeddunken, zodat ze van ecclesia tot ecclesia, zoals onze kerkgemeenschappen worden genoemd, verschillend kunnen zijn. Het is zelfs zo dat in één kerkgemeenschap de dienst verschillend kan verlopen naargelang de behoeften van de dag. Algemeen kunnen wij wel stellen dat indien Jezus zijn avondmaal herdacht wordt er een woord dienst is en het eucharistisch gedeelte. In het woord gedeelte nemen wij de Bijbel ter hand en lezen daar delen uit die wij voor die dag ter bezinning gebruiken. Normaal wordt er ook een Bijbelleesplan gevolgd, maar hier kan dus gerust van afgeweken worden, nar de behoefte van de gelegenheid. Voor mensen die vertrouwd zijn met de Bijbel hebben wij een rooster waarmee u de gehele Bijbel in een jaar leest (Oude Testament eenmaal, Nieuwe Testament tweemaal). Dit is het rooster dat we zelf gebruiken. Het kost u ongeveer een half uur per dag. U kunt dit rooster, in PDF formaat, hier downloaden. Naast de daglezingen brengen wij onze persoonlijke gebeden naar voor en halen wij gebeden uit de Bijbel aan, zoals bijvoorbeeld uit de Psalmen. In de kerkgemeenschap is het dan ook fijn om samen de stem te verheffen en liederen uit het hymnenboek ten gehore te brengen.

Jezus zei tot de schare in een openbare vergadering te Kapernaüm: „Voorwaar, voorwaar, ik zeg U: Indien GIJ het vlees van de Zoon des mensen niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt GIJ geen leven in UZELF. Wie zich met mijn vlees voedt en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem op de laatste dag [uit de dood] opwekken; want mijn vlees is waar voedsel en mijn bloed is ware drank. Wie zich met mijn vlees voedt en mijn bloed drinkt, blijft in eendracht met mij en ik in eendracht met hem. Evenals de levende Vader mij heeft uitgezonden en ik leef vanwege de Vader, zo ook hij die zich met mij voedt, ja ook hij zal leven vanwege mij. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet zoals toen UW voorvaders aten en toch zijn gestorven. Wie zich met dit brood voedt, zal in eeuwigheid leven.” (Johannes 6:53-59).

Wij willen graag het leven in ons hebben en Christus Jezus in ons dragen. Het nemen van de symbolen is een teken van aanvaarding van het zoenoffer van Jezus en een delen in gemeenschap van dit levend brood. Iedereen wordt daarom hiervoor vriendelijk uitgenodigd om deelgenoot te worden van de gemeenschappelijke maaltijd in herinnering van de grootste gave die ons is toegekomen.

 

> Avondmaal des Heren
> Teken van het verbond
> Sabbat of zondag
> Zondagrust of sabbatviering