Kan het helpen als een kerkvader zich uitspreekt over een wereldse zaak? Misschien wel. In ieder geval is het hoognodig om werk te maken van onze verhouding met de natuur.
De nieuwe encycliek van de paus ‘Laudato Si’ kan hopelijk diegenen van de conservatieve gelovige kant welke de opwarming van de aarde willen negeren anders doen gaan denken.
"In de ‘Zorg om de schepping’ neemt de paus een duidelijk standpunt in.
Hij beklemtoont het algemeen welzijn en de zorg voor de komende
generaties. Het is een holistischne mens- en wereldvisie waarbij alles
met alles verbonden is. Hij heeft aandacht voor mens én milieu. De
strijd tegen armoede, zorg voor de natuur en ijver voor de menselijke
waardigheid gaan hand in hand. Sociale en ecologische problemen staan
niet los van elkaar.
Het knelpunt ligt volgens de paus vooral in de consumptiemaatschappij die de
natuurlijke rijkdommen verspilt en opgebruikt en gericht is op
winstmaximalisatie.
Het is opmerkelijk dat de paus niet alleen de
problematiek in al zijn aspecten benoemt maar ook alternatieve
benaderingswijzen en actieterreinen aangeeft.
Looked at by Marcus Ampe from a Christian viewpoint.
De wereld bekeken vanuit een Christelijke visie door Marcus Ampe
Showing posts with label milieu. Show all posts
Showing posts with label milieu. Show all posts
Monday 22 June 2015
Monday 31 October 2011
Slag om waardigheid in zuivere natuur
Terwijl er in België de show met het spel "om het langst zonder een regering zitten" verder door liep werd op de straten een andere slag geleverd over de waardigheid van de mens, waarbij wij moesten opmerken dat sommigen er wel vreemde gedachten op na hielden over die waardigheid en nog grotere verontwaardiging brachten toen los Indignados als het ware een klap in het gezicht van hun gastheer gaven door onrespectvol met het gegeven goed om te springen. wij konden slechts mensonwaardige dingen vaststellen terwijl die lui juist om meer respect zaten te roepen.
In Niet winkelend tonen wij aan dat wij in een situatie zijn beland die eigenlijk een welvaartsstaat niet waardig is. Alsook tonen wij ook aan dat wij wel degelijk mogen of beter gezegd moeten verontwaardigd zijn. Maar daarbij stellen wij de vraag in welke zin wij mogen optreden. Zeker als Christenen hebben wij een bepaald vaandel hoog te dragen en moeten wij zeer hard opletten dat wij het blazoen niet beschadigen.
Het is wel degelijk zo dat als Christen wij ook niet zo maar met de pakken kunnen blijven zitten en zo maar bepaalde situaties door de vingers mogen zien. Vandaag zijn er namelijk te veel ontoelaatbare zaken aan de gang, waar wij indien wij naastenliefde willen tonen deze naastenliefde ook in daden moeten omzetten; Het gaat niet op om over naastenliefde te spreken als men geen acties onderneemt om die naasten bij te springen, te helpen en te verdedigen indien nodig.
Vandaag worden wij geconfronteerd met te veel zwakkere burgers in de maatschappij. Het is zelfs zo erg gesteld dat het Europees Parlement er bewust van is dat er stappen moeten ondernomen worden en dat het zich bereid heeft verklaard om naar de gewone burger te luisteren en om stappen te ondernemen. Hier over hebben wij op vrijdag 21 oktober mooie debatten mogen horen die niet als loze woorden mogen blijven nazinderen, maar als donderwolken moeten waters doen vloeien die vele rivieren in beweging brengen.
Een overzicht van die besprekingen en hoe wij daarop moeten ingaan kan u verder lezen op mijn persoonlijke pagina's Marcus's Space. Deze en volgende maand vergelijken wij de gedachten van voor en tegenstanders. Zo zal u volgende maand mijn verweer kunnen vinden betreft het niet akkoord gaan van professor Verhaeghe met mijn opmerking dat zeer veel van de huidige wantoestand veroorzaakt is geworden door het verlies van bepaalde normen en waarden, in het bijzonder van de Christelijke waarden. Ook al zal je merken dat ik niet akkoord zal kunnen gaan met de suprematie die het instituut Kerk voor meer dan 20 eeuwen heeft gehad, terwijl Dr.E. Herr slechts over een vijftal eeuwen dominantie van de Kerk over Europa heeft, maar waar hij toegeeft dat dit ook heel wat met de wapens in de hand gehouden is. Terwijl wij nu als Christenen het geweldloze verzet zouden moeten kunnen opbrengen om de wereld haar ogen te openen voor de vernieling die het aan het aanrichten is. Als men de voorgestelde wetenschappelijke cijfers mag geloven belooft het niet echt veel goeds voor de komende jaren. Zelfs al zouden wij nu al drastisch ingrijpen zullen wij de komende jaren nog verscheidene diersoorten zien uitsterven. Volgens verscheidene wetenschappers is de schade die de mens aan de natuur heeft aangericht reeds veel te groot om zo maar te kunnen terug draaien.
Prof.D. Lambert vraagt zich af of wij ons kunnen bevrijden van onze kwetsbaarheid waarbij technologie met de robotica de overhand lijkt te nemen in een markteconomie waar steeds minder ethiek heerst. Volgens mij zijn het in die maatschappij ook diegenen die beweren te geloven in een Schepper die er ten volle voor moeten zorgen dat de werken van die Schepper bewaart blijven en dat anderen ook kunnen zien dat men er respect voor heeft doordat men de volle waarde van die schepping erkend.
Juist doordat mensen zich niet houden aan de Wetten van de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde loopt het hier op aarde verkeerd. Maar ook doordat diegenen die geloven niet voldoende durven uitkomen voor hun geloof en voor de waarden waar zij achter willen staan.
Vele gelovigen zijn bang dat zij zouden uitgelachen worden door de anderen indien deze zouden te weten komen dat zij in God geloven. De Goddelijke warden verdedigen zou misschien aan het licht kunnen brengen waarin men gelooft en daarom durft men daar ook best niet te veel over spreken. Maar daar zouden Christenen juist voor durven moeten uitkomen.
Voor het geloof in God moet men zich niet schamen en bij dat geloof hoort ook het erkennen van Gods Schepping. Die schepping moet men dan zelf respecteren maar ook verdedigen. de natuur kan niet voor zich zelf opkomen. Zij kan wel van zich laten horen en bewijzen dat zij veel sterker is dan de mens. Maar zij kan niet opkomen voor de rechten van plant en dier. Daarom moeten zij die geloven in de Schepper van hemel en aarde Zijn Werk koesteren en blij zijn dat zij daar in mogen verblijven. Het mogen wonen in de Schepping van God vraag echter ook verantwoordelijkheid die wij moeten durven opnemen.
Wij mogen niet zoals enkele Indignados hebben gedaan onze gastheer in het gezicht slaan en zijn Schepping 'abumeren'. diegenen die het recht hebben gekregen om in Gods tuin te mogen wonen moeten deze verzorgen en als een goede huisvader moeten zij er zo goed mogelijk voor zorg dragen.
De laatste jaren twee eeuwen heeft de opgekomen industrie praktisch geen rekening gehouden met haar impact op de omgeving. Alles leek in het voordeel van de mens te vallen, doordat er tijdwinst en verhoogde productiviteit kon werden vastgesteld met verhoogde winsten. Dat winstbejag strooide veel zand in de ogen van de mensen die dachten dat alles zo maar voor niets op hun kon afkomen en een lui lekker leventje kon bezorgen.
Om hun eigen gelukzalig stekje, hun hemel op aarde te verkrijgen wilden de mensen zelfs over lijken gaan als het moest? Niets ontzag men. Maar men eiste ook van anderen dat deze alles zouden gaan opofferen om dat hoger doel van de vele materie te behalen. Er werd niet stil gestaan of die vele toegenomen materie hen wel die gelukzaligheid kon brengen als zij wilden dromen.
In hun steeds meer groeiende hebberigheid gin de mens alsmaar meer de normen vervagen en minder rekening houden met de ander. Waarom trouwens zou die ander een hinderpaal mogen zijn voor het eigen gewin? Bepaalde mensen waren er niet vies van om anderen wel in dingen te betrekken waarbij die ander heel wat schade kon toegebracht worden. Er waren er zelfs bij die voor hun eigen positie te verhogen de ander nodig hadden om ze verder te laten vallen als zij niet meer nodig waren. Bedrijfsleiders gingen er zelfs toe over dezen te belonen die er in sloegen om hoe dan ook die beoogde cijfers te behalen, ook al moesten daarvoor veel koppen rollen en veel heiligenhuisjes omvergeblazen worden.
De bom moest wel een barsten en dat is wel degelijk vlugger gebeurt dan dat zij zouden wensen. Lehmann Brothers was maar de druppel op de hete plaat en Fortis en Dexia het schaamlapje voor het bloeden.
Wij moeten de origine van de Occupy Wall Street beweging onder ogen zien en durven kijken naar de Complexe Equaliteit. Dat brengt ons ook naar de Metafoor over een generatie. Spijtig genoeg durfde diegenen die opstonden uit de nieuwe generatie ook een bloedschande meedragen? Los Indignados, zij die zo verontwaardigd zijn bleken niet verlegen te zijn om hun bereidwillige gastheer zijn eigendom vernietigd terug te overhandigen alsof er niets gebeurd was of alsof dit de normale prijs van een revolutie was.
Wie de schade in de straten van Brussel en Rome heeft aangericht zal men nog verder kunnen achterhalen door de videobeelden te analyseren en die gezichten op te sporen. Maar voor wat in de universiteitsgebouwen te Brussel gebeurde heeft men geen gezichten. Het naamloze gezicht van de schurk is het enige dat wij te zien kunnen krijgen door de beelden van de hopeloze vernietiging. Zulk een daad roept om een schreeuw: Verontwaardigd over Indignados. Als men de beelden bekijkt zegt dat al genoeg over de mentaliteit van verscheidene mensen vandaag. Men vraagt zich af hoe men er toe kan komen iemand die trachtte te helpen door onderdak te geven, zijn hebben en houden zo onrespectvol te behandelen. Alsook kan men zich afvragen welk menselijk wezen zo zijn eten en uitwerpselen durft laten rondslingeren. Zelfs een dier vervuild zijn eigen nest niet met zijn uitwerpselen, maar hier smeerden mensen het in het rond. (Waren ze zelf niet vies van hun eigen poep?) Alsook kan men zich afvragen hoe er een mens met enig gezond verstand er toe kan komen om zo veel boeken te vernietigen die in en bibliotheek opgesteld stonden om mensen met het woord geestelijk te voeden. Dat werelds geestelijk voedsel achtten zij vermoedelijk ook niet nodig en waardevol. De schade die de vernielers aanbrachten moet wel gedragen worden door de gehele gemeenschap terwijl zij zogezegd opkomen voor diegenen die de zwakkeren in de maatschappij extra belasten.
De vernielers blijken zich te bezondigen aan datgene wat zij de economische machtshebbers verwijten.
Zij die echter het goed menen en terecht in het verweer gaan tegen de uitzuiging van de mens en tegen de ontmenselijking van de maatschappij worden in een slecht daglicht gesteld. zij krijgen nu nog meer tegenwind te verwerken doordat zij ook bij de gewone burger een slechte plaats toebedeeld krijgen.
Het is juist al zo moeilijk om mensen uit hun schelp te krijgen, want velen zijn bang voor hun broodnodige job. Velen durven hun stem al niet laten horen uit angst voor represaillemaatregelen en uit angst om door de werkgever als een mogelijk gevaar voor de economische winstmarges beschouwd te worden.
Om een beeld te krijgen hoe het zo ver is kunnen komen en wat wij als Christenen hier tegen kunnen doen kan u het begin van een reeks artikelen vinden waarbij ik de sluier tracht op te lichten en met anderen verder wil kijken om oplossingen te zoeken en te vinden die de gehele gemeenschap ten goede kunnen komen met herstel en behoud van fauna en flora.
In België heerst er heel wat zichtbare verdeeldheid onder de politici, maar in het geheel van de landen die Europa uitmaken is het ook niet allemaal koek en ei. De economische crisis heeft duidelijk aangetoond dat er een zekere divisie is in Europa en dat wij ons moeten bevragen over de toestand en positie van elk land of staat afzonderlijk en over de positie die er moet ingenomen ter bescherming van al die burgers van al die landen samen. Water en lucht kan men niet aan grenzen tegen houden. Zo is er voor het natuurbehoud een algemeen beleid nodig dat de grenzen ver overschrijdt. Maar ook op economisch vlak is er gebleken dat de individuele burger door de gehele maatschappij moet beschermd worden.
Terwijl in België Verdeeldheid is bijgelegd zal Europa nog naar veel oplossingen moeten zoeken om naar een werkelijk goed leefbare gemeenschap te groeien.
Europa heeft reeds meerder decades groei in weelde mogen meemaken. Ook heeft het al vele jaren mooi gebruik mogen maken van allerlei natuurlijke bronnen. Die bronnen zijn echter niet onuitputtelijk en sommige mensen zijn er wel te slordig mee omgesprongen. Verder moeten wij vandaag een dubbele uitdaging het hoofd bieden. De laatste jaren hebben wij een vermindering van de bevolking in de rijkere gebieden gezien terwijl de bevolking erg toenam in de armere gebieden. Minder gegoeden van de economisch zwakkere landen zagen naast hun een groot stuk slagroomtaart liggen waarvan zij ook een deel wensten. Maar door de vergrijzing is die taart helemaal verzuurd en zitten wij nu met een tekort aan voeding van waarborgen, centen maar ook zien een tekort van werkelijk lichamelijk en geestelijk voedsel optreden.
Door het heen en weer slingeren tussen allerlei tegensprekende gevoelens, waarbij de gezagdragers koud en warm tegelijk bliezen en kerkinstellingen het zelf niet nauw namen met regels die zij aan hun gelovigen oplegden, zijn de burgers nu het noorden kwijt. Zij zien het dikwijls niet meer zitten en worden als citroenen uitgeperst door staat en werkgever, terwijl er huiselijke moeilijkheden zijn gekomen door het moeras van vrijheden waarin zij zo graag in gingen spelen om zo veel mogelijk genot te hebben. Die vrijgevochten libertijnse houding doet nu het water breken.
Onze maatschappij is in eigen bedje ziek geworden doordat het zichzelf en anderen heeft verwaarloosd en lichtzinnig heeft omgesprongen met in de natuur vastgelegde regels en door het veronachtzamen van regels die god hen heeft trachten duidelijk te maken over de jaren heen.
Nu is het hoogtijd geworden voor de mensheid dat zij gaat inzien dat het zo niet meer verder kan en dat zij zelf de verantwoordelijkheid moet dragen van de soep waar zij in zit.
Door de hebberige houding van verscheidene mensen kunnen vele mensen niet meer in waardigheid leven. Het is ongelofelijk als men hoort dat in België 1 op 6 kinderen in armoede leeft en dat daar zeer weinig mensen iets om geven en er zelfs niet verlegen om zijn.
Voor velen is er nu genoeg te eten al zal dat met de jaren ook zeer sterk verminderen, want als wij zo verder gaan zal er een enorm voedseltekort zijn in de wereld. Vandaag zijn er echter hier in Vlaanderen ook kinderen die reikhalzend uitkijken naar een beetje meer voedsel. Dan kan men zich vragen stellen hoe het mogelijk is dat in een welvaartsmaatschappij waarbij de technische vooruitgang voor een beter leven zou moeten zorgen voor een slechter leven heeft gezorgd voor veel mensen die nu niet meer kunnen gaan winkelen. > Niet winkelend
Welke rol hebben de politieke maar ook de kerkelijke machthebbers hier in gespeeld?
Welke rol kunnen burgers van wereldsteden maar ook van piepkleine dorpjes hierbij spelen? Kan men het gerechtvaardigd vinden dat er een stroom vloeit van Van Evere naar Occupy Antwerp? waarbij wij geconfronteerd worden met "Sense or nonsense of “Human Fragility”" of de Kwetsbare mens in het Europa van morgen #1 Colloquium terwijl er verscheidene elementen ons erg zwaar op de maag komen vallen.
Dit terwijl de hebzucht van de mens voedsel van plant en dier weggenomen heeft en deze maar meer en meer verdringt tot een niet waardigheid. waarbij zij vergeten dat door de gevolgen van de industrialisatie er al zoveel schade is aangericht met gevolgen die nu zelfs al sowieso zullen doordringen tot over vijftig jaar al zouden wij nu dadelijk ernstige maatregelen treffen om de vernietiging een halt toe te roepen. Als gelovigen moeten wij daar zeker actie ondernemen en kunnen wij niet achteloos laten gebeuren. Er zijn wel Christenen die beweren dat wij ons niet met de wereld mogen bezig houden en dat wij God moeten laten beslissen. Maar dit zo maar laten gebeuren en fatalistisch afwachten van wat God zal gaan doen brengt heel veel medeburgers in gevaar. Ook al zijn de meesten er van niet gelovig moet juist daar onze naastenliefde liggen dat wij het durven opnemen voor die zwakkeren die geen stem in het geloof hebben en geen stem in deze wereld krijgen.
Ook als christenen kunnen wij bepaalde dingen niet zo maar laten gebeuren. Ook wij moeten ijveren dat de zwakkeren de nodige bescherming genieten. Mens, dier en plant maken allemaal onderdeel uit van de Schepping die wij respectvol moeten behandelen en moeten benaderen in zachtmoedigheid en vol liefde. als gelovige hebben wij eens te meer goede redenen om deugdelijk met de natuur om te springen en te zorgen dat iedereen zuiver water en zuivere lucht kan hebben. Eveneens moeten wij anderen bewust maken van die Creatie van God de Heer. Als deelgenoten van die Schepping mogen wij niet bang zijn om die Schepper Zijn Naam en Zijn Werk kenbaar te maken en mensen er op te wijzen hoe voorzichtig wij er mee moeten omspringen.
Elk geweld tegen de schepping moeten wij aanschouwen als iets dat moet vermeden worden ten koste van allen die in die schepping moeten kunnen overleven. Geen enkel wezen zou daarin zich gehandicapt of verstoten mogen voelen.
Terwijl verontwaardigden ons misschien versteld deden staan van hun verontwaardigde ontoelaatbare daden wordt door onze maatschappij veel schade aangericht aan het innerlijke van de mens.
Eer wordt heel veel geestelijke schade aangericht tegenover de medemens de laatste jaren. Het materialisme en hebzucht heeft ook zeer veel jaloezie meegebracht en met de na-ijver is ook het ongenoegen gekomen als iemand ook maar meer aandacht zou kunnen krijgen of het maar anders en beter zou kunnen hebben dan het eigen ik.
In september zag Brussel al tegen aan Romazigeuners toeristenoverlast en werden hongerige kinderen de laan uit gestuurd. Deze bevolking was al altijd als arme drommels aanzien, maar nu kon de wereld ook bepaalde Noord Amerikanen over zulk een kam gaan schuiven. (US poverty worse than previous recessions) Ook zij konden nu voorwerp van spot worden op school zoals er hier in Vlaanderen alsmaar meer mensen belachelijk worden gemaakt en zo ver worden gedreven dat zij er toe over gaan hun eigen miserabel leventje tot een einde te brengen mits dat zij geen andere uitweg meer zien. > Onbesef van pesten op school is een groot probleem waar onze maatschappij moet tegen op zien om dat er een totaal verkeerde mentaliteit is aangebracht tijdens de opvoeding.
Terwijl in de wereld een ‘Chronisch honger voor meer dan een miljard mensen’ wordt België niet "tekort gedaan' met een Hongerwapen en faalangst met 1 op 6 kinderen die te kort hebben. Het Dexia-debacle met venijnig staartje heeft er na het Fortis drama er toe bijgedragen dat nog meer mensen hun spaarcenten in rook zagen opgaan. Hun kinderen en kleikinderen zullen nu met hen de verdere gevolgen moeten dragen van hen die die spaarders in het ootje hebben genomen en voor het bedrog beloond geworden zijn. (Wat een voorbeeld voor de jongeren en volgende generatie)
Maar onze overzeese buur is ook niet kunnen ontsnappen aan het economisch gevaar. Ook daar is er maar een pover vooruitzicht voor de kinderen.
Overal in Europa wordt het alsmaar moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Dit brengt een Droevig vooruitzicht voor jonge kinderen teweeg waarbij hun ouders weinig tijd hebben om hun kinderen de opvoeding te geven die ze nodig hebben terwijl de leerkrachten ze niet die noodzakelijke opvoeding mogen geven. zo wordt er een gehele nieuwe generatie gekweekt die geen warden en normen heeft aangeleerd alsook geen discipline wordt bijgebracht. Eveneens wordt zij gepamperd, lekker in de watjes gelegd wegens het schuldgevoel van de ouders, waarbij er nog velen van zijn die het onder elkaar niet meer kunnen bolwerken en dan maar uit elkaar gaan en de kinderen als speelbal gebruiken om hun eigen positie te versterken. Huiselijk geweld neemt dan alsmaar toe terwijl er een grotere roep is naar een tegenactie en anti-crisis .
Bij dit alles kan je nu afvragen wat u nu zou doen: Indien u nu zou sterven
Verder Engelse artikelen:
In Niet winkelend tonen wij aan dat wij in een situatie zijn beland die eigenlijk een welvaartsstaat niet waardig is. Alsook tonen wij ook aan dat wij wel degelijk mogen of beter gezegd moeten verontwaardigd zijn. Maar daarbij stellen wij de vraag in welke zin wij mogen optreden. Zeker als Christenen hebben wij een bepaald vaandel hoog te dragen en moeten wij zeer hard opletten dat wij het blazoen niet beschadigen.
Het is wel degelijk zo dat als Christen wij ook niet zo maar met de pakken kunnen blijven zitten en zo maar bepaalde situaties door de vingers mogen zien. Vandaag zijn er namelijk te veel ontoelaatbare zaken aan de gang, waar wij indien wij naastenliefde willen tonen deze naastenliefde ook in daden moeten omzetten; Het gaat niet op om over naastenliefde te spreken als men geen acties onderneemt om die naasten bij te springen, te helpen en te verdedigen indien nodig.
Vandaag worden wij geconfronteerd met te veel zwakkere burgers in de maatschappij. Het is zelfs zo erg gesteld dat het Europees Parlement er bewust van is dat er stappen moeten ondernomen worden en dat het zich bereid heeft verklaard om naar de gewone burger te luisteren en om stappen te ondernemen. Hier over hebben wij op vrijdag 21 oktober mooie debatten mogen horen die niet als loze woorden mogen blijven nazinderen, maar als donderwolken moeten waters doen vloeien die vele rivieren in beweging brengen.
Een overzicht van die besprekingen en hoe wij daarop moeten ingaan kan u verder lezen op mijn persoonlijke pagina's Marcus's Space. Deze en volgende maand vergelijken wij de gedachten van voor en tegenstanders. Zo zal u volgende maand mijn verweer kunnen vinden betreft het niet akkoord gaan van professor Verhaeghe met mijn opmerking dat zeer veel van de huidige wantoestand veroorzaakt is geworden door het verlies van bepaalde normen en waarden, in het bijzonder van de Christelijke waarden. Ook al zal je merken dat ik niet akkoord zal kunnen gaan met de suprematie die het instituut Kerk voor meer dan 20 eeuwen heeft gehad, terwijl Dr.E. Herr slechts over een vijftal eeuwen dominantie van de Kerk over Europa heeft, maar waar hij toegeeft dat dit ook heel wat met de wapens in de hand gehouden is. Terwijl wij nu als Christenen het geweldloze verzet zouden moeten kunnen opbrengen om de wereld haar ogen te openen voor de vernieling die het aan het aanrichten is. Als men de voorgestelde wetenschappelijke cijfers mag geloven belooft het niet echt veel goeds voor de komende jaren. Zelfs al zouden wij nu al drastisch ingrijpen zullen wij de komende jaren nog verscheidene diersoorten zien uitsterven. Volgens verscheidene wetenschappers is de schade die de mens aan de natuur heeft aangericht reeds veel te groot om zo maar te kunnen terug draaien.
Prof.D. Lambert vraagt zich af of wij ons kunnen bevrijden van onze kwetsbaarheid waarbij technologie met de robotica de overhand lijkt te nemen in een markteconomie waar steeds minder ethiek heerst. Volgens mij zijn het in die maatschappij ook diegenen die beweren te geloven in een Schepper die er ten volle voor moeten zorgen dat de werken van die Schepper bewaart blijven en dat anderen ook kunnen zien dat men er respect voor heeft doordat men de volle waarde van die schepping erkend.
Juist doordat mensen zich niet houden aan de Wetten van de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde loopt het hier op aarde verkeerd. Maar ook doordat diegenen die geloven niet voldoende durven uitkomen voor hun geloof en voor de waarden waar zij achter willen staan.
Vele gelovigen zijn bang dat zij zouden uitgelachen worden door de anderen indien deze zouden te weten komen dat zij in God geloven. De Goddelijke warden verdedigen zou misschien aan het licht kunnen brengen waarin men gelooft en daarom durft men daar ook best niet te veel over spreken. Maar daar zouden Christenen juist voor durven moeten uitkomen.
Voor het geloof in God moet men zich niet schamen en bij dat geloof hoort ook het erkennen van Gods Schepping. Die schepping moet men dan zelf respecteren maar ook verdedigen. de natuur kan niet voor zich zelf opkomen. Zij kan wel van zich laten horen en bewijzen dat zij veel sterker is dan de mens. Maar zij kan niet opkomen voor de rechten van plant en dier. Daarom moeten zij die geloven in de Schepper van hemel en aarde Zijn Werk koesteren en blij zijn dat zij daar in mogen verblijven. Het mogen wonen in de Schepping van God vraag echter ook verantwoordelijkheid die wij moeten durven opnemen.
Wij mogen niet zoals enkele Indignados hebben gedaan onze gastheer in het gezicht slaan en zijn Schepping 'abumeren'. diegenen die het recht hebben gekregen om in Gods tuin te mogen wonen moeten deze verzorgen en als een goede huisvader moeten zij er zo goed mogelijk voor zorg dragen.
De laatste jaren twee eeuwen heeft de opgekomen industrie praktisch geen rekening gehouden met haar impact op de omgeving. Alles leek in het voordeel van de mens te vallen, doordat er tijdwinst en verhoogde productiviteit kon werden vastgesteld met verhoogde winsten. Dat winstbejag strooide veel zand in de ogen van de mensen die dachten dat alles zo maar voor niets op hun kon afkomen en een lui lekker leventje kon bezorgen.
Om hun eigen gelukzalig stekje, hun hemel op aarde te verkrijgen wilden de mensen zelfs over lijken gaan als het moest? Niets ontzag men. Maar men eiste ook van anderen dat deze alles zouden gaan opofferen om dat hoger doel van de vele materie te behalen. Er werd niet stil gestaan of die vele toegenomen materie hen wel die gelukzaligheid kon brengen als zij wilden dromen.
In hun steeds meer groeiende hebberigheid gin de mens alsmaar meer de normen vervagen en minder rekening houden met de ander. Waarom trouwens zou die ander een hinderpaal mogen zijn voor het eigen gewin? Bepaalde mensen waren er niet vies van om anderen wel in dingen te betrekken waarbij die ander heel wat schade kon toegebracht worden. Er waren er zelfs bij die voor hun eigen positie te verhogen de ander nodig hadden om ze verder te laten vallen als zij niet meer nodig waren. Bedrijfsleiders gingen er zelfs toe over dezen te belonen die er in sloegen om hoe dan ook die beoogde cijfers te behalen, ook al moesten daarvoor veel koppen rollen en veel heiligenhuisjes omvergeblazen worden.
De bom moest wel een barsten en dat is wel degelijk vlugger gebeurt dan dat zij zouden wensen. Lehmann Brothers was maar de druppel op de hete plaat en Fortis en Dexia het schaamlapje voor het bloeden.
Wij moeten de origine van de Occupy Wall Street beweging onder ogen zien en durven kijken naar de Complexe Equaliteit. Dat brengt ons ook naar de Metafoor over een generatie. Spijtig genoeg durfde diegenen die opstonden uit de nieuwe generatie ook een bloedschande meedragen? Los Indignados, zij die zo verontwaardigd zijn bleken niet verlegen te zijn om hun bereidwillige gastheer zijn eigendom vernietigd terug te overhandigen alsof er niets gebeurd was of alsof dit de normale prijs van een revolutie was.
Wie de schade in de straten van Brussel en Rome heeft aangericht zal men nog verder kunnen achterhalen door de videobeelden te analyseren en die gezichten op te sporen. Maar voor wat in de universiteitsgebouwen te Brussel gebeurde heeft men geen gezichten. Het naamloze gezicht van de schurk is het enige dat wij te zien kunnen krijgen door de beelden van de hopeloze vernietiging. Zulk een daad roept om een schreeuw: Verontwaardigd over Indignados. Als men de beelden bekijkt zegt dat al genoeg over de mentaliteit van verscheidene mensen vandaag. Men vraagt zich af hoe men er toe kan komen iemand die trachtte te helpen door onderdak te geven, zijn hebben en houden zo onrespectvol te behandelen. Alsook kan men zich afvragen welk menselijk wezen zo zijn eten en uitwerpselen durft laten rondslingeren. Zelfs een dier vervuild zijn eigen nest niet met zijn uitwerpselen, maar hier smeerden mensen het in het rond. (Waren ze zelf niet vies van hun eigen poep?) Alsook kan men zich afvragen hoe er een mens met enig gezond verstand er toe kan komen om zo veel boeken te vernietigen die in en bibliotheek opgesteld stonden om mensen met het woord geestelijk te voeden. Dat werelds geestelijk voedsel achtten zij vermoedelijk ook niet nodig en waardevol. De schade die de vernielers aanbrachten moet wel gedragen worden door de gehele gemeenschap terwijl zij zogezegd opkomen voor diegenen die de zwakkeren in de maatschappij extra belasten.
De vernielers blijken zich te bezondigen aan datgene wat zij de economische machtshebbers verwijten.
Zij die echter het goed menen en terecht in het verweer gaan tegen de uitzuiging van de mens en tegen de ontmenselijking van de maatschappij worden in een slecht daglicht gesteld. zij krijgen nu nog meer tegenwind te verwerken doordat zij ook bij de gewone burger een slechte plaats toebedeeld krijgen.
Het is juist al zo moeilijk om mensen uit hun schelp te krijgen, want velen zijn bang voor hun broodnodige job. Velen durven hun stem al niet laten horen uit angst voor represaillemaatregelen en uit angst om door de werkgever als een mogelijk gevaar voor de economische winstmarges beschouwd te worden.
Om een beeld te krijgen hoe het zo ver is kunnen komen en wat wij als Christenen hier tegen kunnen doen kan u het begin van een reeks artikelen vinden waarbij ik de sluier tracht op te lichten en met anderen verder wil kijken om oplossingen te zoeken en te vinden die de gehele gemeenschap ten goede kunnen komen met herstel en behoud van fauna en flora.
In België heerst er heel wat zichtbare verdeeldheid onder de politici, maar in het geheel van de landen die Europa uitmaken is het ook niet allemaal koek en ei. De economische crisis heeft duidelijk aangetoond dat er een zekere divisie is in Europa en dat wij ons moeten bevragen over de toestand en positie van elk land of staat afzonderlijk en over de positie die er moet ingenomen ter bescherming van al die burgers van al die landen samen. Water en lucht kan men niet aan grenzen tegen houden. Zo is er voor het natuurbehoud een algemeen beleid nodig dat de grenzen ver overschrijdt. Maar ook op economisch vlak is er gebleken dat de individuele burger door de gehele maatschappij moet beschermd worden.
Terwijl in België Verdeeldheid is bijgelegd zal Europa nog naar veel oplossingen moeten zoeken om naar een werkelijk goed leefbare gemeenschap te groeien.
Europa heeft reeds meerder decades groei in weelde mogen meemaken. Ook heeft het al vele jaren mooi gebruik mogen maken van allerlei natuurlijke bronnen. Die bronnen zijn echter niet onuitputtelijk en sommige mensen zijn er wel te slordig mee omgesprongen. Verder moeten wij vandaag een dubbele uitdaging het hoofd bieden. De laatste jaren hebben wij een vermindering van de bevolking in de rijkere gebieden gezien terwijl de bevolking erg toenam in de armere gebieden. Minder gegoeden van de economisch zwakkere landen zagen naast hun een groot stuk slagroomtaart liggen waarvan zij ook een deel wensten. Maar door de vergrijzing is die taart helemaal verzuurd en zitten wij nu met een tekort aan voeding van waarborgen, centen maar ook zien een tekort van werkelijk lichamelijk en geestelijk voedsel optreden.
Door het heen en weer slingeren tussen allerlei tegensprekende gevoelens, waarbij de gezagdragers koud en warm tegelijk bliezen en kerkinstellingen het zelf niet nauw namen met regels die zij aan hun gelovigen oplegden, zijn de burgers nu het noorden kwijt. Zij zien het dikwijls niet meer zitten en worden als citroenen uitgeperst door staat en werkgever, terwijl er huiselijke moeilijkheden zijn gekomen door het moeras van vrijheden waarin zij zo graag in gingen spelen om zo veel mogelijk genot te hebben. Die vrijgevochten libertijnse houding doet nu het water breken.
Onze maatschappij is in eigen bedje ziek geworden doordat het zichzelf en anderen heeft verwaarloosd en lichtzinnig heeft omgesprongen met in de natuur vastgelegde regels en door het veronachtzamen van regels die god hen heeft trachten duidelijk te maken over de jaren heen.
Nu is het hoogtijd geworden voor de mensheid dat zij gaat inzien dat het zo niet meer verder kan en dat zij zelf de verantwoordelijkheid moet dragen van de soep waar zij in zit.
Door de hebberige houding van verscheidene mensen kunnen vele mensen niet meer in waardigheid leven. Het is ongelofelijk als men hoort dat in België 1 op 6 kinderen in armoede leeft en dat daar zeer weinig mensen iets om geven en er zelfs niet verlegen om zijn.
Voor velen is er nu genoeg te eten al zal dat met de jaren ook zeer sterk verminderen, want als wij zo verder gaan zal er een enorm voedseltekort zijn in de wereld. Vandaag zijn er echter hier in Vlaanderen ook kinderen die reikhalzend uitkijken naar een beetje meer voedsel. Dan kan men zich vragen stellen hoe het mogelijk is dat in een welvaartsmaatschappij waarbij de technische vooruitgang voor een beter leven zou moeten zorgen voor een slechter leven heeft gezorgd voor veel mensen die nu niet meer kunnen gaan winkelen. > Niet winkelend
Welke rol hebben de politieke maar ook de kerkelijke machthebbers hier in gespeeld?
Welke rol kunnen burgers van wereldsteden maar ook van piepkleine dorpjes hierbij spelen? Kan men het gerechtvaardigd vinden dat er een stroom vloeit van Van Evere naar Occupy Antwerp? waarbij wij geconfronteerd worden met "Sense or nonsense of “Human Fragility”" of de Kwetsbare mens in het Europa van morgen #1 Colloquium terwijl er verscheidene elementen ons erg zwaar op de maag komen vallen.
Dit terwijl de hebzucht van de mens voedsel van plant en dier weggenomen heeft en deze maar meer en meer verdringt tot een niet waardigheid. waarbij zij vergeten dat door de gevolgen van de industrialisatie er al zoveel schade is aangericht met gevolgen die nu zelfs al sowieso zullen doordringen tot over vijftig jaar al zouden wij nu dadelijk ernstige maatregelen treffen om de vernietiging een halt toe te roepen. Als gelovigen moeten wij daar zeker actie ondernemen en kunnen wij niet achteloos laten gebeuren. Er zijn wel Christenen die beweren dat wij ons niet met de wereld mogen bezig houden en dat wij God moeten laten beslissen. Maar dit zo maar laten gebeuren en fatalistisch afwachten van wat God zal gaan doen brengt heel veel medeburgers in gevaar. Ook al zijn de meesten er van niet gelovig moet juist daar onze naastenliefde liggen dat wij het durven opnemen voor die zwakkeren die geen stem in het geloof hebben en geen stem in deze wereld krijgen.
Ook als christenen kunnen wij bepaalde dingen niet zo maar laten gebeuren. Ook wij moeten ijveren dat de zwakkeren de nodige bescherming genieten. Mens, dier en plant maken allemaal onderdeel uit van de Schepping die wij respectvol moeten behandelen en moeten benaderen in zachtmoedigheid en vol liefde. als gelovige hebben wij eens te meer goede redenen om deugdelijk met de natuur om te springen en te zorgen dat iedereen zuiver water en zuivere lucht kan hebben. Eveneens moeten wij anderen bewust maken van die Creatie van God de Heer. Als deelgenoten van die Schepping mogen wij niet bang zijn om die Schepper Zijn Naam en Zijn Werk kenbaar te maken en mensen er op te wijzen hoe voorzichtig wij er mee moeten omspringen.
Elk geweld tegen de schepping moeten wij aanschouwen als iets dat moet vermeden worden ten koste van allen die in die schepping moeten kunnen overleven. Geen enkel wezen zou daarin zich gehandicapt of verstoten mogen voelen.
Terwijl verontwaardigden ons misschien versteld deden staan van hun verontwaardigde ontoelaatbare daden wordt door onze maatschappij veel schade aangericht aan het innerlijke van de mens.
Eer wordt heel veel geestelijke schade aangericht tegenover de medemens de laatste jaren. Het materialisme en hebzucht heeft ook zeer veel jaloezie meegebracht en met de na-ijver is ook het ongenoegen gekomen als iemand ook maar meer aandacht zou kunnen krijgen of het maar anders en beter zou kunnen hebben dan het eigen ik.
In september zag Brussel al tegen aan Romazigeuners toeristenoverlast en werden hongerige kinderen de laan uit gestuurd. Deze bevolking was al altijd als arme drommels aanzien, maar nu kon de wereld ook bepaalde Noord Amerikanen over zulk een kam gaan schuiven. (US poverty worse than previous recessions) Ook zij konden nu voorwerp van spot worden op school zoals er hier in Vlaanderen alsmaar meer mensen belachelijk worden gemaakt en zo ver worden gedreven dat zij er toe over gaan hun eigen miserabel leventje tot een einde te brengen mits dat zij geen andere uitweg meer zien. > Onbesef van pesten op school is een groot probleem waar onze maatschappij moet tegen op zien om dat er een totaal verkeerde mentaliteit is aangebracht tijdens de opvoeding.
Terwijl in de wereld een ‘Chronisch honger voor meer dan een miljard mensen’ wordt België niet "tekort gedaan' met een Hongerwapen en faalangst met 1 op 6 kinderen die te kort hebben. Het Dexia-debacle met venijnig staartje heeft er na het Fortis drama er toe bijgedragen dat nog meer mensen hun spaarcenten in rook zagen opgaan. Hun kinderen en kleikinderen zullen nu met hen de verdere gevolgen moeten dragen van hen die die spaarders in het ootje hebben genomen en voor het bedrog beloond geworden zijn. (Wat een voorbeeld voor de jongeren en volgende generatie)
Maar onze overzeese buur is ook niet kunnen ontsnappen aan het economisch gevaar. Ook daar is er maar een pover vooruitzicht voor de kinderen.
Overal in Europa wordt het alsmaar moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Dit brengt een Droevig vooruitzicht voor jonge kinderen teweeg waarbij hun ouders weinig tijd hebben om hun kinderen de opvoeding te geven die ze nodig hebben terwijl de leerkrachten ze niet die noodzakelijke opvoeding mogen geven. zo wordt er een gehele nieuwe generatie gekweekt die geen warden en normen heeft aangeleerd alsook geen discipline wordt bijgebracht. Eveneens wordt zij gepamperd, lekker in de watjes gelegd wegens het schuldgevoel van de ouders, waarbij er nog velen van zijn die het onder elkaar niet meer kunnen bolwerken en dan maar uit elkaar gaan en de kinderen als speelbal gebruiken om hun eigen positie te versterken. Huiselijk geweld neemt dan alsmaar toe terwijl er een grotere roep is naar een tegenactie en anti-crisis .
- Geen drie maaltijden voor kind
- Kwetsbare mens in het Europa van morgen #1 Colloquium
- Metafoor over een generatie
- Niet winkelend
- Lappendeken als uithangbord
- Faal beter
- Faal beter #2 Jij en de ander
- Op straat voor waardigheid #1 Zieke broertje
- Op straat voor waardigheid #2 Grote broer
- Op straat voor waardigheid #3 de Rest van de Familie
- Op straat voor waardigheid #4 de Erfenis
- Verontwaardigd over Indignados
- Van Evere naar Occupy Antwerp
- Verdeeldheid bijgelegd
Bij dit alles kan je nu afvragen wat u nu zou doen: Indien u nu zou sterven
Verder Engelse artikelen:
Thursday 12 May 2011
Zorg dragen voor moeder natuur
Willen wij moeite doen om de aarde goed te verzorgen? Is het ook geen kwestie van hoe ze te behandelen en uit te kijken waar anderen ze kunnen vernielen?
De mens is in staat om veel delen van zijn omgeving te vernietigen. Soms schijnt hij niet bewust te zijn dat hij de natuur vernietigt. Het lijkt wel of hij er geen idee van heeft welk een invloed hij heeft op zijn omgeving. Indien de aarde onvermijdelijk is, als zonde ons kan vernietigen, hoe kunnen dan onze verkeerde daden anderen of andere dingen niet vernietigen? Zijn het niet dikwijls door handelingen van mensen dat er iets vernietigd wordt in de natuur of dat er rampen over hen komen tengevolge van een drastisch ingrijpen in de natuur.
De mens zou er zich meer bewust van moeten zijn dat hij de aarde slechts in leen heeft gekregen van de Schepper. Alsook zou hij moeten opletten dat noch hij noch een ander deze aarde naar haar vernietiging brengt.
De mens heeft de mogelijkheid ontvangen om meester van deze aarde te zijn, dat betekent dat hij zelf er voor kan zorgen en de juiste beslissingen mag nemen. Maar het betekent niet dat hij er een dictator over moet spelen.
Wij moeten eerst en vooral zorg dragen over onszelf en vervolgens over de anderen en over onze gehele omgeving, dat is mens, dier en plant. Het is een heel moeilijke taak om tot perfectie te komen, maar dat is wat wij zouden moeten proberen te doen. Zelfs als wij nooit de gehele perfectie kunnen bereiken. Dat feit ontslaat ons er niet van om te praten over de hoge standaard voor ons en van het morele perspectief van God. Wij zouden van de instructies, die door God in Zijn Woord worden gegeven, moeten weten dat God een moreel perspectief heeft. Het idee van het verzorgen van elkaar en voor onze plaats op de aarde beweegt ons van een op een beloning gebaseerd geloof naar een plaats waar wij goed doen voor het goede belang of het belang van God.
O wij nu een kleine positie of een hoge plaats hebben in onze gemeenschap moeten wij onze verantwoordelijkheid opnemen.
U kunt lezen hoe een Koninklijk Huis probeert de natuur in goede banen te houden:
Koninklijke, minibusjes en omgeving >
Als een wereldse niet politieke groep van individuele Christenen die op de terugkeer van de Heer Jezus Christus wachten staan wij er op om te willen zorgen voor natuur, de Creatie van de meeste Hoge.
De mens is in staat om veel delen van zijn omgeving te vernietigen. Soms schijnt hij niet bewust te zijn dat hij de natuur vernietigt. Het lijkt wel of hij er geen idee van heeft welk een invloed hij heeft op zijn omgeving. Indien de aarde onvermijdelijk is, als zonde ons kan vernietigen, hoe kunnen dan onze verkeerde daden anderen of andere dingen niet vernietigen? Zijn het niet dikwijls door handelingen van mensen dat er iets vernietigd wordt in de natuur of dat er rampen over hen komen tengevolge van een drastisch ingrijpen in de natuur.
De mens zou er zich meer bewust van moeten zijn dat hij de aarde slechts in leen heeft gekregen van de Schepper. Alsook zou hij moeten opletten dat noch hij noch een ander deze aarde naar haar vernietiging brengt.
De mens heeft de mogelijkheid ontvangen om meester van deze aarde te zijn, dat betekent dat hij zelf er voor kan zorgen en de juiste beslissingen mag nemen. Maar het betekent niet dat hij er een dictator over moet spelen.
Wij moeten eerst en vooral zorg dragen over onszelf en vervolgens over de anderen en over onze gehele omgeving, dat is mens, dier en plant. Het is een heel moeilijke taak om tot perfectie te komen, maar dat is wat wij zouden moeten proberen te doen. Zelfs als wij nooit de gehele perfectie kunnen bereiken. Dat feit ontslaat ons er niet van om te praten over de hoge standaard voor ons en van het morele perspectief van God. Wij zouden van de instructies, die door God in Zijn Woord worden gegeven, moeten weten dat God een moreel perspectief heeft. Het idee van het verzorgen van elkaar en voor onze plaats op de aarde beweegt ons van een op een beloning gebaseerd geloof naar een plaats waar wij goed doen voor het goede belang of het belang van God.
O wij nu een kleine positie of een hoge plaats hebben in onze gemeenschap moeten wij onze verantwoordelijkheid opnemen.
U kunt lezen hoe een Koninklijk Huis probeert de natuur in goede banen te houden:
Koninklijke, minibusjes en omgeving >
Royals, mini busses and environment
Als een wereldse niet politieke groep van individuele Christenen die op de terugkeer van de Heer Jezus Christus wachten staan wij er op om te willen zorgen voor natuur, de Creatie van de meeste Hoge.
Engelse versie / English version: Taking care of mother earth
Taking care of mother earth
Do we want to make the effort to treat the earth well, no matter what and where others might vandalize it?
Men manages to destroy lots of parts of his environment. Sometimes he does not seem to be aware that he destroys nature. If the earth is to be inevitably destroyed, like sin might destroy us, do we just let the earth go to its destruction?
Men has received the possibility to be master of this earth, meaning that he himself can take care of it. But it does not mean he has to be a dictator over it. We our selves have to take care in the first place of our selfs. It is a very difficult task to come to perfection, but that is what we should try to do. Even as we never quite reach perfection, that fact does not prevent us from talking about the high standard for us of God’s moral perspective.
We should know from the instructions given by God in His Word that God has a moral perspective. The idea of caring for one another and caring for our place on the earth moves us from a reward based faith to a place where we do good for good’s sake, or God’s sake.
Having a small position or a high place in our comunity we do have to take up our responsibility.
You can read how a Royal House tries to keep nature in good order:
As a Global Non-political group of individual Christians waiting for the return of the Lord Jesus Christ we want to take care of nature, the Creation of the Most High.
Dutch version / Nederlandse versie: Zorg dragen voor moeder natuur
Men manages to destroy lots of parts of his environment. Sometimes he does not seem to be aware that he destroys nature. If the earth is to be inevitably destroyed, like sin might destroy us, do we just let the earth go to its destruction?
Men has received the possibility to be master of this earth, meaning that he himself can take care of it. But it does not mean he has to be a dictator over it. We our selves have to take care in the first place of our selfs. It is a very difficult task to come to perfection, but that is what we should try to do. Even as we never quite reach perfection, that fact does not prevent us from talking about the high standard for us of God’s moral perspective.
We should know from the instructions given by God in His Word that God has a moral perspective. The idea of caring for one another and caring for our place on the earth moves us from a reward based faith to a place where we do good for good’s sake, or God’s sake.
Having a small position or a high place in our comunity we do have to take up our responsibility.
You can read how a Royal House tries to keep nature in good order:
Royals, mini busses and environment
As a Global Non-political group of individual Christians waiting for the return of the Lord Jesus Christ we want to take care of nature, the Creation of the Most High.
Dutch version / Nederlandse versie: Zorg dragen voor moeder natuur
Friday 15 April 2011
Wij zijn zelf verantwoordelijk
| Wij zijn zelf verantwoordelijk |
Engelse versie / English version: We are ourselve responsible
In het tijdschrift van het Leuvense ziekenhuis Gasthuisberg stond onlangs een interview afgenomen door Jan van Rompuy met enkele ouder patiënten. De echtgenote van een kanker hebbende vrouw was helemaal gedesillusioneerd. Hij zag het niet meer zitten en begreep niet dat er zulk een God kon bestaan die hen zo kon doen lijden. Zij hadden hun best gedaan om goed te leven en bij het vernemen dat de vrouw kanker had offerden zij vele kaarsen en baden zij veel. Er stond niet bij tot wie zij hun gebeden richtten en voor wie zij kaarsjes branden. Dat laatste is wel iets verwerpelijks voor God, dus in weze zouden zij met die daad Hem zeker al niet kunnen verzoenen.
Telkens als er ons iets overkomt zoeken wij een dader, een verantwoordelijke voor het slachtoffer en gaan velen er dingen achter plaatsen zoals een bepaalde straf. Rampen worden al snel afgeschreven als straf van God. Vooral fundamentalistische predikers zijn er zeer handig in om dan de mensen nog meer de stuipen op het lijf te jagen.
Genghis Kan zei: "Ik ben de straf van God. ..Indien jullie je niet had toevertrouwd aan geweldige zonden, zou God geen straf als mij op u gestuurd hebben".
Vele godsdiensten zeggen dat hun goden straffen naar die of deze sturen.
Ter gelegenheid van de hevige aardbeving in Japan met een intensiteit van 9 op de Richter schaal en de verwoestende vloedgolf die daarna over Japan kwam met vervolgens de bedreiging van giftige radioactiviteit die van de beschadigde kernreactoren opduikt, deden vele mensen de vraag stellen of wij deze ellenden als straffen van God zouden kunnen beschouwen.
Maar daar kan ik slechts naar de Heilige Schrift verwijzen en hoe daar God wordt afgeschilderd als een liefhebbende, bezorgde of bekommerde, helpende, bevrijdende, strenge maar rechtvaardige positieve God. Als wij nagaan wat er allemaal over die God van hemel en aarde is geschreven moeten wij ons afvragen of die straf door God wel compatibel is met de Bijbelse bevestiging dat "God liefde is" en ons ten goede komt.
Het is waar dat wij voorbeelden in de Bijbel vinden waar God een straf naar zekere personen of zelfs enkele mensen of zelfs steden brengt. In de Bijbel kunnen wij vinden hoe het Joodse Volk ontwikkelde en wetten werden gegeven. Zij zouden die wetten kunnen aannemen of zouden hen kunnen negeren. Zij waren in grote mate vrij om zelf hun koers te bepalen. Wij leren hoe zij zich vestigden in oud Israël en hoe er geschreven staat dat God hen soms voor het ongehoorzamen van Zijn bevelen strafte, welke leidde dat zij hun wegen veranderden. (Lees b.v. 2 Samuel hoofdstukken 12 & 13 en merk wat er met de koning en één van zijn zonen gebeurde: 2 Samuel hoofdstukken 15-19, 21)
Dikwijls wordt boosaardigheid in plaatsen is als de reden vermeld waarom God tussenbeid kwam of op kwam om hen te straffen. De conservatieve groep Repent America in de V.S. bijvoorbeeld beweerde dat de orkaan Katrina in New Orleans een 'daad van God' in oordeel op de stad was omdat er de jaarlijkse gebeurtenis 'Zuidelijke Decadentie' was die duizenden homoseksuelen samen bracht, om hen de gelegenheid te geven om hun sexualiteit bot te vieren. De orkaan sloeg New Orleans en overstroomde tot 80% van de stad, waarbij het meer dan een maand duurde eer het water weg trok en nog steeds kunt u nu puin vinden en kan men nog niet herstelde plaatsten vinden.
Indien deze tragedie gebeurde omdat God boos was op New Orleans kan men de vraag stellen waarom er andere plaatsen zo hevig getroffen waren en wat was dan het punt van de erge verwoesting en verlies van leven veroorzaakt in Mississippi en Alabama? Waarom was dan het Franse Kwartier, het district waar die 'verderfelijke gebeurtenis' zou gehouden worden een van de minst verwoeste delen van de stad?
Ook claimde de uitgesloten advocaat Fred Waldron Phelps, Sr. (Geboren 13 november 1929) een Amerikaanse dominee die de Westboro Baptistische Kerk (WBC), een onafhankelijke Baptistische kerk in Topeka, Kansas, aanvoert dat die vele verwoestende gebeurtenissen, zoals 11 september, de aardbeving en vloedgolf van december 2004 , de doden in Irak en de weerzinwekkende Orkaan Katrina het resultaat van de woede van God tegen 'gay mensen' is. Trouwens hebben de Irakezen eigenlijk weinig te maken met de homofiele Amerikaanse soldaten die daar dan niet op hun plaats zouden zijn, maar in Amerika thuis horen.
Ook voor de aardbeving in de Indische Oceaan en daarop volgende vloedgolf in de 24ste december 2004 met een omvang van tussen 9,1 en 9,3, de derde grootste aardbeving ooit geregistreerd op een seismograaf in de wereld, zeiden mensen dat het God was die de moslims en ongelovige Hindoes strafte. Maar ook verscheiden Christenen lieten het leven.
Sommige mensen debatteren dat indien God dezelfde gisteren, vandaag en voorgoed is waarom worden wij dan niet op dezelfde wijze gestraft als vroeger?
God heeft in de geschiedenis in Zijn Overeenkomst, met Zijn Beloften en door Zijn Godsverbond met Abraham en zijn nakomelingen geopenbaard als een mogendheid die zich bezorgend, gidsend meevoelend, en helpend opstelde. Het was en is nog steeds een positieve God met een mooi ontwerp voor Zijn creatie. God had vrijheid gegeven aan de mens, maar wist dat hij er niet veel van ging maken. Voor de misstap van de eerste mens was God bereid een offersysteem te voorzien dat naar de toekomst wees waarin Hij een man zou geven die het terug goed zou maken met de Schepper. Gods doel met de aarde zou weer volbracht worden. Onder de wet werd de mens getoond hoe God met de zondige natuur van de mens omging. De mensheid was verantwoordelijk naar God op die wijze waarop hij afhing van welke vrijstelling waaronder hij leefde. Gebeurde het in de tijd van Onschuld, Geweten, Menselijke Regering, Belofte, Wet, Genade of zal het gebeuren in de tijd van Goddelijke Regering.
Met de komst van Jezus Christus en zijn afgewerkt werk op de houten paal zijn wij de tijd van Genade binnengekomen. De aanbieding van Jezus heeft de gehele mensheid bevrijd. Vandaag gaat God met ons om door het afgewerkte werk van Christus. Jezus heeft aangeboden zijn lichaam als het ultieme Lam en daarom God vereist geen aanbiedingen meer. Jezus was het ultieme slacht-offer, het volmaakte Loskoopoffer en Zoenoffer. Nu wordt de mens niet door zijn geweten verantwoordelijk, maar door zijn aanvaarding of verwerping van de Genade van God. Gratie is de onverdiende goedheid en onverdiende gunst van Almachtige God. Hij verzorgt door Christus, de middelen waardoor wij eeuwig leven kunnen ontvangen. God zal het oordeel over de koppige en slechte mensen laten komen wanneer Jezus terugkeert en wanneer God hen op de laatste dag zal doen opstaan uit de doden en Jezus hen zal doen samen brengen. Voor die samenkomst met de wedergekomen Jezus zal er geen vervoering in de wolken zijn maar ook geen bestraffing want de mens ontvangt de dood reeds als straf voor zijn zonden. Geen straf voor die tijd, niet op deze aarde, niet in een vagevuur of in een hel.
Wij kunnen er op aan dat God niet veranderd is en voor Hem zijn zij die de stem kunnen horen van het Goed Nieuws en de Gospel van Goede Tijdingen horen preken, de Bevrijding door Christus horen maar niet willen luisteren, en berouwen en naar God toe wensen te komen diegenen die het zullen moeten aandurven hun straf en vernietiging na Armaggedon recht in de ogen te kijken. Voor hen zal na de verrijzenis of opstanding uit de eerste dood in die Eindtijd, de tweede dood hun deel zijn.
De wens van God is dat iedereen gered zal worden. Maar toch zal Hij de vrije wil van de mens niet inperken. Iedereen zal de vrije keuze hebben om al of niet Jezus Christus als de Messias aan te nemen en onderdaan te worden van de Enige Ware God in het Koninkrijk van God.
De Almachtige Vader Elohim Jehovah is geen tiran en wil niemand tot Zijn ideeën dwingen. Iedereen heeft een vrije wil ontvangen en kan doen wat hij of zij graag doet. Maar iedere persoon zal verantwoordelijk voor zijn eigen daden moeten zijn.
Wat wij ooit fabriceren zullen wij zelf onder ogen moeten zien. Wat wij zaaien zullen wij zelf moeten oogsten. Voor alles wat wij doen zullen wij de gevolgen van onze daden moeten dragen. Wij kunnen onze verantwoordelijkheid niet ontlopen. Niemand zal aan de gevolgen van door mensen genomen beslissingen kunnen ontsnappen. Wij zitten nu eenmaal in dezelfde boot. Dat is het enige probleem waar wij niet rond kunnen. Het is namelijk zo dat wat zekere individuen uitvoeren zijn weerslag kan hebben op andere mensen. De gevolgen van een daad van een individu kunnen meer dan één persoon treffen. Dat is niet Gods fout, maar het blijft de fout van mens, die dacht hij de wereld zou kunnen leiden op zijn eigen. Daarom moeten wij heel voorzichtig zijn met wat wij doen. Niet alleen voor onszelf maar ook voor die mensen rond ons.
Wij moeten voorzichtig zijn hoe wij ons wensen te gedragen. Niet enkel voor ons gedrag maar ook voor de reacties naar anderen toe en ook betreft ons gebruik van natuurlijke producten. Wij zouden de risico's van alle dingen in acht moeten nemen en berekenen. Omdat wat wij ook maar doen of gebruiken ons kan treffen maar ook onze buur, zelfs de hele aarde.
Wilt u verder uw eigen gang gaan? Zou u het verkiezen onder de vleugels van Christus Jezus te komen en God als de enige God aan te nemen of wenst u de aarde toe te behoren?
Welke risico's bent u gewillig te nemen en hoe wilt u uzelf en /of anderen beveiligen?
Lees meer over keuzes die de mens kan maken en welke risico's hij al of niet kan nemen en beveiligen:
Nucleaire ramp in Japan doet mensen twee maal nadenken
Energie met vergiftigd geschenk
Nemen van Risico door de maatschappij
Continue reading in following articles:
Japan’s nuclear disaster reason to think twice
A risk taking society
Securing risks
Wednesday 9 December 2009
Christen houding tegenover het milieu
Als Christenen horen wij bewust te zijn hoe wij omspringen met onze omgeving. Alles is geschapen door God en de mens heeft de natuur in zijn beheer gekregen. Hij mocht planten en dieren een naam geven maar hij moest er ook juist mee omspringen. De mens is echter dikwijls te veel met zich zelf bezig en vergeet wel eens zijn verantwoordelijjkheid rond de Schepping van de Heer.
De industiële evolutie heeft een enorme ommekeer maar ook weerslag gebracht op het menselijk leven maar ook op het algemeen ecologisch systeem. Het egoïsme van de mens is één van die vele kwalen die in het mensdom zijn binnen getreden en waar wij zelf heel voorzichtig over moeten zijn. In welke mate zijn wij gericht op ons zelf of houden wij rekening met welk gevolg onze dagelijkse handelingen hebben voor anderen, waaronder ook plant en dier.
Gelukkig zijn er de laatste jaren enkele mensen die terecht aan de alarm bel hebben getrokken en waar nu toch meer mensen oor voor schijnen te vinden.
Sommigen zggen dat de klok zelfs vijf voor twaalf reeds gepasseerd is.
Wij moeten er ons bewust van zijn dat het nooit te laat is om verandering in te voeren.
Ook wij kunnen ons steentje bijdragen in de ontwikkeling van het milieu.
Lees meer > Nodige actie om klimaatverandering te controleren
De industiële evolutie heeft een enorme ommekeer maar ook weerslag gebracht op het menselijk leven maar ook op het algemeen ecologisch systeem. Het egoïsme van de mens is één van die vele kwalen die in het mensdom zijn binnen getreden en waar wij zelf heel voorzichtig over moeten zijn. In welke mate zijn wij gericht op ons zelf of houden wij rekening met welk gevolg onze dagelijkse handelingen hebben voor anderen, waaronder ook plant en dier.
Gelukkig zijn er de laatste jaren enkele mensen die terecht aan de alarm bel hebben getrokken en waar nu toch meer mensen oor voor schijnen te vinden.
Sommigen zggen dat de klok zelfs vijf voor twaalf reeds gepasseerd is.
Wij moeten er ons bewust van zijn dat het nooit te laat is om verandering in te voeren.
Ook wij kunnen ons steentje bijdragen in de ontwikkeling van het milieu.
Lees meer > Nodige actie om klimaatverandering te controleren
Wednesday 10 December 2008
Advent een tijd voor reflectie
Een burgerlijk jaar loopt weer naar haar einde toe. Verjaardagen zijn gevierd geworden en weer konden velen vast stellen dat alles zo voorbijgevlogen was.
Vele kerkgemeenschappen hebben een adventsperiode geopend. Een tijd van overdenking en van voorbereiding voor het nieuwe dat gaat komen.
Een tijd voor reflectie en om eens stil te staan bij de vraag wat het doel van het leven is, of waar wij naar toe willen gaan.
Waar gaat u achter? Wat is voor u belangrijk? Wat wenst u? Wat zijn de zaken waarvan u kan genieten of graag zou van genieten? Welke plaatsen wil u zeker bezoeken of waar wil u vertoeven?
Wij willen veel doen en soms denken wij wel eens dat wij niets gedaan kunnen krijgen. soms lijken wij slechts branden te blussen in plaats van echt boeiende dingen te verwezenlijken.
Wij moeten tegen zo veel optornen, onze tijd verdelen om koetjes en kalfjes aan te kunnen. Zo veel wereldse dingen omringen ons dat men zich kan afvragen of er nog wel tijd is voor het eigen innerlijke. Waar kan het geestelijke tegenover al dat wereldse staan?
Kan de mens in dat alles nog tijd vinden om diegene te leren kennen die er reeds van in het begin was en aan wij wij alles te danken hebben? en als wij de Vader van al de vaders kennen, kunnen en durven wij dan ook tijd voor Hem uit trekken?
Men kan de wereld zo lief hebben dat men er ook zijn hart aan verliest. Men kan helemaal verankerd geraken aan het tijdsgebondene en deze wereld of aan de dingen in de wereld! Maar dan moeten wij toch even terugblikken en denken aan wat God ons ter waarschuwing heeft
gegeven. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Velen laten geen plaats meer in hun hart voor de Liefde van God. Sommigen willen God wel beschuldigen voor al die moeilijkheden die hen over komen, of de rampen en oorlogen die plaats grijpen. Maar zij vergeten dat deze niet van God komen maar van de wereld zelf. Het zijn de mensen zelf die hun verantwoordelijkheden niet opnemen of zelf de nodige liefde voor de ander niet kunnen opbrengen. Door verwaarlozing van natuur en medeschepselen brengen ze de wereld in on evenwicht en gaan er dingen verkeerd lopen. Begeerlijkheid van het vlees, gulzigheid, argwaan en jaloersheid veroorzaken in de kleine kring reeds voor problemen. Door lust , trots en hovaardij met de begeerte van macht en geld worden mensen vijanden van elkaar.
Jo 2:15-16) (NB) :15 hebt niet de wereld lief noch wat in de wereld omgaat; als iemand de wereld liefheeft, woont de liefde voor de Vader niet in hem, 16 omdat al wat in de wereld omgaat:
Met de Advent moeten wij onze ogen proberen te richten op het Betere dat voor iedereen ter beschikking kan liggen. Onze ogen moeten beschermd worden en het juiste Licht leren opvangen. Een groot deel van de advertenties die onder onze ogen komen is gericht op het passionele en onze verlangens naar vleselijke dingen, welke deel uit maken van de oude natuur van de mens.
Zij die het aankomende Licht willen erkennen hebben betere verwachtingen en kunnen er op aan dat de boreling die zij willen herdenken niet zo maar een kind van de aarde was, maar een lang geleden beloofde Mens die meer heeft kunnen doen en zijn dan eenieder van ons.
Het is een super voorbeeld dat wij in herinnering willen brengen.
Alhoewel die schrijnwerkers zoon er maar uit zag als een heel eenvoudig mens, was Hij diegene naar wie wij echt moeten uit kijken. Jezus komst mag wel degelijk echt iets zijn om je op voor te bereiden en een feest voor te vieren. Indien je dit wenst ter herinnering te brengen op 25 december, maak het dan zeker dat je dat in je gedachten wil opnemen.
Sta er dan ook even bij stil wat Jezus van Nazareth voor ons gedaan heeft en in welke mate wij er ons verdere leven niet zouden moeten laten door bepalen?
Jezus nam in Zijn leven de tijd voor de zwakkeren, de zieken, de hulpbehoevenden, de gevangenen, maar ook voor Zijn Vader, die Hij ook trachtte kenbaar te maken aan de anderen. Hij was zich er bewust van dat zijn tijd op de aarde slechts zeer beperkt was en focuste daarom op de meer belangrijke zaken dan de wereldse. Hij richtte zich op dingen die vruchtbaar leken te zijn.
Richten wij ons op dagelijkse futiliteiten of wereldse dingen? Of
willen wij verder kijken en naar de toekomst iets blijvend opbouwen?
Vele kerkgemeenschappen hebben een adventsperiode geopend. Een tijd van overdenking en van voorbereiding voor het nieuwe dat gaat komen.
Een tijd voor reflectie en om eens stil te staan bij de vraag wat het doel van het leven is, of waar wij naar toe willen gaan.
Waar gaat u achter? Wat is voor u belangrijk? Wat wenst u? Wat zijn de zaken waarvan u kan genieten of graag zou van genieten? Welke plaatsen wil u zeker bezoeken of waar wil u vertoeven?
Wij willen veel doen en soms denken wij wel eens dat wij niets gedaan kunnen krijgen. soms lijken wij slechts branden te blussen in plaats van echt boeiende dingen te verwezenlijken.
Wij moeten tegen zo veel optornen, onze tijd verdelen om koetjes en kalfjes aan te kunnen. Zo veel wereldse dingen omringen ons dat men zich kan afvragen of er nog wel tijd is voor het eigen innerlijke. Waar kan het geestelijke tegenover al dat wereldse staan?
Kan de mens in dat alles nog tijd vinden om diegene te leren kennen die er reeds van in het begin was en aan wij wij alles te danken hebben? en als wij de Vader van al de vaders kennen, kunnen en durven wij dan ook tijd voor Hem uit trekken?
Men kan de wereld zo lief hebben dat men er ook zijn hart aan verliest. Men kan helemaal verankerd geraken aan het tijdsgebondene en deze wereld of aan de dingen in de wereld! Maar dan moeten wij toch even terugblikken en denken aan wat God ons ter waarschuwing heeft
gegeven. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Velen laten geen plaats meer in hun hart voor de Liefde van God. Sommigen willen God wel beschuldigen voor al die moeilijkheden die hen over komen, of de rampen en oorlogen die plaats grijpen. Maar zij vergeten dat deze niet van God komen maar van de wereld zelf. Het zijn de mensen zelf die hun verantwoordelijkheden niet opnemen of zelf de nodige liefde voor de ander niet kunnen opbrengen. Door verwaarlozing van natuur en medeschepselen brengen ze de wereld in on evenwicht en gaan er dingen verkeerd lopen. Begeerlijkheid van het vlees, gulzigheid, argwaan en jaloersheid veroorzaken in de kleine kring reeds voor problemen. Door lust , trots en hovaardij met de begeerte van macht en geld worden mensen vijanden van elkaar.
Jo 2:15-16) (NB) :15 hebt niet de wereld lief noch wat in de wereld omgaat; als iemand de wereld liefheeft, woont de liefde voor de Vader niet in hem, 16 omdat al wat in de wereld omgaat:
Met de Advent moeten wij onze ogen proberen te richten op het Betere dat voor iedereen ter beschikking kan liggen. Onze ogen moeten beschermd worden en het juiste Licht leren opvangen. Een groot deel van de advertenties die onder onze ogen komen is gericht op het passionele en onze verlangens naar vleselijke dingen, welke deel uit maken van de oude natuur van de mens.
Zij die het aankomende Licht willen erkennen hebben betere verwachtingen en kunnen er op aan dat de boreling die zij willen herdenken niet zo maar een kind van de aarde was, maar een lang geleden beloofde Mens die meer heeft kunnen doen en zijn dan eenieder van ons.
Het is een super voorbeeld dat wij in herinnering willen brengen.
Alhoewel die schrijnwerkers zoon er maar uit zag als een heel eenvoudig mens, was Hij diegene naar wie wij echt moeten uit kijken. Jezus komst mag wel degelijk echt iets zijn om je op voor te bereiden en een feest voor te vieren. Indien je dit wenst ter herinnering te brengen op 25 december, maak het dan zeker dat je dat in je gedachten wil opnemen.
Sta er dan ook even bij stil wat Jezus van Nazareth voor ons gedaan heeft en in welke mate wij er ons verdere leven niet zouden moeten laten door bepalen?
Jezus nam in Zijn leven de tijd voor de zwakkeren, de zieken, de hulpbehoevenden, de gevangenen, maar ook voor Zijn Vader, die Hij ook trachtte kenbaar te maken aan de anderen. Hij was zich er bewust van dat zijn tijd op de aarde slechts zeer beperkt was en focuste daarom op de meer belangrijke zaken dan de wereldse. Hij richtte zich op dingen die vruchtbaar leken te zijn.
Richten wij ons op dagelijkse futiliteiten of wereldse dingen? Of
willen wij verder kijken en naar de toekomst iets blijvend opbouwen?
Subscribe to:
Posts (Atom)