Wij worden er bijna om de oren mee geslagen dat ware gelovigen in tongen zouden moeten spreken.
Ik vraag mij dan wel dikwijls af wat zij bedoelen met dat 'in tongen spreken'. Volgens mij gaat het in de Heilige Schrift namelijk over de mogelijkheid zich zodanig uit te drukken dat anderen het kunnen verstaan. Het gaat over een aan de persoon oneigenlijke taal. Als men in een vreemde taal sprak in de oudheid, sprak men 'in tongen'.
De apostel Paulus spreek over 8 verschillende gaven waarvan het spreken in een vreemde taal ook één was. Het 'spreken in tongen' ging niet over een gibber gabberish praten of zo maar vreemde klanken uiten die niemand kan verstaan. Het heeft niets te maken met mensen die in trance zijn geraakt en dan allerlei klanken uitschreeuwen die niets lijken te betekenen of waar men geen echte vertaling voor kan geven in een normaal te volgen taal.
Met het naderen van Pinksteren en de nederdaling van de Heilige Geest is dit een graag opgeroepen onderwerp.
Daarom raden wij u graag aan om even het onderstaande artikel door te nemen:
>
The gift of speaking tongues