Predikant wijst op verveling en vermoeidheid in de kerk

Wijziging van Gereformeerd2.jpg: De Christelijke Gereformeerde Gemeenten blijken sinds 1968 niet meer te bestaan, en daarentegen zijn er juist wel weer Nieuwe Vrijgemaakte Kerken ontstaan. Nou maar hopen dat er niet wéér een scheuring komt, want er is geen plek meer onderaan over voor nóg een kerk.... *kijkt een beetje sip* (Photo credit: Wikipedia)

Twee predikanten, Paul Visser (Amsterdam) en Kees van Ekris (Zeist), roepen op tot een grondige bezinning op de innerlijke secularisatie waaraan ze veel kerkgangers ten prooi zien vallen. Vaker dan hun lief is, ontmoeten ze in het pastoraat vermoeide zielen, die het geloof eigenlijk beu zijn. Dat plotselinge ‘leeglopen van het geloof’ gebeurt niet aan de rand, maar midden onder jarenlang toegewijde gelovigen.

Predikant Kees van Ekris schreef in het Nederlands Dagblad

"Vaak denk ik: de druk is te groot. De druk op kerk-zijn om die sluwe atmosfeer van verveling te doorbreken en te overwinnen.

Maar hoe kan het komen dat er "verveling" in een kerk of tijdens een dienst is? Vinden de meeste kerkgangers Bijbel lezen dan vervelend? Normaal zou men toch denken dat het Woord van God hen moet aantrekken.  volgens mij komt het echter door dat vele kerkgemeenschappen hun leden onvoldoende betrekken in de dienst. Ofwel zijn er die kerken die af gaan op de entertainment factor maar onvoldoende nieuws kunnen brengen, dat maakt dat velen er op uitgekeken geraken.
Volgens de predikant is het meer

De druk op de beleving, om een levende christen te zijn die bijna in z’n eentje deze sferen moet kunnen weerstaan. De druk op de discipline, om zelf een standvastig getuige te zijn in dode tijden.

Al geeft hij toe dat er ook een verwachting is naar de prediker en zegt hij

De druk op de preek en de prediker om vrolijk en bevlogen, diepzinnig en praktisch de crisis tegen te moeten spreken. We begrijpen de theologie die deze druk intensiveert: meer discipline, meer beleving, meer kekke christenen.

Nog meer vermoeidheid en verdoving zijn het gevolg van de vele inspanningen die geestelijken doen om meer entertainment, sterker accent op keuzes, discipline, e.d. te krijgen in hun kerk.

Volgens Kees van Ekris zijn

Het zijn de strategieën van ‘meer’ die de vermoeide ziel niet helpen, maar pijnigen."

Meer bidden, vuriger spreken, een extra portie discipline. Het werkt even. En opeens knapt er iets. Het kan de vermoeide ziel niet meer oppeppen. | beeld vidiphoto

+++

Related articles

• How PNCR will retain office after 2020 'big question'
• Worlds Apart
• A way to prepare for the Kingdom
• How can we prepare for the Kingdom of God
• Preparing for the Kingdom
• What we do
• Thoughts for the day
• God Our Refuge | Stepping Toes
• Gods vergeten Woord 2 Verloren Wetboek 1 Wie heeft nog belangstelling
• Handel zuiver en omhels eenvoud met weinig verlangens | From guestwriters

Exhortatie of Uiteenzetting - Exhortation

Onder de tag "exhortatie" zal u artikelen vinden over lezingen die in diensten van de Broeders in Christus worden gegeven om de mede gelovigen aan te zetten tot nadenken. De "exhortatie" of "aansporing" dient om aan te manen, op te roepen, aan te zetten, te stimuleren, te inspireren aan te wakkeren of aan te sporen, alsook om verdere uitleg te geven over de gelezen Bijbelteksten.
De exhortatie hoeft niet enkel een vermaning, berisping, of terechtwijzing te zijn; ook het positieve van een aanmaning kan naar voor gebracht worden. Eveneens is het een gelegenheid om een oproep te doen om iets te overwegen, te doen of iets na te volgen, iets of iemand te imiteren, en kan het een ogenblik zijn om te reflecteren en aanmoediging te geven.

***

Under the tag "exhortatie" you shall be able to find articles about "exhortations" or acts of exhorting, the giving of advice and explanation of Bible readings. It concerns the language intended to exhort, to urge strongly and earnestly, or to counsel, and the giving of a religious discourse.
By the Christadelphians or Brothers in Christ a moment in service is taken to give attention to an explanation or reading by an other brother about a matter to think of. The lectures given in services of the Brothers in Christ are moments of thoughts and consideration. The "exhortatie" or "exhortation" announces to urge, to call on, to set at, to stimulate, to urge, to inspire, to incite or to spur, to give on, as well as to give further explanation over the read Bible texts.  The exhortation is not only necessary (only) an admonition, to be be brought to reprimand, or for information; also the positive of an exhortation can be brought forward .  It also can be an occasion for a call to do something, to consider, to do or to follow something up or to imitate something or someone, and itcan be a moment to reflect and to give encouragement .

Exhortation -Exhortatie of uiteenzetting

Under the tag "exhortatie" you shall be able to find articles about "exhortations" or acts of exhorting, the giving of advice and explanation of Bible readings. It concerns the language intended to exhort, to urge strongly and earnestly, or to counsel, and the giving of a religious discourse.
By the Christadelphians or Brothers in Christ a moment in service is taken to give attention to an explanation or reading by an other brother about a matter to think of. The lectures given in services of the Brothers in Christ are moments of thoughts and consideration. The "exhortatie" or "exhortation" announces to urge, to call on, to set at, to stimulate, to urge, to inspire, to incite or to spur, to give on, as well as to give further explanation over the read Bible texts.  The exhortation is not only necessary (only) an admonition, to be be brought to reprimand, or for information; also the positive of an exhortation can be brought forward .  It also can be an occasion for a call to do something, to consider, to do or to follow something up or to imitate something or someone, and itcan be a moment to reflect and to give encouragement .

***

Onder de tag "exhortatie" zal u artikelen vinden over lezingen die in diensten van de Broeders in Christus worden gegeven om de mede gelovigen aan te zetten tot nadenken. De "exhortatie" of "aansporing" dient om aan te manen, op te roepen, aan te zetten, te stimuleren, te inspireren aan te wakkeren of aan te sporen, alsook om verdere uitleg te geven over de gelezen Bijbelteksten.
De exhortatie hoeft niet enkel een vermaning, berisping, of terechtwijzing te zijn; ook het positieve van een aanmaning kan naar voor gebracht worden. Eveneens is het een gelegenheid om een oproep te doen om iets te overwegen, te doen of iets na te volgen, iets of iemand te imiteren, en kan het een ogenblik zijn om te reflecteren en aanmoediging te geven.

Vaticaan: preek maximaal 8 minuten

Het Vaticaan heeft de priesters gevraagd voortaan hun preken te beperken tot acht minuten, meldt Het Nieuwsblad. "Volkomen mee eens," zegt de Brusselse priester Staf Nimmegeers, "anders vallen de mensen in slaap."

Ligt dat dan niet aan diegene die de preek moet houden en ofwel geen kaas heeft gegeven van deklamatie ofwel een onvoldoende interessant onderwerp weet aan te boren of zijn getuigenis niet weet waar te maken?

Aartsbisschop Nikola Eterovic, secretaris-generaal van de bisschoppensynode, stuurde de aanbeveling de wereld in. Eterovic heeft nog andere tips voor prekende priesters: de preek moet vertrekken vanuit brede krachtlijnen, mag geen welomlijnd script hebben, en de predikant moet oogcontact houden met zijn publiek.

Dat ere krachtlijnen moeten inzitten is wel belangrijk en nog meer dat er een degelijke opbouw of structuur aanwezig is. Ik vraag mij af wat zij bedoelen dat het script geen welomlijnd script mag hebben. Indien zij bedoelen dat de prediker van de tekst moet kunnen afwijken en vrij interpreteren ga ik akkoord, maar indien er geen vaste nota's of bepaalde aandachtspunten moeten inzitten kan ik daarmee niet akkoord gaan.

volgens mij moet de begeesteering in de prediker zijn en moeten er voldoende stemwisselingen en gevoelsvariaties in voorkomen en als hij dan vol leven over het woord van God gaat zou dat toch niet mogen mis gaan. Maar sommige priesters geloven niet meer in datgene warvoor zij gekozen hadden bij hun priesterambt. Alsook zijn er velen die niet meer naar het Woord van God grijpen maar eerder blijven vast houden aan menselijke en filosofische teksten.
er wordt weinig aan uitleg van Schriftplaatsen gedaan en het volk zelf, de toehoorders worden er weinig bij betrokken. Indien de prediker de mensen mee teksten liet opzoeken in hun Bijbel, door er naar te verwijzen en ze te lezen, zou het volk actiever luisteren en zouden er meer geboeide minuten voorbij gaan.

Cachimbo schrijft hier over op Kerknieuws: "De uitleg van de schriftplaatsen moet in overeenstemming zijn met wat de Bijbel zelf leert. De context moet in aanmerking genomen worden in plaats van alleen maar uitspraken te selecteren die de spreker aanspreken, en daar zijn eigen ideeën aan op te hangen. Schriftplaatsen moeten niet verontreinigd worden met menselijke filosofieën. Soms moet een spreker een schriftplaats aanhalen om een beginsel te laten uitkoemn. De Bijbel staat vol beginselen die gezonde leiding verschaffen in allerlei situaties. Maar de spreker moet zich ervan vergewissen dat zijn toepassing "nauwkeurig" is, en dat hij een schriftplaats niet verkeerd gebruikt, en het laat voorkomen alsof ze iets zegt wat de spreker wilt dat ze zegt. De spreker moet de tekst zorgvuldig lezen en uitleggen, zodat hij het correcte begrip heeft van wát er staat. Als de spreker deze bekwaamheid ontwikkelt om correct en doeltreffend aan de hand van de schrift te redeneren, zal het een belangrijke factor zijn in zijn groei tot een "vaardig onderwijzer". En een preek van een uur zal gemakkelijk zijn................hij houdt de aandacht van zijn toehoorders vast al die tijd, en de preek zal nooit ofte nimmer saai zijn......en niemand, neen, niemand zal in slaap blijven. Want zijn preek is aangenaam, fijn gekruidt, met de allerbeste kruiden.......Gods Woord."

Verder moet een prediker weten wat de harten van de gelovigen in zijn gemeenschap kan raken. Hij moet uitkijken naar boeiende onderwerpen of dingen die de mensen in zijn parochie kunnen aanspreken.

Preek middel tot overbrenging christelijke boodschap

De preek is het belangrijkste middel –ofwel medium– dat de kerk tot haar beschikking heeft om de christelijke boodschap te verspreiden schrijft Maarten Stolk in het Reformatorisch Dagblad. Maar niet de enige, want ook via liederen, beelden, prenten, pamfletten, brochures, boeken, kranten, radio en televisie vindt er overdracht plaats.

In alle middeleeuwse preken werden de regels der welsprekendheid toegepast, zegt prof. dr. Joris van Eijnatten. Calvinistische hagenpredikers brachten in de zestiende eeuw grote groepen mensen bijeen. Hun toespraken buiten de stadsmuren, in bossen en velden, werden aanvankelijk oogluikend toegestaan.
Een eeuw later kenmerkte de ideale preek zich door de drie k’s: kort, klaar en krachtig.
In de snel moderniserende wereld van de twintigste eeuw gaven christelijke radiosprekers de achterban vingerwijzingen voor het dagelijks leven.

Lees meer in > De ideale preek: kort, klaar en krachtig

Katholieken hechten groot belang aan preek

BRUSSEL (KerkNet/LaCroix/SIR) – Volgens een pas gepubliceerd onderzoek, in opdracht van het Franse weekblad ‘Pèlerin’, volgt een ruime meerderheid van de Franse gelovigen met grote aandacht de homilie en beschouwen zij dit als het boeiendste deel van de eucharistie. Tegelijk zijn zij van oordeel dat preken kunnen verbeterd worden. Met name moet er ook voor gezorgd worden dat de homilie jongeren weet te boeien.
Hoewel Franse katholieken vinden dat hier en daar nog aan de preek kan bijgeschaafd worden, volgt een meerderheid die preek met grote belangstelling. 90% beschouwt hem als een belangrijk onderdeel van de eucharistie. 68% noemt preken boeiend, 54% vindt dat er een nauwe band is met hun leven en 5% hecht groot belang aan de boodschap die daarin verkondigd wordt. Tegelijk geeft 55% toe dat ze de inhoud van de preek tegen het einde van de eucharistie vaak al vergeten zijn.