Paustoespraak voor de Raad voor de nieuwe evangelisatie

Paus Franciscus, uit zijn toespraak tot de deelnemers aan de algemene vergadering van de raad voor de nieuwe evangelisatie. Sala Clementina

Geliefde broers en zussen,

Ik groet jullie allen en dank jullie voor wat je doet in dienst van de nieuwe evangelisatie en voor het werk in dit Jaar van het geloof. Van harte dank! Wat ik jullie vandaag wil zeggen kan je in drie punten samenvatten: eerste plaats aan het getuigenis; dringendheid naar de ander toe te gaan; pastoraal project gericht op het wezenlijke.

1. In onze tijd tref je veelvuldig een houding van onverschilligheid aan tegenover het geloof. Men hecht er niet langer belang aan voor het leven van de mens. Nieuwe evangelisatie wil zeggen in het hart en in de geest van onze tijdgenoten het geloofsleven wakker maken. Het geloof is een gave van God. Maar het is belangrijk dat wij christenen tonen dat we op concrete wijze het geloof beleven door de liefde, de eendracht, de vreugde, het lijden, want dit roept vragen op zoals bij de aanvang van de weg van de Kerk: waarom leven ze op die wijze? Wat drijft hen? Het zijn vragen die naar het hart van de evangelisatie voeren en dat is het getuigenis van het geloof en van de naastenliefde. Wat we, vooral in deze tijd, nodig hebben zijn geloofwaardige getuigenissen die, door het leven en het woord, het Evangelie zichtbaar maken, de aantrekkingskracht van Jezus Christus en van de schoonheid van God opwekken.

Veel mensen hebben zich van de Kerk verwijderd. Het is verkeerd de schuld op de een of op de andere kant af te wentelen. Meer nog, men moet in dit geval niet spreken over schuld. Er zijn verantwoordelijkheden in de geschiedenis van de Kerk en van haar mensen en er zijn er ook bij bepaalde ideologieën en bij individuele personen. Als kinderen van de Kerk moeten we verder de weg volgen van het Tweede Vaticaans Concilie. Ons ontdoen van overbodige en schadelijke zaken, van valse wereldse zekerheden die de Kerk bezwaren en haar gelaat beschadigen.

Er is nood aan christenen die voor de mensen van vandaag de barmhartigheid van God, zijn tederheid voor elk schepsel, zichtbaar maken. We weten allen dat de crisis van de mensheid vandaag niet oppervlakkig is, ze is diep. Daarom kan de nieuwe evangelisatie, omdat ze oproept om tegen de stroom in te gaan, zich van de afgoden af te keren naar de enige ware God, niet anders dan de taal van de barmhartigheid gebruiken eerder nog door daden en houdingen dan door woorden. Te midden van de mensheid van vandaag zegt de Kerk: kom naar Jezus, jullie allemaal, die uitgeput en onderdrukt zijn en jullie zullen rust voor jullie zielen vinden (cfr Mt 11, 28-30). Kom naar Jezus, alleen Hij heeft woorden van eeuwig leven.

Groot dooiermos op een graf op het Rooms-katholieke kerkhof te Zwolle. (Photo credit: Wikipedia)

Elke gedoopte is “christofoor”, drager van Christus zoals de oude heilige Vaders zegden. Wie Christus ontmoet heeft, zoals de Samaritaanse bij de put, kan deze ervaring niet voor zich houden, maar voelt het verlangen ze te delen, om anderen naar Jezus te brengen (cfr. Joh 4). We moeten ons allen de vraag stellen of wie ons ontmoet, in ons leven de warmte van het geloof waarneemt, op ons gelaat de vreugde ziet omdat we Christus ontmoet hebben!

2. We gaan over naar het volgende element: de ontmoeting, er op uittrekken om de andere te ontmoeten. De nieuwe evangelisatie is een hernieuwde beweging naar wie het geloof en de diepe zin van het leven verloren heeft. Dit dynamisme maakt deel uit van de grote zending van Christus om het leven aan de wereld te brengen, de liefde van de Vader voor de mensheid. De Zoon van God heeft zijn goddelijke staat “verlaten” en is ons tegemoet gekomen. De Kerk staat binnenin deze beweging. Elke christen is geroepen om naar de andere te gaan, om tot gesprek te komen met hen die niet denken zoals wij, met hen die een ander geloof hebben, of die geen geloof hebben. Allen ontmoeten, want ons allen is gemeenschappelijk dat we naar het beeld en de gelijkenis van God geschapen zijn. We kunnen allen tegemoet treden, zonder vrees en zonder ons lidmaatschap te verloochenen.

Niemand is uitgesloten van de hoop op leven, van de liefde van God. De Kerk wordt gezonden om overal deze hoop te wekken, vooral daar waar ze gewurgd wordt door moeilijke, soms onmenselijke levensomstandigheden, daar waar ze niet ademt, stikt ze. Er is nood aan de zuurstof van het Evangelie, aan de adem van de Geest van de Verrezen Christus die de hoop in de harten weer ontsteekt. De Kerk is het huis waarvan de deuren altijd openstaan niet alleen opdat elkeen er onthaal zou vinden en liefde en hoop kan inademen, maar ook opdat wij naar buiten zouden kunnen om die liefde en die hoop uit te dragen. De Heilige Geest vuurt ons aan om onze omheining te verlaten en leidt ons tot aan de buitenwijken van de mensheid.

3. Dit alles wordt in de Kerk niet aan het toeval, aan improvisatie overgelaten. Het vraagt om een gezamenlijke inzet voor een pastoraal project dat het wezenlijke oproept en dat goed georiënteerd moet zijn op het wezenlijke namelijk op Jezus Christus. Het baat niet zich in veel bijkomstige en overbodige zaken te verliezen. Het komt erop aan zich toe te spitsen op de fundamentele werkelijkheid, dat is de ontmoeting met Christus, met zijn barmhartigheid, met zijn liefde en met het beminnen van de broers zoals Hij ons heeft liefgehad. Een ontmoeting met Christus is ook aanbidding, een woord dat zelden gebruikt wordt: Christus aanbidden. Een project bezield door de creativiteit en de fantasie van de Heilige Geest die ons dringt ook nieuwe wegen te gaan, met moed en zonder te verstarren. We zouden ons de vraag kunnen stellen: hoe is de pastoraal van onze bisdommen en parochies? Brengt die het wezenlijke aan het licht, met name Jezus Christus? Gaan de verschillende ervaringen en eigenheden samen in de verstandhouding die de Heilige Geest schenkt? Of is onze pastoraal versnipperd, onsamenhangend, waardoor uiteindelijk iedereen zijns weegs gaat?

In deze context zou ik het belang willen onderlijnen van de catechese, als moment van evangelisatie. Paus Paulus VI heeft dat al gedaan in Evangelii nuntiandi (cfr n. 44). Sindsdien heeft de grote catechetische beweging een vernieuwing doorgevoerd om de breuk te overbruggen tussen Evangelie en cultuur en het hedendaags analfabetisme inzake geloof. Ik heb reeds herhaaldelijk een feit aangehaald dat op mij, tijdens mijn pastoraal dienstwerk, sterke indruk heeft gemaakt: kinderen te ontmoeten die niet eens het Kruisteken konden maken! In onze steden! Catechisten leveren een kostbare dienst aan de nieuwe evangelisatie. En het is ook belangrijk dat de ouders de eerste catechisten, de eerste opvoeders in het geloof zouden zijn in hun eigen gezin door getuigenis en met het woord.

Dank voor dit bezoek. Fijne werkzaamheden! De Heer zegene jullie en Onze Lieve Vrouw bescherme jullie.

Vertaling: Marcel De Pauw msc

Verkondigen van Evangelie opgetekend in de Bijbel

In november 2009 ondertekenden Evangelische, orthodoxe en katholieke leiders de 'Manhattan-verklaring' waarin duidelijk werd gemaakt dat elke Christen moet verkondigen.

De verklaring luidde: 'Kerntaak van christen is het Evangelie verkondigen'

De ondertekenaars spraken zich uit dat het ging over een bewijs van hun gemeenschappelijk christelijk getuigenis. "We spreken hier over diepe religieuze principes die zijn verankerd in de heilige Schrift, die wij beschouwen als een door God gegeven geschenk," liet Timothy George, een van de leiders die het document heeft opgesteld, weten.

Dat Evangelie of Goede Nieuws dat elke Christen zou moeten verkondigen is opgetekend in de Heilige Schrift, die velen kennen onder de naam Bijbel, alhoewel de meesten in Vlaanderen daar bij alleen maar aan het Nieuwe Testament, het boek met de evangeliën denken. Maar die 27 boeken, geschreven over een periode van ongeveer 50 jaar zijn slechts een klein onderdeel van het grote geheel dat in totaal 66 boeken bevat.Daarnaast zijn er ook nog een aantal andere Oud Testamentische boeken die niet tot de kanon worden gerekend. Deze zijn gekend onder de naam Apocrieve (letterlijk: verborgen) boeken of de Deutero-canonieke boeken (de 2e canon). In protestantse bijbelvertalingen zal men ze niet vlug vinden terwijl deze in de meeste Katholieke Bijbelvertalingen wel zijn opgenomen. De reden hiervoor is dat zij waren opgenomen in de Griekse vertaling van het Oude Testament, en later ook in de Latijnse vertaling (de Vulgaat). In oude protestantse Bijbels zijn ze soms opgenomen als een apart 'blok' tussen het Oude en Nieuwe Testament, of helemaal achteraan, en met een uitleg dat ze wel nuttig zijn om te lezen, maar dat ze niet tot de kanon behoren.

De canonieke boeken beschouwen wij als een aan de mensheid gegeven Schrift ter ondersteuning om de juiste weg naar het Koninkrijk van God te vinden. Wij aanschouwen het als één aan elkaar gesloten werk dat uit de mond van God aan de mensheid is overgeleverd.

Doorheen de jaren zijn er over die Bestseller Aller Tijden of het Boek der Boeken al heel wat woorden gevloeid en zijn er al heel wat strijden gevoerd. Vele discussies gingen over het al of niet bestaan van een God in de eerste plaats, maar dan verder of het wel degelijk het Woord van God kon zijn dat men opgetekend kon terug vinden ofwel het woord van mensen over die God en Zijn volk.

In De Bijbel of Heilige Schrift Het woord van God of het woord van mensen gaan wij daar dieper op in op onze nieuwe Vlaamse site, die de vroeger Google Site van de Broeders in Christus vervangt, en waar wij in de toekomst nu meer artikels zullen plaatsen in plaats van op dit platform dat onvoldoende lezers trekt.

Op de nieuwe Wordpress site zullen wij in de toekomst verder ingaan op verscheidene geloofsaspecten waarbij een beeld zullen trachtten te vormen hoe wij de Bijbel als leidraad gebruiken om ons gedachtegoed te vormen.

Op die site zal u de evolutie kunnen volgen van de oorspronkelijke christelijke gemeente die nog gebruik maakte van de Thora en de (Griekse) Septuaginta. Verder zal u kunnen zien hoe met de verscheidene hogere vergaderingen of synodes veranderingen werden gebracht aan de te gebruiken teksten en voor de te gebruiken symbolen en richtlijnen met later de bijkomende dogmas.

De op de synodes van Hippo Regius (393) en Carthago (397), in navolging van Athanasius en Augustinus, aangenomen lijst van de Septuaginta kunnen wij allemaal als de beste leidraad nemen, in welke volgorde u de boeken ook maar wil schikken. Naargelang de denominatie kan deze verschillend zijn, maar de inhoud blijft het zelfde. De kerken van de Reformatie zijn teruggekeerd tot de Hebreeuwse lijst, maar in de volgorde van de Septuaginta. Allen (ook de RK kerk) beschouwen deze boeken als 'canoniek'. De RK kerk erkent daarnaast ook de meeste boeken van de uitbreiding volgens de Septuaginta, maar noemt deze deuterocanoniek (de tweede canon). Zij verwerpt echter als apocrief: 3 en 4 Ezra, 3 en 4 Makkabeeën, Oden, Psalmen van Salomo, Baruch 6 (de brief van Jeremia) en het gebed van Manasse (hoewel deze wel in de Vulgaat staat). Voor de protestantse kerken zijn alle aanvullingen van de Septuaginta apocrief. Daarnaast zijn er nog andere boeken, de pseudo-epigrafa, die door iedereen worden beschouwd als niet-canoniek. De boeken van "Henoch" en de "Hemelvaart van Mozes" behoren hiertoe.

De canonieke boeken leveren ons het nodige materiaal waar elke Christen zich vol enthousiasme zou moeten laten uiten. Wij zouden niet mogen uitgesproken raken over wat er in al die Heilige Geschriften opgetekend staat. Als volgelingen zouden wij het ons nog meer ter harte moeten nemen omdat Jezus dat zijn volgelingen ook opgedragen heeft.

Dat Getuigen hoort dus niet enkel door de Getuigen van Jehovah te gebeuren. Elke waardige Christen moet getuigenis afleggen van hetgeen hij of zij gelooft.

Lees hier meer over in het nieuwe artikel:Getuige of Broeder; Rabbi, Leider, Broeder, Verkondiger of Getuige.

In de 19e eeuw is geopperd dat de Bijbel generaties lang is overgeleverd van vader op zoon, en dat pas na de ballingschap (bijna het eind van het Oude Testament) alles op schrift is gezet. Dit idee was gebaseerd op de zeer gebrekkige stand van archeologie van die dagen. Men nam aan dat er vóór die tijd geen schrift bestond.

Inmiddels is veel meer onderzoek gedaan en zijn er complete bibliotheken teruggevonden uit de tijd van het eerste Bijbelboek. Dat zulke argumenten vandaag de dag toch nog wel eens gebruikt worden, zoals wel eens gezegd wordt "na de ballingschap heeft men alle legendes uit het verleden vastgelegd", zegt meer over degene die dit zegt dan dat het iets met de werkelijkheid te maken heeft. Blijkbaar wil men het gezag van de Bijbel ondermijnen en laat men zich niet belemmeren door een werkelijkheid waarvan we intussen allang weten dat die compleet anders is. En als iets maar vaak genoeg gezegd wordt blijft het vanzelf wel hangen.

Er zijn goede redenen om aan te nemen dat vanaf een zeer vroege datum alles in de Schrift vast is gelegd.

Wel weten wij met zekerheid dat er die oh zo belangrijke mondelinge traditie is geweest, waarbij alles in het werk werd gesteld om mondeling dit Woord van God ook verder onder de mensen te brengen. Het is onze taak om die traditie verder te zetten en er voor te zorgen dat niets van dat Woord van God verloren gaat. Alsook wordt het nu meer dan tijd dat de mensheid wakker wordt en er zich bewust van wordt hoe nodig het is dat het Goede Nieuws over de gehele wereld verspreid wordt. Dat zal één van de belangrijke elementen zijn voor het einde der tijden en de nabijheid van het komende Koninkrijk van God.

"Net als degenen die ons zijn voorgegaan in het geloof, worden christenen vandaag de dag opgeroepen het Evangelie van kostbare genade te verkondigen," bevestigen de ondertekenaars van de Manhattan verklaring. "Dit tot bescherming van de intrinsieke waardigheid van de mens en om op te komen voor het gemeenschappelijk goed."

Laten wij daar ook aan denken maar nog meer: er werk van maken!

Fred en Kate Gholson over hun uitstap van de JG Organisatie

De groepering die zich een "Godsorganisatie" noemt overbeschermt haar mensen of tracht dit zo naar buiten over te brengen. Natuurlijk heeft ieder gezin haar eigen problemen en heeft elke geloofsorvganisatie te maken met de problemen van de plaatselijke gemeenschap en met de moeilijkheden rond leden van de geloofsgemeenschap. Maar hoe gaan ze daar mee om? Hoe worden mensen in de gemeenschap opgevangen en begeleid?
Zij die hun leven eigenlijk bijna opofferen voor de geloofsgemeenschap of de overheersende Organisatie, hoe worden deze benaderd, behandeld en hoe kunnen zij zich persoonlijk ontwikkelen en tegenover hun eigen familie leden staan.

In de video over Fred en Kate Gholson die de "Waarheid" of de zogenaamde "the Truth" verlieten in 1986 schetsen de vroegere Ouderling en echtgenote een beeld hoe zij moesten omgaan met situaties rond het minder actief zijn van hun vader, het huwelijk van hun zuster, het in het gezin hebben van een dochter van andere ouderling enz..

Er wordt ook aangebracht hoe men sommige leden van de Organisatie behandelde en uitstootte. De tegen de borst stotende gebeurtenissen maakte dat zij meer onderzoek gingen doen over de organisatie en de feiten, aangebracht door tijdschriften als Time Magazine onder de loep gingen nemen. De dubbele standaard en hoe zaken onder het tapijt werden geveegd, met de bedenking hoe het avondmaal werd gevierd zonder eigenlijk echt te "vieren" deed hun toch verder vragen stellen en twijfels begonnen zwaar door te wegen.

1975 komt ook ter sprake alsook hoe aan het 'governing body' wordt gevraagd hoe zij tegenover de vals gekoesterde hoop stonden waarvoor zij eigenlijk verantwoordelijk waren, want volgens Fred Gholson werd die wel door de organisatie gestimuleerd om te prediken.
Er wordt ook in vraag gesteld hoe een organisatie die door God geleid wordt dan zulke doctrinele verschillen kan gaan verkondigen en na een aantal jaren hun eigen leden zelfs verbieden bepaalde vroeger gepubliceerde werken nog te lezen om dt deze 'fouten' bevatten. Indien zij beweren dat God hen deze zaken openbaart als het enige middel voor communicatie hoe kan dan dit spreekorgaan zulke foutieve voorspellingen en leerstellingen naar voor brengen en opleggen deze als enige waarheid te aanvaarden?
Zij stellen zich de vraag waarom zij de Organisatie als de Getrouwe Slaaf moeten aanschouwen als deze niet de juiste voeding aangaf op het juiste ogenblik.

*** ***

How Fred and Kate Gholson had to face the way how the organisation treated their parents, sister and brothers, disfellowshipped members and how they started to hear other sources, read articles in Time magazine and heard other facts. They tell us that they were confronted with the double standard and how certain things were swept under the rug. They give a picture whey they started to believe the Watchtower Organisation was a False Prophet and why they decided to leave "the Truth" in 1986.
+ Faithful and discreet slave.

Oproep tot eensgezind getuigenis

KERKEN MOETEN NIEUW TIJDPERK STARTEN VAN EEN EENSGEZIND GETUIGENIS

Dr. Olav Fykse Tveit Bron: Kerknet

BRUSSEL (KerkNet/WCC/ChristianToday) – Triomfalistische Kerken en bewegingen brengen de wereld niets bij. De wereld heeft nood aan trouwe volgelingen van Christus, die moedig het kruis van liefde en solidariteit voor de wereld dragen. Dat zei secretaris Olav Fykse Tveit van de Wereldraad van Kerken tijdens de openingstoespraak van het oecumenisch missiecongres in Edinburgh.

Meer dan 300 kerkleiders uit de hele wereld bevestigden in Edinburgh hun engagement om van Christus te getuigen. De tijd is meer dan ooit rijp om daarbij over de grenzen van de verschillende Kerken heen samen te werken. De kracht van dat getuigenis, zo zei professor Dana L. Robert van het Centrum voor het christendom in de wereld, gevestigd in Boston, wordt nog steeds aangetast door de verdeeldheid door theologische, socio-culturele of politieke geschillen. “Desondanks kunnen wij niet aan de vaststelling voorbij dat het christendom tijdens de voorbije eeuw de ingrijpendste gedaanteveranderingen uit haar geschiedenis onderging, omdat het uitgroeide tot een multicultureel geloof met volgelingen tot in alle uithoeken van de wereld.”

(Kerknet)

Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen

Van 18 tot 25 januari worden alle christenen voor de 102e keer uitgenodigd om samen te bidden voor de eenheid.
,,Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen’’ (Lukas 24,48) is dit jaar het thema van de gebedsweek voor de eenheid van de christenen. De gebedsweek wordt over de hele wereld gehouden en is een initiatief van de Wereldraad van Kerken en de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de christenen.