Showing posts with label huiskerk. Show all posts
Showing posts with label huiskerk. Show all posts

Monday 5 September 2011

The strugles of Taipei Ecclesia

Although Christianity constitutes only a tiny religious demographic in Taiwan, the Christian population is focused heavily in Taipei.

Taipei ecclesia is a tiny congregation in the middle of a sea of hostile evangelical churches. A visiting brother from the US, Jonathan Burke his wife, and the only local Christadelphian sister, started by visiting a local church twice a week, attending all their meetings. They spoke on a regular basis and deliberately avoided controversial topics. They only raised our beliefs when they were asked.

The local evangelical churches in Taiwan all made an agreement with each other years ago about a 'minimum statement of faith' to which everyone has to give assent in order to be accepted. If you don't accept that, then they don't accept you.

In contrast, there is a small but thriving house church movement (there's one in the apartment on the floor below us actually), where it's easier to find people with an open mind and more Biblical beliefs (belief that God is one person, belief that people are truly mortal, etc), but the house churches are quite close knit and not easy to visit unless you know someone who is already in one. They're quite private in some ways, and keep a low profile, because they're typically people who wouldn't be accepted by the Christian mainstream.


Read more > The strugles of Taipei Ecclesia

Monday 9 May 2011

Intenties van de ecclesia

Een verkorte Engelse versie is beschikbaar / English shortened version: Intentions of an Ecclesia

Jezus werd als Redder naar de aarde gestuurd om het Koninkrijk van God tot leven te brengen. Al is hij aan een paal ter dood gebracht is hij terug levend gemaakt door diezelfde Vader die er voor gezorgd had dat hij hier was. Dankzij God de Vader is de zoon nu nog ter beschikking om ons te sturen.

"Indien een man in mij blijft, blijf ik in hem, en zal hij veel vruchten dragen" (Johannes 15:5). zegt Jezus naar zijn toehoorders, en "wie wil horen, hore" "wie zien wil, zijn ogen worden geopend". Hiermede is de hoofdvraag gesteld of wij wel willen horen en zien.

In het verleden zijn er reeds aangesteld over volken en over koninkrijken, om ze uit te rukken en af te breken, om ze te vernielen en te verwoesten, om ze op te bouwen en te planten. (Jeremia 1:10)
Doorheen de geschiedenis kunnen wij regelmatig herlevingsmomenten in het Christendom waarnemen. Momenten van verdraaiing, revolte, afbraak, wederopbouw en herleving.

In de 19de eeuw was er nogmaals een herleving van mensen die ernstig het Woord van God wensten te onderzoeken en Dit Woord opvolgen en niet zozeer op het woord van mensen blijven voortborduren.
Ook Dr. Thomas was zulk een onderzoeker van de Bijbel die ook zijn oor te luisteren legde bij ander Bijbelonderzoekers. Maar ook omgekeerd waren er mensen die meer over de Waarheid wensten te weten komen en luisterden naar Dr. Thomas en zijn volgelingen.
Algemeen kwam het er op neer dat zij echte volgelingen wensten te worden van een man die zo vele honderden jaren voor hen had geleefd. Zij waren er van overtuigd dat die Jood een Boodschapper van God was welke die Beloofde Redder was waarover zovelen voor hem al hadden over gesproken. Jaren op voorhand was hij aangekondigd en nu had de wereld hem kunnen zien en horen.

Wij kunnen hem niet meer ontmoeten.Wij zullen in hem moeten geloven zonder hem te zien of persoonlijk te horen. Want horen spreken kunnen wij in zekere zin wel, doordat datgene wat hij gezegd heeft is opgetekend geworden door verscheidene schrijvers. Die geschriften kunnen wij lezen en ter harte nemen.

Indien wij die optekeningen ter harte willen nemen en met een juiste gezindheid of hartetoestand lezen zullen wij ook voldoende inzicht krijgen om onze volgende stappen te zetten.

Aan het begin van onze huidige tijdrekening was die arbeiderszoon Jezus een veel besproken figuur die in opspraak kwam. Het liep zelfs zodanig de spuigaten uit dat hij als een zware crimineel ter dood werd gebracht.
Voor die Jezus van Nazareth de dood vond had hij vele gelegenheden gevonden om onder het volk te komen en met zeer velen te praten. Met zijn aanhangers kwam hij samen in de open natuur en durfde ook discussies aangaan met tegenstanders in synagoges.

In de eerste eeuw van onze tijdrekening was er geen formeel lidmaatschap van een Jezusgenootshap of een soort Jezuskerk. Als Jood beleed Jezus trouwens zijn godsdienst in de synagoge. Zijn aanhangers volgden hem en op andere tijdstippen kwamen zij ook bijeen met volgelingen van hem. Deze bijeenkomsten gebeurden onafhankelijk van elkaar en met slechts een liefde-verplichting naar God die de mensen samen bracht en naar elkaar die wensten samen bijeen te komen.
Het doel van diegenen die samen kwamen was elkaar te laten aanvoelen hoe zij ook in bewondering stonden voor die ene man die er in sloeg zuiver te blijven, getrouw aan God, zichzelf opzij durfde te zetten voor anderen. Zij wilden Jezus volgen en wensten gelovigen te worden; alsook wilden zij gelijkgestemde geesten ontmoeten. De begeesterden vonden het fijn om andere gelijkgezinden te ontmoeten en stelden dan ook alles in het werk om meerdere gelegenheden te hebben om elkaar te ontmoeten.

Het gebeurde wel dat er op die bijeenkomsten eerste leerlingen of apostels van Jezus bij waren, maar dat hoefde niet altijd zo te zijn. Onderling kwamen zij ook bijeen in elkaars huizen of tuinen. Soms waren ouderen aanwezig, vaak niet. De samenkomende werden aanschouwd als "de kerk" en sloeg niet op een specifiek gebouw maar op de aanhangers van Jezus die bezig waren met het bijeenkomen en het verkondigen.

Het Griekse woord voor "kerk" is "ekklesia" welk eenvoudig die verwijst naar die vergadering, meeting of  naar diegenen die "werden uitgeroepen". "Kerk" was een onreligieus woord. Het verwees slechts naar een groep van mensen. In dit geval de groep van mensen die aanhangers van Jezus waren.

In enkele van onze artikelen zult u kunnen vinden dat "Kerk" geen organisatie is, gebouw, of een ontmoeting van enigerlei soorten. In de echte zin van het woord zou het woord gewoon een groep van mensen moeten beduiden die Christus volgen. Toen Jezus zei "ik zal mijn kerk  bouwen" had hij het niet over een letterlijk gebouw dat hij ging oprichten, maar over een gemeenschap die hij zou vormen en ondersteunen.

De te bouwen "Kerk" betekende eenvoudig dat hij een uitgeroepen groep  of menigte of genootschap of vergadering ging vormen.

Taal is een gegeven dat in tijd verandert. Een levend iets zijn moeten wij ons bewust zijn van hoe dat veranderde en soms kan het ook hulpzaam zijn om te weten waardoor het veranderde.
Het woord "Kerk" kon ook niet ontsnappen aan de wispelturigheid van het volk en haar taal.
Vandaag heeft men meerder betekenissen voor het woord "kerk" terwijl wij toch moeten vaststellen dat de meeste mensen toch in eerste instantie danken aan een kerkgebouw, in tweede instantie aan de Rooms Katholieke Kerk, in derde instantie aan de instelling van de Katholieke Kerk en eigenlijk vergeten velen te denken aan de geloofsgemeenschap van die mogelijke 'kerken'.

Daarom komt het er echt op aan dat wij de mensen leren inzien dat 'kerk' veel meer omhelst dan een kerkgebouw of één bepaalde denominatie van het Christendom. Wij moeten hen tonen dat het meer dan slechts een betekenis heeft dan zij willen selecteren. Want uiteindelijk heeft het ook te maken met een wil tot keuze maken. Het al of niet willen inzien van iets.

Het is heel behulpzaam om "kerk" duidelijk te definiëren. Een ecclesia moet het als één van haar taken zien om dat op te klaren. Wij kunnen ook het woord genootschap of bijeenkomst of broeders of heiligen of volgelingen gebruiken.

De volgelingen van Christus en hun aanhangers kwamen samen om God in hun midden te voelen en samen die ervaring te delen, en dat is wat wij nog steeds vandaag moeten doen. Zij zaten niet achterover om enkel maar te luisteren naar iemand die daar wat stond te verkondigen. Zij wachtten niet op een dominee om hen een preek te geven van op de kansel, of voor een muziekleider om hen een lied te laten zingen of slechts voor ouderlingen om te bidden. Zij kwamen samen om van de aanwezigheid van elkaar te genieten en om aan een vergadering deel te nemen om de Heer te loven. Zij wisten hoe Jezus overal rond ging (het gebroken-hart genas, gevangenen bevrijdde, de aanvaarding van God verkondigde, enz.) om te verkondigen en de realiteit, liefde en macht van het Koninkrijk te demonstreren. Diegenen die lief en leed met elkaar wensten te delen in de naam van Jezus Christus waren bewust met welke soort taak hun Hoofdleraar hen gelast had.

Jezus nam de Gospel naar de straten en vertelde iedereen uit te gaan in de wereld en het Goed Nieuws te verspreiden.

Om dat nieuws kenbaar te kunnen maken moeten wij dit zeker niet "binnenkamers" houden. Dat Goede Nieuws moet niet enkel tot een bepaald gebouw beperkt blijven. Wij moeten het woord naar buiten brengen. Dit betekent dat kerk, in de eerste plaats een overgang moet zijn van een "kom zien" plaats naar een "ga en wees met de verlorenen" beweging. Wij moeten gaan waar mensen reeds uit en hangen bereid zijn gesprekken aan te gaan met hen over de geweldige liefde van ons leven.

Om het Goede Nieuws te verspreiden moeten wij uit gaan naar diegenen die het nog niet kennen. Als gemeenschap moeten wij de ongelovigen tonen dat wij een gemeenschap van gelovigen zijn met een opmerkelijke hoop. Wij kunnen hen gewaar laten worden dat wij een levende gemeenschap zijn die ook van deze tijd kan zijn, maar welbepaalde prioriteiten voorop stelt.
Zij die samen komen en aldus 'kerk' vormen moeten als ecclesia hun doelstellingen kenbaar maken. zij moeten duidelijk maken dat zij slechts samen komen om hun leven met elkaar te delen, de Vader te vereren en te loven. Hun bijeenkomst moet naar de buitenwereld toe ook een teken van verbondenheid zijn en de onderlinge eenheid tonen van ware volgelingen van Jezus Christus die er van genieten om als broeders en zusters bijeen te komen.

Zo voor bijeenkomsten, wanneer de alle Mensen van God in een plaats bijeenkomen is het voor een tijd waar "alle dingen worden gedaan om elkaar op te bouwen " of "om de kerk te versterken" (1 Korinthiërs 14:26).
Al de verscheidene kerkbijeenkomsten zijn voor het Lichaam van Christus, "om elkander tot liefde en goede daden aan te sporen" (Hebreeën 10:24-25) en in nauw contact te brengen met onze Verrezen heer Jezus Christus. Die bijeenkomsten zijn (bijbels) geen tijd van openbaar spektakel waarbij er slechts één of enkelen voor de bezoekers en leden het woord en handelingen verrichten. Het was en hoort een tijd te zijn, waarbij alle aanwezigen hun liefde voor God kunnen uiten en zich kunnen richten op die relatie met God en op de verhoudingen met anderen en op de verdieping in het Woord.

Een meeting voor broeders en zusters in Christus kunnen overal plaats hebben waar andere mensen zijn. Zo kunt u samen komen in kroegen, winkelcentra, restaurants, parken, vergaderzalen. U zou kunnen zeggen dat wij kerk nodig hebben waar reeds mensen uit hangen. Daar waar de mensen zijn moet de kerk komen. Wij hebben een kerk nodig in ieder winkelcentrum, iedere Carrefour, Bijkorf, Sainsbury of Tesco. Kerken kunnen daar gaan waar de mensen zijn. Kerken kunnen snel beginnen en vlug overal reproduceren. Op deze manier wordt de kerk wat het hoort te beteken: een "gangbare" beweging.

De homosapiens is niet gecreëerd om op zijn eigen te zijn. Mensen werden ontworpen om elkaar nodig te hebben en om op elkaar te kunnen vertrouwen. Mensen werden ontworpen om van elkaar te leren en te groeien door de liefhebbende wisselwerking met andere mensen.

Dat zou ook de intentie van het bijeenkomen moeten zijn: samen zijnd onder de vleugels van Christus Jezus. Samenkomend met mensen met een zelfde voorkeur om in een liefhebbende verhouding met andere gelovigen zich te vinden en elkaar de gelegenheid te geven om op een andere wijze te beginnen te leven en om een nieuwe bevrijdende weg in te slaan voor een nieuw leven.

Kleine groepen van mensen hebbend die samen komen in publieke of private aangelegenheden zou je huiskerken kunnen noemen, maar wij zouden toch liever  verkiezen om hen Ecclesiae (de meervoudsvorm van ecclesia of  Kerk/ekklesia) te noemen.

Samenkomend zij zou iedereen dezelfde intentie moeten hebben, waarbij zij hun liefde voor God kenbaar maken en hun gelooft in de zoon tonen, die gewillig was voor ons te sterven aan de martelpaal. Samenkomend in de ecclesia moet de gemeenschap van gelovigen de intentie hebben om een bijeenkomst te hebben van gelijkgezinde gelovigen die de liefde voor elkaar als broers en zussen in Christus zouden moeten delen.

De 'Kerk' of beter de ecclesia kan dan de plaats worden waar wij mensen treffen om ons aan te moedigen wanneer wij het nodig hebben en mensen vinden om ons te ontwikkelen. Het zou de plaats moeten zijn waar wij het ontzagwekkende geschenk hebben om van een steunstructuur te te mogen gebruik maken om op te vertrouwen wanneer dingen moeilijk worden.

Terwijl de huidige denominatie-kerken meestal kopies van elkaar vormen moet de ene ecclesia helemaal geen juiste kopie van de andere ecclesia te zijn. Iedereen is verschillend zo ook kan iedere ecclesia verschillend zijn. Iedere toestand is verschillend zo kan iedere dienst  eveneens verschillend zijn. Wij hebben geen stel van Gemeenschappelijke Gebeden, Kerkboek of een missaal nodig om een strikte volgorde in de dienst na te volgen.

Een gemeenschap creërend die veilig en is die de eigen liefde van God reflecteert is niet zo maar iets dat gebeurt. De ecclesia moet de weerspiegeling van het lichaam van Christus zijn. Dat lichaam heeft ook meerdere ledematen die ook verschillend van elkaar zijn. Iemand moet het aandurven om zich kwetsbaar op te stellen, te riskeren zich vrij te uiten en te zeggen "Dit is wie ik echt ben". Wij moeten in de ecclesia tegelijk geestelijk en menselijk zijn.

Zoals in een familie zouden wij rond ons leven moeten voelen en er ons bewust van moeten zijn dat er buiten het gezin ook leven is. Naast de ecclesia is er ook leven, zowel in de wereld  maar ook in de broederschap. Wij zouden de verschillen van karakters en de verschillen van toestanden moeten herkennen. Onze menselijkheid zou gemeenschappelijk met iedereen moeten gedeeld worden. Onze menselijkheid delend maakt ons niet zwak — het maakt ons dicht bij andere mensen staand. Het staat ons toe dat Bijbelse bevel "te volbrengen om een ander aan te nemen zoals Christus u heeft aangenomen". Iemand moet opzettelijk over bepaalde grenzen durven gaan, met het nemen van het risico om de maskers te verwijderen. In deze omgeving van aanvaarding zullen anderen hetzelfde doen en zal zich de ware gemeenschap kunnen ontwikkelen.

Wij zouden plaats moeten maken voor mensen om met elkaar te delen. En door het creëren van een mooie atmosfeer kunnen wij elkaar helpen om los te komen. Daar moet tijd voor gemaakt worden, wat kan gebeuren tijdens maaltijden, bijeenkomsten. Door in een ecclesia zulk een gelegenheden te creëren waarbij in  de samenkomst meerdere zaken kunnen gedeeld worden zal men een lekker samenzijn krijgen waar mensen ruimte hebben om hun ervaringen met anderen te delen. Het open stellen om samen het leven te delen met de ander maakt deel uit van het opstellen als broer en zuster van elkaar. De ecclesia moet het zo ver krijgen dat iedereen dat gevoel van broederschap kan hebben en zich bereid voelt om te durven durven delen en om van de anderen aan te nemen als uw broer of zus.

Goede verhoudingen zijn op de onontkoombaarheid van conflicten gebouwd waartegen wordt gekeken en de mogelijke oplossingen die men aandurft om te onderzoeken. De verhouding van die conflicten en oplossituaties zijn geschoeid in de mogelijkheid om de ecclesia zelfs sterker te maken. Verhoudingen of relaties worden gemaakt ons te doen groeien. Wij moeten met de echte kwesties van pijn, trots, woede, communicatie en vergevingsgezindheid omgaan.

Een Kerk of ecclesia maken betekend dat men zich open moet stellen naar de ander. Wat dan ook hun positie in het leven of wat hun interesse ook mogen zijn, moeten wij oog en oor voor hen hebben. Geïnteresseerd te worden in die dingen dat zij doen, lezen, zien op televisie, enz. maakt deel uit van de saamhorigheid. Daarin moeten wij aannemen dat wij dichter bij de één dan bij de ander kunnen staan. Maar wij zouden ons er ook bewust van moeten maken dat niet alle verhoudingen verdergaan gaan of even 'close' moeten zijn, zelfs wanneer zij goed zijn. Het deel uitmaken van een transformatie-familie zou nauw aan het hart en ziel moeten liggen en zou dat moeten uitmaken waarvan het betekent de "kerk" te "zijn".

Het zijn die bijeenkomsten van gelovigen die de kerk maken en uitreiken om de buren te zegenen en buurten te herstellen. Elke ecclesia of Kerk zou een klein hart van een gemeenschap moeten zijn. De rode bloedcellen van de Parochie die de zuurstof aan brengt en energie voor de gehele gemeenschap oplevert.

Samen moeten wij proberen samen te werken zodat wij het schone verse bloed iedere dag van de week een heel jaar er doorheen krijgen.
Welk voedsel, haar kwaliteit en hoeveelheid hangen af van keuzes, maar in iedere gemeenschap zou het kostbaarste voedsel en hoofdgerecht het Woord van God moeten zijn. Alles zou rond de Bijbel moeten gecentreerd worden.

Wij kunnen vele verschillende Kerken ontmoeten, maar voor iedereen van hen zou de hoogste prioriteit de Liefde voor de Ene en Enige Ware Elohim God de Almachtige Jehova/Jahweh en Zijn Woord moeten zijn, plus het verspreiden van de Gospel, het Goed Nieuws van de Redder Jezus/Yeshua, de Messias, zijn terugkeer en het Koninkrijk van God.

Diegenen die reeds zijn gedoopt zouden degenen moeten zijn die de anderen onderrichten. Zij zouden het Goed Nieuws van het Komende Koninkrijk moeten verkondigen. Indien wij slechts ' zoeker vriendelijk' contact handhaven en de "informatie" buiten zetten en zo maar voortdoen en vasthoud aan een "godsdienstige portie bedien ons" zal iemand, ergens, ons wekken en zullen wij kunnen beseffen wat echt nodig is en moet gedaan worden doordat de ander "mij op het hart zal drukken wat er moet gebeuren in het doen van wat God uiteindelijk wil.

In de Bijbel kunnen wij vinden: "Zoals u, geliefde, wel goed weet dat onze hoogste plicht juist is het geweten te vormen zodat wij kunnen weten hoe wij voor God en onze buur staan. Daarom moeten wij ook snel aan deze woorden vasthouden en gewoon worden aan de uitdrukking : "Zoon, wees van goed gejuich, uw zonden zijn vergeven" en zulke gezegdes waarvan de Gospel vol van staat".

Een meeting of vergadering moet dus aantrekkelijk genoeg zijn voor iedereen en van goed gejuich en met een open geest zijn, zodat de samenkomst het gevoel kan geven  dat iedereen die daar bijeenkomt ook welkom is.

Zoals eerder aangehaald zouden wij aan de mensen het gevoel moeten geven en inzicht dat hoewel wij deel van deze wereld zijn (er in levede en er in levend moeten blijven) wij gewillig ons willig bezig  houden met de dingen die eeuwig zijn. Anderen moeten opmerken dat wij "deelnemers van de goddelijke natuur" zijn. Indien wij ons Christen, een volgeling van Christus, willen noemen, moeten wij de levensstijl van Jezus volgen. Ook moeten wij zoals hij zichzelf uitsloot ons zelf wegcijferen ten voordele van anderen. Alle eigen ingenomenheid moet weggewerkt worden. Eigen ingenomenheid in ons hart, het egocentrisme en egoïsme, de lelijke houdingen en gedachten en alles dat niet in de natuur van God is zou moeten onttroond worden en moeten gekruisigd. Er is geen andere definitie in het Woord van God voor "christendom" (Mattheus 10:34-39; 13:44; Lukas 14:33; Markus 10:19-22).

Als aanhangers van Christus zullen wij niet enkel moet betrachten waardige kinderen van God te worden en ons in de zelfde manier als Jezus te gedragen. Wij zouden ons moeten opstellen als een broer of zus van iedereen rond ons met dezelfde affectieve liefde als de Nazarener man die bereid was zijn leven te geven. Hoewel dat moeilijker is dan het merendeel van ons denken en al zou dit vermoedelijk niet meer noodzakelijk zijn voor ons om die gelijkaardige beslissing te nemen. Maar het doden kan ook in de figuurlijk betekenis vandaag nog opgaan.
Wij moeten de mensheid er op drukken om eeuwigheid te aanvaarden ook al zullen zij ons dan uitmaken en van ons vinden dat wij dogmatische, enggeestige en onverdraagzame goedgelovigen zijn. Ook al zouden zij ons beschuldigen zou het nog geen reden mogen zijn om stilzwijgend aan de zijkant te gaan staan. Al de verwijtende uitlatingen zullen wel genoeg zijn om vele van ons te intimideren en het stilzwijgenop te leggen. Er is niets gênanter en intimiderender naar de moderne Christen dan beschouwd te worden als eng  en dogmatisch. Ook het gebruik van Gods Naam zal velen doen lachen met ons en velen toch zo ver kunnen brengen dat zij die naam niet durven uit spreken. Maar het komt er op aan dat wij die naam wel degelijk kenbaar maken. dat was een van de vele opdrachten welke God aan Zijn volk had gegeven.

De ecclesia zou naar de buitenwereld ook moeten laten zien wie zij in de kuip heeft. Wij zouden overeenstemmend onze geloof moeten leven en dit moet tonen dat wij echt geloven dat God een dag heeft voorbereid waarop Hij de wereld in rechtschapenheid zal beoordelen. Dit moet wereldwijd bekend gemaakt worden, niet door mensen die (enkel) de correcte doctrine brengen, maar door hen die met een brandende overtuiging komen van wat zij zullen moeten verwachten. Hoewel onze apostolische taak is een ongewenst en onwelkom bericht naar een onverschillige wereld te brengen, is het een bericht dat wij enkel kunnen brengen in dezelfde verhouding als wij kunnen demonstreren. Wij zullen moeten uitgaan in de wereld om te gaan prediken. Het gaan getuigen behoort te gebeuren in eigen huis maar ook daarbuiten, plus ook onder elkaar in de gemeenschap van gelovigen. Steeds moet er de intentie in de ecclesia zijn om blijvend te getuigen.

Maar als hechte gemeenschap moeten wij samen komen met de inspirerende gedachten zich te laten begeesteren en te voeren met de inspiratievolle gedachten om het werk voor God te kunnen doen.

Misschien moeten wij de wereld ondersteboven keren en daarom moet iedereen in de ecclesia zich klaarmaken omdat te kunnen doen. Elkeen in de gemeenschap van gelovigen die samen de ecclesia vormen heeft de taak om elkaar te helpen om te kunnen slagen.
Samen zouden wij ervoor zorg moeten dragen dat iedereen beseft wat hun verantwoordelijkheid is in de opbouw van anderen en hoe zij hun steentje zullen moeten bijdragen om iedereen mee te helpen zich op te bouwen en er zorg voor te dragen dat niemand zou gaan verzwakken of machteloos worden of dat ze een onbeduidende kerk zouden worden die geen zuiverheid of ijver of persoonlijkheid heeft.

Het Geestelijke voedsel in ons hart dragende zouden wij het met iedereen rondom ons in de ecclesia en buiten in de wereld moeten delen. En met diegenen die samen komen om het Woord van God te delen kunnen wij ook samen een liefdemaaltijd houden. Samen eten en drinken terwijl wij de tijd nemen om gezellig over onze ervaringen praten en over hoe wij dat Woord ervaren. Het organische voedsel van de wereld kan in ons hervat worden, maar wij moeten bewust zijn dat het op de juiste manier zou moeten gekweekt of gecultiveerd moet worden waarmee God zou akkoord gaan. Daarom in respect van God Zijn creatie zouden wij respect naar Zijn planten en dieren en naar de mensen rond ons moeten tonen.

Wij zouden de zaden moeten nemen en zouden de tarwe van het kaf moeten scheiden. Er kan veel dood hout zijn, maar door het snoeiwerk en ijveren voor het verse groen kunnen wij een mooie tuin ontwikkelen.

De ecclesia zou vooruit moeten kijken om zulk een mooie tuin te cultiveren waarin velen graag zouden willen vertoeven.
Het mag een oord van gezond genot zijn, waarin iedereen samen plezier kan hebben en samen kan groeien in gratie en kennis van de Vader, zoon en Heilige Geest.

Steek de hand uit naar elke niet-Christen in iedere plaats elke keer opnieuw. Iedereen van de geloofsgemeenschap zal kunnen merken, als zij voldoende gestimuleerd worden, dat zij ook die vele gelegenheden die God voor hen voorziet om te getuigen, dat ook zullen kunnen gaan waarmaken. Het zal durf vergen en tijd vragen, maar al doende zal men leren en hindernissen weten te overbruggen.
Door zich gehoorzaam op te stellen aan de Allerhoogste Heer des heren zal men kunnen groeien en verder mee kunnen werken om de gehele geloofsgemeenschap te doen groeien. Hiervoor zal iedereen zich moeten voor open stellen en ontvankelijk de grond moeten laten bevruchten.

Onze tijd hier tesamen op de aarde is slechts van zeer korte duur. Onze tijd samen met een wederzijdse ruil van levens zal ook spoedig ten einde komen. Dus laten wij de tijd die ons rest goed gebruiken om niet enkel elkaar te vermanen maar meer om elkaar aan te moedigen. (Hebreeën 10:24-25)
Durft over anderen niet enkel de slechte dingen te zien en te klagen, maar merk de goede dingen op. Durft ook te zeggen "Wij zouden dit of dat kunnen doen" in plaats van "moeten doen". Creëer beweegredenen voor iedereen.

Laten wij als gemeenschap van gelovigen de goede houding aannemen om de juiste ingesteldheid te kweken bij iedereen die zich bij ons wil aansluiten in die ecclesia.
Zoals in een fijn gezin zouden wij een gemeenschap moeten vormen van gewillige kinderen, geïnteresseerd om altijd te leren en te groeien, dit steeds met elkaars helpende hand en volgens de Will van God.

Dat diegenen die zich verbinden in het Ware Geloof bewust zijn van de beloften van God en Zijn Plan voor de gehele wereld. Dat zij er gezamenlijk aan werken om de instructies over vreugde en lijdend op te volgen en vreugdevol uit te kijken naar beloning die God voor Zijn geliefden heeft voorzien.

Als gemeenschap moeten wij Gods redding delen en er zorg voor dragen dat iedereen gered kan blijven. Hoewel wij allen verschillende persoonlijkheden zijn is de eenheid in hetzelfde geloof betreft Jezus de Messias de drijvende factor voor de gehele gemeenschap en moet het die gedeelde hoop zijn welke iedereen levensvreugde geeft en iedereen in dezelfde hoop-voor-de-toekomst doet delen.

Ons deel is trouwe schepen van de liefde van God te zijn (2 Korinthiërs 4:7; 2 Timothéus 2:21). Laten wij daarom er zeker van zijn ijverig en gehoorzaam naar het bevel te zijn "om uitvoeringsvolgelingen te zijn". Dat is duidelijk geen passief bevel.


+

How and what 'you can eat' to get the best intentions you can read in:
An Organic Church in the line of what God wants
What to expect from a Christadelphian meeting?


Vind meer onder / Please do find more about the Ecclesia in:


Wednesday 22 September 2010

Keerpunt in de Kerk

In de geschiedenis zijn er meerdere ogenblikken geweest waarop het leek dat de Kerk 'zou ontploffen'. Het was misschien een ontsporen en soms wel een hevige revolte die zelfs dodelijke slachtoffers bracht. De moeilijkheden die gelovigen over elkaar en over ongelovigen brachten waren redenen waarom velen ook het geloof afzworen of het als een pest aanschouwen. Religie wordt als een monster beschouwd door sommigen. Spijtig genoeg moeten wij erkennen dat religie ook veel heeft kapot gemaakt en dat de verschillende opinies ook veel leed hebben bezorgd.

De Christenen bleven zoals de Joden ook niet gespaard van meerdere visies. Regelmatig werden er veranderingen in de geloofspunten toegebracht om toe te geven aan de wereld of inschikkelijk te zijn naar mensen. Op momenten dat de geestelijke leiders in dat Christendom ontspoorden werd er dan tegen gereageerd met regelmatig tot gevolg dat weer nieuwe strekkingen het licht zagen. Sommige van die hervormingen brachten zoals bij de reformatie ook de landheren in beweging en in tegenreactie, zodat het niet alleen op kerkelijk vlak maar ook op politiek vlak werd uitgevochten. De godsdienstverschillen voedden regelmatig de politieke tegenstellingen tussen vorsten en edelen, met als gevolg verschillende godsdienstoorlogen en opstanden.

De veelwijverij van de clerus, met zelfs een paus met vijftien vrouwen deed de Rooms Katholieke Kerk naar het celibaat grijpen. Maar hierdoor bleken de mannen toch nog niet gevrijwaard van hun seksuele gevoelens. Midden twintigste eeuw bleek de Katholieke Kerk in de 'geciviliseerde landen' de scepter te zwaaien in vele huisgezinnen en gemeenten. Verscheidene mensen waren zelfs bang geworden van die geestelijken die hen scholing en werkmogelijkheden konden ontnemen. Tegen iemand ingaan van de clerus was dan ook best te vermijden.
Bij het begin van deze eenentwintigste eeuw kwamen geleidelijk aan meerdere schandalen aan het licht. Toen eerst Ierland, dan Amerika, vervolgens Nederland en Duitsland ter sprake kwamen, leek er in België geen haan naar te kraaien. Maar toen de kat op de koord kwam en het duidelijk bleek dat België ook niet gespaard kon blijven van afschuwelijke gebeurtenissen in die kerk, dan sprong de media daar maar al te gretig op in en werd alles uitvergroot. Op bepaalde ogenblikken leek het wel of er geen ander nieuws in de wereld was en stonden de kranten er vol van en werd op de televisie het ene programma op het andere aan de feiten van pedofiele priesters gewijd. Sommige media kanalen gingen zelfs op de voyeuristische toer.

Johannes XXIII had het aangedurfd om een grote vernieuwing in de Rooms Katholieke Kerk te brengen en had geprobeerd het volk terug betrokken te krijgen in de kerkwerking. De pausen na hem schroefden echter meer en meer terug en met de laatste twee pausen werd er terug over gegaan tot het oeroude conservatisme. Buiten de aanhang van het kapitalisme en wens naar meer vrije tijd, hielp het weg van de wereld gaan van de Paapsen dat de kerken meer en meer leeg liepen. Er was al niet veel vol meer in de Belgische kerk en nu lijkt het hek helemaal van de dam.
Door de vele schandalen willen de mensen terecht hun 'disgoesting' of hun ontevredenheid tonen. Velen willen niet meer verbonden zijn met mensen die hebben aangetoond dat zij zich niet degelijk als goede mensen kunnen gedragen. Velen zagen ook in dat er een dubbele moraal leek te bestaan en dat er door de jaren heen heel hypocriet werd gehandeld.

Doorheen de jaren hadden de Belgen wel getoond dat zij een heel adaptief ras zijn, dat zich kan plooien en kleuren als een leguaan. Maar het aanpassingsvermogen vertoonde wel vermoeidheidssymptomen. Neem honderd Belgen en je kan wel 120 verscheidene vormen van katholicisme vinden. De meesten willen zich Katholiek noemen of zeggen dat ze behoren tot de Christelijke Kerk terwijl zij de Katholieke Kerk bedoelen.

De overvolle kerken in West Europa behoren tot hert verleden, maar stilaan beginnen bepaalde pinksterkerken goed vol te lopen. Wij staan nog mijlen ver van het Amerikaans en Koreaans fenomeen van de Mega-kerken. Vermoedelijk zal het hier zo een vaart niet lopen. Maar kan er weer volk komen naar een viering of een kerk?
Wij geloven dat het mogelijk moet zijn om terug een vernieuwd leven in de kerk te krijgen. De Katholieke Kerk heeft zo veel schade geleden dat het voor hen wel ettelijke jaren zal duren voor aleer zij deze crisis te boven komen. Maar andere kerken hebben nu de mogelijkheid om weglopers van die Rooms Katholieke Kerk op te vangen. Verscheiden protestantse kerken zouden daar een mogelijkheid in moeten zien om deze ontaarden een nieuwe vruchtbare grond aan te bieden.

Wij hopen dat er nu opnieuw een keerpunt mag komen waarbij mensen eens goed gaan nadenken over hun geloof en over wie en wat God eigenlijk is en vraagt. Het wordt tijd dat de mensen terug naar de kern van het geloof gaan en duidelijk inzien dat de instelling kerk iets helemaal anders is dan de Kerk, Gods Kerk.

Het zijn de mensen zelf die de Kerk maken, voeden en laten groeien. God kan het de groeikracht geven als mensen bereid zijn om er zich voor in te spannen. Maar God hoeft geen Torens van Babel, Megaprojecten of dergelijke. Voor Hem is de innerlijke houding van de mens het belangrijkste. God wenst de juiste hartetoestand. De gelovige moet met de juiste intenties kerk willen maken en God dienen. De dienst voor God is in de godsdienst weg gevallen en moet bijna opnieuw uitgevonden worden (bij wijze van spreken)

De laatste jaren kenden de steden een stadsvlucht. Voor 2009 verlieten zo bijvoorbeeld 1660 inwoners de stad Gent, meer dan 3000 Brussel en Antwerpen zag  meer dan 4000 inwoners de stad verlaten om in een meer landelijk gebied te gaan wonen. Deze mensen kwamen dan in een omgeving waar zij vreemdeling waren en meestal ook niemand kenden. Er waren of zijn bij zo een verhuizing geen sociale contacten in de nieuwe woonwijk. De mensen hebben geen enkele verbintenis met een parochie of plaatselijke kerk. Het is voor hen een uitgelezen moment om in de anonimiteit te verdwijnen. Op kerkelijk vlak vinden zij dat een uitgelezen gelegenheid om geen verplichtingen meer over zich te krijgen. Kerkbezoek wordt vervolgens totaal achterwege gelaten en doordat men geen regelmatige intake meer heeft van geloofsondersteuning gaat dit dan ook makkelijker vervagen. De dagelijkse bezigheden nemen de overhand en het godsdienstige geraakt in de vergeethoek doordat het wereldse het volledige leven in beslag neemt.

Het materialisme en de verwereldlijking brengt echter niet het geluk dat de mensen er van verwachten en op de duur zal dit ook gaan ontgoochelen. Het komt er echter voor gelovigen op aan om deze mensen eerder op te vangen. Gelovigen moeten het broederschap op zich nemen en moeten laten voelen dat zij geïnteresseerd zijn in deze nieuwe inwoners en dat zij ook voor hen bereid zijn om klaar te staan om hulp te bieden waar dat nodig blijkt te zijn en om morele steun te geven. Gelovigen hebben hier hun verantwoordelijkheid op te nemen voor de sociale omgang in hun woonwijk.

Diegenen die verhuizen zijn niet op alle punten vrij gesproken. Indien zij werkelijk geloven zouden zij er moeten op staan om hun geloof te uiten en te verwezenlijken. Het uitvoeren van het geloof verijst ook daden. De beleving van de eigen godsdienst is er zo één van.
bij het in een nieuwe buurt komen wonen kan men op zoek gaan naar een kerk en na gaan hoe de geloofsbeleving in dat dorp is. Ook hier kan men geconfronteerd worden met de verloedering van de kerk, maar hier kan men ook met een frisse of schone lei beginnen.
Indien er echt niet die geloofsgemeenschap aanwezig is die er in dit leven zou moeten zijn kan men als gelovige de stap wagen om anderen bij het eigen geloof te betrekken of bij het eigen zoeken naar waarheden betrekken. Ook al is men niet helemaal zeker van bepaalde geloofspunten, moet men er op durven vertrouwen dat God wil helpen en leiden als men er werkelijk op zoek wil voor gaan.

Een nieuwe woonst kan niet alleen een keerpunt in uw leven brengen op werelds vlak het kan ook op geestelijk vlak een mogelijkheid geven om om te keren of van richting te veranderen.
Nu er zo veel gaande is van ontevredenheid in de Katholieke Kerk is de tijd ook aangebroken dat mensen eens wakker geschud worden en het tij durven keren. Dat men eens durft afstappen van bij de grootste te willen behoren. Dat mensen gaan inzien dat de Grootste Groepering of zaak niet altijd de zuiverste of juiste is.

Indien men werkelijk gelooft moet men proberen de waarheid te achterhalen. Dit op alle gebieden. Maar het geestelijke, het goddelijke moet in de eerste plaats komen. Het is belangrijk dat men de juiste persoon of personen eert en dit op de juiste wijze. Vandaag is het moment van de waarheid aangebroken en moeten de mensen in de kerk zelf durven initiatief nemen. De tijd om te berusten op de clerus die alles wel regelde is voorbij. Iedere gelovige moet zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en zal later trouwens ook zelf voor zijn keuzes verantwoording moeten afleggen als hij  of zij voor de rechterstoel van Jezus Christus  moet verschijnen.
Hier op aarde moeten wij het nu waar maken. Wij mogen niet afgaan op mensen die bewezen hebben op allerlei manieren dat zij niet altijd zuiver op de graat zijn en de waarheid wel durven te verdoezelen.

Elke gelovige moet er op toe zien dat hij of zij de waarheid tracht te vinden maar moet uit broederliefde ook begaan zijn met het vinden van de waarheid voor en door anderen.
Jezus gaf de opdracht uit te gaan en het Goede Nieuws te verspreiden. Alle Christenen zouden navolgers van Jezus Christus moeten zijn en zijn geboden dus ook opdrachten moeten onderhouden.
Indien er in een woongebied waar men verblijft geen ware of juiste geloofsgemeenschap blijkt te zijn is het de opdracht voor elke Christen te proberen er een te vormen. Al was het dat men maar begint met twee of drie mensen samen te komen in de naam van Jezus. Waar één of meer te samen komen in zijn naam zal hij aanwezig zijn en zal God bereid zijn om hen te begeleiden.
Zo zou men een lees- of studiegroepje kunnen vormen die regelmatig samen willen komen om uit de Heilige Schrift (het Oude en het Nieuwe Testament) te lezen. Bijbelstudie is een eerste stap en essentieel om tot de waarheid te komen. Dat samen zijn kan dan ook gepaard gaan met het samen bidden en over gebeurtenissen na te denken en deze in het licht te plaatsen van de Bijbelse kennis.
Het is door samen regelmatig bijeen te komen om te vergaderen, de Bijbel te bestuderen, te bidden en om lofzangen te brengen dat men samen Kerk kan maken. En dat kan in eender welke plek gebeuren. Men moet slechts de angsten voor het denken van anderen overwinnen en durven uit komen moor zijn geloof en de wil om Christus te volgen.

Dat iedere gelovige nu moedig genoeg durft zijn om de juiste stappen te ondernemen en als het nodig blijkt te zijn om ook werkelijk van richting te veranderen. Men moet durven afstappen om gebonden te zijn aan één grote organisatie die op wereldvlak graag veel zou willen bepalen, maar de laatste jaren toch veel van haar geloofwaardigheid begint te verliezen.
De leiders in de Rooms Katholieke Kerk zullen zeker maatregelen moeten treffen om hun kerk te zuiveren van alle blaam en om de geleden schade goed te maken. Er zal sowieso in die kerk een keerpunt moeten komen, maar de gelovigen zelf zouden nu moeten inzien dat het moment aangebroken is om het tij te keren. Al was of is het nodig om uit die zo vertrouwde omgeving te stappen en om in een heel nieuwe wereld van godsdienstbeleving te stappen van heel wat kleinere denominaties in het Christendom.

Men zou verstomd zijn van de vele denominaties die er in het Christendom bestaan. Maar waar men oog voor moet hebben is dat alle Christenen een eenheid zouden moeten vormen onder de vleugels van Christus Jezus. Wij als Christenen zouden deel moeten zijn van de ledematen van Christus welke de Kerk vormen.
Laten wij daarom ook die kerk waar maken en als ware gelovigen laten zien wie onze leermeester is en voor wie wij in het vuur willen gaan.
elk keerpunt om toch de juiste wissel te vinden naar het juiste pad om door de smalle poort te gaan is volledig verantwoord en zeer belangrijk voor onze toekomst. En die toekomst moeten wij vandaag, hier op deze wereld verzekeren, laten wij er dan ook op toe zien dat wij niet het verkeerde pad blijven volgen maar op de juiste weg terecht komen.

***

Lees ook over kerkvorming:
  1. Time to start a new church
  2. An ecclesia in your neighborhood
Over de huidige situatie in de kerk en uw houding: Geschokt weglopen

Tuesday 21 September 2010

An ecclesia in your neighborhood

Sometimes you hear people complaining that they do not have a church nearby.
But then you could wonder why they do not bring the church in their village. God is everywhere and you can reach Him at any place all over the world. He is not limited to a certain building.
So those who would like to have an ecclesia nearby could start to create that place in their home town.

The Brothers in Christ prefer to use the term ecclesia (ekklesia in the Greek) meaning ‘gathering’ and historically refers to any gathering in any context, secular or otherwise. The word implies people not buildings or programs. All of God’s people make up the church. We are the church together. ‘Church’ is people. That is the view the earliest Christians had of themselves.‘Church’ is loaded with so many connotations. We wish we didn’t have to use it! One easily thinks of buildings with pointy roofs, stained glass windows, pews, pulpits, shrines and statues, priests and pastors. People think of it as ‘where you go’ and ‘what you do’. This is a far cry from the view the earliest Christians had of themselves.

The basic unit of the church in the first three centuries was the ‘household’ or ‘oikos’ (Gr). Oikos refers to the ‘household’ rather than just the building. Households in New Testament times included wider family, slaves, servants, clients and in fact one’s ‘sphere of influence’. We as brothers and sisters in Christ should feel bounded together and should not feel that there are any differences between us in rank, colour, age. Everybody in the community should have the same value. Our binding element should be Christ Jesus, who died for us all. As his followers we should be like being his brother or sister and should share the love with others as he showed his love for all those around him.  Jesus went into different houses and showed in them how people could come to his Father. In one upper room he also showed the apostles how they should continue his work and have a meal together with other believers. Around the table he asked them to do in remembrance of him a breaking of the bread and a sharing of the cup of the New Covenant. Jesus did not do that in the temple, but in a hired room in a normal house. We also can either hire a room, use an open or public space or better still, use a living or other room in some ones house. Jesus was reared in a home in a family and as a family man he loved also the atmosphere and fulfilled his ministry often in homes. The house was, as today, the place where the basic unit of society lives – the family. Note the many times we read of Jesus eating with His disciples and with others – in homes.
Disciples were sent out on a door-to-door mission and Jesus also told them to continue their way in case they were not welcome at a certain place. After Pentecost, Christians met in houses. In Romans 16:3-5 and in several other places in the New Testament, reference is made to the church that meets in a home. Work and ministry in homes was part of Paul’s mission journeys.


Start with two or three friends - have a meal together, and share your vision.  Plan to encourage one another, share you lives, pray together to seek God's way forward to be and to do what He wants for you as a gathering and for the community around you.  It's as simple as that!

In our small community it is important to be open to new comers. But we always do have to be aware that we all come from many different experiences in our Christian journey. the ecclesia does not have to have many people, it is more important that those who are present are people who want to share the Good News and want to serve God. However small it is important that they are willing to encourage one another, share life, pray together, read the Bible together, and enjoy God and one another.

You could ask if there has to be a strict order of the gathering. Except that there should be a welcoming moment, an opening, a centre part  with lots of time to be taken for the Word of God with Bible reading and exhortation, the Breaking of the Bread and then a closure, there should be no strict format you have to follow or for everyone to agree on minor matters of doctrine for this to happen. It just can be inspiring to have every time a different service. Also we should avoid any regular uttering of preformed repeating texts. You do not have to be afraid to create prayers or moments of meditation on the spur of the moment, or to be afraid that the texts would not be brought fluently enough when it is not a set text. Members of the community should be sympathetic to anybody who dares to open his or her mouth. Understanding has to go out to all those who bring something into the service. Spoken or sang anything is welcome. A worship service has to be one of action and everybody in the ecclesia should be part of that action. All, young or old can contribute.

The experience of the Risen Lord was an ever-present vibrant reality within the individual and amongst the followers of Christ as they encouraged, blessed, taught and enabled one another, and as they joyously spread the Good News of the Gospel from household to household. Today is should not be different. We all should spread the word and that beautiful message of the Good News the New Covenant and the coming of the Kingdom of God.
By coming together in one place or other we can give each other a moment of blessed time.  for us it can create an opportunity to built one another from the teaching we received from the time we could have free to read in the Bible. We should be aware that not everybody has the same chances to spend the same amount on reading the Word of God. Also not everybody has the same gifts to read and understand easily. So we all should help each other to see the light. We should give each other the possibility to bring forward some questions on all sorts of matters. All the questions brought forward can then be answered in the light of Gods Word. By bringing forwards different interpretations every body can see  and hear how others think and understand certain phrases in the Bible. Everybody can also share the experience of the ways of God in each person. Very grassroots and alive. Teaching and admonishing one another all can look at and share prophecy, tongues and other gifts.

We should not be afraid that every worshipping service is different. What happens arises from the experience of God that each member has. Growth happens as the encouraging and enabling one to another takes us further on the journey as individuals and as a group. In the ecclesia we should enable and encourage the gifts of one another for the building of the Body. And this is easier to do in a smaller community, so it may not bother us that we are such a few.

Friday 23 July 2010

Let us meet in any suitable place



Father, let us meet in any suitable place to worship you
and let us be united with those Christians who gather together.

May I feel the strenght of a consecrated group of believers around the world.
Amen




Dutch version / Nederlandse versie > Laat ons samen komen

Laat ons samen komen


Vader, laat ons samen komen in eender welke bruikbare plaats
om u te dienen
en laat ons daar verenigd zijn met al die Christenen die er samenkomen.

Dat ik de sterkte mag voelen van een toegewijde groep van gelovigen rond de hele wereld.
Amen




English version / Engelse versie >Let us meet in any suitable place

De voordelen van een kleine gemeenschap of een huiskerk

Samen komen in een klein vertrek in een openbaar gebouw of in een huis heeft het voordeel dat er meer intimiteit is dan in een groot kerkgebouw.
Een huiskerk biedt een warme omgeving aan welke een neutraal kerkgebouw niet kan. De Kerk moet een plaats zijn waar liefde kan gegeven en getoond worden. In een grote kerk kan men elkaar wel eens aankijken, lachen naar elkaar, maar buiten de mensen dicht bij jouw blijft er een afstand tussen de anderen die verder af zitten. In een huis kan je met elkaar praten en informeler omgaan. Je kan te samen zitten, niet enkel om de dienst te laten passeren, maar er actief aan deel te nemen plus ook werkelijk samen verbonden voelen. Men kan er samen eten en drinken, met elkaar omgaan en zo elkaar beter leren kennen. De verbondenheid in een huiskerk kan veel beter opgebouwd en aangevoeld worden dan in een meer afstandelijk kerkgebouw.

Friday 12 December 2008

Gezelschap in de kerkgemeenschap

Of wij nu behoren tot een kleine of grote kerkgemeenschap, een gezelschap dat in een huiskerk of in een kerkgebouw samen komt, wij kunnen ons daar op ons eigen voelen of deel van een groep. Een huiskerk gaat meer de gelegenheid bieden om deel te voelen van een groep. Daar is men vlugger betrokken bij het gebeuren. Het kerk zijn kan daar makkelijker ervaren worden omdat iedereen er nauwer bij betrokken is. Maar in deze moderne kapitalistische wereld waar de mensen zo individueel leven kan de afzondering groot zijn. Het predikingswerk kan moeilijk uitvallen doordat de mensen moeilijk aanspreekbaar zijn. God zegt hen niet veel en weinigen hebben oor naar wat de Bijbel hun te vertellen heeft. Soms kan het wel lijken of thuis en daarbuiten het kerkelijk leven wel doodbloedt. Over het algemeen zijn de kerken wel als het ware aan het doodbloeden. Maar daarnaast zijn er levende kiemen, bruisend van enthousiasme.
Wij willen wel veel mensen aanspreken en bereiken, maar toch slagen wij er niet altijd in. Wij hebben wel Gods Woord om anderen te overtuigen, maar onze kracht is niet noemenswaardig. Wij hebben Gods Kracht niet, al kunnen wij hopen en bidden voor de Geest van God om ons ter hulp te komen. De meerderheid van de mensen rondom ons blijft onaangeroerd van het goede nieuws dat wij hen kunnen vertellen. Een troost voor ons is dat zelfs in de dagen toen Jezus zoveel wonderen deed en mensen hem konden ontmoeten er ook nog velen waren die er niets van wilden geloven. Ook de apostelen hadden het niet altijd gemakkelijk om de eerste christenen op het rechte pad te houden.
Voor ons is het niet steeds duidelijk waar God ons wil hebben en in welke mate wij in een kerkgemeenschap kunnen passen. Sommigen denken zelfs dat zij geen deel van een gemeenschap moeten vormen. Zij zijn er van overtuigd dat zij op hun eigen enkel en alleen het geloof kunnen dragen. Zij vergeten echter dat het alleen er voor staan het dragen ven het geloof zwaarder maakt. Er zijn reeds de wereldse zaken die ons zo dreigen op te slorpen dat wij wel eens momenten God zouden kunnen vergeten. Wel is het zo dat als wij alleen wonen of afgezonderd leven van een kerkgemeenschap dat wij er op kunnen vertrouwen dat wij niet alleen hoeven te zijn, want God is met ons. Wij zijn er zeker van dat God begaan is met Zijn mensen en zeker met diegenen die Zijn kinderen willen zijn. Door al het materiaal dat wij rondom ons ter beschikking kunnen krijgen kunnen wij ons verder geestelijk voeden. Er zijn de tijdschriften, uiteenzettingen, audiobandjes of cd’s, internetfaciliteiten, welke ter beschikking liggen van ieder die er interesse voor wil geven. Dat materiaal kan ook reeds een deel van de verbondenheid doen laten gevoelen. Deze groep en de groep van de Broeders en zusters in Christus willen u ook de mogelijkheden bieden om u niet alleen te hoeven voelen.
Door lid te worden van deze groepen op het net maak je kans om nieuws en gedachtegangen op te vangen. Je kan er minder door geïsoleerd zijn. Het kan een eerste vorm zijn om dan later verder met groepsleden in contact te komen of met mensen uit de kerkgemeenschappen.
Het contactgevoelen zal met recht en reden een deel van afzondering mogen weg nemen en kan er wie weet toe bijdragen dat mogelijkheden worden gevonden om verder het alleengevoelen weg te nemen. U moet weten dat er meerder mensen zijn die Gods Woord willen volgen en die zoeken naar mogelijkheden om God ten volle te behagen. Deze mensen zouden samen kunnen komen en hun gebondenheid met de Schepper kunnen laten inwerken zodat zij verder naar elkaar groeien en een waar gezelschap kunnen vormen. De geestelijke verbondenheid zal maken dat zij zich niet eenzaam hoeven te voelen maar zich deel zullen voelen van een hecht gezelschap.
Het is door het materiaal en de mogelijkheden die ons omringen te gebruiken dat wij de menselijke eenzaamheid kunnen uitbannen. Door in gemeenschap samen te komen geven wij ons zelf maar ook de anderen de mogelijkheid te groeien in het geloof.
Indien wij een onderscheid willen kunnen maken van goed en kwaad in onze maatschappij moeten wij de omgeving durven aankijken en een luisterend hart op stellen. God heeft ons Zijn Woord gegeven, maakt dat anderen ons met hulpmiddelen zoals bijbelstudies kunnen voorzien. God maakt christelijke vergaderingen mogelijk en Hij geeft de kansen om een gemeenschap op te bouwen. Maar maken wij wel gebruik van die mogelijkheden die God voor onze voeten legt?

Wordt lid van deze groep.
Wordt ook lid van de Broeders en Zusters in Christus

Monday 24 November 2008

Doop in de huiskerk

Op het oude platform van de Vrije Christenen werden er meerdere onderwerpen ter discussie gebracht.  Deze waren niet meer op het net te vinden. Enkele mensen vroegen mij of ik hen toch de teksten kon bezorgen.
Op Bijbelonderzoekers zal ik enkele discussies herplaatsen. Een bijdrage ging o.a. doop in de Huiskerk.
De Doop in de Huiskerk.
Van: Yvan_Kimpen
Bericht 1 in discussie

Hoe worden catechisanten gedoopt in de huiskerken?   Huiskerken functioneren in ieder opzicht als volwaaridge kerken, en dus dopen zij zelf, hoewel ze af en toe met andere huiskerken samen een groot doopfeest zullen willen organiseren. Om te dopen, is er water nodig en dat vindt men op veel plaatsen in verschillende vormen. De doop kan daarom plaatsvinden in een badkuip, een ton, een vijver, een put, een zwembad, een rivier, een meer of in zee. In huiskerken vindt de doop doorgaans plats door middel van onderdompeling, nadat pasbekeerde christenen een persoonlijke belijdenis van hun geloof hebben gedaan. Daarmee volgen zij het nieuwtestamentische voorbeeld.   In sommige culturen worden mensen direct na hun bekering gedoopt, in andere culturen geeft men er de voorkeur aan dat de doopkandidaten een bepaalde voorbereiding ondergaan. In het laatste geval wordt men soms geleid door het streven naar perfectie. Het lijkt echter een gezond nieuwtestamentisch gebruik te zin om bekering en doop niet ver uit elkaar te trekken. Paulus werd drie dagen na zijn bekering gedoopt (Hand. 9), de Ethiopische eunuch werd ter plekke gedoopt (Hand; 8) en de drieduizend die zich op de Pinksterdag bekeerden, lieten zich klaarblijkelijk allemaal nog dezelfde dag dopen (Hand. 2:41). - Huizen die de wereld veranderen - W. Simson, blz. 122.    In het geval van Paulus, de Ethiopische eunuch en de drieduizend in Jeruzalem moeten we opmerken dat zij joden waren en aldus reeds een ruime kennis hadden van Gods geboden en Zijn wil en de Messiaanse profetieën. Hun snelle doop moet in deze context worden gezien.    Wanneer wij als catechisanten personen hebben die een beperkte kennis hebben van de Weg, is het nuttig gebleken hen grondig te onderwijzen zodat zij met volle kennis van zaken ervoor kiezen zich te laten dopen en aldus te worden opgenomen in de ekklesìa.

Bericht 2 in discussie:
Een interessant artikel over de doop kan men vinden via deze link: http://users.pandora.be/vrijechristenen/Artikelenmap_nieuw/Dopen.htm   Yvan

Van: discipel/ Bericht 3 in discussie

Wanneer kan iemand worden gedoopt ?
Moeten zij eerst een fundamentele studie ondergaan van een jaar of meer ?
Naar mijn oordeel niet.

Als iemand zich er van bewust is dat de doop het teken is om duidelijk te maken dat zij van de ene wereld (hun leven zonder de verzoening door Jezus) overgegaan zijn in de andere wereld (verzoend met God door de Here Jezus Christus) en zij hebben die stap gezet is het geoorlooft.

Wel moet ik daarbij aantekenen dat mensen dan wel moeten weten wat de kosten zijn van Jezus volgen.  Zij moeten in staat zijn om de kosten te berekenen en dan deze stap zetten.
Wanneer mensen niet weten wat de kosten zijn van het volgen van Jezus, dan moeten zij daarover specifiek onderwijs ontvangen om daarna wel zelf de kosten te kunnen berekenen van het volgen van Jezus.

Niemand kan dus een dopeling weren wanneer aan deze eisen is voldaan:
Jezus hebben aangenomen als Redder EN HEER.
Weten van God van je vraagt
De kosten kunnen berekenen van het volgen van Jezus en een besluit kunnen nemen om het te doen.

IN Jezus Christus, DE HEER, mijn HEER,

Dirk

Bericht 4 in discussie

Beste Dirk,   Je schreef: "Wanneer mensen niet weten wat de kosten zijn van het volgen van Jezus, dan moeten zij daarover specifiek onderwijs ontvangen om daarna wel zelf de kosten te kunnen berekenen van het volgen van Jezus."
Daar ga ik helemaal mee akkoord. We leven in een land (NL en B) dat sterk onchristelijk is. Vele mensen kennen niet de elementairste bijbelverhalen, laat staan Jezus' onderwijs voor zijn Ekklesìa. Het is noodzakelijk dat mensen eerst toch weten waarmee ze zich verbinden. We kunnen in deze gevallen moeilijk verwijzen naar de voorbeelden in het NT over snelle doop, omdat deze mensen joden waren of proselieten en een Messiaanse verwachtig koesterden. 
Volgens wat ik mij kan herinneren zijn er 2de eeuwse brieven waaruit toch zou blijken dat nieuwelingen een korte proeftijd ondergingen voor ze tot de onderdompeling werden toegelaten. Ik neem aan dat er uitzonderingen zijn van mensen die onmiddellijk of snel doorhebben waar het om gaat en daar is natuurlijk niets op tegen om hen snel tot de onderdompeling toe te laten.
Yvan

Bericht 5 in discussie

Beste Yvan,
Hetgeen je aan haalde over de proefperiode betreft het afzonderen van mensen voor een periode van 40 dagen voor Pasen, waarin zij onderwijs kregen over het volgen van Jezus en de betekenis van de doop.
Met Pasen werden deze mensen dan gedoopt om daarmee extra duidelijk te maken dat zij met Jezus waren gestorven en met Hem zijn opgestaan tot een nieuw leven.

Dat deze manier van handelen niet overeenkomt met de lijn in het Nieuwe Testament, waar men het heeft over Joden, Jodengenoten en vrome mannen en Godvrezenden is logisch.
Uit de bewoordingen blijkt dat zij de God van Israel kennen en dat zij Jezus aanvaarden als DE MESSIAS, de beloofde Verlosser.

Hierbij mag je heel duidelijk veronderstellen dat zij weten wie God is.
Wanneer het echter gaat om mensen die dat niet weten van voor dat zij tot geloof kwamen mag men natuurlijk een periode inlassen om onderwijs te geven, maar als zij duidelijk weten wat de gevolgen zijn voor hun eigen persoonlijk leven hoeft dit wat mij betreft niet op een vaste periode gezet worden die voor allen van toepassing is.
Waarom zouden we deze periode voor iedereen gelijke lang maken, terwijl God in ieders leven op een andere manier heeft gewerkt ?
Door vaste regels hierover vast te stellen zouden wij meer het risico lopen om te vervallen in wettische regels, terwijl wij nu juist vrij zijn van de Wet, door Jezus Christus.

IN Jezus Christus, Dirk

Bericht 6 in discussie

Beste Dirk,    Je schreef: "Waarom zouden we deze periode voor iedereen gelijke lang maken, terwijl God in ieders leven op een andere manier heeft gewerkt ? Door vaste regels hierover vast te stellen zouden wij meer het risico lopen om te vervallen in wettische regels, terwijl wij nu juist vrij zijn van de Wet, door Jezus Christus."  
Daar ben ik het helemaal mee eens (en met de rest van je bericht ook)! De Vader en Jezus behandelen ons als individuele leden van de ekklesìa. In de setting van een huiskerk weet je gewoon of iemand er rijp voor is of niet. Er zijn geen procedures, maar je weet gewoon als ekklesía dat het goed zit. 
Bij Jehovah's Getuigen moet je meer dan 100 vragen beantwoorden, in driemaal, telkens met een oudste - die daarna je kandidatuur voor de doop goedkeuren of afkeuren. Dit is overdreven! 
Yvan
- - - - - - -

Lees meer over doop en doopsel

Dopen en herdopen