Geloofwaardigheid van Katholieke Kerk verder aangetast

Vervolg van Operatie Kelk voor niets

De verjaring van het pedofilie-proces rond de Katholieke geestelijken maakt dat er nu toch nog meer kans gaat bestaan dat Katholieken eens wakker geschud gaan worden.

Volgens aartsbisschop Jozef De Kesel heerst er sinds de verschillende schandalen rond kindermisbruik door geestelijken een nultolerantie in de Belgische katholieke kerk.Maar hier is toch niet veel van te merken als wij bepaalde geruchten mogen geloven. Ook al geven wij toe dat geruchten nog geen feiten zijn.

De kardinaal geeft toe dat zij als instelling alert moeten blijven. Daarom belooft hij ook:

“Onze overeenkomst is nu, als er nieuwe feiten zijn, dan moet onmiddellijk het gerecht ingelicht worden. Dat is niet meer voor ons, je kan niets tolereren. De feiten zijn niet altijd van dezelfde zwaarte en de sanctie zal verschillen. Maar er is zerotolerantie.”

Als toenmalig bisschop van Brugge ontmoette De Kesel zelf veel slachtoffers.

 “Ik kan het verstaan dat het voor velen genoeg was en is. Ik heb dingen gehoord waarvan ik het bestaan niet wist. En zwaar misbruik, dat is onherroepelijk. Wij moeten voortdoen, maar zeggen dat het elders ook is gebeurd, is irrelevant, dat kan geen excuus zijn.”

Operatie Kelk mag dan een tornado teweeg gebracht hebben, nu zo vele jaren is er slechts weinig van te merken en heeft het gros van de bevolking dit zelfs al vergeten.

Uiteindelijk zou het nu vrijdag worden dat er een beslissing zal vallen over het onderzoek van het federaal parket naar zedenmisdrijven door leden van de katholieke Kerk en een doofpotoperatie daarrond binnen de Kerk. 

 

Bij het heen gaan van Kardinaal Danneels

De man die het in 2014 te vroeg vond een Derde Vaticaans Concilie te organiseren, Kardinaal Danneels, emeritus aartsbisschop van Mechelen-Brussel, is niet meer.


Hij mocht in 2015 mee een van de deelnemers zijn voor de tweede gezinssynode in Rome en samen met hooggeplaatste Vaticaanse geestelijken, onder meer de Duitse kardinaal en prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kritiek geven op de hervorming van de vaststelling van nietigheid van huwelijken.

Monseigneur Danneels bracht ook een vertrouweling aan het hoofd van het aartsbisdom Mechelen waar er moeilijke tijden aanbraken omtrent de houding van de kerk omtrent het seksuele wangedrag van meerdere geestelijken waaronder zelfs een bisschop die bij hoog en laag eerst alles bleef ontkennnen.

Deze vertrouweling, Jozef De Kesel, is kardinaal Danneels zeer dankbaar voor zijn 'herderschap in de Kerk' dat hij gedurende vele jaren heeft uitgeoefend en dat in een periode van fundamentele veranderingen in Kerk en samenleving.

“Gaandeweg is zijn uitstraling groot geworden, zowel in ons land als in de wereldkerk”, 

aldus De Kesel.

 “Door zijn woord, met zoveel innige bezieling gesproken en geschreven, heeft hij ons steeds naar de bron geleid. Altijd met zachte hand. Hij heeft ook beproevingen gekend, en op het einde was hij fel verzwakt en uitgeput. We blijven hem dankbaar gedenken. Moge hij rusten in Gods vrede.”

Godfried Danneels werd op 4 juni 1933 geboren in het West-Vlaamse Kanegem, als oudste van zes in een onderwijzersgezin. Van 1945 tot 1951 liep hij school in het Sint-Jozefscollege in Tielt. Daarna volgde hij de priesteropleiding aan het seminarie van het bisdom Brugge.
Dat seminarie stuurde hem onmiddellijk naar de Katholieke Universiteit van Leuven om er Wijsbegeerte te studeren. Na het behalen van zijn licentiaatsdiploma studeerde hij vervolgens Theologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome.
In 1957 werd Danneels in de parochiekerk van Kanegem tot priester gewijd.
In november 1977 werd hij door paus Paulus VI tot bisschop van Antwerpen benoemd. Twee jaar later benoemd paus Johannes Paulus II  Danneels tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

Toen Paus Johannes Paulus II ziek was werd Danneels genoemd als een ernstige kanshebber hem op te volgen. Samen met een groep gelijkgezinden probeerde Danneels een tegengewicht te vormen tegen het grote conservatieve machtsblok in het Vaticaan Als kanshebber om paus te worden plaatste The Washington Post zijn foto die tijd op de voorpagina.
Uiteindelijk valt de keuze op de conservatieve Duitse kardinaal Joseph Ratzinger, wat Danneels duidelijk niet zo zint, wat al snel blijkt uit zijn koele houding tijdens de persconferentie voor de verzamelde Belgische pers.


Op 4 juni 2008, de dag waarop hij 75 werd, diende kardinaal Danneels bij paus Benedictus XVI zijn ontslag in als residerend aartsbisschop van Mechelen-Brussel, zoals het kerkelijke recht dat voorschrijft. Op vraag van de paus blijft hij nog een jaar langer aan, onder meer om de op til zijnde heiligverklaring van pater Damiaan in goede banen te leiden.
Zijn ontslag werd aanvaard op 27 februari 2010, het jaar dat de Roger Vangheluwe zaak een grote smet op zijn carrière bracht. Monseigneur André Léonard, tot dan bisschop van Namen, wordt dan de nieuwe aartsbischop.

Op 22 april 2010 barst een bom in katholiek België wanneer de Brugse bisschop Roger Vangheluwe ontslag neemt. Vangheluwe blijkt jarenlang een neef seksueel te hebben misbruikt.
De onthulling zet honderden andere slachtoffers van pedofiel misbruik ertoe aan om met hun verhaal naar buiten te komen. Uiteindelijk zullen 475 slachtoffers van seksueel misbruik door geestelijken een klacht indienen bij de Commissie-Adriaenssens.

Danneeels had 40 brieven van slachtoffers van seksueel misbruik ontvangen maar was er niet mee naar het gerecht gestapt. Vreemd genoeg wordt de onderzoeksrechter die de operatie Kelk leidt,  later door hogere gerechtelijke instanties teruggefloten.

Uit opgenomen gesprekken die Danneels had met Vangheluwe en een slachtoffer, bleek dat Danneels had geprobeerd die affaire in de doofpot te stoppen. Zo had Danneels aangeraden het misbruikschandaal binnenskamers te houden en voorgesteld dat Vangheluwe tot zijn pensioen aan zou blijven als bisschop van Brugge. Hieruit bleek weer eens hoe ook politiek en Katholieke kerk in België met elkaar verstrengeld zijn en hoe bepaalde machtshebbers alles in het werk stelden om elkaar te beschermen.

Danneels reageerde welgeteld een keer persoonlijk op de storm van kritiek waarin was terechtgekomen na de publicatie van die opnames in De Standaard. In september 2010 gaf hij toe dat hij ‘een zware inschattingsfout' had gemaakt door Vangheluwe niet meteen aan te zetten tot ontslag. Dichter bij excuses voor zijn optreden kwam de kardinaal nooit.

“De Kerk dacht te veel aan zichzelf en de priesters”, 

gaf Danneels toe, maar hij beklemtoonde keer op keer dat hij zich niet moreel verantwoordelijk kon voelen voor het misbruik en dat hij als aartsbisschop niet boven de andere bisschoppen stond en dus niet kon ingrijpen bij vermoedens van misbruik. Logisch dat zijn passieve houding maar op weinig begrip kon rekenen.
Het is een schandvlek op de Katholieke kerk die trouwens ook veel gelovigen heeft gekost. Erg genoeg hebben veel mensen niet enkel het geloof in de Kerk opgezegd maar ook hun geloof in God, in plats eindelijk eens te gaan onderzoeken of die Katholieke Kerk wel de ware Kerk is en wat het ware geloof wel moet inhouden.

De Vaticaanse media waren er donderdag al snel bij om het overlijden aan te kondigen van kardinaal Godfried Danneels, die voor de buitenwereld drie decennia lang het symbool was van de katholieke Kerk in België. Hij gaf een stem aan de Kerk in het complexe maatschappelijke debat in België. Ze herinneren onder meer ook aan zijn rol als voorzitter van Pax Christi International, met opmerkelijke missies in Joegoslavië en vooral in Soedan.

The Tablet herinnert eraan dat kardinaal Godfried Danneels, naar kerkelijke normen, nog erg jong was toen hij in 1983 door paus Joannes Paulus II tot kardinaal werd gecreëerd. Het Britse weekblad wijst ook op zijn rol op de bisschoppensynodes over het gezin in 2014 en 2015.

Volgens het persagentschap Reuters verliest de katholieke Kerk een sterke liberale stem.

Duitse media wijzen vooral op de rol van kardinaal Danneels als kingmaker voor paus Franciscus.

Ook in Italiaanse media is er aandacht voor het overlijden van kardinaal Danneels.
Avvenire, de krant van de de Italiaanse bisschoppenconferentie, vestigt er de aandacht op dat kardinaal Danneels ruim dertig jaar het aartsbisdom Mechelen-Brussel heeft geleid en wijst ook op het telegram waarin paus Franciscus hulde brengt aan de toewijding van de Belgische kardinaal voor de wereldkerk. Avvenire schrijft dat de kardinaal steeds een grote aandacht had voor de uitdagingen waarmee de Kerk werd geconfronteerd en wijst op zijn vooraanstaande rol op verschillende bisschoppensynodes.

Sant’Egidio beschrijft hem als een zwaargewicht in de wereldkerk die niet wilde dramatiseren en ervan overtuigd bleef dat het geloof dingen ten goede zou keren. Zijn trefzekere pen maakte van zijn herderlijke brieven echte pareltjes. De uitverkiezing van paus Franciscus in 2013 was voor hem een moment van grote vreugde. Sant’Egidio is hem dankbaar voor al het goede dat hij in zijn pastorale dienstwerk heeft bewerkstelligd.

Het lichaam van Danneels werd donderdagavond overgebracht naar het aartsbisschoppelijk paleis op de Wollemarkt war hij werd opgebaard en mensen hem tot en met woensdag een laatste groet kunnen gaan brengen.

De uitvaart van Danneels vindt volgende vrijdag 22 maart plaats in de metropolitane Sint-Romboutskathedraal van Mechelen, zo bevestigt Geert Lesage, woordvoerder van de bisschoppenconferentie. De dienst zal worden geleid door kardinaal De Kesel.

Kardinaal Danneels bij de bekendmaking van zijn opvolger © Philippe Keulemans

Aartsbisschop De Kesel waarschuwt voor religieuze intolerantie

De laatste twee jaar kunnen wij merken dat er doorheen Europa een tendens is van een groeiende intolerantie.

In een interview met de krant De Zondag waarschuwt aartsbisschop Jozef De Kesel, de kerkelijke leider van België, voor religieuze intolerantie. Een verbod op religieuze symbolen zoals de hoofddoek wijst hij af.

In een gesprek met de krant De Zondag zegt aartsbisschop Jozef De Kesel:

'Ik ben tegen extremen',

'Een vrouw die zich in een boerka hult, vind ik extreem. (...) Maar een verbod op religieuze symbolen vind ik ook extreem. Waarom zou het mij storen als een gelovige een keppeltje wil dragen, zelfs op een school? Sommige mensen hechten grote waarde aan een religieus symbool. Je moet respect hebben daarvoor. Als een vrouw zich beter voelt met een hoofddoek, waarom niet?' 

Mijn inziens zijn er politici die maar al te graag het geloof totaal zouden willen bannen van de samenleving.
De Kesel betreurt de tendens van politieke partijen om godsdienst in het onderwijs te willen afschaffen.

'Ik hoor mensen zeggen dat er op school beter een cursus burgerzin wordt gegeven in plaats van godsdienst. Ik geloof dat niet. Als godsdienst goed onderwezen wordt, dan gaat dat ook over burgerzin, normen en waarden, verantwoordelijkheid opnemen.'

Het bannen van religieuze symbolen en godsdienstonderricht kan de burger een gevoel van onverdraagzaamheid geven. Hierop zegt de bisschop

'Intolerantie kan gevaarlijk zijn, dan riskeert men een tegenreactie.'