Wim Verdouw zijn tocht naar geloof in slechts één God

Het gebeurd wel meer dat mensen zich beginnen af te vragen wie God nu toch werkelijk was. Zo ook deed Wim Verdouw , voorganger van de Messiaanse gemeente Immanuël dat.

In een interview verteld hij over zijn meest heftige jaren van zijn leven toen hij belandde bij een Evangelisch-Charismatische gemeente waar hij zich enthousiast verdiepte in het Pinkstergeloof, maar tot de conclusie kwam dat er Bijbels gezien niets van al die geesten en tongenbidden klopte. Bovendien verwierp men de Tora: het moest allemaal vanuit het gevoel. De Wet was immers ‘weggedaan’.”

Hij vertelt ook hoe hij samen met zeven andere gelovigen de moed bijeen schraapte om niet meer enkel in zijn huis samen te komen op Sabbatmorgen, maar om na een jaar een zaaltje te gaan huren en een gemeente te starten. Ze stapten dus naar de notaris voor een officiële registratie. ‘Een kerk beginnen? Dat hoor je niet zo vaak meer tegenwoordig’, zei de notaris hen.


Lees het interview: Interview W. Verdouw – “Alleen de Vader is God”

Making church

That God our prayers wants is sometimes found strange even by Christian believers. But our Creator has His eye on us and would like to have it tht His creation loves Him as their father. We should show our presence, our gifts and our service as the expression of our gratitude to God. Jesus gave us the task to pray to His Father as well instituted he at the Last Supper, just a few hours before his dead, the Memorial Meal.

As such we do have received the task to come together, regularly meeting to remember the dead of Jesus.It is our presence our physical presence, our attendance, that we have to give to God. As part of the limb of Christ we should become thriving blood and give the community warmth and health to live and grow.
Remember the old story about the blind man who also had great difficulty hearing? He couldn't see and couldn't hear, but he never missed church. He was there every Sunday. Someone asked him, "Why? You can't see what's happening and you can't hear much of what is being said, but you are always here at church. You are always here. Why? Why do you come?"
He answered, "Because I want the world to know whose side I'm on."

It does not have to be every Sunday or even on Sunday, but we should have to be able to find a day in the so many hours which lay for us. Every one of us who finds himself a believer should be courageous enough to come out in this world as a follower of Christ and show it by his attitude.The world should tell by the way you live, by your love for the church, by your devotion to the church, by your church attendance record, whose side you are on. In the spirit of gratitude to God for his inexpressible gift of Jesus Christ, we can give our prayers and our presence.

When we as believers would unite and come together we shall be able to create church. We can become church.

We can pray, too, that God will be with you and will use you as His instrument of love and peace and grace. But then you have to be prepared to be willing to give yourself as an instrument in the hands of God.

Then it becomes important that we ask God to create His instrument here on earth for us. We can pray that we can form with others a church where we may be faithful in continuing the preaching, teaching, healing, caring ministry of Christ. Please pray for your church. The church needs your prayers.

In the articles Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & The Ecclesia in the churchsystem we go in to present the possibilities and difficulties we have to face forming an ecclesia.

We show that the point is that we are all needed. But, you know, there is another thing to be said that is even more important: We all need to give. Giving is good for our souls. It's the spiritual expression of our gratitude and commitment to God and it is so important to our spiritual health. Virtue is its own reward and so is giving. The real reward is in the giving. And this giving can be in different ways. Everybody has something in which he can excell. that what we can do well we can use for the community. We can give our service to all the believers who want to become united.

When we join hands in grateful service to God we are making the church together. When in gratitude to God for His inexpressible gift of Jesus Christ, we give our prayers, our presence, our gifts and our service. We are making the church together. Let's do just that - for our own sakes, for the good of others, and for the greater glory of God.

+

Read more >  The Ecclesia in the churchsystem

For the Dutch version go to  / Nederlandse versie: Maken van een kerk

Dat wij allemaal samen kunnen werken in het verwezenlijken van een ware kerkgemeenschap kan u vinden in  Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & uitgebreider in de Engelse versie The Ecclesia in the churchsystem

Maken van een kerk

Dat God onze gebeden nodig heeft wordt zelfs door christelijke gelovigen soms vreemd   gevonden. Maar onze Schepper heeft Zijn oog op ons en houdt van Zijn creatie waarvan Hij verlangt dat deze van Hem houdt als van hun vader. Wij zouden onze aanwezigheid, onze geschenken en onze dienst als de uitdrukking van onze dankbaarheid naar God moeten tonen. Jezus gaf aan ons de taak om tot Zijn Vader te bidden en stelde ook bij het Laatste Avondmaal,  slechts enkele uren voor zijn dood, de Herdenkingsmaaltijd in.

Zo is het dat wij de taak hebben ontvangen  om samen te komen, elkaar regelmatig te ontmoeten en  de dood van Jezus te herinneren. Het onze aanwezigheid, onze lichamelijke aanwezigheid, onze opkomst, die wij moeten geven aan God. Als deel van de ledemaat van Christus moeten wij het bloed vloeiend houden en de gemeenschap warmte geven, gezondheid om te leven en te groeien.

Herinner u het oude verhaal over de blinde man die ook geweldige moeilijkheden met zijn sehoor had? Hij zou niet kunnen zien en zou niet kunnen horen, maar hij miste nooit de kerkdienst. Hij was daar iedere zondag. Iemand vroeg hem, "Waarom? U kunt niet zien wat er gebeurt en u kan niet veel horen wat er wordt gezegd, maar u bent altijd hier in de kerk. U bent altijd hier. Waarom? Waarom komt u"? Hij beantwoordde, "Omdat ik wil dat de wereld  weet aan wiens zijde ik ben".

Het moet niet iedere zondag zijn of zelfs niet op zondag, maar wij zouden een dag in de zo vele uren moeten kunnen vinden die voor ons liggen. Ieder één van ons die zich een gelovige vindt zou moedig genoeg moeten zijn om uit in deze wereld te komen als een aanhanger van Christus en het door zijn houding aan de wereld moeten tonen.  De wereld zou moeten kunnen zien dat u leeft, door uw liefde voor de kerk, door uw toewijding aan de kerk, door uw kerkopkomstrecord, aan wiens zijde u staat. In de geest van dankbaarheid naar God voor zijn onverwoordbare geschenk van Jezus Christus, kunnen wij onze gebeden en onze aanwezigheid geven.

Wanneer wij zoals gelovigen samen zouden moeten verenigen en er toe zouden moeten komen kerk te kunnen creëren, kunnen wij kerk worden.

Wij kunnen, ook bidden, dat God met u zal zijn en u als Zijn instrument van liefde en vrede en gratie zal gebruiken. Maar dan moet u bereid zijn gewillig te zijn om u als een instrument in de handen van God te geven.

Dan wordt het belangrijk dat wij God vragen om Zijn instrument hier op aarde voor ons te creëren. Wij kunnen bidden dat wij met anderen samen een kerk kunnen vormen waar wij kunnen trouw zijn in het verder gaan preken, onderrichten, genezen,  om Christus zijn gevolg gevend.
Bid alstublieft voor uw kerk. De kerk heeft uw gebeden nodig.

In de artikelen Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & The Ecclesia in the churchsystem gaan wij verder in om mogelijkheden voor te stellen en moeilijkheden die wij moeten aandurven om een Kerk te vormen  .

Wij tonen dat het punt is dat iedereen nodig is om een kerkgmeenschap te doen slagen. Maar  weet,  dat er nog een belangrijker ding is om gezegd te worden: Wij moeten allen geven. Er is alle nood namelijk om te geven. Te geven is goed voor onze ziel. Het is de geestelijke uitdrukking van onze dankbaarheid en verplichting naar God en het is zo belangrijk voor onze geestelijke gezondheid. Deugd is zijn eigen beloning en geeft zo. De echte beloning is in dat geven. En dit geven kan op verscheidene manier gebeuren. Iedereen heeft iets waarin hij kan uitmunten. Iedereen heeft wel eenv aardigheid die de gehele gemeenschap ten goede kan komen.  Wij kunnen onze diensten aan alle gelovigen aanbieden die verenigde willen worden.

Wanneer wij de handen in dankbare dienst naar God in elkaar slaan en ons samen verenigen  deel te nemen, in verbondenheid,  zullen wij samen de kerk kunnen maken. Wanneer in dankbaarheid naar God voor Zijn onverwoordbare geschenk van Jezus Christus, wij onze gebeden geven, onze aanwezigheid, onze geschenken en onze dienst maken wij de ecclesia waar. Wij maken de kerk samen. Laat ons dit doen niet slechts voor onze eigen belangen maar  voor het goede van anderen en voor de geweldige glorie van God.

Lees in het Nederlandstalige artikel Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten hoe dat wij er zouden toe kunnen komen om Jezus werk hier op aarde verder te zetten.  Maar als u wil zal u in het engelstalige artikel The Ecclesia in the churchsystem een uitgebreidere versie vinden.

> Engelse versie / English version: Making church

Keeping an ecclesia in modern times

The last weeks in Belgium we thought about the formation of and giving the possibility to grow for an ecclesia.

Important is the position people have to take to go ahead. In the traditional institutional churches we can see that they did try to make everybody happy, the last few years. They looked for all sorts of formulas to be "cool". To be with its time is no problem in such a way, as long as the church does not betray its calling. The church has to show others that it is part of this world and that they they self already are anchored in a particular culture. The church or ecclesia can show that they stand open for contemporary influences and trends.  In some affairs, the community can go along but it may not disavow with it its own individual character.  In the Church it must be possible as in the society having cultures live together  and lead churches together.  That variety can only feed the church community only when everybody holds them self to God's Laws and follows the teachings of Christ Jesus.

If the church will wring itself into different positions to grow then the church becomes in danger. We can see this in the institutional churches who twisted them self in all sorts of curves to bring about that growth.  And that can have unwanted effects.  The attention for 'outsiders' can swallow so much attention that the care for the members of the municipality with it shatters.  One can go so far in adapting the ecclesia to what one thinks that outsiders expect or wish that members of the municipality become hit and get a feeling of alienation. According to me lies there the reason that the institutional churches became crooked and many churches become empty.  One has given too much attention to serve the others to their wish so that the individual character of that church went up and down as a jojo on and changed as hygienic men change of underpants. This was however not the manner to hold the Church clean.  Purity in the belief community can be there only as it holds clear belief points and keeps to them.

Identity gives security. Every ecclesia has the freedom to choose its own form or identity, but it has to keep to the Biblical teachings in all ways. We cannot avoid that men in this post-modern time is more directed on relations.  Churches have to form a community.  The dividing of the meal is just as important as the listening to a sermon. But for us Christadelphians the Word of god is the most important and the Word part or reading of chapters from the Bible should take the most time of the service and be the central focus. All the texts in the meeting can be centred on the Bible chapters been read.
Men of this time have difficulties to be quite or to listen for a long time. Therefore it is most adviced that each member of the community also is actively involved with the service, a.o. by reading each some verses froem the daily reading. They are no longer been directed on the listening to a long sermon through one person, but the reader of the exhortation could try to have it enlived with examples and changes in his voice. It can also help that when an exhortation from somebody is taken that all the members read succesively. Men can sometimes learn more in a service through to participating more active and more creative.

In the Dutch article Al of niet toegeven aan de wereld we discuss how far we can go to adapt to this world. In Opbouw van een ecclesia and in Opbouw van een ecclesia en  verbonden kosten we look at how we can construct and keep an ecclesia.

For our Dutch readers thye can find more in the following articles:
Nederlandstalige lezers kunnen hier meer over vinden in de volgende artikelen:

Kerkgroei en samengaan
Al of niet toegeven aan de wereld
Opbouw van een ecclesia
Opbouw van een ecclesia en  verbonden kosten

Al of niet toegeven aan de wereld

Indien men volk moet trekken om zijn kerkgemeenschap te laten groeien kan men kijken naar wat de mensen in de omgeving graag hebben. Maar hierbij moet men opletten dat men hen niet naar de mond gaat praten.

De predikant heeft de taak “het Woord van God zuiver en onverkort” te verkondigen. Dat sluit een selectief omgaan met de Schrift uit, zoals tot uiting komt in het verzwijgen van zaken waarover de Schrift duidelijk is, bijvoorbeeld omdat ze in de gemeente op weerstand stuiten. Hij moet heel de Schrift laten spreken. Daarom vinden wij het belangrijk dat het Woord gedeelte ook het voornaamste deel vormt van de bijeenkomsten. Het lezen van de verscheidene hoofdstukken van de Bijbel zijn en zouden in elke gemeenschap de voornaamste bezigheid moeten zijn. In onze diensten gaan wij van uit die Bijbelteksten verder en bespreken wij onder elkaar wat wij gelezen hebben. De benadering van de spreker van de dag kan dan verder nieuw licht doen schijnen of verder dingen verduidelijken. Het is de Schriftlezing die verder aanleiding moet geven voor de tekstonderwerpen en gebeden, naast de tijdsgebonden of voorval gebonden bedenkingen en gebeden.

Sommigen vinden het een toegeven aan de wereld als men ook tot menselijke gelijkheid komt, maar dit is niet zo. De leiders van een kerkgemeenschap zijn niet meer of niet minder dan al de ander leden van die kerkgemeenschap. Trouwens is het best dat iedereen mee helpt aan de opbouw van de kerkgemeenschap. Ouderlingen horen zich niet hoger te achten dan anderen. Zij moeten ook nederig kunnen blijven naar nieuwelingen toe en deze met liefde en begrip voor misschien mindere kennis. Op een zachte gemoedelijke manier moeten zij hun kennis verder trachten uit te dragen en hen die minder Bijbelkennis hebben trachten te helpen.

In de gemeenschap kan men ook wel toegeven aan de wereld ten opzichte van de moderne middelen die ons vandaag ter beschikking staan. Dus kan men gerust gebruik maken van al de hedendaagse technische snufjes. Die technische vooruitgang kan de kerkgemeenschap ook verder vooruit helpen en dingen veel aantrekkelijker maken voor de leden, geïnteresseerden en voor toekomstige leden.

Om de kerkgemeenschap ook te doen groeien moet men wel rekening houden met de wereldse noodzakelijkheden en hangt men vast aan die wereld betreft mogelijkheden van verwezenlijking, door kosten en bijdragen.

Lees hier verder over in: Opbouw van een ecclesia & Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten

Kerkgroei en samengaan

In Kerkgroei: een normale conditie? schrijft  Johan van Veen enkele bedenkingen in reactie op het in het Nederlands Dagblad verschenen artikel ‘Randen van de kerk moeten flexibeler worden’.

Er werd gesproken over de mogelijkheden als kerken ‘Europa te bereiken’. Daarbij draaide men er niet omheen dat daarvan tot nu toe niet veel terecht is gekomen. In het verslag werd een impressie gegeven van een gesprek tussen de Schotse dominee David Robertson en de Nederlandse theoloog Stefan Paas. Ondanks hun verschillen van mening op bepaalde punten deelden ze de overtuiging dat “de grenzen van de kerk veel flexibeler moeten worden”. “De Bijbel en het kruis in het centrum, daar moet alles om gaan, en daarnaast ‘veel ruimte aan de grenzen’.”
Volgens hem blijft wat onduidelijk wat ze daaronder precies verstaan. Heeft men vooral het culturele aspect op het oog? Of bedoelt met een concentratie op wat tot het centrum van het christelijk geloof behoort? Zijn dat de Bijbel en het kruis? Zo ja, wat is dan precies ‘de rand’ of wat zijn ‘de grenzen’?

Robertson wijst erop dat de kennis van het evangelie zo gering is geworden dat de kerken vragen beantwoorden die de mensen niet stellen. Hierop zou ik willen stellend at er ook gemeenschappen zijn die weldegelijk de mensen trachten te benaderen met onderwerpen die hen wel aan staan of om het hart liggen. Wij proberen ook wel in te spelen op wat de mensen roert, maar soms is het wel moeilijk als de mensen neit reageren of geen vragen stellen.



Zo is het opvallend hoe ik in mijn persoonlijke mailbox wel heel wat vragen te beantwoorden krijg, maar niemand durft ze algemeen op het net, zelfs niet anoniem of onder een pseudoniem, vragen, zodat zij ook voor iedereen beantwoord kunnen worden en waarop meerderen dan zouden kunnen reageren, weerwoord geven of verder op in gaan, als zij dat ook durven (want ook op dit platform krijgen wij maar weinig reacties).

Van Veen haalt aan dat een belangrijk thema binnen de evangelisatie van nu het fenomeen is van de kerkplanting. "Dat zou wel eens met de hier gesignaleerde problemen kunnen samenhangen. Kerkplanting is eigenlijk een poging overnieuw te beginnen en ‘historische ballast’ achter zich te laten. Wellicht kan men dan gemakkelijker aansluiten bij de moderne cultuur en ingaan op vragen die de mensen van nu stellen. "

Nergens in de bijbel is te lezen dat groei de ‘normale conditie’ van de kerk is. De bijbel heeft het eerder over toenemende afval en zelfs de mogelijkheid dat de kerk geheel verdwijnt – niet van de aarde, maar toch wel uit een deel van de wereld. Bovendien verdwijnt op deze manier de Bijbelse notie dat het de heilige Geest is die geloof geeft, uit beeld. De Geest waait waarheen hij wil: hij kan mensen het geloof geven, maar het hun ook onthouden. De mens is eigenlijk slechts een speelbal in het geheel. Hij of zij zelf heeft persoonlijk een keuze te maken en kan er zich toe laten over gaan geleid te worden door de Heilige Geest.

Men kan slechts hopen dat de gemeente groeit maar men kan dit niet als een vereiste stellen. Ik ga met de heer Van Veen akkoord dat als de kerk behoort te groeien men zich in allerlei bochten gaat wringen om die groei te bewerkstelligen. En dat kan ongewenste effecten hebben. De aandacht voor ‘buitenstaanders’ kan zoveel aandacht opslokken dat de zorg voor de leden van de gemeente erbij inschiet. Men kan zover gaan in het zich aanpassen aan wat men denkt dat buitenstaanders verwachten of wensen aan te treffen dat bij de leden van de gemeente een gevoel van vervreemding optreedt. Volgens mij ligt daar het scheef- en leeglopen van vele kerken. Men heeft te veel aandacht geschonken om het anderen naar wens te maken dat de eigenheid van die kerk als een jojo op en neer ging en veranderde als hygiënische mensen van onderbroek veranderen. dit was echter niet de wijze om de Kerk proper te houden. Reinheid in de geloofsgemeenschap kan er slechts zijn als er duidelijke geloofspunten en duidelijk afgestelde geloofsregels zijn.

"Wanneer een gemeente groeit door toetreding van mensen die niet met het geloof zijn opgegroeid en vreemd staan tegenover kerkelijke gewoonten en tradities, zal de kerkelijke cultuur logischerwijs veranderen. Dat is niet erg, want die cultuur is voor een groot deel niet specifiek gerelateerd aan Bijbelse voorschriften. Maar dat de kerk per definitie haar eigen cultuur heeft, daarvoor hoeft ze zich niet te schamen of te verontschuldigen. Een kerk is iets fundamenteel anders dan de publieke samenleving." zegt Van Veen.

De kerk moet laten zien dat zij zelf reeds verankerd is in een bepaalde cultuur, die niet wereldvreemd moet zijn en gerust open kan staan voor hedendaagse invloeden en trends. In sommige zaken kan de gemeenschap daar in mee gaan maar de eigenheid zelf mag ze niet verloochenen. In de Kerk moet zoals in de samenleving het mogelijk zijn dat verscheidene culturen samen leven en samen kerk voeren. Die verscheidenheid kan de Kerkgemeenschap slechts voeden en als iedereen zich aan Gods Wetten houdt en de leer van Christus Jezus volgt kan dit enkel positief uitlopen.