Door de coronacrisis beseffen we weer hoe belangrijk groene zones in de stad zijn

In het Nederlandse Tilburg, vlakbij de Belgische grens, kunnen wandelaars sinds 2015 langs een zogenaamde “plukroute” eetbare planten plukken. De route van een kleine kilometer bevindt zich in de buitenwijk Stokhasselt, een wijk de zich vooral kenmerkt door grote appartementsblokken en typische Nederlandse rijtjeshuizen.

Tot de jaren zestig was de wijk een buitengebied met voornamelijk boerenbedrijven. Vandaag brengt de plukroute het landelijke leven van weleer terug naar de verstedelijkte omgeving. Langs de route bevinden zich appel- en perenbomen, ruim driehonderd bessenstruiken en een eetbaar speelbos met zeventig hazelaars. Er is een grote kruidentuin en een sierlijke pluktuin met onder andere vijgen, citroenen en zwarte moerbeien.

In België wint het idee langzamerhand aan terrein. In een deelgemeente van de stad Tielt, Schuiferskappele, hoopt het stadsbestuur tegen de lente van 2021 een plukroute op te zetten.

 ‘We zijn een dorp met een sterk landelijk karakter en dat willen wij in de kijker zetten’,

 duidt Klaas Carrette, gemeenteraadslid (CD&V) in Tielt.

 ‘We planten zoveel mogelijk inheemse bomen en struiken. Mensen leren de streek kennen dankzij de plukroute.’

> Lees meer: Plukroutes en projecten als de Heizijdse Velden in Turnhout brengen natuur terug in de stad

Corona - steden - groen & omgang met onszelf en de natuur

Tijdens de lockdown, opgesloten in kleine flatjes in steden konden heel wat mensen de beperking voelen en kregen dezen toch een gemis aan groen.

Hier op het Europese continent mogen wij er ons op verwachten dat heel wat mensen tegen 2050 zouden kunnen gaan behoren tot tweederde van de wereldbevolking die in steden wonen. En in de stad loop je al sneller het risico om de band met de natuur kwijt te raken. Gelukkig zijn er vandaag al stedelingen die de natuur weer in de stad trachten te brengen.

 ‘Als je wilde planten om je heen ziet, kan je ontspannen en voel je je gelukkiger.’

Tijdens de afzonderingstijd voor CoViD-19 viel het op dat meerdere mensen zich ongelukkig begonnen te voelen, alhoewel men zou kunnen zeggen dat ze nu toch een extra vakantie tijd kregen. Maar zo voelde het voor hen niet aan. Weinigen leken ook echt de tijd te nemen om de natuur opnieuw te gaan ontdekken.

Heel wat mensen zijn de natuur ontgroeit; toch moeten we beseffen dat dit virus een teken aan de wand is dat wij drastisch het roer moeten omgooien. Door het onjuist behandelen van dieren gebruik van het voedsel is voor de zoveelste keer in rij een virus over ons gekomen. Dit maal heeft het de mens goed bij de keel gegrepen. Meer dan de vorige coronavirussen haalt dit coronavirus zijn slag thuis.

Toen men zich slechts beperkt kon verplaatsen was het heel wat stiller geworden in de omgeving, waardoor de dierengeluiden weer meer hoorbaar waren. Maar ook de dieren konden de verandering gerust waarderen en voelden zich vrijer om hier en daar toch verder op het pad te gaan, waardoor wij ook meer wilde dieren te zien kregen.
Het werd een verademing voor de natuur.
En daar kunnen wij gerust meer naar streven.

Het wordt echt belangrijk om er eens goed over na te denken hoe wij met ons zelf en de natuur willen omgaan.