Showing posts with label meningsuiting. Show all posts
Showing posts with label meningsuiting. Show all posts

Monday 1 June 2015

Overdracht van mening te vrijwaren

English: Statue of William Tyndale, Victoria E...
Standbeeld van William Tyndale, Victoria Embankment Gardens Bronzen standbeeld onthuld op 7 mei 1884. De beeldhouwer was Sir Joseph Edgar Boehm. (Photo credit: Wikipedia)
In hoe verre mogen ouders, opvoeders of met kinderen omgaanden hun mening over brengen op die kinderen?

Hoe ver reikt de vrijheid van meningsuiting?

Eeuwen hebben mensen getracht vrij hun gedachten te uiten. Eeuwen is er weerwerk geboden aan hete vrij uiten van gedachten. Ook is er eeuwen druk uitgeoefend op mensen om hun kinderen op een of andere wijze op te voeden. Van alle kanten heeft men pogingen ondernomen om de mensen te indoctrineren en hun vrijheden te beperken.

Eeuwenlang bestond er geen vrijheid van meningsuiting, geen vrijheid van godsdienst en geen persvrijheid. Wie zich uitsprak tegen de gevestigde orde (de kerk of staatshoofden) kon rekenen op zware vervolging, verbanning of in veel gevallen zelfs de doodstraf. Het vuur werd je vaak letterlijk aan de schenen gelegd.

Vele gezinnen zijn heel voorzichtig geweest om de buitenwereld niet te laten weten wat zij in huis beleefden, hoe godsdienst hielden, wat zij lazen of waarin zij geïnteresseerd waren.

Heel wat mensen die toch durfden in het openbaar te zeggen wat zij dachten werden goed onderhanden genomen en indien zij toch niet wilden zwijgen werd er wel komaf met hen gemaakt.  Johannes Hus, William Tyndale, Michael Servet, Latimer en Ridley en vele anderen werden op de brandstapel terechtgesteld omdat zij het waagden om vraagtekens te zetten bij de leringen van de machtige katholieke kerk. 

De vluchtelingen stromen die wij vandaag in de wereld zien zijn niets nieuws onder de zon.  Ook in de oude tijden gebeurde het dat massa's mensen de vlucht moesten nemen omdat datgene wat zij wensten te geloven en op te volgen niet strookte met de regeringsleiders of met de 'mainstream' godsdienstige groepering, weze het zogenaamde christenen, maar ook boeddhisten, hindoes, mohammedanen en anderen.

Wij moeten niet zo ver terug gaan in de geschiedenis om te zien hoe een gestoorde geest er op stond dat er slechts één waar ras ter wereld mocht zijn met één waar geloof in een eigen volk. Voorheen kende Europa religieuze vervolging van Franse Hugenoten, Engelse puriteinen, en andere groepen protestanten die noodgedwongen elders een veiliger heenkomen moesten gaan zoeken.

Velen van ons kennen nog de hevige discussies in eigen streek omtrent geloof,  puriteins of veel te libertijns gedrag.

Zij die zulk een gekibbel rond het gedachtegoed beu waren zochten hun toevlucht in een Nieuwe Wereld, maar daar ziet men nu dat vele van die achterkleinkinderen hun eigen familiezoektocht naar vrijheid van meningsuiting verraden. In de Verenigde Staten van America dreigt het zeer puriteinse denken het te halen en proberen zeer conservatieve christenen hun wil op te dringen aan anderen.

Daartegenover krijgt men diegenen die zich meer in de hoek gedrongen voelen en heftiger gaan reageren. Geen wonder dan ook dat in de States de atheïsten fel te keer gaan.

In onze maatschappij komt na het voorval met Charlie Hebdo en de veroordelingen van rechtbanken in bepaalde landen van gelovigen, de vraag van vrije meningsuiting weer in het vizier. Tot hoe ver kan men gaan bij het zeggen van dingen of bij het uitvoeren van dingen.

Mij valt het zo bijvoorbeeld op dat als men de Gay pride heeft daar niet wordt opgetreden wanneer twee mannen seks bedrijven in het openbaar met een penetratie langs achter. Maar moesten een man en vrouw normaal een intense lichamelijke liefde-akte uitvoeren in het openbaar zouden zij opgepakt worden wegens zedenschennis. Waarom is het enige (meer beestachtige) wel toegelaten terwijl het andere (voortplantingselement) niet toegelaten is?

Waarom gaat men nu tekeer tegen mensen die hun kinderen in het christelijk of in het islamitisch geloof willen opvoeden terwijl anderen hun atheïstische en discriminatoire gedachten wel vrij op hun kinderen mogen poneren?

Wie geeft het recht om een rechter te laten bepalen hoe een moeder binnenshuis haar kind welke opvoeding wenst mee te geven. Waar haalt een rechter het vandaan om zo bijvoorbeeld te besluiten dat het praten over God en het bidden waarbij kinderen aanwezig zijn schadelijk zou zijn voor het kind.

Heeft hij zich al eens beraden over wat de televisie in vele huiskamers binnen brengt terwijl er daar ook kleine kinderen aanwezig zijn? Zijn die ouders die zulke beelden voor de ogen van hun kinderen laten verschijnen dan niet meer strafbaar?

In welke mate mag of mag een ouder niet zelf kiezen in welk geloof hij of zij een eigen kind kan opvoeden?

Iedere ouder moet zelf het eigen recht hebben om vrij te kiezen in welk geloof het kind moet opgebracht worden. Het is trouwens de ouders hun eigenlijke taak om de kinderen ethische en geestelijke vorming te geven. Zij zijn in de eerste plaats verantwoordelijk om aan hun kinderen te leren wat goed is en wat slecht is.

Datgene wat de rechter Clifford Bellamy, van het vredegerecht of Family Court in de zitting in Leicester beslist heeft kan een gevaarlijk precedent vormen om de vrijheid van ouders in te perken.

+

Reactie op voorgaand artikel: 

Parents forbidden to pray in front of their children or to take them to church

 ++

Monday 23 November 2009

Protest tegen VN-resolutie over Godslastering

BRUSSEL (KerkNet/ChristianPost/Bijelonderzoekers) – Meer dan honderd organisaties protesteren samen tegen een aangekondigde VN-resolutie over godslastering. Het initiatief moet een herhaling van de rellen na de publicatie van de Mohammed-cartoons vermijden. Volgens de ondertekenaars betekent de resolutie een ernstige stap terug voor de godsdienstvrijheid, omdat zij zich te exclusief richt op de belediging van de islam. Men vreest daarom dat ze de discriminatie van religieuze minderheden in islamitische landen slechts zal versterken.
Tina Lambert van Christian Soldarity Worldwide: “Deze resolutie bezorgt een stevige basis voor wetten tegen godslastering die vooral gebruikt worden om minderheden te discrimineren.” Lambert roept VN-lidstaten op tot een veto tegen de resolutie in de huidige vorm. “Mensenrechtengroepen uit de hele wereld moeten hun krachten bundelen zodat deze ondoordachte bepaling nooit van kracht wordt.”

Vrijheid van meningsuiting was bedoeld om zaken als vrijheid van geweten en vrijheid van godsdienst te garanderen. Het was niet bedoeld als volmacht om aanstoot te geven. Die vrijheid van mening te mogen naar voor brengen moet blijven bestaan, maar zij mag ook geen recht geven om zo maar te kwetsen of totale onwaarheden te verkondigen.

Overal wordt agressief en kwetsend taalgebruik steeds gewoner. Het wordt zelfs bijna een sport om zoveel mogelijk de spot te drijven met anderen of met dingen of organisaties. Voor christenen is het belangrijk om weerstand te bieden tegen deze populistische trend van anderen uitschelden en belachelijk maken. Het is uitermate belangrijk welke woorden wij gebruiken in onze communicatie. Volgelingen van Jezus moeten heel andere uitgangspunten hanteren dan het standaard volk.Niet de vrijheid van meningsuiting moet ons uitgangspunt zijn, hoe belangrijk die vrijheid ook is. Volgens 'Habakuk' zijn er tijden geweest dat de gemeente van Christus functioneerde in een context waar die vrijheid niet bestond en bestaan er nu ook veel van zulke situaties.

Godslastering en verloedering


Gods Woord geeft duidelijk aan wat onze uitgangspunten moeten zijn. ‘Gedraagt u als wijzen ten opzichte van hen die buiten staan' (Kol. 4:5). Dat wil niet zeggen dat je je mond moet houden, maar wel dat je je bezint hoe je spreekt.

Als christenen moeten we wellicht vaker een duidelijk protest laten horen tegen alle godslastering en verloedering in onze samenleving, zolang we die vrijheid nog hebben. En aanstoot kun je niet altijd voorkomen, de boodschap van het Evangelie is voor velen aanstootgevend in zichzelf. Wij moeten de waarheid verkondigen. Maar dat mag nooit een excuus zijn voor opzettelijke belediging. ‘Uw spreken zij te allen tijd aangenaam', zegt Paulus in die context (Kol. 4:6). In felle discussies sprak hij vaak ongezouten de waarheid, maar naar de wereld toe bediende hij zich nooit van banale taal die onnodig aanstoot gaf.