Eens dat wij als mens voet op de aarde zetten moeten wij er ons in kunnen weren. Het opgroeien in deze wereld gebeurt niet altijd van een leien dakje. Wij moeten als het ware door het leven gegidst worden.
Aanmaningen of nadrukkelijke aansporingen of waarschuwingen moeten ons attent maken op bepaalde regels of wijzen van leven. Mensen rondom ons kunnen ons begeleiden of raad geven. Hun advies kan dienen om ons te vormen en sterker te maken om te kunnen blijven rechtstaan in deze wereld vol verleidingen en valkuilen.
Mensen rondom ons kunnen ons zaken aanpraten, inpraten of dingen aanbevelen. Niet te zeggen dat al de aangeprezen dingen wel degelijk zo goed zouden zijn als men beloofd. Wij zelf zullen steeds een keuze moeten maken waarop wij willen ingaan of wat wij als waarheid willen aannemen.
Tijdens het opgroeien zullen wij gewaar worden dat heel wat mensen ons willen beïnvloeden. Velen zullen proberen bepaalde dingen in ons hoofd te praten, in te scherpen, inpraten of inscherpen. Sommigen zullen dat met goede beginselen doen anderen zullen dan ons eerder in slechte zin kunnen beïnvloeden. Weer anderen zullen zelfs zo ver durven gaan om een ander te beïnvloeden door pressie of druk uit te oefenen.
Het ligt aan elkeen om zich een bepaalde houding aan te nemen of om zich al of niet te laten meeslepen door een ander. Als men echter naar de wereld kijkt zijn er heel wat mensen die zich makkelijk laten omver praten en worden overgehaald naar al of niet meer gangbare overtuigingen, tradities enzo meer. De meerderheid van de mensen wil niet uit de boot vallen. Zij denken als zij niet mee gaan met de influencers of met de huidige stroming dat zij dan aanzien worden als ouderwets of niet meer bij de tijd.
In de Christelijke gemeente komt het er op aan dat wij duidelijke lijnen schetsen en ons richten op de raad van de Bijbel. Wij moeten elkaar aanmoedigen, bemoedigen, sterken, aanzetten en alzo elkaar aansteken om de juiste door de Bijbel aangegeven weg te volgen. Hierbij komt het er ook op aan dat iedereen een oogje in het zeil moet houden en moet nagaan als er iemand van het juiste pad dreigt af te dwalen om hem of haar aan te manen om toch de juiste richting aan te houden. Hiertoe dienen de aanmaningen en exhortaties in de gemeentedienst. Het instigeren en stimuleren moet op een liefdevolle manier gebeuren en mag nooit met een afschrikkingsbeleid of bewind gebeuren. Steeds moet de broederlijke liefde de onderbouw zijn van het raadgevend karakter. De leiboom staat het langst en wijze raad is halve daad.
Eveneens moet men opletten niet zo maar te beoordelen of dingen af te keuren. Als men iets wil aanmerken, afbreken of kritiseren moet men daar goed over nagedacht hebben en moet dat goed afgewogen zijn. Men moet er acht op slaan niet te gaan vitten op onbenulligheden, te steuvelen, ziften, doorziften, redeziften of te haarkloven. Jezus vermaande zulke haarklievers en muggenzifters in zijn tijd.
De mug uitzijgen en de kameel doorzwelgen hoort niet in het christelijk leven. In de Bijbel wordt gesproken over de splinter in iemands oog te zien terwijl men de balk in eigen oog niet waar neemt. Men moet helemaal niet de wil hebben of er naar trachten zo veel mogelijk mensen de wacht aan te zeggen of de wet te lezen. Het kan makkelijker zijn om een ander zijn gebreken onder het oog te brengen om zo de eigen gebreken voor anderen weg te moffelen. Iemand een spiegel voor houden kan gerust geen kwaad als men zichzelf ook in de spiegel durft te kijken.
Het komt er ook op aan niet zo maar iets ongewassen te zeggen, waardoor men iemand zou kunnen mee kwetsen. Iemand vierkant of ongepeperd de waarheid zeggen is niet altijd de juiste oplossing. En iemand door de mosterd halen is helemaal af te raden. De vinger mag dan al wel op de wonde gelegd worden, maar een christen hoort de ander steeds tactisch en rechtvaardig te benaderen.
In bepaalde kerkgemeenschappen mag men er voor kiezen om van de spreekstoel de les of levieten te lezen. Bij de Christadelphians is er geen plaats voor donderpreken of strafpreken. Dat hoeft dan niet te betekenen dat mensen daar niet terecht gewezen zouden worden. Maar het houdt in dat wij op een vriendelijke manier iemand op de rechte weg willen helpen. Het kan zijn dat er iets moet uitgekamd worden of recht gezet moet worden, maar steeds moet dat op een gepaste wijze gebeuren.
Met vriendelijke terechtwijzing en opbouwende kritiek zal men trachten een aangepaste leiding te geven. Aan de hand van de Bijbelfragmenten zal men de ander ook proberen to inzicht te brengen en bij te sturen. Elk heeft in zijn eigen tuin genoeg te wieden, daarom wied eerst uw eigen tuintjeschoon en dan pas dat van uw buurman of kerkgenoot. Als ieder zijn eigen vloer keert, dan is het in alle huizen schoon. En laat ons niet vergeten dat heden nog steeds geldt dat geen spiegel on beter dient dan het vermaan van een oude vriend, maar dat van een zot verweten het gauw vergeten is.