Kaap van 100 000 Covid-doden in Verenigd Koninkrijk overschreden

 Meer dan 100.000 mensen in het VK zijn nu gestorven aan Covid-19. Men kan dit een hartverscheurend, onbegrijpelijk cijfer noemen waarvan veel experts en wetenschappers denken dat het is geworteld in het falen van een 'roekeloze' regering die toezicht heeft gehouden op een van de grootste 'vermijdbare' verliezen van levens in generaties. De Engelse regering had al veel eerder strenge maatregelen moeten treffen.

Weinigen hadden ooit gedacht dat het VK zo'n grimmige mijlpaal zou bereiken,
toch, bijna 12 maanden na het begin van de pandemie - en ondanks talloze kansen en waarschuwingen om corrigerende maatregelen te nemen - staat het land alleen met het hoogste dagelijkse sterftecijfer ter wereld. Alleen al in de afgelopen maand is meer dan een kwart van alle sterfgevallen in het VK gemeld, het hoogtepunt van het mislukte niveausysteem van de regering.
Pre-kerstmixen en de opkomst van de nieuwe coronavirusvariant, zeggen critici. Tegen deze achtergrond werd de NHS overweldigd door een golf van ziekenhuisopnames die voorheen onzichtbaar waren tijdens de pandemie.
Premier Boris Johnson heeft beloofd een onderzoek in te stellen naar de manier waarop Groot-Brittannië met de pandemie omgaat, maar stond dinsdagavond erop dat

 “we echt alles hebben gedaan wat we konden, en blijven doen wat we konden, om het verlies aan mensenlevens te minimaliseren en om minimaliseer het lijden."

De Churches Conservation Trust (CCT) ontfermt zich al 50 jaar over kerkschatten

Elk jaar komen twee of drie kerkgebouwen van de Kerk van Engeland in beheer van de Churches Conservation Trust (CCT) omdat een kleiner wordende kerkgemeenschap niet langer in staat is haar bedehuis te onderhouden. Soms gaat het om gebouwen van meer dan duizend jaar oud. Op dit moment beheert en conserveert CCT 353 kerken in heel Engeland.

Dat land dat vroeger zulk een actieve gelovige gemeenschapscultuur had lijkt wel ver afgedwaald van die christelijke cultuur, al gaan ze er nog prat op onderdeel te zijn van een judeo-christelijke cultuur.

Vijftig jaar geleden richtte CCT zich alleen op het behoud van een kerkgebouw. Tegenwoordig wordt ook gezocht naar een nieuwe bestemming. Volgens Aires is het van essentieel belang dat een lokale gemeenschap zich verbonden blijft voelen met een kerkgebouw. 

„Als niemand om een historisch gebouw geeft, is er geen toekomst voor. Het moeilijkste onderdeel van ons werk is het mobiliseren van mensen die voor langere tijd voor een monumentale kerk willen zorgen.” 

De financiën vormen volgens Aiers niet het grootste probleem. Als CCT een ‘nieuwe’ kerk krijgt, geeft de organisatie gemiddeld zo’n 300.000 pond (330.000 euro) uit aan herstelkosten. Daarna is elk jaar geld nodig voor onderhoud. 

„Over het algemeen kan een kerkgebouw met tweeduizend pond per jaar in een goede staat worden gehouden. Het lastige is dat mensen niet graag geld voor onderhoud geven; ze trekken pas de beurs als er een groot probleem is ontstaan.”

Het zou sund zijn als er zo vele mooie kerkgebouwen verloren zouden gaan door verval. In België zien wij in meerdere plaatsen zo prachtige kerken die aan het vervallen zijn, of al jare leeg staan, zoals bijvoorbeeld de Sint Jakobskerk in Leuven.


In Groot-Brittanië zien wij ook hetzelfde diefstal fenomeen als in België. Zo is er de diefstal van koper en van daklood. Daardoor krijgt regenwater de kans om schade aan het gebouw en aan het interieur aan te richten. Ook kunstvoorwerpen zijn voor dieven niet 

„Erfgoedcriminaliteit is een groot probleem”,

 Zegt Aiers. Hij adviseert alarmsystemen te installeren om dit tegen te gaan. 

“Die investering verdient zich zonder meer terug.”

In het Victoria & Albert Museum in Londen heeft op 3 september een debat plaats over de vraag wie er nu precies verantwoordelijk is voor de zorg voor historische kerkgebouwen in Engeland.