Vervolg van De wereld van onbijbelse leer #1
Ook al mochten bepaalde lui de wereldlijke en kerkelijke macht scheiden sloegen zij er niet zo goed in.
Er ontstond een Investituurstrijd waarbij kerk- en staatsleider elkaars macht betwistten, alsook kerkelijke leiders elkaar trachtten te onttronen door bijvoorbeeld excommunicaties uit te roepen waarmee zij zo meerdere schisma's veroorzaakten, waardoor de Kerk zo ook uiteenviel in de westerse Kerk van Rome en de oosters-orthodoxe kerken.
Toen Hendrik IV (1050-1106), koning van Duitsland, in 1075 eigenmachtig een bisschoppenconferentie in Worms belegde, waar hij de paus onwaardig verklaarde, kwam het conflict uiteindelijk tot een uitbarsting.Pas in 1122 sloten paus Calixtus II (1060-1124) en keizer Hendrik V (1081-1125) een overeenkomst, het Concordaat van Worms, en werd de scheiding tussen de kerkelijke en wereldlijke bevoegdheid vastgelegd: de keizer verloor zijn directe beslissingsrecht over de bisschopsbenoemingen hoewel hij het privilege behield om bij de verkiezing aanwezig te zijn. Hiermee was de Investituurstrijd voorlopig in het voordeel van de Kerk beslist, waarbij een nieuw zelfbewustzijn in die kerk ontstond en de geestelijken heet in de hand namen om grootse bouwwerken voor het volk te voorzien waar verschillende soorten godsdienstige activiteiten konden plaatsgrijpen. Zo werden er regelmatig relieken van heiligen vertoond en vonden er rond de grote feesten als kerstmis en Pasen mysteriespelen plaats. Ook konden mensen een zegen of aflaat van de bisschop ontvangen. .