Vermoeidheid van de ziel en geestelijke afzondering

 In 2016 kloeg predikant Kees van Ekris over de toestand van de 'zieletoestand' van de Nederlanders. Hij haalde  in het Nederlands Dagblad  aan:

"Het is mijn ervaring dat onder predikanten en toegewijde gemeenteleden een diepe vermoeidheid de ziel belaagt. Jarenlang is innerlijke twijfel bevochten, is steeds weer iets gezocht om de vermoeide ziel op te peppen. Meer bidden, vuriger spreken, een extra portie discipline. Het werkt even."

Met de corona pandemie konden velen niet naar hun parochie gaan en werden zij verzocht om virtueel kerkdienst te houden. In Nederland bleken heel wat mensen het daar zeer moeilijk mee te hebben. Ook wij ondervonden dat toen wij onze Nederlandse broeders en zusters uitnodigden om gezamenlijk via het internet het Brood met elkaar te breken. 

Predikant Kees van Ekris dacht toen dat de druk te groot was, en zei:

"De druk op kerk-zijn om die sluwe atmosfeer van verveling te doorbreken en te overwinnen. De druk op de beleving, om een levende christen te zijn die bijna in z’n eentje deze sferen moet kunnen weerstaan. De druk op de discipline, om zelf een standvastig getuige te zijn in dode tijden. De druk op de preek en de prediker om vrolijk en bevlogen, diepzinnig en praktisch de crisis tegen te moeten spreken. We begrijpen de theologie die deze druk intensiveert: meer discipline, meer beleving, meer kekke christenen."

De laatste weken hoorden wij heel wat mensen op de openbare oproep verkondigen dat zij zich verveelden en de corona maatregelen beu waren. Voor het gewone leven konden zij blijkbaar niet op hun eigen een aangename beleving verkrijgen. Waarschijnlijk ligt dat ook aan het feit dat zij (rot)verwend zijn en dat er in hun hart ook weinig plaats is voor de Schepper en ering van Hem. Sommigen gaven aan dat zij de gemeente nodig hadden en dat zij de grote kerkbijeenkomsten nodig hadden om hun geloofsleven te voeden. Vreemd dat zulk een geloofsleven niet in een eigen cocon kan beleefd en gevoed worden door het  Woord van God, de bijbel, zelf!

 Maar in 2016 viel het al op dat velen entertainment lievenden zijn:

De wrange situatie doet zich voor dat alle pogingen om de verveling in de kerk op een al te menselijke wijze het hoofd te bieden (meer entertainment, sterker accent op keuzes, discipline, waarheid) het probleem eerder vergroten dan verkleinen. Nog meer vermoeidheid en verdoving zijn het gevolg. Het zijn de strategieën van ‘meer’ die de vermoeide ziel niet helpen, maar pijnigen."

Het gros van gelovigen is de voeling met de Bijbel verloren. In heel wat protestantse kerken, vooral de Pinksterkerken,  was men er toe gekomen om slechts enkele verzen regelmatig te herhalen en los als schreeuwende reclame teksten te gebruiken. Vele van die aanhalingen uit de evangelies waren slecht holle woorden geworden en uitroepen om te scanderen.

Met geswing en handengeklap gingen velen wel op in het amusante, maar intense verdieping viel meer en meer weg.

De laatste maanden is er aan de mens genoeg tijd gegeven om zich eens af te zonderen en te bezinnen over zijn leven en over wie er belangrijk voor en in is. Vandaag is het Thanksgiving Day en morgen klopt er al een ander pakjesdag aan. Want voor velen is Thanksgivingday slechts een gelegenheidsdag geworden om pakjes te krijgen. Het God danken is ver op de achtergrond geraakt. En op Black Friday draait het weer op consumeren en materiële goederen aanschaffen waarbij weinig plaats over blijft voor geestelijke verrijking. En het valt op dat velen nu ook al bezig zijn met Kerstmis en het hele licht en pakjesgebeuren er rond. Duidelijk is de huidige god goed zichtbaar en staat Mammon mooi recht in de branding.

Een kerk naar smaak en taal

De afkeer van traditie in evangelische kerken is zo groot geworden, dat op de liturgie van een dienst anno 2013 nauwelijks gezangen te vinden zijn die er in 2003 ook al op stonden.

Nieuwer is kennelijk beter. De enige houvast die je bij zoveel verandering van de vorm hebt, is krampachtig vasthouden aan de inhoud. Om die kramp wat los te kunnen laten, kunnen evangelische kerken wel wat regressietherapie gebruiken. Ook vorm kan houvast bieden.

Meerdere vinden dat het tijd is om buiten bestaande kaders te denken. Niet dat er iets mis zou zijn met de huidige kerkdiensten volgens hen. Voor iedereen is er geestelijk voedsel op zijn of haar manier te halen.

Men zegt:

Houd je van lekker gek doen in de geest, dan heb je TRIN. Houd je van staan, klappen, dansen, dan heb je de Pinkster en evangelische gemeentes. Houd je van rust op de vroege ochtend, dan kun je vaak beter bij de traditionelere kerken terecht. Is symboliek en stilte meer jouw ding? Probeer het dan eens bij de rooms-katholieken. 

Voor velen doet het er eigenlijk niet meer toe welke denominatie het is als men zich maar amuseert.  Lol hoort er in de eerste plaats te behalen op een kerkdienst, is wat ze zeggen.

Het valt op dat de gelovigen met al de kerkschandalen nog verder van kerken zijn afgedwaald en hun geloof in die gemeenschappen hebben verloren, toch er moeilijk afstand van kunnen nemen. Er zijn zuo een ingeburgerde gewoontes en tradities waar men toch zeker geen afstand van kan nemen. (!?!)

Onze noorderburen kunnen het niet zo gek te bedenken om de kerk van het kleine kijkkastje te alten vergroten op het grote scherm in de filmzaal.
Het idee van een kerkbioscoop is niet nieuw. Stroom Amsterdam begon daar ooit. Vast niet met een pilsje en nacho’s, maar toch. Koffie na afloop.

Bij de Broeders in Christus staat al die heisa niet voorop, geen loltrapperij, maar toch lekker plezier maken. Voor ons hoeft er geen grote bedoenerij of spielerei te zijn.

Voor de Christadelphians is Geloof een te ernstige zaak om er mee te sollen en om het te gebruiken om de kassa te vullen. Want bij heren zoals Jan Zijlstra en anderen is dat wel een belangrijk element en lijkt dat voor vele hedendaagse kerkgemeenten een voorop te stellen bezigheid. Door hun non-interesse voor geldgewin zijn de Christadelphians daarom ook zulk een 'te verwaarlozen' kleine gemeenschap. Ook door dat men er niet veel mensen vindt in een bijeenkomst worden ze door velen niet aantrekkelijk gevonden of zijn er velen om zich te vertonen in zulk een kleine groep om dat ze zich dan niet kunnen wegcijferen in de massa.

In een door elkaar sprekende of roepende massa op pinkstergemeenten hun diensten valt het niet zo op wie men is, waar men staat, wat men zegt. Men kan er van alles broebelen en dat kan dan verstaan worden als 'spreken in tongen', wat anderen dan nog kunnen gaan bewonderen dat jij die gave kan hebben om zo te spreken.

In de diensten van de Christadelphians wordt er heldere taal gesproken. Wij hoeven niet 'in tongen te spreken'. elk woord dat eenieder zegt mag ook door iedereen in de gemeenschap verstaan worden. ER is geen plaats en geen tijd voor geheimdoenerij.

Sommige woorden of namen mogen wel vreemd in de oren klinken. Mits er zoveel verschillend sprekende mensen in een dienst aanwezig kunnen zijn, en iedereen wel een andere Bijbelvertaling als geliefkoosde Bijbelvertaling kan gebruiken, worden ook verscheidene Bijbelvertalingen gehanteerd en worden bij voorkeur namen en plaatsen niet vertaald, maar in de originele versie ook gebruikt.

Mits de Nazareen die geboren werd in Bethlehem, uit de maagd Maria (Miriam) kwam te wonen onder het ouderschap van Jozef en Maria uit de stam van David, een Jood was, die zich ook hield aan Joodse gebruiken, moeten wij ook bewust worden van die gebruiken waar de Meester Rabbi Jesus/Jezus/Issou/Ishi Jeshua (Yahushua) zich aan vast hield.

In vroegere Nederlandse Bijbelvertalingen stond nog Jesus, zoals in de huidige Canisius en enkele Katholieke Bijbels nog steeds, terwijl in andere de meer hedendaagse vorm Jezus. Ook al is dat niet de echte naam van die Nazareen welke de zoon van God werd genoemd en de Messias, de Christos of Christus. Jezus of Issou betekent 'Heil Zeus' en was de geadopteerde naam van de kerkleiders enkele eeuwen geleden om zo hun godsdienst te laten parallel lopen met de heidense godsdiensten van de grieken en Romeinen, zodat er een politiek, economisch en machtsevenwicht kon gevonden worden.

Ook al is die naam dus niet de echte naam van de Verlosser is het wel de meest populaire en door de meeste mensen gekend als de door de Christenen aangenomen zoon van God en de Messias. Daarom houden wij ook vast aan het gebruik van die naam, maar laten ook niet de kans voorbij gaan om hier en dar wel de juiste naam te gebruiken in de hoop dat die met de jaren ook weer meer en meer ingeburgerd zal geraken. Alsook maakt het gebruik van de originele naam het makkelijker voor iedereen die anderstalig is duidelijk in te zijne over wie er nu gesproken wordt. Zo kunnen veel verwarringen vermeden worden.

Laat de weinige aanwezigen in een geloofsgroep nooit de reden zijn om deze niet te gaan bezoeken of daar geen diensten bij te wonen.

Bij de Christadelphians zal je merken dat ook al zijn ze met weinig daar ook een gemoedelijke sfeer kan zijn, waarbij men gerust een kopje koffie of ander drankje en een koekje of gebakje zich lekker kan doen smaken.

Wees dus van harte welkom in een levende kerkgemeenschap, die al hoewel plaatselijk heel klein kan zijn, wereldwijde broeders en zusters in Christus heeft.

+

Lees ook gerelateerd:

1. Yahushua, Yehoshua, Yeshua, Jehoshua of Jeshua
2. Heil tot de gezondene van God of Zeus
3. Zeus een heerser van hemel en aarde
4. Kerkdienst in een bioscoopstoel met een pilsje en nacho’s
5. Regressietherapie voor evangelische kerken
6. Ruzie in de kerk van Jan Zijlstra
7. Not all christians are followers of a Greco-Roman culture
8. Christadelphians or Messianic Christians or Messianic Jews

Ruzie in de kerk van Jan Zijlstra

Jan Zijlstra Nederlands favoriete gebedsgenezer (73) kreeg in 1992 een ruzie met Johan Maasbach, oprichter van Johan Maasbach Wereldzending en vader van pinksterpredikant David Maasbach. Daarop ontstond een scheuring wegens een conflict over de vorm van genezingsdiensten, waarop Zijlstra de Levensstroom startte.

In februari 2010 kreeg Arno van der Knaap het leiderschap van de Levensstroom-gemeente in Leiderdorp. Maar nu zijn de meningsverschillen met Zijlstra op organisatorisch en geestelijk vlak zodanig opgelopen dat  Zijlstra die afstand deed van de leiding van zijn kerk, om zich op zijn rondreizende genezingsdiensten te kunnen richten, zich nu ook wil distantiëren van zijn vroegere groep.Zijlstra ging op zoek naar een nieuwe predikant voor de Levensstroom. Hij blijft zelf als vanouds overal in het land genezingsdiensten houden.

Een maand nadat Jan Zijlstra het voorgangersechtpaar Arno en Vanessa van der Knaap uit 'zijn' kerk had gezet, commandeerde hij de vrijwilligers op het Flevo Festival 2011.
Rolph en Hyona Hendriks volgden de Van der Knaaps op, maar in de Wondere Wereld van Zijlstra is ook voor hen inmiddels geen warm podium meer aanwezig.

Hendriks en Zijlstra zien elkaar binnenkort voor de rechter. Zij zitten beiden in het vijfkoppige bestuur van de Levenstroom-gemeente, waarvan de meerderheid vindt dat Zijlstra maar eens met pensioen moet gaan. Alleen Zijlstra zelf en zijn zoon Richard zitten in het Zijlstra-kamp. De heren Thomas en Hewitt staan aan de kant van Hendriks. Omdat dit zou betekenen dat Zijlstra uit zijn eigen kerk gezet wordt, stapt hij naar de rechter, zodat niet híj, maar Hendriks het veld moet ruimen. Of dat gaat lukken is nog maar de vraag.

Het is ongelofelijk wat men in die diensten van die mensen te zien krijgt. De chaotische diensten worden door sommigen aangeraden om te ervaren. Zogezegd zou het geestelijk leven verrijkt en zou men er leren bidden. Maar dat soort van bidden is niet bepaald het soort bidden dat God van ons verlangt.

Herhalingen, proclamaties, krachttermen en uitspraken over het groeien naar God, trachten de mensen in trance te krijgen en slagen er ook in de mensen ver van deze wereldse bedoening te krijgen in een 'hoger geestesvervoering'.

Bekijk de video en lees meer in: 

Jan Zijlstra bonjourt weer voorgangersechtpaar de kerk uit

De Evangelische voorganger in beeld

Het onderzoek 'De evangelische voorganger in beeld', uitgevoerd in 2007-2008, werd dinsdag 26 mei gepresenteerd aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). Onderzoekers dr. H. A. Bakker en drs. T. van de Lagemaat hebben in het onderzoek zowel onderzoek gedaan onder pinkstergemeenten, baptisten, evangelischen en methodisten en charismatischen. Voor het onderzoek werden de resultaten van 127 respondenten geannalyseerd.

Dr. Bakker typeert de evangelische beweging als "polymorf. Het is een beweging met vele gezichten, maar met één hart.

Algemeen ligt de concentratie wel op Christus en kijken de meeste voorgangers naar de Bijbel, maar voor hun interpretatie liggen er toch nog grote verschillen.
De stelling dat ongelovigen na hun dood "uiteindelijk naar de hel" gaan, dat een christen tegen abortus is, tegen homoseksuele relaties, tegen samenwonen, blijkt niet elke voorganger te onderschrijven. De opvatting dat de Schrift vrouwen (ook nu nog) verbiedt om leiding te geven aan de gemeente, kan eveneens maar op weinig steun rekenen.