Trumps inmenging omtrent de Golanhoogte

De Amerikaanse president is helemaal niet verlegen om te bluffen wat hij al niet goed doet en waarin hij zich meester voelt in het bijsturen of sturen van gebeurtenissen.

Volgens Trump is het na 52 jaar tijd voor de Verenigde Staten om de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogte helemaal te erkennen. Volgens hem is dat gebied

 ,,cruciaal en strategisch en belangrijk voor de veiligheid van de staat Israël en de regionale stabiliteit.''

Rusland, Syrië, Iran en Turkije hebben de uitspraken van Trump al bekritiseerd en gewaarschuwd voor de mogelijke gevolgen ervan voor de regio.

Wij herinneren nog de zeer verhitte situatie in 1967, waar wij vreesden dat er terug een wereldoorlog in de maak was. Gelukkig bleef het bij een Zesdaagse Oorlog, waarbij het grootste deel van de Golanhoogten door Israël veroverd werd  ten koste van Syrië. In 1981 annexeerde Israël het gebied, maar die annexatie wordt internationaal niet erkend. Volgens het internationaal recht gaat het om Syrisch gebied dat door Israël wordt bezet.
Syrië heeft nog een mislukte poging ondernomen om de Golanhoogten te heroveren in 1973, waarop er in het gebied een 75 kilometer lange bufferzone werd ingesteld, die onder toezicht staat van de Verenigde Naties.

Zoals gewoonlijk weet Trump wel zijn timing te kiezen. De mededeling van Trump komt er namelijk op een moment dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo een bezoek brengt aan Israël.
Het ligt er vinger dik op dat Trump de Israëlische eerste minister Benjamin Netanyahu die dezer dagen het Witte Huis komt bezoeken, wil paaien.
Netanyahu is overigens al enige tijd aan het lobbyen voor een internationale erkenning van de Israëlische soevereiniteit over het gebied.

In een eerste reactie heeft Netanyahu al laten weten de mededeling van Trump toe te juichen.

 'Op een moment dat Iran Syrië probeert te gebruiken als een platform om Israël te vernietigen, erkent Trump dapper de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogten. Bedankt, president Trump',

 luidt zijn reactie.

Ook op Twitter drukt Netanyahu zijn dank aan de Amerikaanse president uit, waarbij hij zelfs te kennen geeft dat deze president zelfs geschiedenis heeft geschreven!

De erkenning kan Netanyahu ook in de kaart te spelen bij de Israëlische parlementsverkiezingen, die op 9 april plaatsvinden.

Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken was al eerder opgeschoven in de richting van Israël. In een bericht over de mensenrechtensituatie in het land, werden de Golanhoogten onlangs nog geschreven als 'door Israël gecontroleerd gebied'. Een jaar eerder had het ministerie het nog over 'bezet' gebied.

Kremlin-woordvoerder Dimitri Peskov geeft zijn bezorgdheid weer en hoopt dat het maar bij woorden in de wind zal blijven, zoals Trump er vele heeft. Omtrent deze 'flagrante schending van het internationaal recht zegt Peskov

'Zo'n idee kan op geen enkele manier bijdragen tot het veiligstellen van de vrede in het Midden-Oosten. Eerder het omgekeerde is het geval.' 

Een bron bij het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken liet ook tegenover het staatspersbureau Sana weten dat het standpunt duidelijk de minachting van de VS voor de internationale regels weerspiegelt en zo een “flagrante schending van het internationaal recht” presenteert.

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Cavusoglu schreef op Twitter

“De territoriale integriteit van staten is het meest fundamentele principe van het internationale recht"

Pogingen van de VS om rechtsinbreuken van Israël te legitimeren, zullen alleen leiden tot nog meer geweld en pijn.

 “Turkije steunt de territoriale integriteit van Syrië”,

 luidde het.

Ook een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Iran uitte zijn bezorgdheid en wil de beslissing bespreken met Syrië en andere relevante landen, met het besef dat deze persoonlijke en ondoordachte beslissing van Trump gevaarlijk is en

"zal leiden tot verdere crisissen in het Midden-Oosten”

 

‘BESCHAMENDE WESTERSE STILTE OVER VERVOLGING VAN CHRISTENEN’

Bron: SIR

BRUSSEL (KerkNet/Kathpress) – Paus Franciscus heeft zaterdag op de feestdag van de Heilige Stefanus, de dag waarop de christelijke martelaars worden herdacht, het stilzwijgen veroordeeld over de vervolging van christenen in het Midden-Oosten, Afrika en Azië. “Laten wij bidden voor de christenen die gebukt gaan onder vervolging, vaak te midden van het stilzwijgen van zovelen”, schreef de paus zaterdag in zijn boodschap op Twitter.

Ook op het einde van zijn angelusgebed van zaterdag vroeg de paus aan de pelgrims op het Sint-Pietersplein om te bidden voor de christenen die wereldwijd worden vervolgd. Paus Franciscus had een dag eerder, op Kerstdag, de internationale gemeenschap al opgeroepen om de gruweldaden van Islamitische Staat te beëindigen.

‘Open Doors’ schat dat er momenteel wereldwijd 100 miljoen christenen worden vervolgd.

Wereldraad van Kerken roept lidkerken op om te bidden voor alle slachtoffers van oorlog in het Midden-Oosten

English: Map of Iran-Irak war, Furthest ground gains. Red = Irak / Yellow = Iran Deutsch: Irak-Iran-Krieg (Photo credit: Wikipedia)

WERELDRAAD VAN KERKEN VRAAGT GEBED VOOR MIDDEN-OOSTEN

Dr. Olav Fykse Tveit, de secretaris-generaal van de Wereldraad

BRUSSEL (KerkNet/WCC) – De Wereldraad van Kerken roept haar lidkerken op om op zondag 29 maart te bidden voor alle slachtoffers van oorlog in het Midden-Oosten, in het bijzonder in Irak, Syrië, Libië en Egypte. De raad wil met deze gebedsdag hoop geven aan de slachtoffers van het geweld en de aandacht vestigen op de kwetsbaarheid van de religieuze minderheden. Volgens de wereldraad hebben kerkgemeenschappen uit de hele wereld niet alleen gebed en gebedswakes toegezegd, maar ook concrete steun in de vorm van humanitaire hulp.

Dr. Olav Fykse Tveit, de secretaris-generaal van de Wereldraad:

 "Zowel gewapende militairen van staten als leden van privémilities hebben zich vooral in Irak, Syrië, Libië en Egypte aan gruweldaden schuldig gemaakt. Opnieuw zijn de religieuze en etnische minderheden, onder wie ook christenen, het meest kwetsbaar en dreigen zij uit hun vaderland verdreven te worden."

(Kerknet)

Christen vervolgingen in het Midden-Oosten

Vijf patriarchen van verschillende Assyrische kerken in Irak vergaderden op 20 augustus jl. in Erbil (ten oosten van Mosul) om de christelijke culturele genocide onder IS-bewind te bespreken. Zij kwamen unaniem tot de conclusie dat alleen vluchten voor het geweld dat nu gepleegd wordt, schadelijk zou zijn voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Er moet een keer komen in de eindeloze vervolgingen en geweldplegingen die sinds honderd jaar de christenen in het Midden-Oosten teisteren. Deze vervolgingen resulteerden bijna in een decimering van 1.5 miljoen naar max. 0.3 miljoen Assyrische christenen in Irak tussen 2003 en nu, volgens het ACE-onderzoek dat in augustus jl. uitgebracht werd door het Assyria Counsel of Europe. De vervolgingen die hierin zijn gedocumenteerd, verschillen niet in aard met de bekende Joden-vervolgingen door de Nazi’s. Oplossing De optie dat de Assyrische christenen voor hun voortbestaan aansluiting zoeken bij de Koerden is overwogen. Dat is echter slechts een verschuiving van het probleem omdat ook zij een Islamitisch ideaal nastreven, en christenen onder Koerdisch bewind weer tweederangs burgers, en dus het mikpunt van onlusten, worden. De énige oplossing die nog kans van slagen heeft om de christelijke aanwezigheid op de bakermat van onze beschaving veilig te stellen, is het nastreven van een defensieve, veilige haven. Dit wordt bevestigd door 67 genocide-wetenschappers wereldwijd. Het idee van zo’n veilige haven bestaat al langer, en is regelmatig overwogen als het geweld weer oplaaide, maar nooit kwam het zover dat men dit wanhopige ideaal ook naar het westen uitte, omdat de nood eenvoudigweg niet zo groot was dat een volledig uitsterven van de christelijke aanwezigheid een reële bedreiging vormde. Men kon nog de andere wang toekeren, en als tweederangs burger een redelijk bestaan nastreven onder Islamitisch georiënteerd bewind. Nu echter de sjiieten in de minderheid raken en geen tegenoffensief meer kunnen bieden tegen gewelddadige soennieten, is die kans verkeken. Het zou echter niet voor het eerst zijn dat door de VN een veilige haven wordt gecreëerd voor een minderheid in Irak. In 1991 werd tijdens de tweede golfoorlog een dergelijke haven ingericht voor vervolgde Koerden. Waarde van de christelijke aanwezigheid in het MO Deze voorgeschiedenis is blijkbaar onbekend bij degenen die zich afgelopen weken hebben geuit op christelijk erf in Nederland. Erik Borgman bijvoorbeeld is gealarmeerd door de gevolgen voor christenen van de oprichting van de I.S. (Trouw 8-8). Hij kan er alleen niet duidelijk de vinger opleggen waarom de christelijke aanwezigheid in het MO zo belangrijk is. Machteld Jansen in hetzelfde artikel, weet ook dat we op moeten komen voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Het verdwijnen daarvan zou jammer zijn volgens haar, omdat verschillende religies vreedzaam naast elkaar zouden moeten kunnen leven. Deze vooraanstaande theologen zijn kennelijk niet op de hoogte van de rijkdom die de kerk van het Oosten in haar geschiedenis heeft opgebouwd. Je zou bijna denken dat deze kerk slechts een minimale rol heeft in de marge van het Westerse christendom. Maar niets is minder waar! Met name Britse theologen (o.a. Asahel Grant, G.P. Badger en W.A. Wigram) hebben zich ernstig verdiept in hun geschiedenis en stonden keer op keer verbaast van wat zich in de kerk van het Oosten heeft afgespeeld. In Nederland is Albert Stol (journalist) degene die in zijn boek Nestorianen, de ondergang van een christenvolk (1977), de geschiedenis van Assyrische christenen blootlegt. Volgens hem hebben we historisch gezien bijvoorbeeld een belangrijk deel van de overlevering van de Griekse wijsbegeerte en geneeskunde te danken aan de kerk van het Oosten. Daaraan is nog toe te voegen zij de schatbewaarders zijn van de oudste en meest vruchtbare vorm van christelijke religie in de geschiedenis. In het eerste millennium hebben zij, ten oosten van het Romeinse rijk, de grootste missionaire beweging meegemaakt die er te vinden is in de geschiedenis. Kloosters van de cultureel zo rijke Assyrische christenen waren te vinden tot in Mongolië en aan de stille Oceaan. Wat doen we ermee? In Nederland beseffen we wel dat er iets moet gebeuren om de veiligheid voor vervolgde christenen te garanderen. Wat kunnen we doen? Door christelijke politici wordt geopperd om de grenzen de openen. Maar Halbe Zijlstra (VVD Fractievoorzitter) heeft een punt, als hij zegt dat de grenzen dicht moeten, omdat de miljoenen vluchtelingen die worden verwacht een ontwrichtende werking zullen hebben op de samenleving in Europa. We hebben eenvoudigweg de draagkracht niet om het wereldleed op die manier op te lossen. Maar grenzen sluiten mag niet gelijk staan aan oogkleppen opzetten. Een veilige haven, is dat wel zo’n goed idee? We worden zo overdonderd door dit idee, omdat we nauwelijks weten dat er christenen in Irak wonen. “Zijn er christenen in Irak?!” zo beschrijft Borgman treffend ons collectieve bewustzijn. Voordat bij ons een dergelijke oplossing grond kan vinden, moeten een aantal vooroordelen worden weggenomen en moet het besef ontstaan dat deze oplossing bijna te laat is geopperd door de christenen om tijdig de juiste hulp hiervoor te kunnen krijgen uit het Westen. Tegen de tijd dat we hier enigszins begrijpen hoe nijpend de situatie is, hoeft het niet meer, want dan zijn de christenen in het Midden-Oosten er niet meer. (Blijf hier op de hoogte van de stand van zaken volgens de christenen ter plaatse.) Geweld De 67 wetenschappers roepen de VN op om een zwaarbewapend leger in te zetten en zo nodig een veilige haven te openen om minderheden te kunnen beschermen. Dat brengt echter geweld met zich mee. En sinds de Amerikaanse missie in Irak, is een militair optreden volgens ons ouderwets. Maar wat nu we weten dat o.a. christenen in zo grote getale vervolgd, en verdreven worden, en dat annihilatie een reële bedreiging vormt? Is het zo vreemd dat zij nu, na 100 jaar van continue vervolging, besluiten om toch weer de wapens op te pakken om het laatste beetje christelijk leven in het Midden-Oosten te verdedigen? Op zich is dat niet nieuw. Eerder deden zij dat in 1915, toen een deel van hen, als enige volk in het Midden-Oosten, zich aansloot bij de geallieerden om mee te vechten voor ónze vrijheid. (Lees hier het ongelofelijke verhaal in het Nederlands) Hierover schreef dr. W.A. Wigram onder andere het boek ‘Our smallest Ally’ (in 2010 opnieuw uitgegeven). Hij was diep onder de indruk van de moed die de oosterse kerk op wist te brengen, omringd door vijanden die tot allerlei wraakacties in staat zouden zijn. Maar “Nee”, zeggen wij in het Westen nu, “geweld is verfoeilijk, dat moet je niet willen.” Daarbij vergeten wij dat deze christelijke minderheid nu niet meer kans maakt dan de Joodse minderheid destijds maakte onder het Nazi-bewind. We moeten dus “Ja!” zeggen, als we ons op enige wijze verbonden weten met deze christelijke minderheid in het Midden-Oosten. Zij nóch wij hebben er baat bij als een dergelijke extremistische Islamitische Staat vrij spel krijgt. Bidt mee om een veilig voortbestaan van christenen in het MO De VN, Human Right Watch, Amnesty International en de kerkleiders van Irak, hebben zich uitgelaten over de situatie van de door de IS bedreigde christenen in Irak. Ook steeds meer politieke leiders sluiten zich ben hen aan. Zelfs voormalig minister-president van Libanon Saad Hariri. Gezien de geschiedenis is de christelijke aanwezigheid in met name Syrië en Irak, en de laatste christelijke dorpjes in Turkije, niet een kwestie in de marge van het christendom, maar een fundamentele aanwezigheid zonder welke onze beschaving beduidend armer zou zijn geweest. Wanneer wij het nu presteren om hen te laten creperen en slechts op te vangen door het rode kruis of in ballingshap in het Westen, maken wij een morele overtreding. We laten dan een krachtig christenvolk, met een eeuwenoude cultuur, stikken omdat we slechts willen praten en water bij de wijn doen. Is dat opkomen voor de vervolgde christenen? Is dat wat we de Assyrische christenen in Irak terugbetalen voor hun aandeel aan het werelderfgoed en hun hulp toen ónze westerse beschaving bedreigd werd? Laten ook wij, westerse christenen, de God van Israël vragen of Hij een keer wil brengen in hun lot. En daarnaast onze regeringen oproepen om de christenen in het MO defensief te beschermen.

De schrijver van dit artikel (Kees Bloed) is theoloog bij stichting sjemajah. Voor wie meer wil weten over de geschiedenis van Assyrische Christenen en van het profetische belang van hun aanwezigheid, geeft Kees lezingen. Neem a.u.b. contact op via sjemajah@gmail.com of het contactforumulier als u een lezing wilt organiseren, of tip een commissie bij u in de buurt.   Voor meer informatie: www.aina.org www.assyriacouncil.eu www.indefenseofchristians.org Nederlandstalig: www.wearen.nl www.shlama.be www.sjemajah.nl

Thema-avond over Syrië

Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen volgen de situatie in Syrië op de voet.
 Sinds het uitbreken van de Arabische revoluties in 2011, verruimden zij hun werking van het Israëlisch-Palestijns conflict naar de bredere regio.

 Centraal in hun politiek werk staat volgens hen het respect voor het internationaal recht en met name de bescherming van burgers. De Arabische revoluties vormen een keerpunt in de geschiedenis van de regio. Voor het eerst in decennia kwamen burgers massaal de straat op om basisrechten te eisen en slaagden ze erin om verandering af te dwingen. De keerzijde is echter dat de protesten op korte termijn de onstabiliteit in de regio vergrootten. Ook mensenrechtenschendingen namen sterk toe door onder meer de repressie van de heersende regimes.

In Syrië, waar het regime de protestbeweging met extreem geweld in de kiem probeerde te smoren, is de situatie bijzonder problematisch.

Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen  benadrukken dat er ondanks de militarisering nog steeds een civiele protestbeweging is, ook al is die naar de achtergrond verdrongen. Zo verlenen duizenden burgers humanitaire hulp in gebieden die niet meer onder de controle van het Syrische regime vallen. Op het moment dat Syrië desintegreert, ontwikkelt zich tegelijkertijd een dynamiek waarbij burgers middenveldstructuren en solidariteitsnetwerken oprichten. Ze weigeren passief te blijven onder het geweld of toe te kijken hoe hun opstand wordt gekaapt door radicale krachten. Wij pleiten er bij onze regering onder meer voor om humanitaire hulp te verhogen en te diversifiëren, via de steun aan lokale activisten en groepen. De Europese Unie moet meer investeren op humanitair vlak en ook samenwerken met de Syrische oppositie om vrije toegang tot noodlijdende burgers te krijgen.

Naar de mening van Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen heeft de verdeeldheid van de internationale gemeenschap bijgedragen tot de escalatie van het conflict. Gebrek aan afdoende actie draagt echter aanzienlijke risico’s met zich mee: een ongeziene humanitaire crisis, spill-over effecten in de buurlanden en toenemende radicalisering en sektarisme op het terrein.

 Het politieke debat is echter sterk gefocust op het militaire luik, met name de mogelijke levering van wapens aan de rebellen van het Vrije Syrische Leger. Wij menen dat onze regering en de Europese Unie een politieke oplossing moeten blijven zoeken. Er is meer politieke en diplomatieke druk nodig op het Assad-regime en landen als Rusland en China om een transitie mogelijk te maken. Daarom moeten de diplomatieke inspanningen van Speciaal Gezant Brahimi verder worden gezet en kunnen militaire opties slechts een laatste toevluchtmiddel zijn.


Brigitte Herremans was op zondag 14 april 2013 samen met Philippe Henon, Koert Debeuf en vredesambassadeur Majd Khalifeh te gast in De zevende dag (op tv-één). Bekijk de reportage
In mei (co)organiseren Broederlijk Delen en Pax Christi twee info- en gespreksavonden over de situatie in Syrië:

Thema-avond over Syrië – 8 mei 2013

• 1. Op 8 mei 2013, 20u. organiseren Missio Antwerpen, Commissie Rechtvaardigheid & Vrede en Heelheid van de Schepping, Pax Christi Vlaanderen, Broederlijk Delen en CCV Antwerpen een open avond over het conflict in Syrië en de gevolgen ervan in het Midden-Oosten.

Op het programma:

• Analyse van de situatie door Brigitte Herremans, Midden-Oostenmedewerker Broederlijk Delen/Pax Christi Vlaanderen

  

  Brigitte Herremans (Broederlijk Delen) (Photo credit: CIDSE - together for global justice)

• Theepauze
• Getuigenis van Syrische vluchteling(en)
• De situatie van de Kerken en christenen in Syrië
• Interactie met de aanwezigen
• Afsluitend gebed

Moderatie – Luc Claessens, voorzitter Commissie Rechtvaardigheid & Vrede en Heelheid van de Schepping
Theologisch en Pastoraal Centrum, Groenenborgerlaan 149, 2020 Antwerpen.

• 2. Op dinsdag 14 mei 2013 van 20u tot 22u in de Bibliotheek van Oudenaarde, Markt 35, Oudenaarde. Meer info
  

Twitter via @Briherremans

Related articles

• Fixing Catholic-Jewish relations
• Fixing Catholic-Jewish relations
• Pax Christi to educate on nonviolence
• Where's All That Money Raised By Charities Goes? Because It Has To Go Somewhere