Hans Maat roept onwijs mensen op om samen te komen

Vervolgend op "Moeten kerken zich beperken tot online diensten?" willen wij toch benadrukken hoe belangrijk het is om zich tot de corona maatregelen te houden en niet bepaalde predikers te volgen die oproepen om tegen de regeringsbesluiten toch samen te komen. Dat zou dan betekenen om ongehoorzaamheid aan de Wetsvoerder te tonen, iets waar Jezus tegen was en zei:

Geef de keizer wat de keizer toe komt.

 Hans Maat vind met twee of drie mensen samenkomen echt te weinig

 "Zo kun je kerk-zijn nauwelijks vormgeven en worden Bijbelstudies de pas afgesneden",

zegt hij. Deze directeur van het Evangelisch Werkverband roept kerken op om creatieve vormen van kerk-zijn te bedenken tijdens de coronacrisis.

"Sommige kerken beschikken over prachtige gebouwen met soms maar liefst zeven zalen. Ik zou zeggen: zet ik elke zaal een groep om Bijbelstudie te doen. En er zullen vast en zeker kerken zijn dit dat al doen. Zij krijgen van mij bij deze een pluim. Maar er zijn ook een heel aantal kerken met grote gebouwen die vanzelfsprekend leeg staan. Gebouwen zijn vaak om erediensten heen gebouwd, maar nu gaat het om community. Ik zie nu bijvoorbeeld veel jongeren tussen wal en schip vallen omdat er voor hen geen persoonlijke aandacht is."

Hij vergeet echter dat als deze mensen naar één plek moeten zij wel onderweg moeten gaan, waarbij zij meerdere mensen kunnen kruisen.  Ook waar zij samen komen zullen zij met bepaalde ogenblik de kans lopen om te dicht bij elkaar te zijn en een mogelijke besmettingsaard kunnen vormen.

Uit broederliefde moet men vermijden dat mensen kunnen besmet worden. Daarom is het totaal onverantwoord om in deze tijden samen te komen. Met de huidige moderne middelen zijn er genoeg mogelijkheden om diensten of klassen te onderhouden. Er zijn Zoom, Jitsi, Facetime, Messenger, Meets en vele andere elektronische voorzieningen waarbij men virtueel met meerdere mensen samen kan komen.

Maat vindt wel dat de maatregelen heel zorgvuldig worden nagevolgd, al kunnen wij dat niet zo goed zien in Nederland. Ook denkt hij

"dat we moeten blijven proberen om de maximale ruimte te benutten die ons gegeven is om kerk te kunnen zijn."

Maar men kan gerust "Kerk zijn" via verbintenis langs allerlei kanalen en met mensen die te ver af zijn om lijfelijk aanwezig te zijn. Onze gemeenschap houdt zo al jaren haar zondagdienst ter beschikking online zodat broeders en zusters waar ook ter wereld toch een dienst kunnen bijwonen, al wonen zij eigenlijk in verre afzondering; Zo kunnen zij deel uitmaken van de verbonden gemeenschap.

Rituelen en en tradities belangrijker dan intiem geloofsgevoelen

Dezer maanden met de CoViD-19 pandemie is duidelijk geworden hoe bepaalde gelovigen niet zonder hun kerkgemeenschp kunnen omdat ze het plezier en spektakel missen. Sommigen waagden het zelfs toch nog met grote getallen samen te komen ook al werd dat ten volste afgeraden of was het zelfs verboden. Maar daar zag men in bepaalde landen bepaalde gelovigen hun voeten aan vegen terwijl zij zich verdedigden dat Gods Wetten hoger zijn dan de staatswetten en dat God van hen verlangt dat zij samen komen.

Velen vergeten dat God er wel op staat dat mensen denken aan de veiligheid en gezondheid van anderen en dat men het leven van anderen niet in gevaar mag brengen. En dat deden meerderen wel, tot ergernis van de verzorgers die hierdoor nog meer werk hadden.

Als men naar sommige kerkgemeenschappen kijkt is het geen wonder dat sommige buitenstaanders denken of de indruk krijgen dat het in de kerk meer draait rond regels, rituelen, formules en tradities. Voor bepaalde denominaties, waarbij de Rooms en Orthodoxe Katholieken in het bijzonder is dat zeker zo. Wij stevenen nu af op voor hun heilige dagen waarbij hun gelovigen het liefst ook thuis zo veel mogelijk mensen ontvangen en plezier maken.

Sommige priesters en predikanten vinden juist dat die regels, tradities en rituelen er uiteindelijk zijn om vriendschap te versterken, uit te zuiveren en zonodig te herstellen. En om die band gaat het ook wel in het geloofsleven. Een eenling geloof is niet bijzonder. Geloof moet door meerderen beleden worden. Maar of die heidense rituelen daarbij zo nodig zijn, betwijfel ik. Wij moeten namelijk volledig afstand nemen van al die heidense tradities en rituelen. Dat wil wel niet zeggen dat wij nu in deze donkere en eenzame dagen geen lichtjes zouden mogen gaan branden. Indien men wil mee doen met de actie van VTM of overal lichtjes te laten branden, kan men dat als gelovige ook gerust doen. Hierbij moet niets onchristelijks bij gezocht worden. Ook kunnen zulke acties juist een verbondenheid van de mens vertonen, welk in deze tijden echt nodig is.

Het opzetten van lichtjes kan in deze corona crisis wat licht in de duisternis brengen. Maar laten wij daarbij ook eens verder denken over het Licht dat in de wereld kwam en dat velen de komende maand gaan vieren. 

Maar laat iedereen ondertussen het menselijk zo wel het kerkelijk samen komen in levende lijve achterwege laten. Daar is de tijd nog steeds niet voor gekomen Wij horen ten allen prijze nog steeds sociale afstand te houden en onze 'lijfelijke' of 'wezenlijke' contacten tot het minimum te beperken.

Laten wij nu juist de tijd nemen om tot onszelf te komen en in eigen gesloten kring God te herontdekken en herbeleven. Laten wij de intimiteit met Hem aan gaan in plaats van met vele anderen op de een of andere manier samen te komen op een bepaalde locatie, zij het een kerk of thuis.

Terwijl een groot deel van de mensen aangeeft hoe zij snakken naar die Kersttraditie, is het tijd om aan anderen duidelijk te maken dat jij een andere keuze hebt gemaakt en wil gaan voor een dieper gaand geloof.

 

Predikant wijst op verveling en vermoeidheid in de kerk

Wijziging van Gereformeerd2.jpg: De Christelijke Gereformeerde Gemeenten blijken sinds 1968 niet meer te bestaan, en daarentegen zijn er juist wel weer Nieuwe Vrijgemaakte Kerken ontstaan. Nou maar hopen dat er niet wéér een scheuring komt, want er is geen plek meer onderaan over voor nóg een kerk.... *kijkt een beetje sip* (Photo credit: Wikipedia)

Twee predikanten, Paul Visser (Amsterdam) en Kees van Ekris (Zeist), roepen op tot een grondige bezinning op de innerlijke secularisatie waaraan ze veel kerkgangers ten prooi zien vallen. Vaker dan hun lief is, ontmoeten ze in het pastoraat vermoeide zielen, die het geloof eigenlijk beu zijn. Dat plotselinge ‘leeglopen van het geloof’ gebeurt niet aan de rand, maar midden onder jarenlang toegewijde gelovigen.

Predikant Kees van Ekris schreef in het Nederlands Dagblad

"Vaak denk ik: de druk is te groot. De druk op kerk-zijn om die sluwe atmosfeer van verveling te doorbreken en te overwinnen.

Maar hoe kan het komen dat er "verveling" in een kerk of tijdens een dienst is? Vinden de meeste kerkgangers Bijbel lezen dan vervelend? Normaal zou men toch denken dat het Woord van God hen moet aantrekken.  volgens mij komt het echter door dat vele kerkgemeenschappen hun leden onvoldoende betrekken in de dienst. Ofwel zijn er die kerken die af gaan op de entertainment factor maar onvoldoende nieuws kunnen brengen, dat maakt dat velen er op uitgekeken geraken.
Volgens de predikant is het meer

De druk op de beleving, om een levende christen te zijn die bijna in z’n eentje deze sferen moet kunnen weerstaan. De druk op de discipline, om zelf een standvastig getuige te zijn in dode tijden.

Al geeft hij toe dat er ook een verwachting is naar de prediker en zegt hij

De druk op de preek en de prediker om vrolijk en bevlogen, diepzinnig en praktisch de crisis tegen te moeten spreken. We begrijpen de theologie die deze druk intensiveert: meer discipline, meer beleving, meer kekke christenen.

Nog meer vermoeidheid en verdoving zijn het gevolg van de vele inspanningen die geestelijken doen om meer entertainment, sterker accent op keuzes, discipline, e.d. te krijgen in hun kerk.

Volgens Kees van Ekris zijn

Het zijn de strategieën van ‘meer’ die de vermoeide ziel niet helpen, maar pijnigen."

Meer bidden, vuriger spreken, een extra portie discipline. Het werkt even. En opeens knapt er iets. Het kan de vermoeide ziel niet meer oppeppen. | beeld vidiphoto

+++

Related articles

• How PNCR will retain office after 2020 'big question'
• Worlds Apart
• A way to prepare for the Kingdom
• How can we prepare for the Kingdom of God
• Preparing for the Kingdom
• What we do
• Thoughts for the day
• God Our Refuge | Stepping Toes
• Gods vergeten Woord 2 Verloren Wetboek 1 Wie heeft nog belangstelling
• Handel zuiver en omhels eenvoud met weinig verlangens | From guestwriters

Gereformeerden hun houding naar bezoekers

In de jaren 70 van vorige eeuw ging ik regelmatig op bezoek in een kerk waar ik op dat ogenblik op tournee was. Daarbij viel op dat ik niet overal even welkom was en ben zelfs een keer letterlijk uit de kerk gezet toen men hoorde dat ik een niet trinitarisch baptist was.

Ook in Nederland laten gereformeerden bezoekers wel eens aanvoelen dat zij een vreemde eend in de bijt zijn. Om dit te verhelpen willen zij bezoekers en vluchtelingen die in de kerk komen verwittigen dat het niet persoonlijk bedoeld als niemand hen aanspreekt als zij de kerk binnenkomen.

Het is niet onze gewoonte om open te staan voor gasten. We hebben genoeg aan onszelf."

laten zij weten.

Het Reformatorisch Dagblad publiceerde op 19 september een 'handleiding' voor vreemdelingen in refoland. Met een knipoog, uiteraard.
Voor de vluchtelingen mag het een weet zijn om te beseffen:

Reken er niet op dat iemand contact met u zoekt na de dienst. Iedereen wil snel naar de koffie om de preek weg te spoelen. Hopelijk hebt u daar begrip voor. En gaat u zelf ook meteen terug naar de gezelligheid van het asielzoekerscentrum. Daar zijn tenslotte mensen genoeg om een praatje mee te maken.

Iedereen mag  wel gaan zitten waar ze willen vermeldt de handleiding, maar men weet best dat iedereen wel erg gehecht is aan zijn vertrouwde plek.

"Als u merkt dat er wat vervelend naar u gekeken wordt, zit u waarschijnlijk verkeerd. U zou aan de koster kunnen vragen of hij toevallig weet of er gemeenteleden ziek zijn. En anders de volgende keer toch maar iets later komen."

Met een kwinkslag wordt er ook een berisping gegeven voor de autochtonen die toch niet altijd het nodige enthousiasme vertonen:

"Misschien vraagt u zich af waarom de mensen zo weinig emoties tonen bij de verkondiging van de blijde Boodschap. Dat is nou eenmaal onze cultuur. We denken er heus wel over na als er gezegd wordt dat we ons tot God moeten bekeren en we vinden ook werkelijk dat het een keer serieus moet gebeuren. Maar tegelijk geldt: dat gaat zomaar niet. En: het leven moet nou eenmaal doorgaan."

Lees hier de volledige 'handleiding voor vreemdelingen in refoland'

Related articles

• You will have a hard time not singing along to this favorite worship song
• God of Ages Past - Shane and Shane
• The name and the form
• 189/929 But What About God's Command? Yehoshua 2.
• Kabbalah ......Understanding God.
• Faith In The Son Of God
• Laboring in the Vineyard or Sitting on the Hillside with Jonah?

Britten: gelovig maar weinig praktiserend

Britse gelovigen tijdens het pausbezoek van Benedictus Bron: Phk/KerkNet

BRUSSEL (KerkNet/The Tablet) – Volgens een studie in het 'Journal of Belief and Values' zijn Britten steeds minder praktiserend. Maar zij blijven wel geloven in de kernpunten van christendom, waaronder God, leven na de dood, hemel, hel en zonde. 28.6% van de ondervraagden gelooft in de hel, terwijl dat aantal in 1981 26.2% bedroeg. Het aantal mensen die geloven in leven na de dood blijft stabiel op 44%. 

De studie stelt vast dat het geloof van vrouwen uitgesproken traditioneler is dan dat van mannen. Mensen met hogere opleiding zijn minder gelovig. Volgens de onderzoekers contrasteren de resultaten van de studie scherp met het dalende kerkbezoek. Zij voorzien dat het aantal praktiserenden ook de komende jaren telkens met bijna 1% blijft dalen, tot 8% van de bevolking in 2025. 

(Kerknet)

Related articles

• Follow up on choir schools, with a suggested course of action