Francis Chans Angst voor velen die niet naar de hemel gaan

De Amerikaanse voorganger Francis Chan vertelt over zijn grootste angst: dat veel christenen denken dat ze naar de hemel gaan, maar er uiteindelijk niet komen.

Hij begint

"Ik heb de Bijbel al dertig jaar intensief bestudeerd. In het Grieks, in het Hebreeuws, in het Engels, en ik las hem minimaal één keer per jaar. Ik wil namelijk de waarheid weten, ik wil niet misleid worden."

Eigenlijk zou elke mens intensief de bijbel moeten bestuderen. Dat Boek der boeken is namelijk de beste Gids die wij ter hand kunnen nemen om meer over leven en dood te weten te komen en over de gang van zaken en de toekomst.

Vreemd is het wel dat hij met zijn lezingen nog steeds met bepaalde angsten zit, maar dat is hoofdzakelijk te wijten doordat hij verankerd wil blijven zitten in zijn theologische opleiding en de kerkelijke doctrines, in p^laats van gewoon de woorden van de Bijbel te laten door klinken.

Ook is het duidelijk dat door zich vast te klampen aan kerkelijke leerstellingen in plaats van  zich aan de woorden van de bijbel te houden dat hij niet vrij wordt gemaakt of zich niet goed kan voelen. Hij zegt

"Weet je waar ik het allermeest bezorgd over ben? Weet je wat mij slapeloze nachten bezorgt? Dat, hoewel je in een kerkgebouw zit en hier ben, dat sommigen van jullie op een dag naar de hel gaan, om gemarteld te worden, dag en nacht, zonder einde. En dat je dan beseft: het is te laat."

Het is wel zo dat de meerderheid van de christenen denkt dat ze naar de hemel gaan, maar uiteindelijk daar niet zullen komen. De bijbel spreekt duidelijk over het komende Koninkrijk van God in de hemel maar ook op de aarde. De mensen bidden er zelfs voor in het model gebed "Onze Vader" waar zij God verzoeken om zijn Rijk hier te laten komen.

Chan pakte Johannes 3:16 erbij, die veel christenen meestal gebruiken. Dat alzo lief God de wereld heeft gehad, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft. Maar Chan zei daarbij dat we ook verder moeten lezen, in Johannes 3:36: dat als je de Zoon niet gehoorzaamt, dat je niet gered zult zijn. Ook in Mattheüs 7 zegt Jezus: ‘Niet ieder die zegt Heer, Heer, zal gered worden, maar zij die de wil van de Vader doen.’

Chan doet een oproep om de bijbel te lezen. Hij zegt:

"lees de Bijbel indringend voor jezelf, en bekijk: hoe verhoudt dit tot hoe ik het altijd heb gehoord. Neem niet zomaar de woorden van je voorganger over."

Ieder van ons wordt namelijk individueel ter verantwoording geroepen. Het is niet omdat men gedoopt en herboren is dat men zo maar gered is voor altijd en maar kan doen wat men wenst. Bij het geloof horen er werken van geloof. Het oude zelf moet ter zijde gelegd worden en eens gedoopt moet men trachten te leven naar de wil van God. Dat is wel iets heel belangrijks dat velen vergeten.

Ds. Paul Visser ziet geloof onder kerkgangers verdwijnen

De Amsterdamse predikant Ds. Paul Visser die in een traditie staat "waarin God niet automatisch jouw God was en jij niet vanzelfsprekend zijn kind", ziet geloof onder kerkgangers verdwijnen.

Voor hem staat het vast dat

God moest gezocht en gevonden worden. Sterker nog: het ging erom dat jij door Hem gezocht en gevonden werd. Je was niet bij voorbaat gered, je was van nature verloren. Intussen was je in de doop wel het beslissende toegezegd. Maar dat lag niet voor het oprapen. God is niets aan ons verplicht, maar wel alles verplicht aan zichzelf – en daarmee aan ons.

Tegenwoordig vinden wij een hele hoop protestanten die vinden dat als zij bij een kerk behoren "gered zijn" en dat zij dan niets meer moeten doen. Zij zijn er van overtuigd dat werken van geloof helemaal niet meer nodig zijn. Die verkeerde gedachte ontslat hen van eender welke inspanning om hun geloof te onderhouden en waar te maken.

De predikant ziet ook de gevolgen van die gedachte van het eens gered zijn altijd gered zijn.

De gevolgen daarvan zie ik om me heen: geloof als het sluitstuk van een redenering, zonder daadwerkelijke bekering, zonder ‘goede strijd’ om met God in het reine te komen. Een geloof ‘van horen zeggen’, zonder zelf zijn overtuigende stem te hebben vernomen. Een geloof dat je jezelf voor een appel en een ei hebt eigengemaakt.

Maar een geloof dat daarom ook voor de eerste de beste schotel linzen van de hand kan worden gedaan. Daarmee zijn we bij de kern. Een geloof dat niet op leven en dood is verworven, wordt niet als een kostbaar geschenk gekoesterd. Het is niet bestand tegen de kritische vragen van een wereld die het zonder God ook prima voor elkaar heeft. Het is evenmin opgewassen tegen de harde werkelijkheid van alledag, waarin je vaak bitter weinig van God gewaar wordt. De twijfel zit bij velen maar net onder de oppervlakte. En zodra ze de kop opsteekt, blijkt ze veel dieper geworteld dan men zelf vermoedde. Geruisloos valt het geloof af, als een verdord blad van een boom. Geloof dat niet ontvonkt is aan de omgang met God, met alle verbijstering en verrukking vandien, wordt op den duur een saaie bedoening. Het wordt een riedel, die je steeds minder raakt en die je na verloop van tijd beu wordt. Bovendien – kijk om je heen! – zonder geloof kun je toch ook prima een goed mens zijn?

Dat is trouwens wat heden velen denken dat men geloof niet nodig heeft en dat iedereen goed kan doen en zo een goed mens kan zijn. die gedachte doet ook geen verlangen naar het werken aan een goede relatie met God.

Als ik de balans opmaak van wat ik vlak om me heen en breder zie, dan is de conclusie even zorgwekkend als onontkoombaar: het geloof dreigt onder trouwe kerkgangers meer en meer te verkruimelen.

Je merkt het aan allerlei signalen: aan kerkgang zonder verlangen naar de ontmoeting met God, aan Bijbellezen zonder verwachting en verrassing, aan kwijnend gebedsleven. Eerlijk gezegd ontmoet ik te vaak mensen die het geloof beu zijn.

Een belangrijke oorzaak daarvoor is gelegen in het feit dat het geloof ongemerkt en sluipenderwijs tot ‘gemeengoed’ is geworden. Het is niet langer een gave van God, door twijfel, verwarring en aanvechting verworven.

De predikant uit Amsterdam voegt toe dat eenzijdige preken over "een God Die altijd klaarstaat met genade en geborgenheid, op den duur gaan vervelen en irriteren." Daarom pleit hij voor "preken die ook eerlijk erkennen dat je God eerder kwijt bent dan rijk, dat Hij geregeld niet te volgen is en dat wij meer dan eens nauwelijks iets van Hem gewaarworden."

Lees het interview in het Nederlands Dagblad: 

Geloof onder kerkgangers verdwijnt

++

Aanverwant 

1. Een koning die zijn onderdanen wetten oplegt waarvan hij weet dat zij zich er nooit aan kunnen houden
2. Ongelovige Thomassen, Jezus en zijn God
3. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #5 Verblijven in Christus
4. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren
5. Doop en Geloof
6. Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen
7. Geen race voor de snelste, noch een strijd der helden
8. Een race niet voor de snelste, noch een strijd om de sterkste
9. Zij die in de renbaan lopen en geroepen zijn voor rechtvaardiging door geloof
10. Wanneer men geloof gevonden heeft door de studie van de Bijbel moet men werken van geloof verwezenlijken
11. Geloof zonder risico tegenstrijdigheid
12. De aanduiding door Paulus en Jacobus van de werken die wij horen te doen
13. Ademen om les te geven
14. De nacht is ver gevorderd 23 Studie 4 Nu actueel: Daad van geloof

+++

Related articles

• Disney films help us prepare for death, according to science - especially when our favourite characters die
• The Provision of a Great Salvation
• The Bloody End of the Islamic State's Utopian Dream
• Love & Hip-Hop star says gays should 'burn in hell just like god said in the bible'
• 'As soon as one gets buried, there is another one,' says mom who lost son
• Those steady drips, those small steps!
• Lessons I have learned
• A way to prepare for the Kingdom
• Dissolve The Barriers You Created
• The Great revolt and Many stories concealed