Showing posts with label seks. Show all posts
Showing posts with label seks. Show all posts

Thursday 17 March 2011

Zijn Christadelphians zo 'Old fashioned'?

Engelse versie / English version: Are Christadelphians so Old Fashioned?

De 'zondag Lezing' van De Christadelphian (90.1072.309), 1953 wordt geciteerd en 'Old fashioned' genoemd volgens de populaire mening. Maar zijn de Christadelphians hun opvattingen wel werkelijk zo ouderwets?

Vandaag kunnen wij een over geseksualiseerde media-inhoud vinden, alsook een houding van de  mensen die het slechts geweldig vinden  om leute te maken of zomaar goed veel plezier te hebben.  Het amusement is de belangrijkste waarde geworden in het leven. De diepte van de inhoud speelt geen rol. En of het lang duurt is ook niet belangrijk zo lang er de volgende dag ook maar een dag komt dat er plezier kan gemaakt worden. Genieten is de eerste prioriteit.

Genieten is natuurlijk niet slecht, want dat is iets dat wij allemaal moeten doen. Wij moeten genieten van het leven. Maar hoe wij dat doen is wel belangrijk.

Wanneer wij sommige mensen op het werk horen spreek over hun partner lijkt het er wel op dat zij van partner veranderen zoals  van ondergoed.
Vandaag kunnen wij niet anders dan vaststellen dat onze leefgemeenschap geplaagd wordt door  vele scheiding en moeilijkheden in huisgezinnen en in scholen, maar dat is geen wonder als men bekijkt waar de prioriteiten van de meeste mensen liggen en aan welke aandacht zij schenken aan moraal en sociaal contact.
 
Talrijke professionele studies bevestigen de mening van de Christadelphians over hun levensvisie en over de gang van zaken in de maatschappij waar wij regelmatig geconfronteerd worden met de vele geseksualiseerde inhoud, waarvan bevestigd wordt dat zij schaad.

  • Talrijke studies hebben een verband gevonden tussen stereotiepe houdingen over de seksualiteit van vrouwen en agressief seksueel gedrag. Enkele hebben aangetoond dat vrouwen en mannen die waren blootgestelden aan seksueel objectiverende beelden van heersende stromingsmedia beduidend aannemend waren voor verkrachtingsmythen, seksuele pesterijen, seksrolstereotypes, intermenselijk geweld en antagonistisch seksueel geloof over verhoudingen. [Baily, 'Gevolgen Van de Seksualizatie van Meisjes: Amerikaanse Psychologische Vereniging Rapport Deel IV', Van Nu AfAan: De Nieuwsbrief van het Montgomery Provincie Hoofdstuk van de Nationale Organisatie voor Vrouwen (2007)]. 
  • Het is aangetoond dat de massamedia een effect hebben op een brede waaier van puberachtige gezondheid-gerelateerd houdingen en op gedragingen inclusief geweld,  eet stoornissen, tabak en alcohol gebruik. 
  • Blootstelling naar seksuele inhoud op televisie naar de jeugd toe modelleert seksuele houdingen en gedragingen op een wijze die reproductieve gezondheidsresultaten kan beïnvloeden
  • Pornografie is geneigd seksueel gebruik te zien als afgescheiden van enige gevoelige overweging voor een partner maar er is overvloed van bewijs dat het soms schade toebrengt
  • Slechter zelfs dan het geweld en de spot van alle vriendelijke deugden is de bezorgdheid met seks . 
  • Heden is er een aanmoediging van de verkeerde soort van emoties door het maken of bevorderen van seks, drank en de andere manieren om "een goede tijd" te hebben.
  • Laat het oplichten van zekere moderne tijdschriften volkomen worden verboden en laat de moderne seks-gebaseerde roman — een van de vloeken van deze generatie — wijs naar de vuilnisbak worden verwezen .
Lees hier meer over / Read:Sexualized media & sex education
+ Social effects of media
+ Social effects of divorce

Are Christadelphians so Old Fashioned?

Dutch version / Nederlandse versie: Zijn Christadelphians zo 'Old fashioned'?

The ‘Sunday Reading’ from The Christadelphian (90.1072.309), 1953 is quoted and called 'old fashioned’ by popular opinion but numerous professional studies confirm their opinion about what we do have to encounter or the many sexualized content is damaging.
Today we can find an over sexualized media content and do find an attitude by people that it is just great to have good fun. When we hear some people at work speak about partners it looks like they are changing them as they are changing their underwear.

Today we have to face the many divorces and difficulties in households and in schools, but no wonder.

  • Numerous studies have shown a connection between stereotypical attitudes about women’s sexuality and aggressive sexual behaviour. Several have shown that women and men exposed to sexually objectifying images from mainstream media were significantly more accepting of rape myths, sexual harassment, sex role stereotypes, interpersonal violence, and adversarial sexual beliefs about relationships.’, Bailey, ‘Consequences Of the Sexualization of Girls: American Psychological Association Report Part IV’, From Now On: The Newsletter of the Montgomery County Chapter of the National Organization for Women (2007).
  • The mass media have been shown to affect a broad range of adolescent health-related attitudes and behaviours including violence, eating disorders, and tobacco and alcohol use.
  • Youth exposure to sexual content on television shapes sexual attitudes and behaviour in a manner that may influence reproductive health outcomes.
  • Pornography tends to see sexual practices as divorced from any tender considerations for one’s partner There is plenty of evidence that it sometimes does harm.
  • Worse even than the violence and the ridicule of all the kindly virtues is the preoccupation with sex.
  • Today there is a stimulation of the wrong kind of emotions by making sex, drink and the different ways of having “a good time".
  • Let the conning of certain modern magazines be utterly banned, and let the modern sex-ridden novel—one of the curses of this generation—be wisely consigned to the dustbin.
Read:Sexualized media & sex education
+ Social effects of media
+ Social effects of divorce

Saturday 27 November 2010

Immanente gerechtigheid

Het woord "immanente gerechtigheid" is al ter sprake gevallen in Uitlatingen van de Aartsbisschop en het aansluitend artikel Uitspraken van Aartsbisschop over HIV besmetten.

Marcel Broesterhuizen, permanent diaken van het bisdom Den Bosch en hoogleraar aan de faculteit Godsdienstwetenschappen van de KU Leuven  haalt het volgende aan in

Mensen: van nature persoon op het Blog Biofides

> "

“Immanent” duidt erop dat het gaat om iets dat binnen de natuurlijke, geschapen orde ligt, iets dat opgesloten is in de aard van de dingen. “Immanent” staat tegenover “transcendent”, een begrip waarmee we datgene aanduiden dat boven de materiële, geschapen werkelijkheid uitstijgt, voor gelovigen God. Bij immanente gerechtigheid is dus geen factor van buitenaf, ook God niet, rechtstreeks als uitvoerder van een vonnis betrokken.

“Immanente gerechtigheid” is een vertaling van het Franse “justice immanente”. Dit begrip is het eerst gebruikt door de negentiende-eeuwse Franse socialistische filosoof Proudhon: hij duidde ermee aan dat bepaalde ontwikkelingen in economie en maatschappij vanzelf tot bepaalde gevolgen ten positieve of ten negatieve leidden. Het kapitalisme leidt er vanzelf en onstuitbaar toe dat de rijken steeds rijker en de armen steeds armer worden, en het lot dat de armen treft leidt er vanzelf toe dat zij in opstand komen. In die zin wreekt het kapitalisme zichzelf, er is geen enkele rechter voor nodig die er een oordeel over uitspreekt. In die zin betekent “justice” iets anders dan gerechtigheid zoals wij dat in het Nederlands gebruiken. Het gaat om een moreel neutrale gebeurtenis die in de aard van de dingen besloten ligt." <


Lees meer in Mensen: van nature persoon

Friday 15 October 2010

Uitspraken van Aartsbisschop over HIV besmetten

De Belgisch filosoof, theoloog, rooms-katholiek geestelijke Mgr. André Léonard (Jambes, 6 mei 1940) is sinds 18 januari 2010 als André-Jozef Léonard de twintigste aartsbisschop van Mechelen-Brussel en de vijfde primaat of metropoliet van België. Daarvoor was hij als André-Mutien Léonard bisschop van het Bisdom Namen vanaf 1991 tot zijn aanstelling als aartsbisschop.

De laatste maanden gonsde het in de Katholieke Kerk. Er bleken heel wat moeilijkheden met het bedwingen van seks onder hun gezagdragers. De reeks schandalen van pedofiele daden van priesters tot zelfs bisschoppen werden breed uitgesmeerd in de media. De public relations leken echt mank te lopen. En het lijkt er niet op te verbeteren met de uitspraken die gisteren werden naar voor gebracht bij de voorstelling van de bundeling van gesprekken met Leonard door de journalisten Dominique Minten en Louis Mathoux.

In het boek uitgegeven door Lannoo in Tielt worden kritische interviews die de twee journalisten voerden met aartsbisschop Léonard gebundeld. Het schetst zijn hele levensloop en gaat dieper in op alle actuele aspecten die de Kerk vandaag beroeren. De zeer enge conservatieve gedachten van de Rooms Katholieke kerk worden duidelijk naar voor gebracht. Léonard laat duidelijk merken hoe de Katholieke Kerk staat tegenover homoseksuelen en seksueel overdraagbare ziekten. Hij vindt dat aids 'een immanente vorm van gerechtigheid' is.  De kerkelijke leider trok tijdens de persconferentie ook meermaals de vergelijking met roken en drinken. 'Wie veel rookt, heeft veel kans op longkanker. Wie veel whisky drinkt, maakt veel kans op levercirrose. Wie veel seks heeft, maakt meer kans op aids.' Hij benadrukte ook wel dat aidspatiënten onze zorgen nodig hebben en 'nooit het voorwerp van discriminatie' mogen zijn. Maar toch wijst hij met zijn vinger naar de besmette mensen.

Zijn uitingen komen misschien niet altijd even duidelijk over want als men leest in het boek zou men meer verzachtend kunnen reageren.

De beruchte passage in 'Monseigneur Léonard - gesprekken' gaat als volgt:

Men heeft ooit aan Johannes Paulus II gevraagd of aids een straf van God was. Hij heeft toen heel wijs geantwoord dat het erg moeilijk is Gods bedoelingen te kennen. Ikzelf redeneer helemaal niet in dat soort termen. Ik zie in deze epidemie dus geen straf, hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gepresenteerd krijgen voor wat we het milieu aandoen. Misschien wreekt ook de menselijke liefde zich soms als ze slecht behandeld wordt, zonder dat daarvoor een transcendente bron tussenbeide moet komen. (...) Slecht omgaan met de fysieke natuur brengt haar ertoe ons op onze beurt slecht te behandelen en slecht omgaan met de diepere aard van de menselijke liefde mondt ten slotte altijd uit in catastrofes op alle niveaus.

Maar op het televisie scherm kregen wij toch iets sterkers te horen dat het werkelijk een straf van God zou zijn en een gevolg zoals in de natuur als de mens slecht omspringt met het milieu.
In het boek wordt gezegd dat het transcendente niet hoeft tussenbeide te komen, maar op de antwoorden naar de journalisten kon men eerder aannemen dat de aartsbisschop gelooft dat het wel een straf van God is die er voor zorgt dat alles weer wordt recht gezet.

Ook al kan de Aartsbisschop niet anders schrijven dan hij denkt, zou hij zijn uitingen toch betere ernstig onder de loep nemen en nagaan welke hij wel buitenkamers kan persifleren. Op interviews en ducumentaires over Leonard konden wij reeds zien dat hij een man uit één stuk was die niet bereid tot compromissen met zijn geweten was. Of hij geen vragen zou ontwijken zouden wij niet met zekerheid zeggen daar hij ons eerder handig een onderwerp kon omgooien of een antwoord leek te gaan geven maar verder op een ander idee in ging. Toch konden wij vaststellen dat hij zichzelf nooit leek te verloochenen en liet zien dat hij  zich achter niets hoefde weg te steken.

De angst die er heerste met de benoeming van de man tot aartsbisschop dat zoals men nu weer eens een zeer conservatieve paus had men ook een oerconservatieve aartsbisschop in dezelfde lijn zou krijgen werd waarheid. Ook werd de vrees bewaarheid dat deze benoeming getuigt van een blindheid veroorzaakt door een engkerkelijke ideologie die alle voeling heeft verloren met heel wat maatschappelijk evoluties.

Paul De Witte, woordvoerder van Basisbeweging, Vlaams Netwerk van kritische christenen en basisgroepen schreef in januari:  "Hoe kunnen we evolueren van een gesloten en onwrikbaar vastliggende “Roomse” identiteit naar een open “Messiaanse” identiteit, waarbinnen ruimte is voor allerlei vormen van kruisbestuiving, die juist nodig zijn om vruchtbaar te blijven? Kruisbestuivingen tussen christelijke bewegingen en allerhande maatschappelijke bewegingen die ook op zoek zijn naar heil voor mensen die vaak slachtoffer zijn geworden: verenigingen “waar armen het woord nemen”, vredesbeweging, antiracisme beweging, vluchtelingenorganisaties, vakbonden… " (Benoeming André Léonard: teken van gebrek aan voeling)

Indien de functie van religies het bieden van steun en zekerheid aan die mensen die daar behoefte aan hebben, zou zijn dan heeft deze bisschop toch al veel gezegd dat eerder ondermijnend en demotiverend kan werken. Als volgens hem al die mensen die HIV besmet zijn er zelf schuldig aan zijn, en dit door een slechte levenshouding van henzelf, is dit een beledigende uitspraak naar al de hulpverleners die hun best doen om mensen in nood bij te staan. Verscheidene verpleegsters, verplegers, dokters hebben ook door accidentele besmetting een lijdensweg tot aan de dood gekregen. Zij legden hun eigen persoonlijkheid opzij om anderen te helpen. Zij volgden in de voetsporen als een pater Damiaan die de melaatsen hielp en gaven zich bereid met levensgevaar de huidige "melaatsen" of door ziekte ter dood veroordeelden te helpen. Hoe kan men hen hier schuldig verklaren en zeggen dat dit een straf van God zou zijn?
Vele hulpverleners volgden het pad van Jezus die zijn volgelingen een nieuw gebod gaf  vlak voordat hij naar de calvarieberg  ging. Ze moesten elkaar liefhebben, zoals Hij hen had liefgehad (Joh. 13: 34). Waren zij niet bereid zoals Jezus op stap te gaan, naar andere oorden te trekken, soms zelf hun eigen familie achter latend, om anderen te helpen? Verdienden zij dan een straf van God? deden zij niet aan “Zelfontkenning” om tot een relatie tot andere leden in het lichaam van Christus te komen en zo werkelijk die echte christelijke liefde ten toon te spreiden? Volgden zij niet de raad die Jezus aan zijn volgelingen had gegeven dat " ook wij ons leven dan voor de broeders behoren in te zetten." (1 joh. 3: 16)?
Deze hulpverleners die hun leven gaven voor de ander, de zwakkere, namen zo een onbaatzuchtige houding aan. Zij waagden het om een zelf opofferende liefde als de Fundamentele Wet van het lichaam van Christus aan te nemen. Zij durfden het kruis van een ander mee helpen dragen en kozen voor de weg van zelfontkenning. Zij zijn de mensen die wij als gelovigen zouden moeten erkennen als diegenen die hun functie in het lichaam van Christus wel willen vervullen.

Wat hebben onschuldige babies en kinderen van besmette kinderen te maken met een mogelijk verkeerd seksueel gedrag van hun ouders of grootouders? en hoevelen werden niet door verwonding aan een naald of in contactkoming met besmet bloed besmet?

Laat ons kijken hoe Jezus omging met seksueel geperverteerden, hoeren, zieken omging en laten wij beseffen dat indien wij ons Christen willen noemen, wij navolgers van Jezus leer moeten zijn. In zulk een geval moeten wij onze Leermeester zijn voorbeelden tot ons nemen en trachten, zoals de Bijbel aan geeft, te worden als Christus Jezus, welk betekend dat wij ook zo zouden moeten gaan doen als Jezus deed. Door mensen te veroordelen die misschien gezondigd hebben gaat men ze niet helpen. Door hun helpers ook af te schetsen als schuldigen aan de hen opgelopen verwondingen verloochent men hun taak en zegt men eigenlijk dat hun handelingen niet stroken met de aan te nemen houding. Maar wat zij juist deden is datgene wat Christus zou willen en wat God de Vader van ons vraagt.

Spijtig genoeg tonen de uitspraken van aartsbisschop Léonard een gebrek aan respect en mededogen voor slachtoffers van aids en hun hulpverleners en komt de Katholieke Kerk hier weer verkeerd uit de hoek.

Thursday 30 September 2010

Mens en leed

Een veelgehoorde reden voor twijfel aan het bestaan van een Schepper is dat er zoveel leed in de wereld is.

In de loop der eeuwen is er heel veel wreedheid, bloedvergieten en volslagen goddeloosheid geweest, en dat heeft veel lijden veroorzaakt voor miljoenen onschuldige mensen.
Effectief, als wij de wereldgeschiedenis bekijken kunnen wij een ware soep zien van veel ellende. Ook kunnen wij er niet naast zien dat veel leed aan mensen bezorgd is geworden door religies. Dat moet ons stellig tot nadenken stemmen en bij ons de vraag doen rijzen welke rol de religie heeft gespeeld in de vele oorlogen die de mensheid geteisterd hebben en onnoemelijk leed veroorzaakt hebben.
Vandaag is het leed de wereld nog niet uit, integendeel lijkt het wel uitvergroot als wij elke avond in het journaal er mee geconfronteerd geraken. Velen hebben schoon genoeg van het nieuws elke avond met al die berichten over strijd en leed.

Velen vragen zich dan ook af: ’Als er een God is, waarom laat hij dit dan allemaal toe?’

Voor de oorsprong van alle leed moeten wij terug gaan naar de tuin van Eden waar de eerste mens koos om het goede en het kwade te kennen. Hun keuze en levensverhaal opende de weg naar veel menselijk leed. Hun nakomelingen wensten niet te leren van al het voorgaande en gingen regelmatig in dezelfde fout. Door de jaren heen werd de mens ook meer verleid en werden de ogen verder van God afgewend. Het uitbundige leven bracht meer vervreemding van Gods Wetten en meer lijden mee. Door geweld als „ontspannend” te aanvaarden, zijn velen verhard en ongevoelig geworden voor menselijk leed en het verlies van levens. Seks verkreeg een ereplaatje onder de genotsmiddelen en de morele integriteit werd niet hoog in het vaandel gedragen, wat tot gevolg had dat door bedriegerijen veel leed aan anderen werd aangebracht. De nadruk op seks die typerend was voor de jaren zestig en zeventig, heeft geen onbegrensd menselijk geluk gebracht maar heel wat ernstig menselijk leed. Het losbandig leven en de ontrouw die men als normaal is gaan beschouwen hebben vele gezinnen vandaag beroofd van hun gehechtheid en brachten door verscheuring van het gezin leed op velen.

De vele godsdiensten brachten door de hebzucht en machtsgeilheid van hun leiders ook veel verdrukking en leed. Is het niet zo dat de toonaangevende religieuze organisaties gewoon zijn om ter wille van macht en materieel gewin gemene zaak te maken met de politieke heersers, hoewel het gewone volk daardoor veel leed is berokkend? Is het ook niet zo dat de hogere geestelijken van deze organisaties in weelde leven, ook al komt het voor dat veel mensen die aan hun zielzorg zijn toevertrouwd, in diepe armoede leven? Ook religieuze waardigheidsbekleders verloren alle waardigheid door zich amoreel te gedragen en andere lichamelijke en geestelijke pijn te bezorgen. Zo is het niet meer enkel door haar inmenging in de politiek dat de kerk, welke de grote hoer wordt genoemd, onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht.


Men zou al deze toestanden kunnen betreuren maar toch nog zelfzuchtig kunnen zijn. Men zou zelfs bepaalde vormen van oneerlijkheid en immoraliteit kunnen goedkeuren — zolang men er zelf geen last van ondervindt. Rechtgeaarde mensen zien de dingen echter anders. Wanneer zij de Bijbel bestuderen, zien zij dat slechte toestanden alleen maar de uiterlijke tekenen zijn van de ziekte waaraan de wereld in werkelijkheid lijdt. Zij onderscheiden dat achter deze symptomen een gebrek aan belangstelling schuilt om Jehovah’s wil te leren kennen en te doen en om naar zijn rechtvaardige maatstaven te leven. Zij zijn dan ook in eerste instantie niet bedroefd om het sociale onrecht, de misdaad, vervuiling of de oorlogsdreiging. Zulke rechtgeaarde personen zijn veeleer vooral bedroefd omdat zij zien dat Gods naam door het verdorven gedrag van de mensheid wordt gesmaad. En zij zijn bedroefd omdat anderen, en niet alleen zijzelf, als gevolg daarvan zoveel leed ondervinden.


Hoewel Job niet wist waarom hij leed, beschuldigde hij God niet als de veroorzaker ervan. Wij lezen: „In dit alles zondigde Job niet met zijn lippen.” (Job 2:6-10). Ook wij horen God niet de schuld te geven van al het lijden en de moeilijkheden hier op aarde. Ook voor het leed dat wij kunnen hebben hoeven wij niet met de vinger te wijzen naar God. Integendeel, kunnen wij bij God aankloppen om dit leed makkelijker te kunnen dragen of om het op te heffen.

Het leven zelf is ontegenzeglijk goed. Dat het leven van veel van zijn vreugde wordt beroofd, komt enkel door menselijke onvolmaaktheden en doordat de ene mens de ander leed berokkent. De schuld daarvoor ligt niet bij Jehovah God. En hij belooft dit door middel van zijn Koninkrijksregering recht te zetten. Wij dienen dus het leven dat hij ons geeft, te besteden op een manier waaruit respect voor zijn wil en voornemen blijkt.(Romeinen 12:1).

Als wij Jezus aannemen als onze verlosser kunnen wij in zijn dood en verrijzenis de hoop koesteren naar wat ons nog te wachten kan staan. Bedenk eens welke voordelen het heeft dat deze toekomstige hemelse Koning op aarde heeft geleefd. Als mens leerde hij de problemen van de mensheid kennen en begrijpen. Hij leefde en werkte onder hen; hij deelde hun verdriet en leed persoonlijk ontberingen. Onder de zwaarste beproevingen bewees hij zowel zijn loyaliteit aan Jehovah als zijn liefde voor rechtvaardigheid. Op deze manier maakte God Jezus gereed om zowel een begrijpende Koning te zijn als een Hogepriester die de mensheid levengevende zegeningen doet toekomen (Hebreeën 1:9; 4:15; 5:8-10). Bovendien opende Jezus Christus door zijn eigen leven te offeren, de weg voor de mensheid om weer in een vreedzame verhouding tot God te geraken. (1 Petrus 3:18).

Laat de hoop naar het komende Koninkrijk van God al het leed verzachten.
Laten wij zelf niemand leed of schade berokkenen en er in geloven dat God al het leed ongedaan kan en zal maken dat zijn dienstknechten in dit samenstel van dingen mocht overkomen. Het is niet God die het lijden veroorzaakt. Door bemiddeling van Jezus Christus zal God echter de doden opwekken, gehoorzame mensen van al hun ziekten genezen, ieder spoor van zonde uitwissen en er zelfs voor zorgen dat de herinnering aan het geleden verdriet uit onze geest verdwijnt. (Johannes 5:28, 29; Openbaring 21:4; Jesaja 65:17).