When God Spoke EnglishTijdens onze zondagdienst hebben wij het gehad over de prachtige weken welk God vandaag ook nog verricht. (1)
Meerdere mensen zijn zich daar van bewust en velen zijn bereid om op zoek te gaan naar die God die hen in dit leven vooruit kan helpen en hen zelfs de mogelijkheid kan geven om verder te kijken dan dit leven.
De Vlaamse Televisie heeft het zelfs boeiend gedacht om een documentaire reeks te maken over hoe mensen op zoek gaan naar die god wie zij denken het voor hen kan waar maken. (2) Ook al begreep Annemie Struyf er op de lange duur minder en minder van, probeert zij een portret te scheppen van verscheidene godsdiensten en hun volgelingen. Zij zal enkele Vlamingen opzoeken die een bewuste keuze hebben gemaakt en zelfs een radicale ommezwaai durfden maken voor die godsdienst.
Voor de kijker kan het boeiend zijn om deze reeks te bekijken en zo dingen te zien die anders voor het gewone oog verboden gebied zouden zijn.
De islam groeit en bloeit, ook bij ons. Elke dag melden zich drie Vlaamse meisjes en vrouwen die zich tot de islam willen bekeren. Velen zijn aangesloten bij Al Minara, een Vlaamse bekeerlingenorganisatie. Een jaar lang volgde Annemie Struyf enkele Vlaamse moslima's. Zo kan u in de eerste aflevering zien hoe zij op trekt met Safiya en Ali, een piepjong en overtuigd moslimkoppel.
In Japan bezoekt Annemie de jonge bedelmonnik Jan. In de extreem ascetische traditie van het Japanse zenboeddhisme zoekt Jan een antwoord op zijn levensvragen.
In het klooster van Brecht leeft Annemie een tijdje mee met de trappistinen, achter slot en grendel. Nooit eerder heeft een cameraploeg de toestemming gekregen de stilte binnen het slotklooster te verbreken.
Onlangs is de Antwerpenaar Toon verhuisd naar Susya in Israël. Die joods-orthodoxe nederzetting ligt in Palestijns gebied en herbergt nog andere Nederlandstaligen die zich tot het jodendom hebben bekeerd. In Susya zoekt Annemie uit waarom zij naar het beloofde land zijn verhuisd.
In de Ardennen huist de grootste hare krisjna-gemeenschap van Europa. Vol enthousiasme dompelen de hare krisjna’s Annemie onder in hun kleurrijke, hindoeïstische rituelen: van chanten op de Antwerpse Meir tot de verzorging van de heilige koeien in Durbuy.
Cathy is een succesvolle zakenvrouw die alles achterlaat om in Bali een nieuw leven te beginnen. Samen met Annemie vertrekt ze naar de ashram van haar goeroe. Daar wordt ze geconfronteerd met een bevreemdende, bizarre wereld.
In Godsnaam brengt de kijker bij monniken en nonnen, goeroes en genezers, fundamentalisten en charlatans, wijzen en heiligen. Het is het resultaat van een onthutsende zoektocht in de wereld van overtuigde christenen, moslims, joden, boeddhisten en hindoes.
In Godsnaam, vanaf maandag 25 januari op VRT TV Eén > http://www.een.be/programmas/-godsnaam/deze-week
 |
In de jaren tachtig en negentig eigende de Evangelische Omroep zich een hoofdrol toe in de ontluikende emancipatie van het evangelicale christendom in Nederland: Dwars door kerkelijke verbanden en verzuilde structuren heen ontstond een hecht blok van honderdduizenden enthousiaste 'EO-christenen'. Zij herkenden zichzelf en elkaar in een orthodox geloof, een voorliefde voor kerkoverstijgende structuren en een grote openheid naar de cultuur. Via EO-activiteiten in het land werd het Opwekkingslied ook onder christenen uit gevestigde kerken gemeengoed, alsmede de 'oecumene van het hart', zoals oud-EO-voorzitter Arie van der Veer het gemeenschappelijke gevoel van de EO-achterban graag typeerde.
Sommigen vonden dit een prachtige ontwikkeling, anderen spreken van een 'evangelikaalslag' in christelijk Nederland. Hoe het ook zij: feit is dat de EO de afgelopen jaren nadrukkelijk afstand heeft genomen van zijn trendsettende rol in de kerken. Op televisie heeft de omroep - onder druk van het bestel - amper nog ruimte voor verkondiging, waardoor sommige EO-programma's voor leden eerder vervreemding dan herkenning opwekken. Verder is onder druk van bezuinigingen flink gesneden in de verenigingsactiviteiten en in bijvoorbeeld de afdeling Nazorg. Daardoor heeft de EO de afgelopen jaren in rap tempo het contact met het christelijke grondvlak verloren, terwijl de omroep op televisie steeds meer 'professionaliseerde' - tot en met samenwonende en volstrekt ongelovige presentatoren aan toe.
De Evangelische Omroep is van karakter veranderd, van verkondiger van één Waarheid naar platform voor christelijke meningen. De identiteit van de omroep is versnipperd geraakt.
Lees meer in Nederlands Dagblad > EO voortrekkersrol kwijtgeraakt
 |
De Nederlandse Islamitische Omroep (NIO) brengt zondag 4 januari vier geestelijke leiders uit de Nederlandse samenleving in beeld die een gezamenlijke vredesintentie uitspreken. Het is voor het eerst dat representanten van drie monotheïstische religies op deze manier medewerking verlenen aan een televisie-uitzending in Nederland.
Mgr. Jan van Burgsteden (rooms-katholiek), ds. Arjan Plaisier (protestant), rabbijn Awraham Soetendorp (joods) en imam Iftekhar Ali Chishti (islamitisch) lezen een oproep voor om de saamhorigheid van de religies ten dienste van de samenleving te versterken.
"We zijn vanuit ons mens-zijn geroepen ons in te zetten voor de vrede", aldus de verklaring. "Daarin zijn we partners van anderen, aanjagers binnen de samenleving. We zijn met elkaar in dialoog om niet langs elkaar heen te leven, zodat we niet in getto’s leven of in apartheid, maar met elkaar de Nederlandse samenleving vormen". De verklaring is ondertekend door het Contactorgaan Moslims en Overheid, de Raad van Kerken in Nederland en het Nederlands Verbond voor Progressief Jodendom.
Aansluitend op de verklaring geven Driss el Boujoufi (voorzitter van het CMO) en ds. Klaas van der Kamp (secretaris van de Raad van Kerken) een toelichting op de totstandkoming en de bedoeling van de verklaring. "Ik vind religie niet alleen een gebedsbelijdenis voor een individu, maar religie kun je ook gebruiken voor saamhorigheid in een samenleving met verschillende levensbeschouwingen", aldus Driss el Boujoufi. "Als wij weten dat we bij kunnen dragen aan deze samenleving, en wij doen dat niet, dan hebben we eigenlijk iets nagelaten van ons geloof".
De presentatie komt aan het begin van een nieuw jaar, voor zowel christenen als moslims. Volgens de christelijke jaartelling is het op 1 januari 2009 jaar geleden dat Jezus werd geboren in Bethlehem. Het islamitische Nieuwjaar - Muharran geheten - volgt de maankalender; dit jaar ging het nieuwe jaar in op 29 december. Het was op die dag 1430 jaar geleden dat Mohammed verhuisde van de stad Mekka naar de stad Medina. Islamieten beschouwen dit moment als het begin van hun jaartelling. Het joodse Nieuwjaar, Rosj Hasjana vond plaats op 30 september / 1 oktober. Volgens de joodse telling, gerekend vanaf de schepping van de wereld, leven we in 5769.
Het initiatief van de vertegenwoordigers van de verschillende godsdiensten is bedoeld als positief signaal naar eigen achterban en naar de samenleving. Het is gebruikelijk om elkaar met Nieuwjaar gelukwensen te doen toekomen en de oproep past in dat kader. De oproep sluit verder aan bij het kerstfeest van de christenen; het is daarmee tegelijk een soort wens vanuit jodendom en islam naar de christelijke gemeenschap.
De NIO heeft los van de verklaring een eigen vredesboodschap gemaakt over Palestina en Israël. Met gebruikmaking van de eigen journalistieke vrijheid laat men zien hoe mensen vanuit verschillende religies met vrede kunnen omgaan. Deze opnames staan formeel los van de vredesoproep.
De uitzending van de NIO (NioScoop) op 4 januari begint om 14.00 uur via Nederland 2.
Bron: Raad van Kerken