Kaap van 100 000 Covid-doden in Verenigd Koninkrijk overschreden

 Meer dan 100.000 mensen in het VK zijn nu gestorven aan Covid-19. Men kan dit een hartverscheurend, onbegrijpelijk cijfer noemen waarvan veel experts en wetenschappers denken dat het is geworteld in het falen van een 'roekeloze' regering die toezicht heeft gehouden op een van de grootste 'vermijdbare' verliezen van levens in generaties. De Engelse regering had al veel eerder strenge maatregelen moeten treffen.

Weinigen hadden ooit gedacht dat het VK zo'n grimmige mijlpaal zou bereiken,
toch, bijna 12 maanden na het begin van de pandemie - en ondanks talloze kansen en waarschuwingen om corrigerende maatregelen te nemen - staat het land alleen met het hoogste dagelijkse sterftecijfer ter wereld. Alleen al in de afgelopen maand is meer dan een kwart van alle sterfgevallen in het VK gemeld, het hoogtepunt van het mislukte niveausysteem van de regering.
Pre-kerstmixen en de opkomst van de nieuwe coronavirusvariant, zeggen critici. Tegen deze achtergrond werd de NHS overweldigd door een golf van ziekenhuisopnames die voorheen onzichtbaar waren tijdens de pandemie.
Premier Boris Johnson heeft beloofd een onderzoek in te stellen naar de manier waarop Groot-Brittannië met de pandemie omgaat, maar stond dinsdagavond erop dat

 “we echt alles hebben gedaan wat we konden, en blijven doen wat we konden, om het verlies aan mensenlevens te minimaliseren en om minimaliseer het lijden."

Tot het christendom bekeerde Iraniër asiel geweigerd „omdat Bijbel vol geweld is”

Het Britse Home Office, het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat ook belast is met immigratie, heeft de immigratie en asiel aanvraag van een tot het christendom bekeerde Iraniër geweigerd.
Zijn bewering dat hij „het geloof van vrede” had aangenomen, kon niet kloppen volgens hen, want de Bijbel staat „vol wraak, vernietiging, dood en geweld.”

De immigratiedienst bracht allerlei teksten over oordeel en vergelding aan uit Leviticus, Exodus en Openbaring. Ook wordt Jezus aangehaald, in Mattheüs 10 vers 34:

 „Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.”

De advocaat van de Iraniër, Nathan Stevens, is verbijsterd en heeft de afwijzing gepubliceerd op zijn Twitteraccount.

 „Ik heb heel wat gezien door de jaren, maar ik was echt geschokt door deze ongelofelijke, weerzinwekkende belediging, die werd gebruikt om een asielverzoek af te wijzen.”

Op Twitter en in de media wordt met ongeloof op de afwijzing gereageerd.

 „Ik kan maar moeilijk geloven dat dit een authentiek document is”,

schreef de directeur van de National Secular Society (zoiets als het Humanistisch Verbond), Stephen Evans. Nadat hij van Nathan Stevens bewijzen voor de echtheid had gekregen, uitte Evans zijn verbijstering:

 „Ik vind het verontrustend dat de staat met theologie zit te knoeien om besluiten rond asielaanvragen te legitimeren.”

Het Home Office reageerde op vragen van de krant The Independent over deze zaak, met de stelling dat de afwijzing „niet in overeenstemming is” met het beleid voor asielaanvragen op grond van godsdienstvervolging. Het ministerie zegt „te werken aan verbetering” van de training die wordt gegeven aan de medewerkers die moeten beslissen over religieuze bekeringen.

De anglicaanse bisschop van Durham, Paul Butler, sprak zijn bezorgdheid uit over de handelwijze van het ministerie. De zaak staat niet op zichzelf, stelt de Anglicaanse Kerk op haar website:

 „De Kerk van Engeland heeft regelmatig de religieuze kennis van de medewerkers op alle niveaus van het Home Office aan de orde gesteld. Deze nieuwe zaak laat zien hoe radicaal de houding van het ministerie ten aanzien van godsdiensten moet veranderen.”

Op Twitter zijn nu gelijkaardige gevallen gemeld, wat ons moet doen nadenken over de houding van die staatsambtenaren tegenover godsdiensten in het algemeen maar ook tegenover het christendom in het bijzonder.

Vreemd mag ook hun benadering zijn omtrent het geloof van iemand in Jezus. Of wat zouden zij verwachten bij een geloof in Jezus?
Stevens citeert uit de afwijzing van een andere Iraanse christelijke asielzoeker:

„U verzekerde in uw aanvraag dat Jezus uw redder is, maar beweerde daarna dat hij u niet zou kunnen redden van het Iraans regime. We moeten aannemen dat u niet echt overtuigd gelooft en dat uw vertrouwen in Jezus halfslachtig is.”

 Het beroep tegen deze beslissing werd volgens Stevens afgewezen.
Er zijn ook reacties die de beslissing van het ministerie toejuichen. Zo liet een afdeling van de anti-Europese UKIP aan Stevens weten:

 „Het beste nieuws van de hele week. Laat je cliënt naar huis gaan. Groot-Brittannië is helemaal vol en hij hoort hier niet. Prima gedaan, Home Office.”

Spirituele diversiteit in Europa

In 2010 was de grootste wereldreligie nog steeds het christendom. 2,2 miljard mensen voelen zich aangesproken door het christelijke verhaal. Dat is 31,5 procent van de wereldpopulatie. 87 procent van de christenen leefde toen in landen waar ze in de meerderheid waren. De top vijf van landen waar het grootste aantal christenen leefde, bestond uit de Verenigde Staten (243 miljoen), Brazilië (173 miljoen), Mexico (107 miljoen), Rusland (104 miljoen) en Filipijnen (86 miljoen).

In 2016 liet een rapport zien dat niet-christelijke religies, waaronder moslims, hindoes en joden, in Groot-Brittannië goed waren voor een op de vijf van de bevolking van de hoofdstad, veel hoger dan in andere delen van Engeland en Wales, zoals het zuidwesten, waar ze slechts één op de honderd vertegenwoordigden. Ondertussen is Wales, ooit bekend als het 'land van opwekkingen' vanwege de vele religieuze herrijzenissen in zijn geschiedenis, het minst religieuze gebied met een aanzienlijke meerderheid die geen religieuze overtuiging heeft (59,3%).

Een internationaal onderzoek in opdracht van de bisschoppensynode toont in 2018 aan hoe in Europa de kaarten zeer verdeeld liggen.
In Polen zegt 17% van de 16- tot 29 jarigen dat ze niet gelovig zijn, alhoewel dat land voor ons gekend staat als het meest katholieke. In 19 van de 22 onderzochte landen zegt minstens een derde van de ondervraagden zicht te identificeren met een religie.

Stephen Bullivant, de socioloog en theoloog die het onderzoek van de Britse St Mary’s University en het Institut catholique de Paris (ICP) uitvoerde, vindt het opmerkelijk dat “de zes meest christelijke landen, landen zijn die historisch gezien een katholieke meerderheid hebben”, en geen protestantse of orthodoxe. Bovendien merkt hij op dat bij de landen waar de jeugd het meest gelovig is, zowel landen uit West-Europa (Ierland, Portugal en Oostenrijk) als landen uit Centraal-Europa (Polen, Litouwen en Slovenië) zijn. Italië en Griekenland zijn niet opgenomen in de studie.

De twee landen met de meest seculiere jeugd (91% in Tsjechië en 80% in Estland) en de twee met de minst seculier jeugd (25% in Litouwen en 17% in Polen) zijn allemaal post-communistische landen.

In  Groot-Brittannië is de groep van Christelijk gelovigen erg geslonken. Maar 22% zegt tot het Christelijk geloof te behoren, terwijl 8% een niet-christelijk geloof aanhangt. De Britse jeugd tussen 16 en 29 jaar is wel meer praktiserend dan de Franse. Zo’n 17% van de bevraagde jongeren over Het Kanaal gaat wekelijks naar de mis, tegenover slechts 7% bij onze zuiderburen.

Tegenover 25% Christenen en 11% niet gelovigen in Frankrijk kan men daar 10% van de Franse jongeren als praktiserend moslim vinden, tegenover 6% van de Britse jongeren.

Uit onderzoek blijkt dat over de hele wereld meer dan 84% van de mensen lid is van of verbonden zijn met een religieuze groep. En uit het meest recente onderzoek blijkt dat individuele religiositeit en het ontwikkelingsniveau van hun land zowel het geluk als de tevredenheid van het leven beïnvloeden voor de inwoners.

Bevindingen suggereren dat protestanten, boeddhisten en rooms-katholieken gelukkiger en meer tevreden zijn met hun leven, in vergelijking met andere groepen. Joden, hindoes, moslims en niet-religieuzen lagen ertussenin, terwijl orthodoxe christenen de laagste tevredenheidscijfers tussen geluk en leven bleken te hebben.