Een kerk naar smaak en taal

De afkeer van traditie in evangelische kerken is zo groot geworden, dat op de liturgie van een dienst anno 2013 nauwelijks gezangen te vinden zijn die er in 2003 ook al op stonden.

Nieuwer is kennelijk beter. De enige houvast die je bij zoveel verandering van de vorm hebt, is krampachtig vasthouden aan de inhoud. Om die kramp wat los te kunnen laten, kunnen evangelische kerken wel wat regressietherapie gebruiken. Ook vorm kan houvast bieden.

Meerdere vinden dat het tijd is om buiten bestaande kaders te denken. Niet dat er iets mis zou zijn met de huidige kerkdiensten volgens hen. Voor iedereen is er geestelijk voedsel op zijn of haar manier te halen.

Men zegt:

Houd je van lekker gek doen in de geest, dan heb je TRIN. Houd je van staan, klappen, dansen, dan heb je de Pinkster en evangelische gemeentes. Houd je van rust op de vroege ochtend, dan kun je vaak beter bij de traditionelere kerken terecht. Is symboliek en stilte meer jouw ding? Probeer het dan eens bij de rooms-katholieken. 

Voor velen doet het er eigenlijk niet meer toe welke denominatie het is als men zich maar amuseert.  Lol hoort er in de eerste plaats te behalen op een kerkdienst, is wat ze zeggen.

Het valt op dat de gelovigen met al de kerkschandalen nog verder van kerken zijn afgedwaald en hun geloof in die gemeenschappen hebben verloren, toch er moeilijk afstand van kunnen nemen. Er zijn zuo een ingeburgerde gewoontes en tradities waar men toch zeker geen afstand van kan nemen. (!?!)

Onze noorderburen kunnen het niet zo gek te bedenken om de kerk van het kleine kijkkastje te alten vergroten op het grote scherm in de filmzaal.
Het idee van een kerkbioscoop is niet nieuw. Stroom Amsterdam begon daar ooit. Vast niet met een pilsje en nacho’s, maar toch. Koffie na afloop.

Bij de Broeders in Christus staat al die heisa niet voorop, geen loltrapperij, maar toch lekker plezier maken. Voor ons hoeft er geen grote bedoenerij of spielerei te zijn.

Voor de Christadelphians is Geloof een te ernstige zaak om er mee te sollen en om het te gebruiken om de kassa te vullen. Want bij heren zoals Jan Zijlstra en anderen is dat wel een belangrijk element en lijkt dat voor vele hedendaagse kerkgemeenten een voorop te stellen bezigheid. Door hun non-interesse voor geldgewin zijn de Christadelphians daarom ook zulk een 'te verwaarlozen' kleine gemeenschap. Ook door dat men er niet veel mensen vindt in een bijeenkomst worden ze door velen niet aantrekkelijk gevonden of zijn er velen om zich te vertonen in zulk een kleine groep om dat ze zich dan niet kunnen wegcijferen in de massa.

In een door elkaar sprekende of roepende massa op pinkstergemeenten hun diensten valt het niet zo op wie men is, waar men staat, wat men zegt. Men kan er van alles broebelen en dat kan dan verstaan worden als 'spreken in tongen', wat anderen dan nog kunnen gaan bewonderen dat jij die gave kan hebben om zo te spreken.

In de diensten van de Christadelphians wordt er heldere taal gesproken. Wij hoeven niet 'in tongen te spreken'. elk woord dat eenieder zegt mag ook door iedereen in de gemeenschap verstaan worden. ER is geen plaats en geen tijd voor geheimdoenerij.

Sommige woorden of namen mogen wel vreemd in de oren klinken. Mits er zoveel verschillend sprekende mensen in een dienst aanwezig kunnen zijn, en iedereen wel een andere Bijbelvertaling als geliefkoosde Bijbelvertaling kan gebruiken, worden ook verscheidene Bijbelvertalingen gehanteerd en worden bij voorkeur namen en plaatsen niet vertaald, maar in de originele versie ook gebruikt.

Mits de Nazareen die geboren werd in Bethlehem, uit de maagd Maria (Miriam) kwam te wonen onder het ouderschap van Jozef en Maria uit de stam van David, een Jood was, die zich ook hield aan Joodse gebruiken, moeten wij ook bewust worden van die gebruiken waar de Meester Rabbi Jesus/Jezus/Issou/Ishi Jeshua (Yahushua) zich aan vast hield.

In vroegere Nederlandse Bijbelvertalingen stond nog Jesus, zoals in de huidige Canisius en enkele Katholieke Bijbels nog steeds, terwijl in andere de meer hedendaagse vorm Jezus. Ook al is dat niet de echte naam van die Nazareen welke de zoon van God werd genoemd en de Messias, de Christos of Christus. Jezus of Issou betekent 'Heil Zeus' en was de geadopteerde naam van de kerkleiders enkele eeuwen geleden om zo hun godsdienst te laten parallel lopen met de heidense godsdiensten van de grieken en Romeinen, zodat er een politiek, economisch en machtsevenwicht kon gevonden worden.

Ook al is die naam dus niet de echte naam van de Verlosser is het wel de meest populaire en door de meeste mensen gekend als de door de Christenen aangenomen zoon van God en de Messias. Daarom houden wij ook vast aan het gebruik van die naam, maar laten ook niet de kans voorbij gaan om hier en dar wel de juiste naam te gebruiken in de hoop dat die met de jaren ook weer meer en meer ingeburgerd zal geraken. Alsook maakt het gebruik van de originele naam het makkelijker voor iedereen die anderstalig is duidelijk in te zijne over wie er nu gesproken wordt. Zo kunnen veel verwarringen vermeden worden.

Laat de weinige aanwezigen in een geloofsgroep nooit de reden zijn om deze niet te gaan bezoeken of daar geen diensten bij te wonen.

Bij de Christadelphians zal je merken dat ook al zijn ze met weinig daar ook een gemoedelijke sfeer kan zijn, waarbij men gerust een kopje koffie of ander drankje en een koekje of gebakje zich lekker kan doen smaken.

Wees dus van harte welkom in een levende kerkgemeenschap, die al hoewel plaatselijk heel klein kan zijn, wereldwijde broeders en zusters in Christus heeft.

+

Lees ook gerelateerd:

1. Yahushua, Yehoshua, Yeshua, Jehoshua of Jeshua
2. Heil tot de gezondene van God of Zeus
3. Zeus een heerser van hemel en aarde
4. Kerkdienst in een bioscoopstoel met een pilsje en nacho’s
5. Regressietherapie voor evangelische kerken
6. Ruzie in de kerk van Jan Zijlstra
7. Not all christians are followers of a Greco-Roman culture
8. Christadelphians or Messianic Christians or Messianic Jews

Zeus een heerser van hemel en aarde

In de oudheid nam men aan dat het geheel der dingen wel oest geschapen zijn door een speciaal wezen. Al de geneugten die men kon verkrijgen door al het geen men kon bewonderen en verorberen. Maar als er iemand zo machtig kon zijn om dat alles te doen ontstaan kon hij dat ook doen reageren en werken: de aarde kon werken maar ook de lichten en de wateren konden werken. donder en bliksem waren de sprekende krachten van die god.

Het flitsende licht maakte dat hij kon waargenomen worden en daarvoor werd de bliksemschicht de symbolische voorstelling van deze god die als heerser van hemel en aarde, vader van de goden en van de mensen mocht zijn. Met de bliksemschicht kon hij de stralende zijn (Indo-Europees *Djev = stralende, verwant met Latijn dies = dag) duidend op een verwantschap met de verering van het heldere uitspansel. Zeus (Oudgrieks: Ζεύς, genitivus Διός of Ζηνος) is een figuur uit de Griekse mythologie welke voor de Romeinen dezelfde god was als Jupiter of Iupiter en als meest wezenlijke functie die van hemelgod had.Hij heerste vanaf de berg Olympus in Thessalië. De Germaanse volkeren vereenzelvigden hem met Wodan en de Scandinavische volken met Odin.

Iemand die zo veel macht had dat hij alles kon doen ontstaan moest wel inventief en avontuurlijk zijn. en mits de vrouwmens kinderen ter wereld kon brengen moest dat wezen wel mogelijks verbonden kunnen zijn of verleid kunnen worden door die machtige god.
Door zijn grote behoefte aan avontuur en speelsheid kreeg hij ontelbaar veel kinderen bij godinnen en aardse vrouwen. Velen werden door Hera gestraft. Er zijn ook verhalen die aantonen dat Zeus ook van mannen kon houden, zo werd deze koning in het vreemdgaan verliefd op de koninklijke Trojaan Ganymedes. Zeus was zo dol op deze jongen dat hij hem tot zijn wijnschenker maken (dan voel je je belangrijk), zo kreeg Zeus zijn Nectar aangeboden door Ganymedes. Zijn belangrijkste avonturen vonden plaats met: Maia (Hermes), Semele (Dionysos), Leto (Apollo en Artemis), Themis (de Moerae, dit waren schikgodinnen, en de Horen, dit waren de godinnen van de jaargetijden) en bij Mnemosyne verwekte Zeus de Muzen.

Vreemd is dat hij als heerser van hemel en aarde dan toch nog een zoon van Kronos (Lat. Saturnus) en Rheia, twee van de twaalf Titanen, de machtige zonen en dochters van Ouranos, de hemelgod kon zijn. Kronos was de opvolger van Ouranos. Zeus was als enige zoon ontsnapt aan Kronos' vraatzucht, die was opgewekt door een orakel dat voorspelde dat een van zijn zonen hem eens van de troon zou stoten. Om dit te voorkomen verzwolg hij al zijn kinderen. Maar de verdrietige Rheia wist de geboorte van Zeus geheim te houden en zij verborg hem in een verafgelegen, donkere grot op Kreta waar hij werd opgevoed door de nimfen. Daar dronk hij melk van de geit Amaltheia en brachten de bijen hem honing. Adriasteia en Ida, dochters van Melisseus, verzorgden hem. Ook de priesters van die streek, de Koureten, hielpen mee de jonge god te beschermen. Ze bewaakten de grot en als hij huilde sloegen ze hard op hun wapenrusting, zodat Kronos het niet zou horen.

Al vroeg, wellicht reeds in de Myceense tijd (ca. 1600 tot ca. 1100 v.Chr.), werd hij de centrale figuur van het Griekse pantheon en stelde hij de overige goden op de achtergrond. Naar het voorbeeld van hoofden van aanzienlijke geslachten op aarde stelde men Zeus voor als het hoofd van de godenfamilie.

Voor Europa zou hij aan de wieg liggen van onze contreien.

De beeldschone dochter was van Agenor en Telephasse, Europa ging op een dag met haar vriendinnen naar het strand van Sidona. zeus die alles gade sloeg vanuit de hemelen zag de beeldige minne en kreeg er zin in. In de gedaante van een tamme witte stier benaderde hij Europa en legde zich aan haar voeten. Toen Europa genoeg moed verzameld had om met de stier te spelen durfde zij zelfs op zijn rug te gaan zitten. Maar toen ze dat deed greep Zeus zijn kans schoon om zich op te richten en de zee in te rennen. Europa huilde en smeekte om terug te gaan, maar tevergeefs. Europa moest zichzelf goed vasthouden om niet te vallen. Zeus bracht haar naar Kreta, waar hij haar bij de bron van Gortyna (in de bosjes) beminde, vanaf dat moment zijn deze bomen groenblijvend, omdat ze de liefde van een god bedekte. Zeus en Europa kregen 3 kinderen: de legendarische Minos, de dappere Sarpedon en de rechtvaardige Radhamanthys. Er wordt gefluisterd dat Zeus de enorme robot Talus aan Europa gaf als geschenk.

Europa trouwde later met de koning van Kreta Asterion, die haar kinderen adopteerde, ook gaf hij het continent waar Griekenland en omliggende landen in liggen de naam Europa.

De stier steeg op naar de hemel en is sinds die dag een sterrenbeeld: de Stier.

Zeus is ook onafscheidelijk verbonden met Aphrodite die 'ontstond' toen Zeus de gonaden van Kronos in zee wierp.

Ook is er hier met deze god een vreemde verbintenis met een oermoeder Gaia van de Aarde (Oudgrieks: Γαῖα, Γαῖη of Γῆ) of Gaea (gelatiniseerd) in het Romeins Tellus of Terra. In dat licht paste Zeus of Ieus goed in het kader van diegenen die een gelijkenis met de Griekse en Romeinse goden wensten in het Christendom. As men Jeshua voor Ieus of Jesus ("Heil Zeus") nam kon zijn moeder Myriam als Maria ook moeder van god worden.Door tekens de naam Jesus of Jezus te zeggen kon men dan tegelijk Zeus vereren en alle heil toe brengen. Met zijn moeder als moeder van god en aardse moeder aan te nemen kon zij ook moeder aarde vertolken.

Voor hen die wilden vasthouden dat de aarde was ontstaan uit een zwart gat of uit chaos kwam Gaia als godin overeen. Zij is dan die oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea.

Zeus had enkele van Gaia, afgebeeld als een mollige vrouw, in de tweede grote oorlog om de hemelheerschappij, tussen Zeus en zijn tegenstanders, de monsterlijke Giganten.enkele kinderen gevangen genomen om te laten kwellen in Tartarus. De monsterlijke Giganten werden door Gaia opgeroepen om de kinderen te bevrijden. Hoewel de reuzen in hun woede hele bergen losrukten en op elkaar stapelden, won Zeus de strijd en werd hij voorgoed en onbetwist heerser van het heelal, als Opperste in de kring der goden.

Door Jeshua ook de rol van Zeus toe te dienen kon die nieuwe god ook heerser van het heelal worden.

Heil tot de gezondene van God of Zeus

Als wij er bewust van zijn dat Namen weldegelijk belangrijk zijn, kan men zich afvragen of wij daarom ook niet beter handboeken en studiemateriaal gebruiken met de juiste namen er in.
Betreft de Naam van God zijn velen het ermee eens dat wij daar best de Naam gebruiken zoals hij door het Volk van God werd gebruikt en zoals God hem openbaar gemaakt heeft. Maar voor de andere namen laat men het dikwijls in het ongewisse.

Men zou kunnen zeggen dat God natuurlijk begrijpt dat wij door onze verschillende spraken verwarring in de talen hebben gekregen en dat er met de vertalingen ook andere klanken en uitspraken zijn gekomen.

In Yahushua, Yehoshua, Yeshua, Jehoshua of Jeshua zagen wij dat er niet alleen spraak verwarring is omtrent de Naam van de Allerhoogste. Ook betreft zijn zoon zijn er pogingen gedaan om hem uit de belangstelling te krijgen. Men wenste een andere god voor het voetlicht brengen.Mits dat meerdere personen meer belang begonnen te hechten aan de Nazareen dan aan de gebruikelijke goden, inclusief de God der Joden (Jehovah), kon het machtsapparaat makkelijk de beleidsvoerders op het geloofvlak ompraten om de zoon van Kronos (Lat. Saturnus) en Rheia, twee van de twaalf Titanen, aan te nemen als God. Bij de heidenen was hij reeds oppergod, die heerste vanaf de berg Olympus, en werd algemeen in het rijk vereerd. Door de naam van de zoon van Jozef en Maria uit Nazareth, afkomstig van de stam van David, zijn naam יהשע (Jesjoea) Jeshua van Jahushua of "Jehovah redt" (Redding van Jehovah") te vervormen tot YaZeus (Je-Seus/Jezeus) of "Heil Zeus" in plaats van "Heil (tot diegenen die) van God (komt)".

Door de naamswijziging van diegene die zei zoon van God te zijn kon het licht schijnen op diegene die lichtflitsen in de hemel bracht door bliksems, de wolken verzamelde en uiteendreef; maar ook regen en sneeuwval veroorzaakte. Men slaagde er aldus in nog meer mensen de naam naar het Indo-Europees *Djev (= stralende, verwant met Latijn dies = dag) te laten gebruiken en aldus te laten verwijzen naar een verwantschap met de verering van het heldere uitspansel; Zeus’ meest wezenlijke functie is die van hemelgod.

De aanhangers van de Babylonische goden vonden daar vrede in als die populaire figuur ook verpersoonlijkt kon worden met hun twee gezichten god Baal (Heer). De God van de Hemel of Heer van de schepping kon dan opgenomen worden in die Joodse man die zich zoon van God noemde en daardoor ook god de zoon kon zijn. Jeshua werd Je-Zeus of Jezus/Jesus. De Romeinse leiders slaagden door hun wijsheid en handigheid er mooi in tot een aanvaardbaar compromis te komen en zo de gemoederen te bedaren.

De centrale figuur van het Griekse pantheon kon nu centrale figuur worden van vier verschillende godsdiensten (Oosterse Heidenen, Romeinen, Grieken en Christenen).

Zo werd Zeus niet slechts de bevestiger van de harmonie in de natuur, maar vooral ook van de maatschappelijke orde. Koningen en vorsten ontleenden hun macht aan Zeus en waren aan hem verantwoording schuldig. Zij konden hem vereren zonder iemand tegen de borst te stoten. Voor meerdere gemeenschappen kon hij voorgedragen worden als de raadgevende god, de beschermer van de volksvergadering en handhaver van de eed. Ook het gezin stond onder zijn hoede: als Zeus Herkeios (= Beschermer van de hof) had hij een altaar op de binnenplaats van de woning. Vooral gasten en vreemdelingen stonden onder zijn bescherming. Nu konden ook in de huizen van de zogenaamde volgelingen van Christus Jezus beelden in huis geplaatst worden met zijn beeltenis, om vereerd te worden als god. De stap om ook zijn moeder als godin te gaan vereren was niet ver af meer. Toch duurde het nog een tijdje voor de Maria verering echt op gang kwam. Maar als Jeshua die nu Jezus werd genoemd god was moest zijn moeder wel de Moeder van God zijn of kon Moeder Gods worden genoemd en zo de plaats innemen van oermoeder Gaia .

In de Indo-Europese talen zoals het Frygisch gaat het '-zios' element in de naam terug op Dyeus, de gemeenschappelijke voorloper van 'dios', 'deus' (god) en ook van de naam Zeus. Juist om die reden is het niet aangeraden om meer de tittel 'God' te gebruiken dan de Naam van God uit te spreken.

 Met de naamsverandering van de zoon van God kon de tamme (dan toch niet 'brullende")  stier ook Europa gaan veroveren, waar de volgelingen van Jezus verder naar toe trokken om mensen te bekeren.

De Meester in vermommingen kon nu ook bij de Christenen meester in alle hoedanigheden en onder allerlei vormen zijn. Van dan af kon die Jeshua nu als Jezus ook overal tegelijkertijd zijn.

Zeus kon ook van mannen houden en werd dan als man met meer vrouwelijke trekken afgebeeld en opgevoerd als een 'aphprodite' en gaf de mogelijkheid om god als een man-vrouw voor te stelllen. De Vrouw in de god kon verder uitgewerkt wordenen stemde overeen met het plaatje van de oermoeder Gaia, waar de Joden Jehovah als de oervader God aanschouwden. Zo kon Jezus dan ook oer-vader, "hij die aan de oorsprong lag" worden. Teksten als de alpha en de omega het begin en het einde werden zo omgevormd dat Jeshua, Jezus aan het begin en het einde van de schepping zou liggen. Men maakte het mogelijk om Jezus zoals de heidense god de (mede-)helper zijn van het ontstaan der dingen te laten zijn. Nochtans was die Jeshua recentelijk geboren en dus eigenlijk pas in wording gekomen.

De koning in het vreemdgaan werd verliefd op de koninklijke Trojaan Ganymedes. Zeus was zo dol op deze jongen dat hij hem tot zijn wijnschenker maakten (wat werd aanschouwd als een belangrijke functie), zo kreeg Zeus zijn Nectar aangeboden door Ganymedes. Dat Jeshua ook het wter in wijn veranderde en het dan als een meester Wijnschenker liet uitgieten voor de gasten, maakt ook hem to een goede verpersoonlijking van Zeus ook omdat Jeshua nog een stap verder ging, niet alleen door de wijn uit te schenken voor zijn volgelingen, maar dan ook nog eens te zeggen dat het zijn bloed was dat voor hen werd vergoten. Wat kon er beter zijn dan de mensen te doen te geloven dat zij werkelijk het bloed van de Oppergod Zeus konden drinken. Eten van bloed werd aanschouwd als de mogelijkheid om de kracht van het slachtoffer in zich op te nemen. Dit zou geven dat door het drinken van de wijn waarover de zegen van de oppergoed Zeus werd uitgesproken als zijnde zijn bloed, dat men dan ook de krachten van die oppergod tot zich kon nemen. De Rooms Katholieke Kerk ging hier op in en liet de mensen geloven dat zij werkelijk Jezus lichaam nuttigden en Jezus bloed opdronken. (Daarom mocht men niet bijten op de hostie want men zou Jezus kunnen pijn doen.) Door dat bloed van Jezus de god in zich te nemen zou men dan ook als Jezus kunnen worden. (Dat als Jeshua/Jezus worden staat echt in de Heilige Schrift en is ook effectief onze opdracht. Wij moeten als Jezus worden, maar dat betekent niet dat wij als God moeten worden of dat wij Jezus of God worden.)

Om in het kader van het drievoudig denken van superieure volmaaktheid te blijven kregen Zeus en Europa 3 kinderen: de legendarische Minos, de dappere Sarpedon en de rechtvaardige Radhamanthys. De stier steeg op naar de hemel en is sinds die dag een sterrenbeeld: de Stier. Zo ook was Jezus opgestaan en naar de hemel gestegen en werd het plaatje van de drie-eenheid ook volmaakt gebracht door de Kerk die aan de bewindsleden had toegegeven om zo de macht te kunnen blijven delen.

Zeus had zijn overwinning behaald. Ook de Romeinse bewindslieden hadden hun overwinning behaald en de vrede in het Rijk kunnen handhaven, en daar was het hen in de eerste plaats om te doen. De Kerk was in de val getrapt en heel de wereld volgde genoegzaam.

Wenst u nog steeds deze wereldse 'verkrachters van de waarheid' volgen?

Yahushua, Yehoshua, Yeshua, Jehoshua of Jeshua

Als wij het Hebreeuwse gebruik van namen na gaan, zien wij dat de vroegere namen steeds een betekenis hadden en dikwijls afgeleid waren van een 'hoofdnaam' of een ander persoon zijn naam of karakter waar een verband wenste mee gemaakt worden.

Zo ook is het met de zoon van God, die de "God met ons" of "Immanuel" / Emmanuel werd genoemd. In de Scandinavische landen is het nog steeds de gewoonte om te spreken over "de zoon van" (bijv. Johanson = de zoon van Johan).
Hij die gezonden was van boven en steeds te kennen gaf dat het niet hij was die de werken deed maar de Vader via hem,  is wel de persoon gezonden door God om de mensheid te redden, vandaar dat in zijn naam het verwerkt is dat YaHuWah Redt = Yahushua/Yehoshua/Jehoshuah.

Om die naam van die Nazarener dan te lezen kan men de Hebreeuwse schrijfwijze gebruiken Yahushua of de verkorte vorm Ya Shua (Jah Redt) maar men kan ook in het Arabisch schrift het brengen in onze taal en dan zou het gelijkaardig aan de andere namen moeten omgezet worden, waar de Yod wordt weergegeven als een J en niet als een Y. O diezelfde reden kan men trouwens ook niet opteren voor Yahweh of Yehowah.

Zoals men Jakob en Joshua gebruikt moet men gaan voor Jehovah en Jehoshuah/Jahushua of Jeshua.
De vraag die men kan stellen vandaag is in welke mate wij terug naar het origineel moeten grijpen of ons moeten houden aan algemeen bekende of meest gebruikte namen?

Iedereen kent Jezus of Jesus al is de uitspraak in de verschillende talen zeer verschillend. In het Nederlands en het Engels komt het wel gelijkvormend als de verbastering die ontstaan is om Jahushua/Jehoshua/Jashua in overeenstemming te brengen met de afgod waarin men in de driehoofdige god wenste te verwijzen met de uitspraak "Heil Zeus" = "Ya Zeus" ("Yea-Zeus"). Door deze heidense conotatie kan men zich afvragen of men zich wel aan die naam mag houden of niet beter doet om de werkelijke Hebreeuwse naam in de eigen taal al of niet om te zetten en al doende zo te spreken van Yahushua/Jahushua Jehovah Redt, of Yashua/Jashua Ja Redt of tot de vorm Jeshua (De verklanking van de Hebreeuwse uitspraak in het Nederlands van Yashua)?


Lees hier verder meer over in:

De verkeerde held

God over zijn Naam

The Bible and names in it

Lord or Yahuwah, Yeshua or Yahushua