Eenheid onder de Christenen

'Eenheid onder de christenen', zo luidt het thema van een gespreksavond op woensdag 17 maart in het onthaalcentrum De Pelgrim in Scherpenheuvel. Gastspreker is monseigneur Johan Bonny, bisschop van Antwerpen.

Sinds het Tweede Vaticaans Concilie neemt de Kerk actief deel aan de oecumenische beweging. Jaarlijks vindt een aantal merkwaardige oecumenische dialogen en ontmoetingen plaats, van het hoogste tot het laagste niveau in de Kerk. Welke vorderingen zijn er ondertussen geboekt? Hoe is de relatie vandaag tussen de katholieke Kerk en de andere kerken en christelijke gemeenschappen? Waar liggen de knelpunten? De Pauselijke Raad voor de bevordering van de eenheid van de christenen is de durvende kracht achter veel oecumenische initiatieven. Hoe werkt deze Pauselijke Raad? Vanuit zijn oecumenische ervaring in Rome gaat monseigneur Bonny in op deze vaak gestelde vragen.

De gespreksavond begint om 20 uur. Deelname kost 5 euro.

Info en inschrijving: De Pelgrim, Isabellaplein 15 A, 3270 Scherpenheuvel, telefoon 013 35 56 40, e-mail onthaalcentrum@scherpenheuvel-info.be.

Kerkleiders onderschrijven Manifest voor Eenheid

Morgen 25 juni 2009 verschijnt het boek Wij kiezen voor eenheid, waarin dertien kerkleiders hun visie geven over verdeeldheid in het verleden, de gevolgen daarvan in het heden en het groeiende verlangen naar eenheid met het oog op de toekomst.

Gerard de Korte (RK), Arjan Plaisier (PKN) en Peter Sleebos (VPE) zullen op 25 juni een korte verklaring afleggen. "Dit boek mag gezien worden als een mijlpaal in de Nederlandse kerkgeschiedenis", aldus de makers van het manifest.

De aanleiding tot deze publicatie was de toespraak van de toenmalige scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), Bas Plaisier, tijdens de viering van 100 jaar Pinksterbeweging in Nederland in 2007, waarin hij onomwonden vergeving vroeg voor fouten uit het verleden. Peter Sleebos, voorzitter van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE) reageerde hierop door tijdens de synode van de PKN op zijn beurt te buigen richting dit kerkgenootschap. Daarna kwam een dialoog op gang waarin telkens duidelijk werd dat eenheid bestaat, ondanks verschillen.

Eeuwenlang was de Kerk in Nederland tot op het bot verdeeld. De laatste jaren is er echter een kentering te zien. Anno 2009 hebben Arjan Plaisier (PKN) en Peter Sleebos (VPE) op persoonlijke titel het ‘Manifest van eenheid' geschreven. Dit ‘Manifest van Eenheid' is een proclamatie naar elkaar en naar de samenleving toe dat christenen uit verschillende richtingen elkaar erkennen en herkennen. In het Manifest belijden zij onder meer:

"Wij kiezen voor eenheid omdat Christus niet gedeeld is en wij een gezamenlijke opdracht hebben. Wij kiezen tegen onverschilligheid of minachting voor elkaar ... We kunnen elkaar niet missen. We willen een verbond sluiten door elkaar de broeder- en zusterhand te reiken. Wij kiezen ervoor het geloof met elkaar te delen, elkaar te bemoedigen en elkaar te stimuleren."

Voor het boek zijn de volgende kerkleiders geïnterviewd: Peter Sleebos, Gerard de Korte, Arjan Plaisier, Willem J. Ouweneel, Klaas van der Kamp, Arenda Haasnoot, Jan van Burgsteden, Jan Zijlstra, Arie van der Veer, Jos Douma, Hans Eschbach, Wim van Vlastuin en Joris Vercammen. Aansluitend hebben Wilkin van de Kamp, Robbert Jan Perk en Arnold van Heusden de appendices geschreven. Aan alle geïnterviewden is gevraagd of zij het 'Manifest van Eenheid' willen onderschrijven.

Bron: Uitdaging Online

Belangstelling voor de toenadering tussen de christelijke Kerken

Het weekblad ‘Tertio’ brengt naar aanleiding van de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen een katern met een stand van zaken van de oecumene. ‘Tertio’ stelt vast dat de belangstelling voor de toenadering tussen de christelijke Kerken pas begin vorige eeuw ontstond, toen het inzicht ingang vond dat de onderlinge verdeeldheid een ongehoorzaamheid tegenover Christus is. In 1908 werd voor het eerst een octaaf voor de eenheid gehouden, de voorloper van de gebedsweek. Sinds die tijd groeide veel toenadering. “Maar het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid uit 1870 blijft voor ons een ergernis”, zegt de orthodoxe bisschop Athenagoras Peckstadt in ‘Tertio’. Hij betreurt dat de paus de titel ‘patriarch van het Westen’ liet vallen, terwijl dit net de titel was die door orthodoxen wordt erkend. “Alleen een oecumenisch concilie van de oosterse en westerse Kerken kan volgens de orthodoxie onfeilbare leerstellige uitspraken doen.” Guy Liagre, synodevoorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk van België, stelt vast dat het enthousiasme voor de oecumene van kort na het Tweede Vaticaans Concilie fel verwaterd is. De oecumene kreeg praktisch vooral vorm via bewegingen als Taizé, buiten de institutionele kaders om. “Er blijven van protestantse kant institutionele hartenwensen, zoals de erkenning van het kerkelijke huwelijk en de volledige deelname aan de eucharistie. Oecumene is meer dan respect opbrengen voor elkaars geloof. Het is ook het onder ogen zien van verschillen en het durven benoemen van de onderliggende theologie.”

KATHOLIEKEN EN ORTHODOXEN VERDEDIGEN SAMEN HET GEZIN

BRUSSEL (KerkNet/CCEE/Bijbelonderzoekers) – Europese katholieke en orthodoxe bisschoppen schuiven een gemeenschappelijk pastoraal plan naar voren ter ondersteuning van de gezinnen. Daarin spreken zij hun bezorgdheid uit over het gezinsklimaat in het Westen, waar het aantal geboorten blijft dalen en relaties tussen partners van hetzelfde geslacht worden gelijkgesteld aan het huwelijk van man en vrouw. De verklaring werd gepubliceerd na een vier dagen durende bijeenkomst in het Italiaanse Trente, op initiatief van de Raad van Europese Bisschoppenconferenties (CCEE). Beide Kerken willen vaker met één stem spreken over sociale aangelegenheden die hen aanbelangen. Het gezin is eerste domein van samenwerking.
In de slotverklaring wordt onderstreept dat de Europese gezinnen worden geconfronteerd met nieuwe en belangrijke uitdagingen. “Het huwelijk van man en vrouw en het gezin zijn in de goddelijke scheppingsorde ingeschreven en zijn niet louter menselijke instellingen.” De bisschoppen beklemtonen dat de opvoeding van kinderen eerst en vooral een taak is van beide ouders. “Politieke instellingen en verantwoordelijken moeten ervoor te zorgen dat ouders hun kinderen kunnen opvoeden overeenkomstig hun morele en religieuze overtuiging. Dat houdt vrije schoolkeuze in.” De Europese kerkleiders dringen aan op een gezinsvriendelijk klimaat, waardoor beide ouders niet worden gedwongen voltijds te werken en tijd hebben om hun kroost op te voeden.

Zoals op mijn site vermeld vind ik ook dat men er voor zou moeten zorgen dat één werkende persoon genoeg geld moet kunnen verdienen om zijn woonst te kunnnen betalen en om zich van voldoende voedsel te kunnen voorzien. Het gaat niet op dat men minstens met twee moet werken om in zijn basisbehoeften te voorzien. In een gezin moet het mogelijk zijn dat één van de partners zich kan bezighouden pet de opvoeding van het kind en het beredderen van het huishouden.

Marcus Ampe

Verwant : Financiële crisis en Verloning

Moslimbijdrage op frontpagina ‘L’Osservatore Romano’

MOSLIM SCHRIJFT VOOR ‘L’OSSERVATORE’

Bron: OSR

BRUSSEL (KerkNet/Kipa-Apic/RD) – Voor het eerst sinds de oprichting van ‘L’Osservatore Romano’ in 1861 schreef een islamitische wetenschapper een artikel in het dagblad van het Vaticaan. De bijdrage over de dialoog tussen moslims en christenen verscheen op de frontpagina. De islamitische geleerde Khaled Fouad Allam, docent aan verscheidene universiteiten in Italië, betoogt dat de dialoog tussen islam en christendom dient gevoerd op filosofisch en niet op theologisch niveau. Allams gastbijdrage is onderdeel van de restyling van ‘L’Osservatore Romano’, die werd doorgevoerd na het aantreden van Mario Vian als directeur. Daarbij wordt er ook steeds nadrukkelijker naar gestreefd de katholieke Kerk via de krant een stem te geven in het maatschappelijke debat.

(Kerknet)