Operatie Kelk voor niets

 Joe machtig de Katholieke Kerk in België wel is bewijst weer eens de sisser van "Operatie Kelk".

Na vele jaren met geestelijke moeilijkheden geleefd te hebben durfden ouder geworden ex-misdienaars hun mond open te doen van bepaalde handelingen die zij moesten ondergaan in hun katholieke kerk. Nadat jongeren bij hun ouders geklaagd hadden over te vlugge of te vlotte 'handjes' van geestelijken, werd hun mond al snel gesnoerd, als zou dat toch niet kunnen.

Vele jaren later kwam dan uiteindelijk de bal toch aan het rollen en getuigden meerderen over het aanhoudende misbruik dat zij moesten ondergaan in hun kinderjaren. Het erge van de zaak was dat dit misbruik door geestelijke was gepleegd. Ook viel het op dat indien ouders toch een klacht hadden ingediend in sommige gevallen de geestelijke naar ergens anders werd over geplaatst, war deze dan dezelfde daden kon voortzetten.

In juni 2010, twee maand nadat de Brugse bisschop Roger Vangheluwe was moeten aftreden na een seksschandaal, kwam het tot een ongeziene machtsontplooiing in Katholiek Belgenland. Met veel bombarie werd er beloofd dat het gerecht van deze hele kwestie degelijk werk zou maken en de schuldige niet zou laten ontsnappen. Toch viel al gauw op dat de Brugse bisschop Roger Vangheluwe het hazepad koos en weigerde nog verdere interviews te leveren. Boos ging hij te keer tegen de pers, die hem zogezegd lastig viel op privé domein. De Franse nonnen bleven hem tot en met vandaag bescherming bieden.

Men kan zich afvragen wat die spectaculaire huiszoekingen bij het aartsbisdom in Mechelen, in de Sint-Romboutskathedraal, in de privéwoning van kardinaal Danneels, hebben uitgehaald.

Ook bij de toenmalige commissie onder leiding van kinderpsychiater Peter Adriaenssens, die zich boog over het kindermisbruik in de kerk, en bij het Rijksarchief zochten speurders onder meer bewijzen van misbruik, maar vooral ook van schuldig verzuim. Brieven van slachtoffers aan de kerk waarin ze het misbruik meldden. Want voor het gerecht was het duidelijk: kerkleiders moeten op de hoogte geweest zijn van grootschalig kindermisbruik door geestelijken.

Uit al de onderzoeken bleek overduidelijk dat niet enkel de kerkleiders in België hiervan op de hoogte waren, maar dat het tot in de rangen van het Vaticaan gonsde van seksuele misdrijven gepleegd door geestelijken over de gehele wereld.

Maar in plaats van op te treden en het gerecht in te schakelen, werden daders in het beste geval overgeplaatst naar de andere kant van het land. Om daar dan gewoon verder te doen.
Het schandalige in heel die affaire is dat in plaats van op te treden en het gerecht in te schakelen, de daders in het beste geval werden overgeplaatst naar de andere kant van het land, om daar dan gewoon verder te doen. Ook zijn er gevallen gekend waar ze naar Canada en Columbia werden overgeplaatst om daar in te staan voor de jongeren werking. Zo werd de kat bij de melk geplaatst. Wel loopt een 81 jarige priester die nu met jonge straatkinderen werkt in Columbia mogelijks nog vervolgt, als het zo ver kan komen dat hij aan België zou overgeleverd worden. (Waar eigenlijk weinig kans toe bestaat.)

Indertijd ging de Brusselse onderzoeksrechter Wim De Troy er met de grove borstel door en liet in de Sint-Romboutskathedraal zelfs een graf openen op zoek naar verstopte documenten. Dat zorgde voor veel kritiek. Maar De Troy zette door en zou het onderzoek tot op het bot voeren. Er werden dozen met documenten meegenomen voor verder onderzoek en kardinaal Danneels werd een dag lang verhoord voor de federale politie in Brussel.

Godfried Danneels deed er alles aan om het hele gedoe een "heksenjacht" te noemen om de Katholieke Kerk in diskrediet te brengen. Met de jaren viel echter ook op hoe hij er aan mee gewerkt heeft om vele priesters uit het gerechtelijk aparaat te houden en zelfs buiten het licht te houden. Schandalig hoe de oversten van de Katholieke Kerk die zondaars de hand boven het hoofd hilelden. Toppunt is dat die geestelijken dan nog naar de gelovigen zo hypocriet waren om ze bang te maken voor vagevuur en hellevuur waar niet enkel alle overtreders van zedenfeiten in terecht zouden komen, maar ook diegenen die al te makkelijkseksuele fantasieën hadden of vreemd gingen in hun relatie of omgingen met iemand van het zelfde geslacht. De Katholieke Kerk keerde zich namelijk zeer sterk tegen mensen die omgingen met anderen van hetzelfde geslacht. Toch gingen vele katholieke priesters die onder de regels van het celibaat stonden, zelf niet enkel met volwassen mannen om, maar ook met jongens die veelal bezweken onder de macht van die priesters.

Uiteindelijk werd na vier procedures voor de kamer van inbeschuldigingstelling definitief beslist dat de huiszoekingen bij de Commissie Adriaenssens, kardinaal Danneels en het aartsbisdom onwettig waren en die bij het Rijksarchief en in de Sint-Romboutskathedraal geldig waren. Alle stukken die niet in het Rijksarchief en de Sint-Romboutskathedraal in beslag werden genomen, moesten bijgevolg uit het dossier verwijderd worden.

In 2012 stapte De Troy dan op als onderzoeksrechter. In datzelfde jaar bleek ineens dat er 445 stukken verdwenen waren uit het omvangrijke onderzoeksdossier. die verdwijning paste in het kader om er voor te zorgen dat de hele zaak een zaak voor niets zou zijn en alle beschuldigden vrijuit zouden kunnen gaan.

Zes jaar nadat het onderzoek werd opgestart, had het federaal parket dat alle misdrijven die het voorwerp uitmaakten van Operatie Kelk, al de mening dat het onderzoek van het federaal parket naar een doofpotoperatie binnen de katholieke kerk over kindermisbruik, verjaard waren. Ook al hadden zich intussen vijf nieuwe burgerlijke partijen aangemeld in het dossier en vroegen deze om de teruggegeven stukken opnieuw in beslag te nemen, bestaat er nog maar weinig hoop dat er iets positief uit de bus mag komen. De onderzoeksrechter in het dossier zag daar geen reden toe en wees dat verzoek af, maar de nieuwe burgerlijke partijen gingen in beroep tegen die beslissing. Het is daarover dat de KI zich donderdag moet buigen.

 

Het grote probleem in heel dit gebeuren is dat de meeste vermelde feiten 30 tot meer dan 40 jaar geleden zijn. Enkele feiten dateren wel van binnen de 20 jaar, maar ook daar vinden wij dat de Kerk alles er aan doet om die zaken af te wimpelen als verzinsels van de hen beschuldigenden. Hierdoor worden die slachtoffers nochmaals geschoffeerd en krijgen weer eens een slag in het gezicht van een kerkgemeenschap die zich ddoor de jaren heen zich meermaals schuldig heeft gemaakt aan pedofiele daden alsook zelfs kindermoord, zoals de gebeurtenissen in Canada dezer dagen bewijzen. (Lees hierover Continuous surprises of Catholic horror in Canada)

Gayformatorisch Dagblad

Onder de titel Gayformatorisch Dagblad brengt stichting Roze Maandag eenmalig een krant uit over homoseksualiteit en geloof. De uitgave wil „een dialoog op gang brengen.” 

De krant verschijnt digitaal en in een beperkte gedrukte oplage, die via onder meer bibliotheken wordt verspreid. De eerste voorvertoning heeft plaats tijdens een bijeenkomst op 27 juni in de Clarissenkapel in Tilburg, in aanloop naar de zogeheten roze maandag op de Tilburgse kermis in juli.

De al eerder aangekondigde krant is een reactie op de commotie over de flyers van Civitas Christiana die in maart via het Reformatorisch Dagblad werden verspreid, en waarop een rood kruis staat op de foto van twee zoenende mannen, zegt voorzitter Rona van der Heijden van stichting Roze Maandag.

 „Deze flyer sloot mensen uit, terwijl wij juist staan voor insluiting. We willen laten zien dat geloof en geaardheid, inclusief een huwelijk tussen man en man of vrouw en vrouw, elkaar niet hoeven te bijten.”

Hierin werd geprotesteerd tegen de 'zedenloze' posters van SuitSupply, waarop twee mannen met elkaar zoenen. De flyers waren van de actiegroep 'Gezin in Gevaar' van de conservatief-katholieke stichting Civitas Christiana. 

Naar aanleiding daarvan begon activist Jasper Klapwijk een crowdfundingsactie om een advertentie in het Reformatorisch Dagblad te krijgen die positief was over relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. De krant plaatste deze advertentie  niet. 

Men zou algemeen moeten komen te aanvaarden dat mensen een bepaald geloof kunnen aanhangen, waarbij anderen hun geaardheid niet als een onoverkomelijk iets moeten aanschouwen om hun uit te sluiten of al of niet in een gemeenschap op te nemen.

Christenen moeten ook inzien dat zij de geest van Christus Jezus moeten aannemen en daarbij open moeten staan voor allerlei mensen en verschillende culturen. Wel mogen zij die bij een bepaald geloof willen behoren niet vergeten welke de leerredenen zijn van die geloofsgroep.

Vreemd is de zinspeling naar het Reformatorisch Dagblad.

 Niet beledigend 

De naam Gayformatorisch Dagblad is gekozen

 „omdat we een naam zochten die een beetje schuurt en uitnodigt tot lezen.”

Zowel op de bijeenkomst in de Clarissenkapel in Tilburg als in de krant komen mensen aan het woord die „een geloofsovertuiging hebben” en homo zijn. Dit kunnen bijvoorbeeld ook moslims zijn.

 „We zijn er volop mee bezig. Ik kan nog geen concrete namen noemen.”

Het verhaal van een homoseksuele christen die op Bijbelse gronden geen relatie wil aangaan, past even goed in de krant als dat van een getrouwde homo, zegt Van der Heijden.

 „We willen zo breed mogelijk zijn. De hoofdredactie van het Reformatorisch Dagblad nodigen we eveneens uit om een bijdrage te leveren. Uiteraard voeren wij wel de eindredactie en geldt dat artikelen nooit beledigend of aanstootgevend mogen zijn.”

Verbaasd 

Hoofdredacteur Steef de Bruijn van het Reformatorisch Dagblad zegt in een reactie dat hij verbaasd was over de naam ”gayformatorisch”.

„De lezers zullen straks uiteraard het verband leggen met de aanduiding ”reformatorisch” en ik hoop dat ze zich gaan afvragen waar die naar verwijst. Ik ga zeker gebruik maken van de gelegenheid onze opvatting over homoseksualiteit en homorelaties aan de lezers van deze speciale krant voor te houden.”

Wéér een boek over homoseksualiteit en geloof

Johannes ten Hoor heeft de laatste paar jaar niet meer zo veel gelezen over homoseksualiteit en geloof. Op een gegeven moment wist hij de verschillende visies en standpunten wel. Maar toen hij onlangs bij zijn ouders was en ze vertelden dat ze een nieuw boek over homoseksualiteit en geloof hadden gekocht, besloot hij het toch maar in te zien.
Nog altijd zijn er te veel christelijke homo’s die zich verscheurd voelen, het gevoel hebben dat ze moeten kiezen tussen homo-zijn of christen-zijn. Nog altijd zijn er te veel christenen die zich door hun geloofsgenoten afgewezen voelen. En zo lang kerken niet verder komen dan een verhitte dogmatische discussie – inderdaad vaak ongenadig hard – wordt dat gevoel alleen maar versterkt.

> Lees zijn verslag:

Wéér een boek over homoseksualiteit en geloof

over een boek van Justin Lee (oprichter en directeur van het Gay Christian Network)