Celebrations pointing to events of ultimate meaning

Although other holidays sometimes get more attention, Passover and Easter/Pascha are truly the most important times of remembrance and reflection in the corresponding Jewish and Christian faiths. These celebrations point to events of ultimate meaning and call for observers not only to reflect but to prepare.

The name “Easter” is not biblical, so we better let us get that out of the way first, because the Divine Creator wants us to worship Him properly and has given us orders and a set of feasts we should celebrate. We do not to use other day and certainly not days which are connected with false gods.

Easter bunnies and Easter-eggs have nothing to do with Jesus and most of all also nothing to do with God. Easter/Estra “ostara” or “eostre“ comes from the goddess of fertility Eostra, Estra or Esdra and Ishtar the pagan Babylonian and Assyrian deity of fertility and sexuality, later adopted by the Romans, and formally introduced into Christianity by Emperor Constantine. The goddess of fertility was celebrated with elements that showed the fertility and that’s why there are “Easter eggs”, to represent new life.  Instead of the eggs, let’s focus on the real new life.

Little lambs may also present new life, but here the lambs have come in the picture by the event of warning for the Peple of Israel, who had to stroke the blood of the lambs on their doorposts to make sure the wrath of god would not come in their house.

Those who loved the only one God where asked to select lambs and to bring them in the house on the 10th of Nisan for inspection and to slaughter it the afternoon of the 14th of Nisan to roast it, and have it for dinner. When the animal would be stricken in the neck to kill it and to let the blood run out of it, it had to be collected and applied to the wooden doorposts of their houses, using a hyssop branch to apply the blood.  That evening all lovers of God had to stay indoors until God had finished smiting all the firstborn males of any household where there was no lamb’s blood applied, causing the Destroyer to Pass Over those houses.  This is the reason for the name of “Passover”.  That blood was absolutely necessary for the protection of the household.

According to the famous historian, Josephus, the day that Jeshua (Jesus Christ) was put on the stake, there were 250,000 lambs brought into the temple to be sacrificed.  At the conclusion of all the sacrifices, the high priest yelled out “It is finished.”  According to the historical record, it was 3:00 pm.  At that precise moment, Jeshua also yelled out “It is finished”, and died.

After the Egyptian shedding of blood the Pharaoh at last gave in to let the Israelites leave Egypt. Three days the Israelites travelled to the Sea of Reeds, being led to their escape on the third day. And when we look at Christ he was laid in a tomb for three days, and on the third day, he arose from the dead.  In fact, he was seen alive by thousands of eyewitnesses over the next forty days.

When the Exodus happened, God told Moses that the Israelites were to commemorate this Passover event every year, for all generations, and that includes our generation.  We are supposed to commemorate this event — that we are protected from the Destroyer by the blood of the sacrificed Lamb!
Scripture also says that anyone who is not an Israelite, but is a follower of the God of Abraham, Isaac, and Jacob, must gather together on this day to commemorate the event of Passover.  In fact, this is so important to the heart of God that He commanded that anyone who misses Passover on Nisan 14 must have their commemorative gathering one month later, on the 14th of the next month!

Jesus and his disciples also came together in the upper-room to celebrate Passover. It was there that Jesus took the bread and broke it as a sign of the new covenant and asked his friends to remember that moment. Each follower of Jesus therefore should also remember that special moment and have such memorial meal.

Not all of us may have their own Christian community which celebrate on the by god given days. But today there are more Biblestudents around  and more groups can be found who know about the days of God.

I strongly encourage any one of you who is reading this article to attend a Passover gathering near you, to enjoy the blessings of God that come from participating in this holy celebration.
If you are unable to attend someone else’s hosted gathering, then be sure to gather together as a family, with friends, in your own home, and read the Passover story that begins with Exodus 12.

The Bible does not call Passover a “feast of the Jews” — it is called a “feast of the LORD.” GOD is the host of the party. Be sure to attend HIS party!

This year, Nisan 14 falls on Friday evening, March 30.  If you don’t have a group to celebrate with, consider joining the co-meeting of the Belgian Christadelphians, Belgian Biblestudents and International Biblestudents, their gathering in Mons showing their unity as members of the Body of Christ.
+

Find to read:

1. 9 Adar and bickering or loving followers of the Torah preparing for Pesach
2. Preparing for 14 Nisan
3. Days of Nisan, Pesach, Pasach, Pascha and Easter
4. Most important weekend of the year 2016
5. 14-15 Nisan and Easter
6. Peter Cottontail and a Bunny laying Eastereggs
7. Making sure we express kedusha for 14-16 Nisan
8. The flood, floods and mythic flood stories 2 Mythic theme 1 God or gods warning
9. After darkness a moment of life renewal
10. Objects around the birth and death of Jesus
11. After the Sabbath after Passover, the resurrection of Jesus Christ

+

In Dutch 

1. Neem afstand van heidense vastenperiodes
2. 13 Adar opening naar 14 Nisan
3. Vrijdag 3 april 2015 een dag voor verenigde samenkomst ter herinnering
4. Belangrijkste weekend van het jaar 2016
5. Zeven Feesten van God de belangrijkste feesten van de hele Bijbel
6. Fragiliteit en actie #14 Plagen van God
7. Verwaarloosde geboortedag en sterfplaats 1 Rabbijn Jeshua en Romeinse weerstand
8. 2017 Nisan 10, uitkijkend naar 14 Nisan
9. Messiaans Pesach 2017 en verharde harten
10. Na de sabbat na Pesach, de verrijzenis van Jezus Christus

De zoon van David en de eerste dag van het Feest van de ongezuurde broden

Nederlands: De intocht van Jezus in Jeruzalem, Russische icoon] (Photo credit: Wikipedia)

“13  Toen Jezus in de omgeving van Caesarea Filippi gekomen was, vroeg Hij zijn discipelen en zeide: Wie zeggen de mensen, dat de Zoon des mensen is? 14 En zij zeiden: Sommigen: Johannes de Doper; anderen: Elia; weer anderen: Jeremia, of een der profeten. 15 Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben? 16 Simon Petrus antwoordde en zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God! 17 Jezus antwoordde en zeide: Zalig zijt gij, Simon Barjona, want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar mijn Vader, die in de hemelen is. 18 En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen.  19 Ik zal u de sleutels geven van het Koninkrijk der hemelen, en wat gij op aarde binden zult, zal gebonden zijn in de hemelen, en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen. 20 Toen verbood Hij met nadruk zijn discipelen aan iemand te zeggen: Hij is de Christus. 21  Van toen aan begon Jezus Christus zijn discipelen te tonen, dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel lijden van de zijde der oudsten en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en ten derden dage opgewekt worden.” (Mattheüs 16:13-21 NBG51)

 “17  Toen Jezus zou opgaan naar Jeruzalem, nam Hij de twaalven terzijde, en onderweg sprak Hij tot hen:  18 Zie, wij gaan op naar Jeruzalem en de Zoon des mensen zal overgeleverd worden aan de overpriesters en schriftgeleerden en zij zullen Hem ter dood veroordelen. 19 En zij zullen Hem overleveren aan de heidenen om Hem te bespotten en te geselen en te kruisigen, en ten derden dage zal Hij opgewekt worden.” (Mattheüs 20:17-19 NBG51)

 “1  En toen zij Jeruzalem naderden en te Betfage kwamen, aan de Olijfberg, toen zond Jezus twee discipelen uit, tot wie Hij zeide: {} 2 Gaat naar het dorp, dat tegenover u ligt, en terstond zult gij een ezelin vastgebonden vinden, en een veulen bij haar. Maakt haar los en brengt haar tot Mij. 3 En indien iemand u iets erover mocht zeggen, zegt dan: de Here heeft ze nodig. Hij zal ze terstond [terug] zenden. 4 Dit is geschied, opdat vervuld zou worden hetgeen gesproken is door de profeet, toen hij zeide:  5 Zegt der dochter Sions: Zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig en rijdend op een ezel, en op een veulen, het jong van een lastdier. 6 Nadat de discipelen heengegaan waren en gedaan hadden, zoals Jezus hun had opgedragen, 7 brachten zij de ezelin en het veulen en zij legden hun klederen erop, en Hij ging daarop zitten. 8 En het merendeel der schare spreidde hun klederen op de weg, anderen sloegen takken van de bomen en spreidden die op de weg. 9 En de scharen, die voor Hem uit gingen en die volgden, riepen, zeggende: Hosanna de Zoon van David, gezegend Hij, die komt in de naam des Heren; Hosanna in de hoogste hemelen! 10 En toen Hij Jeruzalem binnenging, kwam de gehele stad in rep en roer en zeide: Wie is dit? {} 11 En de scharen zeiden: Dit is de profeet, Jezus, van Nazaret in Galilea.” (Mattheüs 21:1-11 NBG51)

 “1  En het geschiedde, toen Jezus al deze woorden geeindigd had, dat Hij tot zijn discipelen zeide: 2 Gij weet, dat het over twee dagen Paasfeest is, en alsdan wordt de Zoon des mensen overgeleverd om gekruisigd te worden. 3 Toen kwamen de overpriesters en de oudsten des volks bijeen in het paleis van de hogepriester, genaamd Kajafas, 4 en zij beraamden een plan om Jezus door list in handen te krijgen en te doden. 5 Maar zij zeiden: Niet op het feest, opdat er geen opschudding ontsta onder het volk.” (Mattheüs 26:1-5 NBG51)

 “17  Op de eerste dag van het feest der ongezuurde broden, kwamen de discipelen bij Jezus en zeiden: Waar wilt Gij, dat wij toebereidselen maken voor U om het Pascha te eten? 18 Hij zeide: Gaat naar de stad tot die-en-die en zegt tot hem: De Meester zegt: Mijn tijd is nabij; bij u houd Ik met mijn discipelen het Pascha. 19 En de discipelen deden, zoals Jezus hun had opgedragen, en zij maakten het Pascha gereed. 20 Toen het avond geworden was, lag Hij aan met de twaalf discipelen. 21 En terwijl zij aten, zeide Hij: Voorwaar, Ik zeg u, dat een van u Mij verraden zal. 22 En zeer bedroefd, begonnen zij, een voor een, tot Hem te zeggen: Ik ben het toch niet, Here? 23 Hij antwoordde hun en zeide: Die zijn hand met Mij in de schotel heeft gedoopt, die zal Mij verraden. 24 De Zoon des mensen gaat wel heen gelijk van Hem geschreven staat, doch wee die mens, door wie de Zoon des mensen verraden wordt. (26-25a) Het ware voor die mens goed geweest, als hij niet geboren was. 25 (26-25b) Judas, zijn verrader, antwoordde en zeide: Ik ben het toch niet, Rabbi? Hij zeide tot hem: Gij hebt het gezegd. 26  En terwijl zij aten, nam Jezus een brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het aan zijn discipelen en zeide: Neemt, eet, dit is mijn lichaam. 27 En Hij nam een beker, sprak de dankzegging uit en gaf hun die en zeide: Drinkt allen daaruit. 28 Want dit is het bloed van mijn verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden. 29 Doch Ik zeg u, Ik zal van nu aan voorzeker niet meer van deze vrucht van de wijnstok drinken, tot op die dag, dat Ik haar met u nieuw zal drinken in het Koninkrijk mijns Vaders. 30 En na de lofzang gezongen te hebben vertrokken zij naar de Olijfberg. 31  Toen zeide Jezus tot hen: Gij zult allen aan Mij aanstoot nemen in deze nacht. Want er staat geschreven: Ik zal de herder slaan en de schapen der kudde zullen verstrooid worden. 32 Doch nadat Ik zal zijn opgewekt, zal Ik u voorgaan naar Galilea. 33 Petrus antwoordde en zeide tot Hem: Al zouden allen aanstoot aan U nemen, ik nooit!  34 Jezus zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, in deze nacht, eer de haan kraait, zult gij Mij driemaal verloochenen. 35 Petrus zeide tot Hem: Zelfs al moest ik met U sterven, ik zal U voorzeker niet verloochenen. Zo spraken ook al de discipelen. 36  Toen ging Jezus met hen naar een plaats, genaamd Getsemane, en Hij zeide tot de discipelen: Zet u hier neder, terwijl Ik heenga om daar te bidden.” (Mattheüs 26:17-36 NBG51)

 “20 Wanneer gij dan bijeenkomt, is dat niet het eten van de maaltijd des Heren; 21 want bij het eten neemt ieder vooraf zijn eigen deel, zodat de een hongerig is en de ander dronken. 22 Hebt gij dan geen huizen om te eten en te drinken? Of minacht gij [zozeer] de gemeente Gods, dat gij de behoeftigen beschaamd maakt? Wat zal ik tot u zeggen? Zal ik u prijzen? Op dit punt prijs ik niet. 23  Want zelf heb ik bij overlevering van de Here ontvangen, wat ik u weder overgegeven heb, dat de Here Jezus in de nacht, waarin Hij werd overgeleverd, een brood nam, 24 de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis. 25 Evenzo ook de beker, nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis. 26 Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt. 27 Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker des Heren drinkt, zal zich bezondigen aan het lichaam en bloed des Heren. 28 Maar ieder beproeve zichzelf en ete dan van het brood en drinke uit de beker. 29 Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt.  30 Daarom zijn er onder u velen zwak en ziekelijk en er ontslapen niet weinigen. 31 Indien wij echter onszelf beoordeelden, zouden wij niet onder het oordeel komen. 32 Maar onder het oordeel des Heren worden wij getuchtigd, opdat wij niet met de wereld zouden veroordeeld worden. 33 Daarom, mijn broeders, als gij samenkomt om te eten, wacht op elkander. 34 Heeft iemand honger, laat hij thuis eten, opdat gij niet tot uw oordeel bijeenkomt. Het overige zal ik regelen, wanneer ik kom. ” (1 Corinthiërs 11:20-34 NBG51)

*

+

Vindt ook:

1. 1 -15 Nisan 
2. 14 Nisan, de avond om Christus Zijn predikingswerk te herinneren
3. 14 Nisan een dag om te herinneren #1 Oorsprong
4. 14 Nisan een dag om te herinneren #2 In Jezus tijd
5. 14 Nisan een dag om te herinneren #3 Voor het Overgangsfeest
6. 14 Nisan een dag om te herinneren #4 Een Gedood Lam
7. 14 Nisan een dag om te herinneren #5 De te vieren dag 
8. Voorbereidingstijd tot een herinneringsmoment 
9. Jezus Laatste Avondmaal 
10. Jezus aanbod op het laatste avondmaal 
11. Teken van het Verbond 
12. Jezus moest sterven 
13. Een Messias om te Sterven 
14. Een Feestmaal en doodsherinnering 
15. Een Groots Geschenk om te herinneren 

+++ 

Deliverance and establishement of a theocracy

On Purim, the Jewish people recall their miraculous deliverance from their enemies 2,400 years ago. But newt week we start a festival week of an important occasion for Jews and Christians we should not forget.

After the rabbi Jeshua (Jesus) was triumphantly welcomed as a king, seated on a donkey,  in the city of Jerusalem, he called his talmidim or disciples to look for a room to celebrate an even more important deliverance and a confirmation of the promise to Abraham and corroboration to Moses that God had prepared Him a people to be sanctified and to receive a Holy Land.

Purim may remind us of our human frailty and vulnerability. We see how close all the Jews in the Persian Empire came to being wiped out overnight at the whim of a foolish, capricious leader. Jews are particularly reminded of the precariousness of their condition. Yet, Purim also affirms that while oppressors come and go, God’s promise and covenant with his people, Israel, is everlasting. The Jews of the Persian Empire, after all, were saved, reminding us that God never deserts His people.

When the Judaic people were slaves in Egypt God tried to convince the Pharao to let them go, but the plagues God had send to him and his people did not bother him so much. For that reason, not wanting God's people go and not recognising the Most High Elohim, God took to the bloodsign which all people after this occasion should remember for always.

People should know what god has everything under control and that His Word shall always become reality. And those who do not listen at the end shall always come to know and see what the Hand of God shall establish.

We all know different songs, musicals and shows where the song “Let My People Go!” catches the full attention of everybody in the theatre.

Egypt had the People of God to go.

In 40 chapters, 1,213 verses the Holy Scriptures brings us in the Book of Exodus the greatest adventure story ever told.

The Israelites Leaving Egypt (Photo credit: Wikipedia)

The book of Exodus continues the story of the redemptive history that God began in the book of Genesis. The original purpose of Exodus was to help the people of Israel understand their identity as God’s special people, and to learn about their covenant obligations to him. They were to see themselves as God’s “firstborn son” (Exodus 4:22-23) and as a “kingdom of priests” (19:5-6), called to bring God’s blessings to the nations. Exodus describes how the Lord delivered Israel from Egyptian oppression (chs. 1-15), brought her into covenant relationship with himself at Mount Sinai (chs. 16-24), and came to dwell in her midst in the tabernacle (chs. 25-40).
It is that deliverance from Egypt,  the paradigm for salvation in the Old Testament we are going to celebrate soon. But for us there is an extra dimension to the festival week.  It also sets the pattern for the full and final salvation that God has provided in Israel’s Messiah.


The Nazarene Jeshua, who had done many miracles and as such saved already many people from their problems was the one send by God, long ago promised. He was the Christos or Christ who became the new Moses of a greater exodus by going down into Egypt, passing through the waters of baptism, enduring temptation in the wilderness, and going up on the mountain to give people God’s law (see Matthew 2-7). Like Moses, Jesus is the mediator of a new covenant (see Hebrews 9:15).

The Creator-King’s original intention was that he might dwell among His people, who would be a flourishing human community in a paradise-kingdom beginning in Eden and spreading throughout the whole world.
God established the Mosaic covenant with Israel at Sinai to carry forward His purpose as expressed within the earlier covenant with Abraham (Exodus 2:24; 3:6, 15, 16; 6:2-8). God’s promises to Abraham in Genesis 12:1-3 function as His solution to the problem of the human sin and rebellion that we read about in Genesis 3-11.

Jehovah  repeatedly referred to the slaves of the Pharao as “my people” (Exodus 3:7; 5:1). The Elohim is indicating both to Pharaoh and to the people that, although they have been enslaved in Egypt for a long time, it is His covenant promise to them as Abraham’s offspring that truly governs their identity.

After overwhelming disasters (the plagues), the putting blood on the sides of the entrance door of the houses of the people who followed the God of Abraham and Moses, as a final sign (Exodus 11:1-15:21), safeguarded the first-borns in those houses. (Exodus 7:8-15:21) in what was going to be the first month of the year in the future for them (Exodus 12:1-2).

In that first of months, the first month of the year all the children of Israel had to come together and in the tenth day of that month every man had to take a lamb, by the number of their fathers’ families, a lamb for every family. It had to be a spotless lamb, without any mark, a male in its first year. They than had to keep it till the fourteenth day of the same month, when everyone who was of the children of Israel was to put it to death between sundown and dark. Then they had to take some of the blood and put it on the two sides of the door and over the door of the house where the meal was to be taken. That night they had to eat the flesh of the lamb, cooked with fire in the oven, together with unleavened bread and bitter-tasting plants. Those following God had to take their meal dressed as if for a journey, with their shoes on their feet and their sticks in their hands. They had to take it quickly, because it was to be the Lord’s Passover. For on that night God went through the land of Egypt, sending death on every first male child, of man and of beast, and judging all the gods of Egypt so that they could know that Jehovah is the Elohim Hashem, the most Mighty of all gods.

 “1  And Jehovah spake unto Moses and Aaron in the land of Egypt, saying, 2  This month shall be unto you the beginning of months: it shall be the first month of the year to you. 3  Speak ye unto all the congregation of Israel, saying, In the tenth day of this month they shall take to them every man a lamb, according to their fathers’ houses, a lamb for a household: 4  and if the household be too little for a lamb, then shall he and his neighbor next unto his house take one according to the number of the souls; according to every man’s eating ye shall make your count for the lamb. 5  Your lamb shall be without blemish, a male a year old: ye shall take it from the sheep, or from the goats: 6  and ye shall keep it until the fourteenth day of the same month; and the whole assembly of the congregation of Israel shall kill it at even. 7  And they shall take of the blood, and put it on the two side-posts and on the lintel, upon the houses wherein they shall eat it. 8  And they shall eat the flesh in that night, roast with fire, and unleavened bread; with bitter herbs they shall eat it. 9  Eat not of it raw, nor boiled at all with water, but roast with fire; its head with its legs and with the inwards thereof. 10  And ye shall let nothing of it remain until the morning; but that which remaineth of it until the morning ye shall burn with fire. 11  And thus shall ye eat it: with your loins girded, your shoes on your feet, and your staff in your hand; and ye shall eat it in haste: it is Jehovah’s passover. 12  For I will go through the land of Egypt in that night, and will smite all the first-born in the land of Egypt, both man and beast; and against all the gods of Egypt I will execute judgments: I am Jehovah.” (Exodus 12:1-12 ASV)

In Exodus, God advances his solution to the fall by establishing Israel as a theocracy (a nation governed directly by God). Through the Mosaic covenant, Israel becomes the initial fulfilment and next stage of the promise that in Abraham’s lineage all the families of the earth would be blessed (Gen. 12:3). God’s “Firstborn Son”

 Like the Passover lamb or the offering sprinkled on the ark of the covenant, the blood of his sacrifice is the atonement for our sin. Like the tabernacle, he is the dwelling place of God with us (see John 1:14, where the word for “dwell” is the Greek word for tabernacle). Like Aaron the high priest, he brings us into the Most Holy Place, where we can meet with God. If we know Christ, therefore, we can trace the story of the exodus somewhere in the spiritual geography of our own souls. Through the waters of baptism, we have been delivered from our bondage to sin. Now God is guiding us on our pilgrimage through the wilderness, feeding us our daily bread, teaching us his law, receiving our worship, and leading us to his glory in the Promised Land.

What Purim and Pesach or Pascha reaffirm to Christians and Jews alike is the fact that the everyday order is infused with God’s presence and is under His control.

About the day God liberated the slaves from Egypt God wanted them to remember it for ever.

“14  And this day shall be unto you for a memorial, and ye shall keep it a feast to Jehovah: throughout your generations ye shall keep it a feast by an ordinance for ever. 15  Seven days shall ye eat unleavened bread; even the first day ye shall put away leaven out of your houses: for whosoever eateth leavened bread from the first day until the seventh day, that soul shall be cut off from Israel. 16  And in the first day there shall be to you a holy convocation, and in the seventh day a holy convocation; no manner of work shall be done in them, save that which every man must eat, that only may be done by you. 17  And ye shall observe the feast of unleavened bread; for in this selfsame day have I brought your hosts out of the land of Egypt: therefore shall ye observe this day throughout your generations by an ordinance for ever. 18  In the first month, on the fourteenth day of the month at even, ye shall eat unleavened bread, until the one and twentieth day of the month at even. 19  Seven days shall there be no leaven found in your houses: for whosoever eateth that which is leavened, that soul shall be cut off from the congregation of Israel, whether he be a sojourner, or one that is born in the land. 20  Ye shall eat nothing leavened; in all your habitations shall ye eat unleavened bread.” (Exodus 12:14-20 ASV)

Because it had to be remembered for ever and Jesus remembered it, we also should do that. But for us there is an extra touch. We have to keep it as a feast to Jehovah our God through all our generations, as an order for ever, but we also do have to commemorate the night Jesus took the bread and the cup of wine, saying thanks to His Father and giving it to his closest friends as a sign of a new covenant, which had to be remembered as well.

The broken bread was as the body of Christ Jesus, which was slaughtered like the lambs in Exodus, but this time given for the whole world by the servant of those faithful Jews at the beginning of our common time, and of his Father in heaven. Those who have kept with this Nazarene through his troubles will be given a kingdom as his Father has given one to him, so that they may take food and drink at Jesus his table in his and his Father His kingdom, and be seated like kings, judging the twelve tribes of Israel.

 “And on the first day of unleavened bread, when they sacrificed the passover, his disciples say unto him, Where wilt thou that we go and make ready that thou mayest eat the passover?” (Mark 14:12 ASV)

 “15  And he will himself show you a large upper room furnished and ready: and there make ready for us. 16  And the disciples went forth, and came into the city, and found as he had said unto them: and they made ready the passover. 17  And when it was evening he cometh with the twelve. 18  And as they sat and were eating, Jesus said, Verily I say unto you, One of you shall betray me, even he that eateth with me. 19  They began to be sorrowful, and to say unto him one by one, Is it I? 20  And he said unto them, It is one of the twelve, he that dippeth with me in the dish. 21  For the Son of man goeth, even as it is written of him: but woe unto that man through whom the Son of man is betrayed! good were it for that man if he had not been born. 22  And as they were eating, he took bread, and when he had blessed, he brake it, and gave to them, and said, Take ye: this is my body. 23  And he took a cup, and when he had given thanks, he gave to them: and they all drank of it. 24  And he said unto them, This is my blood of the covenant, which is poured out for many.” (Mark 14:15-24 ASV)

On the 14th of Nisan this gathering of Jesus and his best friends we got the inauguration of that New Covenant. Because that it our liberation and our exodus of the slavery of this world, we should also commemorate that evening and the Lamb of God, Jesus who was betrayed and brought to death a few hours later.

Like the apostles and first Christians came together to remember the night the talmidim where there with Christ in the preparation for the Pesach and Feast of unleavened bread, we also should come together.

 “Be ye imitators of me, even as I also am of Christ.” (1 Corinthians 11:1 ASV)

 “23   For I received of the Lord that which also I delivered unto you, that the Lord Jesus in the night in which he was betrayed took bread; 24  and when he had given thanks, he brake it, and said, This is my body, which is for you: this do in remembrance of me. 25  In like manner also the cup, after supper, saying, This cup is the new covenant in my blood: this do, as often as ye drink it, in remembrance of me. 26  For as often as ye eat this bread, and drink the cup, ye proclaim the Lord’s death till he come. 27  Wherefore whosoever shall eat the bread or drink the cup of the Lord in an unworthy manner, shall be guilty of the body and the blood of the Lord. 28  But let a man prove himself, and so let him eat of the bread, and drink of the cup. 29  For he that eateth and drinketh, eateth and drinketh judgment unto himself, if he discern not the body.” (1 Corinthians 11:23-29 ASV)

That what God promised in the Garden of Eden came to fulfilment with Jesus birth, his offering his body to all those who where under the spell of death. It reaffirms that God’s hand is indeed at work in human history. Renewing our belief in a God who acts in history and continues to perform miracles is one of the most fundamental affirmations we can make. And knowing we believe in a God of miracles is indeed cause for celebration at Purim and Pesach or any time of year! But with 14 Nisan asking us to remember the breaking of the bread and his offering his body as an instalment of a New Covenant, we should be glad to come together on such an evening to Break Bread with all our brethren and sisters and welcoming those who want to know God.

+

Please also do read:

1. Festival of Freedom and persecutions
2. Seven days of Passover
3. 1 -15 Nisan
4. Day of remembrance coming near 
5. Pesach
6. Korban Pesach
7. 14 Nisan a day to remember #1 Inception
8. 14 Nisan a day to remember #2 Time of Jesus
9. 14 Nisan a day to remember #3 Before the Passover-feast
10. 14 Nisan a day to remember #4 A Lamb slain
11. A Jewish Theocracy
12. Observance of a day to Remember
13. Around the feast of Unleavened Bread
14. Observance of a day to Remember 
15. Pesach and solidarity 

+++

Related articles

• The Seven Feasts of Israel: (Part I)
• Deliverance, Part 2
• Did Moses Love the Egyptians?
• "Pesach" Deliverance of the Isrealites
• Exodus from Egypt
• The Symbol of the Day- Passover
• Commemorating Fiction: Passover Complications
• Why Should a Christian Think about Purim?
• Purim : In a Place for a Purpose?
• Photos: Jewish holiday Purim is celebrated in Israel

Een Konijn dat Paaseiren legt

Waar haalt men het vandaan dat een konijn eieren zou leggen?

Morgen, paaszondag voor velen, zal dat de traditie zijn om overal eieren te verstoppen. Het zal een gezellig samen komen zijn en chocolade smullen zijn. Maar kunnen ware Christenen hier werkelijk aan mee doen?

Morgen, en niet op de 14de van Nissan, vieren verscheidenen wat zij "Pasen" noemen. Enkele christenen nemen aan dat het feestmaal van de Pascha komt. Voor vele is Pasen de volgende belangrijke vakantie of gebeurtenis na Kerstmis.

Sommige jaren na de dood van Jezus werden oude heidense feesten  als kerkfestivals geïntroduceerd met verandering van naam en eredienst door zo genoemde Christenen. Ongeveer in 405 van de huidige tijdrekening kwamen meer afbeeldingen van heiligen en martelaren in de kerken, eerst als monumenten, maar dan volgde snel de heiligenverering, alhoewel God en zijn zoon Jezus duidelijk hadden gemaakt dat enkel God mocht aanbeden worden.
Jesse Lyman Hurlbut, een belangrijk auteur in de protestante stroming erkent dat over de periode tussen 313 GT en 476 GT de vorm en ceremonies van het heidendom geleidelijk in de eredienst kropen. (Zoals u ook in het opkomende artikelen bij  de Belgische Bijbelstudenten op WordPress zal kunnen vinden)

Alle geleerden staan toe dat het woord "Pascha" waarvan het woord "Pasen" is vertaald correct weergegeven kan worden als "Passover" of "Pascha" en totaal geen relatie heeft met het Katholieke Pasen. En, praktisch herkennen alle geleerden dat het woord "Pasen" eenvoudig een afleiding van de naam van de oude godin Ishtar of "Isis" is, de godin van seks en vruchtbaarheid van het oude Midden-Oosten. Het woord "Pasen" is geen betrouwbare vertaling volgens de Heilige Schrift, hoewel het verkeerd als Pasen (Easter in de KJV) van het oorspronkelijke woord pascha is vertaald, welk 'Pascha' is. In de oude Angelsaksische mythe heeft men de godin Eostre/Ostara/Astarte, enz., welke geassocieerd wordt met de lente en vruchtbaarheid, de maan en ook en verpersoonlijking is van de stijgende zon. Het gaat daar om het feest voor de begroeting van de wederkerende zon

Of het nu klokken zijn die eieren overal rondstrooien of konijnen of paashazen die vreemd genoeg eieren zouden leggen is het allebei volledig onnatuurlijk. Het is natuurlijk dat oude heidense gebruik   waar "paaseieren" vandaan komen — de heidense eredienst van seks en vruchtbaarheid.

Wij als Christenen moeten ons er echt over beramen of wij aan dat heidense gebruik willen deelnemen. Wij zouden moeten weten dat Jezus ons verduidelijkt heeft hier van af te houden.
Ware Christenen zouden zich aan die heilige dagen moeten houden welke God heilig maakte. En wij zijn genoodzaakt het voorbeeld van Jezus en de oorspronkelijke apostels te volgen en zoals hen te doen.
Kijken wij even naar Paulus brief aan de Efeziërs: “Want Hij heeft ons zijn geheim raadsbesluit doen kennen, de beslissing die Hij in Christus had genomen. ter verwezenlijking van de volheid der tijden: het heelal in Christus onder een hoofd te brengen, alle wezens in de hemelen en alle wezens op aarde, in Hem. In Christus hebben wij ook ons erfdeel ontvangen, daartoe voorbestemd door de beschikking van Hem die alles tot stand brengt naar het besluit van zijn wil,” (Efeziërs 1:9-11 WV78)
Laten wij er daarom werkelijk naar leven om door onze eenheid met Christus het eigendom van God waardig te mogen zijn. God zowel als zijn zoon hebben ons steeds duidelijk gemaakt ons af te houden van afgoderij en daar mee verwante zaken. Een heidens feest is voor God iets afgrijselijk en is dan zeker iets waar wij niet aan moeten mee doen.

Ook moeten wij kinderen niets wijs maken en het vertrouwen van geloofwaardigheid wegnemen door onzinnige verhalen als werkelijk te gaan voor stellen, zoals klokken die eieren zouden gooien of konijnen die niet konijnen jongeren maar eieren leggen.

De Levende Kerk van God heeft een artikel geplaatst op het internet dat veel Christenen eens in overweging zouden moeten nemen. Zij waarschuwen betreft het belang zich te herinneren wat aan het einde van het menselijke leven van Jezus gebeurde en wat hij duidelijk deed en wat hij aan spoorde. Jezus hield zich aan het Joodse Pascha en voor ons is het belangrijk die handeling die hij die avond deed in herinnering te nemen. Het Breken van het Brood en het nemen van de Beker wijn waarover hij zei dat iedereen dit ter herinnering moest doen, vormt het hoogtepunt van de bevestiging van het Nieuwe Verbond en Hét feest dat wij zouden moeten vieren.  en dat zou dan ook op die dag moeten gebeuren welke Jezus gebruikte, namelijk 14 Nisan.

Een Engelse versie over dit eireleggende konijn kan u vinden op onze zustersite: Christadelphians.multiply.com in het artikel: Peter Cottontail and a Bunny laying Eastereggs
Wees wel voorzichtig als u klikt op de linken in het artikel van de Living Church of God

Easter Bunny or Eostre Hare

. Ga eerst na dat uw Viruschecker updated is.
So before you click on the links in the article of Church of God check your virus program that it is updated. It was good  my Avast blocked it.

Easter Bunny or Eostre Hare

Most people are familiar with British author Beatrix Potter’s The Tale of Peter Rabbit. Many are also familiar with the children’s song, “Here comes Peter Cottontail.” It’s part of the Easter holiday celebrations. Where did Easter come from, and what does the rabbit have to do with Easter celebrations? Surprisingly, more than meets the eye! Read more »

Peter Cottontail and a Bunny laying Eastereggs

Flemish version / Vlaamse versie: Een Konijn dat Paaseiren legt

Where does one gets it from that a rabbit would lay eggs ? 

Tomorrow, Easter Sunday for many, will be that tradition to conceal eggs everywhere.  It will be a pleasant coming together and a chocolate feast.  Only can Christians participate really at that festival? 

Tomorrow, not on the 14th of Nissan, some celebrate what they call 'Easter'. Several Christians take it as the feast coming from the Pascha. for many Easter is the next important holiday, after Christmas.

Some years after Jesus' dead old heathen feasts became church festivals with change of name and worship by so called Christians. About 405ad images of saints and martyrs began to appear in the churches, at first as memorials, then in succession revered, adored, and worshipped. Jesse Lyman Hurlbut, a mainstream Protestant author, writing about the period between 313ad and 476ad acknowledges that the forms and ceremonies of paganism gradually crept into the worship. (As you also shall be able to find in the coming up articles on Belgian Biblestudents WP)

All scholars concede that the word "Pascha" from which the word "Easter" is translated is correctly rendered "Passover" and has no relation to Easter whatsoever. And, virtually all scholars recognize that the word "Easter" is simply a derivation of the name of the ancient goddess Ishtar or "Isis"—goddess of sex and fertility of the ancient Middle East. That, of course, is where "Easter eggs" come from—the pagan worship of sex and fertility.

"The word “Easter” is not in any reliable translation of the Bible, though it has been incorrectly translated as Easter (KJV) from the original word pascha, which is Passover.
In ancient Anglo-Saxon myth, the goddess Eostre/Ostara/Astarte, etc., is associated with the spring and fertility, the moon, and also personifies greeting the rising sun. To amuse children, Eostre changed her pet bird into a hare that layed brightly coloured eggs which the goddess gave to the children. Saxons held the pagan festival for Eostra on the vernal equinox, the beginning of spring."

Also we must make children nothing wise and take away our credibility through inept stories which we would present for real,  like clocks which would throw eggs or rabbits that would lay eggs. 

The Living Church of God has placed an article on the internet lots of Christians should took under consideration. They warn about the importance to remember what happened at the end of Jesus' human life and what he clearly did and instigated. Jesus observed the Passover and for us it is important that he that evening Break the Bread and took the Cup and said to all present to do it in remembrance.

> Easter Bunny or Eostre Hare By Roger Meyer


Warning: be carefull before you link to the article links in the Living Church of God Website: Compared to the past, when email was the key method for spreading viruses and spyware, now more than 80% of malware spreads via the internet. In fact, latest avast! Virus Lab research shows that 99% of it spreads through legitimate websites, with only 1% coming from suspicious or ‘dodgy’ sites. Personal information can be stolen in transit by spyware such as keyloggers and via infected websites through insecure internet connections. While internet users sometimes have the option of selecting secure DNS or HTTPS connections, multiple layers within many sites make this a complicated process. This security vulnerability is most critical for people that extensively shop and bank online.
The link URLS in the article were one from the 68,152 infected websites discover. So before you click on the links in the article of Church of God check your virus program that it is updated. It was good  my Avast blocked it.