Twee soorten mensen

Deze weken worden in meerdere kerkgemeenschappen gesprekken gevoerd over de dood van mensen. In de Belgische ecclesia schonk men de afgelopen dagen aandacht aan de slachtoffers van de eerste wereld oorlog in het bijzonder en keek men naar de slachtoffers van der vele oorlogen wereldwijd, het lijden en de achterblijvers.

Bij die achterblijvers heerst er dikwijls de vraag wat er met die doden gebeurt, waar zij terecht komen en of zij er nog met kunnen praten of heerst de vraag of die doden nu ook nog dingen kunnen doen voor de levenden.

Ook in Lunturen, Nederland, kwam er een landelijke kerkvergadering met ruim 150 afgevaardigden, adviseurs en andere kerkelijke medewerkers van de Protestantse Kerk Nederland (PKN) bijeen voor een paar dagen. Altijd is de agenda overvol en bijna altijd lopen de vergaderingen uit. Maar tussendoor is er toch genoeg tijd om te wandelen in de bossen rond De Werelt. 

Op zaterdag 10 november bogen predikanten, ouderlingen, diakenen, doctoren en professoren over het bezwaarschrift van D. Bokhout uit Haarlem tegen artikel 37 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB) over het laatste oordeel dat volgens hem niet is gegrond in de Heilige Schrift.

D. Bokhout had een gravamen of ernstig bezwaar uitgebracht waarbij gesteld werd op grond van twee Bijbelteksten (Psalm 65:1-4 en 1 Joh. 2:2) dat het on-Bijbels is dat er in artikel 37 van de NGB gesproken wordt over twee soorten mensen, namelijk zij die behouden worden en zij die verloren gaan.

 “1  Een psalm van David, een lied, voor den opperzangmeester. (65-2) De lofzang is [in] stilheid tot U, o God! in Sion; en U zal de gelofte betaald worden. 2 (65-3) Gij hoort het gebed; tot U zal alle vlees komen. 3 (65-4) Ongerechtige dingen hadden de overhand over mij; [maar] onze overtredingen, die verzoent Gij. 4 (65-5) Welgelukzalig is hij, [dien] Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, [met] het heilige van Uw paleis.” (Ps 65:1-4 STV)

 “En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor [de] [zonden] der gehele wereld.” (1Jo 2:2 STV)

  „Doordat Jezus vrijwillig slachtoffer werd, zijn alle mensen verzoend met God”, aldus Bokhout. Hij vindt dat de synode van de PKN de fout van de synode van Dordrecht (1618-1619) moet herstellen door een aanvullende verklaring op de belijdenis op te stellen.

Volgens Mw. ds. H. A. Smits (Wognum) is de Schrift „niet eenstemmig maar meerduidig” wanneer zij over het laatste oordeel spreekt. Wij vragen ons af  in welke mate ds. D. C. Floor (Ede) de Bijbel duidelijkheid aanschouwt wanneer hij zegt: „In Jezus Christus ligt volkomen zaligheid. Alleen in Hem worden mensen verlost van hun angst voor de hel en vinden ze troost in leven en sterven. Laten we luisteren naar de stem van de Goede Herder, Die Zelf heeft gesproken over de scheiding tussen schapen en bokken bij het laatste oordeel.”

Jezus heeft zoals geschreven staat in de Heilige Schrift zijn leven gegeven voor iedereen, maar volgens meerdere schriftplaatsen moeten de mensen die Genadegave welke van God komt ook aanvaarden eer zij er aanspraak op kunnen maken. Zonder erkenning van Christus zal men weinig of geen kansen maken om in aanmerking te komen om het Koninkrijk van God binnen te gaan, zeker neit als het leven niet aangepast is aan de Wil van God.

Voorzitter ds. A. van Lingen van de commissie die het gravamen van Bokhout heeft bestudeerd, benadrukte dat het afwijzen van het gravamen niet betekent dat er in de kerk geen ruimte is voor Bokhout. „Hij is van harte welkom in onze kerk. Hij mag vinden wat hij vindt.”

Scriba dr. A. J. Plaisier zei namens het moderamen dat het niet de bedoeling is om naar aanleiding van een gravamen synodeuitspraken te doen over de reikwijdte van de verzoening. „We zijn niet geroepen om de hel af te schaffen of zo. Dat is onzinnig. De boodschap van de kerk is de verzoening door Jezus Christus. Dáár zijn we getuigen van. Daar gingen we voor en daar zullen we voor gaan.”

De synode vergaderde ook over de instelling van de functie van een zogenoemde pastor pastorum. Er waren nogal wat synodeleden die een mentor van predikanten een goede optie vonden. Anderen waren juist bang dat zo’n predikant een soort bisschop zou kunnen worden. Uiteindelijk schaarde de meerderheid zich achter het voorstel van het moderamen om het plan voor een pastor pastorum te schrappen. Dr. Plaisier: „Laten we de pastor pastorum nu maar eerbiedig begraven.”

De synode besloot (met drie stemmen tegen) het gravamen van Bokhout niet te erkennen als gegrond in de Heilige Schrift. Ook komt er een nader onderzoek naar de wijze waarop in de toekomst met een gravamen moet worden omgegaan.

Spijtig werd er niet dieper ingegaan op de toestand van de hel of wat de geloofsgemeenschap daar onder wil verstaan. Voor hen is de hel namelijk de plaats van eeuwige marteling en zien zij de verdoemenis niet in als het volledig beëindigen van het leven en de mogelijkheden om nog iets te doen of te betekenen.

Het was voor de laatste maal dat deze synode bij elkaar kwam in zulke een uitgebreide samenstelling. Met ingang van 2013 zal iedere classis nog maar één ambtsdrager afvaardigen in plaats van de twee die sinds 2004 werden afgevaardigd. Wegens noodzakelijke bezuinigingen zal men maar met een 75 leden  ook in de hoop dat het vergaderen met minder mensen vlotter zal gaan verlopen.
Wellicht zal er in een kleine groep, ook al zullen de liederen minder sterk klinken, ook meer ruimte voor het inhoudelijke gesprek zijn.

English texts update

Update English texts:

Speaking in tongues

So often we do hear that we as Christians do have to speak in tongues. those who are not able to speak in tongues, what they ever may mean by it, would not be real believers endowed with the new born life. According to me speaking in tongues is not... more

Previous posts:
May 10	-	Understanding The Atonement
Apr 28	-	Holland Week of billing
Apr 23	-	Peter Cottontail and a Bunny laying Eastereggs
My Favorite posts:
Oct 29	-	Keeping an ecclesia in modern times
Jun 11	-	God or a god
Jun 9	-	Public meetings
May 28	-	How is it that Christ pleased God so perfectly?
May 24	-	God loving people justified
Feb 17	-	The Metaphorical language of the Bible
Feb 12	-	If you have integrity
Jan 29	-	The first on the list of the concerns of the saint
Jan 6	-	Rebirth and belonging to a church
Nov 3	-	Seeing the world through the lens of his own experience
Aug 26	-	God receives us on the basis of our faith
Jun 1	-	God does not change

Understanding The Atonement

A new book entitled Understanding The Atonement by brother Matthew Trowell has just been published and lots of debates went on throughout the Christadelphian community.

It concerns one of those things which created a lot of dispute and perhaps some ridicule splits between Christadelphian friends and ecclesiae.
Even whith this publication there seem to be contradictions going around.

Richard Morgan  :Matthew is a Bible student and he doesn't use dead men's words to interpret ...the Scriptures.

One brother wrote: The Atonement is, as any Christadelphian should know, and as John Thomas so fervently argued in Elpis Israel, only one half of the gospel message. The Kingdom of God being the other half. And second, why state sufficient scriptural detail? Is this book a stripped down arguement of the Atonement with minimal scriptural support, in other words - The Atonement Lite?
An other brother reacted: "A quick review of the contents of this book shows that only 75 pages out of 220 pertain to the atonement. Most of the book is completely off topic." and rightly ads: "A Biblical approach would compare and contrast the scriptures, and not pick and choose writings of men to show our partisans were the good guys."

Dan Garan finds that: " It's not really intended as a preaching tool, but a resource for Christadelphians--to present the mainstream view of the atonement in simple terms and to contrast that with divergent views that have cropped up over the years."


Do you want to see through the mists of language and thought that have clouded this most wonderful of all themes in Scripture for far too long?    

You can buy the book: it is available to order or download a free PDF copy at http://www.understandingtheatonement.com/

1. The Purpose of God
2. The Nature of Man
3. The Nature of Christ
4. The Work of God
5. Our Hope in Christ
6. The First Extreme “Clean-Flesh”
7. The Second Extreme “Andrewism”
8. What is ‘Sin’?
9. A Sacrifice For Sin
10. How Did Christ Benefit?
11. Types and Shadows
12. False Conclusions
13. Sin is Real
14. Releasing The Angel Inside
15. Unity of The Faith
16. KEYS TO UNDERSTANDING THE ATONEMENT

Onvergeeflijke zonde en berouw

In zijn artikel over “de onvergeeflijke zonde” zegt Richard F.Ames dat één van de meest beangstigende zorgen de vrees is om van God te worden afgesneden.

Hij vraagt wat die onvergeeflijke zonde wel kan zijn. Eenvoudig gezegd, is het een zonde die niet zal vergeven worden. God is bereid om onze zonden te vergeven als wij er spijt over hebben, als wij voor hen droevig zijn en als wij vastbesloten zijn om te veranderen. Maar wanneer men zijn geweten verhard om nooit spijt te getuigen dan kan men niet vergeven worden. Dit lijkt mij ook helemaal logisch, zonder spijtbetuiging kan er geen verzoening komen en verdient men ook geen vergeving. Er kan alleen maar iets vergeven worden indien men ook aan voelt dat datgene verkeerd was. Iets dat goed was moet niet vergeven worden.

Maar er zijn bepaalde fouten waar men zo ver over de streep gaat dat God er geen vergiffenis wil voor wenst te geven. Het zijn onvergeeflijke zonden welke de laster tegen de geest gaan. Jezus laat ons weten dat Godslastering niet toegestaan is en onvergeeflijk is.

Oneerbiedig of respectloos over de Allerhoogste spreken (over God of heilige dingen) of kwaad over Hem spreken, Hem te lasteren; of misbruik te maken van Zijn Naam zouden een onvergeeflijke zonde over ons kunnen brengen.

 Een verslag van het Evangelie geeft ons een krachtig voorbeeld. „Toen werd voor hem die werd door een demon bezeten gebracht, blind en stom; en hij [Jezus] heelde hem, zodat de blinde en stomme man zowel zag als sprak. En de mensen massa was verbaasd en zei, `Zou dit de Zoon van David zijn? ' „(Mattheus 12:22 - 23). De farizeeën beschuldigden Jezus en spraken negatief over het miraculeus werk door de Heilige Geest. Jezus waarschuwde hen krachtig: „Daarom zeg ik aan u, elke zonde en laster zullen mensen worden vergeven, maar laster tegen de Geest zal geen mens vergeven worden. Iedereen wie een woord tegen de Zoon van de Mens spreekt, zal het hem worden vergeven; maar diegene die tegen de Heilige Geest spreekt, die zal het niet vergeven worden, noch in deze tijd of in de toekomende tijd." (Mattheus 12:31 - 32).

       Wij allen moeten aan die waarschuwing aandacht besteden. Merk de apostel Paulus zijn waarschuwing aan de Christenen op, die „als wij moedwillig zondigen nadat wij de kennis van de waarheid hebben ontvangen, zal daar geen offer meer zijn voor zonden“ (Hebreeuwen 10:26) blijven. De opzettelijke zonde is een volledig bewuste en bepaalde handeling en een houding die oproept om nooit van zonde spijt te hebben. De opzettelijke zondaar is hardnekkig. Hij of zij heeft een verdord geweten om kwaad te doen. Dit soort zondaar zal nooit zelfs de gedachte van spijt hebben wensen op te brengen en zal er nooit aan denken om terug te komen om op de manier van Gods leven.(cf. 1 Timotheüs 4:2). De onverbeterlijk slechten worden niet verblind als de rest van de wereld; zij hebben „kennis van de waarheid.“ Zij kennen het effect van het offer van Christus, doch schenden zij het. Dergelijken zullen “een bepaalde vreselijke verwachting van oordeel, en vurige verontwaardiging onder ogen krijgen, die de tegenstanders zullen verslinden. Iedereen wie de wet heeft verworpen van Mozes sterft zonder genade op de verklaring van twee of drie getuigen. Welk een zwaardere straf, veronderstelt u, zal waardig gevonden worden door diegene die de zool van de Zoon van God heeft vertrapt, het bloed telde van de overeenkomst waardoor hij een gemeenschappelijk ding geheiligd werd, en de Geest van genade beledigde? „(Hebreeuwen 10:27 - 29).

Niemand zal kunnen ontkomen aan het ernstig oordeel waarbij in de Bijbel sprake is van een meer van vuur voor diegenen die blijven volharden in het zondigen en die de Geest van Genade beledigen. Dit als men met die Geest van Genade de Heilige Geest bedoeld, want in wezen heeft Jezus laten weten dat niet de laster tegen hem zal aangerekend worden als iets onvergeeflijks, maar wel de laster tegen Gods Geest.

De Christenen zijn gewaarschuwd dat al diegenen die deelnemers van de Heilige Geest zijn horen te beseffen dat God die Heilige Geest geeft aan hen die Hem gehoorzamen. (Handelingen van de apostelen 5:32) Indien christenen hun rug volledig naar het geloof draaien en bewust terugkeren naar het kwaad in zulk danige vorm dat zij volledig gehard tot een leven komen waar een permanente houding is van ongehoorzaamheid aan God dan zullen dezen werkelijk in problemen komen op de laatste oordeelsdag. De Schriften leren ons dat het onmogelijk zal zijn om hen dan opnieuw tot berouw te brengen.

“Laten we daarom niet meer terugkomen op de elementaire christelijke leer. We willen niet opnieuw het fundament leggen van geloof in God en van berouw over daden die ons de dood brachten. We willen niet opnieuw spreken over reinigingsriten en handoplegging, over de opstanding der doden en het onherroepelijke oordeel. Laten we liever op weg gaan naar volwassenheid. En met Gods hulp zullen we haar bereiken. Want wanneer mensen eenmaal het licht hebben gezien en van de hemelse gave hebben geproefd en deelgenoot werden van de heilige Geest, wanneer zij de voortreffelijkheid van Gods woord en de krachten van de toekomstige wereld hebben ervaren en na dit alles afvallen, kunnen zij onmogelijk weer tot bekering worden gebracht; want op hun manier hebben zij de Zoon van God opnieuw gekruisigd en aan bespotting prijsgegeven. Wanneer de grond de telkens neervallende regen indrinkt en voor die hem bewerken bruikbaar was voortbrengt, deelt hij in de goddelijke zegen. Maar als hij distels en dorens voortbrengt, is het duidelijk dat hij niet deugt; de vervloeking is nabij en het einde is verbranding.” (Heb 6:1-8 WV78)

Die verbranding houdt dan in dat het dan het einde is van die persoon. Er is dan geen redding meer mogelijk. Hij zal verdoemd zijn tot het eeuwig niets meer zijn: de finale dood.

Eens gedoopt betekend dit niet dat wij niet meer zouden zondigen. Als gewone mens zijn wij maar zwak. Sinds Adam en Eva is de mens een zondige natuur geworden en zijn wij in die mate voor ons ziele heil afhankelijk geworden van Jezus Christus zijn liefdesoffer. Het komt er op aan dat wij ons zelf in toom weten te houden, ons zodanig leren te beheersen dat wij alsmaar minder en minder verkeerd zullen doen. Als wij fouten maken komt het er op aan dat wij die erkennen en het ook spijtig vinden dat wij verkeerd gedaan hebben. Steeds moeten wij over onze fouten berouw hebben en dan is God bereid ons tegemoet te komen. God is zelfs geduldig indien wij niet dadelijk om vergiffenis kunnen vragen. Maar wij moeten er van bewust zijn dat de tijd alsmaar korter wordt. Als Christen moet er in ons steeds dat verlangen zijn om zo perfect mogelijk te worden en zo weinig mogelijk fouten te maken. Wens altijd uw leven voor het goede te veranderen zelfs als door zwakheid u aan verleiding zou toegeven. Steeds moeten wij beseffen dat bij gewone zwakheden daar nog steeds een weg terug is. Dan kunnen wij God nog altijd om een geest van berouw vragen!

Anders wordt het als wij tegen de Geest van God zondigen. Dan is er geen weg meer terug. Dan vergooien dezen die beter zouden moeten weten al hun mogelijkheden.

Betreft de verharding van ons hart hebben wij zelf veel onder controle. Dit kunnen wij tegen gaan. Het hoeft dus niet zo ver te komen dat wij zodanig verkeerd zouden gaan en hier geen spijt zouden over voelen. Dan moet het al heel ver gaan of heel erg gesteld zijn met ons. Daarom moeten wij zorgen dat niets ons zodanig kan trekken naar de overkant van de scheidingslijn. Wij moeten uitkijken dat wij niet in de val trappen van diegenen die God haten en de liefhebbers van God verfoeien. Godhaters zijn de duivels van deze wereld, de tegenstanders van God. (De Satan) De rebellerenden tegen de Schepper van hemel en aarde wensen niet liever dan zoveel mogelijk mensen van God weg te trekken. Het komt er op aan dat wij ons daartegen wapenen.

De gelovige moet zich schrap kunnen zetten tegen alles dat indruist tegen de wetten van de Allerhoogste. Hij moet zorgen dat hij niet verkeerd gaat denken door zich aan verkeerde filosofieën te hechten of te veel verkeerde boeken te lezen of verkeerde films te zien. Hij moet uitkijken voor de verleiding van deze wereld. Door de Wetten van God regelmatig te negeren bij het maken van onze keuzes in dit leven kunnen wij op het verkeerde pad geraken.

Christenen moeten er zich toe zetten zich niet te laten meeslepen door de verleidingen van deze wereld maar ook niet door de tegenslagen die over hen kunnen komen. Wij moeten de verbintenis aangaan om bittere of boze houdingen nooit toe te staan om onze harten en meningen te vergiftigen. En wij moeten de verbintenis aangaan om naar de Heer te streven terwijl hij kan worden gevonden. Oprecht gebed en hartgrondige Bijbel studie moeten wij hoog houden. Steeds moeten wij verkiezen geestelijk wakker te blijven. Geëngageerd blijven, geestelijk actief en waakzaam blijven zijn de mogelijkheden om ons door veilige wateren te loodsen!

Deze wereld heeft zulk een trekkracht op onze belangen dat wij van onze geestelijke prioriteiten kunnen worden afgeleid. Wat is uw persoonlijk doel in het leven? Jezus zei: „Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn oprechtheid, en al deze dingen zullen aan u worden toegevoegd.“(Mattheüs 6:33). Dat zou ons doel moeten zijn in het leven, volgens onze Redder! Het veronachtzamen van onze geestelijke prioriteiten leidt tot geestelijke zwakheid, maar de Geest van de God is de Geest van macht en van liefde en van een correcte mening. De apostel Paulus schreef: „Daarom herinner ik u eraan om de gift van God aan te wakkeren, die in u is door het opleggen van mijn handen. Want God heeft ons geen geest van vrees gegeven, maar een geest van macht of kracht en van liefde en van een correcte mening of bezonnenheid " (2 Timotheüs 1:6 - 7). Zonder die geestelijke macht, zullen wij ons leven niet kunnen veranderen. Wij hebben de Kracht van God in ons leven nodig om dit leven tot een goed einde te brengen. Maar de God is bereid om ons die gift te geven, bovendien de waardevolste gift van Zijn Zoon voor de zonden van de wereld.

Alles hangt van onze eigen keuzes af. Wij zijn volledig verantwoordelijk voor ons zelf. Wij kunnen de schuld niet op een Satan of de duivel steken. Het kwaad of het goed zit in ons. Ook al zouden wij misstappen gedaan hebben, daarom hoeft het nog niet te laat te zijn. God is een liefhebbende God en is vergevingsgezind. Als wij werkelijk bereid zijn om berouw te hebben over onze vergissingen, over onze fouten is God bereid dar de spons over te wrijven.

Als u van God afgesneden voelt, kunt u worden verzoend. U kunt hoop hebben. U kunt dichtbij God worden gebracht door het bloed van Christus.

Als u hierover advies wilt, kan u ons schrijven en zullen wij van harte willen helpen. U hoeft er niet alleen voor te staan. Er zijn mensen bereid om u verder door dit leven te helpen en om u een mooie toekomst te laten zien.

Belgian Christadelphians

A Living Faith #7 Prayer

A LIVING FAITH IN ACTION

Preceding

A Living Faith #1 Substance of things hoped for
A living faith #2 State of your faith
A Living Faith #3 Faith put into action
A Living Faith #4 Effort
A Living Faith #5 Perseverance
A Living Faith #6 Sacrifice

Prayer

Reconciliation with the Lord our God is the immense privilege that has been extended to all those who know His Word. Over the millennia He has called many to be His sons and daughters, yet being adopted into the divine family brings responsibilities. For those who do respond to that gracious calling, a way has been opened through the Lord Jesus that faith can find expression through prayer. Just think for one moment of how incredible that invitation to commune with our Creator is!  Indeed it could be said that prayer is the life blood of a living faith. Yet approaching Yahweh in prayer is not something to be taken lightly, but rather something that commands our utmost respect and reverence. The wise man wrote:

“Walk prudently when you go to the house of God; and draw near to hear rather than to give the sacrifice of fools, for they do not know that they do evil. Do not be rash with your mouth, And let not your heart utter anything hastily before God. For God is in heaven, and you on earth; Therefore let your words be few.” Eccles 5:1-2

How often maybe in our daily conversations is it a case of open mouth and engage brain afterwards! Words often flow forth without much thought given as to the value of the message spoken.

This should never be the case in our prayers. Yahweh dwells in heaven and we are creatures of the dust upon the earth, therefore let words be few and to the point. To quote a well known phrase, ‘say whet you mean and mean what you say!’ Recognition of the immense greatness of Yahweh and a humble, thoughtful attitude of mind is an essential prerequisite of prayer.

Yet this should not lead us into thinking that prayer is something that must be confined to those rare occasions when we have a dire need or when somehow we ‘think’ our frame of mind is right. If that were the case prayer would be a rare event indeed. On the contrary, faith will desire to commune with Yahweh in prayer, drawing strength and comfort from knowing that prayer is heard.  A living faith will listen to the exhortation of Paul who tells us to “Pray without ceasing” (1Thess 5:17) and who wrote:

“Praying always with all prayer and supplication in the Spirit, being watchful to this end with all perseverance and supplication for all the saints” Eph 6:18

Yet how often prayer comes forth from faltering and stammering lips that so often do not somehow find the right words to say. How often when desiring to engage in prayer, do we find that the mind wanders or thoughts get jumbled up and our words feel clumsy and inadequate before the Lord our God. If this is the case, then be assured you are not on your own!

The disciples once asked the Lord Jesus ‘teach us how to pray’. His answer came as that wonderful model of prayer that has become known as ‘the Lord’s prayer’ (Luke 11:2-4). It is not the intent now to go into the detail of this prayer, but just think of its simplicity yet also of the profound nature of the scope of this prayer. The wise man wrote ‘God is in heaven, and you on earth’, thus the Lord’s Prayer commences with ‘Our Father in heaven, Hallowed be Your name.”  Reverence for Yahweh and His great Name should be the first thought and unpinning motive behind prayer. It is a deep and intense realisation that puts human nature firmly in its place. Human nature and personal will is then subjected to His divine will by acknowledging:

“Your kingdom come. Your will be done on earth as it is in heaven”.

A faith put into action will eagerly seek out His will and strive to obey His commands. Faith will desire to know His ways and His Word, then will strive to live a life according to those precepts. So very often the perspective will falter, vision will fade, and personal desires will surface, striving to take precedence over His will. But faithful prayer will restore the right perspective once again.

A living faith will realise the utter truth of Jesus next words: “Give us day by day our daily bread” and recall the teaching that “‘Man shall not live by bread alone, but by every word that proceeds from the mouth of God.” Matthew 4:4

Our dependence upon Yahweh is total, for we have nothing that has not been given to us and day by day our merciful Creator provides for His children’s spiritual and material needs. More than this, “He makes His sun rise on the evil and on the good, and sends rain on the just and on the unjust”. (Matthew 5:45), how much more then will He not provide for those who love Him. Thus Paul writes:

“Be anxious for nothing, but in everything by prayer and supplication, with thanksgiving, let your requests be made known to God; and the peace of God, which surpasses all understanding, will guard your hearts and minds through Christ Jesus.”  Philippians 4:6-7

The next words in the Lord’s Prayer remind and emphasise our overriding need for forgiveness. Despite our best efforts we all, every single one of us, fail to avoid sin. Thus Jesus taught His disciples to pray:

“forgive us our sins, for we also forgive everyone who is indebted to us. And do not lead us into temptation, but deliver us from evil.”

This is no mere academic acknowledgment of the need for forgiveness, nor mechanistic recital of the words, but forgiveness must be sought from a repentant heart that desires to put right what is wrong. Forgiveness will not be granted if sin is not truly repented of, because we persist in deliberately doing what we have done wrong.  Nor will we find forgiveness if we cannot forgive from the heart, those who in reality owe, but a paltry debt to us. Yet as in all things we are so frail and weak, never able to attain to the ideal. So many times we find ourselves, despite best intentions, doing those things we know to be wrong – sin so easily entangles. How often we forgive, but find it hard to forget!  Surely we can relate to those words that Paul wrote:

“O wretched man that I am! Who will deliver me from this body of death? I thank God––through Jesus Christ our Lord!” Rom 7:24-25

Thus we have a great need to be kept away from temptation and sin and to be delivered from evil. Overcoming our failings is not something that we can do alone. We must make the effort, but the strength to overcome will be derived from a living faith that arises from the daily reading and practice of the Word. A willing mind that attempts to put the commandments into daily practice, to the best of our ability.

However, prayer must not be viewed as being only for our own needs. It is equally as much a time and opportunity to remember the needs of others. Indeed, James writes:

“Is anyone among you sick? Let him call for the elders of the church, and let them pray over him, anointing him with oil in the name of the Lord. And the prayer of faith will save the sick, and the Lord will raise him up. And if he has committed sins, he will be forgiven. Confess your trespasses to one another, and pray for one another, that you may be healed. The effective, fervent prayer of a righteous man avails much.” James 5:14-16

The fervent prayer of a righteous man! Surely we think, not us. If only I might be righteous and the possessor of such fervent lips! In many ways this thought may be correct, for we are in so many aspects of our lives ‘unrighteous’. Yet we have the comfort that through the Lord Jesus Christ sincere prayer rises up as sweet incense before the Lord our God, sanctified in Jesus and acceptable through his mediation. The one perfect and truly righteous man. Indeed David prayed:

“Let my prayer be set before You as incense, The lifting up of my hands as the evening sacrifice.” Psalm 141:2

Yahweh is indeed willing to hear prayer and as already remarked, prayer is both a privilege and the life blood of faith. What child does not seek out their father to talk to them, to seek advice, to talk about problems, to share experiences and events? How much more then, should we as children of the living God, not seek Him out through prayer. Yet we need the right attitude of mind that fully believes and trusts that our prayers will be heard. If we do not have this belief and confidence, then our prayer will be still born, echoing up into eternal silence. Now David’s confidence that Yahweh would hear prayer shines through the Psalms:

“O You who hear prayer, To You all flesh will come. Iniquities prevail against me; As for our transgressions, You will provide atonement for them” Psalm 65:2-3

and

“If I regard iniquity in my heart, The Lord will not hear. But certainly God has heard me; He has attended to the voice of my prayer. Blessed be God, Who has not turned away my prayer, nor His mercy from me!”  Psalm 66:18-20

Though our sense of iniquity may feel like a burden that we carry. Though we may feel that personal sin will count against us, a living faith will find solace in the knowledge that Yahweh has provided atonement. Though our prayers come from stammering lips, He will not turn His mercy away from us. His only requirement is that we do not regard iniquity, but rather strive to develop a living and active faith, having our minds attuned to His will and purpose.

Yahweh will listen to sincere prayers that stem from an open and honest heart. There is no need to shout, no need to even to speak out loud, our very thoughts are known to Him who knows all things. No motive is hidden and every thought is laid bare before our Creator. The silently expressed thoughts stemming from the heart are heard and noted. No matter what our problems, cares or worries, strength and help are only a prayer away!

To be continued...
A Living Faith #8 Change
A Living Faith #9 Our Manner of Life
A Living Faith #10: Our manner of Life #2
A Living Faith #11 My place in the body of Christ and my ecclesia
A Living Faith #12 The Love for Jesus

Andy Peel

+ 

Of interest: > Faith Requires a Basis

+++
2016 January update for related articles

Related articles

• Westminster Shorter Catechism - Lord's Day 49
• Different faiths to gather in Sioux Falls for prayer service
• Hands of an Apostle
• Why you shouldn't lose heart if you fail at prayer.....
• LISTEN: The Prayer Motivator Minute #804 with Daniel Whyte III
• Dec. 27 Proclaimed Can You Pray for An Hour Day in Meridian
• The Power Of Prayer
• The Prayers You Offer to Others are a Ticket to Higher Consciousness by Shanta Gabriel | Dec 13, 2015 | Inspiration for the Week
• Food for Thought-An Advent Litany
• Bonhoeffer's Morning Prayer (A Prayer for Sunday)