A Living Faith #6 Sacrifice

A LIVING FAITH IN ACTION

Sacrifice

 Prev. >A Living Faith #5 Perseverance

When we contemplate the great love and mercy of Yahweh, our utter reliance upon Him and our own inability to overcome sin despite our best efforts, then faith will conclude that the only reasonable course of action is one of humble submission.  Effort and perseverance is required, yet still something is lacking if we are to develop a truly living faith. Now Paul writes:

“I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that you present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable to God, which is your reasonable service.” Romans 12:1

Paul exhorts his readers to respond whole heartedly to the mercies of Yahweh by presenting themselves as living sacrifices. This becoming a living sacrifice involves a willing giving over of oneself, being set apart to His service, in order that we might be well pleasing to Him. Moreover Paul says that this attitude of heart and mind is a reasonable or logical outcome of appreciating the unmerited love and mercy that has been extended towards us.

Considering that whatever we possess, be it health, possessions, skills, abilities, knowledge, yes and even life itself, it has been given to us. We were born with nothing and will die leaving everything that we have behind. We have nothing whatsoever that we can call our own. What then can we offer to Yahweh who gave us all things in the first place? What can we offer to Yahweh in return for His goodness and love apart from the willing offering of ourselves back to Him?  A willing giving of ourselves involved obedience to His Word and His commandments as exemplified in the ‘Commandments of Christ’. It requires the sacrifice of self and obedient service even when it hurts!

The Law of Moses required sacrifice, but the offering of animals in themselves was insufficient. It was the attitude of the heart and mind of the person making the sacrifice that was all important. David wrote:

English: Yahweh sends fire from heaven to consume Elijah's sacrifice. (1 Kings 18) (Photo credit: Wikipedia)

“I will offer to You the sacrifice of thanksgiving, And will call upon the name of the LORD. I will pay my vows to the LORD Now in the presence of all His people, In the courts of the LORD’S house, In the midst of you, O Jerusalem. Praise the LORD!” Psalm 116:17-19

Praise the Lord indeed! But praise Him in deed as well as by word says David. Fulfil your vows, the covenant entered into at baptism, and render thanksgiving to Him for all that He has done for you. We praise and honour Him by conforming to His will and putting aside humanistic thought. Paul continues in that quote from Romans 12:

“Do not be conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind, that you may prove what is that good and acceptable and perfect will of God.”  Rom 12:1-2

This then is the outworking of a living faith put into action, the presenting of oneself as a living sacrifice by a life dedicated to Yahweh. Living sacrifice involves:

Ø A life dedicated to His honour, to knowing and obeying His will as revealed in His Word.

Ø A life that strives to no longer be conformed to human nature and selfish desires, but rather longs to be renewed and purified from all evil.

Ø A life that willingly separates from whatever may lead to sin and will not fellowship with whoever is astray.

When we think of the great hope set before the children of God, a hope that not one of them deserve and then consider that we have been invited to join that Divine family, then joyous praise should spring forth from our lips. Paul writes:

“Therefore by Him let us continually offer the sacrifice of praise to God, that is, the fruit of our lips, giving thanks to His name. But do not forget to do good and to share, for with such sacrifices God is well pleased.” Heb 13:15-16

Not one of us is perfect, yet how often we judge others by their shortcomings in matters that deep down inside we know that we also fail at. Sadly we live in a world that asserts what it perceives as human rights and this attitude  of having ‘rights’ infiltrates the ecclesia’s of Christ. The body of him who died that we might have life. Willing self sacrifice has the opposite attitude for:

Ø  A living faith in humility enacts the royal law to love one another and show that we are truly the disciples of Christ (John 13:35).

Ø  A living faith in action strives to avoid giving offence or put stumbling blocks in the way of any brother or sister.

Ø  A living faith is not self orientated, but strives to carry another’s burdens, considering others better than themselves. (Phil 2:3)

Jesus speaks of this underpinning principle of self sacrifice saying:

"But I say to you, love your enemies, bless those who curse you, do good to those who hate you, and pray for those who spitefully use you and persecute you, "that you may be sons of your Father in heaven; for He makes His sun rise on the evil and on the good, and sends rain on the just and on the unjust. Matthew 5:1:44-45

If our Creator and Father makes His sun to shine and rain to fall upon both the just and the unjust, then we are His children only if we show in some measure that same spirit of compassion. The more so of course to our fellow brethren and sisters for whom Christ died.  Therefore if our true desire is to be children of God, we must strive to do good, offering the willing sacrifice of a life dedicated to Him, desiring the attainment of godliness:

“For "He who would love life and see good days, Let him refrain his tongue from evil, And his lips from speaking deceit. Let him turn away from evil and do good; Let him seek peace and pursue it. For the eyes of the LORD are on the righteous, and His ears are open to their prayers; but the face of the LORD is against those who do evil." 1Peter 3:10-12

A living faith tries to put His Word into action day by day, no matter what the cost. A living faith put into action seeks and desires peace above all. Not a peaceful life, not peace of mind, nor peace with others, but the greatest treasure that transcends all we could ever desire, peace with Yahweh. To be reconciled to Him is the true and only goal of a living faith.

To be continued…… A Living faith #7 Prayer

Andy Peel

+ 
In this series:

A Living Faith #1 Substance of things hoped for
A living faith #2 State of your faith
A Living Faith #3 Faith put into action
A Living Faith #4 Effort
A Living Faith #5 Perseverance
A Living Faith #6 Sacrifice
A Living faith #7 Prayer
A Living Faith #8 Change
A Living Faith #9 Our Manner of Life
A Living Faith #10: Our manner of Life #2
A Living Faith #11 My place in the body of Christ and my ecclesia
A Living Faith #12 The Love for Jesus

Of interest: > Faith Requires a Basis

+++

Related articles (updated 2016 January)

• A Living Sacrifice
• The Sacrificed Life
• The Bible isn't for you
• Serving The Lord by: FB Meyer
• You are not limited to who is in charge
• 3 Characteristics Of A Person Called To Bless
• Life's Healing Choices: Chapter 5 - The Transformation Choice
• What is Worship?
• Journey to see God: see His perfect will
• Psalm 115 (To Your Name O Lord Give Glory)

Wereld waarheen? #2 Gebed om de komst van de koning

Wereld waarheen?

Voorgaand > Wereld waarheen #1 Terug naar Egypte

2. GEBED OM DE KOMST VAN DE KONING

VELE jaren zijn voorbijgegaan sinds David, na zeven jaar regering in de stad Hebron, gevestigd werd in Jeruzalem als koning over geheel Israël. Intussen heeft hij de aloude vijand, de Filistijnen, verslagen en andere omringende rijken veroverd. Eindelijk heeft het volk rust van zijn vijanden en daarmee is de tijd van vervulling gekomen van een belofte lang geleden door Mozes gegeven.

 "Wanneer de HERE u rust geeft van al uw vijanden aan alle kanten en gij veilig woont - dan zult gij naar de plaats, die de HERE, uw God, verkiezen zal om daar zijn naam te doen wonen, alles brengen, wat Ik u gebied" (Deuteronomium. 12: 10-11).

 Die plaats die God voor ogen had, blijkt nu Jeruzalem te zijn. David wil zo graag dat de offers waarover Mozes sprak daarheen gebracht zullen worden en wel tot een heiligdom veel beter dan de oude tabernakel die nog steeds in gebruik is. Hij heeft de ark des verbonds van een andere plaats naar Jeruzalem gebracht en vraagt nu de Here of hij een huis voor Hem mag bouwen.

Gods antwoord is dat Hij van plan is uit Davids afstammelingen een koningshuis te bouwen. Nooit zal het volk een koning hebben die niet uit zijn lijn voortgekomen is. Bovendien zal uit zijn afstammelingen een zeer bijzondere Koning geboren worden, de zoon van David dus, maar tegelijk ook de Zoon van God. "Ik zal Hem tot Vader zijn en Hij zal Mij tot Zoon zijn". Deze belofte is in het Nieuwe Testament in exclusieve zin op Christus toegepast (Hebreeën 1).

In zijn zogenaamde "laatste woorden" ziet David uit naar zijn komst:

"Een rechtvaardige heerser over de mensen, een heerser in de vreze Gods" (2 Samuel 23:3). Dat doet hij ook in Psalm 72, in het slot waarvan wordt gezegd: "De gebeden van David, de zoon van Isaï, zijn ten einde."

Petrus zei van David op de Pinksterdag:

 "Daar hij nu een profeet was en wist, dat God hem onder ede gezworen had een uit de vrucht van zijn lendenen op zijn troon te doen zitten, heeft hij in de toekomst gezien en gesproken van de opstanding van de Christus" (Handelingen der apostelen 2:30-31).

 Dat was in Psalm 16. In Psalm 72 daarentegen ziet en voorzegt hij als profeet het koningschap van zijn Zoon. De psalm is ten dele een profetische voorzegging maar ook een gebed. Evenals bijvoorbeeld het gebed: "Uw koninkrijk kome, uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde" gefundeerd is op Gods beloften.

Als Koning en Rechter heeft de Koning Gods zegen nodig voor de uitoefening van zijn verheven taak. Vandaar het verzoek: "0 God, verleen de koning uw recht, en uw gerechtigheid de zoon des konings ... Mogen voor het volk de bergen vrede dragen, ook de heuvelen in gerechtigheid" (1­3). Bergen en heuvelen, zo karakteristiek voor het landschap van Israël, stellen op dichterlijke wijze het land en zijn bevolking voor, die onder het rechtvaardige bestuur van de Koning zullen bloeien. Het zijn vooral de hulpbehoevenden die daardoor gezegend zullen worden: "Hij redde de armen, maar verbrijzele de verdrukker" (vA).

In tegenstelling tot David en zijn opvolgers verbreidt het Rijk van deze rechtvaardige Koning zich over alle landen op aarde:

 "Hij heerse van zee tot zee, van de rivier tot de einden der aarde" (v.8).

 In plaats van het geweld dat alle menselijke rijken kenmerkt zullen zijn onderdanen vrede en welvaart kennen.

 "Van druk en van geweld zal Hij hun leven bevrijden, hun bloed zal kostbaar zijn in zijn oog" (12-14).

Er volgt een bede dat de aarde vruchtbaar zal worden. David ziet met de ogen van een profeet hoe korenvelden in het land zich uitstrekken tot boven op de bergen en ruisen als ceders op de hoogte van de Libanon (v. 16).

De geschiedenis kent voorbeelden van koningen die gedurende hun regeringen een zegen voor hun onderdanen waren, maar hun dood leidde weer onheil in. Deze Koning daarentegen leeft tot in eeuwigheid.

 "Zijn naam zij voor altoos, zolang de zon er is, bloeie zijn naam. Mogen alle volken elkander daarmee zegenen, Hem gelukkig prijzen" (v.17).

 Uitziende naar de komst en heerschappij van deze Zoon van David bij uitnemendheid zei Jesaja enkele eeuwen later:

 "Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest, met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid" (Jesaja 9:6).

De psalm eindigt met lof aan de Here die in zijn goedheid zal zorgen dat, wanneer de tijd er rijp voor is, deze profetie in vervulling zal gaan en dit gebed zal worden verhoord.

 "Geloofd zij de HERE, de God van Israël, die alleen wonderen doet. En geloofd zij zijn heerlijke naam voor eeuwig, en zijn heerlijkheid vervulle de ganse aarde. Amen, ja, amen."

Dit vooruitzicht op de tijd wanneer de aarde vol zal zijn van de heerlijkheid van de Here, verheldert Gods woorden bij de terugkeer van de twaalf verspieders. Zo gedemoraliseerd was het volk dat het Mozes en Aäron wilde doden en een andere leider aanstellen om ze langs de weg die zij gekomen waren naar Egypte terug te leiden. Bij die gelegenheid liet het volk zien hoe ongeschikt het was voor zijn roeping als een heilig volk en een koninkrijk van priesters. Desondanks zou Gods eeuwige heilsdoel met de aarde in vervuIling gaan:

 "Zo waar Ik leef en de heerlijkheid des HEREN de ganse aarde vervullen zal" (Numerieken 14:21).

In deze psalm leren wij hoe die genadige intentie in vervulling zal gaan. De gehele samenleving op aarde zal komen onder het bestuur en de zorg van de Zoon die God uit de lijn van David zou verwekken. God zal verheerlijkt worden door de gezindheid van een rechtvaardige en vreedzame samenleving. Deze psalm raakt hiermee de kern van het evangelie van Gods Koninkrijk dat Jezus eens verkondigde. Ondanks al het kwaad dat haar geschiedenis zo ontluisterd heeft, is de wereld op weg naar een prachtige bestemming. 

"Kom, Here, Zoon van David!"

Vervolg > Wereld waarheen? #3 De Wortelscheut van David

Wereld waarheen 4 Het lied van de serafs

Met de Bijbel in de hand

+++

Related articles

• May Scripture Writing Plan: Day 25 - Psalm 55:22-23
• The Lord my strength
• Scripture of The Day - May 20th
• Psalm 145
• More on Grace and Spiritual Fruit - Abide in Me, and I in you