Tijd voor de bruggenbouwer

In deze wereld slaagt de mens er in veel vernietiging aan te brengen.
Velen storen er zich niet aan welke houding zij tegenover anderen aan nemen.
Al eeuwen trachten vele mensen anderen van God af te brengen en wonderwel sloegen zij er tamelijk goed in.
Maar daar komt verandering in.
Naarmate wij dichter bij de eindtijden komen zal er een kentering plaats grijpen.
Er komt een tijd dat meer mensen zulen gaan prediken
en anderen tot God zullen kunnen brengen.
Er komt een tijd aan van wederopbouw.

... je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt;
fundamenten, door vroegere generaties gelegd,
zullen weer worden hersteld.
Dan zal men je noemen
'Hersteller van muren',
'Herbouwer van straten' (Jesaja 58 vers 12). 
Jehovah God,
U bent de brug over woeste rivieren.
Laat mij daarom zien hoe ik vandaag bruggen kan bouwen.
Leid mij naar mensen die van U zijn vervreemd.
Dierbare God laat mij anderen zien Wie de Allerhoogste is.

Gebruik mij om hen met U te herenigen.
Herstel de scheuren van gehavende relaties in huwelijken, families, buurten, fabrieken, ja, in de hele wereld, door uw positieve liefde.
Als U de brug bent, wil ik bruggenbouwer zijn!
Amen.

Dutch version / Nederlandse versie > Bepaal de aandrijving

Islamitische Trust wil een moskee openen tegenover de Gouden Poort

Op de berg waar de tempel stond staan nu de voor moslims heilige rotskoepel en de Al-Aqsa moskee. Toen Israël in 1967 de Tempelberg op Jordanië veroverde, lieten de Israëlische Autoriteiten de beheer over de berg over aan de Jordaanse Waqf. Onder het beheer van de Waqf, dat actief gesteund wordt door Turkije, is het verboden voor niet-moslims om op de berg te bidden.

De poging om nog een moskee tegenover de Gouden Poort te vestigen, is een reactie van de Jordaniërs en Palestijnen op beschuldigingen dat Israël de status quo op de Tempelberg probeert te veranderen. Sinds de bevrijding van het heilige plein in 1967 heeft Israël zich ertoe verbonden zich te onthouden van religieuze uitingen op de plek.

Deze status-quo werd onderdeel van het vredesverdrag tussen Israël en Jordanië uit 1994. De Israëli's die om de Tempelberg geven wijzen er op, dat het de moslims zijn die de status quo schenden door nieuwe moskeeën op te richten. Jordanië en de Palestijnen beweren het tegen­over­gestelde. Zij zeggen dat Israël de status-quo schendt door 'kolonisten' te sturen om de tempelberg te bezoeken.

De rechtbank van Jeruzalem heeft de Staat nu opge­dra­gen om het Bab el-Rahma-gebouw tegenover de Gouden Poort (of Poort van Barm­hartig­heid), onmiddellijk te sluiten, meldt Israël Today.

Bij het heen gaan van Kardinaal Danneels

De man die het in 2014 te vroeg vond een Derde Vaticaans Concilie te organiseren, Kardinaal Danneels, emeritus aartsbisschop van Mechelen-Brussel, is niet meer.


Hij mocht in 2015 mee een van de deelnemers zijn voor de tweede gezinssynode in Rome en samen met hooggeplaatste Vaticaanse geestelijken, onder meer de Duitse kardinaal en prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kritiek geven op de hervorming van de vaststelling van nietigheid van huwelijken.

Monseigneur Danneels bracht ook een vertrouweling aan het hoofd van het aartsbisdom Mechelen waar er moeilijke tijden aanbraken omtrent de houding van de kerk omtrent het seksuele wangedrag van meerdere geestelijken waaronder zelfs een bisschop die bij hoog en laag eerst alles bleef ontkennnen.

Deze vertrouweling, Jozef De Kesel, is kardinaal Danneels zeer dankbaar voor zijn 'herderschap in de Kerk' dat hij gedurende vele jaren heeft uitgeoefend en dat in een periode van fundamentele veranderingen in Kerk en samenleving.

“Gaandeweg is zijn uitstraling groot geworden, zowel in ons land als in de wereldkerk”, 

aldus De Kesel.

 “Door zijn woord, met zoveel innige bezieling gesproken en geschreven, heeft hij ons steeds naar de bron geleid. Altijd met zachte hand. Hij heeft ook beproevingen gekend, en op het einde was hij fel verzwakt en uitgeput. We blijven hem dankbaar gedenken. Moge hij rusten in Gods vrede.”

Godfried Danneels werd op 4 juni 1933 geboren in het West-Vlaamse Kanegem, als oudste van zes in een onderwijzersgezin. Van 1945 tot 1951 liep hij school in het Sint-Jozefscollege in Tielt. Daarna volgde hij de priesteropleiding aan het seminarie van het bisdom Brugge.
Dat seminarie stuurde hem onmiddellijk naar de Katholieke Universiteit van Leuven om er Wijsbegeerte te studeren. Na het behalen van zijn licentiaatsdiploma studeerde hij vervolgens Theologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome.
In 1957 werd Danneels in de parochiekerk van Kanegem tot priester gewijd.
In november 1977 werd hij door paus Paulus VI tot bisschop van Antwerpen benoemd. Twee jaar later benoemd paus Johannes Paulus II  Danneels tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

Toen Paus Johannes Paulus II ziek was werd Danneels genoemd als een ernstige kanshebber hem op te volgen. Samen met een groep gelijkgezinden probeerde Danneels een tegengewicht te vormen tegen het grote conservatieve machtsblok in het Vaticaan Als kanshebber om paus te worden plaatste The Washington Post zijn foto die tijd op de voorpagina.
Uiteindelijk valt de keuze op de conservatieve Duitse kardinaal Joseph Ratzinger, wat Danneels duidelijk niet zo zint, wat al snel blijkt uit zijn koele houding tijdens de persconferentie voor de verzamelde Belgische pers.


Op 4 juni 2008, de dag waarop hij 75 werd, diende kardinaal Danneels bij paus Benedictus XVI zijn ontslag in als residerend aartsbisschop van Mechelen-Brussel, zoals het kerkelijke recht dat voorschrijft. Op vraag van de paus blijft hij nog een jaar langer aan, onder meer om de op til zijnde heiligverklaring van pater Damiaan in goede banen te leiden.
Zijn ontslag werd aanvaard op 27 februari 2010, het jaar dat de Roger Vangheluwe zaak een grote smet op zijn carrière bracht. Monseigneur André Léonard, tot dan bisschop van Namen, wordt dan de nieuwe aartsbischop.

Op 22 april 2010 barst een bom in katholiek België wanneer de Brugse bisschop Roger Vangheluwe ontslag neemt. Vangheluwe blijkt jarenlang een neef seksueel te hebben misbruikt.
De onthulling zet honderden andere slachtoffers van pedofiel misbruik ertoe aan om met hun verhaal naar buiten te komen. Uiteindelijk zullen 475 slachtoffers van seksueel misbruik door geestelijken een klacht indienen bij de Commissie-Adriaenssens.

Danneeels had 40 brieven van slachtoffers van seksueel misbruik ontvangen maar was er niet mee naar het gerecht gestapt. Vreemd genoeg wordt de onderzoeksrechter die de operatie Kelk leidt,  later door hogere gerechtelijke instanties teruggefloten.

Uit opgenomen gesprekken die Danneels had met Vangheluwe en een slachtoffer, bleek dat Danneels had geprobeerd die affaire in de doofpot te stoppen. Zo had Danneels aangeraden het misbruikschandaal binnenskamers te houden en voorgesteld dat Vangheluwe tot zijn pensioen aan zou blijven als bisschop van Brugge. Hieruit bleek weer eens hoe ook politiek en Katholieke kerk in België met elkaar verstrengeld zijn en hoe bepaalde machtshebbers alles in het werk stelden om elkaar te beschermen.

Danneels reageerde welgeteld een keer persoonlijk op de storm van kritiek waarin was terechtgekomen na de publicatie van die opnames in De Standaard. In september 2010 gaf hij toe dat hij ‘een zware inschattingsfout' had gemaakt door Vangheluwe niet meteen aan te zetten tot ontslag. Dichter bij excuses voor zijn optreden kwam de kardinaal nooit.

“De Kerk dacht te veel aan zichzelf en de priesters”, 

gaf Danneels toe, maar hij beklemtoonde keer op keer dat hij zich niet moreel verantwoordelijk kon voelen voor het misbruik en dat hij als aartsbisschop niet boven de andere bisschoppen stond en dus niet kon ingrijpen bij vermoedens van misbruik. Logisch dat zijn passieve houding maar op weinig begrip kon rekenen.
Het is een schandvlek op de Katholieke kerk die trouwens ook veel gelovigen heeft gekost. Erg genoeg hebben veel mensen niet enkel het geloof in de Kerk opgezegd maar ook hun geloof in God, in plats eindelijk eens te gaan onderzoeken of die Katholieke Kerk wel de ware Kerk is en wat het ware geloof wel moet inhouden.

De Vaticaanse media waren er donderdag al snel bij om het overlijden aan te kondigen van kardinaal Godfried Danneels, die voor de buitenwereld drie decennia lang het symbool was van de katholieke Kerk in België. Hij gaf een stem aan de Kerk in het complexe maatschappelijke debat in België. Ze herinneren onder meer ook aan zijn rol als voorzitter van Pax Christi International, met opmerkelijke missies in Joegoslavië en vooral in Soedan.

The Tablet herinnert eraan dat kardinaal Godfried Danneels, naar kerkelijke normen, nog erg jong was toen hij in 1983 door paus Joannes Paulus II tot kardinaal werd gecreëerd. Het Britse weekblad wijst ook op zijn rol op de bisschoppensynodes over het gezin in 2014 en 2015.

Volgens het persagentschap Reuters verliest de katholieke Kerk een sterke liberale stem.

Duitse media wijzen vooral op de rol van kardinaal Danneels als kingmaker voor paus Franciscus.

Ook in Italiaanse media is er aandacht voor het overlijden van kardinaal Danneels.
Avvenire, de krant van de de Italiaanse bisschoppenconferentie, vestigt er de aandacht op dat kardinaal Danneels ruim dertig jaar het aartsbisdom Mechelen-Brussel heeft geleid en wijst ook op het telegram waarin paus Franciscus hulde brengt aan de toewijding van de Belgische kardinaal voor de wereldkerk. Avvenire schrijft dat de kardinaal steeds een grote aandacht had voor de uitdagingen waarmee de Kerk werd geconfronteerd en wijst op zijn vooraanstaande rol op verschillende bisschoppensynodes.

Sant’Egidio beschrijft hem als een zwaargewicht in de wereldkerk die niet wilde dramatiseren en ervan overtuigd bleef dat het geloof dingen ten goede zou keren. Zijn trefzekere pen maakte van zijn herderlijke brieven echte pareltjes. De uitverkiezing van paus Franciscus in 2013 was voor hem een moment van grote vreugde. Sant’Egidio is hem dankbaar voor al het goede dat hij in zijn pastorale dienstwerk heeft bewerkstelligd.

Het lichaam van Danneels werd donderdagavond overgebracht naar het aartsbisschoppelijk paleis op de Wollemarkt war hij werd opgebaard en mensen hem tot en met woensdag een laatste groet kunnen gaan brengen.

De uitvaart van Danneels vindt volgende vrijdag 22 maart plaats in de metropolitane Sint-Romboutskathedraal van Mechelen, zo bevestigt Geert Lesage, woordvoerder van de bisschoppenconferentie. De dienst zal worden geleid door kardinaal De Kesel.

Kardinaal Danneels bij de bekendmaking van zijn opvolger © Philippe Keulemans

Refobaptisten

Sinds enkele jaren is er een zeer triestige beweging aan de gang in Baptisenland. Na de grote uittocht van de niet-trinitariërs, door dat het trinitarisme zulk een grote aanhang verkreeg en druk uitoefende op de gemeenschap, kwam zelfs de doopmaterie ter sprake.
Nu valt ook op dat er een hernieuwde belangstelling voor een sacramentele benadering van het ambt onder baptisten heerst.

De term ”ambt” ligt in baptistenkringen gevoelig en wordt volgens  Jan Martijn Abrahamsese vaak geassocieerd met macht, traditionalisme, hiërarchie of het instituut kerk (dan wel kerkisme). Jan Martijn Abrahamse was met Wout Huizing verantwoordelijk voor de studie ”Van onderen! Op zoek naar een ambtstheologie voor een priesterschap van gelovigen” (uitg. Unie van Baptistengemeenten in Nederland, Amsterdam, 2014),

Het ambt aller gelovigen –een protestantse ontdekking– heeft volgens Wout Huizing nooit echt een kerkelijke uitwerking gekregen. Wel in het separatistische puritanisme en later het baptisme. De gemeente is daar een verbond van mondige gelovigen die in gelijkwaardigheid met elkaar de gemeente leiden. Het priesterschap van alle gelovigen is bij baptisten een principieel uitgangspunt én ideale gemeentepraktijk.

Baptistentheologen hebben in 2014 benadrukt dat de verschillende taken binnen de gemeente niet zijn voorbehouden aan academisch opgeleide theologen, hoe nodig die ook nodig zijn. De Heilige Geest Die de gemeente leidt, is niet het exclusieve bezit van enkele ambtsdragers. Het ambt is vooral functioneel, een dienst, opkomend uit de gemeente.

Teun van der Leer, rector en docent aan het Baptisten Seminarium, geeft daarom de voorkeur aan de dienst boven het ambt, zo schrijft hij in de bundel. Vanaf de tweede eeuw is volgens hem de charismatisch opgebouwde gemeente van het Nieuwe Testament vervangen door een ambtelijk gestructureerde kerk. Er is een toenemende voorkeur voor ambt boven charisma, gewijd boven algemeen priesterschap en geordineerd ambt boven algehele participatie. Typisch baptistisch is volgens hem dat het ambt altijd opkomt vanuit de gemeente en de ambtsdrager door de gemeente geroepen en gekozen wordt. De gemeente ontvangt het ambtelijk gezag direct van Christus. Daarom mag het ambt nooit bepalend zijn voor de wijze van gemeente-zijn.

Dr. Henk Bakker, hoogleraar baptisme aan de Vrije Universiteit, benadrukt het herderschap van de ambtsdrager, naar het voorbeeld van Jezus als de Opperherder. Een oudste of herder heeft geen machtspositie in de gemeente. Er is geen hiërarchie, maar een verschil in verantwoordelijkheden. Toch spreekt hij ten aanzien van het geestelijk herderschap niet alleen van een taak en een dienst, maar ook van een functie en een ambt. Met het ambt gaat volmacht gepaard die vanuit de raad en de gemeente nauwlettend wordt gecontroleerd. Maar een ambtsdrager blijft vooral herder die de schapen hoedt en in zekere zin zelf nog altijd schaap is. Hij is althans „nooit schaap af.”

Derde kerktype 

Bakker spreekt ten aanzien van het baptisme van een derde kerktype: het congregationalistische naast het episcopale en het presbyteriaanse (gericht op respectievelijk de bisschop en de ouderling, KvdZ).

De gemeenschap is nodig om het Woord te verstaan.

„Woordverkondiging is een bevoegdheid van de gemeente, niet alleen van ambtsdragers”,

aldus Bakker.

De eerste anabaptisten in Zwitserland verweten Zwingli dat de gemeenschap ‘experts’ nodig had om de Schrift uit te leggen. Naast het sola Scriptura kwam de leus solus theologus (”de theoloog alleen”) te staan.
In doperse kring werd de reformatorische ambtsvisie van meet af aan afgewezen. Het ambt van herder komt wel uit de gemeente op, maar staat er niet boven of tegenover. Het ”tegenover” was de reactie van de reformatorische kerken op het ”boven” van de Rooms-Katholieke Kerk. Terwijl ”boven” en ”tegenover” heftig met elkaar botsten, betraden dopers en baptisten een derde weg met een eigen gemeentevisie en ambtsvisie.

 „Twee honden vochten om een been…”, 

zo merkt Bakker op.

Toch is er weer een herwaardering van de sacramentele theologie die grote gevolgen heeft voor de ambtstheologie, zo blijkt uit de bundel. Er wordt gesproken van de ”sacramental turn” (sacramentele wending) sinds het midden van de twintigste eeuw, met name in Engeland.

Ook dr. Bakker ziet positieve kanten in deze ontwikkeling. De predikant is er niet slechts om taken uit te voeren maar is een door God gezonden vertegenwoordiger. Er zit ook een ‘andere’ goddelijke kant aan het ambt dat maakt dat deze persoon meer is dan een betaalde werknemer. Bakker vraagt op deze manier aandacht voor de objectiviteit en onafhankelijkheid van het ambt.

Ook in de biblebelt van Nederland kunnen wij nu een nieuwe afsplitsing zien waarbij ook in Urk een eigen gemeente van  refobaptisten in het beeld is gekomen n een eerdere gemeente in Overberg.

Dat uitgerekend in Urk, een plaats met een zeer hoge kerkdichtheid per vierkante kilometer er in 2014 weer een kerkelijke groep bij kwam kon gezien worden in het licht dat waar daar al veel kerkmensen zijn, men ook gemakkelijk kan groeien door die aan je te binden.

Veel baptistische kerken in het buitenland leggen een grote ijver op het gebied van zending en evangelisatie aan de dag.

De spreker tijdens de eerste bijeenkomst van de refobaptisten in Urk was de voorzitter van stichting HeartCry, Jacques Brunt. Een opvallend gegeven, aangezien HeartCry eerder benadrukte dat zij niet uit was op het stichten van eigen kerken, maar juist herleving binnen de gevestigde kerken beoogde. Dat geluid klinkt niet bepaald geloofwaardig meer als de voorzitter actief meewerkt aan de vestiging van een nieuw soort gemeente.
Bovendien stelde de directeur van HeartCry, Arjan Baan, onlangs dat de geloofsdoop toch zo veel eenvoudiger uit te leggen is dan de kinderdoop. Zoals veel kerkenraden inmiddels weten, katalyseert HeartCry veelal de overgang van nogal wat mensen uit reformatorische kerken naar baptistische en evangelische kerken.

Verzet tegen westerse tradities in Grootste Bijbeldukkersland China

Het Duitse dagblad Die Welt melde vorige week dat nergens in de wereld zo veel Bijbels gedrukt worden als in China. Rond de 13 miljoen exemplaren zijn alleen al dit jaar gedrukt door Amity Bible Printing in Nanjing, ten noordwesten van Sjanghai. De Chinese onderneming, die met de Wereldbond van Bijbelgenootschappen (in Swindon bij Londen) samenwerkt, levert vooral Bijbels aan Zuid-Amerika, Afrika en Europa. En omdat het aantal christenen daar –met uitzondering van Europa– groeit, evenals in China zelf, zijn de vooruitzichten voor de onderneming goed.

De president van Amity Bible Printing, Qiu Zhonghui, constateert al jaren een toenemende interesse van zijn landgenoten in het christelijk geloof.

„Sinds de economische openstelling van China is het aantal christenen toegenomen. Dat vertaalt zich ook in een toenemende productie van Bijbels.”

Sinds 1987 drukt de uitgever voor de binnenlandse markt, vanaf 2000 kwam de export daarbij. Momenteel geeft de onderneming Bijbels in ongeveer 90 talen uit en heeft zij 600 werknemers in dienst. Haar productie is drie keer zo groot als in de jaren tachtig.

Men kan indenken dat de regering van china die evolutie met argusogen gade slaat. Eignelijk is zijn niet gediend met een opmars van een geloof in God en in een zogenaamd beter systeem dan het hunne.

In december werd er ook getracht om het heidense en zogenaamd christelijke gebruik van Kerstviering de kop in te drukken en werden er ook meer dan 400 kruisen van kerken verwijderd.
In de stad Wenzhou verboden de autoriteiten alle christelijke vieringen in kleuter- en basisscholen die een verwijzing naar het kerstgebeuren hadden. Wenzhou wordt getypeerd als het „Chinese Jeruzalem”, omdat de helft van de 4000 kerken in de provincie zich in deze stad bevindt. De autoriteiten willen dat de scholen meer aandacht schenken aan de traditionele Chinese feesten dan aan „westerse tradities”, aldus het staatsdagblad Global Times.