I'm so thankful
that I know You Jehovah as my Lord.
I have a new and more fulfilling life through my knowledge of You.
Amen
that I know You Jehovah as my Lord.
I have a new and more fulfilling life through my knowledge of You.
Amen
Wednesday 17 April 2019
Monday 15 April 2019
Ex-imam door door familieleden in Uganda afgeranseld
Sheikh Hassan Podo, een 28-jarige imam die zich onlangs bekeerde tot
het christendom is afgeranseld door familieleden in Uganda.
Het feit dat hij al drie weken niet meer naar de moskee was geweest en gespot werd toen hij een kerk binnenging zorgden voor grote woede bij zijn familie.
Blog God Reports brengt hierover verslag uit.
Slechts 12 procent van de bevolking van Uganda is moslim maar het gaat hierbij wel vaak om radicale aanhangers van de islam. Sheikh Hassan Podo was afgelopen februari tot het christelijk geloof gekomen. Een tijdje kon hij zijn bekering nog geheim houden maar toen zijn familie hem ermee confronteerde en stevig ondervroeg bekende Podo kleur.
Zijn vrouw en kinderen vluchtten naar het huis van een christelijke buurvrouw. Podo werd even later bewusteloos op de straat gevonden door een buurtbewoner en naar het ziekenhuis gebracht. Hij had een grote hoofdwond.
Na twee dagen werd Sheikh Hassan ontslagen uit het ziekenhuis en naar het huis van de pastor gebracht die hem het evangelie had uitgelegd. Uiteindelijk is Podo herenigd met zijn vrouw en kinderen en bevinden ze zich nu op een onbekende locatie.
Het feit dat hij al drie weken niet meer naar de moskee was geweest en gespot werd toen hij een kerk binnenging zorgden voor grote woede bij zijn familie.
Blog God Reports brengt hierover verslag uit.
Slechts 12 procent van de bevolking van Uganda is moslim maar het gaat hierbij wel vaak om radicale aanhangers van de islam. Sheikh Hassan Podo was afgelopen februari tot het christelijk geloof gekomen. Een tijdje kon hij zijn bekering nog geheim houden maar toen zijn familie hem ermee confronteerde en stevig ondervroeg bekende Podo kleur.
"Zonder dat ze mij uit lieten praten begonnen mijn broers mij te omsingelen met stokken. Het was moeilijk om te ontsnappen,"vertelt Podo.
Zijn vrouw en kinderen vluchtten naar het huis van een christelijke buurvrouw. Podo werd even later bewusteloos op de straat gevonden door een buurtbewoner en naar het ziekenhuis gebracht. Hij had een grote hoofdwond.
Na twee dagen werd Sheikh Hassan ontslagen uit het ziekenhuis en naar het huis van de pastor gebracht die hem het evangelie had uitgelegd. Uiteindelijk is Podo herenigd met zijn vrouw en kinderen en bevinden ze zich nu op een onbekende locatie.
De hypocriete megakerkleiders en hun kledingskeuze
Van kerkleiders verwacht men dat zij de christelijke waarden uitstralen. Daarbij mag men verwachten dat zij mogen gaan voor een nederig leven waarbij ze voldoende voorzien voor mensen die tekorten hebben.
In de V.S.A. valt het op dat vele van die megakerkleiders wel een bijzonder dure outfit dragen terwijl ze hun kerkleden oproepen hun rijkdom aan de kerk en de armen te geven.
Pastor John Gray, Steven Furtick, Judah Smith en Chad Veach. Allemaal leiders van grote kerken in Amerika en allemaal worden ze gespot met sneakers en kledingstukken waarvan de waarde oploopt tot 3721 dollar, niet echt symbolen van nederigheid.
Tyler Jones oprichter van de Instagramaccount PreachersNSneakers brengt in kaart wat de actuele marktwaarde bedraagt van de schoenen die zulke predikers dragen, en heeft inmiddels meer dan 68.000 volgers met voor en tegenstanders.
Toen Tyler Jones een nummer van Elevation Church wilde opzoeken omdat hij dat zo mooi vond merkte hij op dat een zanger Yeezy 750's droeg. Een zeldzame sneaker die normaal gesproken 800 dollar kost, vertelt hij aan de Christian Post.
Jones' vrouw werkte zelf voor de kerk en ontving een sober salaris. Hij is daardoor extra verbaasd over de uitgaven. Hij is zich bewust van het feit dat sommige pastors samenwerkingsovereenkomsten hebben met grote bedrijven en deze schoenen of kleding gratis krijgen. Omdat ze zogenoemde "influencers" zijn.
In de V.S.A. valt het op dat vele van die megakerkleiders wel een bijzonder dure outfit dragen terwijl ze hun kerkleden oproepen hun rijkdom aan de kerk en de armen te geven.
Pastor John Gray, Steven Furtick, Judah Smith en Chad Veach. Allemaal leiders van grote kerken in Amerika en allemaal worden ze gespot met sneakers en kledingstukken waarvan de waarde oploopt tot 3721 dollar, niet echt symbolen van nederigheid.
Tyler Jones oprichter van de Instagramaccount PreachersNSneakers brengt in kaart wat de actuele marktwaarde bedraagt van de schoenen die zulke predikers dragen, en heeft inmiddels meer dan 68.000 volgers met voor en tegenstanders.
Toen Tyler Jones een nummer van Elevation Church wilde opzoeken omdat hij dat zo mooi vond merkte hij op dat een zanger Yeezy 750's droeg. Een zeldzame sneaker die normaal gesproken 800 dollar kost, vertelt hij aan de Christian Post.
Jones' vrouw werkte zelf voor de kerk en ontving een sober salaris. Hij is daardoor extra verbaasd over de uitgaven. Hij is zich bewust van het feit dat sommige pastors samenwerkingsovereenkomsten hebben met grote bedrijven en deze schoenen of kleding gratis krijgen. Omdat ze zogenoemde "influencers" zijn.
"Ik ben er niet op uit om verdeeldheid te zaaien, ik wil gewoon laten zien waar het geld van de mensen heengaat,"aldus Tyler Jones.
Friday 12 April 2019
Ideale hindoesamenleving voorop gesteld
Sinds 2014 wordt India geregeerd door de hindoenationalistische Bharatiya Janata Party (BJP) onder leiding van Narendra Modi, van de hindoenationalistische beweging Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS, letterlijk “Nationale Vrijwilligersorganisatie”).
Het ziet er naar uit dat een groot deel van hindoes het liefst zouden zien dat heel Indië een zuivere Hindoe staat wordt.
Het huidige India telt zo’n 80 procent hindoes, 14 procent is moslim en er zijn boeddhisten, christenen, sikhs, atheïsten, animisten en parsi’s. Een democratie waarin de meerderheid religieuze en culturele waarden oplegt, is niet het India van iedereen, luidt de kritiek.
Keshav Baliram Hedgewar, een brahmaan en arts uit Maharashtra richtte in 1925 de Nationale Vrijwilligersorganisatie RSS opom de verdeeldheid van zijn in zijn ogen door buitenlanders onderdrukt land, weg te nemen. Hij vond dat hindoes zich moesten verenigen in hetgeen hen uniek maakt, het hindoeïsme. Hervoor ontwikkelde hij het shakha-systeem.
De basis voor een welvarende hindoesamenleving lag volgens hem in ‘de fysieke en mentale ontwikkeling van de jonge hindoeman’, ofwel het creëren van eenheden gedisciplineerde mannen vol vaderlandsliefde die uitzwermen in de samenleving en zich van onderuit inzetten voor een egalitaire, solidaire hindoestaat.
Inmiddels kent de RSS ook duizenden pracharaks, mannen die zich voltijds in dienst stellen van de organisatie en haar ideaal. Hun eigen leven en hun familieleven is hieraan ondergeschikt. Ook premier Modi heeft het pad tot pracharak gevolgd.
Anno 2019 is de RSS het moederschip van 36 verenigingen die actief zijn in alle geledingen van de Indiase samenleving. RSS-leden richtten in 1951 de eerste politieke partij op, de Bharatiya Jana Sangh. In 1955 kwam er een arbeidersvereniging bij en inmiddels er is een vereniging die zich bezighoudt met academische vraagstukken, en verenigingen die zich richten op respectievelijk lepra, de kunsten, Sanskriet, veteranen, sport, gezondheid, noodhulp.
Met de oprichting van scholen en vorming van de mensen omtrent hun beoogde ideaal, worden heel wat mensen in de richting gestuurd om voor dat ideaal te gaan. Zij beseffen dat zij in hun eentje niets, kunnen bereiken en dat zij moeten samenwerken en dit wel om zich te verzetten tegen de westerse en islamitische overheersingen, die de hindoecultuur in de verdrukking gebracht zouden hebben, en samen te zoeken naar een nieuwe onafhankelijke maatschappijvorm, egalitair en solidair, gestoeld op de eigen hindoe-identiteit. Die ideologie van de RSS worst ook wel Hindutva genoemd.
+
Lees ook:
Het ziet er naar uit dat een groot deel van hindoes het liefst zouden zien dat heel Indië een zuivere Hindoe staat wordt.
Het huidige India telt zo’n 80 procent hindoes, 14 procent is moslim en er zijn boeddhisten, christenen, sikhs, atheïsten, animisten en parsi’s. Een democratie waarin de meerderheid religieuze en culturele waarden oplegt, is niet het India van iedereen, luidt de kritiek.
Keshav Baliram Hedgewar, een brahmaan en arts uit Maharashtra richtte in 1925 de Nationale Vrijwilligersorganisatie RSS opom de verdeeldheid van zijn in zijn ogen door buitenlanders onderdrukt land, weg te nemen. Hij vond dat hindoes zich moesten verenigen in hetgeen hen uniek maakt, het hindoeïsme. Hervoor ontwikkelde hij het shakha-systeem.
De basis voor een welvarende hindoesamenleving lag volgens hem in ‘de fysieke en mentale ontwikkeling van de jonge hindoeman’, ofwel het creëren van eenheden gedisciplineerde mannen vol vaderlandsliefde die uitzwermen in de samenleving en zich van onderuit inzetten voor een egalitaire, solidaire hindoestaat.
Inmiddels kent de RSS ook duizenden pracharaks, mannen die zich voltijds in dienst stellen van de organisatie en haar ideaal. Hun eigen leven en hun familieleven is hieraan ondergeschikt. Ook premier Modi heeft het pad tot pracharak gevolgd.
Anno 2019 is de RSS het moederschip van 36 verenigingen die actief zijn in alle geledingen van de Indiase samenleving. RSS-leden richtten in 1951 de eerste politieke partij op, de Bharatiya Jana Sangh. In 1955 kwam er een arbeidersvereniging bij en inmiddels er is een vereniging die zich bezighoudt met academische vraagstukken, en verenigingen die zich richten op respectievelijk lepra, de kunsten, Sanskriet, veteranen, sport, gezondheid, noodhulp.
Met de oprichting van scholen en vorming van de mensen omtrent hun beoogde ideaal, worden heel wat mensen in de richting gestuurd om voor dat ideaal te gaan. Zij beseffen dat zij in hun eentje niets, kunnen bereiken en dat zij moeten samenwerken en dit wel om zich te verzetten tegen de westerse en islamitische overheersingen, die de hindoecultuur in de verdrukking gebracht zouden hebben, en samen te zoeken naar een nieuwe onafhankelijke maatschappijvorm, egalitair en solidair, gestoeld op de eigen hindoe-identiteit. Die ideologie van de RSS worst ook wel Hindutva genoemd.
+
Lees ook:
Soedanese vrouwen in de frontlinie
In 1989 kwam Omar al-Bashir na een militaire staatsgreep aan de macht. Meerdere jaren bezorgde zijn bewind voor ongelofelijke miserie en terreur waarbij zijn leger meerdere misdaden tegen de mensheid pleegde. Het Internationaal Strafhof klaagde in 2009 Omar al-Bashir aan voor
oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Sindsdien wordt de
man, die later ook vriendschappelijke betrekkingen aan ging met personen als Putin, gezocht voor de rol die hij gespeeld heeft in de genocide in de
West-Soedanese regio Darfoer.
Dat legervan hem bleek dertig jaar later even de kant van het volk te kiezen, maar na enkele uren vertoonde het al snel zijn ware gezicht.
Vice-president en minister van Defensie Ahmed Awad Ibn Auf kondigde op 11 april aan dat Omar al-Bashir ontheven is uit zijn functie en onder arrest is geplaatst. De luitenant-generaal roept de noodtoestand uit en ontbindt het parlement en de regering. Het land zal drie maanden in staat van beleg zijn. Ibn Auf deelt mee dat het land twee jaar lang door een militaire junta onder zijn leiding bestuurd zal worden.
De demonstranten eisen in de eerste plaats “vrijheid, vrede en gerechtigheid” voor alle burgers, maar een nieuwe generatie vrouwen wil er, koste wat het kost, voor zorgen dat ook hun situatie verbetert na de val van al-Bashir. Want tijdens zijn dertigjarige bewind hebben zij het hardst in de klappen gedeeld.
Dat ze nu ook de straat op komen, hoeft daarom niet te verbazen. Wél dat ze zo talrijk zijn: volgens schattingen vertegenwoordigen vrouwen maar liefst zeventig procent van de demonstranten.
Een van hen is de prille dertiger Rania. Samen met haar familie woont ze in de hoofdstad Khartoem, waar ze aan bijna alle marsen heeft deelgenomen.
Volgens Rania is de wil om te demonstreren bij vrouwen nog nooit zo groot geweest:
+
Lees ook hoe een handvol wetten bepaalt dat vrouwen ook binnen de eigen familie formeel een lagere status hebben dan mannen: Vrouwen in de frontlinie: de andere revolutie van Soedan.
Dat legervan hem bleek dertig jaar later even de kant van het volk te kiezen, maar na enkele uren vertoonde het al snel zijn ware gezicht.
Vice-president en minister van Defensie Ahmed Awad Ibn Auf kondigde op 11 april aan dat Omar al-Bashir ontheven is uit zijn functie en onder arrest is geplaatst. De luitenant-generaal roept de noodtoestand uit en ontbindt het parlement en de regering. Het land zal drie maanden in staat van beleg zijn. Ibn Auf deelt mee dat het land twee jaar lang door een militaire junta onder zijn leiding bestuurd zal worden.
De demonstranten eisen in de eerste plaats “vrijheid, vrede en gerechtigheid” voor alle burgers, maar een nieuwe generatie vrouwen wil er, koste wat het kost, voor zorgen dat ook hun situatie verbetert na de val van al-Bashir. Want tijdens zijn dertigjarige bewind hebben zij het hardst in de klappen gedeeld.
Dat ze nu ook de straat op komen, hoeft daarom niet te verbazen. Wél dat ze zo talrijk zijn: volgens schattingen vertegenwoordigen vrouwen maar liefst zeventig procent van de demonstranten.
Een van hen is de prille dertiger Rania. Samen met haar familie woont ze in de hoofdstad Khartoem, waar ze aan bijna alle marsen heeft deelgenomen.
‘Behalve die van vorige week’,zegt ze,
‘want toen was ik opgepakt.’Hierbij werd het haar nog eens goed kenbara gemaakt dat vrouwen zich niet met zulke zaken moesten bezig houden.
Volgens hen zijn vrouwelijke demonstranten “immoreel”. Uiteindelijk werden we na vijf uur weer vrijgelaten, omdat een van de mannen had ontdekt dat we dezelfde achternaam hebben, en we dus familie van elkaar konden zijn.’
Volgens Rania is de wil om te demonstreren bij vrouwen nog nooit zo groot geweest:
‘In het verleden mochten we van onze ouders niet deelnemen aan zulke publieke acties, uit angst voor seksuele intimidatie of verkrachting. Of omdat ze vreesden dat we de reputatie van de familie zouden besmeuren. Bovendien werden we door de mannen nooit serieus genomen: ze weigerden onze hulp, omdat we in hun ogen “zwak” waren. Maar daar komt stilaan verandering in. Mannen lijken onze aanwezigheid op straat nu wel te aanvaarden.’Het filmpje waarop Rania staat de dansen is viraal gegaan en staat als symbool voor de te voeren strijd.
+
Lees ook hoe een handvol wetten bepaalt dat vrouwen ook binnen de eigen familie formeel een lagere status hebben dan mannen: Vrouwen in de frontlinie: de andere revolutie van Soedan.
Subscribe to:
Posts (Atom)