Thursday 18 April 2013

Control and change





“You cannot control what happens to you,
but you can control your attitude toward what happens to you,
and in that,
you will be mastering change rather than allowing it to master you.”
Brian Tracy


"The key to success is to focus our conscious mind on things we desire not things we fear."
Brian Tracy

"Every great success is an accumulation of thousands of ordinary efforts that no one sees or appreciates."
Brian Tracy


You have within you, right now, everything you...
You have within you, right now, everything you need to deal with whatever the world can throw at you. -Brian Tracy (Photo credit: deeplifequotes)

+++

Enhanced by Zemanta

Perspectives on the Formation of the Book of the Twelve

PFBT
Rainer Albertz, James D. Nogalski, and Jakob Wöhrle wrote "Perspectives on the Formation of the Book of the Twelve" wanting to show unity of the twelve Minor Prophets as one, complete Book of the Twelve. 

Matthew V. Moss of Durham University had a look at the book and reviews this latest compilation of essays intended to further the discussion of potential theories for how these twelve documents were stitched together into a unified book.
With few exceptions, the twenty-four essays that make up Perspectives adopt redaction criticism’s presuppositions and assume the reader’s familiarity with that methodology. As such, the intended readership of Perspectives is, in this author’s estimation, other established scholars interested in the formation and textual history of the BT as well as postgraduate students who already possess some familiarity with both redaction criticism and the previous debates on the unity of the BT.
As Sweeney explains it, “Analysis of the Book of the Twelve must begin with the synchronic task of assessing the final forms of the versional texts in question, e.g., the Septuagint, Masoretic, and other relevant forms, to address the diachronic question of their respective socio-religious, socio-political, and historical settings. Only then may work turn to the diachronic process of reconstructing the literary growth that led to those textual forms (23).” From this point and moving forward Sweeney is concerned with the different sequence of the first six of the twelve prophets as found in the Septuagint over and against that found in the Masoretic Text. Obviously, having Joel read in light of Micah provides a very different synchronic reading than one where Micah is read in light of Joel. Thus, different theological and socio-political circumstances are diachronically examined to explain the different sequences and their literary effects.

Please do find the review: Rainer Albertz, James D. Nogalski, and Jakob Wöhrle, Eds. Perspectives on the Formation of the Book of the Twelve: Methodological Foundations – Redactional Processes – Historical Insights. Berlin: De Gruyter, 2012. ISBN 9783110283341. 

+++


The Nash Papyrus (2nd century BC) contains a p...
The Nash Papyrus (2nd century BC) contains a portion of a pre-Masoretic Text, specifically the Ten Commandments and the Shema Yisrael prayer. (Photo credit: Wikipedia)

Enhanced by Zemanta

English translations of the Masoretic and Samaritan versions

Eisenbrauns has just released an English parallel edition: English translations of the Masoretic and Samaritan versions.
Samaritan and the Samaritan Torah
Samaritan and the Samaritan Torah (Photo credit: Wikipedia)

The Samaritan Pentateuch, written in standard Aramaic block script, which has about six thousand differences from the Masoretic Pentateuch, some of them minor, but others quite significant,  has a convenient parallel edition of the Masoretic and Samaritan Pentateuch in Hebrew, with the differences in boldface.

The ancient Samaritanism today is a tiny religion, with about 750 members.  The group is so small that intermarriage is now problematic, and genetic defects common.  These efforts, and others in Hebrew, can help to preserve at least part of Samaritan traditions.

John Wheeler (Johanan Rakkav) does find that there would be a simple solution to the problem of phonetic communication in language, and that would be the adoption of Masoretic Hebrew as the preferred language.

Even Israeli Hebrew, with its amalgamation of AshkenazicSephardic and Oriental Jewish pronunciations, is very much more phonetic than any dialect of English. And Israeli Hebrew still uses the Masoretic spelling conventions that every printed Hebrew Bible uses.

Please do continue reading about this translation:

Samaritan Torah in English

and about the Masoretic Hebrew:

+++


Enhanced by Zemanta

Tuesday 16 April 2013

The professor, God, Faith and the student


TAKE TIME TO READ. It's worth reading it. Trust me :)



Professor : You are a Christian, aren’t you, son ?

Student : Yes, sir.

Professor: So, you believe in GOD ?

Student : Absolutely, sir.

Professor : Is GOD good ?

Student : Sure.

Professor: Is GOD all powerful ?

Student : Yes.

Professor: My brother died of cancer even though he prayed to GOD to heal him. Most of us would attempt to help others who are ill. But GOD didn’t. How is this GOD good then? Hmm?

(Student was silent.)

Professor: You can’t answer, can you ? Let’s start again, young fella. Is GOD good?

Student : Yes.

Professor: Is satan good ?

Student : No.

Professor: Where does satan come from ?

Student : From … GOD …

Professor: That’s right. Tell me son, is there evil in this world?

Student : Yes.

Professor: Evil is everywhere, isn’t it ? And GOD did make everything. Correct?

Student : Yes.

Professor: So who created evil ?

(Student did not answer.)

Professor: Is there sickness? Immorality? Hatred? Ugliness? All these terrible things exist in the world, don’t they?

Student : Yes, sir.

Professor: So, who created them ?

(Student had no answer.)

Professor: Science says you have 5 Senses you use to identify and observe the world around you. Tell me, son, have you ever seen GOD?

Student : No, sir.

Professor: Tell us if you have ever heard your GOD?

Student : No , sir.

Professor: Have you ever felt your GOD, tasted your GOD, smelt your GOD? Have you ever had any sensory perception of GOD for that matter?

Student : No, sir. I’m afraid I haven’t.

Professor: Yet you still believe in Him?

Student : Yes.

Professor : According to Empirical, Testable, Demonstrable Protocol, Science says your GOD doesn’t exist. What do you say to that, son?

Student : Nothing. I only have my faith.

Professor: Yes, faith. And that is the problem Science has.

Student : Professor, is there such a thing as heat?

Professor: Yes.

Student : And is there such a thing as cold?

Professor: Yes.

Student : No, sir. There isn’t.

(The lecture theater became very quiet with this turn of events.)

Student : Sir, you can have lots of heat, even more heat, superheat, mega heat, white heat, a little heat or no heat. But we don’t have anything called cold. We can hit 458 degrees below zero which is no heat, but we can’t go any further after that. There is no such thing as cold. Cold is only a word we use to describe the absence of heat. We cannot measure cold. Heat is energy. Cold is not the opposite of heat, sir, just the absence of it.

(There was pin-drop silence in the lecture theater.)

Student : What about darkness, Professor? Is there such a thing as darkness?

Professor: Yes. What is night if there isn’t darkness?

Student : You’re wrong again, sir. Darkness is the absence of something. You can have low light, normal light, bright light, flashing light. But if you have no light constantly, you have nothing and its called darkness, isn’t it? In reality, darkness isn’t. If it is, well you would be able to make darkness darker, wouldn’t you?

Professor: So what is the point you are making, young man ?

Student : Sir, my point is your philosophical premise is flawed.

Professor: Flawed ? Can you explain how?

Student : Sir, you are working on the premise of duality. You argue there is life and then there is death, a good GOD and a bad GOD. You are viewing the concept of GOD as something finite, something we can measure. Sir, Science can’t even explain a thought. It uses electricity and magnetism, but has never seen, much less fully understood either one. To view death as the opposite of life is to be ignorant of the fact that death cannot exist as a substantive thing.

Death is not the opposite of life: just the absence of it. Now tell me, Professor, do you teach your students that they evolved from a monkey?

Professor: If you are referring to the natural evolutionary process, yes, of course, I do.

Student : Have you ever observed evolution with your own eyes, sir?

(The Professor shook his head with a smile, beginning to realize where the argument was going.)

Student : Since no one has ever observed the process of evolution at work and cannot even prove that this process is an on-going endeavor. Are you not teaching your opinion, sir? Are you not a scientist but a preacher?

(The class was in uproar.)

Student : Is there anyone in the class who has ever seen the Professor’s brain?

(The class broke out into laughter. )

Student : Is there anyone here who has ever heard the Professor’s brain, felt it, touched or smelt it? No one appears to have done so. So, according to the established Rules of Empirical, Stable, Demonstrable Protocol, Science says that you have no brain, sir. With all due respect, sir, how do we then trust your lectures, sir?

(The room was silent. The Professor stared at the student, his face unfathomable.)

Professor: I guess you’ll have to take them on faith, son.

Student : That is it sir … Exactly ! The link between man & GOD is FAITH. That is all that keeps things alive and moving.

P.S.

I believe you have enjoyed the conversation. And if so, you’ll probably want your friends / colleagues to enjoy the same, won’t you?

Forward this to increase their knowledge … or FAITH.

By the way, that student was EINSTEIN.
Enhanced by Zemanta

Thursday 11 April 2013

Kerkshoppen: "Arrogant tegenover kerklidmaatschap"

Vandaag willen de meeste mensen er een bewuste levensstijl op nahouden.

Voor de meeste mensen komt het er vandaag op aan om 'rijkdom' en 'roem' te vergaren. Vooral de vele hebbedingetjes bekoren de jongeren die liefst niet te veel tijd besteden in te diepgaande dingen. Voor sommigen voelt het leven nu vaak als een optelsom van losse onderdelen (gezin, kerk, samenleving), terwijl ze snakken naar een geïntegreerde, verdiepende manier van zijn. 

De laatste decennia is de evangelische beweging overspoeld door hypes. Er kwamen succesformules voor gemeentestichting voorbij, modellen voor laagdrempelige gemeentes en bevrijdingsleringen in alle vormen en maten. Een gevaarlijke ontwikkeling. Dit soort hypes leiden ons namelijk af van de eenvoudige toewijding aan Christus.
Meer en meer zijn de kerkgemeenschappen gaan afdrijven van het 'oorspronkelijke christendom'. De evangelische kerken  verwijten gevestigde kerken vaak dat ze het Evangelie verborgen hebben achter veel theologie en een uitgebreide liturgie. Maar de evangelisch-charismatische beweging heeft net zoveel of nog meer ingewikkelde stokpaardjes en nieuwe gebruiken toegevoegd. De eenvoud en de bescheidenheid die je proeft in de Didachè vormt vooral een contrast met de huidige praktijk.

Volgens Anke Oussoren  zijn we zijn een land  gevormd door het christelijk geloof, maar tegelijk  verliest (in het Westen) het christelijk geloof zijn invloed, niet (alleen) vanwege onchristelijk gedrag, maar ook doordat christenen geen duidelijk antwoord hebben op de werkelijkheid waarin we leven. We weten niet goed meer hoe we in onze cultuur het geloof vorm kunnen geven. 

De christelijke schrijver Michael Svigel vraagt zich af wat mensen er toe aan zet om hun kerkgemeenschap te verlaten en of dat om Bijbelse redenen is.

Op dit platform hebben wij er al op gewezen dat er een trend gaande was waarbij meerdere mensen meer de entertainment waarde van een gemeenschap opzochten in plaats van het spiritueel verrijkende.

Sommigen willen een meer spannende kerk. Anderen verlaten hun kerk vanwege bepaalde leerstellingen. En weer andere christenen verlaten hun gemeente in een sleur van ontevredenheid: na een paar maanden of jaren zoekt men weer iets nieuws. Deze arrogante houding ten opzichte van het plaatselijk kerklidmaatschap komen we onder (evangelische) christenen vandaag de dag regelmatig tegen.
Vele christenen begrijpen kennelijk niet dat al die "randvoorwaarden" uiteindelijk amusement zijn en totaal niets met Christus te maken hebben. Ik heb een paar dagen geleden een misselijkmakende "preek" van een "gemeente-bouwer" aangehoord. Deze man zette de gemeente erg onder druk, tot beschamens toe beweerde de man dat wanneer je niet veel geld aan de gemeente geeft, je niet welgevallig bent in de ogen van God. Maar ja, als je een bouwmarkt huurt en deze voor ontzettend veel geld als "kerk" in richt moet je de schaapjes, lees: slachtoffers, onder grote druk zetten en veel geld van hen aftroggelen.


"Mensen verlieten de kerk vanwege gebrek aan discipline," schrijft Michael Svigel verwijzend naar passages over de kerkelijke tucht (Mattheüs 18:15-17) en zedeloosheid in de gemeente (1 Korinthiërs 5:11-13). "Maar dit gebeurde altijd met als uitgangspunt dat de persoon in kwestie zich zou bekeren en terugkeren in de gemeente."
 "Als gelovigen de Bijbel als gids beschouwen, is er geen reden om uit ontevredenheid of woede de kerk te verlaten."


De vraag waar het meestal dan ook om gaat is 'past deze kerk wel bij mij?' Heeft het dezelfde normen en waarden? Voelt het goed? Vind het dezelfde zaken belangrijk? Is de band goed? De spreker niet te saai?





Hoewel God wil dat wij trouw zijn aan onze kerkelijke gemeente en van ons een positieve bijdrage verlangt, kunnen we dat niet beperken tot Gods leiding in ons leven. Af en toe wil God mensen ergens anders plaatsen voor Zijn eigen doeleinden. Maar ook daarin dienen we voorzichtig te zijn, te communiceren met leidinggevenden in de kerk en zoeken naar raad.

Kerkshoppen zonder ernstig en eerlijk op zoek te gaan naar Gods wil, is minachting ten opzichte van God. De Heer zal ons leiden in het nemen van verstandige en godsvruchtige beslissingen over onze betrokkenheid bij de plaatselijke kerk."


Libbe Brinkman schrijft:

Wij zien hier op het vaste land bij bepaalde protestantse kerken ook een tendens op dezelfde toer op te gaan als de Amerikaanse evangelische kerken waar men zich er niet te beroerd voor vindt om schuldgevoelens op te dringen bij mensen om zo meer geld in de kassa te krijgen.

Sommigen vinden dat de predikers te arrogant zijn geworden, anderen vinden dan weer dat de kerkgangers te arrogant zijn geworden en zich boven de geestelijke willen plaatsen.

Is het echter wel een arrogante houding of heeft men ook veel kerkverlaters die zich werkelijk niet thuis voelen in hun kerkgemeenschap omdat die gemeenschap zich arrogant heeft opgesteld tegenover de maatschappij? Als wij de houding van de Rooms Katholieke Kerk van de laatste jaren bekijken en hoe die omgesprongen is met de vele seksschandalen in haar rangen kan men gerust begrijpen dat men die gemeenschap vaarwel hebben gezegd. Men kon moeilijk geloofwaardigheid behouden in een gemeenschap die niet eerlijk, open en bloot, onomwonden haar fouten wenste toe te geven maar zich bleef verhullen in verbloemingen van personen en doofpotoperaties.

Ook kon men in meerdere kerken het gemis aan discipline opmerken en volgens ons is dat terecht één van de goede redenen waarom mensen, indien zij hier hun gemeenschap over berispten en geen verandering zagen, verlieten. Het valt ook op dat een groot deel van de kerkgangers geen discipline had en daarmee genoodzaakt werd om de kerk te verlaten. Ontucht zal hierbij wel de meest voorkomende oorzaak zijn van de kerkverbanning.

Svigel wijst ook op valse leraren en ketters, die vanuit de kerkelijke gemeente aanhangers vergaren. Andere aanleidingen om een kerkelijke gemeente te verlaten, komt hij niet tegen.

Martin Rozestraten schrijft:
Ik heb een keer een gemeente verlaten vanwege een puur leerstellige kwestie:is God één of is Hij een samengestelde eenheid bestaande in drie personen? God is niet een schizofrene God! "Hebben wij niet allen één Vader? Heeft niet één God ons geschapen?" (Maleachi 2:10). 
Hij zelf heeft dan later, na jarenlang een Broeder in Christus geweest zijnde, die gemeenschap ook moeten verlaten wegens ongetrouwheid aan zijn eerste ongelovige vrouw. Hij is dan ook overgestapt naar de Messiaanse Christenen die er ook enkele andere geloofsovertuigingen op na houden, zoals het blijven vasthouden aan de oude wetten van het eerste verbond, terwijl de Christadelphians geloven dat bepaalde Mozaïsche wetten niet meer van toepassing zijn.

Zo zie je maar dat dikwijls een zelf weggaan van de kerkgemeenschap of een uitstoting van een gemeenschap regelmatig om meer dan één reden kan zijn. Meestal gaat het om een combinatie van verscheidene facetten.

Ook kan men zien dat er aan kerk shoppen wordt gedaan doordat er verdeeldheid is tussen kerken en kerkgangers, en dat deze niet van elkaar willen leren. 

 Erwin de Ruiter vindt dat de hedendaagse kerkganger consument is in de kerk.

Ook Ernst van Olffen vindt dat:
Volgens ons ligt daar ook een groot probleem van de interne discussies en van de ontevredenheid van vele mensen of van hun gevoel van tekortkoming. Velen kennen niet genoeg de eigenlijke teksten van de Heilige Schrift. alsook zijn er veel mensen die eerder willen vasthouden aan tradities en dan lak hebben aan wat de Bijbel bepaalt. Een grote groep mensen wil eigenlijk een kerk opbouwen naar eigen believen en hun eigen patronen en voorkeuren volgen.

Volgens de Ruiter moet de kerk zijn best doen om zichzelf te verkopen als meest flexibel, eigentijds, inspirerend, met goede kinderopvang, airco,  ergonomisch verantwoorde stoelen, HD-beamer, leuke groep leeftijdsgenoten... en ga zo maar door.

Hij denkt dat er 2 elementen een rol spelen in de consumerende rol van de gemiddelde kerkganger.
Naar zijn idee raakt de kerk de weg kwijt. Als hij bijvoorbeeld nadenkt  over het inzetten van gaven en talenten in de de kerk ziet hij dat dit is voorbehouden aan een select gezelschap en eerder gericht is op talenten dan daadwerkelijk bovennatuurlijke gaven.

Vandaag willen weinig mensen nog dienen. Meestal willen ze bediend worden. En aan 'vuile taakjes' zoals poetsen willen ze hun handen niet vuil aan maken. Maar in een gemeenschap moet het huis en de omgeving ook onderhouden worden en zijn er mensen nodig voor allerhande taken.

Betreft het geestelijk werk moet het Woord van God op de eerste plaats staan en moet de meeste aandacht gaan naar de Bijbel lezing en Bijbel studie. De andere elementen zoals het zingen van liederen of muziek maken komen slechts op het tweede (of derde) plan. Naast de Bijbellezing moet namelijk het gebed een verder voorname plaats in nemen.

Bij het bestuderen van Gods Woord moet heel de gemeenschap haar zeg hebben en samen bereid willen zijn om meer kennis te vergaren.
Daarbij moeten de gelovigen bereid zijn om in de eerste plaats Gods Wil te doen en niet de wil van de mens.

Svigel zegt hier op:


Kerkshoppen, is een typerend verschijnsel van onze consumptie maatschappij! Waarvoor gaan deze mensen überhaupt naar een kerk, vraag ik mij af, want ik ga nooit naar een kerk om wat te kopen of te halen....... We hebben er wel een prachtig evangelie in de aanbieding! Een kerk is voor mij een plaats om wat te brengen, ten eerste aan God en ten tweede aan de medemensen, die je daar ontmoet! Is dat niet onze opdracht? Zijn wij als gemeenschap niet zelf "de kerk"? Mensen die denken dat ze komen om te shoppen, moeten toch maar eens beginnen om de Bijbel er op na te lezen......
Laatst had ik een Schriftlezing als lector in mijn kerk en na de dienst kwam er een dame naar mij toe en zei, dat wat ik gelezen had zo niet in de Bijbel staat....... Het bleek in het gesprek, dat ze helemaal niet gewend was, dat een lector wel een Schriftgedeelte voordraagt, compleet met alle emoties die het te weeg brengt, in plaats van monotoon voorlezen..... Ik vraag me dan af, hoe zo iemand de Bijbel zelf leest, als ze het überhaupt leest.....
 Het eerste is (1) het postmoderne denken van de hedendaagse christen wat erg beïnvloed is vanuit het humanisme: Het leven is maakbaar, ieder heeft zijn eigen waarheid, het gaat om zelfverwerkelijking in het leven en je moet laten groeien wat er in potentie al is. Ofwel, een ik-gericht denken wat in mijn opinie haaks staat op wat kerk-zijn zou moeten zijn: Gericht zijn op de ander en De Ander. Gemeenschap, kortgezegd.
Dit maakt het vaak verwarrend. Er zijn namelijk allerlei taken in een kerk die ook 'gewoon' moeten gebeuren en die volgens een 'gaventest' bij je zouden kunnen horen. Hoeveel mensen hebben bijvoorbeeld de 'gave' voor wc's poetsen? Opvallend weinig opeens? Of is dat een diendende taak die nu eenmaal moet gebeuren, en dan maar door iemand die geen andere duidelijke gaven heeft? Of is het meer een taak om te 'werken in het koninkrijk van God' zonder daadwerkelijk iets aan de inhoud van je leven te wijzigen.. het lost zo lekker je schuldgevoel af. En de spreker, de oudsten of voorganger? Die hoeven dat natuurlijk niet te doen, die kunnen wat anders beter. Maar wat als ons denken veranderd? Als we zouden bedenken dat we moeten dienen, dat we de minste willen zijn, voeten moeten wassen... ja.. Jezus als voorbeeld hebben?


+
Lees de betrokken artikelen:

Kerkshoppen: "Arrogant tegenover kerklidmaatschap"

Klant in de kerk

Een nieuwe generatie volgelingen van Christus

Enhanced by Zemanta

Tuesday 9 April 2013

A so called man of God say Christ was wrong about marriage

Can it be that a  a man comes in the name of Jesus denies Jesus’ knowledge and teachings?

Reading the account of  Gina Miller  in Pro-homosexual ‘reverend’ shows profound scriptural ignorance about  Sean Hannity’s nationally syndicated radio show it seems this would be possible.

The Sean Hannity Show
The Sean Hannity Show (Photo credit: Wikipedia)
On his show Sean Hannity had two guests taking opposites sides of the marriage issue. “Reverend” Oliver White of the Grace Community United Church of Christ in St. Paul, Minnesota, recently lost his church building and most of his congregation because he chose to support the radical homosexual movement’s war to redefine marriage.

Because Hannity is not constrained by the limitations of a TV news schedule and the need to change subjects every 5 minutes, as is so often the case on cable news, he was able to allow the on-air debate over the scriptural basis for marriage to naturally unfold to the point where the lack of scriptural foundation for same-sex marriage was laughingly evident.  

Mr. White made a boatload of outrageous statements, but one in particular stands out for its shocking claims about Jesus.

Mr. White dropped also this statement:
“I don’t disagree with Jesus Christ, but what I do say, that if Jesus were alive today, I think that he would be more inclined to say, ‘You know, I didn’t know it all’. …I believe that the Jesus who also said ‘love your neighbor as yourself’ would not discriminate against a person on the basis of their sexual orientation.”
Please do read more about this radio interview:  Pro-homosexual ‘reverend’ shows profound scriptural ignorance
and find Oliver White on the Sean Hannity Show: 
Rev. On Gay Marriage: Today Jesus Would be 'Inclined to Say, 'You Know, I Didn't Know it All'

You also can find video fragments in which the minister is quizzed further on his unique and ever-morphinginterpretation of scripture by Hannity and it's revealed for the audience that his understanding of sin and morality is quite pliable and able to bend to meet any modern need: 
Pastor: Jesus was wrong about marriage


+++



Enhanced by Zemanta

Monday 8 April 2013

The new pontiff ask to to act decisively in sexual abuse charges


English: Pope Benedict XVI
English: Pope Benedict XVI (Photo credit: Wikipedia)
The new man: Cardinal Bergoglio will become Pope Francis ISoon after he was ordained, he was appointed novice master, in charge of training the newest recruits. He went on to become provincial, or national leader, before joining the church hierarchy as a bishop in Buenos Aires. Francis has chosen a papal coat of arms featuring the Jesuit seal: a sunburst containing a red cross and the "IHS" abbreviation for Jesus Christ.


When first elected, Benedict XVI had promised to obviate his Church of the "filth" of clerical sex abuse. But nothing much changed and the world could see proofs that the Pope from Germany continued covering up abuse and failed to protect children from paedophile priests.

Former Cardinal Jorge Bergoglio, last month, stepped out on the balcony of St. Peter's Basilica – the first Jesuit to be elected pope.
Jesuits swear an oath of obedience to the papacy and have been dubbed "God's Soldiers" for their readiness to (Jesuits brought Christianity to 16th-century Japan. A 19th-century Belgian Jesuit was a peace negotiator between the U.S. government and Sioux Indians.)

Historic: Two Popes met for the first time in historyWhen he appeared on the balcony and the day afterwards we could see for the first time a pope who was not afraid to make jokes or to do things at the spirit of the moment, improvising with a smile on his face.

Soon he was to be confronted with a serious problem which took the smile on many their face and brought a black page in the history of the Catholic Church.

Victims of sex abuse by clergy had called for a strong response from the new pontiff to the crisis which has rocked the Church.

The new pontiff Francis I called on the Church's office that is tasked with investigating sexual abuse charges to "act decisively" in these matters, according to a Vatican statement.
The Church must enact "measures to protect minors, help for those who had suffered such violence in the past, [and] due process in confronting the culprits," the pope said.


Francis, in a meeting with the Holy See's  head of the Congregation for the Doctrine of the Faith, Archbishop Gerhard Mueller, had declared that combating sexual abuse was important "for the Church and its credibility", a statement said.
Francis inherited a Church mired in problems and a major scandal over priestly abuse of children. It was believed to be the first time he had taken up the issue of sex abuse with a senior member of his staff since his election on March 13.

Francis I said the Vatican department which includes the office of the "promoter of justice", or sex crimes prosecutor, which investigates cases of sexual abuse and decides if priests are to be defrocked. It should continue to "act decisively as far as cases of sexual abuse are concerned, promoting, above all, measures to protect minors, help for those who have suffered such violence in the past (and) the necessary procedures against those who are guilty," a statement said.

It said the pope wanted Catholic bishops around the world to promote and put into place "directives in this matter which is so important for the witness of the Church and its credibility".

A victims' group, the Survivors Network of those Abused by Priests (SNAP) said the statement did not go far enough and criticized it for saying that the Church's stance against sexual abuse was "a continuation" of the line wanted by Francis' predecessor, Pope Benedict.

"Action, not discussion, is needed," SNAP said in a statement.
"We can't confuse words with actions. When we do, we hurt kids. We must insist on new tangible action that helps vulnerable children protect their bodies, not old vague pledges that help a widely-discredited institution protect its reputation," it said.

SNAP and other victims groups say there is much still to be discovered about how the Church behaved in the past and want more bishops who were aware of abuse to be held responsible.

+

Find also:


Enhanced by Zemanta

Saturday 6 April 2013

Nieuwe Pause wenst kordaat optreden tegen seksueel misbruik door geestelijken

Paus Franciscus (76) wil dat de Rooms-Katholieke kerk kordaat optreedt om een einde te maken aan seksueel misbruik van kinderen door priesters en om ervoor te zorgen dat de daders eerlijk worden berecht. Dat heeft het Vaticaan vrijdag meegedeeld.

‘De strijd tegen seksueel misbruik in de kerk is belangrijk voor de kerk en haar geloofwaardigheid', zei paus Franciscus. Vrijdag had hij een ontmoeting met aartsbisschop Gerhard Müller, die aan het hoofd staat van de Congregatie voor de Geloofsleer en waakt over seksueel misbruik in de kerk.
Dit was de eerste openbare verklaring van de Argentijnse paus over de schandalen van misbruik in de kerk. Hij zei verder dat de maatregelen worden voortgezet die al waren genomen door zijn voorganger Benedictus.