Toen God de mens had geschapen had hij ook voorzien dat er voldoende voedsel voor hen aanwezig was. Na de zondeval kwam het nog verscheidene keren voor dat de mens nieet tevreden was en zijn ontevredenheid aan God liet merken. De liefhebbende God gaf na de zondvloed de mens toe om vlees te eten, zij het onder strikte bepalingen. Het eerste verbod om bloed te eten staat in Genesis 9:14 en geldt voor de hele mensheid, in de persoon van Noach: ‘Maar vlees waarin nog leven is, waarin nog bloed is, mag je niet eten.’ Het vlees met zijn ziel, dat is het bloed, mag niet gegeten worden. In die wetsbepaling kon men ook duidelijk merken at er onder ziel kon verstaan worden. De ziel van een dier was zoals de ziel van een mens niet een apart wezen of geest, maar het eigen levensvocht en de ademvoorziening van de mens of het dier zelf. Het bloed is namelijk een zuurstofdrager en energieleveraar voor de spieren en organen. Er is intensief nagedacht over hoe het bloed kan worden verwijderd. Onder andere daaruit is de koosjere slacht ontwikkeld.
De slachtregels werden opgetekend in de Talmud (Joodse verzameling van mondeling overgeleverd recht en traditie). In de Torah (de eerste vijf boeken van het Oude Testament geschreven door Mozes) staat: "Gij zult de dieren uit uw kuddes slachten op de wijze die ik u beveel." en daarom staat de Joodse godsdienst alleen toe dat 'niet bedwelmd geslacht' vlees koosjer is.
Er zijn twee manieren van koosjer slachten: Glatt en niet-Glatt. Alleen bij de laatste is het toegestaan na de halssnede het dier te bedwelmen. Dit wordt door de hoofdstroom van de orthodoxe gemeenschap niet aanvaard. Dat hangt samen met het risoc van bloeduitstorting bij bedwelming
Normaal gesproken hoeft een dier niet echt af te zien als het koosjer wordt geslacht mits de keel op een zodanige manier wordt doorgesneden, met een zeer scherp mes in één ononderbroken beweging, dat het dier snel doodbloedt.
Het Nederlands Verbond voor Progressief Jodendom en het College van Rabbijnen willen graag dat de mensen weten dat als dieren volgens de joodse traditie onverdoofd worden geslacht worden dat niet dieronvriendelijk gebeurt .
De Joodse gemeente Amsterdam, de enige Joodse gemeente in Nederland waar de sjechita, de koosjere slacht, nog plaatsheeft, bestaat precies 375 jaar en voelt zich nu bedreigt door een wetsvoorstel van de tweede kamer in Nederland. Dat zonder verdoving slachten dieronvriendelijk zou zijn, zoals de Partij voor de Dieren beweert in het wetsvoorstel waarover de Tweede Kamer zal moeten gaan beslissen is door meerder partijen ook betwijfelt. Want men kan de vraag stellen of de grote industriële slachterijen niet eerder dieronvriendelijk zijn dan het koosjer slachten waarbij het dier op een respectvolle Godslievende wijze wordt behandeld als een door de Schepper in leen gegeven goed.
„Dierenwelzijn staat ook in het Joodse geloof voorop. De slacht is met voorzorgsmaatregelen omgeven. Het dier dient zo pijnloos mogelijk en met zo min mogelijk stress voor het dier te worden geslacht.” zegt de Amerikaanse opperrabbijn A. L. Ralbag.
Vier opperrabbijnen en twee rabbijnen uitten hun diepe bezorgdheid over het verbod op koosjere slacht waartoe de Tweede Kamer waarschijnlijk besluit. Ze kwamen uit Amsterdam, uit Antwerpen, uit Parijs, zelfs uit Amerika, en ze vertegenwoordigden „alle rabbijnen van West-Europa en Amerika”
„Dierenwelzijn staat ook in het Joodse geloof voorop. De slacht is met voorzorgsmaatregelen omgeven. Het dier dient zo pijnloos mogelijk en met zo min mogelijk stress voor het dier te worden geslacht.” "Met een scherp mes worden in één keer de luchtpijp en de bloedvaten doorgesneden. De bloeddruk valt hierdoor weg en de hersenfunctie valt uit. Het dier is dusdanig buiten westen dat hij het slachtproces niet bewust meemaakt."
En dat gebeurt, verzekeren de rabbijnen. „Wij behandelen dieren humaan. Tot het laatst toe krijgen ze eten. Vergelijk dat eens met de kratten vol halfdode kippen bij gewone slachterijen. Kom bij ons kijken, dan ziet u het verschil. Alleen een specialist die een lange opleiding achter de rug heeft, mag de koosjere slacht uitvoeren.”
Verdoofd slachten is niet altijd diervriendelijker, integendeel, zeggen de Joodse geestelijken. „Hoeveel leed veroorzaakt de haast in de bio-industrie? De verdoving gebeurt door een stroomstoot of door een pin in de hersenen te schieten. Er wordt heel vaak misgeschoten; dat veroorzaakt veel stress bij het dier. Het percentage mislukte slacht is in de reguliere slachterijen ook vele malen groter dan bij ons.” Opperrabbijn G. Bernheim (Frankrijk): „En wie zegt dat een bewusteloos dier geen pijn heeft? Daar is nooit onderzoek naar gedaan.”
Volgens mij zijn de dieren die in massa naar onze slachthuizen gebracht wel degelijk gevoelig aan wat hen te wachten staat. De hele situatie in de verzamelplaatsen roept al heel wat onnodige stress bij die dieren op. En wat ik in kippenslachterijen heb kunnen waarnemen roept zeker niet op om dat werkelijk menselijk en aanvaardbaar te noemen. Voor mij is er daar duidelijk veel te veel dierenleed. Naast de electrocutiemethode zijn er de CO2 vergassingen. Deze zijn volgens mij helemaal verschrikkelijk omdat het minuten duurt en men kan er niet naast zien hoe het dier dan kronkelt en toch moet afzien. Zo iets zie je niet bij het koosjer of bij het halal slachten.
De dierenactivisten die tegen het koosjer slachten zijn en wel voor het industrieel slachten zouden dan toch even moeten gaan kijken in de industriële slachterijën. De Universiteit van Hannover heeft hersen onderzoek gedaan en daaruit bleek dat een dier dat met een schietmasker gedood is meer en langer pijn leed dan een dier dat koosjer of halal werd gedood.
Slechts 1 promille van de totale slacht in Nederland zouden de 2500 tot 3500 dieren per jaar bedragen die koosjer geslacht worden. Als de mensen akkoord gaan om dan zo veel meer duizenden dieren afgrijselijke tijden te laten doormaken voor zij op gevoelsloze wijze in stukken worden gesneden om op de vele borden te worden gebracht waarbij de mensen meestal nog niet stilstaan hoeveel planten hierbij zijn moeten omkomen voor dat kleine stukje vlees.
„Ik hoop dat wij het geweten van het volk kunnen aanspreken”, zegt de hoogbejaarde opperrabbijn D. Liebermann (Antwerpen). „Zal Nederland het eerste land in West-Europa zijn dat de Joden op deze manier verdrijft of het leven onaangenaam maakt? Het doet me pijn dat men meer gevoelig is voor verondersteld dierenleed dan voor de vrijheid van godsdienst. Het Joodse volk heeft al zoveel geleden; ik hoop dat hier geen lijden door Nederland aan wordt toegevoegd.”
Indien Tamarah Benima niet zo goed in haar vel zou zitten, zou zij de afgelopen weken wakker hebben gelegen van de discussie over het koosjere slachten. in mijn beleving, niet leuker of beter op geworden de laatste jaren. "In de jaren tachtig werd het koosjere slachten ook aan de orde gesteld. Om de paar jaar. Door de Dierenbescherming. Toen was het afdoende om in een hoofdredactioneel commentaar van het Nieuw Israelietisch Weekblad te wijzen op oesters die levend worden gegeten, kreeften die levend worden gekookt, ganzenlever die wordt geproduceerd met een vorm van dierenmarteling of de paling die toen nog levend werd gevild. Geen politicus nam het verzet van de Dierenbescherming tegen koosjer slachten over. Dat is nu anders."
Toen Marianne Thieme in 2008 haar initiatiefwet tegen het onverdoofd ritueel slachten indiende, was daar nauwelijks aandacht voor. Maar nu een meerderheid van de in het parlement vertegenwoordigde partijen steun aan de wet heeft uitgesproken en ook de publieke opinie zich uitspreekt tegen het onverdoofd slachten, zijn de reacties in de pers ongemeen hard.
Ook ik ben volledig voor een verzet tegen onethische behandeling van dieren maar men moet werkelijk goed na gaan wat voor die dieren het minst leed toebrengt en of het wel verantwoord is dat zij al of niet zo worden gekweekt en om het leven worden gebracht. Zij die koosjer willen eten zullen ook wel 'een koosjere' instelling hebben met een goed besef en respect voor het welzijn van dier en plant.
"Over verbetering van het lot van miljoenen dieren in de intensieve veehouderij tijdens hun leven is op het Binnenhof al jaren geen fundamenteel debat meer gevoerd. Daar is meer winst te behalen dan met een slachtverbod. En daar hoeven ook geen grondrechten voor te worden geofferd." schrijfft Raoul du Pré in de Volkskrant van 14 april.
Vooraleer door landswetten bepaalt wordt wat een bevolking al of niet mag doen moet er onderzocht worden of dat die wetten niemands vrijheid en rechten zullen beperken. Hier in België met de vele onderdrukkingen zijn wij er nog meer bewust van wat overheersing wel kan inhouden. Landen in de Europese Unie moeten niet onnodig beperkende maatregelen gaan opleggen, alsook moeten zij de vrijheid van godsdienst respecteren, maar mogen dit natuurlijk in het licht stellen van 'al' de menselijke ethische waarden. Dus als zij tot besluitvorming willen komen voor een tussenstap in de voeding moeten zij ook optreden en tot ethisch verantwoorde besluiten komen voor de voorgaande stappen (hier kweken van dieren, laten groeiën van basis voedingsproducten voor die dieren) en voor de volgende stappen (verwerking van het vlees).
Aan de andere kant moet men nagaan wat het koosjer echt volgens God moet inhouden. Zou een voorgaande verdoving echt niet mogen van God? Een dier of mens die verdoofd zijn leven nog en bevatten nog alle leven. Een verdoofd dier kan gerust ook nog een gezond dier zijn. Indien het voor dat het verdoofd werd gezond was is het nog steeds gezond als het verdoofd is. De verdoving neemt niets weg van de gezondheid. De zinnen zijn wel vermindert, maar de levensadem blijft er nog volledig in zitten.
Als gemeenschap moeten wij opletten voor dogmatische regels. Indien er die zouden zijn in een geloofsgemeenschap, welke ze ook moge zijn, moeten wij trachten de aangehaalde schriftuur van die vereniging in vergelijking te brengen met eerder aangekweekte tradities. Tradities zijn er om te kunnen veranderen. goddelijke wetten daarentegen zijn volgens de gelovigen daar om te blijven tot God ze veranderd. En daar heeft God in de loop der tijden reeds veel met veel toegevingen veranderingen in gebracht.
Elke geloofsgemeenschap moet dan ook in de loop der tijden goed overwegen wat de Goddelijke wetten echt inhouden, en indien zij vinden dat zij onoverkomelijk zijn, zullen zij de anderen in de leefgemeenschap daar dan van moeten kunnen overtuigen met voldoende geschraagde argumenten.
Maar wederzijds kan een gemeenschap niet zomaar een geloofsgemeenschap haar riten als onontvankelijk verklaren zonder voldoende wetenschappelijk geschraagde argumenten.
In dit geval zal men echt eens moeten onderzoeken wie er wel het meeste of het minste leed aan het dier bezorgd.
Lees meer over het levensbeginsel in Leviticus 17.
Onverdoofd slachten: Het verbod op onverdoofd slachten botst met de grondrechten van gelovigen. Bezinning is geboden
Verbod koosjere slacht is tiranniek
Kritiek op verbod onverdoofd slachten is één en al PavlovSlachten en selectieve verontwaardiging
