In
Op de tenen trappen hebben wij aangehaald hoe de Christadelphians op Xanga in debat durven gaan maar ook zelf klaar staan om te argumenteren, niet enkel met andere geloven maar ook met geloofsgenoten van andere strekkingen. Voor hen is het duidelijk dat om te kunnen groeien in het geloof men steeds dat geloof in vraag moet durven stellen.
Vandaag is het schering en inslag om niet alleen te twijfelen maar eerder niet te geloven in een god die alles zou geschapen hebben en instaat voor alles wat bestaat.
Voor al de dingen die gebeuren hebben de mensen neit echt een antwoord en meestal als er iets verkeerd gaat beschuldigen zij wel die god waarvan zij anders niets hoeven te weten.
Er zijn veel mensen op zoek naar antwoorden, waardoor bepaalde vragen uit de weg kunnen worden geruimd door een goed gesprek. Echter zitten sommige mensen meer vast op de wil dan op het verstand. Ook al willen wij een zinnig gesprek aan gaan lukt dat niet altijd. Het valt op dat wij bij die mensen weinig bereikt met argumenten, ze willen namelijk autonoom blijven. Je kan niet iedereen met argumenten raken, dat is bij iedereen verschillend. Toch zijn argumenten in deze tijd wel erg belangrijk.
Ook veel mensen die de kerk dreigen te verlaten, zitten met intellectuele problemen. Apologetiek moet volgens dr. J. Hoek meer op de agenda van de kerk komen. Volgens hem kunnen wij dan niet alleen naar binnen toe ons geloof een fundament te leren geven, maar bespreken we ook hoe we getuige kunnen zijn naar de buitenwereld.
In gesprekken met niet-gelovigen is het naast het communiceren
van argumenten belangrijk
hoe die argumenten worden gebracht. Hoek: "Apologetiek heeft veel te maken met communicatie. Hoe reageer je bijvoorbeeld op agressieve vragen van mensen? Op wat voor manier doe je dat? Petrus adviseert ons dat te doen met zachtmoedigheid, respect en vreze. Doen we dat niet, dan gaat het wel eens fout. Wanneer iemand heftig reageert, kun je proberen er achter te komen wat daar achter ligt. Het moet uiteindelijk niet hard tegen hard zijn maar hart
tegen hard."
"Wanneer mensen ons kritische vragen stellen, hebben we vaak geen antwoord. Het resultaat daarvan is, dat we door buitenstaanders als een soort sekte overkomen, omdat we niet kunnen beargumenteren waarom we geloven. Bovendien leven bepaalde vragen, over het lijden bijvoorbeeld, ook bij ons zelf."
